I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Otherworldly Evil Monarch ตอนที่ 46 ย้อนยอก

| Otherworldly Evil Monarch | 1046 | 2338 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

ต้องขอบคุณไออ้วนถัง ที่แข็งแกร่งราวกับเหล็ก ใจใหญ่ ร่างอ้วนๆและที่สำคัญที่สุด มองโลกในแง่ดี แม้ว่าจะต้องทรมาณจากการโดนด่าและฟาดซ้ำๆ รวมถึงเรื่องที่ถูกซุบซิบจนถึงจุดที่นำพาไปสู่การฆ่าตัวตายได้ แต่ตราบใดเมื่อเขากลับห้องและหลับไป เขาก็จะลบทุกอย่างเหล่านี้ออกไปจากความคิด ถือว่ามันเป็นสิ่งที่ผ่านไปแล้ว หากเรื่องเหล่านี้เกิดกับคนที่ซึมเศร้า ผู้นั้นก็คงจะผูกคอตายและไปเกิดใหม่หลายหนแล้ว

อย่างไรก็ตาม ที่เรียกกันว่า มองโลกในแง่ดี ใจใหญ่ จิตใจแข็งแกร่งราวกับเหล็กนั้นเป็นเรื่องที่ดี แต่สิ่งที่แย่นั่นก็คือ เขาเป็นคนที่หน้าบาง และขี้อาย

สุดท้าย ไออ้วนนี่ก็สามารถใช้งานเทศกาลใบไม้ร่วงเพื่ออ้างให้ออกมาจากบ้านได้สำเร็จ สิ่งแรกหลังจากที่ออกมาได้คือ คร่ำครวญกับจวินเซี่ย โดยที่มิได้ตั้งใจ จวินเซี่ยก็กำลังนั่งคิดอย่างวุ่นวายถึงสิ่งที่เขาได้มา สำหรับไออ้วนถังเมื่อมาถึงพวกเขาทั้งคู่ก็มุ่งหน้าไปสู่ ร้านดื่มด่ำนิรันด์ เพื่อดื่มกิน

ไออ้วนถังยกถ้วยสุราขึ้นดื่ม จากนั้นเขาก็ถอนหายใจสามครั้ง จากนั้นเขาก็ชี้นิ้วที่เหมือนหัวผักกาดขึ้นบนฟ้าและอ้าปากราวกับกำลังแผดเสียงจากความโกรธ เมื่อดื่มอีกถ้วย เขาก็ทำมันอีกครั้ง … และอีกครั้ง … ด้วยความเกลียดชัง ที่ฝังลึก ความเกลียดชังที่ถูกปลดปล่อยนั้นราวกับหญิงแก่ที่เป็นหม้าย …

แขกทั้งหมดที่อยู่ในชั้นบนนั้นขมวดคิ้ว ! แม้แต่องครักษ์ที่อยู่ด้วยข้างก็เงยหน้าขึ้น ทำราวกับว่าพวกเขาไม่รู้จักถังหยวน ต้องตามออกมารับใช้นายน้อยที่เป็นแบบนี้ … ช่างน่าขายหน้านัก …

สำหรับนายน้อยจวินเซี่ยเองก็กรอกตา แม้ว่าเขาจะมีอารมณ์ที่สงบนิ่ง ทั้งเรื่องของไออ้วนนี่สาปแช่งตัวเอง เมื่อเขายังนั่งอยู่ตรงนี้และแกล้งทำเป็นเหมือนไม่รู้เรื่องราวใดๆ ไม่สามารถทำอันใดได้ แล้วเขาจะไม่กรอกตาได้อย่างไรกัน ?

“ ข้าจะบอกน่ะ เจ้าอ้วน จริงๆแล้วของที่ถูกขโมยจากบ้านเจ้าคืออะไร? ทั้งด้วยคำสาปแช่ง ทั้งด้วยความทุกข์ตรมของเจ้า ข้าไม่มีอารมร์จะดื่มเลย ”

จวินเซี่ยมองไปที่จอกสุราที่อยู่ตรงหน้า เขาไม่สามารถกรอกมันลงท้องได้จริงๆ เมื่อมีคำสาปแช่งถึงสิ่งนั้น หลังจากที่เขาสงบอารมณ์มาทั้งหมดแต่จู่ๆมันก็ราวกับจะมีอะไรพุ่งพรวดออกมาง่ายๆ สุราในมือของคนอื่นนั้นอาจจะมีกลิ่นหอมที่แตะจมูก และตอนนี้ก็มีรสราวกับน้ำเปล่า เมื่อดื่มอย่างน้อยมันก็ไม่ทำให้มึนเมา และจริงๆแล้วรสมันก็เหมือนกับน้ำข้าว !

ถ้าหากจวินเซี่ยจะพูดถึงสุรา สุรานี่ก็คงจะเป็นดั่งหญิงสาวที่อ้วนกว่าถังหยวน ที่ใส่ในขวดราคาต่ำและน้ำหอมที่หมดอายุแล้ว

เมื่อดื่มสุรานี่เข้าไป จวินเซี่ยก็ได้แต่คิดถึง สุราของตาแก่ซ้งในคืนที่ฝนตกหนัก ที่ตอนนี้เขารู้สึกปราถนาขึ้นมา หลังจากที่เคยดูถูกไว้ว่าเป็นดั่งขยะ

นี่เรียกได้ว่า “ คนตายควรเทียบกับคนตาย คนเป็นก็ควรเทียบกับคนเป็นเช่นกัน ” สุราที่จวินเซี่ยกระเดือกมันลงไปได้ยากและไม่สามารถถือได้ว่าเป็นสุราระดับสูงของชีวิตก่อนของเขา แต่ตอนนี้ เขาก็เข้าใจในที่สุด คำพูดของชายที่เคยบอกไว้ว่า สุรานี่คือสุราที่หาได้ยากในเมืองหลวงนี้ และมีขายอย่างจำกัด … มันเป็นจริง !

ทันใดนั้นจวินเซี่ยก็นึกขึ้นได้ว่าเขาจะต้มสุรา ! หลังจากที่เก็บดองไว้เพื่อหาที่ เขาก็ลืมมันไปเลย จนถึงวันนี้ … โอ้ว ข้าควรนำมันออกมาในอีกไม่กี่วันข้างหน้า มันควรจะสำเร็จอย่างไว หากมันไม่สามารถทำเงินได้ อย่างน้อยมันก็เป็นประโยชน์ให้กับตัวข้าเอง !

ถ้าต้องดื่มเศษอาหารนี่ ข้าจะมีชีวิตได้อย่างไรกัน ? เมื่อข้านำสุราออกจากการหมักแล้ว ข้าก็คงจะขายมันในจำนวนจำกัดเหมือนกัน ! ไอเหี้ย ! เหยือกละหมื่นเหรียญเงิน ! รักมันหรือจากไป หากเจ้าไม่ต้องการจะซื้อก็ไปซะ ข้าจะดื่มมันทั้งหมดเอง หากมันทำไม่สำเร็จข้าจะเอาไปให้หมูกิน ! ไอเหี้ย ! แค่พูดก็เหลือทนแล้ว !

เขาคิดอย่างโมโหกับตัวเองขณะดมกลิ่นสุราขยะในจอก ด้วยไม่สบอารมณ์ เอาไปให้หมูกินคงจะไม่ไกลเกินจะเป็นได้ …

“ เฮ้อ… ”

ถังหยวนหยุดชั่วขณะ เขาอ้วน หน้ากลม ราวกับไข่ที่แกะสลักเป็นรูปสีหน้า

“ นายน้อยสาม .. ท่าพี่ ข้ามีช่วงเวลาที่ยากเข็ญเสียจริง ลูกกะหรี่พวกนั้น ทำไมพวกมันไม่เอาเรื่องร้ายนี้ไปให้คนอื่น ? ทำไมมันถึงเกิดกับข้า ? เ็ดปู่ย่าตายายพวกแม่ง ! น้องผู้นี้จะกำจัดพวกมันทิ้งไปตลอดการ ! และจากนั้นก็โจรนั่น ! พวกมันเป็นคนที่ขโมยของไป เหตุใดท่านปู่ลงที่ข้าคนเดียว ! ข้าขอสาปแช่งพวกมัน … น้องผู้นี้ขอสาปแช่งมันให้ง่อยแดตลอดไป ”

ยิ่งเขาพูดเขาก็ยิ่งมีอารมณ์มากขึ้น ถังหยวนยืนขึ้นด้วยความโมโห กระทืบเท้า ส่งขาที่มีไขมันขึ้นไปยังเก้าอี้ที่เขานั่งอยู่ ไขมันของเขากระเพื่อมในขณะที่เขากู่ร้องอย่างดุร้ายขึ้นบนฟ้า ! ต้องขอบคุณ เก้าอี้ที่ ร้านดื่มด่ำนิรันดร์ที่น่านับถือและรองรับน้ำหนักทั้งหมดของไออ้วนนี้ได้ !

จวินเซี่ยกำลังจะพ่ายแพ้แก่ตัวเอง เอาเอาฝ่ามือปะหน้ามีความรู้สึกที่พรั่งพรูออกมา … ความรู้สึกเสียหน้าร่วมกับไออ้วนนี่ …

ภายในชั้นสามของ ร้านดื่มด่ำนิรันดร์ เงียบลงในทันที! ทุกคงมองไปยังร่างอ้วนๆที่สันกระเพื่อมด้วยความโกรธ

ถังหยวนหอบและเอาขาออกจากเก้าอี้ นั่งลงไปโดยไม่เช็ด และเริ่มดื่มอย่างเมามันอีกครั้ง

“ นายน้อยสาม สิ่งที่สกุลของข้าถูกขโมยไปครั้งนี้ เป็นอะไรที่ไม่ธรรมดา ! ”

ถังหยวนบิดหน้าของเขา

“ ด้วยของสิ่งนี้ เมียข้าต้องทุกข์ทนเป็นเวลาหลายวันมานี้ ตาแก่ของข้า ตีข้าอย่างน้อยสิบๆครั้ง ท่านปู่ตีข้าอย่างรุนแรงด้วยก้านไม้ขนาดใหญ่ไปด้วยขณะที่เขาสาปแช่งข้า มองข้าสิ … เจ้าคิดว่าข้าวิ่งเร็วขนาดใหน? พี่ชาย มองข้าสิ ตอนนี้ข้าผอมเพรียวเหมือนม้าแล้วยัง ? ”

ถังหยวนประคองร่างอ้วนๆนั่งลงอย่างไร้การควบคุม พุงอ้วนๆของเขาห้องลงจนปิดเข่า

“ เอ่อ .. น้ำหนักเจ้าลดลงจริงๆ ”

จวินเซี่ยพูดไม่ตรงกับสิ่งที่เขาคิด และจากนั้นก็พูดต่อ

“ ดูเจ้าสิน้ำหนักลดไปเยอะเลย หย้าของเจ้าก็ไม่มีรอยย่นแล้ว ”

ถังหยวนส่งเสียง เฮ้อ จริงๆแล้วเขาต้องการทำให้จวินเซี่ยอยากรู้อยากเห็น แต่จวินเซี่ยก็ไม่ถามถึงมันต่อเลย อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้นำพาความทุกข์ยากมาให้แก่ถังหยวนนัก มันจึงเป็นเรื่องปกติที่เขาจะอยากพูดถึงมัน มิฉะนั้นเขาจะมาดำที่นี่ทำไม ?

“ นายน้อยสาม ของสิ่งนั้นคือแกนเชวียน แกนเชวียน ! ”

ถังหยวนขยับเข้าไปใกล้จวินเซี่ยและกรซิบไปที่หู

“ อีกทั้ง ยังเป็นแกนเชวียนจากอสูรเชวียนเก้าขั้นสูง ! มันเป็นสมบัติขัดบรรชาสวรรค์ ! ”

“ แล้ว มันเป็นแค่แกนเชวียน และข้าคิดว่ามีบางอย่างไม่น่าเชื่อ ”

แกนเชวียนจากอสรเชวียนเก้าขั้นสูงสุด ? หัวใจของจวินเซี่ยกระโดดโลดเต้น แต่เขากลับทำหน้าตาไม่สนใจ

“ แล้วของเล่นนั่นไม่ธรรมดาอย่างไร ? ข้าก็มีอันนึง ”

“ เจ้าคิดว่ามันจะเหมือนของขั้นหาและขั้นหกที่ไร้ค่างั้นหรือ ? เจ้ากล้าเอาของเล่นชิ้นเล็กๆของเจ้ามาเปรียบกับของจากสกุลข้า ? ”

ถังหยวนพ่นลมหายใจออกจมูก

“ ให้ข้าชี้แนะเจ้า สิ่งที่อยู่ในบ้านข้านั้นเป็นแกนเชวียนขั้นเก้าคุณภาพสูงที่สุด หากข้อมูลนี้รั่วออกไป ข้ากลัวว่าจะทำให้โลกนี้สั่นสะเทือน ! หาก ปฐพีเชวียนใช้ประโยชน์จากแกนเชวียนขั้นเก้านี้ เขาจะก้าวหน้าจาก ขั้นแรกของปฐพีเชวียนไปยังสวรรค์เชวียนขั้นสูงสุด ! หากสวรรค์เชวียนขั้นกลางใช้มัน เขาจะก้าวเข้าสู่ขอบเขตของ เทพเชวียน ! นายน้อยสาม ! เทพเชวียน ! ยอดฝีมือที่มีจำนวนจนนับได้ ! ”

ถังหยวนขัยบแขนอ้วนสั้นของเขาออกไปแสดงท่าโอ้อวดเกินจริง ต่อโลกนี้

“ มันมีความสามารถขนาดนั้น ? ”

ในใจของจวินเซี่ยราวกับน้ำเดือด แต่เขามองไปยังถังหยวนด้วยสีหน้าคลางแคลงใจ

“ เจ้ากล้าที่จะโอ้อวดขนาดนี้ต่อหน้าข้าเชียวหรือ ? หากมันมีความสามารถขนาดนั้น แล้วเหตุใดหอการค้าทั่วโลกถึงขายมันอย่างบ้าคลั่ง ? ”

“ ไอบ้าเอ้ย สาบานให้คนในครอบครัวตาย ! ”

ถังหยวนรู้สึกถูสบประมาท เขายกนิ้วขึ้น แล้วสาบาน ใบหน้าเริ่มแดงก่ำ

“ ขายมันอย่างบ้าคลั่ง ? เจ้าคิดว่ามันเป็สิ่งที่สามารถหาได้ทั่วไปงั้นหรือ ? หากมันไม่ใช่ของที่หายากยิ่ง เหตุใดท่านปู่ของข้าถึงโกรธขนาดนั้น ? ข้านี่เหี้ยจริงๆ ! ที่คิดว่าสามารถมาระบายเรื่องนี้กับเหี้ยอย่างเจ้าได้ ! ข้าเจอเหี้ยผิดตัวที่จะระบายด้วยจริงๆ ! ”

อ้วนถังเริ่มโมโหและเริ่มใช้คำว่า เหี้ย เพื่อปลดปล่อยอารมณ์

“ โอ้ว … ข้าเห็นด้วยกับแม่เจ้าจริงๆ ”

จวินเซี่ยพูดว่า โอ้ว ยาวๆ ในความคิดของเขา เขารู้ว่าทำอะไรอยู่ หากมันเป็นสมบัติขัดบรรชาสวรรค์จริงๆ เขาจะไม่คืนมันแก่สกุลถัง สมบัตินี้จะใช้งานได้ดีหากเขาใช้มันเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้แก่สกุลของเขา เพื่อสร้างยอดฝีมือระดับสูง นั่นมันดีกว่าที่จะคืนกลับไปให้กับสกุลถังที่ไร้ประโยชน์

ตาทั้งสองขางของถังหยวนตอนนี้แดงก่ำ เขารู้สึกว่าในหลายวันนมานี้ จวินเซี่ยจะเป็นเพียงคนเดียวที่จะฟังเขา นี่ทำให้เขารู้สึกสะเทือนใจ จนทำให้น้ำหูน้ำตาไหล มันสามารถที่จะพรั่งพรูออกมาง่ายๆก่อนที่เขาจะหันหลังให้กับจวินเซี่ย และพูดคุยต่ออย่างจริงใจ มันเป็นช่วงเวลานี้ ….

“ ใครกัน ? ที่สามารถจะปล่อยน้ำหูน้ำตาไหลออมาได้อย่างไม่ลังเล ? ย้ายก้นสกปรกของเจ้าออกไปจากที่นี่ ! และดูน้องผู้นี้ตัดขาดพี่น้องกันเก้าชั่วโคตร ! ”

ความฉุนเฉียว เสียงแห่งความโกรธดังก้อง นำพามาด้วยกลิ่นไอของความเดือดดาลและโหดร้าย

Translate by iHvaeNoName

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments