แปลไทย : XiaoeyuGao
 
ด้านใดอัดแน่นไปด้วยอักขระ ลวดลายแห่งเต๋าปรากฏออกมา อบอวลไปด้วยคลื่นพลังที่น่ากลัว ประตูโบราณบานหนึ่งสร้างขึ้นจากอักขระ เป็นพื้นที่ลึกลับที่ไม่มีใครรู้ นัยน์ตาสีดำของ’เต้าหลิง’น้อยมองไปยังรอบๆ ปรากฏคนในตระกูลสามคนพา’เต้าหลิง’น้อยมาถึงกลางประตู
 
เบื้องหน้าเป็นโลกที่แปลกใหม่ใบหนึ่ง  มันเป็นดินแดนโบราณที่กว้างใหญ่ไพศาลแห่งหนึ่ง อบอวลไปด้วยกลิ่นไอแห่งวรยุทธ์ ทุกที่ล้วนเต็มไปด้วยอานุภาพพลังที่ยากจะสบประมาทได้  ภายในห้องโถงแห่งหนึ่ง ตกแต่งสวยหรูโออ่า ปากทางเข้าปรากฏผู้พิทักษ์ผู้มีพลังแข็งแกร่งเฝ้าอยู่
 
สีหน้าของผู้อาวุโสท่านหนึ่งดูน่าเกรงขาม มันนั่งลงบนตำแหน่งของตน สายตามองไปยังสารที่พวกมันหยิบออกมา  ก่อนถอนหายใจยาวแล้วกล่าวว่า
 

 
“ ข้าจำได้ว่าข้าเคยเกือบตายอยู่หนหนึ่ง ดีที่ตระกูลเต้าได้มาช่วยเอาไว้ พวกเจ้ามีเรื่องอะไรก็พูดมา ถ้าข้าช่วยได้ก็จะช่วย ”
 
‘เต้าเซี่ยวเทียน’กล่าวอย่างนอบน้อมว่า
 

 
“ คุณสมบัติของลูกชายข้าผิดแปลกไปเล็กน้อย อยากจะให้ท่านช่วยดูให้ซักหน่อย ”
 
มารดาของ’เต้าหลิง’น้อยดูเคร่งเครียดเป็นอย่างมาก ผู้อาวุโสท่านนี้มีประสบการณ์ในการหลอมโอสถที่สูงมาก หากแม้แต่มันก็ยังจนปัญญา เรื่องนี้คงเป็นปัญหาใหญ่แน่ ‘อู่หวังต้ง’ขมวดคิ้วขึ้น รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยที่พวกมันใช้บุญคุณที่ล้ำค่านี้เสียไปกับเรื่องไร้สาระ ไม่รู้หรือว่าทั่วทั้งแดนลับมีแต่คนอยากจะขอร้องให้มันช่วยหลอมโอสถให้กันทั้งนั้น
 
ทว่า’อู่หวังต้ง’ก็มิได้ปฏิเสธ มันเดินเข้ามาอุ้มเด็กน้อยขึ้น คลื่นพลังจิตจำนวนมหาศาลประดุจมหาสมุทรเอ่อทะลักเข้าไปในร่างของเด็กน้อย เพื่อตรวจดูว่ามันมีคุณสมบัติร่างกายเป็นอย่างไร พลังจิตนี้แทรกเข้าทุกขุมขน พลังยิ่งใหญ่มหาศาลไร้ที่เปรียบ ราวกับเทพเจ้ามหาสมุทรก็มิปาน ทะลุทะลวงเข้าสู่กล้ามเนื้อของ’เต้าหลิง’ทุกส่วน
 
ก่อนสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังเก่าแก่จำนวนหนึ่ง ทำให้มันตกตะลึงทันที
 

 
“ แปลกจริงๆ เหตุใดภายในร่างของเด็กคนนี้ถึงได้มีพลังเก่าแก่อยู่ ? ”
 
นัยน์ตาของมันฉายประกายพักหนึ่ง คลื่นพลังจิตที่ปลดปล่อยออกมาพลันเพิ่มความรุนแรงขึ้นไปอีก มันใช้วิชาลับพลังจิตอย่างหนึ่ง เพื่อตามหาแหล่งต้นกำเนิดพลังเก่าแก่นี้ว่ามาจากที่ใด ส่วนลึกภายในร่างกายเต้าหลิง ราวกับมีถ้ำสีดำที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นอยู่ พลังจิตของอู่หวังต้งทะลวงมา
 
