ตอนที่แล้วตอนต่อไป*ถอดถุงหมือหรือวางมือดีน่ะ (ผู้แปล)
จวินเซี่ยยืนขึ้น และยืดตัวในระหว่างที่ยิ้มออกมาเล่นๆ
“ พวกเจ้ายังมีเงินอีกไหม ? หากพวกเจ้าไม่มีเงินแล้ว งั้นข้ากลับบ้านไปนอนละนะ ! ข้าได้เงินเพียงเล็กน้อยเท่านั้นในการพนันเมื่อครู่ ช่างน่าผิดหวังเสียจริง ! เจ้าว่าไหมตู่กูเซี่ยวอี้ ? ”
จวินเซี่ยตระหนักรู้ว่าเขาได้ทำลายแผนการบางส่วนของศัตรูได้แล้ว และตอนนี้ พวกเขาดูเหมือนจะเริ่ม จัดหนัก แล้ว !
“ เจ้ายังไปไม่ได้ ! ”
ลี่เจินเริ่มกังวล ในตอนนี้หัวเขาเหมือนมีโคลนติดอยู่ รวมถึง เมิงไฮ่โจวด้วย พวกเขาไม่เข้าใจว่าพวกเขาแพ้ได้อย่างไร มันทำให้พวกเขารู้สึกโง่งมอย่างมาก
ความสามารถในการพนันของทุกคนที่นี่สูงกว่าจวินโม่เซี่ยอย่างแน่นอน และแน่นอนว่าพวกเขามาเพื่อจัดการกับจวินโม่เซี่ย แต่พวกเขากลับแพ้อย่างสิ้นเชิง ! โดยไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่จวินโม่เซี่ยดื่มยาหลอนประสาทที่พวกเขาตระเตรียมไว้ อีกทั้งยังตระเตรียมลูกเต๋าไว้อีกด้วย เสื้อของเมิงไฮ่โจวยังพ่นกลิ่นหอมที่กระตุ้นให้ยาหลอนประสาทออกฤทธิ์แรงขึ้น ทำให้พวกเขาสับสนและมีความเมตตาผู้อื่น
แต่ กลายเป็นพวกเขาที่เสียมาถึงจุดที่ต้องสูญเสียกางเกงผ้าแพร( หมดตัวละมั้ง ) เรื่องนี้จะอธิบายอย่างไรกัน ?
หรืออาจจะเป็นไปได้ว่า จวินโม่เซี่ยนั่นมีโชคที่ดีมากๆ ? แม้ว่าแต้มลูกเต๋าที่เขาได้มาในแต่ละรอบจะดูเหมือนว่าสูงกว่าที่พวกเขาต้องการเพียงเล็กน้อย มันไม่น่าจะบังเอิญเป็นไปได้ขนาดนี้! แต่หากพวกเขาจะพูดว่าจวินโม่เซี่ยโกง เขาโกงมันได้อย่างไรกัน ? สำหรับลูกค้าที่ได้ดื่มยาหลอนประสาทเข้าไป และมีความสามารถในการโกงอย่างเบ็ดเสร็จ เรื่องเหล่านี้ราวกับว่าเจอผีจริงๆ !
พวกเขาได้ทำการวางแผนไว้อย่างดีเยี่ยม และดึง ทางหยวนมาเพื่อให้มันดำเนินได้อย่างราบรื่น และแม้ว่าเป้าหมายที่แท้จริงของเขา จวินโม่เซี่ยปรากฏตัวขึ้นแล้ว แต่พวกเขาก็พบว่า พวกเขาไม่สามารถที่จะดำเนินแผนการต่อไปได้ และสูญเสียทุกอย่าง แล้วพวกเขาจะพูดถึงเรื่องการทำให้สำเร็จได้อย่างไร ?
อย่างไรก็ตาม ความพ่ายแพ้นี้ก็ทำให้พวกเขาตัวสั่น และปรากฏความกลัวที่รั่วไหลออกมาจากแววตาของพวกเขา
สำหรับคนเหล่านี้ ใบหน้าอันอ่อนโยนของ ลี่โหยวหลานนั้นเป็นราวกับรอยยิ้มของปิศาจจากนรก ! และที่มันเป็นอย่างนั้นเพราะว่า ใบหน้าอันนุ่มนวลของลี่โหยวหลานที่แสดงออกมาในตอนนี้
เขาจะแสดงมันออกมาเมื่อออกคำสั่งเพื่อให้ทำการสังหาร หรือฆาตรกรรมหมู่ !
เขามีชีวิตที่แปลกประหลาดราวกับมีปิศาจสิ่งสู่ !
“ ข้ายังต้องการที่จะเดิมพันกับเจ้า ! ข้ายังมีเงินมากพอเพื่อวางเดิมพัน ! ”
เมิงไฮ่โจวเอาหยกเสียงคลอ ออกมาและโยนมันไปบนโต๊ะ !
“ ฮ่าฮ่า เจ้าคิดว่าข้าจะรับของที่เสียหายนั่นหรือ ? ”
จวินเซี่ยยิ้มด้วยความรังเกียจ
“ เจ้าต้องการที่จะเดิมพันกับข้าด้วยสิ่งของที่ไร้ค่าอย่างนั้นหรือ ? มันอาจจะดีกว่าหากข้ากลับบ้านไปแล้วนอนอย่างสบายใจ ! ”
จวินเซี่ยพยักหน้าและหันไป เขาจะกลับไปอย่างแน่นอน !
“ เดี๋ยวก่อน ! ”
เมิงไฮ่โจวตะโกนร้องออกมา เขาเพิ่งมองไปยัง ลี่เจินและคนอื่นๆ
“ เอาของทุกอย่างของเจ้าออกมา ! ”
ลี่เจินและคนอื่นๆรู้ดีว่า ผลลัพท์อันน่าสังเวชนี้จะกลับมา พวกเขาเอาสิ่งของมีค่าทุกอย่างที่มีอยู่กำบตัวออกมา ทั้งหินมีค่า ไข่มุข และ เครื่องประดับหยก
“ นี่คือกระบี่และหยกเสียงคลอของ ทางหยวน ! ข้าจะเอามันไปวางเดิมพันด้วย ! ราคาแต่เดิมของมันคือ หนึ่งล้านห้าแสนเหลี่ยงเงิน แต่ข้าจะกำหนดราคาไว้ที่ หนึ่งล้านเหลียง ! ”
เมิงไฮ่โจวเพ่งมองอย่างนักเน่นไปที่จวินเซี่ย
“ จวินโม่เซี่ย ข้าเชื่อว่าเจ้าต้องการที่จะชนะเพื่อที่จะเอามันคืนไปให้เขาใช่หรือไม่ ? ”
ตู่กูเซี่ยวอี้ เพ่งมองอย่างว่างเปล่าไปชั่วครู่ นางก็รู้ว่าจุดที่น่าสนใจจริงๆของกระบี่และหยกเสียงคลอของทางหยวน สำหรับคนที่ฉลาด นางละทิ้งความจริงที่ว่า นี่ไม่ใช่เพียงแค่การเดิมพัน แต่กระนั้นนางก็ไม่รู้สึกเกรงกลัวอะไร และไม่ต้องการที่จะพลาดเรื่องเหล่านี้ไป สถานการแบบนี้เป็นอะไรที่ น่าตื่นเต้น !
“ เขาก็คือเขา และข้าก็คือข้า ! สิ่งของที่เป็นของเขาจะสามารถทำอะไรได้ในการเดิมพันของเรา ? ”
จวินเซี่ยมองไปที่เขาในระหว่างที่คิดว่าเขานั้นตีค่าได้ต่ำมาก
“ หากข้าชนะ ของสิ่งนั้นจะกลายเป็นของที่ข้าปล้นมาได้ เป็นของส่วนตัวของข้า หากข้าต้องการที่จะโยนมันทิ้งไปในท่อน้ำ ข้าก็จะโยนมันทิ้งไปในท่อ! หากข้าอยากเอาไปให้คนอื่น ข้าก็จะเอาไปให้คนอื่น ! อะไรที่ข้าต้องทำให้ ทางหยวน ? ชนะเพื่อเอามันคืนเขา ? คนของเจ้าคิดว่ามันเป็นภาระอย่างแน่นอน ! ทางหยวนจำนำของพวกนี้เพื่อเงิน มันเป็นธุระของเขา ไม่ใช่ข้า ! หลังจากนี้ทางหยวนเอาเงินมาไถ่คืนหรือไม่ นั่นก็ยิ่งไม่เกี่ยวกับข้า ! ”
ในระหว่างที่เขาพูดอยู่นั้น เขาก็เพ่งมองไปยังหยกเสียงคลือและกระบี่ ในใจเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ นั้นไม่ใช่ของธรรมดา !
จวินเซี่ยเผยรอยยิ้มปิศาจ
“ นายน้อยเมิง เจ้าไม่คิดว่าข้าจะพูดใช่ไหม ? ”
เมื่อได้ยินคำพูดของจวินเซี่ย ทุกคนที่ได้ยินรู้สึกเหมือนโดนโจมตีจากอะไรบางอย่างที่มองไม่เห็น รวมถึง ทางหยวนและตู่กูเซี่ยวอี้ ! ก่อนหน้านี้สีหน้าของทางหยวนนั้นร่าเริง แต่ตอนนี้เขาเริ่มเศร้าสร้อย
เมิงไฮ่โจวถึงกับหน้าซีด เขาเข้าใจความหมายภายใต้คำพูดของจวินเซี่ยเป็นอย่างดี ตอนนี้เขาตกอยู่ในสภานะการยากลำบากแล้ว ไม่ว่าเขาจะดำเนินแผนการต่อไปหรือไม่ ! หากเขาเสียกระบี่และหยกนี่ให้แก่จวินโม่เซี่ย แล้วพรุ่งนี้ ทางหยวนเอาเงินมาเพื่อไถ่คืน แล้วพวกเขาจะทำอย่างไร ?
คำพูดของจวินเซี่ยฟังเหมือนกับว่ามีความยุติธรรม หากแต่จริงๆแล้ว มันมีกฏที่น่าสังเกตุ คือ หลักประกันที่ถูกจำนำไว้ จะเอาออกมาขายได้ก็ต่อเมื่อพวกเขาไม่สามารถที่จะมาไถ่คืนได้ตามเวลาที่กำหนด ถ้าหากพวกเขาขายมันออกไปตอนนี้ มันจะเป็นการกระทำที่ไม่สมควร !
ทางหยวนทุกข์ทรมาณจากการสูญเสียมาแล้วในวันนี้ เขายังจะต้องมาเจอกับสิ่งเหล่านี้อีกหรือ ? หากจะใช้ความแค้นส่วนตัวตัดสินแล้ว เขาจะทำให้พวกนั้นเกิดหายนะอย่างแน่นอน หากพวกเขาไม่สามารถรักษาสิ่งของนั้นไว้ได้เมื่อทางหยวนมาไถ่คืน ! ยิ่งไปกว่านั้น โอกาสที่จะสร้างหายนะให้กับเขานั้นจะเริ่มต้นจากจุดอ่อนของตัวเขาเอง
แม้กระนั้น ในความคิดของสมองอีกฝั่งนั้น การก้าวข้ามอุปสรรคในตอนนี้ของข้านั้นช่างยากลำบากยิ่งนัก แล้วข้าจะสนใจอนาคตไปทำไมกัน ? อีกอย่าง ข้าไม่จำเป็นต้องเสียอะไร !
“ เรามีวิธีที่จะจัดการเรื่องของนายน้อยทางหยวนของตัวเอง ! นายน้อยจวินไม่ต้องเป็นกังวล ! ยิ่งไปกว่านั้น นายน้อยสามจวิน อาจจะไม่ชนะสิ่งนี้ ! ”
เมิงไฮ่โจว เอาหยก ไข่มุข และกระบี่ทั้งหมดนั้นวางไปบนโต๊ะ กัดฟัน และชี้ตรงไป
“นายน้อยสามจวิน นี่คือ หยก รูอี้ ของข้า ได้รับมาจากจักรพรรดิ ด้วยตัวเอง นี่คือกระบี่อันเลอค่าของน้าข้า นี่คือมุขเรืองแสง ลี่เฟิงได้รับมากจากท่านมหาอุปราชย์ … สิ่งของมีค่าเหล่านี้ไม่มีขายในตลาด ! ข้าเชื่อว่าหากมีผู้ใดตั้งราคาของมัน มันคงจะสูงถึงล้านเหลียง ! แล้วนายน้อยสามมีเงินเท่าใหร่ล่ะ ดูเหมือนจะไม่เพียงพอน่ะ แต่ถ้าหากนายน้อยสามจะเดิมพัน ข้าจะยกเว้นให้และอณุญาติให้ท่าน วางเดิมพันแค่บางส่วน ! ”
“ งั้นหมายความว่าเจ้าต้องการเดิมพันกับข้า ? เจ้าไม่ต้อถามข้าหน่อยหรือ ? หรือเจ้าอาจจะให้ข้าแต่งกับน้องสาวที่ขายไม่ออก ? แต่ข้าไม่เคยได้ยินเรื่องน้องสาวเจ้านะ ”
จวินเซี่ยเหล่ตามองในระหว่างที่เงี่ยหูฟัง
ตู่กู้เซี่ยวอี้ ไม่สามารถที่จะควบคุมตัวเองได้ และจากนั้นไม่นาน นางก็หัวเราะออกมา แต่ทันใดนั้นก็แสร้งทำเป็นสีหน้าตรงไปตรงมา แต่ที่ใต้โต๊ะนั้น นางได้เตะจวินเซี่ยเข้าไป ทำให้เขากัดฟันและยิ้ม
กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเมิงไฮ่โจวกระตุก เขาได้โกรธจัดจันกระทั่งถึงจุดที่อยากกระอักออกมาเป็นเลือด แต่เขาก็บังคับตัวเองเอาไว้และตอบกลับไป
“ นายน้อยสามคงจะล้อเล่นเป็นแน่ การเดิมพันนี้ง่ายมาก หากข้าแพ้ ทุกๆอย่างที่อยู่ที่นี่จะเป็นของท่าน หากข้าชนะ นายน้อยสามจวินต้องสัญญาว่าจะทำตามคำขอของข้าหนึ่งอย่าง และช่วยข้าทำอะไรบางอย่าง แค่นี้สามารถยอมรับได้หรือไม่ ? ”
“ เจ้าล้อข้าเล่นหรือ ? ข้าจะยอมรับได้อย่างไร ? ”
ในสมองของจวินโม่เซี่ยมีเสียงตะโกนขึ้น การแสดงเริ่มแล้ว ! มันต้องยากแน่ๆสำหรับสิ่งที่พวกเขารอมานาน เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากหัวเราะออกมาเบาๆและ ปฏิเสธ
“ หากพวกเจ้าบอกให้ข้าไป ฆ่าตัวตาย ข้าก็ต้องไปตายจริงๆหน่ะหรือ ? หากพวกเจ้าต้องการให้ข้ายกสมบัต์ของตระกูลจวินทั้งหมดไปให้ ข้าต้องให้มันทั้งหมดจริงๆหรือ ? เงื่อนไขของเจ้านี่ช่าง …. จุ๊จุ๊ พวกเจ้าจะทำให้ข้าเป็นคนโง่ ? ”
“ ข้ารับประกันได้ว่าสิ่งที่ท่านจินตนาการไว้ไม่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน คำขอนี้ไม่จำเป็นต้องให้นายน้อยเสียเงิน มันจะไม่นำความชั่วร้ายมาสู่ท่านแน่นอน ! รวมถึง คำขอนี้เป็นสิ่งที่ท่านทำสำเร็จอย่างแน่นอน ! หากนายน้อยสามจวิน คิดว่าคำขอนี้เป็นไปไม่ได้ ดังนั้นท่านอาจจะต้องลืมเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ซะ ! ”
เมิงไฮ่โจวเกือบจะไม่สามารถที่จะอดกลั้นต่อความพ่ายแพ้ที่อยู่ตรงหน้าของเขาหา
“ ถ้าเป็นอย่างนั้น ? ทำไมถึงไม่ล่ะ ? ”
จวินเซี่ยเห็นด้วย
“ เราจะเล่นพนันอะไรกัน ? ”
“ เราจะเล่นพนันลูกเต๋า ! ”
ใบหน้าของ เมิงไฮ่โจวดูเหมือนจะสิ้นหวังอย่างเห็นได้ชัด เหมือนกับการเดิมพันแบบดั่งเดิม ใบหน้าของเขาเคร่งขรึมและพูด
“ การเดิมพันนี้จะเพียงข้าและท่าน ! เราจะพนันในรอบของตัวเอง ไม่มีเจ้ามือ! ผู้ที่ได้แต้มสูงสุดชนะ ! จวินโม่เซี่ย ท่านกล้าหรือไม่ ? ”
“ ฮ่าฮ่า กลัวว่าข้าจะแพ้มือเจ้างั้นหรือ ? พนันลูกเต๋า ! เจ้าคิดว่าเจ้าจะล้มข้า ? นี่มันเรื่องตลกอะไรกัน ! ”
จวินเซี่ยแสดงออกถึงการยั้งคิดและใส่ใจจนเกือบไปถึงจุดที่เขาจะครองสวรรค์ได้ มันราวกับว่าเขาสามารถที่จะทะยานขึ้นไปบนฟ้าโดยไม่มีอะไรเกี่ยวขาเขาไว้ได้เลย
Translate by iHaveNoName
ขอขอบคุณยอดสปอนเซอร์จากคุณ gancanat นาจา ! 🙂