ตอนที่แล้วตอนต่อไป
เมื่อได้ยินคำพูดของถังหยวน ชินฮูวรู้สึกราวกับวิญญาณของเขาจะแตกเป็นเสี่ยงๆ มีเหงื่อเย็นๆผุดขึ้นมาตามร่างกาย โอ้วพระสงฆ์ ! สถานะการณืเช่นนี้เป็นดั่งกับเจอผีตอนกลางดึก ทุกคนเห็นได้เลนว่าถังหยวนนั่นปรักปรำ และตอนนี้คำกล่าวหาของเขาก็ดันเข้าเป้าเสียด้วย อะไรจะพลาดอย่างนี้ ! หากลูกของเขาได้เอ่ยอะไรบางอย่างที่เขามิควร … คนฉลาดในสกุลถังก็คงจะไม่เหยียดหยาม !
จวินเซี่ยยิ้มแป้นขณะที่เขานั่งลงข้างๆ อย่างไรก็ตาม เมื่อจวินเซี่ยเห็นว่าชินฮูวหน้าซีดลง เมื่อดวงตาเขาเหลือบไปมอง จวินเซี่ยรู้สึกประหลาดใจ
คำพูดเหล่านั้นของเจ้าอ้วนถังนั้นทำให้ได้มามากกว่า ชื่อเสียงและผลประโยชน์ มันทำให้ชินฮูววิตกถึงขั้นนี้เชียว ? ไม่สำคัณว่าจะตัดขาดอย่างไร ชินฮูวก็ยังคงเป็นเจ้าสกุล แม้จะคิดว่าสกุลทางฝ่ายเหนือในตอนนี้ จะอ่อนแอที่สุดในหมู่สกุลใหญ่ทั้งหก แต่แน่นอนว่าชินฮูวคงจะไม่ต้องกลัวถึงขนาดนี้ ในความจริง มันก็ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ที่ชินฮูวเผชิญ เขาสามารถใช้โอกาสในการประจบสกุลถังได้ เปลี่ยนมันให้กลายเป็นประโยชน์ และตอนนี้ สีหน้าของเขานั้นเต็มไปด้วยความสำนึกผิดบาป … ทำไมกัน ?
เดี๋ยว ! สำนึกผิด ? เมื่อคิดได้ดังนั้น จวินเซี่ยเพ่งมองไปยังความเปลี่ยนแปลงของชินฮูว มันเริ่มมีความหมายบางอย่าง เขาจึงเริ่มจับจุดได้
“ ลูกชายผู้ต่ำต้องของข้านั้นช่างหยาบคายนัก แค่ลงโทษคงเหมาะสมแล้ว แต่ ข้าขอให้ข้าพาตัวลูกชายข้ากลับไปทำแผลก่อนที่จะส่งตัวไปยังที่พักของท่านนายน้อยอาวุโสถัง เพื่อสืบสวนได้หรือไม่ ? แน่นอนว่า เมื่อลูกชายข้าเป็นเหตุให้ท่านนายน้อยไม่พอใจ ข้าจะชดใช้ให้ท่านอย่างแน่นอน ! ”
แม้ว่าก่อนหน้านี้เขาจะหวาดกลัว แต่ด้วยประสบการณ์นานปีของ ชินฮูว ทำให้เขาสามารถที่จะตั้งสติได้ภายในไม่นาน เขาพยายามประณีประนอมด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
ถังหยวนพ่นลมหายใจทางจมูกและพูด
“ ข้าละอยางจะเห็นว่าสกุลทางเหนือของท่านมีแผนจะชดใช้ให้ข้าอย่างไร ! ”
ประโยคนี้เป็นสิ่งที่บอกว่าเขาไม่ต้องการติดตามเรื่องนี้ ตอนนี้ถังหยวนกำลังจะจัดการกับชื่อเสียงของเขา สิ่งที่เขาต้องการทั้งหมดคือผลประโยชน์ ! สำหรับผู้มีประสปการอย่างชินฮูวสามารถเข้าใจเจตนาของถังหยวนได้และตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงนอบน้อม
“ ข้าขอขอบคุณท่านนายน้อยอย่างมากสำหรับความกรุณา ! ข้าจะไปเยี่ยมเยียนท่านนายน้อยสำหรับความปราณีของท่าน ! ”
ถังหยวนส่งเสียง อืม และหันกลับไปยังจิวนเซี่ย
“ ข้าไม่มีปัญหากับเจ้าแล้ว แต่ก่อนหน้านั้นลูกของเจ้าได้สาปแช่งนายน้อยสามจวินนี่ด้วย หากนายน้อยสามจวินเต็มใจ เมื่อนั้นเจ้าถึงจะไปได้ ”
“ นายน้อยสามจวิน ?! ”
ชินฮูวรีบนึกถึงชื่อนี้ ภายในเมือง จวินโม่เซี่ยชั่วเป็นผู้เดียวที่ ถังหยวนตั้งให้เป็นนายน้อยสามจวิน !
จวินเซี่ยมองไปยังจวินฮูว แววตางของเขาเปล่งประกายอยู่ชั่วครู่ก่อนจะมืดลง เขาคิดมาว่า ชิยฮูว และชินเซียวเป้านั้นช่างหยาบคาย กดขี่และหยิ่งทะนงต่อความผิดพลาด จวินเซี่ยทำได้เพียงจินตนาการว่าจะมีบาปมากแค่ใหนที่ทั้งสองได้กระทำไป ! วันนี้ หากชินเซี่ยวเป้าไม่ได้เจอกับ จิวนเซี่ยและถังหยวน และได้พบกับคนธรรมดาแทน คนผู้นั้นจะมีชีวิตรอดอยู่อีกหรือไม่ ?
ชิยฮูว ชินเซี่ยวเป้า หันไปเป็นขยะของเมือง จะให้พวกเขาอยู่รอดต่อไปคงจะทำให้จวินเซี่ยไม่สบายใจ ! อณุญาติให้ สกุลทางฝ่ายเหนือรอดต่อไปมันทำให้จวินเวี่ยไม่สบายใจ ! ประกายสังหารของจวินเซี่ยกำลังถูกกระตุ้น ! แต่เขากำลังลังเล เพราะเขาสามารถรู้สึกได้ว่ามีใครบางคนกำลังแอบเฝ้ามองเขาอยู่ในที่นี้ และติดตามทุกการเคลื่อนไหวของเขา…
เขาเอนหลังกลับไปนั่งอย่างเกียจคร้านและยกขาทั้งสองข้างขึ้นมาด้วยสันดายส่วนตัว เขาเอานิ้วชี้ไปที่หัวของชินฮูว
“ ชินฮูวหลังจากที่ได้ยินคำพูดของเจ้าก่อนหน้านี้ เดิมทีข้าตั้งใจจะสั่งสอนเจ้า ! แต่เมื่อได้เห็นความเคารพของเจ้าแล้ว ข้าจึงตัดสินใจจะลืมมันเสีย อ่อ ข้าด้ยินว่า สกลุทางเหนืองของเจ้า เปิดบ่อนไว้มิน้อย และยังได้ยินว่าสกลุทางเหนือของเจ้าเหมือนดั่งกลิ่งบนกองเงินกองทองทุกวัน เหอเหอ … หรูหราเสียจริง ”
เมื่องเพ่งมองไปยังชินฮูว จวินเซี่ยพ่นลมอย่างเยือกเย็นสองครั้ง
“ ชินฮูว นายน้อยผู้นี้จะรอดูว่าเจ้าจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร หากเจ้ากล้าที่จะทำให้ข้าขุ่นเคือง นายน้อยผู้นี้รับรองว่า จะไม่มีใครในสกุลทางฝ่ายเหนืองของเจ้า ไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่ อยู่เห็นพระอาทิตย์ขึ้นในวันพรุ่งนี้ ! ”
เมื่อพูดอย่างนั้น จวินเซี่ยงอตัว เข้าไปใกล้กับหูของชินฮูว และยิ้มอย่างระหลาด
“ อย่างไรก็ตาม หากเจ้าทำให้ข้าพอใจ เจ้าก็จะได้มีความสุขกับผลประโยชน์อะไรบางอย่าง ฮ่าฮ่าฮ่า… ”
เจ้าสามารถที่จะพูดจนเงินหลั่งไหลออกมาจากปากของเจ้าได้มากเท่าที่เจ้าต้องการ ! นี่จำเป็นต้องชักแม่น้ำทั้งห้าด้วยหรือ ? ชินฮูวสาปแช่งภายในใจ แต่ก็ไม่สามารถที่จะทำอันใดเพื่อจูงใจอีกฝ่ายที่แข็งแกร่งกว่าเขาได้ สำหรับเจ้าสกุล เขากำลังถูกคนที่เด็กกว่าข่มเหง ช่างหน้าขายหน้าอะไรเยี่ยงนี้ ! แต่อย่างไรก็ตาม ชินฮูวก็ไม่กล้าที่จะแสดงความทุกข์ใจออกมา นี่เป็นเพราะความจริงที่ว่าจวินเซี่ยใช้เวลาเพียงเล็กน้อยหากจะทำลายสกุลทางฝ่ายเหนือ …
ด้วยรอยยิ้มอันเสแสร้งบนใบหน้า ชินฮูวสัญญาว่าเขาจะทำตามความต้องการของ นายน้อยสามจวิน หลังจากที่ใช้การพูดประจบสอพลอทั้งหมด จิวนเซี่ยสบัดมืออกไป อณุญาติให้เขาเอาตัวลูกชายและจากไปพร้อมความท้อแท้
“ บู่วว ! ขัดใจอะไรเนี่ย ! ”
ถังหยวนพ่อนออกไปอย่างโหดร้ายขณะที่เขามองหลังของชินฮูวที่กำลังจากไป
“ นายน้อยสาม งานเทศการนักปราณญ์จะจัดขึ้นคืนพรุ่งนี้ บนเกาะกลางทะเลสาบจันทร์คล้อย เจ้าจะไปหรือไม่ ? ข้าได้ยินมาว่าที่นั้นจะมีของมาใหม่มากมาย ! ”
ตามธรรมเนียมแล้ว อาณาจักรเทียนเชียงจะจัดงานเทศการนักปราชญ์ ในระหว่างเทศกาลฤดูใบไม้ร่วง ซึ่งงานเทศกาลนี้จะจัดขึ้นในช่วงค่ำที่เกาะกลางทะเลสาบจันทร์คล้อย จักรพรรดิจะใช้โอกาสนี้ให้ผู้รับใช้จัดเตรียม นักปราชญ์ผู้มีพรสวรรค์ สิบอันดับแรกจาก สถาบันเหวินชิงมาแสดงตัว ซึ่งทั้งสิบคนนี้ จะมีผู้มีพรสวรรค์ที่หล่อเลหาไม่กี่คนที่กำลังจะจบการศึกษาและเข้ารับใช้ราชสำนัก โดยใช้งานฉลองนี้ เพื่อแสดงความสามารถของพวกเขาและจะถูกตัดสินให้ดำรงตำแหน่งที่เหมาะสม เช่นนั้นแล้ว งานเทศกาลฤดูใบไม้ร่วงของนักปราชญ์นี้ก็ไม่ต่างอะไรจาก แท่นที่จะนำพาพวกเขาเข้าสู่รั้วมังกร
เพียงสิบตำแหน่งนั้นไม่เพียงพอสำหรับ นักปราณนับพันคน เหตุการณ์นี้ทำให้เกิดการแข่งขันที่เข้มข้นในหมูของนักปราชญ์ในสถาบันเหวินชิง อีกทั้งยังเริ่มเป็นที่สนใจของคนหมู่มาก แม้แต่สกุลใหญ่ๆยังพยายามที่จะเข้าใกล้คนเหล่านี้เพื่อที่จะให้พวกนักปราชญ์ เข้ามารับใช้ สกุลของพวกเขา
อีกทั้ง เหล่านักปราชญ์ผู้มีพรสวรรค์เหล่านี้ยังปฏิญาณตนในความบริสุทธิ ดังนั้น จะมีหญิงสาวจำนวนมากจากสกุลที่สูงศักดิ์ปราถนาที่จะเลือกพวกเขาเหล่านั้นเป็สามีในอนาคต เดิมทีแล้ว คนอื่นๆสามารถเลือกที่จะเข้าร่วมด้วยก็ได้
ด้วยความที่มีหญิงสาวสูงศักดิ์จำนวนมากที่นี่ มันก็เป็นธรรมดาที่จะดึงดูด พวกเสเพลอย่างถังหบวนและจวินโม่เซี่ยให้มาปรากฏตัว เพื่อได้มาซึ่งความงามเหล่านั้น พวกเขาจะจบลงด้วยการเข้าประลงปัญญากับพวกนักปราชญ์ อย่างไรก็ตาม ทุกการประลองจะจบลงด้วยความพ่ายแพ้อย่างน่าสังเวชของหนุ่มเสเพล ซึ่งจะเป็นแบบนี้ในแต่ละปี ในตอนนี้ ถังหยวนถามด้วยความกระตือรือล้นที่เกิดขึ้นในร่างของเขา เห็นได้ชัดว่าเขาให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก จะบอกว่าพวกเขาชนะมิใช่สิ่งที่พวกเขากล้าพูด แต่สิ่งเดียวที่สามารถบอกได้นั่นก็คือ มันดูเหมือนจะไร้ความหวัง
“ งานเทศกาลของนักปราชญ์ผู้มีพร ? นายน้อยอาวุโสถัง มองดูพวกเราทั้งสองสิ เราดูเหมือน … นักปราชญ์หรือ ? ”
จวินเซี่ยกรอกตา
“ มันคงจะใช่ หากเรียกเราว่า เมล็ดผักกาด ”
ในใจเขา จิวนเซี่ยพยายามควบคุมตัวเองที่จะพูดว่า ด้วยหน้าตาอันงดงามของข้า มันหาได้ต่างจากการที่จะเป็นนักปราชญ์เลย แต่เจ้าน้องรักของข้า หากจะเรียกว่าเมล็ดผักการก็ยังไม่คู่ควร สำหรับเจ้าหน่ะ มันเหมาะสมที่จะเรียกว่า เมล็ดไขมัน !
“ ไร้สาระ ! นักปราชญ์อะไรกัน ? พวกมันก็เป็นเพียงคนอวดรู้เพื่อหาประโยชน์ เจ้าจำโจวเชิงซ้ง ผู้ที่ทำให้ข้าเสียหน้า ต่อหน้าแม่นานลี่ในงานเทศกาลนักปราชญ์เมื่อปีที่แล้วหรือไม่ ? มันเป็นผู้หนึ่งที่ประชดประชันไปทั่ว ข้าจึงจัดการให้สกุลถังของข้าจ้างเขาทันที ทั้งหมดที่ข้าต้องทำคือสัญญากับเขาถงึตำแหน่งที่สูงและเงินเดือนจำนวนมาก เจ้ารู้ไหมว่าเขาอยู่ที่ใดตอนนี้ ? ”
ถังหยวนพูดอย่างมีชัย
Translate by iHaveNoname