ณ บริเวณลานประลอง บนยอดเขาชูพิง ทุกอย่างตกอยู่ในความตึงเครียด
 
ทุกคนเห็นฝุ่นลอยฝุ้งมาจากบริเวณกองทัพที่ห่างออกไป เมื่อสิ้นสุดเสียงการต่อสู้ เหล่ากองทัพของนคร ทอง – ม่วง ก็ได้เดินทางมาถึง
 

 
” ท่านเจ้าเมืองมาถึงแล้ว จงรู้สึกเป็นเกียรติซะที่ท่านเดินทางมา!!! “
 
‘ผู้จัดการหลิน’ ตะโกนเสียงดังพร้อมกับรีบวิ่งตรงไปทางเข้าตะกูล ชู ราวกับว่าตัวเองได้เป็น ผู้ตรวจการ ของยอดเขาแห่งนี้
 
เมื่อผู้คนรอบๆลานประลองเห็น พวกเขาไม่กล้าที่จะรอช้าจึงรีบตามเขาไปอย่างรวดเร็ว ก่อนหน้านี้พวกเขาต่างสงสัยคำพูดของ ‘ผู้จัดการหลิน’ หลังจากที่พบกับกองทัพของ นครทอง – ม่วง ข้อสงสัยของพวกเขาหายไปเหมือนกับควันทั้งหมดที่เขาพูดมาทั้งหมดเป็นเรื่องจริง
 
ผู้คนต่างถยอยกันออกไป แม้ว่า ‘ชูเฟิง’ จะไม่พอใจ แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้ เขาได้แต่ต้องทำตามกระแสของผู้คน ที่กำลังไปต้อนรับท่านเจ้าเมืองของ นครทอง – ม่วง
 
แม้ว่าในใจ เขาจะไม่เห็นเจ้าเมือง นครทอง – ม่วง อยู่ในสายตา แต่เนื่องจากพวกเขามีอำนาจที่ผูกขาด ทำให้เขาไม่มีทางเลือก แต่เหตุผลที่พวกเขามาที่นี่ก็เพื่อกอบโกยผลประโยชน์ อย่างน้อยๆก็มีเหตุผลที่พอจะทำให้เขาโกรธ
 

 
” ชูเฟิง พวกเจ้าตะกูลชู ไม่ยอมคุกเข้าเมื่อเห็นป้ายทอง – ม่วง ข้าจะรายงานเรื่องนี้ให้ท่านเจ้าเมืองทราบ “
 
หลังจากที่เห็นกองทัพมาถึงทางเข้า ‘ผู้จัดการหลิน’ ขู่ ‘ชูเฟิง’ อย่างเย็นชา
 

 
” เรื่องของมึง!!! “
 
‘ชูเฟิง’ ตอบกลับในทันทีโดยไม่ต้องคิดให้เสียเวลา
 

 
” อืม รอก่อนเถอะ แล้วเจ้าจะได้รู้สึก!!! “
 
‘ผู้จัดการหลิน’ ยังคงข่มขู่ชูเฟิงพร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปาก
 
* ปึก ปึก ปึก ปึก *
 
ภายใต้สายตาคนนับไม่ถ้วน มีเสียงดังกระหึ่มค่อยๆใกล้เข้ามา ทันใดนั้น เหล่ากองทัพ นครทอง – ม่วง ก็ปรากฏมาพร้อมกับฝุ่น
 
เห็นชุดเกราะ ของกองทัพ ทุกคนต่างตะลึงในความน่าเกรงขาม
 
ในตอนนั้น คนที่มีความขัดแย้งกับตะกูล ชู แสน จะยินดีเปรมปรีดิ์ในหัวใจ พวกเขารู้สึกว่าหายนะกำลังมาเยือนตะกูลชูแล้ว อีกทั้งความเย้อหยิ่งของ ‘ชูเฟิง’ อาจเป็นตัวที่ทำให้ตะกูลต้อง เผชิญกับปัญหาที่จะตามมา ไม่ต้องพูดถึงใบหน้าของพวกเขาที่สุดแสนจะตื่นเต้น
 
ภายใต้ความวุ่นวายของผู้คน กองทัพนครทอง – ม่วง ได้เดินทัพมาถึงยอดเขาชูพิง โดยการนำของ ‘เฉิน ฮุ้ย’
 

 
” พวกเจ้าคุกเข่าลงคารวะท่าน เจ้าเมือง!!! “
 
เมื่อเห็นว่า ‘ผู้จัดการหลิน’ รีบคุกเข่า ทันในนั้น หลายๆคนต่างก็รีบคุกเข่าลงตาม แม้แต่ตะกูล ชู ก็ยังคุกเข่า ซึ่งคนส่วนใหญ่อยู่ใต้อาณัติของ นครทอง – ม่วง เพื่อไม่ให้เป็นการลบหลู่ท่านเจ้าเมือง มีเพียง ‘ชูเฟิง’ เท่านั้น ที่ยืน
 

 
” ชูเฟิงเจ้าช่างบังอาจนัก รีบคุกเข่าให้ท่านเจ้าเมืองซะ!!! “
 
‘ผู้จัดการหลิน’ ชี้หน้า ‘ชูเฟิง’ พร้อมกับตะโกน
 

 
” เข่าของบุรุษมีค่าเช่นทองคำ นอกจากบิดามารดาและผู้ที่มีพระคุณต่อข้า ข้า ชูเฟิง จะไม่ยอมคุกเข่าให้ใคร แม้แต่เง๊กเซียนฮ่องเต้ แล้วเหตุใดข้าต้องยอมคุกเข่าให้คนไม่รู้จัก ? “
 
คำพูดของ ‘ชูเฟิง’ ได้ยินไปถึงหู ‘เฉิน ฮุ้ย’ ในแววตาของเขาไม่มีแม้แต่ความกลัว เพราะคำพูดของเขาตรงไปตรงมา และออกมาจากหัวใจ นอกจากบิดามารดาและคนที่มีพระคุณแล้ว แม้ว่าเขาจะถูกตีจนตาย เขาก็จะไม่ยอมคุกเข่าให้ใคร  เพื่อบั่นทอนศักดิ์ศรีของเขา
 
ด้วยความเป็นมนุษย์แล้ว ศักดิ์ศรีเป็นเรื่องบรรทัดฐาน ในความคิดของ ‘ชูเฟิง’ แล้วต่อให้เขาถูกบีบบังคับหรือโดนดูถูกเหยียดหยาม หรือแม้แต่ถูกตีจนตาย เขาก็จะไม่ยอมทิ้งศักดิ์ศรีให้กับใครหน้าไหน
 
เมื่อ ‘ชูเฟิง’ พูดเช่นนั้นออกมา ‘ชูหยวน’ และคนอื่นๆต่างกลัวว่า ‘ชููเฟิง’ จะโมโหและทำร้าย ‘เฉิน ฮุ้ย’
 
สำหรับ ‘ผู้จัดการหลิน’ และพรรคพวก แสนจะตื่นเต้น แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่า ‘ชูเฟิง’ จะหยิ่งยโส แต่นึกไม่ถึงว่าเขาจะกล้ายั่วโมโหท่านเจ้าเมือง พวกเขาอยากจะเห็น ‘เฉิน ฮุ้ย’ ตบหน้าของ ‘ชูเฟิง’ ต่อหน้าทุกๆคน
 
ยังก็ตาม ทุกคนต่างรอคอยดูว่า ‘เฉิน ฮุ้ย’ จะทำอะไรกับ ‘ชูเฟิง’ แต่ขณะนั้น ‘เฉิน ฮุ้ย’ เพียงแค่ยิ้มเบาๆ พร้อมกับโดดลงจากหลังม้า และเดินเข้ามาหา ‘ชูเฟิง’ ในเวลาเดียวกัน เหล่าองครักษ์และเหล่าทหารก็ลงจากหลังม้าเดินตาม ‘เฉิน ฮุ้ย’ เพื่อไปหา ‘ชูเฟิง’
 

 
” ท่านคือ ชูเฟิง ? “
 
‘เฉิน ฮุ้ย’ ยิ้มและตรวจสอบ ‘ชูเฟิง’ ในสายตาของเขาเต็มไปด้วยความชื่นชม ก็ลองมีเรื่องดูสิพ่อ
 

 
” ใช่ ข้าเอง “
 
‘ชูเฟิง’ กล่าวแบบไม่เต็มใจ
 

 
” บุรุษหนุ่ม ที่กล้าทำท่าทีเช่นนี้ด้วยอายุเพียงแค่นี้ ช่างหาได้ยากจริงๆ “
 
เขาพอเข้าใจ ความคิดของ ‘ชูเฟิง’ ‘เฉิน ฮุ้ย’ จึงไม่ได้โกรธแต่อย่างใด แต่กลับยิ้มพร้อมกับใช้สายตามองเหล่าตะกูล ชู และกล่าวว่า
 

 
” ผู้ใดคือบิดาของ ชูเฟิง ? “
 
 
” ข้าน้อยคือบิดาของ ชูเฟิง เด็กคนนี้ยังเด็กนักดั่งนั้นเวลาเขาพูดอะไรจึงไม่ยั้งคิด ข้าน้อยหวังว่าท่านจะให้อภัย “
 
‘ชูหยวน’ คิดว่า ‘เฉิน ฮุ้ย’ จะทำร้าย ‘ชูเฟิง’ เขาจึงรีบขอโทษ
 

 
“อย่าได้กล่าวเช่นนั้น มีบุตรที่ดีเช่นนี้นับเป็นโชคดีของท่านและก็นับเป็นวาสนาของนครทอง – ม่วง ของเรา เด็กคนนี้จะต้องยิ่งใหญ่อย่างแน่นอน “
 
 
” ตะกูลชูของท่านได้ทำความชอบอย่างมากด้วยการค้นพบเหมือง เหล็กนิล ดังนั้น ข้าจะมอบลูกแก้ววิญญาณให้ ชูเฟิง 1000 เม็ด เพื่อใช้พัฒนาพลังวิญญาณ ทั้งยังสามารถเป็นกำลังที่สำคัญให้กับนครทอง – ม่วง และ สำนักมังกรฟ้า “
 
 
” สำหรับเหมือง เหล็กนิล เราจะให้ตะกูล ชู เป็นผู้ดูแลจัดการทุกอย่าง และไม่ต้องส่งแร่ที่สกัดมาให้กับนครทอง – ม่วง ของเรา อีกทั้งทรัพยากรทั้งหมดจะตกเป็นของตะกูล ชู “
 
 
” นอกจากเรื่องนั้น แล้วเราจะแต่งตั้งให้ตะกูล ชู เป็นผู้ตรวจการของพื้นที่บริเวณรอบๆยอดเขา ใครกล้าขัดคำสั่งตะกูล ชู ก็เท่ากับว่า ไม่ฟังคำสั่งข้า เฉิน ฮุ้ย และข้าจะลงโทษมันโดยไม่มีการละเว้น “
 
คำพูดของ ‘เฉิน ฮุ้ย’ ทุกคนได้ยินอย่างชัดเจน ในความเงียบสงัด ทุกถ้อยคำที่เขาพูดต่างดังก้องเข้าไปในหูของทุกๆคนตอนนั้นนอกจากเหล่าคนที่มาจากนครทอง – ม่วง ทุกคนต่างตาค้างปากค้างด้วยความตกใจ
 
คนที่ตกใจมากที่สุด คือ ‘ผู้จัดการหลิน’ ไม่เพียงที่คำพูดที่เขาพ้นๆออกมาจะผิดแล้วเขายังต้องอับอายอีก เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเรื่องถึงกลายเป็นเช่นนี้ เขาและพรรคพวกไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไงเกิดอะไรขึ้น ?
 
นอกจากเจ้าเมือง นครทอง – ม่วง จะไม่เอาเรื่องตะกูลชู เพราะการกระทำของ ‘ชูเฟิง’ อีกทั้งยังได้รับของตอบแทนเป็นลูกแก้ววิญญาณ 1000 เม็ด ที่มอบให้กับ ‘ชูเฟิง’ ไม่เพียงแค่นั้น เขายังมอบเหมือง เหล็กนิล ให้กับตะกูล ชู ซึ่งมันมีค่ามากกว่า ลูกแก้ว 1000 เม็ด ซะอีก
 
ถ้ามันถูกขุดแล้วนำมาสกัดทั้งหมด แน่นอนว่ามันมีมูลค่ามากกว่าลูกแก้ววิญญาณ 100000 เม็ด ซึ่งสามารถก่อตั้งเมืองได้เลยสิ่งที่สำคัญกว่านั้น พวกเขายังให้ตะกูลชู เป็นผู้ตรวจการ บนยอดเขาแห่งนี้ นี้มันเรื่องอะไรกัน ? ไม่ใช่ ‘ผู้จัดการหลิน’ งั้นหรอที่ได้ตำแหน่ง
 

 
” นายท่าน นี่ . . . . . . . . . . . . . . ท่านไม่ได้บอกข้าน้อยก่อนหน้านี้หนิว่าจะเป็นเช่นนี้ ท่านบอกข้าน้อยว่าจะให้สำนักคุ้มภัยเสือร้ายของข้าเป็นผู้ตรวจการ ? “
 
แน่นอน ว่าตอนนั้น ‘ผู้จัดการหลิน’ ลุกขึ้นยืน และเดินเข้าไปหา ‘เฉิน ฮุ้ย’ ขณะที่ตัวสั่นด้วยความกลัว เขาใช้เสียงเบาๆถาม
 
เจ้าเมืองได้ยินเช่นนั้น ‘เฉิน ฮุ้ย’ สีหน้าเปลี่ยนไปทันที เขาใช้สายตาที่แสนจะเย็นชาจ้อง’ผู้จัดการหลิน’แล้วกล่าว
 

 
” ด้วยการกระทำของเจ้าเช่นนี้ ก็แสดงให้เห็นแล้วว่าเจ้าไม่เหมาะสม แม้แต่คุณบัติที่จะเป็นคนรับใช้ของข้าก็ยังไม่มี เอาป้ายทอง – ม่วงกลับมา แล้วตัดหัวมันซะ “
 
โปรดติดตามตอนต่อไป . . . . . . .
 
ที่มา: