ณ รุ่งอรุณแห่งความมืดมิด พระจันทร์เสี้ยวเฉิดฉายบนท้องฟ้า ส่องแสงสีแดงผิดปกติ บนถนนอันเงียบสงบของเมืองฝั่งตะวันตก ปรากฏเงาร่างเหนื่อยอ่อนออกมาจากซอย เธอสวมเสื้อหนังรัดรูป บริเวณแขนมีรอยฉีกขาดหลายจุด เลือดสีแดงเข้มไหลออกจากบาดแผล
เธอถือมีดเย็นในมือแน่น ดั่งมัจจุราชใต้แสงจันทร์ บนใบมีดปรากฏรอยเลือดหลักฐานว่ามีดนี้แทงทะลุร่างใครบางคนมาก่อน
“คุณหนู อย่าหนีอีกต่อไปเลย”
เสียงทุ้มลึกดังออกจากโกดังเก็บสินค้าตรงหน้าหญิงสาว ขณะเดียวกันเธอหยุดเคลื่อนไหวพลางจ้องเงาร่างที่เริ่มปรากฏประมาณคราวๆ ได้สิบคน ชายผู้หนึ่งคาดว่าเป็นผู้นำบนศีรษะมีผ้าพันแผล พร้อมใบหน้าหยาบกร้าน สวมโค้ทสีดำ ในมือถือปืนสั้น Glock 37
“คุณหนู ทักษะของคุณน่ากลัวจริงๆ สามารถรอดเงี้อมมือพวกเราทั้งสิบสามคนไปได้ด้วยตัวเอง และยังหนีรอดจนถึงตอนนี้………..”
เขากล่าวอย่างเชื่องช้า
“พวกเรารอคุณอยู่นานแล้วคุณหนู “
“หมีดำ ฉันได้ยินชื่อเสียงนายมานาน ทำไมต้องร่วมมือกับพ่อฉันมาทำร้ายฉันด้วย”
ชายผู้มีฉายาว่า ‘หมีดำ’ หัวเราะเสียงดังกล่าวว่า
“คุณหนู ผมไม่สนหรอกว่าคุณกับนายท่านทะเลาะกันเรื่องอะไร ชีวิตของผมเป็นของนายท่าน ผมจะทำตามคำสั่งของเขาแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น เมื่อก่อนคุณหนูดีต่อผมมาก แต่เมื่อคุณออกจากพวกเราไปสร้างแก๊งหนามแดง ฉนั้นแล้วพวกเราคงปล่อยคุณไปไม่ได้ !”
“พ่อของฉันเผด็จการและโหดเหี้ยมขนาดนั้น ทำธุรกิจอย่างไร้มโนธรรม เขาเห็นพวกนายเป็นแค่เบี้ยตัวหนึ่งเท่านั้น พี่น้องมากมายอยากออกมาเข้าร่วมกับฉัน ทำไมพวกนายยังดื้อดึงอยู่อีก”
หญิงสาวรู้ได้ว่าเธอไม่มีเรี่ยวแรงจะสู้กับชายสิบคนไหวสิ่งเดียวที่ทำได้คือการใช้ถ้อยคำของเธอ ‘หมีดำ’ส่ายศีรษะ สีหน้าเคร่งขรึมกล่าวออกมาว่า
“คุณหนู พวกเราจะบอกอะไรคุณหนูอย่างหนึ่งก็แล้วกัน——– พวกเราแม้ไม่มีความเป็นมนุษย์ แต่ก็ซื่อสัตย์ยิ่ง……”
พูดจบก็ส่งสัญญาณ ชายหลายคนจากด้านหลังเขายกปืนขึ้น เล็งไปที่หญิงสาว ด้วยระยะห่างเพียง 10 เมตร ในระหว่างความเป็นความตาย มือปืนแต่ละคนกำลังเตรียมพร้อมที่จะเหนี่ยวไก ทันใดนั้นเองปรากฏเสียงลึกลับดั่งภูติผี
“เฮ้ พี่ชาย ไม่เป็นไรหรอกนะถ้าพวกพี่จะทำเสียงดังรบกวนการชมจันทร์ของผมน่ะ แต่ถ้าจะรุมยิงผู้หญิงคนหนึ่งในระยะเพียงสิบเมตรล่ะก็ไม่ได้หรอก และที่สำคัญพวกพี่ดูสิเธอสวยขนาดไหน…… “
สำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเสียใจ
“แกเป็นใคร!”
‘หมีดำ’พยายาม มองไปรอบๆแต่ก็ยังไม่พบเจ้าของเสียง หญิงสาวผู้ซึ่งกำลังยืนรอความตาย เบิกตากว้าง มองไปด้านบนอย่างไม่เชื่อสายตาตนเอง เงาร่างตกวูบจากท้องฟ้า ดั่งเช่นแวมไพร์ในตำนานของยุโรป ภายใต้แสงจันทร์ ปีกค้างคาวขนาดใหญ่ค่อยสยายออก พร้อมกรงเล็บแหลมคม (I am Batman)
เป็นชายหนุ่มมองมาด้วยใบหน้าเบื่อหน่ายเหยียดหยาม ‘หมีดำ’ไม่ชอบสายตาแบบนี้ แต่ส่วนลึกในกระดูกของมันปรากฏร่องรอยความหวาดกลัว
“แกเป็นตัวอะไร!?”
ชายหนุ่มไม่ตอบ และหันกลับไปถามหญิงสาวว่า
“ถ้าผมช่วยคุณ ผมขออะไรอย่างหนึ่งได้ไหม?”
“ได้…..ได้ทั้งหมดที่คุณต้องการ…..”
ใบหน้าเธอสาวจากที่ขาวซีดจากการสูญเสียเลือด เปลี่ยนเป็นแดงเล็กน้อย เธอไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไรหลังจากที่ช่วยเธอเอาไว้ แม้แต่ยอมพลีกาย แต่ตอนนี้เธอไม่มีทางเลือกอีกแล้ว แม้แต่ตัวเธอเองก็ไม่ทราบว่าเหตุใดเธอจึงมั่นใจว่าชายตรงหน้านี้จะต้องช่วยเธอได้
“ข้าไม่สนว่าแกเป็นใคร แต่แกต้องตายเดี๋ยวนี้ !”
‘หนีดำ’คำรามด้วยความโกรธ มันเกรียดการถูกเมินเป็นที่สุด พร้อมเล็งปืนไปที่ชายหนุ่มคนนั้น
“ปัง!!!”
ในเวลาเดียวกันกับที่แสงไฟลุกพรืบจากปลายกระบอกปืน ชายหนุ่มพลันหายตัวไปด้านหลัง หมุนเบาๆไปที่หัวของหมีดำ
“กึก……กึก”
‘หมีดำ’ล้มลงกับพื้นแน่นิ่งไป สองตาเบิกกว้างความด้วยความไม่เชื่อและไม่เต็มใจ ชายชุดดำที่เหลือต่างไม่เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น ความกลัวคลืบคลานในหัวใจพวกมัน หมีดำยอดฝีมือจากโลกใต้ดินกับถูกบิดคออย่างง่ายดายในขณะกำลังเหนี่ยวไก
“เมื่อกี้หมีโง่นี้พูดว่าอะไรนะ อ่อใช่ …..ฉันจะบอกพวกแกหนึ่งประโยค —–กระสุนปืนน่ะ มันมีใว้ใช้กับพวกอ่อน”
พูดจบก็ปรากฏภาพเบลอเลือนลาง หนึ่งคนหนึ่งฝ่ามือ ซัดที่หัว เข้าที่คอ ฮ๊วบหน้าอก ชายชุดดำร่วงกราวเป็นใบไม้ หญิงสาวเห็นฉากต่อสู้อย่างใกล้ชิด มันคือการโจมตีเข้าจุดตายอย่างเฉียบพลันจากบาดแผลที่ปรากฏ ไม่ว่าจะเป็นกะโหลกแตก คอหัก หน้าอกยุบ
โดยทั่วไปแล้วการช่วยเหลือหญิงสาวที่กำลังตกอยู่ในอันตราย เธอคงจะนึกถึงซุปเปอร์ฮีโร่สุดเท่ แต่กับภาพตรงหน้าเธอแล้ว เขาเหมือนกับเทพแห่งความตายจากนรก เธอกำลังถูกช่วยโดยเทพแห่งความตายในร่างมนุษย์
และยังสัญญาข้อตกลงกับเขาไว้อีกด้วย !
หลังจากสิ้นสุดการยำอยู่ฝ่ายเดียวนี้ เขาปัดมือเบาพลางเดินเข้ามาหาหญิงสาวอย่างช้าๆ ด้วยรอยยิ้มที่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขากล่าวว่า
“ผมชื่อหยางเฉิน……คนสวยชื่ออะไรครับ?”
“เจียงเว่ย…….”
เธอตอบด้วยเสียงอันสั่นเทา
“เจียงเว่ย………ชื่อที่ดี”
‘หยางเฉิน’หัวเราะพลาง เกาหัวด้วยสีหน้าปั้นยาก
“เอ่อ ……คุณเจียงเว่ย เกี่ยวกับคำขอก่อนหน้านี้”
“โปรด……..โปรดบอกมาเถอะ”
เธอกล่าวพลางก้มหน้าลง เตรียมพร้อมจะได้รับการลงทัณฑ์ หัวใจเธอพลันเต้นรัวอย่างควบคุมไม่อยู่ ‘หยางเฉิน’พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจิง
“คุณเจียงเว่ย….ผมหวังว่าคุณจะไม่พูดอะไรเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในคืนนี้ ผมไม่อยากมีปัญหากับพวกมาเฟีย ผมขอร้องล่ะ……”
ขอร้อง? เขากำลังขอร้องฉัน? ‘เจียงเว่ย’เงยหน้าด้วยความตระหนก มองดูชายหนุ่มตรงหน้ากับรอยยิ้มสดใสอบอุ่นดั่งแสงตะวัน
///////////////////////////////
สงสัยคงต้องย้ายเว็บแล้วจริง ๆ ตอนหน้า 18+ เกือบทั้งตอนมีเว็บว่างอยู่พอดี ขอเวลาเตรียมเครื่องแปปนะมิตรรัก ตอนใหม่ก็เจอกันในเฟสนาจา
ที่มา:
ตอนที่แล้ว
ตอนต่อไป