จนถึงตรงนี้ ก็ยิ่งรู้สึกได้ถึงความเลอเลิศของคุณสมบัติร่างกายนี้ ก่อนพลังจิตของมันจะลุกไหม้อย่างบ้า คลั่ง แล้วพุ่งเข้าไปยังส่วนลึก นัยน์ตาพลันฉายประกายตกตะลึง นี่คือพลังที่เก่าแก่และป่าเถื่อนที่สุด ราวกับว่ามันมาจากยุคเบิกฟ้าผ่าปฐพี ทุกสรรพสิ่งในโลกใบนี้พึ่งจะเริ่มสร้างขึ้น
 
กำลังหลอมรวมพลังงานอย่างช้าๆเพื่อฟื้นคืนโลกใบนี้ ! จุดต้นกำเนิดพลังบริสุทธิ์ที่สุดนี้กำลังฟื้นคืน ราวกับพลังในการเปิดฟ้าก็มิปาน น่ากลัวจนถึงขนาดที่ทำให้ตัวมันสั่นเทา !
 

 
“ พลังแฝงไร้ขีดจำกัด ! ”
 
ร่างของ’อู่หวังต้ง’หนักอึ้ง นี่มันพลังแฝงแบบใดกัน ? คุณสมบัติร่างกายนี้สามารถทวนกลับไปยังยุคที่เก่าแก่ที่สุดได้ หากมันเติบใหญ่ จะต้องเป็นคนที่สุดยอดมากอย่างแน่นอน ! เพราะว่าจุดต้นกำเนิดพลังนี้ มีความน่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง ทำให้ตัวมันสั่นเทาได้ อีกทั้งจุดกำเนิดพลังนี้ยังเกี่ยวโยงไปถึงความยิ่งใหญ่ ภายภาคหน้ามันจะต้องกลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่เหนือผู้ใดอย่างแน่นอน
 

 
“ ท่านผู้อาวุโสอู่ เป็นอย่างไรบ้าง ? ”
 
เพียงเห็นมันขมวดคิ้วครุ่นคิด ‘เต้าเซี่ยวเทียน’ก็ถามขึ้นอย่างกังวล ได้ยินดังนั้น สีหน้าของ’อู่หวังต้ง’ก็เผยรอยยิ้มออกมา แล้วพูดขึ้นว่า
 

 
“ ร่างกายของเด็กคนนี้มีปัญหานิดหน่อย ทว่าในวันนั้นตระกูลเต้าก็ช่วยชีวิตข้าเอาไว้ ข้าย่อมต้องช่วยรักษามันอย่างสุดชีวิตแน่นอน พวกเจ้ารอข้าอยู่ที่นี่ซักพักหนึ่งก่อน ”
 
 
“ ขอบคุณมากท่านผู้อาวุโสอู่ ”
 
‘เต้าเซี่ยวเทียน’รีบประสานมือเคารพอย่างนอบน้อม ผู้อาวุโสท่านนี้แข็งแกร่งอย่างยิ่ง ดังนั้นจึงไม่ควรไปล่วงเกินเป็นอันขาด อีกอย่างนี่ก็เกี่ยวข้องกับอนาคตของลูกชายตนเองด้วย   ‘อู่หวังต้ง’อุ้ม’เต้าหลิง’เดินเข้าไปด้านใน
 
มารดาของ’เต้าหลิง’น้อยขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย รู้สึกประหลาดใจ เหตุใดถึงดูไม่รีบร้อนเลยเล่า อีกทั้งยังอุ้มลูกน้อยของตนเดินเข้าไปอีก ทว่านางก็ถามไม่ได้ หากทำให้ปรมาจารย์โอสถบังเกิดโทสะ ไม่ยอมรักษาบุตรชายของตนคงจะเป็นปัญหาไม่น้อย
 
‘เต้าหลิง’กระพริบตาปริบๆ ดูไม่ค่อยหวาดกลัวกับสถานที่แปลกตาโดยรอบซักเท่าไหร่ ทว่าพอมาถึงห้องลับแห่งหนึ่ง มันก็มองเห็นทุกอย่างมืดมิดไปหมด ก่อนกล่าวอย่างตกใจตื่นว่า
 

 
“ ท่านปู่ พวกเรามาทำอะไร?  ”
 
เพียงเห็นเด็กน้อยพูดออกมาอย่างหวาดกลัว ‘อู่หวังต้ง’ก็ยิ้มแล้วพูดว่า
 

 
“ ไม่เป็นไร อีกเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว ”
 
ไม่นานปรากฏผู้อาวุโสอีกท่านเดินเข้ามา ทั่วร่างอบอวลไปด้วยพลังที่น่ากลัว นัยน์ตาหรี่ลงเปล่งแสงออกมา ก่อนถามขึ้นว่า
 

 
“ ผู้อาวุโสสาม เจ้าเรียกข้ามาทำไม ? และยังให้เอาถ้ำแดนสวรรค์มาอีก? ”
 
‘อู่หวังชิง’สงสัย ถ้ำแดนสวรรค์เป็นสมบัติล้ำค่าของวิหารยุทธ์ คนธรรมดาไม่สามารถใช้มันได้ ปรากฏกระจกโบราณสีดำทมิฬบานหนึ่ง ดูเก่าแก่เป็นอย่างมาก สืบทอดมาจากยุคดึกดำบรรพ์ เป็นศาสตราวุธวิญญาณชั้นยอดเลิศล้ำที่น่ากลัวที่สุด โดยรวมเป็นสมบัติล้ำค่าจากยุคดำบรรพ์นั่นเอง
 
‘อู่หวังต้ง’ไม่พูดไม่จา ปลุกสมบัติล้ำค่าชิ้นนี้ขึ้นมา บานกระจกโอบล้อมไปด้วยคลื่นพลังที่น่ากลัว ก่อนตนเองกระโดดข้ามไปยังยุคดึกดำบรรพ์ แล้วโยนเส้นแสงสีดำออกมา ส่องแสงสว่างรุ่งโรจน์อยู่บนร่างของ’เต้าหลิง’ กระจกบานนี้น่ากลัวยิ่ง
 
‘อู่หวังต้ง’ยืมใช้สมบัติล้ำค่าชิ้นนี้ นัยน์ตาทั้งสองเปล่งปลั่งแสงออกมา มันมองเห็นภาพที่น่ากลัวเบื้องหน้า พลังงานเก่าแก่กำลังทะลักออกมาอย่างบ้าคลั่งอยู่ภายในร่างกายของมัน ปรากฏพลังงานขนาดมหึมาประดุจฟ้ากำลังแผ่ขยายตัว ทั้งยังมีอากาศธาตุก่อนฟ้าชนิดหนึ่งอยู่ด้วย !
 
มันเป็นพลังเก่าแก่ที่น่ากลัวชนิดหนึ่ง ‘อู่หวังต้ง’ยิ่งมองเท่าไหร่ก็ยิ่งใจสั่น พลังแฝงของมันน่ากลัวจริงๆ เพราะว่าห้วงเวลาในการเติบโตของพลังงานเก่าแก่ชนิดนี้เกือบจะไร้ขีดจำกัด นี่จึงทำให้มันใจสั่นระรัว
 

 
“ หรือว่าจะเป็นกายนักปราชญ์บุพกาลในตำนานของยุคโบราณ ! ”
 
มันเผลอคิดขึ้นในใจอย่างตะลึง สีหน้าดูเคร่งเครียดทันที หากเจ้าเด็กคนนี้โตขึ้นมา ใครเล่าจะเป็นคู่มือกับมันได้ ? ที่วิหารแห่งยุทธ์นี้ก็พึ่งจุติอัจฉริยะที่น่ากลัวมาอยู่คนหนึ่งเหมือนกัน ภายภาคหน้าหากมีวาสนาก็จะได้เป็นจักรพรรดิแห่งแดนลึกลับอย่างแน่นอน
 
ทว่าการปรากฏตัวของกายนักปราชญ์บุพกาลนี้นั้น ทำให้ในใจของมันบังเกิดความชั่วขึ้นมา เด็กคนนี้จะปล่อยเอาไว้ไม่ได้ มิเช่นนั้นจะต้องเกิดภัยพิบัติใหญ่หลวงแน่  ไม่นาน’อู่หวังต้ง’ก็พา’เต้าหลิง’มาส่งคืน พอได้รู้ว่าสามารถรักษาอาการนอนหลับได้แล้ว ‘เต้าเซี่ยวเทียน’และภรรยาก็ดีอกดีใจกันเป็นอย่างมาก
 
‘อู่หวังต้ง’บอกกับพวกมันทั้งสองว่า จะต้องรอซักช่วงเวลาหนึ่ง จากนั้นพวกมันทั้งสองเข้ามาอยู่ที่วิหารแห่งยุทธ์ และยังให้’เต้าหลิง’เล่นเป็นเพื่อนกับเด็กสาวทั้งสองที่อายุเท่ากันกับมันอีกด้วย
 

 
“ พวกเจ้าเกรงใจหรือ ? ”
 
มารดา’เต้าหลิง’ขมวดคิ้วขึ้น มองไปยังเด็กสาวฝาแฝดตัวเล็กทั้งสองที่กำลังเล่นเป็นเพื่อน’เต้าหลิง’ นางรู้ดีถึงสถานะของ’อู่หวังต้ง’ แต่ก็ไม่อยากให้เกรงใจอะไรขนาดนั้น ยังไงพวกมันก็ยังเป็นเด็ก อีกทั้งสถานะยังสูงส่งจนไม่อาจเอื้อม
 

 
“ เจ้าอย่ากังวลไปเลย อู่หวังต้งนับได้ว่าเป็นคนที่มีคุณธรรมและบารมีสูง อีกอย่างพวกเราตระกูลเต้าก็เคยช่วยชีวิตมันเอาไว้ มันก็ไม่น่าจะคิดร้ายกับพวกเราจริงหรือไม่ ? ”
 
‘เต้าเซี่ยวเทียน’ทำไม้ทำมือ
 

 
“ ก็หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น ”
 
นางพยักหน้าเบาๆ คิดว่าตนคงคิดมากเกินไป ภายในห้องประชุมแห่งหนึ่ง ปรากฏคนระดับสูงแห่งวิหารยุทธ์กำลังกระวนกระวายใจ ข่าวเมื่อครู่ทำให้พวกมันล้วนหวาดผวา ‘อู่หวังต้ง’คิดว่าเด็กคนนี้กำลังสั่งสมพลังงานอยู่ เมื่อใดที่พลังงานตื่นขึ้นมา ถึงตอนนั้นจะไม่มีใครหยุดมันได้ !
 

 
“ กายนักปราชญ์บุพกาลเป็นกายที่เก่าแก่ยิ่ง คุณสมบัติร่างกายแบบนี้ไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อน เว้นแต่สตรีนักปราชญ์โบราณจากยุคดึกดำบรรพ์เพียงคนเดียวเท่านั้น ตำนานนี้น่ากลัวที่สุด ไม่คิดเลยว่าตระกูลเต้าจะมีทายาทที่มีคุณสมบัติร่างกายแบบนี้อยู่ด้วย  ”
 
ผู้อาวุโสท่าหนึ่งกล่าวเสียงค่อย
 

 
“ ตระกูลเต้าไม่เคยล่วงกินพวกเราเลยตั้งแต่ยุคดึกดำบรรพ์ หรือว่าพวกมันคิดจะถีบหัวส่งตัวเองขึ้นมา ? ”
 
สีหน้าของมันดูย้ำแย่ อบอวลไปด้วยจิตสังการ
 

 
“ ในยุคสมัยนี้ จะต้องเป็นตี้เอ๋อของตระกูลพวกเราเท่านั้นที่ครอบครองใต้หล้า ไม่ควรจะมีที่สองโผล่ออมา ”
 
สีหน้าของ’อู่หวังชิง’ดูเคร่งเครียด ภายในร่างเอ่อทะลักพลังที่น่ากลัวออกมา อากาศธาตุล้วนถูกขับออก ราวกับเทพเจ้า  (ตี้เอ๋อ=อู่ตี้)
 

 
“ ข้าขอชมเชยที่ว่าตระกูลเต้าไม่เคยล่วงเกินพวกเรา และตอนนี้พวกมันก็ยังไม่รู้เรื่องของกายนักปราชญ์บุพกาลด้วย แค่ฆ่าไอ้ขยะไปตัวหนึ่ง พวกมันไม่กล้าพูดอะไรหรอก  ”
 
