ตอนที่แล้ว ตอนต่อไปภายในป่าแห่งหนึ่งในหุบเขาร้อยเลี้ยว เต็มไปด้วยน้ำแข็งเกาะตามต้นไม้ใบหญ้า อากาศที่อยู่รอบๆก็แสนจะหนาวเย็นหลิน หลาน ยังคงยืนอยู่ขณะที่เงยหน้ามองไปบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว ภายในดวงตาเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ หลังจากนั้นเขาก็พยายามคิดทบทวนอย่างใจเย็น
” เขาไม่ได้อยู่ในอาณาจักรสวรรค์วิญญาณ แต่ยังสามารถต้านแรงดึงดูดจนเดินเหินอากาศได้ แสดงว่าเขาต้องใช้ทักษะเฉพาะของ จักรพรรดิปราชญ์นภา “
‘หลินหลาน’ ขมวดคิ้วแน่น พร้อมกับหันหลังกลับ เนื่องจากได้เห็นความสามารถของ’ชูเฟิง’ ซึ่งตัวเขาไม่อาจจะตามได้ทัน เขาเกลียดตัวเองที่ใช้ทุกอย่างแล้วกับหยุด’ชูเฟิง’ไว้ไม่ได้
น่าเสียดายจริงๆที่เขาไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะ’ชูเฟิง’ นั้นสามารถเดินบนอากาศ’หลิน หลาน’ หันกลับไปพร้อม ‘กง ลู่หยุน’ แล้วหันหน้าไปมองหลุมขนาดใหญ่ที่เป็นรูปกรงเล็บ แต่หากเทียบก่อนหน้านี้ ก่อนที่เขาจะจากไป มันเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก หลุมขนาดใหญ่นั้นมีน้ำแอ่งเล็กๆค่อยๆซึมขึ้นมา
” แค่นิ้วเดียวก็มีอำนาจมากอยู่แล้ว แต่นี้ถึงขนาดทำให้หลุมเชื่อมไปลำธารที่อยู่ใต้ดินได้เลยหรอ !!! “
‘หลินหลาน’ ขมวดคิ้วลง พร้อมกับความตกใจที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้า
” ท่านปู่ คนๆนั้นใช้ทักษะเร้นลับในตำนานได้เช่นนั้นหรอ ? “
‘กง ลู่หยุน’ ถามไปเพราะว่ายังจำฉากที่น่ากลัว ที่’ชูเฟิง’ ใช้ก่อนหน้านี้
” แม้ว่าข้าจะไม่เคยพบมันมาก่อน แต่ข้าก็มั่นใจว่ามันคือ ทักษะเร้นลับ ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องของความรุนแรงหรืออนุภาพ สิ่งที่ ชายชุดเทา ใช้ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันคือ ทักษะเร้นลับ “
” ไม่เพียงแต่เขาจะสามารถใช้ทักษะเร้นลับ เขายังมีทักษะติดตัวที่ทรงอนุภาพอีกด้วย !!! “
‘หลิน หลาน’ มีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความชื่นชมเมื่อย้อนนึกไปถึงตอนที่ ‘ชูเฟิง’ เดินบนอากาศตอนแรกเขาคิดว่าด้วยพลังวิญญาณที่สูงกว่าของเขา จะสามารถปราบ ‘ชูเฟิง’ ให้อยู่หมัด แต่วิธีการ แต่ล่ะอย่างที่’ชูเฟิง’ใช้นั้นแสนจะลึกลับ มันจึงทำให้เขารู้สึกไม่ค่อยสบายใจและเริ่มคิดเรื่องเขาอย่างจริงจัง
” เขายังสามารถเข้าใจ ทักษะอื่นๆด้วยอีกงั้นหรอ “
‘กง ลู่หยุน’ เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น
” ไม่ต้องถามเรื่องนั้นเลย หลังจากที่เราได้เห็นวิธีการของเขาคนนั้น หากในอนาคต เราได้ทักษะเร้นลับมา ข้าจะมอบมันให้กับเจ้า “
” ลูหยุน แม้ว่าความสามารถของเจ้าไม่นับว่าแย่ แต่มันก็ยังไม่ใช่ที่สุดของ 9 อาณาจักร เจ้าจำเป็นต้องมีของอยู่ในระดับหนึ่ง ชายชุดเทา ไม่ว่าเขาจะโจมตีเจ้าด้วยสาเหตุหรือมีเหตุผลอะไร เขาต้องมีความเกี่ยวข้องกับ ชูเฟิง แน่ๆ ดังนั้นมันจะดีกว่าหากเจ้าระวังตัวมากยิ่งขึ้น “
‘หลิน หลาน’เตือน
” ชายชุดเทาลึกลับนั้นหรอ เกี่ยวข้องกับ ชูเฟิง ? “
เขารู้สึกว่า มันค่อนข้างแปลก เมื่อเขาคิดว่าชายชุดเทาที่มีความสามารถพิเศษมากมาย ไปเกี่ยวข้องกับ ‘ชูเฟิง’ ซึ่งตัวเขาไม่อาจยอมรับได้
” แม้ว่ามันจะเป็นแค่การคาดเดา แต่มันก็อาจจะเป็นไปได้อย่างมาก แม้ว่าข้าจะจับชายชุดเทานั้นได้ยาก แต่เขาก็หลบอยู่ที่ไหนสักแห่ง หากข้ารายงานเรื่องนี้ไปยังคฤหาสน์องค์ชายกิเลน ข้าแน่ใจว่าพวกเขาต้องทำอะไรสักอย่างแน่ “
” ด้วยสถานะของข้า ตามกฏแล้ว แม้ว่าข้าจะออกมาช่วยพวกเจ้าที่นี่ได้ แต่ข้าก็ไม่อาจอยู่ได้นาน เพื่อหลีกเลี่ยงการลอบโจมตี มันจะดีที่สุดสำหรับเจ้าหากล้มเลิกการล่านี้ !!! “
‘หลิน หลาน’กล่าว
” ท่านปู่ . . . . . . “
หลังจากได้ยินคำพูดนั้น ใบหน้าของ ‘กง ลู่หยุน’ ก็เปลี่ยนไปอย่างมาก
” ชีวิตของเจ้าหรือโอสถแก่นแท้ที่สำคัญ? หรือเจ้าอยากจะมีสภาพเหมือนกับคนพวกนั้น ที่กลายเป็นเศษเนื้อกระจุยกระจายเป็นชิ้นๆ ? “
‘หลินหลาน’ตะโกนอย่างรวดเร็ว เสริมอีกว่า
” มีข้าอยู่ เจ้าไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องทรัพยากรในการพัฒนา ของพวกนั้นข้ามีอยู่มากมายในคฤหาสน์องค์ชายกิเลน และข้าจะให้เจ้ามาอยู่ที่คฤหาสน์กิเลนกับข้า ในตอนนั้นข้าจะถ่ายทอดความสามารถของข้าทั้งหมดให้กับเจ้า “
” ขอบคุณท่านปู่ที่เมตตา “
หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น ‘กง ลู่หยุน’ ก็คลายความกังวลไปสู่ความสุข และมันเป็นความสุขที่คาดไม่ถึงสำหรับเขา คือการได้เข้าไปอยู่ใน คฤหาสน์ขององค์ชายกิเลนที่เป็นประมุขของอาณาจักรมังกรฟ้า !!!
” กลับไปกับข้า ข้าจะได้คอยคุ้มกันเจ้า “
‘หลัน หลาน’ ยิ้มพร้อมกับโบกมือ เห็นได้ชัดว่าเขาใจดีกับ ‘กง ลู่หยุน’ เป็นพิเศษอีกทั้งยังมีสายตาที่เต็มไปด้วยความรักแน่นอนว่า ‘กง ลู่หยุน’ ไม่กล้าที่จะปฏิเสธ เขาเต็มใจไปเป็นอย่างมาก
เมื่อเขากลับมาถึงถนน โดยที่มี ‘หลิน หลาน’ คอยคุ้มกัน เขาจึงไม่มีร่องรอยของความกังวลหลังจากที่ ‘กง ลู่หยุน’ ไปได้สักพัก ‘หลิน หลาน’ ก็เอาจดหมายออกจากกระเป๋าที่หน้าอก หลังจากเปิดอ่านก็พบกับตัวอักษรที่เขียนอย่างสวยงาม
” ท่านหลิน หลาน ท่านจำผู้หญิงคนหนึ่งที่ท่านช่วยชีวิตไว้เมื่อยี่สิบปีก่อน นอกเมือง เต่าทมิฬ และยังเสียความบริสุทธิ์ของนางให้กับท่านได้หรือไม่ ? “
” แม้ว่าเวลานี้ข้าจะเป็นภรรยาของ เจ้าเมืองเต่าทมิฬ แต่ กง ลู่หยุน เป็นเด็กที่เกิดมาจากท่านและข้า เขาไม่ได้เป็น ลูกชายของ กง เสี่ยงซาน แต่เป็นลูกของท่าน “
” ในตอนแรกข้าไม่อยากจะพูดถึงเรื่องนี้ เพราะหลังจากที่ท่านทราบ ท่านอาจจะมองว่าข้าเป็นผู้หญิงที่ไร้ยางอาย แต่ยังไง กง ลู่หยุน ก็เป็นลูกของท่าน “
” กง เสี่ยงซาน ที่หัวรั้นต้องการส่ง ลู่หยุน ไปเข้าสำนัก # 2 คือ สำนักมังกรฟ้า เพื่อฝึกฝนให้ ลู่หยุน เป็นคนเข้มแข็ง แต่ข้าหวังว่า ท่าน จะสามารถ ดูแล ลู่หยุน ที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของท่านเพื่อนำเขา ออกห่างจากสำนักมังกรฟ้าเพื่ออนาคตที่ดีกว่าของเขา “
หลังจากอ่านแล้ว ‘หลิน หลาน’ ก็พับจดหมายกลับไป เขาไม่ได้เก็บไว้ในถุงจักรวาล แต่กลับเอาไว้ที่กระเป๋าตรงหน้าอก
” ข้าตามหานาง มายี่สิบปี แต่ไม่นึกเลยว่าเจ้าจะทำให้ข้าประหลาดใจได้ถึงขนาดนนี้ ไม่ต้องห่วง ข้าจะไม่ปล่อยให้ใครรู้เรื่องลูกชายของเรา “
หรอ มึงพลาดแล้วที่บอกให้คนอ่านรู้ เด๋วกูโทไปบอก ชูเฟิง
ขณะที่ ‘หลิน หลาน’ นึกถึงคนรักของเขา ‘ชูเฟิง’ ก็ยังคงเดินอยู่บนอากาศ ในตอนนั้นเขาเหยียบอยู่บนเมฆและวิ่งเล่นไปมาอยู่ในนั้น ดั่งมังกรน้อย ทะยาน ขึ้นลง ขึ้นลง ไปมาไม่รู้จบ
” ฮ่าๆๆๆ ความรู้สึกเวลาเดินบนอากาศ นี้มันสดชื่นจริงๆ!!! “
‘ชูเฟิง’ แสนจะถูกใจและสนุกสาน แม้ว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาได้ล่องลอยอยู่บนอากาศ เมื่อเทียบกับการนั่่งอยู่บนหัว เสี่ยวไป๋ เห็นได้ขัดว่าแบบนี้รู้สึกดีกว่า ในตอนนั้นเขาก็ต้องการที่จะบินไปยังสุด ขอบฟ้า
” หืม นั้นมันอะไรนะ ? “
ภายใต้แสงจากดวงจันทร์ ‘ชูเฟิง’ก็มองเห็นยอดเขาที่มีเมฆลอยปกคลุมนอกจากนี้ ในยอดเขาแห่งนั้นยังมีการประชุมอะไรบางอย่าง
ซึ่ง’ชูเฟิง’มองเห็นแสงสว่าง จากอาคารที่อยู่บริเวณนั้น แน่นอนว่ามันคือ วิหาร ที่มีคนอาศัยอยู่
‘ชูเฟิง’ ไม่สามารถเก็บอาการความตกใจเอาไว้ได้ เพราะพบว่า บนยอดเขามันสูงชันอย่างผิดปกติ มันชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้า ราวกับว่าเป็นบันไดสู่สวรรค์ไม่ว่ารูปร่าง ความสูง หากคนที่ไม่มีพลังวิญญาณสูงในระดับหนึ่งก็ยากที่จะปีนขึ้นไปได้
วิหารตรงนั้นก็ถูกสร้างขึ้นบนจุดสูงสุดของยอดเขาภายในหุบเขาร้อยเลี้ยว นั้นคือ สถานที่หวงห้าม ทุกๆปีมันจะถูกเปิดให้เข้ามากสุดแค่ 12 วัน หลังจากนั้น ก็จะไม่มีได้รับอนุญาติให้เข้าไปได้ทั้งนั้น ดังนั้น ใครกันที่เป็นคน สร้างวิหารในสถานที่แบบนี้
มึงอย่าให้ ชูเฟิง ได้รู้เรื่องนี้ ไม่งั้นมึง สนุกแน่
จะสนุกเข้มข้นยังไง บอกเลยว่า มันยิ่งกว่าละคร ตบตีหลังข่าว
แทบอดจนรอกันไม่ไหวเลยล่ะสิ . . . . . . . . .
@อย่ากวนตีน รีบแปลไวๆเลย
ที่มา: