I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Great Demon King ตอนที่ 53 ภยันตรายในเมืองดรอล

| Great Demon King | 1414 | 2338 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

“ยิงได้ !!!!!”

เฟลิกซ์ร้องตะโกนเพื่อเปิดศึกโจมตีด้วยเวทมนตร์

ทันใดนั้นเอง เหล่านักเวทย์รอบตัวหานซั่วก็เริ่มร่ายเวทมนตร์คาถาต่าง ๆ — ทั้ง คมดาบวายุ   ลูกไฟมนตรา   หอกน้ำแข็ง    และอัสนีบาตพิฆาต   จำนวนมาก รวมทั้งคมดาบจรัสแสง  ของเหล่านักเรียนสาขาเวทมนตร์ธาตุแสงก็ปรากฏขึ้นกลางอากาศ และพุ่งเข้าโจมตีหน่วยรบหมาป่าของพวกออร์คอย่างรุนแรง

แฟนนี่และจีนเองก็ร่ายเวทย์อัญเชิญเหล่านักรบโครงกระดูกและนักรบผีดิบออกมากลุ่มหนึ่ง พวกมันวิ่งตามกันออกไปทางด้านข้างของแถวรบแนวหน้า และพุ่งไปทางหน่วยรบหมาป่าด้วยความรวดเร็ว

แล้วเหล่าออร์คบนหลังหมาป่าก็โดนเวทมนตร์โจมตีเฉียบพลันจนได้รับบาดเจ็บรุนแรง เวทย์คมดาบวายุจำนวนมากกรีดร่างกายจนเกิดแผลหลายแห่งทั้งบนร่างของออร์คและหมาป่าตัวใหญ่ที่พวกมันขี่อยู่ ในขณะที่ลูกไฟมนตราขนาดใหญ่พุ่งลงมาจากฟ้า หน่วยรบหมาป่าหลายตนถูกไฟคลอกจนมอดไหม้ ไม่นานนัก ทั้งหอกน้ำแข็งและอัสนีบาตพิฆาตก็คร่าชีวิตออร์คแห่งหน่วยรบหมาป่าได้กว่า 10 ตน

อย่างไรก็ตาม กองทัพหมาป่ามีด้วยกันทั้งหมดร่วม 500 ชีวิต การโจมตีห่าใหญ่ของเวทมนตร์นานาชนิดเมื่อครู่ก็ทำได้เพียงฆ่าหน่วยรบหมาป่าที่อยู่แนวหน้าไปราว ๆ 30 – 40 ตนเท่านั้น ในขณะที่ออร์คส่วนที่เหลือก็ไม่มีทีท่าขลาดกลัวเลยสักนิดเดียว แม้จะเห็นสหายร่วมรบของตนเองตายไปต่อหน้า พวกมันยังคงกรีฑาทัพเข้ามาอย่างต่อเนื่องด้วยความกระหาย และไม่หวั่นเกรงความตายเลยแม้แต่น้อย

ขณะที่เหล่านักเวทย์กำลังเริ่มร่ายคาถาครั้งต่อไป ทันใดนั้นเอง จู่ ๆ เหล่าออร์คในหน่วยรบหมาป่าก็ดึงหน้าไม้ออกมาโดยที่ไม่ทันได้มีใครตั้งตัว พวกมันชูหน้าไม้ขึ้นสูง แล้วลูกธนูจำนวนมากก็ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าพร้อมกันราวกับเมฆดำทะมึน ก่อนจะพุ่งตัวลอยข้ามแถวนักรบเกราะหนักในแนวหน้า หมายจะโจมตีเหล่านักเวทย์และนักธนูที่อยู่ด้านหลัง

“ทุกคน ระวัง!”