 
“ ไม่ผิด อีกอย่างผู้อาวุโสสามก็เป็นคนตรวจอาการของมัน ก็แค่บอกไปว่าเกิดอุบัติเหตุก็เท่านั้น ”
 
ยายเฒ่าคนหนึ่งกล่าวขึ้น กลุ่มคนกำลังปรึกษาหารือกัน อบอวลไปด้วยไอสังการ ราวหนึ่งชั่วยามผ่านไป ‘อู่หวังตง’เดินเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มก่อนพูดขึ้นว่า
 

 
“ นี่เป็นวาสนาของวิหารยุทธ์ข้าจริงๆ  ฮ่าฮ่าฮ่า ”
 
 
“ ผู้อาวุโสสาม เจ้าจะดีใจอะไรขนาดนั้น? ”
 
‘อู่หวังชิง’ถามขึ้น เวลานี้ยังจะมาดีใจอะไรอีก ?
 

 
“ ข้าพึ่งไปที่หอคัมภีร์ลับมา พบกับคัมภีร์โบราณเล่มหนึ่ง สามารถนำแหล่งต้นกำเนิดพลังที่อยู่ในกายนักปราชญ์บุพกาลหลอมรวมเข้าไปในร่างกายของตี้เอ๋อได้ นึกไม่ออกเลยว่าหากหลอมรวมสำเร็จ อู่ตี้ของพวกเราจะแข็งแกร่งขนาดไหน !  ”
 
‘อู่หวังต้ง’ทั้งดีใจและตกตะลึง มันหาคัมภีร์ลับเจอเล่มหนึ่ง อีกทั้งอัตราความสำเร็จก็สูงมากด้วย
 

 
“ อะไรนะ ? ”
 
พวกมันตกตะลึงยิ่ง ล้วนยืนขึ้นกันเป็นแถว ก่อนจะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า
 

 
“ เรื่องจริงรึ ? ”
 
กายนักปราชญ์บุพกาลเป็นสิ่งที่น่ากลัวอย่างยิ่ง หากสามารถนำพลังจากแหล่งต้นกำเนิดพลังภายในร่างของเด็กน้อยคนนั้นโอนมาหลอมรวมกับพลังมหาศาลในร่างของ’อู่ตี้’ได้ล่ะก็ แทบจะจินตนาการไม่ออกเลยว่าภายภาคหน้าอู่ตี้จะแข็งแกร่งมากขนาดไหน !
 
จากนั้น ‘อู่หวังต้ง’ก็มาที่บ้านพักของพวกมัน ก่อนถามขึ้นอย่างองอาจว่า
 

 
“ เซี่ยวเทียน พวกเจ้าทั้งสองอยู่กันสบายดีหรือไม่ ? ”
 
 
“ ท่านผู้อาวุโสอู่เกรงใจเกินไปแล้ว  ”
 
‘เต้าเซี่ยวเทียน’ประสานมือเคารพ กดไม่ได้ถามขึ้นว่า
 

 
“ เอ่อ ท่านผู้อาวุโสอู่ เรื่องของคุณสมบัติร่างกาย… ”
 
ได้ยินดังนั้น ‘อู่หวังต้ง’ก็ถอนหายใจออกมา ก่อนพูดอย่างลำบากใจว่า
 

 
“ มันก็มีวิธีแก้อยู่เหมือนกัน เพียงแต่ว่า.. ”
 
 
“ เพียงแต่ว่าอะไรหรือ ? ”
 
สีหน้า’เต้าเซี่ยวเทียน’ดูตกใจ ก่อนรีบพูดขึ้นว่า
 

 
“ ขอแค่รักษาลูกชายของข้าให้หาย ไม่ว่าจะเท่าไหร่ข้าก็ยอมจ่ายทั้งนั้น ”
 
 
“ ข้าไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ”
 
‘อู่หวังต้ง’ทำไม้ทำมือ ก่อนพูดว่า
 

 
“ เพียงแต่ต้องการ ‘หลงเสินเซิ่งเหลว’ชนิดหนึ่งเท่านั้น เจ้ารู้จักของสิ่งนี้หรือไม่ มันหายากมาก แม้แต่ข้าก็ยังหามาไม่ได้ ตามตำนานของล้ำค่าศักดิ์สิทธิ์ชนิดนี้จะอยู่แค่ในส่วนลึกของเหมืองโบราณเท่านั้นต ”
 
 
“ ส่วนลึกของเหมืองโบราณ ! ”
 
‘เต้าเซี่ยวเทียน’สุดลมหายใจเย็นๆเข้าไป นั่นเป็นสถานที่ที่อันตรายเป็นอย่างมาก มักจะมีคนนำชีวิตไปทิ้งในนั้นอยู่เป็นประจำ มันคิดครู่หนึ่งก่อนพูดว่า
 

 
“ เรื่องนี้ให้ข้าจัดการเอง ข้ารู้ว่ามีอยู่ที่หนึ่งมีของชนิดนี้อยู่ ”
 
 
“ เช่นนั้นก็ดี ”
 
‘อู่หวังต้ง’ยิ้มให้ มารดาของ’เต้าหลิง’น้อยเป็นกังวล สถานที่นั้นอันตรายเป็นอย่างมาก มีโอกาสสูงที่จะเอาชีวิตไปทิ้งที่นั่น พอตกเย็นมันก็รีบไปยังส่วนลึกของเหมืองโบราณที่ปิดผนึกเอาไว้ทันที เพื่อที่จะไปสำรวจดูภายในเสียหน่อย
 

 
“ มามา เตี่ยไปแล้ว.. ”
 
‘เต้าหลิง’น้อยกระพริบตาปริบๆ มันนั้นน่ารักเป็นอย่างมาก เหมือนกับตุ๊กตาสีขาว น้ำเสียงของมันดูไร้เดียงสา ส่วนคำพูดของมันยังไม่ค่อยชัดเจนเท่าไรนัก ใบหน้างามของนางเผยความกลัดกลุ้มออกมา โอบกอด’เต้าหลิง’รอคอย’เต้าเซี่ยวเทียน’อยู่ที่วิหารยุทธ์ มันไปครั้งนี้ก็เดือนกว่าแล้ว
 
จนมาถึงค่ำคืนนี้ฟ้าร้องเสียงดังสนั่น พายุฝนโหมซัดลงมาอย่างบ้าคลั่ง  ‘เต้าเซี่ยวเทียน’กลับมาด้วยสภาพทั่วร่างอาบชโลมไปด้วยโลหิต มันเกือบจะถูกสังหารตายแล้วตอนเข้าไปในส่วนลึกของเหมืองโบราณ ทว่าใบหน้าของมันก็ยังคงเผยรอยยิ้ม ในที่สุดมันก็หาหิน ‘หลงเสิน’ เจอจนได้
 
ณ ห้องลับแห่งหนึ่ง ‘เต้าหลิง’น้อยกำลังกำหมัดน้อยๆของมัน นัยน์ตาสีดำมองไปยังตาเฒ่า ก่อนหัวเราะ แล้วพูดว่า
 

 
“ ท่านปู่พวกท่านไม่ได้จะรักษาให้ข้าหรือ ”
 
คำพูดไร้เดียงสาของมัน ไม่ได้ทำให้สีหน้าของ’อู่หวังต้ง’เปลี่ยนแปลงไปอย่างไร ก่อนจะกล่าวด้วยใบหน้าไร้ ความรู้สึกว่า
 

 
“ ถูกต้อง อีกไม่นานก็เสร็จแล้ว  ”
 
‘อู่หวังชิง’รีบเดินเข้ามา ในมือดุนของเหลวก้อนหนึ่งที่โอบล้อมไปด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์ สีดำทมิฬ ลอยกระพริบอยู่กลางอากาศ ด้านหลังของมันปรากฏเด็กน้อยคนหนึ่งเดินตามมา อายุราวๆสี่ห้าขวบ สติปัญญาดูโดดเด่น ทั่วร่างปรากฏเป็นพลังธาตุศักดิ์สิทธิ์ ดูพิเศษเป็นอย่างมาก ราวกับเทพเจ้าเด็กน้อยอย่างไรอย่างนั้น
 
สีหน้า’อู่หวังต้ง’เต็มไปด้วยรอยยิ้ม พูดกับเด็กน้อยว่า
 

 
“ เด็กน้อย เมื่อครู่ข้าช่วยเจ้าไว้จำได้หรือไม่ ? ”
 
เด็กน้อยสี่ห้าขวบพยักหน้า นัยน์ตาทั้งสองเปล่งแสงออกมา ก่อนเอาแต่นั่งลงไม่ขยับไปไหน ‘เต้าหลิง’น้อยมองไปยังเด็กน้อยคนนั้น ก็รู้สึกได้ว่าเด็กน้อยคนนี้มีบางอย่างที่ไม่เหมือนกัน และก็มีบางอย่างที่เหมือนกับร่างกายของมัน สีหน้าของ’อู่หวังต้ง’ดูสงสัยอย่างยิ่ง เรียกถ้ำแดนสวรรค์ออกมา
 
ปรากฏแสงสีดำเส้นหนึ่งออกมา ทั้งยังแฝงไว้ด้วยคลื่นพลังจิตที่มากมายมหาศาลประดุจมหาสมุทร พลันเอ่อพุ่งทะลักเข้าไป  มันมายังพื้นที่นี้อีกครั้ง ครั้งนี้ดูน่ากลัวกว่าเมื่อเดือนก่อน พลังขนาดใหญ่ประดุจฟ้าล้วนใกล้จะตื่นขึ้นมา อู่หวังต้งตกใจพักหนึ่ง มันราวกกับดวงอาทิตย์ที่กำลังลุกไหม้
 
พลังจิตทั้งหมดล้วนเอ่อทะลักออกมา ชอนไชเข้าไปยังส่วนลึกของร่างกายเต้าหลิงจำนวนนับพันนับหมื่นเส้นพลังจิต ทุกเส้นพลังจิตล้วนเปลี่ยนเป็นกระบี่ล้ำค่า พริบตาเดียวก็พุ่งทะลวงเข้าไป
 

 
“ เจ็บ เจ็บมาก… ”
 
ร่างของ’เต้าหลิง’พลันสั่นสะท้าน ก่อนจะลามไปถึงใบหน้าเล็กขาวซีด
 

 
“ ท่านปู่ ข้าเจ็บ.. ”
 
‘เต้าหลิง’น้อยกล่าวเสียงสั่น ร่างเล็กราวกับเครื่องเคลือบดินเผาของมันล้วนหลั่งโลหิตออกมา เปรอะเปื้อนเตียงหิน ก่อนมันจะเริ่มดิ้น
 

 
“ รีบจับมันเอาไว้ อย่าให้มันขยับตัว ! ”
 
‘อู่หวังต้ง’ตะโกนออกมาอีกว่า
 

 
“ อีกอย่าง อย่าให้มันตายเด็ดขาด มิเช่นนั้นจุดกำเนิดพลังก็จะสลายไปด้วย ”
 
‘อู่หวังชิง’พยักหน้า ก่อนใช้นิ้วมือกด’เต้าหลิง’น้อยลงไป มันมองเห็น’เต้าหลิง’ร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด ทว่าสายตาของมันกลับเฉยชา ราวกับเห็นมดตัวหนึ่ง รำคาญมันเป็นอย่างมาก แหกปากร้องโวยวายเสียงดัง ก่อนจะใช้อีกนิ้วมือปิดปากมันเอาไว้
 
‘เต้าหลิง’น้อยหวาดกลัว ไม่รู้ว่าพวกมันกำลังทำอะไร ทว่ามันรู้สึกได้ว่าคนพวกนี้น่ากลัวยิ่ง ก่อนตะโกนดังขึ้นในใจว่า
 

 
“ มามา ข้ากลัว ท่านไปอยู่ที่ไหน รีบมา… ”
 
มารดาที่กำลังรอคอยอย่างร้อนรนด้านนอกวิหารยุทธ์ จับไปที่หัวใจของตน พลันขมวดคิ้วขึ้น ทั่วร่าง’เต้าเซี่ยวเทียน’อาบชโลมไปด้วยโลหิต มันยังไม่ทันได้เปลี่ยนเสื้อผ้า ก็บังเกิดเกิดความรู้สึกไม่ดีบางอย่างขึ้นทันที
 
ที่มา:
 


 
 
 
 
 
 (0 votes)
   0/5