ตอนที่แล้วตอนต่อไป“ ที่ใด ? ” จวินเซี่ยสนใจในเรื่องนี้มาก จากความทรงจำของเขา เขารู้ว่า ฐานะสกุลของโจวเชิงซ้งนั้นอยู่ในระดับปานกลางเท่านั้น แม้จะคิดว่าเขาได้ครอบครองพรสวรรค์ในการเรียนรู้ แต่เขาก็เป็นผู้ที่หิวโหยในอำนาจ ดูภายนอกเขานั้นสร้างภาพเป็นสถภาพบุรุษผู้สูงส่ง แต่ในความจริงก็เป็นเพียงเศษสวะรับใช้
หลังจากนั้น ทั้งเขาและถังหยวนก็ประลองกันเพื่อให้ได้รับรางวัลเป็นการชื่นชมจาก หญิงสาวจาก ที่ปรึกษาราชสำนัก สกุลลี่ พอหมดวัน ก็ไม่มีหญิงสาวสูงศึกดิ์ผู้ใดสนใจเขาเลย เป็ไปได้อย่างไรที่คนอย่างถัวหยวนจะใจกว้างพอที่รับคนประเภทนี้เข้ามา ? สิ่งที่เกิดนี้ไม่เหมือนกับตัวตนของถังหยวนเลย !
“ อย่างแรก ข้าได้ส่งมันเข้าไปยัง สำนักภาษีอากร จากนั้นท่านน้าของข้าก็พบความผิดพลาดของมันและมันก็ถูกเลื่อนตำแหน่งไป หลังจากที่ถูเลื่อนตำแหน่งสองสามครั้ง และหน้าที่สุดท้ายที่มันได้รับก็คือ การถูหลังทุกครั้งที่ข้าอาบน้ำ ซักกางเกงในและถุงเท้าของข้าทุกๆวัน ชุดของเมียน้อยข้าก็เป็นความรับผิดชอบของมัน ! นอกจากนั้นมันก็ไม่มีหน้าที่อะไรอีก ! ”
ถังหยวนหัวเราะอย่างมีชัย “ หากมันยังคงปากแข็งและเงียบไว้จนจบ เมื่อนั้นข้าคงจะไม่มีความสนใจหรือเหตุผลที่จะทรมาณมันต่อ แต่ไอคนใจเสาะผู้นี้ พยายามที่จะทำตัวสูงกว่าและมีอำนาจต่อหน้าข้า เวลาพูดก็ดูเหมือน นักปราชญ์ที่มีเชื่อเสียงและโด่งดัง บู่ว! ไอลูกเคอรี่ ! ในเมื่อเขาต้องการจะไปมุดหัวอยู่ใต้กระโปรงในที่พักของ ท่านที่ปรึกษาลี่ ข้าเลยจัดการให้เขาได้ซักกระโปรกไปซะทุกวัน ! ”
น้าของถังหยวนนั้นเป็นที่ปรึกษาภายนอกของ สำนักภาษีอากร การจะลดตำแหน่งของคนใหม่นั้นเป็นอะไรที่เขาสามารถทำได้ง่ายๆ
“ แหวะ ! ” จวินเซี่ยพ่นชาที่อยู่เต็มากใส่หน้าถังหยวนและไอ “ น้าของเจ้ามั่นใจว่าสามารถฟังเจ้าได้ ! นายน้ออาวุโวถัง เจ้าไม่คิดว่าการกระทำของเจ้ามันจะต่ำเกินไปหน่อยหรอ ? ไม่ว่าเจ้าจะลดมันยังไง เขาก็ยังคงเป็นนักปราชญ์ และจบการศึกษาที่สถาบันเหวินชิง เป็นคนที่มีฝีมือ การกระทำเช่นนี้ช่างหยาบคายยิ่งนัก … ”
“ หยาบคายเกินไป ? นายน้อยสาม ข้าไม่เห็นด้วยกับเจ้าในเรื่องนี้ คนพวกนั้นมีข้อแม้อันใด ? พวกมันก็ไม่ต่างอะไรกับฝูงหนอนหนังสือ ! แล้วพวกเขาจะเรียนรู้เส้นทางของสวรรค์เพื่อนำพาความสงบและความรุ่งเรืองมาสู่เมืองนี้ ได้จากหนังสือของพวกเขา ? พวกเขารู้แค่ว่าจะถกเรื่องนั้นกันอย่างไรบนกระดาษ แต่หาได้ต้องการใช้มันให้เป็นประโยชน์ไม่ มันทำให้ความรู้ของพวกมันนั้นไร้สาระ ! มีความรู้มากมายเพียงใดก็ไม่สามารถเปรียบได้กับมีทักษะหรอก ที่สำคัญที่สุด พวกเขาถือว่ามีพรสวรรค์ได้อย่างไรกัน ? คนพวกนั้นไม่มีความสำคัญอันใดเลย ! เป็นชื่อเสียงที่กล่าวเกินจริง ! ในประวัติศาสตร์ของอาณาจักรเทียนชิง มีคนมีชื่อกี่คนที่บอกว่าเขามาจากสถาบันเหวินชิง ? บู่วว ” ถังหยวนหัวเราะเบาๆออกมาและ แตะไปที่ไหล่ของจวินเซี่ย “ นายน้อยสาม พวกเราทั้งสองถือว่าเป็นของที่ดี … ”
“ เดี๋ยวก่อน ! เจ้าหมายความว่าไง พวกเราทั้งสองถือได้ว่าเป็นของที่ดี ? ” ขณะที่ฟังถังหยวน เดิมทีแล้วจวินเซี่ยเห็นด้วยกับถังหยวน และยกย่องเขาในใจมาเรื่อยๆ เขาเห็นด้วยอย่างมากในมุมนี้ เมื่อนักเรียนพวกนั้นจบการศึกษาดว้นคะแนนที่สูงจากการศึกษาและทดสอบเพื่อเข้าไปเป็นแรงงาน อดทนต่อช่วงเวลาแห่งการทดสอบ มีไม่กี่อย่างที่พวกเขารู้และพูดสามารถใช้ได้จริง พวกเขามีความคิดที่ไม่ต่างอะไรกับเด็กเกิดใหม่
ถังหยวนมีมุมมองอย่างนั้นอย่างไม่คาดฝัน ทำให้จวินเเซี่ยรู้สึกสดใสขึ้นเมื่อได้ยินคำเหล่านั้น แต่ถังหยวนก็เปลี่ยนเรื่องอย่างไม่คาดคิด ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจ ทั้งสองเรื่องนั้นมันต่างกันเปรียบได้ราวกับฟ้าและเหว เหนือและใต้ มันต่างกันจนน่าทึ่ง
“ ฮ่าฮ่า … สิ่งที่ข้าหมายถึงคือ เราทั้งคู้นั้นเป็นคนดี ” ถังหยวนหัวเราะออกมา “ อย่างไรก็ตาม นายน้อยสาม ไม่สำคัญว่าเราอาจจะเลวสักแค่ใหน หากเราออกไปและทำชั่วทุกๆวัน จะมีสักกี่คนในเมืองใหญ่นี้ที่เราทำร้ายได้ ? คนเป็นพัน ถือได้ว่าเป็นจำนวนที่สมเหตุผล หรือเจ้าไม่คิดอย่างนั้น ? อย่างไรก็ตาม เมื่องมองไปที่ โจวเซินซ้ง ที่ใจเสาะ ก็มีแต่เรื่องเน่าเฟะในตัวเขา หากคนอย่างมันได้รับแต่งตั้งเป็นข้าราชการ การกระทำแค่เพียงอย่างเดียวของมันก็ส่งผลร้ายต่อคนจำนวนมากมาย ! ไม่ต้องเอ่ยถึง ถ้าจะทำร้ายคนที่นี่ เขาแค่ย้ายไปที่อื่นและก็ทำแบบเดิม ตราบใดที่ราชสำนักยังไม่ตัดหัวมันออกไป มันก็ยังกระทำเลวต่อคนอื่นได้อีกเรื่อยๆ ! จนกว่ามันจะโดนตัดหัว แล้วจะมีสักกี่คนที่โดนมันกดขี่ ? หากเราเปรียบมันกับเราทั้งสอง ใครละจะเป็นปิศาจที่แท้จริง ? ”
ถังหยวนรู้สึกไม่พอใจหลังจากที่พูดเรื่องนั้น “ นี่คือเหตุที่ว่าทำไมน้อยชายผู้นี้เลือกที่จะกระทำเรื่องน่าอับอายเช่นนั้น ! นักปราชญ์อะไรกัน ? ไอลูกเคอรี่! หากผู้ใดกล้าพูดถึงนักปราชญ์ต่อหน้าน้องชายผู้นี้ มันจะโดนกระทืบจนตาย ! ตราบใดที่พวหนักปราชญ์เจ้าเลห์เหล่านั้นตกมาอยู่ในอุ้งมือข้า พวกมันก็ไม่ต้องนึกถึงเรื่องที่จะกระดิกตัวหนีไปใหนได้ไปเลย ! ”
จวินเซี่ยหัวเราะลั่น “ พูดได้ดี เจ้าอ้วนถัง นี่เป็นครั้งแรกที่ พี่คนนี้ได้ยินเรื่องจากเจ้าแล้วรู้สึกพอใจ ! พูดได้ดีจริงๆ ! จากสิ่งที่เจ้าพูดก่อนหน้านี้ ข้าขอมอบจอกนี้ให้แก่เจ้า ! ”
จอกนี้เป็นครั้งหนึ่งที่จวินเซี่ยมอบให้ด้วยความจริงใจจากก้นบึ้งของหัวใจ คำพูดของถังหยวนตอนนี้เอาชนะใจของจวินเซี่ยได้ สำหรับจวินเซี่ยที่ได้ย้ายมาที่นี่ จนกลายเป็นคนจากสองโลก คนที่จวินเซี่ยจะดื่นมอวยพรให้นั้นคงจะมีไม่ถึงสามคนกระมั้ง สำหรับถังหยวนที่สามารถจะทำให้จวินเซี่ยดื่มอวยพรให้นั้นแสดงให้เห็นว่า ถังหยวนนั้นโชคดีขนาดใหน ! ถังหยวนเป็นคนแรกเชียวที่ได้รับการดื่มอวยพรจากจวินเซี่ยในโลกนี้ !
หลังจากที่ดื่มจอกนั้นไป มันหมายถังว่าจิวนเซี่ยได้ยอมรับในตัวถังหยวนแล้ว ! แม้ว่าเขาจะเป็นคนเสเพล เขานั้นเป็นอันธพลาที่มีเกียรติจริงๆ !
ปกติจวินเซี่ยจะเป็นคนที่ทำตามอำเภอใจ หากแม้ทุกคนกล่าวหาคนที่เขายกย่อง เขาก็ยังคงดื่นกับคนๆนั้น และหากทุกคนยกย่องคนที่เขาไม่ชอบ เขาก็ยังคงไม่สนใจคนๆนั้น !
ในตอนนี้ เจ้าอ้วนถังยังไม่เข้าใจ ถึงคุณค่าของสุราจอกนี้ ปกติแล้วเขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีสุราจอกนี้ จวินเซี่ยช่วยให้เขารอดพ้อนจากเหตุการณ์อันเลวร้ายมาสองสามครั้ง ! และยังช่วยให้รอดพ้นจากสถานะการเป็นตายได้ ! อย่างไรก็ตาม เรื่องนั้นมันยังไม่เกิดขึ้น
ถังหยวนกลืนสุราหนึ่งจอกเข้าไปใครคราวเดียว ดวงตาเล็กๆของเขามองไปรอบๆ “ ข้ารู้ว่าข้าเป็นคนอย่างไร ข้านั้นหน้าตาไม่ดี ข้าชอบการพนัน ข้าชอบการต่อสู้ อันทพลาคนอื่นทำให้ข้ารู้สึกดี เมื่อข้าเห็นสาวสวย ข้าจะพูดหยอดนางเพื่อบรรเทาความเบื่อหน่าย ใจข้ามันเลวทราม แต่ข้าก็มีความกล้าที่จะเลว! ข้าเป็นคนเลว แต่ข้ากระทำเลวต่อหน้าทุกคน ! อย่างที่ข้าพูดไป เมื่อหญิงสาวนั้นสวยงาม ทุกคนจะหันไปมอง หากหญิงสาวผู้นั้นสวยงาม ทุกคนก็อยากจะมองนางนานๆ หากเจ้าต้องการให้พวกเขาหันมามองเจ้า จะมีเหตุผลที่กระหายเลือดแค่ใหนกันที่จะทำให้วยงามได้ ? หากมีหญิงสาวจากสกุลที่บ้าเลือดมาเห็นข้าทำแบบนี้ แน่นอนว่าพวกนางคงจะหนีไปและซ่อน ในอีกมุม ข้าก็ไม่ได้สนใจจะไล่ตามไปจนตายหรอก แต่ถ้ามีใครเลือกที่จะยืนอยู่ที่นี่ เพื่อหลอกล่อข้าหลังจากที่เห็นพวกนั้น พวกเขาคิดว่ามันดีหรือ ? และตอนนี้ พวกเขาคงจะกล้าที่จะบอกคนอื่นว่าข้านั้นน่าเกลียดชัง ชั่วจนไม่น่าอภัย ! ดูไปที่พวกเสแสร้งนั้นสิ เมื่อพวกมันเห็นหญิงสามสวย พวกมันรีบก้มหัวคำนับ แสดงให้เห็นถึงความบริสุทธิและเคร่งศาสนา แต่หลังจากที่หญิงสาวหันกลับไป พวกมันรีบเงยหน้าขึ้นมองก้นของหญิงสาวนั่นและพ่นน้ำลายกัน ประสงจะปี้นางทั้งนั้น ! บู่ววว ! นั่นละนักปราชญ์ของเจ้า ! นักปราชญ์ที่หัวค_ย ! นักปราชญ์ประเภทใหนกัน ข้าถวิลหาวันที่ข้าจะกำจัดพวกมันให้สิ้นไป ! ”
หลังจากที่พูดความคิดเห็นของเขาออกมาแล้ว เจ้าอ้วนถังก็ก้มลง รินสุราแก้วแล้วแก้วเล่า และดื่มมันโดยไม่หยุดพัก มือของเขารินมันไปไม่ยอมหยุด แม้สุรานั้นจะอ่อน แต่จำนวนที่เขาดื่มเข้าไปและความเศร้าที่เขามีทำให้เขาเริ่มเมา ดวงตาของเขาเริ่มว่างเปล่า และหัวก็แกว่งไปมา จนไม่สามารถที่จะควบคุมได้และหย่อนหัวลงไปยังถ้วยซุปปลาที่ร้อนระอุ แล้วเขาก็กรีดร้องเสียงแหลมและตื่นขึ้นมาใหม่ !
จวินเซี่ยมองไปที่ถังหยวนที่มีน้ำซุปปลา หยุดลงมาจาใบหน้าและคิดในใจ เมื่อข้าได้ตัดสินใจที่จะให้ชินฮูวและลูกชายของมันตายดว้ยกัน ข้าอาจจะให้เรื่องนี้ตกไปยังมือของสกุลถัง คิดดูว่าปู่ถังนั้นเสียใจมากเพียงใดที่ต้องเสียสมบัติล้ำค่าไป เขาอาจจะสังหารผู้บริสุทธิ์เป็นพันเพื่อหาคนผิด … ไม่ต้องกล่าวถึงความแข็งแกร่งของข้าที่ยังอ่อนด้วยในตอนนี้ และ คนที่ข้าฝึกก็ยังไม่สามารถส่งออไปใหนได้ หากท่านปู่ออกมากระทำมันเอง มันคงจะเป็นเรื่องใหญ่… ดีละ ! ข้าจะไปตามทางของข้า ! นี่เป็นวิธีที่จะคลายปัญหานี้ได้ ! บู่วว ! กำจัดขยะไปไม่ถือว่าเป็นเรื่องสำคัญ !
จวินเซี่ยไม่ต้องการที่จะรวบรวมกองกำลังของสกุลจวินเพียงเพราะหนึ่งเหตุผล แกนเชวียน ! แกนเชวียนนั้นเป็นปัญหาใหญ่ แม้แต่สีหน้าของชินฮูวนั้นก็ยังไม่สามารถยืนยันได้ว่าเขาจะเกี่ยวของกับโจรที่ขโมยแกนเชวียนไป หากเขาเกี่ยวข้องกับการโจรกรรม การที่สกุลจวินทำลายสกลุทางฝ่ายเหนือให้สิน ก็เปรียบเหมือนการที่พวกเขาชดใช้ความผิดนี้ สิ่งสุดท้ายที่พวกเขาเห็นก็เพียงแค่รองเท้าที่เปื้อนโคลน ในอีกมุม สกุลถังก็ จะไม่มีอะไรต้องกังวลอีก
“ ไปออ้วนถัง ตั้งแต่ที่เราดื่มกันมา อะไรที่เจ้าพูดว่าเราได้เปลี่ยนสถานการไป ? ข้ารู้สึกว่า นิทัศการสำราญแดงนี่ค่อนข้างจะสะอาดและเงียบน่ะ เจ้าคิดว่าไง ? ” เห็นได้ชัดว่าจวินเซี่ยต้องการจะทำอะไรบางอย่างที่ชั่วร้าย แทนที่จะทำตัวเรียบร้อย
“ เทสการสำรายแดง ? มันเป็นที่ที่สะอาดและเงียบสงบดี ที่ที่ดีมากๆ อ่าาาาห์ … ” ดวงตาของถังหยวนเปล่งประกายและเขาก็ได้ตื่นขึ้นมาจากอาการเมา ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความต้องการ “ ฮ่าฮ่าฮ่า นายน้อยสาม … เจ้านี่เป็นเพื่อนแท้ มามามา! ไสหัวมานี่เดี๋ยวนี้ ! สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่วันมานี้ ทำให้ข้าไม่สบายใจ ข้าต้องการที่ ที่สะอาดและเงียบสงบจริงๆน่ะ … ” เขายืนขึ้นอย่างฉุนเฉียว พุงของเขาห้อยลงไปถึงต้นขา
จวินเซี่ยเฝ้ามองถังหยวนด้วยใชหน้านิ่งๆและมีความพิศวงอยู่ภายในใจ เขาคิดไว้ว่าเขาจะไปต่อหลังจากที่เข้าไปยัง เทศกาลสำราญแดง แล้วเขาจะใช้มือสองข้างเพื่อที่จะพยุงท้องเขาได้อย่างไร แต่หากเขาทำไม่ได้ แต่มันก็เป็นเรื่องยากที่จะทำ ปวดหัวเสียจริง …
Translate by iHaveNoName cha