ตอนต่อไป“ผมไม่อยากทำงาน…”
หลังจากถูกอัญเชิญมาต่างโลก ผม
“มาซุดะ เคมะ”
ได้ยื่นเงื่อนไขกับพระเจ้าไปแบบนั้น
“…..เอิ่มมม แล้วเจ้าต้องการอะไรหละ?”
“ชีวิตที่ไม่ต้องทำอะไรเลย วันๆเอาแต่นอนได้ก็จะดีมาก”
“ถึงแม้ว่าจะต้องไปเกิดไปเป็นต้นไม้หน่ะนะ?”
“โอ้ ได้แบบนั้นก็สุดยอดเลย”
พระเจ้าถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ๆ
“เดี๋ยวนะ ทำไมข้าต้องมานั่งฟังเงื่อนไขของเจ้าด้วยหละเนี่ย …. ก่อนอื่นฟังเรื่องที่ทางนี้จะพูดหน่อยได้ไหม?”
หลังจากนั้นพระเจ้าก็พล่ามเรื่องอะไรซักอย่างเกี่ยวกับการไหลเวียนของมานาหรือพลังงานอะไรนี่แหละ นอกจากนั้นก็ยังมีเรื่องเกี่ยวกับปีศาจซักอย่าง คือว่าผมก็ไม่ได้ตั้งใจฟังอะนะ
“ในโลกของเจ้า มันมีงานวิจัยเกี่ยวกับอะไรบางอย่างที่คล้ายๆกับโกเลมในโลกนี้ด้วยนะ ว่าไงหละ ฟังแบบนี้พอจะสนใจบ้างไหม?”
“เห….ก็ไม่เชิงอะนะ นั่นมันโครงงานสมัยที่ผมยังเป็นนักเรียนก็แค่นั้นแหละ”
จริงๆแล้วผมมีความฝันจะสร้างหุ่นยนต์สาวรับใช้แล้วใช้ชีวิตอย่างสุขสบายไปทั้งชาติ แต่ว่าผมไม่กล้าเล่าความฝันนี้ให้คุณพระเจ้าฟังหรอกนะ สมัยเรียน ผมเคยวุ่นกับการประกอบหุ่นยนต์จิ๋วอยู่ซักพักนึงเหมือนกัน แต่จะให้มานั่งสร้างเองนี่… ขี้เกียจอะ ไม่เอาดีกว่า
“โอเค เวลาเหลือไม่มากละ เอาเป็นว่าข้าไปขอฝากความหวังกับคนถัดไปดีกว่า”
“เอ๋….!?”
“ยังไงก็ ข้าจะมอบความสามารถในการเข้าใจภาษาทุกภาษากับเจ้าละกันนะ พยายามเข้าหละ อย่างน้อยก็ได้พรจากพระเจ้าคนนี้หละนะ”
“แต่ผมไม่อยากจะทำอะไรทั้งนั้นนี่นา…..”
“ถึงโลกที่เจ้าจะถูกส่งไปจะเป็นโลกเวทมนต์ แต่เท่าที่ข้ารู้ วิทยาการณ์ในโลกนั้น ไม่ได้พัฒนาไปมากพอที่จะให้เจ้า นั่งกระดิกเท้าชิลๆไปทั้งชีวิตโดยไม่ต้องทำงานหรอกนะ นอกจากนั้น การที่เจ้าถูกอัญเชิญมาแบบนี้ มันต้องมีเหตุผลบางอย่างแหละ สุดท้ายแล้วเจ้าอาจจะได้สิ่งที่เจ้าต้องการในโลกใบใหม่ของเจ้าก็ได้”
“คือผมขอกลับไปโลกเก่าของผมได้ป่ะ…”
“สู้ๆละกันนะ บ๊ายบาย”
จากนั้นผมก็ถูกปกคลุมไปด้วยแสงสว่างจ้า แล้วผมก็ถูกอัญเชิญไปยังต่างโลกด้วยเหตุการประมาณนี้แหละ
“เยสสส!!! อัญเชิญสำเร็จ!!! แต่เดี๋ยวนะ มนุษย์นี่นา เอ๋!? ทำมายอะ”
ผมเองก็ไม่ค่อยจะเข้าใจสถานการณ์มากนัก เท่าที่เห็น ผมโผล่มาในห้องว่างๆที่ผนังเรื่องแสงอ่อนๆสีขาวๆแฮะ ตรงหน้าผมมีเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ใสชุดเดรสสีขาว…. ตรงคอนเซปคำว่าโลลิแทบจะ 100% เลยก็ว่าได้ พอดีผมชอบแบบอวบอึ๋มมากกว่าอะนะ โทดที อย่างน้อยก็ใส่ถุงน่องแบบที่ผมโปรดปราน ก็ไม่เลวเหมือนกันแฮะ
“ทำมายอะ….อุตส่าแลกด้วย DP ทั้งหมดที่มีแต่กลับได้มอนสเตอร์ชั้นต่ำอย่างเผ่ามนุษย์เนี่ยนะ?”
“เอ่อ… ขอนอนเลยได้ไหมครับ”
“เอ๋!?”
“คือผมจะบอกว่า นอนละนะครับ ว่าแต่ที่นี่มี ที่นอนหรือว่าฟูกไหม?”
“อะ…อะไรกันเนี่ย!!!?”
ยัยนี่ ผมอุตส่าบอกว่าง่วงไปแล้วยังจะโหวกเหวกโวยวายอยู่ได้ หนวกหูจริงๆเลย
“อะ..อะไรกัน เจ้ามอนสเตอร์ตัวนี้ ทั้งพูดมาก และไม่ฟังอะไรเลย หรือว่าเพราะเป็นเผ่ามนุษย์ เลยไม่ฟังที่สั่งหรือป่าวนะ?”
“เฮ้ บ่นอะไรน่ารำคาญจริงเธอเนี่ย ช่วยเบาเสียงลงหน่อยได้ไหม”
“โทดทีๆ…เดี๋ยวสิ เค้าเป็นคนเรียกนายออกมานะ นายควรจะฟังคำสั่งของเค้าไม่ใช่หรอ?”
“ยัยเด็กน้อย พ่อแม่อยู่ไหนเนี่ย กลับไปหาพ่อแม่เธอไป๊”
“ใครเป็นเด็กน้อยกัน! นายหนะ เป็นมอนสเตอร์ที่ถูกอัญเชิญมาโดยเค้า ผู้เป็นแกนกลางของดันเจี้ยนนะ เค้าจะใช้งานนายจนกว่าจะตายไปนั่นแหละ”
แกนกลางดันเจี้ยน? มอนสเตอร์? ไม่ค่อยเข้าใจเลยแฮะ ท่าทางผมจะไม่ได้ถูกอัญเชิญมาเป็นผู้กอบกู้โลกสินะ
“เฮ้ รีบๆย้ายก้นไปจัดการพวกโจรได้แล้ว!! เค้าลงทุนไปตั้ง 1000DP เลยนะ นายนี่ไม่เห็นจะดูแข็งแกร่งสมราคา 1000DP ตรงไหนซักนิด”
จู่ๆก็มาพูดเรื่องอันตรายๆแบบนั้น จะให้ผมไปสู้กับพวกโจรนี่นะ?
“เอาหละๆ ชั้นจะยอมเสวนากับเธอดีๆซักแป๊ปนึงก็ได้ ไหนบอกมาหน่อยซิ แกนกลางดันเจี้ยนคืออะไร มอนสเตอร์ และ DP คืออะไร ในฐานะที่ผมถูกอัญเชิญมา ก็ควรจะมีสิทธิ์รู้เรื่องพวกนี้นะ”
“โฮ่ การที่นายพูดได้นี่ก็แปลว่าพอจะมีสมองอยู่บ้างอะนะ เอาเถอะ เค้าจะบอกให้เป็นวิทยาทานซะหน่อยก็ได้ เค้าหนะเป็นจอมเวทหรืออะไรประมาณนั้นแหละ และที่นี่ก็คือ ดันเจี้ยนของเค้าเอง”
“ยัยเด็กกระเปี๊ยกอย่างเธอนี่นะ เป็นดันเจี้ยนมาสเตอร์?”
“โอ้ นี่นายรู้จักตำแหน่งดันเจี้ยนมาสเตอร์ด้วยหรอนี่ แต่ว่าดันเจี้ยนแห่งนี้ยังไม่มีมาสเตอร์หรอนะ”
คือจริงๆผมไม่ได้รู้หรอกว่าไอ้ตำแหน่งดันเจี้ยนมาสเตอร์ในโลกนี้มันคืออะไร แค่เรียกๆไปตามเกมที่เคยเล่นอะนะ แต่ว่านะ ยัยหนูนี่บอกว่าตัวเองเป็นแกนกลางดันเจี้ยนแต่ไม่ได้เป็นดันเจี้ยนมาสเตอร์สินะ อืม……
“ก่อนหน้านี่เธอบอกว่าเผ่ามนุษย์เป็นมอนเตอร์ต่ำใช่ไหม แล้วเธอไม่ใช่มนุษย์หรือไง?”
“ไม่ช่าย!! เค้าแค่รูปร่างดูเหมือนมนุษย์เฉยๆ ไม่ได้เป็นมนุษย์ซักกะหน่อย”
“จะว่าไป ผมยังไม่รู้ชื่อเธอเลยนี่นา?”
“เค้าหรอ? เค้าคือ แกนกลางดันเจี้ยน หมายเลข 695”
หมายเลขหรือ การที่ชื่อยัยนี่คือ หมายเลข 695 แปลว่าต้องมีแกนกลางดันเจี้ยนอื่นๆอีก อย่างน้อยก็อีก 694 ตัวสินะ จะว่าไปการตั้งชื่อ ด้วยหมายเลขนี่ มักง่ายไปหน่อยละมั๊ง
“โอเค เข้าใจละ โรคุโกะ”
“หา? อะไรนะ”
“ก็ จะเรียกเธอด้วยชื่อ แกนกลางดันเจี้ยนหมายเลข 695 มันยาวไป ผมเลยตั้งชื่อเธอว่า โรคุโกะไง อ้อ ผมชื่อ มาสุดะ เคมะ นะ”
“ห๊ะ? มาสุดะ เคมะ…. นามแฝงหรือป่าวนะ ชื่อประหลาดๆแบบนี้ นอกจากนั้น จู่ๆอย่ามาตัดสินใจอะไรตามใจตามใจตัวเองแบบนี้สิ”
[การตั้งชื่อเสร็จสิ้น ตำแหน่งมาสเตอร์ได้รับการยอมรับแล้ว]
“เอ๋!!!????????”
ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจซักเท่าไร แต่ดูเหมือนผมจะกลายเป็นมาสเตอร์ของดันเจี้ยนนี้แล้วแหละ
ที่มา: