I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Otherworldly Evil Monarch ตอนที่ 47 น้ำมูกสีเลือด

| Otherworldly Evil Monarch | 1170 | 2337 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

จวินเซี่ยหันไปเห็นชายหนุ่มในชุดผ้าไหมสีฟ้าที่ยืนอยู่ชั้นบนสุดของบันได มีหญิงสาวในชุดที่ดูงดงาม กำลังเกาะแขนขวาของเขาอยู่ ใบหน้าของชายหนุ่มนั้นเต็มไปด้วยความเดือดดาลขณะที่เขาปัดก้อนสีเหลืองที่ติดอยู่ตรงแก้มด้านขวาของเขาออกอย่างเร่งร้อน ซึ่งมันก็ไม่ใช่อื่นใดนอกจาก น้ำมูกของถังหยวน

ถังหยวนที่นั่งหันหลังให้กับบันได เมื่อเขาสั่งน้ำมูกลงไปที่พื้น ถ้าเป็นอย่างนั้น น้ำมูกจะไม่มีวันโดนใครได้เลย แต่บังเอิญเหลือเกิน ในตอนที่เขาสั่งน้ำมูกนั้นดันมีชายหญิงคู่หนึ่งเดินขึ้นบันใเมา และในตอนนั้น ชายหนุ่มก็กำลัง ขยี้ก้นของหญิงสาวอยู่อย่างเมามันส์

ในตอนที่หัวของเขาโผล่ขึ้นมาจากบันไดนั้น มันเป็นตอนที่ขี้มูกกำลังล่องลอยไปพอดี หากไม่ใช่ความจริงที่ว่าพวกเขาหันหน้าไปอีกทาง ขี้มูกนั่นก็คงจะเข้าปากไปแล้ว …

จวินเซี่ยตกตะลึงขณะที่เขาเพ่งมองไปด้วยดวงตาที่ปูดโปน หลังจากช่วงเวลานั้น เขาก็หัวเราะออกมาขณะเดียวกันกับที่ปรบมือไปด้วยเพื่อแสดงถึงการนับถือแก่ถังหยวน

“ เจ้าอ้วนถัง เจ้านี่ช่างแม่นยำเสียจริง น่านับถือ ! ”

ถังหยวนที่กำลังตกตะลึงอยู่เช่นกันถึงกับนึ่งเงียบอยู่ชั่วขณะ ก่อนที่จะหัวเราะออกมาน้อยๆ

“ นี่มันเกียวอะไรกับความแม่นยำของข้า? นี่มันราวกับเป็นโชคร้ายของลูกเคอรี่ … ”

ปล : ลูกเคอรี่ = Son of a bitch*

การโต้แย้งของถังหยวนนี้นั้นเป็นสิ่งที่ไม่น่าสงสัยเลย ในจำนวนนายน้อยที่มีชื่อเสียงฉาวโฉ่ในเมืองเทียนเชียงนี้ ถังหยวนและจวินเซี่ยรู้จักพวกเขาทุกคน ชายหนุ่มผู้นี้แสดงสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง ซึ่งบอกได้ว่าเขามิใช่คนธรรมดา และยิ่งกว่านั้น ทั้งถังหยวนและจวินเซี่ยรู้จักเขา ซึ่งมันหมายถึงอย่างเดียวว่า ชายผู้นี้มิใช่ใครอื่นนอกจากพวกเสเพล

ไม่ใช่แค่ใบหน้าเขาจะโดนน้ำมูก ในตอนนี้เขายังยั่วยุ จวินเซี่ยและถังหยวน ทั้งสองที่มีชื่อเสียทางด้านเสเพลในเมือง และโชคของเขาก็ช่างท้าทายสวรรค์เสียจริงๆ

ขณะที่ทั้งสองกำลังงคุยกัน ชายหนุ่มก็หันหน้ามาที่พวกเขา และปล่อยหญิงสาวไป เขาก้าวหนักๆไปและแผดเสียงไปยัง ถังหยวนด้วยสีหน้าบิดเบี้ยว

“ เจ้าลูกเคอรี่อ้วน เจ้าอยากตายหรือไง ? และเจ้า ไอหนุ่มดอกไม้ ! หัวเราะอะไร ไอลูกเคอรี่ ? ”

สีหน้าของจวินเซี่ยเริ่มลึกลับและมุ่งร้าย เดิมทีเขาจะชี้แนะไม่ให้ถังหยวนตีเขาจนตาย หลังจากทั้งหมดนั้นซึ่งเป็นความผิดของถังหยวน แต่หลังจากที่ได้ยินคำนั้น เขาก็เลยนั่งลงช้าๆ ชายผู้นี้สมควรที่จะตาย !

ถังหยวนหาใช่ชายที่มีศีลธรรมไม่ อีกทั้งสิ่งนี้เกิดขึ้นในช่วงที่ชีวิดเขากำลังหดหู่ และเขายังต้องการที่จะต่อยกระสอบทรายเพื่อระบายอารมณ์​เมื่อเขาได้ยินคำพูดนั้นเข้า เขาก็ล่องลอยสู่ความเดือดดาล ร่างอ้วนๆคล้ายลูกบอลของเขา ทะยานออกไปราวกับลูก วอลเล่ ที่ถูกเตะออกไปเต็มแรง ขณะเดียวกันกับที่เขาฟาดเข้าไปที่หน้าของชายหนุ่ม มือใหญ่ๆราวกับอุ้งตีนหมีฟาดลงไปยังแก้มของชายหนุ่ม

ชายหนุ่มไม่ค่ดว่า ถังหยวนที่กระทำผิด จะโจมตีเขาโดยไม่พูดอะไร การหาเรื่องแบบนี้นั้นหาได้ยากมากในโลกนี้ !

ร่างของเขานั้นอ่อนแอและไม่สามารถที่จะหลบเลี่ยงได้ สิ่งเดียวที่เขาทำได้คือยืนอยู่ให้ตรงที่สุด ร่างของเขาหมุนสองรอบก่อนที่จะล้มก้นจ้ำเบ้าลงไปบนพื้น เกิดดาวลอยขึ้นมาและสมองของเขารู้สึกชา จากนั้น เขาก็ฝืนอ้าปากและพ่นเลือดออกมาพร้อมด้วยฟันขาวๆสี่ซี่

ด้วยใบหน้าที่ป่าเถื่อน ถังหยวนพุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว และเอาร่างที่มีน้ำหนัก ราวสี่ร้อยจิน (สองร้อยสี่สิบเอ็ดจุดเก้ากิโลกรัม) ทับไปบนตัวของลูกเคอรี่เลวนั่น ปล่อยหมัดแล้วหมัดเล่าลงไปยังใบหน้าของชายหนุ่ม เขาสาปแช่ง

“ เย็*โคตรเจ้าสิ ! เจ้ากล้าที่จะเล่นเป็นตัวร้ายในตอนที่ข้าอารมร์ไม่ดีหรือ ? ที่ข้าสั่งน้ำมูกใส่เจ้า คือการแสดงความนับถือเจ้า แต่เจ้ากล้าที่จะสาปแช่งข้า ? หากข้าไม่เอาเจ้าตายวันนี้ ข้าก็จะไม่เย็บแม่เจ้า อีลูกเคอรี่ ! ”

ทุกคำพูดพี่พรั่งพรูออกมานั้นเคล้าคลอไปด้วลูกหมัด แต่ละหมัดนั้นเป็นราวกับถ้วงทำนอง เป็นผลให้เสียงนั้นราวกับหมูที่กำลังถูกเชือดอย่างทรมาณ

เกิดเสียง แคร๊ก ดังให้ได้ยินขณะที่ขาของลูกเคอรี่เลวนั่นหักออกในทันทีด้วยน้ำหนักของ ถังหยวน … ชายหนุ่มนั่นกรีดร้องออกมาอีกครั้ง ร่างของเขาสั่นอย่างรุนแรง เขายกหัวขึ้นมาก่อนที่จะหมดแรงลง

มันเป็นช่วงเวลาเดียวกันกับหญิงสาวที่มาพร้อมกับชาหนุ่มนี้ฟื้นจากอาการตกใจ เกิดเสียงร้องแลมดังขึ้น ทำให้ความโมโหของถังหยวนเพิ่มขึ้น

“ หยุดร้องซะ ! ”

ถังหยวนตะโกนไปด้วยความป่าเถื่อน ดวงตาของเขาเพ่งมองไปที่นางอย่างดุร้าย หญิงสาวจึงหยุดลงด้วยอาการตกใจ

เสียง ปัง สามารถได้ยินพร้อมกับเสียงร้องสั่นๆ แน่ชัดแล้วว่าหญิงสาวผู้นั้นไม่สามารถทรงตัวได้ขณะที่วิ่งลงบันใด และล้มลงไป

“ พอแล้ว ! เมื่อเจ้าระบายความโกรธเสร็จแล้วก็ปล่อยเขาไป ขืนเจ้ายังฟาดเขาต่อ มีหวังเขาได้ตายจริงๆเป็นแน่ ! ”

จวินเซี่ยขมวดคิ้ว ขณะที่เขาเริ่มรู้สึกเหนื่อยกับการออกมาข้างนอกในวันนี้

“ แล้วหากข้าจะฆ่าเขาจริงๆละ ? มีปัญหาหรือ ? จะมีผู้ใดกล้าทำให้ท่านพี่กังวลใจ ? ”

ถังหยวนต่อยชายหนุ่มนั่นเข้าไปอีกสองครั้งก่อนที่จะยืนขึ้น เขาหอบหายใจไปด้วย การต่อยผู้อื่นนั้นจำต้องใช้กำลังอย่างมาก ถังหยวนเหนื่อยอย่างเห็นได้ชัดขณะที่เขาชำเลือง

“ จริงๆแล้ว ในเมืองนี้ ไม่มีผู้ใดที่ข้า ถังหยวนไม่สามารถสังหารได้ ! ”

“ ไอลูกเคอรี่นี่ดูเหมือนจะมีคนหนุนหลัง”

จวินเซี่ยใช้คางของเขาชี้ออกไปข้างนอก ที่มีเสียงเดินของคนจำนวนไม่น้อยตรงเข้ามาให้ได้ยิน

ถังหยวนแย้งไปพร้อมเบะปาก

“ เขาเป็นใครสักคนที่ ไม่เจ้าก็ข้ารู้จัก แล้วเขาจะมีคนหนุนหลังแบบใหนกัน ? ก็มีแค่ของที่เสียหาย ! หากแม้บรรพบุรุษมันจะมา นายน้อยผู้นี้ก็จะใช้เพียงนิ้วเดียวส่งพวกมันกลับบ้านไป ! ”

“ มี… คนร้ายสองคนอยู่ที่ชั้นบน ชิน… นายน้อยชินก็อยู่ข้างบนเหมือนกัน ”

เสียงของหญิงสาวที่กำลังหวาดวิตกดังมาจากข้างล่าง ตามมา ด้วยเสียงของกระบี่ที่ถูกดึงออกจากฝัก เสียงของเหล็กนั้นได้ยินขณะเดียวกันกับเสียงเท้าที่เดินขึ้นบันไดมา

ชั่วอึดใจเดียวก็มี ทหารหกคนที่มีท่าทางเย็นชามายืนอยู่ตรงหน้าพวกเขาทั้งสอง เมื่อเห็นเข้ากับชายหนุ่มที่นอนจมกองเลือดอยู่บนพื้น สีหน้าของพวกเขาก็เริ่มโกรธ มีหนึ่งในนั้นที่มีความคล้ายคลึงกับนายน้อย ใบหน้าสี่เหลี่ยม มีเคราที่คาง เขาคำรามด้วยความโกรธขณะที่ดวงตาดูราวกับจะลุกเป็นไฟ

“ พวกเจ้ายืนรออะไรกัน ? ไปช่วยนายน้อยแล้วจัดการกับอสูรร้ายสองตัวนี่ซะ ! ”

ทหารสี่คนรับคำสั่งและเดินตรงไปพร้อมปฏบัติตาม

ด้านข้างพวกเขา มีชายสองสามคนในชุดเจ้าหน้าที่ราชสำนัก พวกเขาหัวเราะขณะที่ถาม

“ ท่านเจ้าสกุลชิน ท่านต้องการให้พวกเราจัดการเรื่องนี้หรือไม่ ? เรามั่นใจว่า … ”

“ เหลวไหล ! ลูกชายข้าโดนต่อยอย่างน่าสังเวช และตอนนี้เจ้าต้องการให้ข้าส่งเรื่องนี้ให้เจ้าจัดการ ? วันนี้ ข้าจะพาไอลูกเคอรี่สองตัวนี้ไปกับข้าด้วย ! ไม่มีใครสักคนที่รอดไปได้ ! ข้าต้องการที่จะรู้ว่า มันคนใหนกล้าแตะต้องลูกชายของข้า ชินฮูว ! โดยเฉพาะในหอดื่มด่ำนิรันดรที่อยู่ทางเหนือของเมือง ! ”

ชายผู้นี้อารมณ์เสียเป็นอย่างมาก

เดิมทีแล้วเจ้าหน้าที่ราชสำนักทั้งสองต้องการที่ประจบเขา แต่กลับกลายเป็นการยั่วยุความโกรธให้เพิ่มขึ้น พวกเขารู้สึกอับอายและเงียบไป

ผู้ที่กำลังเดือดดาลเรื่องการแก้แค้นอยู่นั้นคือ เจ้าสกุลของตระกูลเมืองทางเหนือ หนึ่งในหกสกุลที่ยิ่งใหญ่ในเมืองเทียนเชียง สำหรับนายน้อยที่นอนบนพื้น ก็มิใช่ใครอื่นนอกจากลูกชายของ ชินฮูว ชินเซี่วเป้า คนเสเพลที่มีผู้หนุนหลังที่ยิ่งใหญ่

“ ลูกชายเจ้าแตะต้องไม่ได้เชียว ? ”

จวินเซี่ยมองไปที่เขาด้วยสายตาเย็นชาขณะที่เขามองชินฮูวแสดงท่าทางแบบนั้น

“ แล้วถ้าหากลูกชายเจ้าพยายามที่จะแตะต้องพวกเราละ ? หรือเจ้าจะบอกว่า คนธรรมดาอย่างพวกข้าจะต้องทนให้ลูกเจ้ารังแกอย่างนั้นหรือ ? ”

ชินเซียวเป้า อาจจะถือได้ว่าเป็น พวกเสเพลที่มีคนหนุนหลังที่ใหญ่มาก แต่ก็ขึ้นอยู่กับผู้ที่จะเปรียบกับเขา และวันนี้เป็นวันที่โชคร้ายสำหรับเขา ที่คนสองคนที่เขาจะหาเรื่องนั้นเป็น หนุ่มเสเพลงสองคนที่คนหนุนหลังใหญ่ที่สุดในอาณาจักร อีกทั้ง หนึ่งในพวกเขาต้องการที่จะระบายความโกรธอยู่พอดี สถานการของ ชินเซียวเป้าตอนนี้เป็นราวกับกระต่ายที่อยู่ต่อหน้า เสือและหมาป่า ซึ่งจริงๆก็เป็นราวกับของเล่นจากสวรรค์ของพวกเขา

“ ฮ่าฮ่าฮ่า … ใครกล้าแตะต้องลูกชายของ ชินฮูว ? ไม่ว่าใครก็ตาม ข้าจะทำลายสกุลของมันให้หมด ! ”

เมื่อเขาได้ยินจวินเซี่ยอ้างถึง คนธรรมดา หัวใจของชินฮูวเริ่มจะแน่วแน่ขณะที่เของมองจวินเซี่ยอย่างดุร้าย

“ เจ้าหนุ่มดอกไม้ สำหรับที่พวกเจ้าเล่นงานลูกชายข้าถึงขั้นที่น่าเวทนาเช่นนี้ มันดูเหมือนว่าเจ้าอยากตาย ”

Translate by iHaveNoName

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments