” อาวุโสกง แม้ว่าในอนาคต การสร้างพันธมิตรก็ยังเป็นสิ่งต้องห้ามที่พื้นที่หลักอยู่งั้นหรอ “
‘ฮัน ซู’ ถามเบาๆ เหมือนกับว่านางกำลังกลัว ‘กง ลู่หยุน’
” ใช่แล้ว ข้าเคยบอกไปแล้วหนิ การที่เข้ามาเป็นศิษย์หลัก ตราบใดที่เจ้ามีพันธมิตร เจ้าก็จะไม่ถือว่าซื่อสัตย์กับโรงเรียนมังกรฟ้าของเรา เพราะการมีพันธมิตรนั้นเป็นการหาผลประโยชน์ให้กับตัวเจ้าเอง “
” ข้าไม่สนใจหรอกว่าคนเหล่านั้นจะเป็นใครมาจากไหน แต่เมื่อเข้ามาเป็นศิษย์หลักในโรงเรียนมังกรฟ้าแล้วก็ต้องยุบพันธมิตรไปทันที ข้า กง ลู่หยุน จะไม่อนุญาตให้ใครหน้าไหนมันสร้างพันธมิตรเด็ดขาด “
” ฮัน ซู เห็นแก่หน้าของท่าน ข้าจะไม่สืบสาวเอาความกับคนเหล่านั้น ไปบอกพวกเขาว่าให้ยุบพันธมิตรปีกฯไปทันที และถอดป้ายที่คอของพวกเขาออก อย่าให้ข้าเห็นมันอีก พวกเขาจะอยู่ในแค่สถานะ ศิษย์หลักเท่านั้นจะไม่มีสมาชิกพันธมิตรปีกฯใดๆทั้งสิ้น “
‘กง ลู่หยุน’พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
” ข้าเข้าใจแล้ว ข้าจะไปบอกพวกเขาเดี๋ยวนี้ “
‘ฮัน ซู’ ไม่กล้าที่จะรอช้า หลังจากที่นางพยักหน้า นางก็เดินเข้าไปหา ‘ชูเฟิง’ และคนอื่นๆ
” ศิษย์พี่ ฮัน ซู ข้าคิดถึงท่านจัง”
‘ซูเหม่ย’กระโดดเข้าไปกอดนางทันที ขณะนั้น’ฮันซู’ก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาค่อนข้างสนิทสนมกันทีเดียว
” ศิษย์น้องเหม่ย เจ้าวางแผนที่จะตั้งพันธมิตรปีกฯในพื้นที่หลักงั้นหรอ ? “
‘ฮันซู’ยิ้มและถาม
” อืม เราก็คิดไว้เช่นนั้น ทำไมงั้นหรอมีอะไรผิดปกติหรือเปล่า “
ด้วยความฉลาดของ’ซูเหม่ย’พอเข้าใจคำถามของ’ฮันซู’
” ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็ไม่มีปัญหาหรอก แต่เมื่อเร็วๆนี้ อาวุโสกงพ่อมันตายเลยมีคำสั่งห้ามสร้างพันธมิตรใดๆในพื้นที่หลัก ดังนั้น พันธมิตรทั้งหมดในพื้นที่หลักจึงถูกยุบ เป็นการไว้อาลัย “
‘ฮันซู’อธิบาย
” ศิษย์พี่ กง ลู่หยุน ? “
ได้ยินคำพูดเหล่านั้น ‘ซือตู่ยู๋’ และคนอื่นๆ ได้แต่หันหน้าไปมองที่ ‘กง ลู่หยุน’ ที่อยู่บริเวณใกล้เคียง ในดวงตาของพวกเขา เต็มไปด้วยความหวาดกลัวปะทุขึ้นมา
” นอกจากเขา จะมีใครมีอำนาจ ทำเช่นนี้ . . . . .”
” ศิษย์พี่ฮันซู เราเข้าใจสิ่งที่ท่านพยายามจะพูด เราจะไม่สร้างพันธมิตรปีกในพื้นที่หลัก!!! “
‘ซือตู่ยู๋’กำป้ายไว้แน่น พร้อมกับกระชากมันออกจากหน้าอกของเขา เมื่อสมาชิกคนอื่นๆเห็นเช่นนั้นพวกเขาจึงถอดป้ายพันธมิตรออกคนอื่นๆและ’ซูเหม่ย’ทำหน้ามุ่ย และกล่าว
” ศิษย์พี่ฮันซู ข้าจะทำให้ท่านมีปัญหาหรือเปล่า ? “
” ศิษย์น้องเหม่ย ข้ารู้ว่าเจ้าผูกพันธ์กับพันธมิตรปีกฯอย่างลึกซึ้ง ไม่ใช่ว่าข้าจะไม่รู้สึกผูกพันธ์กับมัน แต่สถานการณ์ของพื้นหลักนั้นแตกต่างจากเมื่อก่อน ในพื้นที่นี่ คนที่แข็งแกร่งสามารถทำได้ทุกอย่าง การมีพันธมิตรก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไรข้าเข้าใจดี แต่เพราะ คำสั่งอาวุโสกงจึงไม่มีใคร ไม่กล้าปฏิบัติตาม ? “
‘ฮันซู’ พูดเป็นเรื่องเป็นราว
” สุดท้ายแล้ว กง ลู่หยุน ก็ยังเป็นแค่ลูกศิษย์ ? คำพูดของเขาหนักดั่งขุนเขาขนาดนั้นเชียวเหตุใดเราต้องฟังไม่ใช่ท่านผู้เฒ่าสั่งสักหน่อย “
‘ชูเฟิง’ พูดขึ้นมาด้วยความหงุดหงิด เด๋วก็ตบแม่ม เขาเข้าใจ’ซูเหม่ย’เป็นอย่างดี ว่า’ซูเหม่ย’นั้นต้องการรักษาพันธมิตรปีกฯให้คงอยู่ ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายใน หรือ พื้นที่หลักก็ตาม
ถึงแม้เขาจะไม่เข้าใจเบื้องหลังความคิดของนางก็ตามนั้นคือเหตุผลที่ว่าทำไมนางถึงให้ความสำคัญกับพันธมิตรปีกฯ ยังไงนางก็จะขออยู่ที่พันธมิตรปีกฯ นี่แหละคือ ‘ซูเหม่ย’
” เด็กหนุ่มนี่คือใคร ? “
ได้ยินคำพูด ของ ‘ชูเฟิง’ ‘ฮันซู’ขมวดคิ้วมองด้วยสายตาแปลกๆมาที่’ชูเฟิง’
” อ๋อ ข้าลืมแนะนำ เขาชื่อ ชูเฟิง อีกทั้งยังเป็นสมาชิกพันธมิตรปีกฯ “
ซูเหม่ยรีบแนะนำ
” โอ้วว ดูเหมือนว่าเขาค่อนข้างเอาเรื่องทีเดียว นี่และน่ะเด็กใหม่ เป็นเรื่องปกติที่ยังไม่เข้าใจปัญหาต่างๆว่ามันเป็นเรื่องใหญ่ขนาดไหน “
” ศิษย์น้องเหม่ย ข้าว่าเจ้าควรดูแลเขาให้ดีๆ และจำไว้ว่า พันธมิตรปีกฯจำเป็นที่จะต้องยุบ “
หลังจากที่ ‘ฮัน ซู’ พูดจบและกำลังจะหันหลังกลับ
” จริงๆข้าก็อยากจะรู้ว่าพวกอันดับมันจะแน่สักแค่ไหน “
‘ชูเฟิง’ พูดขึ้นมาอีกครั้ง เพราะเนื่องจากที่เขาได้ยินเขาพูดเหล่านั้นแล้วมันฟังดูไม่เข้าหู นี่มันจะโหดไปไหน ได้ยินคำพูดเหล่านั้น ‘ฮันซู’ก็รีบหันหัวกลับไปเหมือนกับต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่าง อย่างไรก็ตาม เมื่อนางเห็นหน้าของ’ซูเหม่ย’ นางจึงหยุดและกล่าว
” เหม่ยน้อย อย่าหาว่าข้าไม่เตือนเจ้า ในพื้นที่หลักในปัจจุบัน ไม่มีใครกล้าไปต่อกรกับ กง ลู่หยุน หรอกนะ ดังนั้นข้าว่าเจ้าควรที่จะถอดใจเรื่องพันธมิตรซะเถอะ มันจะดีต่อพวกเจ้าทั้งสอง “
” ฮัน ซู ใครมีปัญหางั้นหรอ “
ในตอนนั้น เสียงของ ‘กง ลู่หยุน’ ศิษย์หลัก# 1 ก็ดังออกมาเหมือนกับฟ้าคำรามวินาทีนั้น ใบหน้าของ ‘ซือตู่ยู๋’และคนอื่นๆ ก็เปลี่ยนไปอย่างมาก แม้ว่าพวกเขาจะเต็มไปด้วยความโกรธเนื่องจากต้องยุบพันธมิตรที่อยู่ด้วยกันมานาน แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับ ‘กง ลู่หยุน’ ไม่แปลกที่พวกเขาจะรู้สึกกลัว
” อาวุโสกง ไม่มีอะไรหรอก ข้าแค่คุยกับพวกศิษย์น้องเพิ่มเติมนิดหน่อย “
‘ฮันซู’พยายามที่จะให้พวกศิษย์น้องเลี่ยงกับปัญหา
” หรอ แต่เท่าที่ข้าเห็นจะไม่เป็นเช่นนั้น “
‘กง ลูหยุน’ ยิ้มเบาๆ พร้อมกับเดินไปด้านหน้าของ’ซูเหม่ย’และ’ชูเฟิง’ พร้อมกับกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เคร้งขรึม
” ข้าคิดว่าพวกเจ้าสองคนน่าจะเข้าใจแล้ว ตั้งแต่ข้าให้ ฮันซู กล่าวอย่างชัดเจน ข้าจะให้เวลาเจ้าสองคนรีบๆเอาป้ายออกจากหน้าอก และข้าจะทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น “
ได้ยินคำพูดเหล่านั้น ‘ซูเหม่ย’ ลังเลเล็กน้อย นางค่อยๆยกมือขึ้นเตรียมที่จะนำป้ายออกจากหน้าอกเพราะนางรู้สึกได้ว่า ‘กง ลู่หยุน’ ไม่ได้ใจเย็นในตอนนั้น ‘ชูเฟิง’ ได้คว้าข้อมือของ’ซูเหม่ย’พร้อมกับยิ้มและพูดกับ ‘กง ลู่หยุน’
” อาวุโสกง พันธมิตรปีกของเราไม่ได้ทำอะไรให้ผู้อื่นเดือดร้อน เหตุใดถึงต้องยุบ ? “
* พรึบ *
แต่ใครจะคิดว่า ‘กง ลู่หยุน’จะไม่พูดอะไรสักคำ เขายกมือไปตบหน้าของ’ชูเฟิง’ ?
* ฟิ้ววว *
ณ ตอนนั้น ด้วยความตกใจ ‘ชูเฟิง’ รีบใช้ ทักษะท่องนภา ลมลอยขึ้นใต้ฝ่าเท้าของเขาพร้อมกลับพุ่งถอยหลังไปประมาณ 10 ก้าว
” ไอเจ้านี่เร็วชะมัด “
เห็นฉากนั้นศิษย์หลักคนอื่นๆตกใจอย่างมาก คนธรรมดาๆไม่มีทางที่จะหนีความเร็วของ ‘กง ลู่หยุน’ได้
” หืม . . “
‘กง ลู่หยุน’ ไม่พูดใดๆ ร่างของเขามุ่งหน้าไปหา ‘ชูเฟิง’ ในพริบตาเขาก็ไปปรากฏตัวด้านหลังของ’ชูเฟิง’ พร้อมกับบีบคอของเขา
” ไร้สาระ “
ขณะนั้น ‘ชูเฟิง’ รู้สึกถึงแรงกดดันที่พุ่งเข้ามาในร่างกายของเขา ทำให้เขาเสียสมดุลในการเคลื่อนไหว สำหรับการเผชิญหน้ากับผู้เชี่ยวชาญอาณาจักรแก่นแท้วิญญาณ สำหรับเขามันยังเร็วเกินไป
* ปั้งง *
หลังจากที่ดังคอเสื้อของ ‘ชูเฟิง’
‘กง ลู่หยุน’ ก็กดเขาลงกับพื้น พลังที่แข็งแกร่งของเขาทำให้ ‘ชูเฟิง’ จมลงไปในพื้น ทันที รอยแตกขนาดใหญ่ปรากฏอยู่รอบๆตัวของเขา
” เจ้าจำใส่สมองไว้ซะ ว่าในพื้นที่หลัก ไม่มีใครกล้าทำให้ข้าไม่พอใจ ผู้ที่ทำเช่นนั้นจะมีจุดจบที่เหมือนกับเจ้า ที่คุกเข่ากับพื้นร้องเยี่ยงสุนัข “
” บัดซบบ!!!”
มือของ’ชูเฟิง’พลักกับพื้นเพื่อดันตัวขึ้นมา เขาใช้ทักษะลับเพื่อเพิ่มพลังร่างกาย จากนั้นก็พยุงตัวของเขาขึ้น แต่พลังที่รุนแรงตรงคอของเขายังพยายามที่จะพลักเขาลงกับพื้น ไม่ต้องพูดถึงการจะยืน แม้แต่จะหายใจยังลำบาก
” ศิษย์พี่ กง เราจะยุบพันธมิตร ได้โปรดปล่อยเขาเถอะ “
เห็น ‘ชูเฟิง’ ที่จมอยู่กับพื้น ‘ซูเหม่ย’ร้องไห้ด้วยความกลัว นางรีบเอาป้ายที่หน้าอกของนางออกพร้อมกับวิ่งมาขอร้องต่อหน้า ‘กง ลู่หยุน’
” ศิษย์น้อง คำพูดของเจ้านั้นช่างไร้ประโยชน์ ข้าต้องการให้เขาบอกกับข้าด้วยตัวเอง กง ลู่หยุน พูดพลางดึงชูเฟิงขึ้นมาจากพื้น” ถุยยย!!! “
ขณะที่’ชูเฟิง’ถูกยกขึ้นมา เขาหันหน้าของเขาไปหา’กง ลู่หยุน’ พร้อมกับถุยน้ำลายใส่หน้า
พระเอกมันไม่ยอมเลยจริงๆ
โปรดติดตามตอนต่อไป . . . . . . .
ที่มา:
ตอนที่แล้ว
ตอนต่อไป