I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Lazy Dungeon Master ตอนที่ 2 นายหนะ ต้องทำงานไปจนกว่าจะตายนั้นแหละ

| Lazy Dungeon Master | 1062 | 2338 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

“ไม่นะ ไม่เอาๆ เมนู ยกเลิกๆ”

ยัยเด็กโลลิ รีบเรียกเมนูโปร่งแสงขึ้นมา พยายามจะยกเลิกแต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลและเริ่มจะโวยวาย อา…ยัยนี่ช่างหนวกหูจริงๆเลย

“เฮ้ เธอนี่โวยวายเสียงดังจริง เงียบๆไปได้แล้ว”

“อย่ามาทำเป็นสั่ง…..อุ๊บ…..”

ยอมหุบปากจริงๆด้วยแฮะ เข้าใจละ เมื่อผมเป็นดันเจี้ยนมาสเตอร์ คำสั่งของผมผู้เป็นนายจึงต้องทำตามอย่างไร้เงื่อนไขสินะ หึหึหึ เอาเป็นว่า ถึงจะไม่ได้คาดการว่าจะเจออะไรแบบนี้ แต่ดูเหมือนว่าพอจะมีหวังที่จะใช้ชีวิตแบบนั่งๆนอนๆเสพสุข โดยที่ไม่ต้องทำงานเลยแล้วสิแบบนี้ ถ้าทำสำเร็จนี่ ผมจะไม่ต้องทำอะไรเลย ให้ยัยเด็ก’โลลิ’นี่ทำงานแทน แล้วผมก็จะใช้เวลาทั้งหมดไปกับการนอนอืดโดยไม่สนใจโลกเลยนะนี่

“ไหนขอลองบ้างซิ เมนู…. โอ้ ออกมาจริงๆด้วย ไหนดูซิ มีอะไรบ้าง…..”

หน้าต่างเมนูใสๆ โผล่ขึ้นมา มีคำสั่งให้เลือกอยู่ 3 หมวดใหญ่ๆ [เขาวงกต] [มอนสเตอร์] [DP]   ….! …..! โรคุโกะจ้องมาที่ผมใหญ่เลยแฮะ เห็นเด็กตัวเล็กๆค้อนผมแบบนี้แล้วมันโคตรน่ารักเลยให้ตายสิ ผมลูบหัวเธอไป 1 ที นั่นยิ่งทำให้เธอโกรธมากกว่าเดิมจนเธอทำท่า ตะโกนอะไรซักอย่างโดยที่ไม่มีเสียงออกมา

“ดูเหมือนเธออยากจะพูดอะไรสินะ เอ้าเชิญ”

“แบละ!!! อ๊ะ พูดได้แล้ว ตาบ้า ตาโง่ ทำอะไรของนายเนี่ย!!!”

“โอ้ว โอ้ว โอ้ว โรคุโกะนี่หัวช้าจริงๆเลยนะ ตอนนี้ผมเป็นผูดูแลดันเจี้ยนแล้ว หรือพูดง่ายๆว่า ผมเป็นเจ้านายของเธอไงหละ”

“ยกเลิกมันเดี๋ยวนี้นะ!”

“ทำไมหละ”

“ก็เค้าเป็นคนอัญเชิญนายออกมากับมือ นายก็ต้องฟังคำสั่งเค้าสิ”

ยัยเด็ก’โลลิ’โมโห หน้าแดงจนน้ำตาไหล ดูเหมือนจะเป็นเรื่องยุ่งยากนิดหน่อยนะ และสาเหตุก็คือ ยัยนี่มันโง่หนะสิ

“ว่าใครโง่ยะ!”

“อุ๊ป เผลอคิดดังไปหน่อย จะว่าไป ทำไมเธอถึงอัญเชิญชั้นมานี่หละ”

“ก็มัน… จะเอานายมาเป็น มอนสเตอร์ในดันเจี้ยนนิอะดิ”

“พูดง่ายๆก็คือ ผมต้องเชื่อฟังและต่อสู้เพื่อดันเจี้ยนจนกว่าจะตายไปสินะ คือว่า ถึงผมจะชอบการนอนขนาดไหน แต่การนอนหลับตลอดการอย่างการตายนี่ ไม่เอาอะ”

“ก็นั่นมันเรื่องปกติของ มอนสเตอร์อยู่แล้วนี่นา นอกจากนั้น นายมันดูอ่อนแอ ใช้ไม่ได้เอาซะเลย”

“เรียกผมว่า เคมะ ละกัน”

“อย่ามาทำสั่ง….อุ๊บ… เข้าใจแล้วเคมะ….อ๊า เค้าไม่ได้อยากจะพูดแบบนั้นซักกะหน่อย”

“เอาหละ จากนี้ไปผมจะดูแลดันเจี้ยนนี้เอง เริ่มจากหาที่นอนก่อนเลย”

ผมเลือกหัวข้อ เขาวงกตจากเมนู ด้วยการใช้นิ้วจิ้มปุ่มบนหน้าจอ ดูแล้วสั่งด้วยเสียงก็คงได้ผลเช่นกัน หลังจากดูสถานะของดันเจี้ยนในปัจจุบันแล้วผมก็อึ้งไปเลย

“เฮ้ ทำไมมันมีแค่ทางเข้าแล้วก็ห้องๆเดียวฟระ”

“ก็เค้าจะเรียกมอนสเตอร์ก่อนอะ!! เค้าบอกกันมาว่าแบบนี้ดีที่สุด”

“แล้วไอ้พวกโจรที่อยู่ในดันเจี้ยนตอนนี้ไม่นับเป็น มอนสเตอร์หรือไง?”

“อ๋า นั่นมันผู้บุกรุกต่างหากเล่า”

จริงด้วย พอมองไปที่แผนที่ดันเจี้ยน พวกโจรบนแผนที่แสดงด้วยจุดแดงๆบ่งบอกถึงสถานะผู้บุกรุก

“แล้วห้องที่พวกเราอยู่เนี่ยมันอยู่ส่วนไหนของดันเจี้ยนกันหละ”

“ห้องนี้คือห้องของมาสเตอร์ อยู่ในแกนกลางของดันเจี้ยน ประมาณว่าอยู่กันคนละมิติแหละ”

“หรืออีกความหมายนึงคือ อยู่ข้างในตัวของโรคุโกะ อย่างงั้นสินะ”

“อ่า ใช่ๆ อยู่ข้างในตัวเค้านี่แหละ ดะ…เดี๋ยวนะ อย่าพูดอะไรที่ฟังดูสองแง่สองง่ามแบบนั้นสิยะ”

‘โรคุโกะ’ทำหน้าแดงและมองมาที่ผมด้วยสายตาหวาดระแวง มากล่าวหากันผิดๆแบบนี้ จริงๆก็อยากจะสั่งให้ก้มหัวขอโทดอยู่หรอกนะแต่ว่าตอนนี้มีเรื่องที่สำคัญกว่านั้นจะต้องทำหนะสิ

“จากที่ผมเห็น ไอ้แกนกลางดันเจี้ยนอะไรเนี่ย มันอยู่ให้ห้องเดียวกับที่พวกโจรมันอาศัยอยู่กันสินะ”

“ก็ตามที่นายเห็นนั่นแหละ”

“…..ทำไมถึงเป็นแบบนั้นหละ”

“เอ๋ ก็ถ้าไม่ติดตั้งแกนกลางของดันเจี้ยนไว้ แล้วจะควบคุมดันเจี้ยนยังไงอะ มันก็เรื่องปกติอยู่แล้วไม่ใช่หรอถามแปลกๆ”

ผมหละปวดหัวจริงๆเลย ในเมื่อดันเจี้ยนนี้มีแค่ 1 ห้อง และพวกโจรก็รวมตัวกันอยู่ในห้องๆนั้น แน่หละ เป็นห้องที่แกนกลางดันเจี้ยนถูกติดตั้งไว้ด้วย

“แบบนี้ก็เหมือนถูกรุกฆาตแล้วไม่ใช่หรือไงครับ คุณท่านแกนกลางดันเจี้ยน?”

“นั่นแหละ เค้าถึงใช้ DP ทั้งหมดที่มาเรียกมอนสเตอร์ออกมาจัดการกับพวกโจรยังไงหละ แล้วเคมะก็โผล่มาได้ เค้านี่ดวงซวยชะมัดเลยให้ตายสิ อยากจะยกเลิกก็ไม่ได้แล้วด้วย”

“เรื่องยกเลิกนี่ผมเห็นด้วยนะ ผมขอกลับไปโลกเดิมเลยได้มะ?”

“เรื่องนั้นหนะไม่ได้หรอก เค้าอัญเชิญนายมาแล้วนี่นา จริงๆก็ไม่ใช่ว่ามันจะเป็นไปไม่ได้นะ แต่มันคงใช้ DP มหาศาลเลยแหละในการส่งนายกลับไปหนะ”

DP ย่อมาจาก Dungeon Point เท่าที่ฟังจากยัยนี่ท่าทางจะมีหวังที่จะกลับไปได้สินะ นับว่าเป็นข่าวดีละกัน ว่าแต่ การที่ผมเป็นดันเจี้ยนมาสเตอร์นี่ ถ้าแกนกลางดันเจี้ยนถูกทำลายจะเกิดอะไรขึ้นนะ

“ง่ายๆเลยถ้าเค้าตาย นายก็ตายด้วยหนะสิ เพราะแกนกลางกับมาสเตอร์นั้นเปรียบเสมือนใช้ชีวิตเดียวกัน ตอนนี้เราสองคนก็เหมือนลงเรือลำเดียวกันแล้วแหละ”

“ต้องมาตายด้วยกันแบบนี้ไม่เอาด้วยหรอกนะ”

“ไม่เป็นไรหรอก ในทางกลับกัน ถ้ามาสเตอร์ตาย แกนกลางไม่ได้ตายตามด้วยหรอกนะ”

“ไหนบอกว่าลงเรือลำเดียวกันแล้วไงฟระ?”

“ไม่รู้อะ เอาเป็นว่าตอนนี้เค้ายังไม่ตายง่ายๆหรอกน่า”

“ทำไมหละ?”

“พวกโจรนั่นอยู่ที่นี่มา 10 วันละ ดูเหมือนพวกนั้นจะใช้ถ้ำนี้เป็นที่อยู่หนะนะ ไม่ได้มาเพื่อจะทำลายแกนกลางของดันเจี้ยนหรอก”

“เห….เรื่องมันเป็นแบบนี้หรอเนี่ย”

เท่าที่ดู แกนกลางดันเจี้ยนเนี่ยขนาดเท่าลูกบาสเรืองแสง ตั้งอยู่ในห้องโล่งๆแบบนี้โคตรจะเด่นเลย พวกโจรมันจะไม่ทันสังเกตุเห็นได้ยังไงกันฟระ

“ถ้างันก็สบายใจ ถ้าไม่นับว่าตอนนี้มีผู้บุกรุกตั้ง 8 คนบุกเข้ามาในตอนนี้ค่า DP ต่ำเตี้ยเรี่ยดินอะนะ”

“น่าจะไม่เป็นไรใช่ไหมหละ?”

ไม่เป็นไรกับผีหนะสิ มันแย่ตั้งแต่ยัยนี่ใช้ DP ทั้งหมดที่มีสุ่มเรียกมอนสเตอร์ออกมาแล้วเฟร้ย

“เอาหละๆ ว่าแต่ไอ้ค่า DPนี่มันจะเพิ่มได้ยังไงบ้างหละ?”

“ก็…..”

เท่าที่ฟังยัยหนูนี่เล่า ค่า DP เพิ่มได้จาก 5 วิธีหลักๆด้วยกัน    1. เพิ่มขึ้นตามธรรมชาติ (ได้ประมาณ 10 DP ต่อวัน)   2. มีผู้บุกรุกอยู่ในดันเจี้ยน (ขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งของผู้บุกรุก) 3.      3. จัดการผู้บุกรุก (ขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งของผู้บุกรุก)      4. ดูดศพ (ขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งของศพนั้นๆ)     5. ดูดสมบัติ (ขึ้นอยู่กับมูลค่าและความหายากของสมบัตินั้นๆ) ก็อะไรประมาณนี้แหละ

นอกจากนั้น ดูเหมือนว่าการอัญเชิญ ก็อบลิน 1 จะใช้ 20 DP ปกติแล้วทุกๆ 2 วันจะอัญเชิญก็อบลินได้ 1 ตัวแต่ว่าตอนนี้มีพวกโจรอยู่ในดันเจี้ยน ดูเหมือนว่าปัจจบันจะได้ DP เพิ่มจากเดิมอีกราวๆ 80 DP ต่อวัน ท่าทางว่ายัยหนูนี่จะรอจนครบ 10 วันได้ DP มา 900 รวมกับตอนเริ่มแรกที่มีอยู่ 100 เป็น 1000 แล้วใช้ DP ทั้งหมดที่มีเสี่ยงโชคเล่นสล็อตสุ่มเรียกมอนสเตอร์สินะ

ท่าทางยัยนี่จะคิดว่า หมุนสล็อต ราคา 1000 DP อย่างน้อยๆก็ต้องได้ตัวอะไรที่แข็งแกร่งเป็น 50 เท่าของก็อบลินสินะ แต่ว่านะ ไอ้สุ่มเรียกมอนสเตอร์เนี่ย มันก็เหมือนจะเล่นหวยนั่นแหละ อาจจะถูกหวยหรือโดนหวยแดรกก็ได้ไม่ใช่หรือไงฟระ เท่าที่ดูไอ้สุ่มเรียกมอนสเตอร์นี่ มันมีตั้งแต่ 100, 1000, 10000 เพิ่มคูณ สิบเท่าไปเรื่อยๆเลยนี่นา ยัยหนูนี่เลือกสุ่ม 1000 DP ที่เกือบจะถูกสุดเลยนี่นา ได้ยินว่าแม้จะสุ่มด้วย 10000 DP ก็มีสิทธิ์ออกมาเป็น goblin เหมือนกัน ขณะเดียวกัน สุ่มแค่ 1000 DP ก็มีสิทธิ์ ได้มังกรก็เป็นได้ แบบนี้มันก็เหมือนกับเกมมือถือเติมเงินเลยนี่นา

“ทำไมไม่ได้มังกรง่า….”

“ไม่มีทาง!! ไม่ออกมาเป็นก็อบลินก็บุญโขละ เธอหวังสูงเกินไปแล้วเฟร้ย”

ยัยหนูนี่จะโลกหมุนรอบตัวเองไปแล้ว สุ่มครั้งแรกกะจะแจ็คพ็อต ได้รางวัลใหญ่เลยรึไงฟระ โลกนี้มันไม่ง่ายดายแบบนั้นหรอกเฟร้ย

“อืม… ตอนนี้ DP เหลือแค่ 9 สินะ….”

เท่าที่กวาดตาดูรายการที่อัญเชิญได้จากเมนู ตอนนี้แค่อัญเชิญก็อบลินโง่ๆ ยังไม่ได้เลยแฮะ มังกรๆ ตัวที่อ่อนสุดยังใช้ตั้ง 100,000 DP แม่เจ้า!!! นี่เธอคิดว่าจะใช้แค่ 1000 DP สุ่มเรียกมังกรออกมาเลยเรอะ อะไรของเธอเนี่ย จะโง่ก็ให้มันมีขีดจำกัดหน่อยสิครับท่าน

“โอเค! ผมเลือกได้ละ”

“อะไรๆ เคมะจะเรียกตัวอะไรออกมา”

ผมใช้ 5DP เรียก [หมอนธรรมดาๆ]ออกมา

“นอนละนะคร๊าบบบบบ”

“เอ๋!! เดี๋ยวก่อ….”

“ระหว่างที่ผมหลับอยู่เนี่ย ช่วยเงียบๆทีนะ ราตรีสวัส”

แบบนี้ก็สะดวกดีนะ อันต่อไปผมเล็งจะเรียก[ฟูก]ละกัน เป้าหมายต่อไปก็ 10,000DP สำหรับหมอนแห่งสรวงสวรรค์ และ 100,000 DP สำหรับ [สุดยอดแห่งฟูก] ผมเอนตัวลงนอนหลับตา แล้วเสียงพ่นลมเนื่องจากพูดไม่ได้ของโรคุโกะก็ค่อยๆเงียบหายไป

 

ที่มา:

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments