” นั้นมัน ชูเฟิง เขากล้ากลับมางั้นหรอ “
ในไม่กี่วันที่แล้ว ชื่อของ’ชูเฟิง’ที่น่าอับอายต่างกระจายไปทั่วทั้งสำนักมังกรฟ้า แม้แต่สำนักใกล้เคียงยังได้ยินชื่อของเขาเพราะเนื่องจาก ความแข็งแกร่งของ ‘กง ลู่หยุน’ อาจกล่าวได้เป็นอยู่ขั้นสูง แม้สาวกหลักของสำนัก # 1 ยังไม่กล้าขัดใจเขา
ดังนั้น เมื่อทุกคนรู้ว่ามีคนกล้าท้าทาย ‘กง ลู่หยุน’ แน่นอนว่าพวกเขาต่างตกตะลึงด้วยเหตุผลนั้น คนที่อยากสอดรู้สอดเห็นจึงอยากรู้ว่า ‘ชูเฟิง’ มีหน้าตายังไง
ดังนั้น จึงมีบางคนวาดลักษณะใบหน้าของ ‘ชูเฟิง’ และยังกำหนดราคาที่นำไปขาย แต่ในสำนักมังกรฟ้าเกือบจะทุกคนต่างรู้ว่าเขา หน้าตาเป็นยังไงและในตอนนั้น ทุกคนต่างตกใจอย่างมาก เพราะ ‘ชูเฟิง’กล้ามาปรากฏในสำนักมังกรฟ้า
ยังไงก็ตาม การกระทำของ ‘ชูเฟิง’ ต่างทำให้ผู้คนต่างมึนงงและสับสน’ชูเฟิง’ คว้าดาบเหล็กสีดำที่ลอยกลางอากาศ ไว้ในมือของเขา จากนั้นเขาก็แทงดาบไปที่ตันเถียนจากด้านหลังของสาวกนิกายดาบฯ อย่างโหดเหี้ยมจนเลือดนั้นกระเซ็นเต็มไปหมด
” อ้า ~ ~ ~ “
สาวกคนนั้นต้องร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวด เขานอนนิ่งกับพื้นโดยที่ไม่ขยับอีกเลย ตอนนั้นมีสามคำในหัวใจของเขา จบสิ้นแล้ว!!!
เมื่อพลังวิญญาณในตันเถียนของเขาเริ่มรั่วไหล ไม่ว่าจะพยายามกักเก็บเอาไว้เขาก็ไม่สามารถควบคุมมันได้ เขารู้ดีว่าคงต้องกลายเป็นคนพิการ โดยสูญเสียพลังวิญญาณของเขา ที่ฝึกฝนมาเป็นเวลาหลายปี ทั้งหมดล้วนสูญเปล่า
” เจ้าาา . . . . . . . . . . . . . . “
เมื่อเห็นเช่นนั้น คนที่ตกใจที่สุดไม่มีใครอื่นนอกจากสาวกนิกายดาบฯ ใบหน้าของพวกเขาซีดเผือดและมอง ‘ชูเฟิง’ ขณะที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว
” อะไรอยากให้ข้าดูแลพวกเจ้าทั้งหมดงั้นหรอ งั้นมาดูกันว่าข้า ชูเฟิง จะดูแลพวกเจ้ายังไง “
‘ชูเฟิง’ทำหน้าแสนจะเย็นชา จากนั้นก็สะบัดดาบเหล็กสีดำไปมาอย่างบ้าคลั่ง แล้วแทงไปที่ตันเถียนของสาวกหลายคน จนแสงออร่าพลังวิญญาณรั่วไหลออกมา พลังวิญญาณที่ฝึกฝนมาหลายปี ต่างสูญสิ้นทั้งหมดไปภายในวันนี้
” สวรรค์ ชูเฟิงกล้าทำลายพลังวิญญาณของสาวกนิกายดาบฯจำนวนมากมาย สมองของมันเหลือใช้หรือยังไง !!! “
ฝูงชนโดยรอบต่างประหลาดใจเมื่อพวกเหล่าสาวกนิกายดาบฯ ต่างร้องไห้ฟูมฟาย ทุกคนจึงคิดว่า ‘ชูเฟิง’ กล้ามาก เพราะมีกฏของสำนักเขียนไว้ชัดเจน ว่าห้ามฆ่าคนจากสำนักเดียวกัน และยังห้ามทำลายพลังวิญญาณ ซึ่ง ‘ชูเฟิง’ อาจจะถูกลงโทษขั้นร้ายแรงเพราะการกระทำของเขา
ตอนนั้นแม้แต่ ‘ชูเฉิง’ และ ‘ชูเซิน’ ก็ยังตกใจ แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่า ‘ชูเฟิง’ มีอารมณ์โกรธแค้นเมื่อมีคนมารังแกหรือดูถูก แต่ก็ไม่นึกว่าเขาจะกล้าทำถึงขนาดนี้
” ชูเฉิง ชูเซิน ตอนนี้ คนอื่นๆในตะกูลชูยังอยู่ในสำนักมังกรฟ้าอยู่หรือเปล่า ? “
‘ชูเฟิง’ไม่สนใจคำพูดหรือท่าทีของผู้คน เขาจ้องมองสองพี่น้องที่กำลังค่อยๆลุกจากพื้น และถาม
” เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกทำร้ายโดยไร้เหตุผล ชูซุย และ คนอื่นๆ เดินทางกลับไปยังตะกูลแล้ว เดิมที ชูเว่ย ต้องการที่จะพา ชูเยว่ ไป แต่ไม่ว่าจะทำยังไงนางก็ไม่ยอม ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นนางบอกว่าจะรออยู่ตรงนี้ เพื่อรอให้เจ้ากลับมาทวงความยุติธรรมให้พวกเรา “
” ตอนนี้ในสำนักมังกรฟ้า นอกจากเราสองพี่น้องก็มี ชูเยว่ และ ชูเว่ย ที่ยังอยู่ที่นี่ “
” แต่ ชูเว่ยได้รับบาดเจ็บสาหัสเมื่อเช้า มือและเท้าของเขาถูกทำลาย เราพยายามขอความช่วยเหลือจากอาวุโส แต่พวกเขาก็ไม่สนใจและยังปฏิเสธที่จะรักษาให้ ชูเว่ย “
” เมื่อเราหมดหนทาง เราจึงต้องลงเขาไปซื้อยา แต่ เราไม่คิดว่าพวกนั้นจะมาขัดขวางพวกเรา “
‘ชูเฉิง’อธิบายเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นอย่างละเอียด
” แล้วอาวุโส ซูรู่ กับ ผู้เฒ่า โอวหยางล่ะ ทำไมเจ้าถึงไม่ไปขอความช่วยเหลือ “
‘ชูเฟิง’รู้สึกตกใจนิดหน่อย ว่าทำไมคนอื่นๆหรืออาวุโสถึงไม่ได้ดูแลคนในตะกูล ชู ของเขา แต่ ‘ซูรู่’ นางไม่น่าจะอยู่เฉยๆได้หากมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น
” ข้าพยายามแล้ว แต่บังเอิญว่าเขามีธุระ พวกเขาจึงไม่ได้อยู่ในสำนัก “
‘ชูเฉิง’หมดหนทางได้แต่ส่ายหน้า
” ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้ ? “
‘ชูเฟิง’ขมวดคิ้วลง เขารู้สึกว่าปัญหาเรื่องนี้คงไม่ง่ายนัก แล้วตอนนี้’ซูรู่’ยังถูกส่งออกไปทำบางอย่าง ถึงได้เดินทางออกจากสำนักมังกรฟ้าไป จริงๆนางก็หน้าจะฝากฝังผู้ติดตามไว้ดูแลคนในตะกูลของเขา แล้วทำไมถึงได้กลายเป็นแบบนี้
” พาข้าไปหาชูเว่ยที !!! “
‘ชูเฟิง’หลังจากคิดทบทวนเขาก็พูดขึ้นมา’ชูเฟิง’และพี่น้องทั้งสองรีบพากันเดินไปอย่างรวดเร็ว และแล้วพวกเขาก็มาถึงสถานที่รวมตัวของนิกาย ชู เมื่อก่อนมันเป็นตำหนักที่อยู่สภาพที่สมบูรณ์
บัดนี้แม้แต่ประตูทางเข้ายังถูกทุบ หลังจากที่เข้าไป สภาพด้านในกับเลวร้ายยิ่งกว่า
เก้าอี้และโต๊ะถูกทำลายจนย่อยยับดูแล้วไม่มีอะไรที่ไม่ถูกทำลาย สภาพเหมือนกับวัดร้าง เห็นได้ชัดว่าเป็นฝืมือของ มนุษย์’ชูเฟิง’ได้แต่กำหมัดของเขาไว้แน่น ความเดือดดาลเริ่มปะทุขึ้นในใจ เขาคงไม่คิดว่าสาวกนิกายดาบฯจะทำถึงขนาดนี้ แต่ที่คาดไม่ถึงคือการที่ อาวุโสไม่ยอมดูแลครอบครัวของเขา ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจกับไม่ยอมทำหน้าที่
” พวกเราทั้งหมดต้องอาศัยอยู่ในสภาพแบบนี้แหละ แต่เราก็นับว่าดีแล้วหากเทียบกับบ้านพักของเจ้า ที่พักของเจ้าที่ใช้อาศัยเมื่อก่อนต่างถูกเผาทำลายโดยใครบางคน “
‘ชูเฉิง’กล่าว
” ในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมา มีแต่พวกพันธมิตรดาบฯใช่มั๊ย ที่เข้ามาทำร้ายพวกเจ้า “
‘ชูเฟิง’ถามขณะที่เดินขึ้นบันได เขาต้องจัดการทุกคนที่ทำร้ายครอบครัวของเขา
” อืม . . . . . . ถึงแม้ว่าคนอื่นๆจะก่อกวนอยู่บ้าง แต่คนที่ทำร้ายพวกเรามีแต่นิกายดาบฯเท่านั้น แม้แต่ผู้ก่อตั้งนิกายดาบฯ อู๋ จิ่ว ที่เป็นผู้เขี่ยวชาญ อันดับ 9 ของกระดานจัดอันดับสำนักมังกรฟ้า ก็รวมอยู่ด้วย “
” เขานั้นรู้จักกับ กง ลู่หยุน แม้ภายนอกจะดูเหมือนว่า อู๋ จิ่ว เป็นคนสั่งการให้นิกายดาบฯโจมตีพวกเรา แต่ความเป็นจริง ก็คงจะเป็น กง ลู่หยุน ที่เล่นตลกกับพวกเรา “
‘ชูเฉิง’กล่าว
” เจ้ารู้เรื่องนี้ได้ยังไง !!! “
‘ชูเฟิง’ สงสัยคำพูดของเขา ด้วยสถานะของ’ชูเฉิง’ ไม่น่าจะรู้รายละเอียดได้ถึงขนาดนี้
” ซูเหม่ยบอกกับพวกเรา “
ตอนนั้นเสียงของ’ชูเยว่’ ดังมาจากด้านบนเขายกศีรษะขึ้นไปดูและพบกับ ‘ชูเยว่’ ที่ยืนอยู่ตรงนั้น นางก็งดงามเหมือนเคย แต่ใบหน้าของนางซูบผอม พร้อมกับมีรอยฝกช้ำบนหน้าผากของนาง
” ชูเยว่ พวกมันใช่มั๊ยที่ทำร้ายเจ้า ? “
‘ชูเฟิง’ ถาม’ชูเยว่’ ไม่ได้พูดอะไรออกมา นางลงไปดึง’ชูเฟิง’ขึ้นมา ขณะที่ก้าวขึ้นมาเห็นสภาพ แม้แต่หน้าต่างยังพังพินาศ ดูไม่เหมือนสถานที่ผู้คนควรอาศัยอยู่ในมุมของห้อง มีเตียงพังๆ ขณะที่มี ‘ชูเว่ย’ นอนอยู่ ทั้งตัวของเขามีแต่ผ้าพันแผลพันอยู่ทั่วร่าง ดวงตาของเขาปิดสนิท
ขณะที่เอาแต่ร้อง โอดโอย จากนั้นเขาก็หมดสติไป
‘ชูเฟิง’รู้สึกแสนจะหดหู่ เขาไม่ได้พูดอะไรสักคำ ได้แต่มองหน้า ‘ชูเยว่’ ‘ชูเซิน’ และ ‘ชูเฉิง’ แต่’ชูเยว่’นางไม่ได้บาดเจ็บหนักเหมือนคนอื่นๆ แต่’ชูเฉิง’ และ ‘ชูเซิน’ ที่ถูกอัดจนบาดเจ็บมาเมื่อครู่จึงอยู่สภาพที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
นอกจากนั้นยังมีร่องรอยของคนอื่นๆที่ได้รับบาดเจ็บจากการถูกทำร้ายเมื่อไม่กี่วันก่อน
‘ชูเฟิง’ จินตนาการถึงพวกเขาที่ถูกทำร้ายเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา และเหตุผลที่พวกเขายังคงต้องอดทนอยู่ความเจ็บปวดเช่นนี้ ทั้งๆที่จะออกไปก็ได้นั้นเป็นเพราะพวกเขาพยายามปกป้องศักดิ์ศรีของตะกูล ชู เพื่อ ‘ชูเฟิง’ อย่างน้อยที่พวกเขาทำได้ก็คือการต้องเผชิญกับการ ถูกกลั่นแกล้งและอดทนกับการดูถูกเหยียดหยาม
แม้โดนแบบนี้ ตะกูลชูก็ไม่คิดจะก้มหัวให้ใครหน้าไหน แม้ว่าตะกูลชูจะไม่ยิ่งใหญ่ แต่ก็จะไม่ยอมขายวิญญาณให้กับผู้ใด
” ชูเยว่ เจ้าพาชูเว่ยกลับไปยังตะกูลชู เมื่อไปถึงให้ทุกคนย้ายไปเมือง นครทอง-ม่วง ทุกคนจะได้รับการดูแลจาก เฉิน ฮุ่ย เพื่อที่ข้าจะได้จัดการเรื่องทุกอย่างได้สบายใจมากขึ้น “
‘ชูเฟิง’ บอก’ชูเยว่’ให้พาทุกคนย้ายเข้า นครทอง – ม่วง
” ชูเฟิง แล้วเจ้าจะจัดการยังไง แล้วเจ้าจะไม่ไปด้วยงั้นเหรอ ? “
‘ชูเยว่’จ้องมอง ‘ชูเฟิง’ ราวกับว่านางกำลังสอบสวน
‘ชูเฟิง’ ไม่หลีกเลี่ยงสายตาของ ‘ชูเยว่’ เขาจ้องมองนางกลับ พร้อมกับยิ้มและกล่าว
” ข้าจะให้ทุกคนในสำนักมังกรฟ้ารู้ว่า หากมาทำร้ายคนของตะกูล ชู มันจะมีจุดจบ ยังไง “
สนุกแน่ล่ะคับ มารอดูกันว่าชูเฟิงจะทำยังไง . . . . . . . . . . . .
ที่มา:
ตอนที่แล้ว
ตอนต่อไป