I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Lazy Dungeon Master ตอนที่ 14 จากทาสกลายเป็นหมอนข้าง

| Lazy Dungeon Master | 829 | 2338 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

ศพของพวกโจรถูกเอาไปกองไว้ที่ห้องแรกที่ติดกับทางออกดันเจี้ยน ส่วนศพของพวกอัศวินนั้นดูเหมือนพวกนั้นตั้งใจจะนำกลับไปที่เมือง แม้ว่าสภาพแต่ละศพนั่นจะชวนให้คลื่นไส้และไม่น่าดูนัก แต่ผมจำเป็นต้องเฝ้าดูไว้ รอเวลาที่จะดูดศพพวกนี้เปลี่ยนเป็น DP ยังไงหละ ดูเหมือนว่าพวกนั้นจะใช้น้ำมันราดใส่กองศพของพวกโจรแฮะ ตั้งใจจะเผาศพสินะ…ในถ้ำยังงั้นหรือ

“ถึงกับเผาศพให้ด้วยนี่ มันออกจะใจดีกับพวกโจรไปหน่อยหรือป่าวเนี่ย?”

“เอาน่า…ถ้าเกิดพวกนี้กลายเป็นผีดิบในตอนหลังจะยุ่งยากเอา พวกแกก็ราดน้ำมันให้ทั่วๆหละ ”

“ครับผม!! เผาทุกอย่างให้ราบ นอกจากนั้นก็เก็บอาวุธที่มีไปให้หมดเลยใช่ไหมผู้กอง”

“ถูกต้อง เผื่อว่ายังมีพวกนี้เหลือรอด มันจะได้ไม่เหลืออะไรเอาไว้ปล้นชาวบ้านอีกไงหละ”

ถึงพวกนั้นจะบอกว่ากวาดของกลับไปให้หมด แต่ดูเหมือนจะไม่มีของมีค่าอะไรเหลือแล้วหนะนะ ที่เหลืออยู่ก็แค่ ศพ และก็ที่นอนเก่าๆเท่านั้นแหละ พวกนั้นออกไปนอกถ้ำเตียมที่จะเริ่มการเผาถ้ำนี้ แบบนี้ก็เข้าทางผมเลย ผมรอเวลาแล้วก็ดูดศพแล้วทำเป็นเหมือนทุกอย่างถูกเผาหมดเกลี้ยงง่ายๆเลยนะนี่

“เอาหละ ข้าจะจุดไฟเผาหละนะ  ไฟเอ๋ย จงร่ายรำ [ประกายเพลิง]”

เวทย์ [ประกายเพลิง] ดูเหมือนจะเป็นเวทย์ที่สร้างไฟเล็กๆพอๆกับไฟที่จุดจากไฟแช็คบนปลายนิ้วของผู้ที่ร่ายเวทย์ พออัศวินคนนั้นเอานิ้วแตะลงบนน้ำมัน ไฟก็ลามไปอย่างรวดเร็ว กองซากศพข้างในถ้ำก็จมกองเพลิงในเวลาไม่นาน

“โอ้…เฮ้!! แล้วทาสหูหมาคนนั้นจะไม่เป็นอะไรหรือไงอะ?”

หลังจากที่ผมได้ยิน’โรคุโกะ’ถามแบบนั้น ผมหันไปดูที่หน้าจอพบว่า ไฟได้ลามมาถึงห้องที่ทาสเด็กหูหมาได้หลบอยู่แล้ว มองไปที่สายตาที่ไร้ชีวิตของเธอทำให้ผมรับรู้ถึงความเศร้าและความสิ้นหวังที่อยู่ภายในตัวเธอ หลังจากที่ได้รับรู้ชะตากรรมอันน่าสงสารของเธอแบบนี้แล้ว ผมรู้สึกว่าถ้าผมไม่ช่วยเธอตอนนี้ผมต้องนอนฝันร้ายไปกับความรู้สึกผิดไปตลอดแน่ๆ อาจจะเพราะยัยนี่เป็นเด็กหรือป่าวนะ ผมถึงรู้สึกแบบนี้ นี่มันเรื่องใหญ่เลยนะนี่ ถ้าผมฝันร้าย มันก็รบกวนการนอนหลับอันแสนสุขของผมหนะสิ

“…แบบนี้อีกไม่นานเด็กคนนี้กลายเป็น DP แหงๆเลย”

“อย่าพูดแบบนั้น!! เราจะช่วยเธอ เฮ้!! โรคุโกะ ไปรับเธอเข้ามาในห้องนี้ได้ไหม?”

“ออกไปช้างนอกตอนนี้เนี่ยนะ? ไม่ไหวหรอก ไฟมันล้อมไปหมดแล้ว กว่าจะวิ่งจากห้องเก็บแกนกลาง ไปห้องที่เด็กนั่นอยู่ ทุกอย่างก็ไหม้เป็นตอตะโกหมดแล้วหละ”

ที่ยัยนี่พูดมันก็ถูกนะ จากห้องควบคุมนี่ ถ้าจะออกไปข้างนอกนั่นก็จะโผล่ไปยังห้องที่แกนกลางดันเจี้ยนติดตั้งอยู่ ซึ่งตอนนี้อยู่กลางทะเลเพลิงไปซะแล้ว คงไม่มีหวังที่จะวิ่งออกไป

“นอกจากนั้น เค้าไม่สามารถเก็บเอาผู้บุกรุกเข้ามาห้องนี้ได้หรอกนะ เธอไม่ใช่ไอเท็มซักกะหน่อย”

หลังจากได้ยินคำพูดของ’โรคุโกะ’ ทำให้ผมนึกอะไรบางอย่างได้

“นั่นแหละ!! ไอเทมไงหละ  ที่เธอพึ่งพูดมาเมื่อกี้นั่นแหละ ยัยเปี๊ยก!!”

“เอ๋……!?”

แล้วผมก็บอก’โรคุโกะ’ พร้อมๆกับที่พยายามสะกดจิตตัวเองให้เชื่อตามที่ผมกำลังพูดออกไป

“ทาสหนะ ถูกนับเป็นสินค้า เป็นเครื่องมือ ซึ่งเครื่องมือก็คือไอเท็มชนิดนึง ตั้งแต่เห็นยัยหูพับ ตลอดเวลายัยนี่ไม่เคยเคลื่อนไหวเองเลย แม้กระทั่งตอนนี้ที่เจ้าของได้ตายไปแล้ว ยัยนี่ก็ยังอยุ่นิ่งๆไม่ขยับไปไหน สรุปว่า ยัยนี่เป็นไอเทม  ที่เจ้าของเก่าที่ตายไปแล้วทำตกไว้ ปกติถ้ามีผู้บุกรุกเข้ามาตายในดันเจี้ยน    อุปกรณ์ที่เหลือก็จะตกเป็นของดันเจี้ยนใช่ไหมหละ ดังนั้น ตอนนี้เธอเป็นไอเทมของดันเจี้ยนนี้แล้ว ถูกไหมโรคุโกะ?”

“เอ่อ…..ถึงจะเรียกเด็กนั้นว่าไอเทม แต่นั่นมันสิ่งมีชีวิตนะ มีทั้งพลังเวทและวิญญาณ ไหลเวียนอยู่ในร่างกายเลยหละ”

“ก็เธอยังส่งมอนสเตอร์เข้าออกห้องควบคุมนี้ได้เลย มอนสเตอร์ก็มีชีวิตเหมือนกัน สรุปแล้วคือ ถ้าไม่นับเป็นผู้บุกรุก ก็สามารถเข้าห้องนี้ได้ เธอยังเคยดูดขนมปังขึ้นราจากข้างนอกเข้ามาในห้องนี้เลย รา มันก็นับเป็นสิ่งมีชีวิตนะเฟร้ย ของบางอย่างเช่นอุปกรณ์เวทย์มนต์ เธอก็เก็บเข้ามาในนี้ได้ ดังนั้นไอ้ของที่นอนอยู่ในห้องนั้น มันก็คือ ไอเทมไงหละ เป็นอุปกรณ์เวทย์มนต์ชิ้นนึง!!!”

ผมมองไปที่หน้าจอ ตอนนี้ไฟลามมาถึงเตียงที่ยัยหนูหูพับนี่หลบอยู่แล้ว ในแผนที่ยังแสดงเป็นจุดสีแดง แปลว่าดันเจี้ยนนี้ยังนับยัยนี่เป็นผู้บุกรุกอยู่ โธ่เว๊ย!! แบบนี้ไม่ดีแน่ ผมต้องทำให้ตัวเองเชื่อว่าเธอคือไอเทมจากหัวใจให้ได้

“ไม่ว่าจะมองมุมไหน เค้าว่าทาสมันไม่ใช่ไอเทมซะหน่อย!!!”

“นั่นมันไม่ใช่ทาส!!! มัน… มันเป็นหมอนข้าง!!! หมอนข้างไงหละ!!! หมอนข้างที่มีหูหมาติดอยู่…..ของแบบนี้ชายหื่นที่ไหนเข้าก็มีกันเป็นธรรมดาอยู่แล้วไม่ใช่เรอะ!!!”

นั่นมันหมอนข้าง นั่นมันหมอนข้าง  หมอนข้าง  หมอนข้าง  หมอนข้าง  หมอนข้าง  หมอนข้าง  หมอนข้าง  หมอนข้าง  หมอนข้าง  มันเป็นสุดยอดหมอนข้างที่จะสร้างความฟินยามนอนกอด นอกจากนั้นหูพับๆนั่นยังใช้ลูบไล้ดึงเล่นได้อีกด้วย เป็นหมอนคอสเพลที่จับเปลี่ยนปลอก หรือใส่ถุงน่องเนียนๆน่าลูบไล้

อา…….ของแบบนั้นเป็นของที่จำเป็นต้องมีเอาไว้!!! สุดยอดหมอนข้างแบบนั้นจะปล่อยให้โดนไฟเผาไปได้นังไงกัน!!! อยากนอนกอดหมอนข้างนั่นจังโว๊ยยยยยย!! ไม่ใช่แค่นั้นนะ ความอุ่นจากหมอนข้างนั่นก็เหมือนกับกระเป๋าน้ำร้อนนั่นแหละ ใช้แทนฮีทเตอร์ได้ไงหละ ดีไหมล่า พูดถึงฮีทเตอร์ ไอ้เจ้าหัวหน้าโจรนั่นก็เคยเอาแกนกลางของยัย’โรคุโกะ’ไปทำฮีทเตอร์วางส้นเท้าเหมือนกันนี่นา ฮะ ฮะ  เดี๋ยวนะ นี่ผมหลุดประเด็นไปได้ยังไง พูดถึงหมอนข้าง มันมีไอเทมที่เล็งไว้อย่างหมอนแห่งสรวงสวรรค์นี่นา ไอ้หมอนหูพับนี่จะเจ๋งกว่าหมอนแห่งสรวงสวรรค์นั่นหรือป่าวนะ? ….จะว่าไป

ไอ้เจ้าบ้าอ๊วกแตกนั่นปู้ยี่ปู้ยำหมอนข้างนี่ซะเละเชียว เสียของหมด แต่ไม่เป็นไร ผมจะใช้เวทย์ [ชำระล้าง] ลบร่องรอยของหมอนั่นออกให้เกลี้ยงเลย หมอนข้างมันก็ต้องซักให้สะอาดๆก่อนใช้อยู่แล้วหละนะ   หลังจากที่กล่อม(แถ)กับตัวเองขนาดนั้น ในสายตาผม สิ่งที่มองเห็นบนหน้าจอก็กลายเป็นหมอนข้างติดหูหมาพับๆอันนึง มองไปที่แผนที่ จุดแดงๆของผู้บุกรุกก็เปลี่ยนเป็นจุดสีเขียวของไอเทมในทันที

“สำเร็จ!!! นั่นมันหมอนข้างชัดๆ!! งั้นก็…..จะเก็บหละนะคร๊าบบบบ!!”

สุดท้ายแล้วก็สำเร็จแฮะ….

ผมของยัยหนูหูพับนี่โดนเผาไปบ้างเหมือนกันแฮะ เสียดายผมสวยๆของยัยนี่จริงๆ ทรงใหม่ตัดสั้นดีไหมนะ โอ๊ววววว ไอ้น้ำเหนียวๆคาวๆนี่มันอะไรกันฟระ ให้ตายเถอะ ไอ้อ๊วกแตก เวลาทำเสร็จก็ทำความสะอาดหน่อยซิฟระ ซกมกชิบเป๋งลย

“เอ๋…………….!? แบบนี้ก็ได้หรอ…….!? นี่นายเก็บผู้บุกรุกเข้ามาในห้องควบคุมได้ด้วยหรอเนี่ย!!”

“ยัยโง่!! นี่มันหมอนข้างชัดๆ ผู้บุกรุกอะไรกัน ที่สำคัญกว่านั้น โรคุโกะ เธออย่าพึ่งดูดศพพวกโจรตอนนี้นะ รอให้ไฟมันดับมอดไปให้หมดก่อนหละ พวกอัศวันมันอาจจะย้อนกลับมาตรวจซากดูผลงานอีกทีก็ได้ ปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่า”

“อ่า…เอ่อ นั่นมันก็จริงอะนะ  เดี๋ยวซิ!! อย่ามาเปลี่ยนเรื่องนะ นายเก็บผู้บุกรุกเข้ามาในห้องนี่ได้ยังไงกัน!!”

“เพ้อเจ้ออะไรของเธอเนี่ย? มองมุมไหน นี่มันก็หมอนข้างชัดๆ ดังนั้น การเก็บไอเทมเข้ามาในห้องนี้มันก็ปกติ ไม่เห็นจะแปลกตรงไหน”

“โอเค….โอเค…หมอนข้างก็หมอนข้าง…เค้ายอมแล้วก็ได้อะ”

หลังจากนั้น ผมก็ใช้ [ชำระล้าง] ทำความสะอาดหมอนข้าง ฟองสบู่ฟู่ๆ ไล่ปกคลุมไล่จากส่วนปลายด้านนึงไปจนสุดปลายอีกด้านนึงของหมอนข้าง สุดท้ายแล้วหมอนข้างนี่ก็สะอาดเหมือนใหม่

“เอ๋…? งื๊ดดด……”

อ่า…เสียงนั่นช่างโมเอะจริงๆ พลังทำลายสูงมากนะเจ้าหมอนข้าง …โอ้ ผมนึกขึ้นได้ จริงๆแล้วผมเก็บเด็กหูพับครึ่งคนครึ่งสัตว์มานี่หว่า เกือบไปละ เกือบจะหลุดจากภาพลวงตาที่ตัวเองสร้างขึ้นไม่ได้ซะแล้ว อันตรายจริงๆ

“อ่า…ผม เคมะ กลับมาจากโลกในจินตนาการ มาสู่โลกแห่งความแล้วคร๊าบบโผมมม”

“อะไรเนี่ย!! เค้างงไปหมดแล้ว สรุปแล้วนายเก็บทาสเข้ามาในห้องควบคุมสินะ”

“ใช่แล้ว ผมเป็นคนเก็บทาสเด็กนี่เข้ามาเอง”

“ได้ยังไงอะ? ทำยังไง? บอกหน่อยดิ?”

“ที่ทำได้เพราะว่า     ผม   ทำ    ได้    ยัง    ไง    หละ”

ก็มันอธิบายยากอะนะ ให้ยัย’โรคุโกะ’เข้าใจไปแบบนั้นแหละ สรุปแล้ว ดันเจี้ยนนี้จะรับรู้ทุกอย่างเปลี่ยนไปตามการรับรู้ของผมสินะ แบบนี้มันก็โกงกันได้ไม่ใช่หรือยังไงกัน

“ว่าแต่ เอาไงกับยัยหูพับนี่ดีนะ เอามาทำหมอนข้างจริงๆเลยดีไหมเนี่ย”

“ยังไงก็ตาม เด็กนี่มีชื่อไหมอะ เค้าจะได้เรียกถูก..”

“โอ้ นั่นสินะ เฮ้ เธอหนะ!! มีชื่อไหม? จะเป็นชื่อเล่น หรือฉายาอะไรก็ได้” “อ่า……เอ่อ……มีท……เราถูกเรียกว่ามีทค่ะ นายท่าน”

ถึงจะไร้อารมณ์โดยสิ้นเชิง แต่ยัยหูพับนี่ก็โต้ตอบได้หละนะ หลังจากเรื่องวุ่นวายอันแสนยาวนานได้จบลง ผมก็เสก ขนมหวาน ฝูก และหมอน 1 เซ็ทให้กับ มีท แล้วก็ปล่อยให้เธอได้พักผ่อน แม้ว่าตอนแรกเธอจะดูงงๆ แต่หลังจากนั้นก็กินขนมหวานตามที่ผมสั่ง จากนั้นผมก็สั่งให้เธอนอนและหลับพักผ่อนบนฟูกที่ผมเสกให้

ท้ายที่สุดแล้ว พวกอัศวินก็ย้อนกลับมาจริงๆ หลังจากมั่นใจว่า ศพของพวกโจรถูกเผาจนหมดแล้ว พวกนั้นก็กลับเมืองไป และก็แน่นอน เรื่องพวกนี้เกิดขึ้นตอนผมหลับสนิทไม่สนโลกภายนอก หลังจากที่ดูดศพของพวกโจร เปลี่ยนเป็น DP ผมก็พบว่านี่มันเกินกว่าที่คิดไว้อีกนะนี่ สุดท้ายแล้วตอนนี้ผมมี DP อยู่ 14,504DP เลยนะ!!

“สุดยอดดดดด เค้าเพิ่งจะเคยมี DP เยอะขนาดนี้เป็นครั้งแรกเลย โหววววว”

ก็น่ายินดีนะ ที่เรามี DP เพิ่มขึ้นมาขนาดนี้ แต่ว่าพวกโจรไม่อยู่แล้ว ตอนนี้ก็ไม่มีแหล่งปั๊ม DP รายวันแล้วสินะ  แม้ว่า’ก็อบสุเกะ’จะตายไปแล้ว แต่ตอนนี้เรามียัยหนูหูพับนี่มาแทน ก็ต้องมีค่ากินค่าอยู่สินะ อาหาร 3 มื้อมีค่าใช้จ่าย 15 DP ส่วนรายได้ของเราตอนนี้มีแค่ 10DP

แล้วยังไงต่อดี ผมควรจะเสกก็อบลินมาเดินเล่นในถ้ำดีไหมนะ จะได้หลอกพวกนักผจญภัยว่าดันเจี้ยนนี้คือ[ถ้ำธรรมดาๆ]ที่ไร้พิษสงต่อไป แต่แบบนั้น DP ผมก็จะติดลบไปทุกวันๆหนะสิ   ผมหนะไม่ใช่คนที่ยอมให้ค่าใช้จ่ายมันติดลบทุกวันๆหรอกนะ

เฮ้อ….ผมไม่อยากจะทำงานเล๊ยยยย แต่ไม่มีทางเลือก ท่าทางจะดันเจี้ยน [ถ้ำธรรมดาๆ] จะต้องมีการปรับปรุงเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่แล้วหละสิเนี่ย

 

 

ที่มา:

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments