ตอนที่แล้วตอนต่อไป‘โรคุโกะ’พึ่งจะฟื้นจากอาการอ่อนระทวย(?) ที่เนื่องมาจากการถ่ายโอน DP กับคุณฮาคุ แม้จะสั่นไปทั้งตัว แต่’โรคุโกะ’เองก็ตาเบิกโพลงด้วยความตื่นเต้นตอนที่พบว่า DP ที่มีมันพุ่งปรี๊ดขึ้นมาแบบแทบไม่อยากจะเชื่อสายตา
“แล้ว…พอจะมีโอกาสชนะไหมอะ เคมะ?”
“มีสิ ถ้าแบบนี้หละก็ น่าจะหวังได้เลยหละ ถึงแม้ว่าจะมีการตั้งกฏเอาไว้หลายข้อ แต่หลายๆอย่างมันค่อนข้างจะเข้าทางผมเลยนะเนี่ย”
หลังจากที่ได้ยินผมพูดแบบนั้น ‘โรคุโกะ’ก็เอียงคอทำหน้าสงสัย
“จริงหรอ? ไอ้ที่พูดมาเนี่ย หมายถึง 10,000 DP ที่ท่านพี่หมายเลข 89 เค้าแถมให้อ๊ะป่าว?”
“…..ที่ผมบอกว่ามันเข้าทางผมก็เพราะว่า กฏที่ตั้งไว้ มันมีช่องโหว่หนะสิ คือว่านะ มันไม่ได้มีข้อห้ามในการใช้ทรัพยากรณ์อย่างอื่นที่มีอยู่แล้ว หรือของอะไรก็ได้ที่ไม่ได้ใช้ DP ในการเสกมายังไงหละ ยกตัวอย่างง่ายๆ พวกเราจะเอามังกรยัดเข้ามาใส่ดันเจี้ยนก็ได้ ตราบใดที่ยังใช้ DP ไม่เกิน 1 แสนDP ก็ไม่ถือว่าผิดกฏ จะไปล่อมังกรจากที่อื่นมานอนเล่นในดันเจี้ยนนี้ก็ไม่ผิดนะ”
‘โรคุโกะ’คิดดูซักพักแล้วก็เริ่มจะเข้าใจสิ่งที่ผมอธิบาย
“เห…..ใช้ประโยชน์จากช่องโหว่ของกฏการแข่งขันแบบนี้ เคมะนี่ขี้โกงสุดๆไปเลยนะเนี่ย”
“ก็คุณพี่สุดที่รักของเธอเป็นคนออกกฏเองนี่ ไม่เกี่ยวกับผมซะหน่อย ต้องมาแข่งกับคนที่เจ้าเล่ห์แบบนี้ มีอะไรที่ใช้ได้คงต้องงัดออกมาให้หมดและนะ คุณพี่ฮาคุของเธอหนะ มันตัวอันตรายสุดๆเลยแหละ”
“ใช่ม้า!! ท่านพี่ของเค้าสุดยอดไปเลยใช่ไหมล่า!!”
จริงๆถ้าคู่แข่งของผมเป็นยัย’โรคุโกะ’ ผมคงไม่ใช้ประโยชน์จากช่องโหว่ของกฏแบบนี้หรอกนะ แต่กับคุณ’ฮาคุ’นี่ ถ้าผมไม่ทำทุกวิธีทางที่ทำได้หละก็ ผมคงจะต้องแพ้แน่ๆ จริงๆผมว่าการมาสู้กันแบบนี้มันน่าเบื่อมากๆเลยนะ อยากไปไม่สนใจแล้วก็แพ้ๆไปให้รู้แล้วรู้รอด แต่ว่าถ้าเกิดแพ้หละก็ ผมคงจะไม่ได้นอนในที่ๆวิเศษอย่างในดันเจี้ยนเหมือนทุกวันนี้แน่ๆ คงจะปล่อยให้แพ้ไม่ได้สินะเนี่ย
“เอาหละ โรคุโกะ มีท ทั้งสองคน ผมมีงานจะให้ทำ”
ด้วย DP 110,000 ที่มีอยู่ สิ่งแรกที่ผมเสกออกมานั้นก็คือ ….พลั่วและเสียม ยังไงหละ
สิ่งแรกที่ต้องทำคือการขยายดันเจี้ยน ผมตัดสินใจขุดอุโมงขยายดันเจี้ยนด้วยกำลังคนและโกเลม นอกจากจะประหยัด DP แล้ว ดินและหินที่ขุดมาได้ ยังนำไปสร้างโกเลมต่อได้อีกด้วย เป็นการขยายดันเจี้ยนและสร้างแรงงานเพิ่มไปในตัว
ผมค่อยๆสร้างโกเลมเพิ่มแล้วสั่งให้โกเลมไปขุดดินมาเป็นวัตถุดิบสำหรับสร้างโกเลมตัวต่อๆไป เนื่องจากว่า พลังเวทย์ของผมฟื้นไม่ทันการร่ายเวท [สร้างโกเลม] อย่างบ้าคลั่ง ผมจึงเสก [มานาโพชั่น] ราคา 150DP มาดื่มเพื่อเติมพลังเวทย์อยู่เรื่อยๆ แต่ว่านะ ไอ้โพชั่นเนี่ย มันขมชะมัดเลย ผมสร้างโกเลม แล้วก็ดื่มยา สร้างโกเลม แล้วก็ดื่มยา ซ้ำไปซ้ำมาเรื่อยๆ จนผมเริ่มคิดว่า มันน่าจะมี โพชั่นแบบเป็นถังบ้างนะ จะได้ดื่มรวดเดียวเลยไม่ต้องมาคอยกระดกทีละขวดแบบนี้
…เดี๋ยวนะ มีจริงๆด้วยนี่หว่า มานาโพชั่นขนาดถังใหญ่ๆ ราคา 1000DP แน่นอนว่าประหยัดกว่าแบบขวดแน่ๆ ผมจึงเสกมันออกมาใช้ดื่มแทนแบบขวด แล้วก็ปรากฏว่ามีโพชั่นขนาดยักษ์บรรจุอยู่ในถังที่ทำจากแก้วใสๆ เอาหละ ทีนี้ก็ทำงานต่อได้สะดวกขึ้นหละนะ
นอกจากเพิ่มห้องแล้วผมยังเพิ่มความลึกของดันเจี้ยนให้มีหลายๆชั้น ซี่งการเพิ่มชั้น 1 ชั้นนั้นใช้ 5000DP ผมขยายดันเจี้ยนลงใต้ดินลึกลงไป 2 ชั้น และขยายดันเจี้ยนขึ้นด้านบนอีก 2 ชั้น เนื่องจากดันเจี้ยน [ถ้ำธรรมดาๆ] นั้นเป็นถ้ำที่ตั้งอยู่บนภูเขา
ดังนั้นการขยายขึ้นด้านบนจึงทำได้ ผมใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้เพื่อสร้างความสับสนให้ผู้บุกรุก ตามสามัญสำนึกแล้ว ผู้คนทั่วไปจะคิดว่าดันเจี้ยนนั้นแต่ละชั้นจะลึกลงใต้ดินไปเรื่อยๆ แต่ถ้ามีทั้งขึ้นทั้งลงแบบนี้คงสับสนกันน่าดูเลยแหละ จากนั้นก็ทำการ ขุด ขุด แล้วก็ขุด ผมขยายดันเจี้ยนอย่างบ้าคลั่ง และก็แน่นอน ผมได้ดินและหินจำนวนมหาศาลมาเป็นวัตถุดิบสำหรับการสร้างโกเลมเพิ่มอีกจำนวนมาก
“เอาหละ พวกเค้าขุดขยายชั้นแรกเสร็จแล้ว ต่อไปคือขุดชั้นใต้ดินสินะ….เฮ้!! ทำไมเค้าต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยอะ? มันเหนื่อยนะเนี่ย ทำไมเราไม่ใช้ DP ขยายดันเจี้ยนเปรี้ยงเดียวจบไปเลยเล่า? สะดวกดีออก”
“ไม่หละ ผมอยากประหยัด DP และก็อยากได้วัตถุดิบสำหรับโกเลมอีกด้วย ดังนั้น พยายามเข้านะ”
ผมตั้งใจว่าจะสร้างชั้นใต้ดินชั้นแรกเป็นทางวงกต ที่เต็มไปด้วยทางเดินที่ซับซ้อนและสับสน ดูเหมือนว่าถ้าเสกทั้งหมดด้วย DP จะต้องมีค่าใช้จ่ายเกินกว่า 10,000แน่ๆ แต่ว่าขุดด้วยมือแบบนี้ ผมใช้ DP ไปแค่ 5,000 ต่อ 1 ชั้นเท่านั้นเอง
“สำหรับการสร้างเขาวงกตเนี่ย คงต้องพึ่งเธอแล้วนะ โรคุโกะ เพราะว่าเธอเป็นคนเดียวที่เปิดแผนที่จากเมนูได้ นอกจากผมยังไงหละ ฝากขุดตามจุดที่ผมทำเครื่องหมายไว้ในแผนที่ด้วยนะ”
“อ๊ะ…อื้ม…เข้าใจแล้วหละ..”
อ๊ะ จะว่าไป ลืมไปเลยนะเนี่ย ว่าผมยกเลิกอำนาจการสั่งการในตัวของ’โรคุโกะ’ไปแล้วนี่นา
“โรคุโกะ…เวลาที่ผมบอกให้ทำอะไร ถ้าผมลงท้ายด้วยคำว่า [นี่เป็นคำสั่ง] นั่นคือให้ทำตามที่ผมพูดอย่างเคร่งครัด แต่ถ้าผมไม่ได้บอกว่านี่เป็นคำสั่งหละก็ โรคุโกะสามารถตัดสินใจได้ด้วยตัวเองเลยนะ คือว่าหลังจากจบการแข่งครั้งนี้ ผมจะยกเลิกสิทธ์ในการสั่งการในตัวของโรคุโกะหนะสิ”
“เอ๋? ….แบบนั้นจะไม่เป็นไรหรอ เคมะ?”
“เธอหนะเป็นคู่หูของผมหนะสิ เราทั้งคู่ใช้ชีวิตเดียวกัน ดังนั้นผมอยากให้เราทั้งสองคนเท่าเทียมกัยยังไงหละ”
“คู่หู!?……โอ้!! ทั้งแกนกลางและดันเจี้ยนมาสเตอร์ ก็เหมือนกับเป็นสิ่งเดียวกันสินะ เค้าเข้าใจแล้ว เย้!!”
“ใช่แล้วหละ สำหรับงานขุดทำเขาวงกตเนี่ย ผมฝากเธอด้วยนะ แน่นอน นี่ไม่ใช่คำสั่งหรอกนะ ดังนั้น พยายามเข้าหละ”
“ไว้ใจเค้าได้เลย เค้าจะขุดมันให้ดีที่สุดเลย เย้!!!”
‘โรคุโกะ’ร้องตะโกนด้วยกำลังใจเต็มเปี่ยม
จากนั้นก็นำทีม โกเลม พุ่งไปยังชั้นใต้ดินเพื่อขุดอย่างเอาเป็นเอาตาย เท่านี้ก็เสร็จไป 1 งานหละนะ หึหึหึหึ…. ส่วน’มีท’นั้น กำลังขุดหลุมกับดักอยู่บริเวณใกล้ๆกับทางเข้าดันเจี้ยนตามที่ผมสั่งอยู่ นอกจากนั้น ผมยังติดตั้ง [แกนกลางดันเจี้ยนปลอม] ลงไปในเขาวงกต การที่ผมติดตั้ง [แกนกลางดันเจี้ยนปลอม] นั้นทำให้ผมสามารถใช้ความสามารถของดันเจี้ยนในการสลับที่กันระหว่าง แกนกลางของจริงและแกนกลางปลอมได้
ซึ่งนี่เป็นข้อได้เปรียบของผม ทางคุณ’ฮาคุ’นั้น เนื่องจากเป็นการสร้างดันเจี้ยนย่อยๆขึ้นมาใหม่ จึงต้องใช้ [แกนกลางดันเจี้ยนปลอม] เป็นเป้าหมายแทนของจริง แต่กับผมไม่ได้กำหนดแบบนั้น ดังนั้น ผมจะไม่แพ้ ตราบใดที่แกนกลางของจริงยังไม่โดนแตะได้ ยิ่งผมติดตั้งแกนกลางดันเจี้ยนปลอมไปเยอะเท่าไร ก็เหมือนกับผมมีชีวิตสำรองในการแข่งนี้มากเท่านั้น ในขณะที่คุณ’ฮาคุ’นั้นมีแค่ชีวิตเดียวหนะนะ
“หลุมกับดักทั้งหมดเรียบร้อยแล้วค่ะ นายท่าน ไม้กระดานก็ถูกติดตั้งไว้ที่ปากหลุมหมดแล้วค่ะ”
“ดีมาก ความลึกกำลังดีเลย ต่อไปก็เอาหนามแหลมพวกนี้ไปติดตั้งไว้ที่ก้นหลุมนะ ระวังอย่าตกลงไปเองหละ”
“รับทราบค่ะ นายท่าน”
ที่ปากหลุมทุกหลุมนั้น คลุมได้โกเลมรูปแบบไม้กระดาน ทึ่สร้างมาให้กลมกลืนกับพื้นของดันเจี้ยน เนื่องจากหลุมก็ขุดด้วยแรงงานล้วนๆ กับดักทั้งปากหลุมและหนามแหลมก็สร้างมาจากโกเลม ดังนั้นผมจึงไม่เสียแม้แต่ 1 DP ในการสร้างกับดักเลยแหละ
อ๊ะ ผมยังสร้างโกเลมรูปแบบกำแพงจำนวนหนึ่งให้ไปป้วนเปี้ยนในชั้นใต้ดินที่เป็นเขาวงกตด้วยนะ เป็นโกเลมกำแพงที่แอบเคลื่อนที่เงียบๆไปปิดเส้นทางเวลาที่ผู้บุกรุกไม่ทันได้สังเกตุ ทีนี้เส้นทางในเขาวงกต มันก็จะเปลี่ยนไปเรื่อยๆจนผู้บุกรุกไม่สามารถจำทางที่ผ่านมาได้เลยแหละ
สิ่งต่อไปที่ผมสร้างคือโซนปริศนา ผมเสก [ประตูแบบเปิดด้วยปุ่มลับ] ราคา 1000DP ผมพบสิ่งที่น่าสนใจเกี่ยวกับประตูในดันเจี้ยน ความแข็งแกร่งของประตูนั้นจะแปรผกผันความความยากง่ายในการเปิดประตูนั้นๆ
ยกตัวอย่างเช่น ไอ้[ประตูแบบเปิดด้วยปุ่มลับ] เนี่ย ถ้าผมออกแบบให้ปุ่มลับมันหายากมากๆ ตัวบานประตูก็จะเปราะสุดๆ แต่ถ้าผมติดตั้งปุ่มไว้ตรงกลางเด่นๆเลย บานประตูก็จะแข็งแรงทนทานมาก ผมก็ตัดสินใจเสกประตูที่ปุ่มอยู่ตรงกลางแบบหาง่ายสุดๆ
จากนั้นผมก็สร้างโกเลมที่พื้นผิวเหมือนประตูไม่มีผิดเพี้ยน ทาบทับลงบานประตูไปเพื่อซ่อนปุ่มเปิดเอาไว้ โดยเจ้าโกเลมบานประตูเนี่ย ติดตั้งคำปริศนาปัญหาเชาว์ไปด้วย โดยผมสั่งโกเลมให้เปิดประตูเมื่อผู้บุกรุกตอบคำถามได้ถูก
แต่หากว่าผู้บุกรุกตอบผิด โกเลมอีกตัวบริเวณพื้นดินด้านหน้าประตูจะเปิดออกเป็นหลุมให้ผู้บุกรุกตกลงไปตายแทน จุดอ่อนของกับดักนี้คือ ถ้าผู้บุกรุกใช้กำลังทำลายประตูแล้วหละก็ โกเลมก็จะแตกแล้วก็จบกัน แต่ว่านะ การที่ผมติดตั้งคำถามไว้แบบนี้
เป็นใครก็ต้องคิดว่า ประตูนี้จะต้องตอบคำถามให้ถูกเท่านั้น จึงจะเปิดออกได้ ถ้าเห็นแบบนี้ ก็คงไม่มีใครใช้กำลังทำลายประตูละมั้ง หวังว่านะ เอาหละ ยังมีกับดักอีกหลายอย่างที่ผมยังไม่ได้ติดตั้ง หรือยังไม่ได้สร้างขึ้นหละนะ ผมพยายามจะสร้างกับดักแฮนเมด ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เนื่องจากมันฟรี และยังปรับแต่งได้ตามใจ แต่ว่านะ ตอนนี้ผมง่วงสุดๆไปเลย อยากจะนอนหลับยาวๆแบบไม่ตื่นไปทั้งอาทิตย์เลยแหละ การตั้งใจทำงานนี่มันเหนื่อยจริงๆ ไม่เหมาะกับตัวผมเลยซักนิด…
ที่มา: