ตอนที่แล้วตอนต่อไปจวินเซี่ยคาดการด้วยความชัดเจน ว่าแผนการในวันนี้จะจบลงด้วยความสำเร็จ ดังนั้น ทั้งเขาและทางหยวนจะต้องตกอยู่ในเงื้อมมือของศัตรู ! ตระกูลทางอาจจะไม่หนักใจอะไรมากนัก เนื่องจากพวกเขามีผู้สืบทอดของตระกูลแล้ว อย่างไรก็ตาม ตระกูลจวินมีเขาเป็นผู้สืบทอดเพียงผู้เดียว
หากคิดถึงความต้องการนี้ แต่ผู้ใดจะรู้ว่าสุดท้ายจะมีผลลัพธ์ที่เลวร้ายอะไรออกมา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความต้องการนี้จะอยู่เหนือกว่าจวินโม่เซี่ย คนเสเพลผู้ที่ไม่รู้ว่าจะรับมือกับสถานการณ์ที่เลวร้ายได้อย่างไร เวลาส่วนใหญ่ของจวินโม่เซี่ยนั้นมีแต่หายนะ เขาไม่ตระหนักรู้ถึงมันเลย เขาอาจจะรู้สึกดีด้วยซ้ำ ! หลังจากทั้งหมดนั้น ปู่ของเขาก็จะมาช่วยเก็บกวาดทั้งหมดให้ !
จะเกิดอะไรขึ้นหากมีกาต่อสู้กัน และอำนาจของปู่จวินจะตกไปอยู่ในมือของผู้อื่นไหม ? เมื่อมันเกิดขึ้น และหากแม้ปู่จิวนได้ตัดขาความสัมพัธ์ไป แล้วยังไง ? พลทหารพวกนั้นจะเลือกอะไร ? หากแม้จะมีความลังเลอยู่เล็กน้อย แต่ผลลักธ์ก็เป็นสิ่งที่คาดเดาไปยากยิ่ง !
จวินเซี่ยรู้สึกว่าเขาจะต้องพัฒนาความสามารถขึ้นไปอีก ! แม้ว่าเขาจะมีประสบปกรณ์มากมายจากช่วงชีวิตที่แล้ว แต่จากเหตุการณ์ในวันนี้ก็บอกได้ว่าเขายังมีความสามารถไม่เพียงพอ !
ผู้ที่มีอำนาจเหนือพวกนั้นคงจะเป็นอะไรที่เรียกว่า ผู้เกี่ยวข้องทางการเมือง สิ่งหนึ่งจากชีวิตที่แล้วของเขาบอกว่าเขานั้นช่างมีโชคยิ่งนัก ! หากเขายังเป็นมือสังหารเพียงลำพังในโลกใหม่นี้ เรื่องแบบนี้จะไม่สำคัญอะไรเลย อย่างไรก็ตามการจะสร้างความมั่นคงให้เกิดขึ้นในตระกูลใหญ่นี้ เขาจะต้องปกป้องพวกเขาจากอันตราย พยายามที่จะรักษาความมั่นคงของตระกูลไว้โดยไม่สนใจ ในเรื่องของการเมืองที่เพ้อฝันและไร้เหตุผล !
เขาไม่ต้องการที่จะเป็นข้าราสำนัก เขาไม่ต้องการที่จะเข้าร่วมเพื่อดิ้นรนในการเติบโตหรือล่มสลายในราชสำนัก แต่อย่างไรก็ตามเขาต้องมีความสามารถในการตระหนักรู้ ต่อความขัดแย้งที่กำลังจะเกิดขึ้น !
–
มันเป็นเวลาเที่ยงวัน ที่ปู่จวินได้กลับมาที่บ้าน ในระหว่างทางที่กลับมา เขาได้บังเอิญบนเข้ากับ ปู่ของทางหยวน ทางหว่านลี่ เขาขี่ม้านำหน้ากลุ่มของนักรบขนาดใหญ่ ตรงไปตามถนน หลังจากนั้น เขาก็มุ่งหน้าไปทางเหนือ ระหว่างทางดูเหมือนว่าเขาจะเจอใครบางคน พร้อมกับโชคร้าย
ทางเหนือนั้นคือที่ตั้งของตระกูลใหญ่ที่ดูเหมือนว่าจะเป็น ตระกูลลี่และเมิง ! ใบหน้าของทางหว่านลี่ดูราวกับหม้อสีดำ ขนคิ้วดูราวกับว่ามันจะไหม้ด้วยความโกรธ ปู่จวินรู้สึกปิติอย่างลับๆ มันช่างนานมากแล้วที่ข้าไม่ได้เห็นเจ้าแก่นี่โกรธ ใครกันน่ะที่ทำให้ตาแก่ที่ปกติจะเป็นคนสงบนี่ขุ่นเคืองขึ้นมาได้ มันไม่สำคัญหรอกว่าเขาจะไปจัดกับกับผู้ใด แต่เห็นได้ชัดว่ามีการแสดงที่เป็นเลิศให้ดูแล้ว !
เขาจะคาดการได้อย่างไรว่า ผู้ที่กำกับเรื่องราวดราม่านี้อยู่นั้นมิใช้ใครอื่น นอกจากหลานชายที่เขารังเกียจ โม่เซี่ย !
ปู่จวินเกิดความอยากรู้อยากเห็นเข้าครอบงำและถาม “ พี่ทาง ท่านจะรีบไปใหนกัน ? เหตุใดท่านถึงดูเคร่งเครียดเยี่ยงนี้ ? หรือมีใครขโมยหลานสใภ้อันเฉิดฉายของเจ้าหรือ ? ดูหน้าตาที่บ้าคลั่งของเจ้าสิ ฮ่าฮ่าฮ่า … ” คำพูดของปู่จวินนั้นมีเจตนาที่จะเล่นตลก หากแต่เขาจะรู้เรื่องที่ทำให้ ทางหว่านลี่ ขุ่นเคืองได้แม่นยำอย่างนั้น ได้เยี่ยงไร !
“ ไอแก่จวิน ! ไอชั้นต่ำ ! เจ้ามันไม่ดีกว่าตัวเจ้าหรอก ! เจ้ารอก่อน จนกว่าข้าไปจัดการตระกูลี่และเมิง แล้วข้าจะมาสะสางกับเจ้าด้วยตัวข้าเอง ! ” ทางหว่านลี่ หวดแซ่ลงไป จนทำให้ม้าขอเขาพุ่งตัวออกไปข้าหน้า เขารู้ว่า จวินโม่เซี่ยเป็นคนอย่างไร ซึ่มันก็ไม่ต่างจากหลานของเขาเท่าใหร่ แต่ตอนนี้หลานของเขาได้ตกที่นั่งลำบากแล้ว จวินโม่เซี่ยได้จัดการให้ตัวเขามีชัยได้อย่างสมบูรณ์ ! สำหรับจวินโม่เซี่ย เมื่อปรากฏกลิ่นของดอกกุหลาบออกมานั้น จะต้องหมายถึงมีผู้ที่แข็งแกร่งคอยสนับสนุสเขาอยู่อย่างลับๆ และผู้นั้นก็คงจะมิใช่ใครอื่นนอกจากจวินจ้าเทียนที่อยู่ตรงหน้าเขา และในตอนนี้ จวินจ้านเทียนได้กล้าที่จะเล่นตลกกับเขา ซึ่งมันก็จะเป็นปกติที่เขาจะต้องโกรธจวินจ้านเทียน !
เขาจากปู่จวินที่ยังคงอื่นอยู่อย่างโดดเดี่ยว ที่ยังคงตกตะลึงในคำพูดของเขาอยู่ ไป ตาแก่ทางนั้นขุ่นเคืองอะไรกัน ? แค่พูดเพียงไม่กี่คำ เขาก็สาปแช่งข้าตั้งสามหรือสี่ครั้ง เขาไม่บอกถึงสถานการณ์ที่ชัดเจน มีอะไรกันแน่ ? ใระหว่างนั้น เขาก็ถ่มน้ำลายออกมา “ ตระกูลลี่และเมิงทำให้เจ้าขุ่นเคืองงั้นรึ ? ทำไมเจ้าถึงลากข้าเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับปัญหาของเจ้าด้วย ? นี่คือสิ่งที่เจ้าเรียกว่า เมื่อมาไปกัดคนอื่น ปากของพวกมันก็จะเต็มไปด้วยขนที่น่าขยะแขยง …. ”
ทางหยวนตามหลังปู่ของเขาไป ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง และแดงด้วยความอับอาย ในตอนที่ เจ้าอ้วนทางกลับไปถึงบ้าน บังเอิญว่าพ่อของเขานั่งอยู่ในห้องโถง ในระหว่างที่ร้องไห้ เขาตะโกนออกไปเพื่อขอความช่วยเหลือจากพ่อและแม่ของเขา เกิดเสียงกรีดร้องขึ้น และมีบางอย่างที่แย่ๆเกิดขึ้นในตอนนั้น การกระทำนี้เขากลัวว่าจะทำให้พ่อของเขาเกือบตกเก้าอี้ แต่เมื่อเขาพิจารณาโดยรอบแล้ว เขาก็ตระหนักรู้ว่า เขาหวาดกลัวปู่ของเขามากกว่า ….
ภายใต้การบังคับของปู่ทาง ทางหยวนมิได้ปิดบังอะไรเลย ซึ่งมันทำให้น้ำตาอของเขาหลังไหลออกมา และทางหยวนก็เปิดเผยเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น … และสิ่งที่เกิดขึ้นตามมาจากนั้นก็เป็นอะไรที่ยากจะจินตนาการ ทั้งพ่อและลูกชายจากตระกูลทางก็ระเบิดความเดือดดาลออกมา ! อีกทั้ง ทางหยวนก็เอาถ้วยชาที่มียาบางส่วนอยู่ส่งให้ เมื่อคนปรุงยาของครอบครัวเขาชิมมันเข้าไป เขาก็ยืนยันว่าเรื่องของทางหยวนนั้นเป็นจริง
ทั้งตระกูลลี่และเมิงนี่ช่างมุ่งร้ายนัก ! การกระทำนี้ ได้ก่อให้เกิดความด่างพร้อยให้แต่ชื่อเสียงของตระกูลทาง และทำให้มันเป็นที่รู้กันไปทั่วโลก ! ปู่ทางผู้ที่ยึดถือในชื่อเสียงของ ตระกูลเป็นที่สุดนั้นไม่สามารถที่จะทดปล่อยผ่านไปได้
ปู่ทางถึงกับโมโหขึ้นมาในทันที ยกร่างอ้วนๆของทางหยวนขึ้น และดุด่าเขาด้วยเสียงที่เสียดแทงแก้วหู หลังจากที่โยนเขาลงไปกับพื้นแล้ว จากนั้นก็นำทางเขาไปยังตระกูลลี่และเมิง เพื่อทวงถามถึงความถูกต้อง !
ปู่ทางคือผู้ที่มีอาวุโสมาก แม้แต่ปู่จวิน มากพอที่จะเป็น รัฐมนตรีมาถึงสามยุคสมัย เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา เขาทำการเก็บตัว ไม่ออกไปใหนเลย การปรากฏตัวของเขาพร้อมด้วยทหารคุ่มกันที่มากมาย และประกายสังหารที่พุ่งพล่าน มันดูเหมือนว่าทั้งตระกูล ลี่ และ เมิง จะพบกับพายุลูกใหญ่อย่างหลีกเลี่ยงมิได้แล้ว
แม้ว่าจะโดนทางหว่านลี่สาปแช่งมา แต่ปู่จวินก็มิได้โกรธเลยแม้แต่น้อย เมื่อมองทางหว่านลี่ที่เดือดดาลมุ่งหน้าไปหาตระกูลลี่และเมิงมันทำให้เขารู้สึกผ่อนคลาย โดยที่ไม่ต้องถามอะไรเลย เขารู้ว่า เจ้าอ้วนทางนั้นจะต้องเป็นผู้ที่สร้างเรื่องยุ่งยากนี้ขึ้นมาแน่นอน ต้องขอบคุณที่โม่เซี่ยของข้ายังเชื่อฟังอยู่ในเวลานี้ เรียนรู้บทกวีและการประพันธ์ และต้องใช้ผู้คุ้มกันลดลงด้วย หากเขายังคงสร้างปัญหาให้กับข้า .. คิคิ ตาแก่ทางน่าสมเพช ที่ต้องทำเพื่อเป้าหมายของหลานชายในขณะที่อายุเท่านี้ …
หากสังเกตุถึงสีหน้าของ ทาหว่านลี่ใกล้ๆ ปู่จวินคือผู้ที่ทำให้เขาโกรธมากขึ้น เดี๋ยวเขาจะรู้เอง เมื่อเขากลับบ้านและได้รับข่าวจากจวินเซี่ย ที่เอาเงินไปเล่นการพนันอย่างหน้าไม่อาย เมื่อปู่จวินกลับถึงบ้านพร้อมกับพลังอันเปลี่ยมล้นแต่มันก็ทำให้เขาถึงกับสะดุ้งในทันที การเสียเงินไปบ้างคงมิใช่ปัญหาใหญ่ แต่หากมีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้น นั่นล่ะ อาจจะนำพาไปสู่สถานการที่ร้ายแรงได้ !
เมื่อเขาได้ยินว่าจวินเซี่ยได้กลับมาถึงแล้ว เขาก็รีบรุดมุ่งหน้าไปยังห้องของจวินในทันที หลังจากที่มาถึงประตูห้อง เขาถึงกับตกตะลึง เมื่อเห็นกล่องที่เต็มไปด้วยของล้ำค่าวางอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ ไม่มีอันใหนที่เป็นสมบัติธรรมดาเลยสักชิ้นเดียง เคอน้อยที่น่ารักกำลังยิ้มถึงจุดที่ทำให้ตาของนางเกือบจะปิดไป นางประเมิณค่าของสิ่งของแต่ละอย่าง เลื่อนนิ้วไปรอบๆ คิดว่าของชิ้นนี้จะขายได้ราคาเท่าใหร่ดีน่ะ ….
การพิจารณาอย่างถี่ถ้วนทำให้ปู่จวินถึงกับ ตกตะลึง สิ่งที่อยู่ในนั้นมีหยกเสียงคลอ สามอัน ที่ใสจนมีเงาสะท้อนออกมา เพียงแค่การชำเลืองมองก็ทำให้เขารู้ว่านั้นมิใช่ของธรรมดาทั่วไป แต่นั่นยังคงไม่ทำให้ปู่จวินถึงกับประหลาดใจ หากแต่เป็นรอยจารึที่อยู่ในหยก “ ปี เอ็กซ์ เดือน เอกซ์ สุขสันต์วันเกิดหลาน เฟิง ” “ ปี เอ็ก เดือน เอ็ก สุขสันต์วันเกิดหลานเจิน ” …
หยกเสียงตลอนั่นเป็นของที่สืบทอดมาในตระกูลลี่มิใช่หรือ ? คุณภาพของหยกนั้นเป็นสัญลักษณ์ของตระกูลลี่ ! นอกจากนี่ เฟิงและเจิน ยังเป็นชื่อหลานของ มหาอุปราชย์ลี่ ของสองอย่างนี้มาอยู่ในการครอบครองของ โม่เซี่ยได้อย่างไร ? หรือว่าเจ้าเด็กน้อยนั้นจะไปปล้นเอามา ? ปู่จวินลูบเคราของเขา มองดูอย่างตื่นตัว
เมื่อมองไปรอบๆ ปู่จวินก็คำรามออาจมาทางจมูกในทันที เขาบังเอิญใช้แรงมากเกินไปจนดึงหนวดของเขาบางเส้นออกมา หยกความคิดสองอันนี้ แน่ชัดว่ามาจากตระกูลในราชสำนัก ! รวมไปถึงหยกเสียงคลอจากตระกูลเมิงนั่นด้วย อีกทั้งไข่มุขนั่น … และนั้น …
“ สิ่งของพวกนี้มาจากที่ใด ? ” ใบหน้าของปู่จวินกระตูกในระหว่างที่ถาม เตรียมการอย่างเต็มที่เพื่อที่จะช่วย สะสางให้กับจวินเซี่ย หากเจ้าโง่นี่ไปปล้นของพวกนี้กลับมา แสดงว่าจะต้อมีปัญหาใหญ่จริงๆแล้ว
แต่นั่นก็ไม่ได้บอกว่าปู่จวินจะมองโลกในแง่ร้ายน่ะ เขาไม่เชื่อว่าหลานของเขาจะชนะของพวกนี้ในการเดิมพัน เขารู้จักหลานของเขาดี เเด็กนั่นไม่มีทางที่จะชนะสิ่งของคุณภาพดีพวกนี้ได้ !
เรื่องตลกอะไรนี่ ! เขาเพิ่งจะหัวเราะเยาะตาแก่ทางหว่านลี่เมื่อไม่นานมานี้ แต่มันกลับมีปัญหาชนิดที่ว่า ไร้สาระรอคอยเขาอยู่ที่บ้าน ! ปู่จวินถึงกับพูดไม่ออกอยู่สักพักเลย ….
Translate by iHaveNoName
[adinserter block=”3″]