| Great Demon King | 873 | 2354 วันที่แล้วตอนที่แล้วตอนต่อไป

GDK ตอนที่ 52 การรุกรานของหน่วยรบหมาป่าของพวกออร์ค
 
หานซั่วกำลังคุยอยู่กับแฟนนี่ แล้วเขาก็ร้องขึ้นทันทีหลังได้ยินเสียงตะโกนที่ดังมาจากข้างนอก
 

 
“อาจารย์แฟนนี่ รีบไปสมทบกับพวกเขาเถอะครับ!”
 
แฟนนี่ไม่พูดอะไร แต่รีบรุดไปยังประตูห้องของหานซั่วทันทีเมื่อเขาพูดจบ เมื่อแฟนนี่ออกไปแล้ว หานซั่วก็โยนผ้าเช็ดตัวที่พันรอบตัวเขาทิ้งไปทันที และรีบแต่งตัวด้วยความรวดเร็ว เขาเก็บเข็มโลหะ มีดสั้น หน้าไม้ และขวดยาต่าง ๆ ที่ซื้อมาไม่กี่วันก่อนอย่างระมัดระวัง และออกจากห้องไป
 
เหล่านักผจญภัยที่พุ่งตัวออกมารวมตัวกันอย่างรวดเร็ว รวมทั้งพ่อค้าที่ตะโกนโหวกเหวกโวยวายกำลังยืนออกันอยู่เต็มถนนสายหลัก ก่อนหน้านี้ ไม่ว่าพวกเขาจะกำลังดื่มสังสรรค์กันอยู่ในโรงแรม หรือกำลังสนุกสนานกับอบายมุขในสถานที่อโคจรต่าง ๆ แต่เมื่อได้ยินข่าวเกี่ยวกับการรุกรานของหน่วยรบหมาป่าของพวกออร์ค พวกเขาก็ทิ้งทุกอย่างและเร่งรุดมายังถนนสายหลักทันที
 
ทั้งนักผจญภัย และทหารรับจ้าง ทุกคนต่างมีชีวิตอยู่ในความเสี่ยง — ความเสี่ยงที่ชีวิตอาจจบลงด้วยคมมีดได้ทุกเมื่อ ภยันตรายจึงเป็นสิ่งที่พวกเขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี ทันทีที่ออกจากห้อง พวกเขาก็จัดแจงเตรียมพร้อมทั้งเกราะป้องกันและอาวุธ ก่อนจะมารวมตัวกัน ณ ถนนทางตอนใต้ตามเสียงที่ร้องประกาศ
 
หานซั่วเดินออกมาจากห้องและพบว่า แม้แต่เจ้าของโรงแรมก็กำดาบยาวในมือไว้แน่นขณะกำลังเดินกลับมาที่โต๊ะบริการส่วนหน้าของโรงแรม เจ้าของโรงแรมยืนจ้องประตูด้วยสีหน้าถมึงทึง ดูเหมือนว่าประชาชนของเมืองดรอล คงมีนิสัยดุร้ายและเหี้ยมหาญแบบนี้กันทุกคน
 
แฟนนี่และคนอื่น ๆ กำลังยืนอยู่ที่ด้านหน้าของประตู นักเรียนทุกคนต่างวางสัมภาระของตัวเองไว้ในห้องด้วยความเร่งรีบก่อนจะตามออกไปสมทบ หลังเสร็จสิ้นภารกิจผจญภัยในป่าทมิฬ ดูเหมือนว่าเหล่านักเวทย์หนุ่มสาวที่เคยอ่อนประสบการณ์ ได้เรียนรู้การควบคุมตัวเองและครองสติได้อย่างมั่นคง พวกเขาไม่มีเสียงร้องอย่างตื่นตระหนกตกใจอีกต่อไปแล้ว
 

 
“ไบรอัน รีบมาตรงนี้เร็วเข้าสิ เราต้องรีบไปถนนทางตอนใต้เดี๋ยวนี้เลย พวกหน่วยรบหมาป่าของพวกออร์คกล้ารุกรานเมืองดรอลของจักรวรรดิ พวกเรายอมให้มันทำสำเร็จไม่ได้เด็ดขาด!”
 
ลิซ่ายกมือขึ้นสูงและร้องเรียกหานซั่วทันทีที่เธอเห็นเขาปรากฏตัวราวกับเกรงกลัวเหลือเกินว่าหานซั่วจะมองไม่เห็นเธอ
 
นอกจากแฟนนี่และคนอื่น ๆ ที่ยืนอยู่หน้าประตูโรงแรม ก็มีเหล่านักผจญภัยและทหารรับจ้างที่แบ่งกันเป็นกลุ่ม ๆ  กลุ่มละประมาณ 3-5 คน ทุกคนล้วนติดอาวุธยุทโธปกรณ์ครบมือ แฟนนี่เริ่มนับจำนวนทันทีที่เห็นหานซั่วเดินมายืนอยู่ข้าง ๆ ลิซ่า เมื่อครบแล้วเธอก็ร้องตะโกนขึ้นทันที
 

 
“ตามข้ามา ไปถนนทางตอนใต้กันเลย อย่าแตกกลุ่มกันล่ะ!”
 
หานซั่วตามหลังแฟนนี่ไปตามถนนสายหลักที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คน และถึงถนนตอนใต้ในไม่ช้า หานซั่วเห็นว่ามีทั้งนักผจญภัยและทหารรับจ้างยืนรวมตัวกันกว่า 100 คนรวมทั้งเฟลิกซ์ พ่อมดชรา และเอลฟ์สาวบลันเช่ ที่หานซั่วเคยพบเมื่อครั้งก่อน เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์แล้ว พวกเขาคือผู้นำ เฟลิกซ์กำลังบินร่อนอยู่ในอากาศ ขณะที่ร้องตะโกนอะไรบางอย่าง
 

 
“เอ๋ พ่อมดชราคนนี้ใช้ เวทย์เหินหาว บินไปมาในอากาศได้ด้วย แสดงว่าอย่างน้อยเขาต้องเป็นระดับจอมขมังเวทย์ขึ้นไปแน่ ๆ ล่ะ”
 
จีนอุทานด้วยความประหลาดใจ และเริ่มอธิบายให้พวกนักเรียนฟัง
 

 
“เมื่อใดก็ตามที่นักเวทย์ฝึกตนจนถึงจุด ๆ หนึ่ง ผู้นั้นก็จะสามารถใช้เวทย์เหินหาวทำให้ตนเองลอยตัวบินได้น่ะ แต่มีเพียงระดับจอมขมังเวทย์เท่านั้นที่ร่ายได้ เพราะฉะนั้น ผู้ใช้เวทย์คนใดที่บินได้ นั่นก็แปลว่าเขาทั้งสูงส่งและมีพลังอำนาจมหาศาลอย่างไม่ต้องสงสัยเลยล่ะ”
 
 
“เหล่านักรบผู้กล้าแห่งจักรวรรดิ!…หน่วยรบหมาป่าของพวกออร์คกำลังมุ่งหน้ามายังเมืองดรอล เท่าที่ข้าสังเกตการณ์มา พวกมันยกทัพมากันประมาณ 500 ตน ในฐานะเมืองปราการของจักรวรรดิ เมืองดรอลของเราไม่มีวันยอมทนต่อการถูกพวกป่าเถื่อนเหล่านั้นเหยียบย่ำ — เหล่านักรบผู้กล้าเอ๋ย! จงกวัดแกว่งศาสตราวุธทุกอย่างในมือ ให้พวกมันได้ลิ้มรสความกราดเกรี้ยวของเหล่าผู้กล้าแห่งจักรวรรดิอันทรงเกียรตินี้ไปพร้อมกัน !!!”
 
เฟลิกซ์กำลังลอยตัวอยู่กลางอากาศ มือขวาของเขาถือคทาเวทมนตร์ประดับไพลินสีน้ำเงินงามวิจิตร  พลางกู่ร้องสร้างความฮึกเหิมด้วยเสียงอันดัง
 

 
“อ้าว นี่พวกคนจากสาขาศาสตร์แห่งความตายไม่ใช่เหรอ? ฮะ ๆ ประหลาดดีนะที่ได้มาเจอพวกเจ้าที่นี่”
 
เสียงของบีชเชอร์ดังมาจากข้าง ๆ หานซั่วหันไปมองและพบว่านักเรียนสาขาเวทมนตร์ธาตุแสงทุกคนกำลังมองมาทางนี้เป็นตาเดียว
 

 
“สวัสดีครับ อาจารย์บีชเชอร์ ไม่คิดว่าจะได้เจอท่านเช่นกันออกเดินทางครั้งนี้คงได้รับผลตอบแทนอย่างงามเลยสินะครับ”
 
จีนพยักหน้าพร้อมยิ้มทักทาย
 

 
“ก็ไม่เท่าไหร่หรอก ไม่ได้มากมายอะไร แต่พวกนักเรียนก็พัฒนาตัวเองขึ้นมากเลยล่ะ”
 
บีชเชอร์ยิ้มและตอบด้วยเสียงแผ่วเบา
 
แล้วเสียงเคลื่อนกำลังพลด้วยฝีเท้าหนัก ๆ จากทางใต้ก็ดังขึ้นให้ได้ยินมาแต่ไกล และด้วยการสั่งการของเฟลิกซ์และบลันเช่ เหล่านักรบที่ติดอาวุธอย่างพร้อมสรรพยืนอยู่ในแนวหน้า ในขณะที่เหล่านักเวทย์ นักธนู และนักบวชยืนอยู่แนวหลัง แยกห่างจากกลุ่มนักรบไปประมาณ 5 – 6 เมตร ทุกคนต่างเตรียมพร้อมคทาเวทมนตร์ในมือพร้อมจับจ้องไปทางทิศใต้ด้วยท่าทีเคร่งเครียด
 
เมื่อเห็นว่าทุกคนเข้าประจำที่ในตำแหน่งของตัวเองพร้อมแล้ว บีชเชอร์และจีนก็ไม่เสียเวลาพูดคุยกันอีกต่อไป และรุดไปยืนรวมกับเหล่านักเวทย์ และถึงแม้ว่าร่างกายของหานซั่วจะแข็งแกร่งขึ้นเป็นอย่างมาก เขาก็ไม่โง่พอที่จะไปยืนรวมอยู่ในแนวหน้าจนทำให้ตัวเองตกเป็นเป้าสนใจจากคนอื่น ๆ เขาจึงตามแฟนนี่ไปรวมกับเหล่านักเวทย์คนอื่น ๆ
 
ทันทีที่ทุกคนยืนประจำตำแหน่งของตนเองโดยแบ่งตามสายอาชีพ เสียงฝีเท้าจำนวนมากที่กำลังควบใกล้เข้ามาดังขึ้นเรื่อยๆ จนหัวใจเต้นรัวราวจังหวะกลอง แล้วสัมผัสอันหนักหน่วงของออร่าที่แข็งแกร่งบางอย่างก็แผ่ซ่านจนวาบเข้าไปในใจของทุกคน ในขณะที่กองทัพออร์คบนหลังหมาป่าค่อย ๆ ปรากฏสู่สายตาพร้อมกับฝุ่นควันระลอกใหญ่เบื้องหลัง
 
 
 
 
 
 
จิตสังหารแผ่ปกคลุมเมืองดรอลทันทีที่หน่วยรบหมาป่าปรากฏตัว พวกมันก็เร่งความเร็วพุ่งตรงไปข้างหน้า พลางส่งเสียงคำรามและกู่ร้องดังสนั่นหวั่นไหว ดาบยาวในมือต้องแสงอาทิตย์จนเป็นประกายสีเงิน กองทัพหน่วยรบหมาป่าทั้ง 500 ตน ดาหน้าเข้ามาพร้อมกัน จนเกิดเป็นความรู้สึกกดดันจนแทบบีบรัดหัวใจ
 

 
“นักเวทย์ เตรียมพร้อม ยิงเวทมนตร์เมื่อข้าให้สัญญาณ!”
 
เฟลิกซ์พูดด้วยอาการสงบขณะลอยตัวอยู่กลางอากาศ จับจ้องไปที่กองทัพหน่วยรบหมาป่าเบื้องล่าง
 

 
“ทุกคนระวังตัวด้วยนะ อย่าให้เกิดอะไรขึ้นกับพวกเจ้าล่ะ”
 
แฟนนี่ค่อนข้างประหม่าในสถานการณ์เช่นนี้ เธอหันไปเตือนพวกนักเรียน และในตอนที่กำลังจะหันไปเตือนหานซั่ว เธอก็พบเข้ากับสายตาดุร้ายเยือกเย็นบนสีหน้าสงบนิ่ง ไร้ซึ่งความตระหนกตกใจโดยสิ้นเชิง เขากำมีดสั้นคมกริบไว้แน่นในมือ ในขณะที่ออร่าเย็นยะเยือกค่อย ๆ แผ่ซ่านออกมาจากมีดสั้นเล่มนั้น
 
เมื่อสังเกตเห็นว่าแฟนนี่กำลังมองอยู่ สมาธิอันแน่นิ่งของเขาก็ทลายลง แล้วออร่าเย็นยะเยือกที่เสียดแทงไปถึงกระดูกที่เขาส่งผ่านไปยังมีดสั้น ซึ่งเป็นผลจากการถ่ายเทแก่นมนตราในมือซ้ายตามหลักของเวทย์อัคคีเหมันต์ก็จางหายไปทันทีอย่างไร้ร่องรอย
 

 
“มีอะไรรึเปล่าครับ อาจารย์แฟนนี่?”
 
หานซั่วมองแฟนนี่พร้อมกับถามด้วยรอยยิ้มใสซื่อบนใบหน้าอีกครั้ง
 

 
“เปล่า ไม่มีอะไร เจ้าเองก็ระวังตัวด้วยนะ!”
 
แฟนนี่มองเขาพร้อมกับตอบด้วยน้ำเสียงแปลก ๆ
 
และตอนนั้นเอง ในที่สุดแฟนนี่ก็รู้ว่า รอยยิ้มใสซื่อบริสุทธิ์บนใบหน้าของหานซั่วเป็นเพียงสิ่งหลอกตา ในขณะที่ความสงบนิ่ง และภาวะจิตใจยามเผชิญหน้ากับอันตรายต่างหาก คือตัวตนที่แท้จริงของเขา
 
บ้าจริง เจ้าโกหกทุกคนมาตลอดเลย ไม่ช้าก็เร็วข้าจะทำให้เจ้าต้องชดใช้แน่ ๆ ใจหนึ่งเธอก็คิดอย่างโกรธเกรี้ยว แต่อีกใจหนึ่งก็แอบประเมินหานซั่วอยู่เงียบ ๆ …และทันใดนั้นเอง เธอก็รู้สึกว่าความเคร่งขรึมอันสงบนิ่งที่หานซั่วมี อาจเป็นคุณลักษณะดีที่ไม่เหมือนใครสำหรับเขาก็ได้
 
 
 
…………………………………………………………………………………………………
 
 
 
ติดตามอัพเดทและอ่านตอนต่อไปทันที ที่นี่ >>>
 
 
 
*** อัพเดท กลุ่มลับ GDK 9 ก.ค. 60 ลงถึงตอนที่ 80 ***
 
 
 
 
 


 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 (0 votes)
   0/10
   

ตอนที่แล้วตอนต่อไป