เสียงอันไพเราะของบลันเช่ นักธนูเผ่าเอลฟ์ร้องเตือนขึ้นทันที ในขณะที่สั่งการให้แหล่านักธนูรีบโจมตีสวนกลับ

 

 

เหล่านักเวทย์ที่กำลังร่ายคาถาโจมตีพวกออร์ค เมื่อเห็นว่าลูกธนูมากมายราวกับห่าฝนกำลังพุ่งลงมา พวกเขาก็เปลี่ยนทิศทางการโจมตีและยิงเวทมนตร์ขึ้นฟ้าเพื่อทำลายเหล่าลูกธนูเสียกลางอากาศ ก่อนที่มันจะทันได้โจมตีเป้าหมายเบื้องล่าง

อย่างไรก็ตาม แม้ธนูจำนวนมากจะถูกเวทมนตร์ทำลายไป แต่ลูกธนูที่พุ่งมาอย่างรวดเร็วดังจรวดที่แหลมคมกว่า 10 ดอกก็ยังเหลือรอด และพุ่งใส่นักเวทย์ระดับเริ่มต้นจนตายคาที่ถึง 2 คน และนักเวทย์อีกกว่า 3 คนก็ได้รับบาดเจ็บ ในตอนนั้นเองนักบวชจำนวน 3 คนรีบพุ่งตัวไปใช้เวทย์รักษาผู้บาดเจ็บทันที

และเมื่อการโจมตีด้วยเวทมนตร์ถูกเบี่ยงเบนด้วยฝูงลูกธนูอย่างเฉียบพลัน เหล่าออร์คในหน่วยรบหมาป่าก็รอดพ้นการโจมตี และพุ่งตัวเข้ามาอย่างรวดเร็วยิ่งกว่าเดิม หมาป่าตัวใหญ่วิ่งควบเข้ามาอย่างดุร้าย แล้วเหล่านักรบโครงกระดูกและนักรบผีดิบที่ยืนป้องกันในแนวหน้าสุดก็ถูกทำลายจนหมดสิ้นในเวลาเพียงไม่กี่วินาที  

หลังโดนหมาป่าตัวใหญ่พุ่งเข้าใส่ ร่างของนักรบโครงกระดูกซึ่งเป็นอสูรมิติมืดระดับต่ำที่สุดก็แตกกระจายเป็นเศษกระดูกชิ้นเล็กชิ้นน้อย ในขณะที่นักรบซอมบี้ที่ลุกยืนขึ้นมาโจมตีอีกครั้ง คมดาบยาวของเหล่าออร์คก็ฟาดฟันจนหัวของผีดิบกว่า 10 ตนขาดสะบั้นกระเด็นไปคนละทิศละทางก่อนจะร่วงลงสู่พื้น

“เหอะ! อสูรมิติมืดของสาขาศาสตร์แห่งความตายนี่ไร้ประโยชน์จริง ๆ”

เมื่อเห็นว่าอสูรมิติมืดของสาขาศาสตร์แห่งความตายไม่มีผลอะไรเลย ไอรีนและนักเรียนสาขาเวทมนตร์ธาตุแสงอีกจำนวนหนึ่งก็หันมามองพวกเขาอย่างเย้ยหยัน

หานซั่วยังคงกำมีดสั้นไว้ในมือ ทั่วทั้งร่างสงบนิ่ง สายตาจับจ้องไปที่ร่างของออร์คบนหลังหมาป่าที่อยู่ห่างออกไป และเพิกเฉยต่อคำถากถางของไอรีนและเพื่อน ๆ ของเธออย่างสิ้นเชิง

หน้าไม้ในมือของออร์คชูขึ้นสูงอีกครั้ง ตามมาด้วยลูกธนูจำนวนมากอีกฝูงหนึ่งเหล่านักเวทย์ล้วนใช้เวทมนตร์เพื่อป้องกันตัวเอง มีเพียงนักเวทย์ที่เก่งกาจไม่กี่คน ที่สามารถทั้งทำลายลูกธนูที่พุ่งเข้าใส่พวกเขา และยิงเวทมนตร์โจมตีออร์คบนหลังหมาป่าที่กำลังใกล้เข้ามาได้อย่างต่อเนื่อง 

ทันใดนั้นเอง ลูกธนูคมกริบจำนวน 5 ดอกก็พุ่งเข้ามาพร้อมเสียงวัตถุแทรกผ่านอากาศ และกำลังร่วงลงโจมตีในตำแหน่งที่นักเรียนสาขาศาสตร์แห่งความตายอยู่พอดิบพอดี แฟนนี่และจีนหน้าถอดสีทันทีขณะที่ยิงเวทย์ศรกระดูกขึ้นไปทำลายลูกธนูกลางอากาศได้ 3 ดอก ส่วนที่เหลือ ดอกหนึ่งร่วงลง ณ จุดที่ไม่มีใครยืนอยู่ ในขณะที่อีกดอกหนึ่ง กำลังพุ่งตรงเข้าใส่เอมี่

ในตอนนั้นเอง เอมี่ก็ตระหนกตกใจและเริ่มร่ายเวทย์ ทั้งจีนและแฟนนี่เริ่มใจหายและรีบร่ายเวทย์อีกครั้งทันที แต่ความเร็วในการเอ่ยคาถากลับช้ากว่าความเร็วของลูกธนูคมกริบดอกนั้น

มีดสั้นเล่มหนึ่งพุ่งแหวกผ่านอากาศอย่างรวดเร็วราวสายฟ้าจนเห็นเป็นเพียงเส้นแสงสีเงินเสียงแตกหักดังขึ้นทันทีเมื่อลูกศรที่พุ่งเข้าใส่เอมี่แตกออกเป็นเสี่ยง และในเวลาเดียวกัน ร่างของหานซั่วก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าเอมี่ พร้อมกับคว้ามีดสั้นเอาไว้ก่อนที่มันจะร่วงลงพื้น

“ขอบคุณนะ ไบรอัน!”

เอมี่ยิ้มกว้างเมื่อรอดพ้นจากวิกฤติและรู้สึกขอบคุณหานซั่วจากหัวใจ

“ด้วยความยินดี”

หานซั่วพยักหน้าและยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะกลับมายืนเคียงข้างแฟนนี่และลิซ่าอีกครั้งพร้อมมีดสั้นในมือ พลางสำรวจสิ่งรอบข้างด้วยสีหน้าสงบนิ่ง

หลังจัดการออร์คในหน่วยรบหมาป่าโดยฆ่าให้ตายหรือแม้แต่ทำให้บาดเจ็บไปกว่า 70 ตน ในที่สุดพวกมันก็ฝ่าระลอกการโจมตีด้วยเวทมนตร์เข้ามาได้ และเผชิญหน้ากับแนวหน้าของเหล่านักรบแห่งเมืองดรอล — การสู้รบครั้งใหญ่บังเกิดขึ้นทันทีเมื่อเหล่านักรบติดอาวุธครบครันร่วม 60 คนต่างกวัดแกว่งดาบใหญ่และถือหอกยาวเข้าฟาดฟัน พร้อมด้วยอัศวินบนหลังม้าอีกประมาณ 10 คนที่ใช้ทวนต่อสู้กับหน่วยรบหมาป่า

เวทย์โจมตีของเหล่านักเวทย์พุ่งทะยานสู่ท้องฟ้าจนเกิดเป็นประกายแสงสวยงาม ก่อนจะพุ่งเข้าโจมตีหน่วยรบหมาป่าที่อยู่แนวหลัง ทั่วทั้งตอนใต้ของเมืองดรอลกลายเป็นสมรภูมิรบที่ร้อนระอุ ท่ามกลางความโกลาหลที่ระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว

หานซั่ว แฟนนี่ และคนอื่น ๆ ยืนอยู่หลังเหล่านักรบ พร้อมกับร่ายเวทมนตร์อย่างต่อเนื่องทั้งคมหอกกระดูกและศรกระดูก เวทย์แล้วเวทย์เล่าลอยพุ่งเข้าใส่หน่วยรบหมาป่าที่กำลังปะทะกับแนวป้องกันของนักรบในแนวหน้า

ในขณะที่เฟลิกซ์ซึ่งกำลังลอยอยู่ในอากาศ กลายเป็นเป้าโจมตีหลักของออร์คทุกตัวที่กำลังชูหน้าไม้เล็งไปที่เขา และลูกศรคมกริบกว่า 10 ดอกพุ่งแหวกอากาศตรงเข้าโจมตีพร้อมเสียงหวีดหวิว — เฟลิกซ์ไร้ท่าทีตระหนกตกใจอย่างสิ้นเชิง เขาร่ายเวทย์ธาตุลมขั้นสูง ทันใดนั้นเอง พายุสลาตันขนาดใหญ่ที่สูงกว่า 10 เมตรก่อร่างขึ้นในอากาศเบื้องหลังของหน่วยรบหมาป่าของพวกออร์ค และกลืนกินออร์คทุกตัวที่มันสัมผัสเข้าสู่กระแสพายุโหมกระหน่ำ เสียงร้องโหยหวนหมุนวนอยู่ในพายุนั้นอย่างไร้ที่สิ้นสุด

ทันทีที่พายุสลาตันปรากฏขึ้น เฟลิกซ์ก็โบกคทาเวทมนตร์ในมือ และเวทย์คมดาบวายุกว่า 10 สายก็พุ่งออกจากร่าง และทำลายลูกธนูคมกริบจำนวนมากที่กำลังจะโจมตีเขาและในขณะเดียวกัน เกราะมนตราก็ปรากฏขึ้นแผ่คลุมปกป้องเขาไว้ทั้งตัว ทำให้ลูกธนูที่เหลือรอดจากการถูกทำลายจำนวนหนึ่งพุ่งกระแทกเข้ากับเกราะมนตราพอดิบพอดี — เฟลิกซ์ไม่ได้รับอันตรายใด ๆ เลยแม้แต่น้อย

“แข็งแกร่งจริง ๆ!  นี่แหละ พลังอำนาจที่แท้จริงของผู้ใช้เวทมนตร์!”

ข้าง ๆ หานซั่ว เหล่านักเรียนสาขาเวทมนตร์ธาตุแสงจ้องมองท่าทีผ่อนคลายของเฟลิกซ์ ทุกคนล้วนมีสีหน้าเลื่อมใสบูชา พลางถอนหายใจด้วยความซาบซึ้งเป็นที่สุด

และในขณะที่ทุกคนกำลังตกตะลึงกับความสามารถน่าอัศจรรย์ของเฟลิกซ์ท่าทีผ่อนคลายของเขาเมื่อครู่ก็พลันเปลี่ยนไปเมื่อเขาตะโกนขึ้นด้วยเสียงอันดัง

“แย่ล่ะ หน่วยรบหมาป่าปรากฏตัวเพิ่มขึ้นอีกแล้ว ดูเหมือนจะมีออร์คหมอผีมากับพวกมันด้วย ทุกคน ถอยทัพ! แยกย้ายกันไป! มุ่งหน้าสู่เมืองซาโจสกี้!”

คำพูดของเฟลิกซ์ส่งผลต่อทุก ๆ คนที่รวมตัวกันอยู่ทันที หานซั่วเป็นคนแรกที่สนองตอบเพราะเขาคว้ามือเล็ก ๆ ของแฟนนี่ และพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“ตามข้ามา เร็วเข้าครับ”

แฟนนี่สะดุ้งทันทีเมื่อเห็นท่าทีสงบเยือกเย็นของหานซั่ว ราวกับโดนคำสาปที่ทำให้เธอพูดไม่ออก แต่แล้วเธอก็พยายามตั้งสติ

“ตกลง แต่เจ้าจะพาไปที่ไหนเหรอ?”

“คอกม้าที่เก็บม้าของพวกเราไว้ครับ ต้องรีบหาม้าให้ได้ เพราะเป็นวิธีเดียวที่พวกเราจะหนีอย่างปลอดภัยจนถึงเมืองซาโจสกี้ ถ้าไม่อย่างนั้น ก็ยากเกินไปที่จะรับรองได้ว่าพวกเราจะรอดพ้นจากเงื้อมมือหน่วยรบหมาป่าพวกนั้น”

ในหัวของหานซั่วคิดด้วยความรวดเร็ว พร้อมพูดอย่างเด็ดเดี่ยวราวกับคำนวณทุกอย่างมาอย่างถี่ถ้วนแล้ว

แฟนนี่เห็นพ้องทันทีในสิ่งที่เขาอธิบาย และรีบร้องเรียก

“นักเรียนทุกคน ตามข้ามา”

หานซั่วรู้ว่าแฟนนี่เห็นด้วยกับแผน แต่เมื่อเขาหันไปก็เห็นลิซ่ากำลังเหม่อมองมือของเขาที่กำลังจับมือเล็ก ๆ ของแฟนนี่ไว้ด้วยความอิจฉา หานซั่วกระอักกระอ่วนอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยื่นอีกมือไปจับมือของลิซ่าไว้ด้วยเช่นกัน

เขาทำเป็นไม่สนใจท่าทีของพวกเธอทั้งคู่ และรีบพาทุกคนมุ่งหน้าสู่คอกม้าทันที


ติดตามอัพเดทและอ่านตอนต่อไปทันที ที่นี่ >>> Facebook : Louktan Translate นิยายแปลไทย

(0 votes) 0/10
ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments