ตอนที่แล้วตอนต่อไปหลังจากที่ใช้ DP หมดไปกับการสร้างห้องเพิ่ม ผมเองก็ไม่มีอะไรต้องทำอีก หลังจากหลับไปจนตื่นขี้นมา ค่า DP ก็ยังไม่พอที่จะทำอะไรอยู่ดีนั่นแหละ… จะว่าไปสภาพความเป็นอยู่ของผมตอนนี้เป็นยังไงหนะหรือ? เรื่องอาหาร 3 มื้อเนี่ย ผมเสก ขนมปังกับน้ำเปล่าราคา 5 DP ขนมปังที่เสกเนี่ยสามารถเลือกได้ด้วยนะ ว่าจะเอาเป็นขนมปังแบบไหน จะเป็นโฮลหวีต ขนมปังขาวเนื้อนุ่ม หรือแบบอื่นๆก็ได้ตามที่ต้องการ
ผมเลือกแบบไหนก็ได้ที่ใหญ่ที่สุด และแบ่งกินกับก็อบลินที่นั่งอยู่มุมห้องเงียบๆ ส่วนเรื่องขับถ่าย เอาตรงๆก็ปล่อยมันตรงมุมห้องนั้นแหละ ในเมื่อตอนนี้ผมออกจากแกนกลางดันเจี้ยนไม่ได้มันก็ไม่มีทางเลือกนี่นา ข่าวดีก็คือ ดันเจี้ยนมีความสามารถที่จะดูดกลืนได้ทุกอย่างที่ต้องการอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นขยะ หรือสิ่งปฏิกูลใดๆก็ดูดได้เกลี้ยงแบบไม่เหลือกลิ่นตกค้างเลยแหละ ‘โรคุโกะ’ทำหน้าบูดเบี้ยวทุกครั้งที่เธอต้องดูดกลืนอึ
“…ถ้าเป็นนายจะรู้สึกยังไงเล่า ถ้าต้องมานั่งดูใครก็ไม่รู้มานั่งขี้อยู่ในหัวใจตัวเองหละ ปัดโธ่?”
“ฮะฮะ ยัยเปี๊ยกนี่พูดคำว่าขี้เสียงดังไม่อายใครเลยแฮะ ไอ้ขี้ที่เธอว่านี่ มันมีขี้ก็อบลินอยู่ด้วยนะ สำหรับคนที่คลั่งไคล้ก็อบลินอย่างเธอ น่าจะดีใจจนน้ำตาไหลเลยไม่ใช่หรือไงกัน?”
“ตาบ้า!! นี่นายเห็นเค้าเป็นตัวอะไรกันยะ!?”
“ก็….เป็นสิ่งมีชีวิตลึกลับที่แบบว่า….ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่า เท้าเธอก็ได้รูปร่างสวยงาม ดูน่าลูบไล้ดีอยู่นะ”
“ม่ายยยยย ฟังแล้วหลอนเป็นบ้าเลย นายเคมะ!!”
จะว่าไป ผมเองก็ไม่ได้อาบน้ำมาหลายวันแล้ว นับตั้งแต่โผล่มาที่โลกนี้ สงสัยจริงๆว่าหัวผมเริ่มเหม็นสาบหรือยังนะ พอมองไปที่ก็อบลินที่นั่งนิ่งๆอยู่ข้างๆ ก็ยังคงหน้าตาน่าเกลียดเหมือนเคย ชุดที่ใส่ก็เป็นผ้าขาดๆเหมือนคนป่า ไอ้ตัวแบบนี้นั่งเฉยๆมาหลายวัน จริงๆมันควรจะเหม็นสาบเหมือนหมาข้างถนนแล้วไม่ใช่หรือไง? ทำไมมันดูสะอาดสะอ้านจังฟระ?
“โอ้ นั่นหนะ เค้าใช้เวทย์มนต์ [ชำระล้าง] ไงหละ”
เวทย์มนต์เรอะ ก็นี่มันโลกเวทย์มนต์สินะเนี่ย
“เวทย์มนต์หรอ? งั้นเธอช่วยใช้เวท[ชำระล้าง] ให้ผมตัวสะอาดๆหน่อยสิ”
“เอ๋… เค้าต้องทำแบบนั้นให้เคมะด้วยหรอ?”
“เฮ๊ยๆๆ นี่เธอเลือกปฏิบัตินี่หว่า ดูแลเฉพาะก็อบลินเพราะเธอเป็นติ่งก็อบลินจริงๆสินะเนี่ย”
“ไม่ใช่นะ!!! ที่เค้าสงสัยคือ ทำไมนายไม่ใช้ใส่ตัวเองต่างหากเล่า!!”
“ไม่ๆๆ ผมจะไปใช้เวทย์มนต์เป็นได้ยังไงกัน”
“ห๊ะ!? ใช้ไม่เป็นจริงๆอะ?”
ตามที่ยัยหนูนี่อธิบาย ทุนคนในโลกนี้สามารถใช้เวทมนต์ได้ แม้แต่พวกโจรก็ยังใช้ เพียงแต่ผมไม่เคยตื่นมาเห็นเท่านั้นแหละ
“รวบรวมพลังเวทย์แล้วก็พูดว่า [ชำระล้าง]”
ไม่เห็นจะเข้าใจเลย อะไรคือรวบรวมพลังเวทกันฟระ? แค่พูดว่า [ชำระล้าง] ยัยนี่อธิบายแบบกำปั้นทุบดินเห็นๆ ปกติมันต้องอธิบายเป็นขั้นตอน 1 2 3 4 ไปไม่ใช่หรือไง ผมเป็นมือใหม่ของมือใหม่นะเฟร้ย
“….เอ่อ เคมะ นายใช้เวทย์ผ่านทางเมนูก็ได้นี่นา มันก็ได้ผลเหมือนๆกันไม่ใช่หรือไง?”
“จริงดิ!? ไหนดูซิ [ชำระล้าง]…..โอ้ ได้ผลด้วยแฮะ”
ความรู้สึกของผมคือถูกปกคลุมไปด้วยน้ำโซดาฟู่ๆ ไล่ตั้งแต่เท้าขึ้นมาจนหมดทั้งตัว แล้วทั้งร่างกายผมก็สะอาดเอี่ยมอ่อง เท่านี้ผมก็จะนอนหลับสบายขึ้นแล้วสินะ ผมจะใช้เวทย์นี้ทุกครั้งที่ตื่นนอน ผมจะได้กลับไปหลับต่ออย่างสบายตัวไงหละ จะว่าไป ใช้เวทย์นี่มันเสีย MP ไหมนะ ไม่เห็นจะรู้สึกเหนื่อย หรือพลังอะไรมันลดลงไปเลย ท่าทางจะใช้ได้รัวๆแบบนี้ยอดไปเลยแฮะ
“สำหรับเวทย์ง่ายๆที่ใช้ในชีวิตประจำวันแบบนี้ นายแค่จินตนาการแล้วก็ใส่พลังเวทเข้าไปก็ได้แล้ว แต่ถ้าเวทชั้นสูงๆขึ้นไป จะต้องเรียนรู้จะคัมภีเวทย์หละ”
“คัมภีเวทย์….?”
“ช่าย ตามทฤษฎีแล้ว สามารถจะเรียนรู้เวทย์มนต์ด้วยตัวเองด้วยนะ แต่มันยากจนแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยหละ ส่วนใหญ่ทั่วไปแล้วก็จะใช้คำภีเวทย์นี่หละ เรียนรู้เวทย์มนต์ใหม่ๆกัน อ๊ะ ใช้ DP เสกได้ด้วยนะ”
ผมเปิดเมนูดูรายการของที่เสกได้ดูก็พบคัมภีเวทย์อย่าง [ไฟร์บอล]ราคา 500DPหรือ[บาเรียน้ำแข็ง]ราคา 700DP ส่วนใหญ่จะเป็นเวทย์ที่เกี่ยวกับธาตุพื้นฐานอย่าง ดิน น้ำ ลม และไฟ ดูเหมือนว่าจะมีเวทย์มนต์พิเศษพวก แสงสว่าง ความมืด และเวทย์การเวลาด้วยเหมือนกันแฮะ
นอกจากนั้น เวทย์ต่างๆยังแบ่งเป็นระดับต่างๆกัน เวทย์พื้นฐาน เวทย์ระดับต่ำ ระดับกลาง ระดับสูง ระดับสุดยอด ระดับจักรพรรดิ และระดับเทพเจ้า ไล่เรียงกันไป อย่างเวทย์ไฟร์บอลนี่ ถูกจัดเป็นเวทย์ธาตุไฟระดับต่ำ ไล่ดูไปซักพัก ผมก็ไปสะดุดตากับเวทย์ดินระดับกลางอันนึง [คัมภีเวทย์: สร้างโกเลม] ราคา 10,000DP น่าสนใจจริงๆ
ถ้าผมใช้มันได้ แบบนั้นผมก็มีข้ารับใช้ที่คอยทำตามคำสั่งทุกอย่างเลยหรือป่าวนะ ก็..ถึงยัย’โรคุโกะ’ จะทำตามคำสั่งทุกอย่างที่ผมสั่งอยู่แล้ว แต่การใช้แรงงานเด็กน้อยนี่ก็ยังรู้สึกแปลกๆอยู่ดี ผมอยากได้อะไรที่คล้ายๆกับหุ่นยนต์แบบนี้หละ เอาหละ ผมตัดสินใจแล้วจะต้องเอาเวทย์นี้มาใช้ให้ได้ ว่าแต่ ระหว่างเวทย์นี้กับ [หมอนแห่งสรวงสวรรค์]เนี่ย ผมจะเอาอะไรออกมาก่อนดีนะ เลือกยากจริงๆแฮะ….
ที่มา: