ตอนที่แล้วตอนต่อไป“อ่า….หลับสบายดีจริงๆ….. แต่ถึงยังไงก็ยังอยากได้ฟูกที่ดีกว่านี้หน่อยนะ”
“อรุณสวัส เคมะ นายนี่นอนทั้งวันเลยนะ ไม่เบื่อบ้างหรือไง?”
“ไม่มีวันเบื่ออยู่แล้ว”
“เอาหละ เรื่องที่ติดค้างไว้นั่นหนะ อธิบายเค้าหน่อยดิ นอกจากนั้น ลองเช็ค DP ดูสิ”
เมื่อผมเปิดเมนู ก็พบว่าค่า DP เพิ่มมาเป็น 857 แล้ว
“หืม…ไวกว่าที่คิดอีกแฮะ แต่ก็เป็นไปตามแผนสินะ”
“เห…กะไว้อยู่แล้วยังงั้นหรอ?”
“ก็พอคาดเดาได้แหละ ว่าแต่เกิดอะไรขึ้นบ้างหละ”
“พวกนักผจญภัยบุกมาหนะสิ”
จากที่ฟังยัยนี่เล่ามา พวกโจรตรวจพบนักผจญภัยที่มุ่งหน้ามาที่ดันเจี้ยนนี้ พวกมันเลยดักซุ่มและจู่โจมโดยที่พวกนักผจญภัยไม่ทันได้ตั้งตัว สุดท้ายนักผจญภัยทั้ง 4 คนโดนเก็บเรียบ โดยที่กลุ่มโจรไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ
“แล้วพวกโจรก็ปลดอุปกรณ์ของพวกนักผจญภัยออก หลังจากนั้นก็โยนศพของพวกนั้นมาใส่แกนกลางดันเจี้ยน จริงๆถึงไม่ทำแบบนั้นเค้าก็จะดูดศพเองอยู่แล้วหละนะ สงสัยพวกนั้นคงเข้าใจผิดว่าต้องทำแบบนี้ถึงเท่านั้นมั๊งถึงจะส่งเครื่องบรรณาการณ์ได้”
“เข้าใจละ พวกนี้ดักซุ่มรอในดันเจี้ยนหรอ ไม่เลวเลยนะเนี่ย ท่าทางพวกโจรจะฉลาดกว่าโรคุโกะอีกมั๊งเนี่ย”
“หมายความว่าไงยะ!!”
มันก็หมายความตามที่บอกนั่นแหละ ยัยเปี๊ยกสมองทึบ
“ว่าแต่เค้าไม่เห็นจะเข้าใจเลย ทำไมพวกนักผจญภัยถึงมาที่นี่อ่า”
“เธอนี่..ก็เธอเคยพูดเองไม่ใช่หรือว่า พวกนักผจญภัยแวะมาที่นี่เดือนละครั้งหรือสองครั้งหนะ”
“โอ้..เค้าเคยพูดแบบนั้นด้วยหยอ?”
ถ้ำนี้คงเป็นสถานที่ฝึกสำหรับนักผจญภัยมือใหม่ ได้ฝึกต่อสู้กับก็อบลิน นอกจากนั้นยังได้มาดูแกนกลางดันเจี้ยนของจริงอีกด้วย นี่อาจจะเป็นสาเหตุที่แกนกลางของที่นี่ยังไม่โดนทำลาย สุดท้ายพวกนักผจญภัยดวงซวยก็มาจ๊ะเอ๋กับกลุ่มโจรอย่างที่เห็นนี่แหละ
“นี่คือผลลัพของการให้รางวัลพวกนั้นด้วยหมวกเหล็กกล้าเมื่อวานนี้ยังไงหละ”
“เป้าหมายของพวกโจรก็คือเงินและสมบัติ ผมเองก็เลยมอบของที่พวกมันต้องการเพื่อที่จะได้ร่วมมือกัน พอมีสมบัติล่อพวกโจรก็จะยังอาศัยในถ้ำนี้ต่อไปเรื่อยๆ นอกจากนั้นพวกนั้นยังส่งศพของเหยื่อมาให้เราเปลี่ยนเป็น DP”
ปกติแล้วถ้าพวกนั้นออกไปปล้นนอกถ้ำ พวกโจรคงไม่นำศพของเหยื่อกลับมาในถ้ำที่ตัวเองใช้อาศัยหลับนอนอย่างแน่นอน แต่ว่าผมสามารถดูดศพ หายไปอย่างไร้ร่องรอย ซึ่งก็เข้าทางพวกนั้นที่อยากกลบร่องรอยของการปล้นพอดี
นอกจากนั้นการนำศพกลับมาเป็นเครื่องบรรณาการก็ยังได้สมบัติตอบแทนอีกด้วย ถึงแม้เรื่องที่ถ้ำนี้กลายเป็นรังโจรจะรั่วไปถึงกิลนักผจญภัย พวกนั้นก็คงไม่ได้สนใจอะไรมากนักในตอนนี้ เพราะนักผจญภัยก็ไม่ได้อะไรมากนักจากการปราบโจรในถ้ำธรรมดาๆแบบนี้ ดูแล้วกลุ่มโจรจะปักหลักป้องกันถ้ำนี้เต็มที่เพื่อรักษาที่อยู่และสมบัติของตน จะว่าไปถ้ามีนักผจญภัยมาบุกนี่ แค่หนีไปเลย หรือค่อยย้อนกลับมาทีหลังก็ได้นี่นา โชคดีนะที่พวกนี้มันโง่
“เคมะ ถ้าเกิดว่าพวกโจรหนีไปจะโอเคป่ะ?”
“ไม่โอเคเฟร้ย!!! ถ้าพวกมันหนีไปโดยที่เราไม่ได้จัดการมันทั้งหมดก็อด DP อะดิ ผมลงทุนไปเยอะ เรื่องอะไรจะยอมหละ”
“การที่มนุษย์อย่างนายมองมนุษย์ด้วยกันเป็นก้อน DP แบบนี้…เค้าหละนับถือนายจริงๆ เคมะนี่ใจยักษ์ใจมารผิดกับรูปลักษณ์ภายนอกลิบเลยนะนี่”
“ขอบใจสำหรับคำชม ผมขอตัวกลับไปนอนต่อหละนะ ราตรีสวัส”
“เดี๋ยวก่อน นายพึ่งจะตื่นไม่ใช่หรอยะ”
เธอนี่โง่หรือป่าว ถ้าไม่ตื่นก่อนแล้วจะกลับไปนอนต่อได้ยังไงกันหละ ถึงการที่กลุ่มนักผจญภัยต้องมาโดนฆ่าตายจะเกิดจากแผนที่ผมวางไว้ แต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกผิดอะไรหรอกนะ ก็พวกโจรมันลงมือกันเอง ผมไม่ได้ฆ่าเองกับมือซะหน่อย แต่ว่าถ้าเกิดวันนึงที่ผมต้องลงมือสังหารใครซักคนผมจะรู้สึกยังไงนะ ช่างมันเถอะเอาเป็นว่าตอนนี้เราได้ DP ก้อนใหญ่มาก็ละกันไปนอนต่อดีกว่า
“เอาหละๆ มาสร้างห้องเพิ่มกัน ต้องเสกหีบใหม่ด้วย หมึกคราวที่แล้วยังเหลืออยู่ไหม?”
“ยังเหลือๆ แต่ว่า จะไปสร้างห้องทำไมอ่า ใช้ DP ตั้ง 850 เลยนะไม่เห็นจะคุ้มเลย”
‘โรคุโกะ’ประท้วงด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ ระหว่างที่ดูรายชื่อมอนสเตอร์ที่อัญเชิญได้ด้วยราคาต่ำกว่า 800DP นี่ยัยหัวทึบนี่ไม่ได้เรียนรู้อะไรเลยนี่นา
“ไหนดูซิ จะสร้างห้องเพิ่มได้ยังไง อืม….ต้องเคลียผู้บุกรุกออกจากดันเจี้ยนส่วนที่จะปรับเปลี่ยนหรือก่อสร้างก่อนยังงั้นหรือ ท่าจะมีปัญหาแฮะ จะกำจัดพวกโจรตอนนี้ก็ไม่ง่ายซะด้วย เอาเป็นว่า โรคุโกะ เธอเขียนตามที่ผมบอกนะ”
“ลูกพี่!! หีมสมบัตรมันโผล่ออกมาอีกแล้ว!!”
“โอ้!! แล้วพวกแกยืนบื้ออะไรอยู่หละ หลีกไปโว๊ย!”
หัวหน้าโจรกระโดดลุกจากเตียงอย่างรวดเร็ว ไม่สิถ้าพูดให้ถูกคือกระโดดพุ่งมาที่กล่องสมบัติต่างหาก หลังจากที่เขาเปิดหีบออกดู หัวหน้าโจรก็เอียงหัวด้วยความงงงวย
“หมอน….นี่มันบ้าอะไรกันเนี่ย!?”
ก่อนหน้านี้ให้หมวกเหล็กกล้ากับอีกแค่กำจัดก็อบลิน 5 ตัว แต่คราวนี้กับนักผจญภัย 4 คนทำไมได้แค่หมอนกันฟระ หรือว่ามันนับปริมาณไม่สนคุณภาพกันแน่ ระหว่างที่กำลังครุ่นคิด หัวหน้าโจรก็สังเกตุเห็นข้อความที่ก้นหีบ [รอด ไป ที พวก นาย แข็ง แกร่ง มาก เรา อยาก จะ ตอบ แทน จะ สร้าง ห้อง เพิ่ม ให้ ช่วย ออก ไป ข้าง นอก ก่อน] เข้าใจละ รางวัลรอบนี้คือห้องเพิ่มอย่างงั้นรึ จะว่าไปห้องที่มีตอนนี้ก็เล็กไปสำหรับ 8 คนจริงๆนั่นแหละ
เมื่ออ่านข้อความเสร็จ พวกโจรก็พากันออกไปรอข้างนอกถ้ำ เมื่อพวกโจรออกไปกันหมด ไม่นานพื้นดินก็สั่นเล็กน้อย พร้อมๆกันเสียงคล้ายๆหินแตกรัวๆมาจากข้างในถ้ำ 10 นาทีผ่านไป พวกโจรก็กลับเข้าไปหลังจากที่เสียงมันเงียบลงแล้วก็พบว่า แกนกลางดันเจี้ยนที่เคยอยู่ห้องเดิมได้หายไป
นอกจากนั้นก็มีทางเดินเพิ่มขึ้นมา เมื่อลองเดินไปตามทางเดินนั้นก็พบทางเดินแยกเป็นสองทาง แต่ละทางนำไปสู่ห้องใหม่ที่มีประตูไม้กั้นอยู่ทั้งสองห้อง โดยแกนกลางดันเจี้ยนนั้นถูกติดตั้งอยู่ในห้องทางขวา แค่สิบนาทีก็ขยายถ้ำได้ขนาดนี้นี่มันช่างน่าอัศจรรย์
ถ้าใช้แรงคนขุดคงต้องใช้เวลาเป็นเดือนๆ ตอนนี้ถ้ำนี้ก็มี 3 ห้องนอกจากนั้นดูเหมือนห้องทางซ้ายจะมีเตียงเตรียมเอาไว้ให้ด้วย หรือว่าไอ้หมอนที่อยู่ในกล่องจะให้มาเพื่อให้กับเตียงนี้ยังงั้นหรือ นี่คุณดันเจี้ยนเตรียมห้องนอนไว้ให้ข้าหรือนี่ ช่างเป็นดันเจี้ยนที่น่ารักซะจริงเลยนะ
“โถ่…. ทำไมต้องลงทุนตั้ง 440P เพื่อไอ้พวกบ้านั้นด้วยอ่า”
“เฮ้ยๆ แค่ 10DP สำหรับหมอนและหีบไม้ 20DP สำหรับประตู สองบาน และ 10DP สำหรับเตียง รวมแล้วผมให้รางวัลหมอนั่นแค่ 40DP เท่านั้นเอง นี่เธอโวยวายอะไรนี่”
“ก็ค่าสร้างห้อง 1 ห้องมัน 200DP นี่นา นายก็รู้ไม่ใช่หรือ”
“พูดโง่ๆ ห้องมันไม่เหมือนกับไอเทมซหน่อย พวกนั้นเอาห้องไปจากดันเจี้ยนนี้ไม่ได้ ห้องที่สร้างมันถือสินทรัพย์ถาวรของเราต่างหากหละ”
‘โรคุโกะ’เอียงหัวไปมาเนื่องจากไม่เข้าใจความหมายที่ผมพูด
“ผมขยายดันเจี้ยนเพราะมามันจำเป็น ผมจะสอนให้ว่าการมีหลายๆห้องมันดียังไงนะ เอาง่ายๆ ถ้าห้องๆนึงเราใส่ก็อบลินได้ 6 ตัว ถ้าเรามี 3 ห้องเราก็จะมีก็อบลิน 18 ตัวยังไงหละ”
“โหวววว สุดยอด สร้างอีกๆ มาสร้างห้องเพิ่มกัน”
“เดี๋ยวนะ เกิดอะไรขึ้น ทำไม 860DP มันหายไปหมดแล้วอ่า!?”
“นั่นก็เพราะผมใช้ไปหมดแล้วหนะสิ”
“เอ๋…..เอาไปทำอะไรหมดอะ”
“ดูนี่ๆ”
ผมโชว์แผนที่ของดันเจี้ยนให้’โรคุโกะ’ดู ผมสร้างถ้ำใหม่ที่เหมือนกับถ้ำในตอนแรกไกลออกไปราวๆ 1 กิโลเมตร จากปากทางของถ้ำที่เราอยู่ ใช้ 30DP สำหรับการเจาะทางเดิน 5 เมตรจากปากถ้ำใหม่ และ 200DP จากการสร้างห้อง แบบนี้ผมก็สามารถสร้างห้องที่อยู่ไกลออกไปโดยไม่ต้องเสียค่าสร้างทางเดินยาวๆได้ เพราะใช้ด้านนอกของถ้ำเป็นทางเชื่อมแทน
“เห… เค้าไม่เคยคิดเลยนะ ว่าจะมีวิธีการขยายดันเจี้ยนจากด้านนอกแบบนี้ นี่มันแหกคอกมากๆเลยนะเนี่ย ว่าแต่นายทำไปทำมายอะ ไม่เปลือง DP ไปหน่อยหรือไง?”
“ขอแสดงความยินดีกับเธอด้วยนะ ผมสร้างห้องนี้เพื่อสนองรสนิยมของเธอเลยหละ ห้องในฝันของเธอ ห้องก็อบลินไงเล่า!!!”
“เย้!! ห้องก็อบลิน!!! เอ๋ ทำไมห้องก็อบลินถึงเป็นห้องในฝันของเค้าหละ?”
“นีเธอไม่ได้เป็นติ่งก็อบลินหรือไงกัน?”
ก็เธอหนะพูดถึงแต่เสกก็อบลินๆอยู่ทุกวันๆไม่ใช่รึไง ผมก็เลยคิดว่าความฝันของโรคุโกะคืออยู่ในห้องที่รายล้อมไปด้วยก็อบลินตัวเขียวที่เป็นข้ารับใช้
“เค้าไม่ได้เป็นติ่งก็อบลินซักกะหน่อย เชอะ”
“เอาน่า ไม่ต้องอายหรอก จะเป็นพวกบ้าก็อบลินก็ไม่ใช่เรื่องที่ผิดอะไรหรอกนะ”
“พูดอะไรของนายหนะ!? เอ๊ะ อย่ามาทำหน้าเข้าใจปนสงสารแบบนั้นนะ”
“เอาน่าๆ ถึงผมไม่ใช่พวกนิยมเด็กน้อย แต่ผมก็เป็นพวกบ้าเท้าสวยๆเหมือนกันแหละ จากสายตาผมแล้ว เท้าของโรคุโกะก็สวยไม่เลวเลยหละ”
“ม่าย ม่าย ม่าย นี่นายหมายความว่ายังไงกัน อย่ามาดูถูกกันด้วยท่าทีแบบนั้นน๊า”
ตอนนี้ก็ใช้ DP ไปเกลี้ยงละ ดังนั้นผมเลยนอนหลับต่อเป็นครั้งที่ 3 ของวันนี้
ที่มา: