ตอนที่แล้ว
องค์หญิงหลิงเมิ่ง เป็นบุตรสาวสุดที่รักของ องค์จักรพรรดิ์ ที่พระองค์ ประคบประหงมราวกับเป็นส่วนหนึ่งของพระองค์ หากองค์หญิงหลี่เมิงโดนลอบสังหาร ใครจะรู้ได้ว่า องค์จักรพรรรดิ์จะเศร้าโศกสักเพียงใด ?
คนเหล่านั้นจะรองรับความโกรธของพระองค์ได้หรือ ?
จวินเซี่ยหาได้มีเวลาคิดมากไม่ ขณะที่ผู้ติดตามขององค์หญิงมาถึงตรงหน้าเขา หญิงสาวทั้งสองที่ยืนรออยู่ข้างหน้ามองไปยังจวินเซี่ยที่อยู่ตรงหน้าพวกนางโดยไม่ได้ขยับตัวเลยแม้แต่น้อย พวกนางแสดงสีหน้ารังเกียจและเดินอย่างรวดเร็วไปยังเกี้ยว แล้วกระซิบอะไรบางอย่างเข้าไปข้างใน
คนที่อยู่ในเกี้ยวนั้นก็ได้ พูดอะไรบางอย่างออกมาทำให้เหล่าผู้ติดตามนั้นหยุดลง จากนั้น ม่านของเกี้ยวก็เปิดออก ใบหน้าอันงดงามของหญิงสาวที่อยู่ในชุดราชสำนักก็ปรากฏออกมาที่หน้าต่าง ใบหน้านั้นแสดงถึงความกระวนกระวายที่ถูกยับยั้งไวขณะที่นางถาม
“ จวินโม่เซี่ย เหตุใดวันนี้ เจ้าถึงมาขวางทางข้า ? ”
ขวางทางเจ้า ? จวินโม่เซี่ยตกใจ จากนั้นเขาก็มองไปรอบๆและพบว่าตัวเองยืนอยู่กลางถนน ซึ่งเป็นไปไม่ได้เลยที่คณะผู้ติดตามเหล่านั้นจะหลีกทาง ! นอกจากนี้ พวกเขายังเป็นผู้ติดตามขององค์หญิง มันจึงมีเหตุผลที่จะบอกว่าเขากำลังขวางทางพวกเขาอยู่ !
จากความทรงจำของจวินโม่เซี่ย จวินเซี่ยรู้จักองค์หญิง หลิงเมิ่ง แต่เขายังไม่เคยเห็นนางแบบตัวเป็นๆ หลังจากที่เห็นนางครั้งแรกในวันนี้ เขาก็ได้แต่ชื่นชม ซึ่งไม่น่าพิศวงเลยที่จวินโม่เซี่ยจะหลงไหลในตัวนาง นางช่างงดงามจนโลกนี้สั่นสะเทือน !
ผิวขาวนวล คิ้วโก่งดั่งคันธนู ดวงตาสดใสราวกับผิวน้ำในฤดูใบไม้ร่วง ใบหน้ารูปไข่ ผมสีดำสลวย กลิ่นไออันน่าเกรงขามและความสูงศักดิ์ของนางไหลซึมออกมาจากภายใน ดูราวกับนางมาจากสรวงสวรรค์ งดงามไม่เหมือนใคร ราวกับน้ำบริสุทธิ์จากดอกบัว
“ ฝ่าบาท ท่านจะไปที่ใดหรือ ? ”
เมื่อจวินเซี่ยตระหนักว่า ตรงหน้าเขานั้นคือพระราชวัง องค์หญิงหลิงเมิงเพิ่งจะออกจากพระราชวังและก็เจอกับมือสังหาร !
มันมายความว่าไง ? เห็นได้ชัดว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง !
หลังจากที่ตระหนักรู้ดังนี้ จวินเซี่ยแทบอยากจะก้าวขาและวิ่งหนีไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ด้วยสถานะของสกุลจวินในตอนนี้ มันไม่เป็นการฉลาดหากเข้าไปก้าวก่ายในความขัดแย้งภายในของราชวงศ์ ขณะที่มองไปยังการอารักขาขององค์หญิงหลิงเมิ่งนั้น จวินเซี่ยตัดสินได้เลย ว่าความสามารถที่จะรักษาชีวิตองค์หญิงของพวกเขานั้นมีน้อยมาก
มันดูเหมือนว่าความงามอย่างเหลือเชื่อนี้ จะถูกทำลายไปด้วยน้ำมือของมือสังหาร แม้จวินเซี่ยจะพบว่ามันช่างโชคร้าย แต่เขาก็หารู้สึกต่อต้านไม่ หลังจากเรื่องทั้งหมดนี่ การปกป้องตัวเองและสกุลของเขาต้องมาก่อน
“ โอ้ว ข้ากำลังไปพบเซี่ยวอี้ที่บ้านของสกุลตู่กู้ นายน้อยสาวจวิน โปรดหลีกทางให้ข้าเถิด ”
สีหน้าขององค์หญิงหลี่เมิ่งสงบนิ่งขณะที่นางตอบกลับ หลังจากที่ถูกจวินเซี่ยหลอกเอาเหล็กดาวตกมา ตู่กู้เซี่ยวอี้รู้สึกผิดหวังมากขณะที่นางคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ในตอนที่โศกเศร้า นางจึงไปหาพี่สาวที่แสนดี องค์หญิงหลี่เมิงเพื่อที่ปรับทุกข์ น่าเสียดาย ที่องค์หญิงอยู่กับองค์ราชินีในห้องบรรทม ดังนั้น ตู่กู้เซี่ยวอี้จึงไม่สามารถเขาพบนางได้
เมื่ององค์หญิงหลี่เมิงกลับมา นางพบว่าน้องสาวที่รักของนาง มาหาและร้องไห้กลับไป นางจึงเป็นกังวล กลัวว่าจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น นางจึงรีบเตรียมการที่จะไปยัง คฤหาสน์ ของสกุลตู่กู้วเพื่อดูว่าเกิดอะไรชึ้น อะไรเป็นสาเหตุที่แท้จริงที่ทำให้ น้องสาวที่น่ารักและหลักแหลมของนางเศร้าโศกเช่นนี้ ? ใครจะคาดว่านางกลับต้องมาพบกับจวินโม่เซี่ย ผู้ที่กระทำผิดที่แท้จริงที่นี่
แน่นอนว่า องค์หญิงหลิงเมิ่งยังไม่รู้เรื่องนี้ ไม่อย่างนั้น นางอาจจะจับสารเลวนี่มัดและส่งไปยังคฤหาสน์ตู่กู้วแล้วก็เป็นได้
จวินเซี่ยนในตอนนี้กำลังสับสน เขาไม่สามารถรับรู้ถึงกลิ่นไอของอำนาจชนชั้นสูงจากนางได้ หากแต่เขาสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่อ่อนโยนแทน สำหรับบรรยากาศอันอ่อนโยนที่มาจากองค์หญิงผู้นี้นั้นเป็นอะไรที่ปรากฏขึ้นมาอย่างประหลาด
“ เข้าใจแล้ว โม่เซี่ยไม่มีอะไรจะรบกวนท่านแล้ว เชิญท่านไปเถิด ”
จวินโม่เซี่ยตัดสินใจได้ว่ามันจะดีต่อเขาที่จะหลีกทางไป อย่างไรก็ตาม เขาก็ตัดสินใจที่จะเตือนนาง เขาเพ่งมองไปหานางและพูดด้วยน้ำเสียจริงจัง
“ ระวังตัวด้วย ”
ในความจริง หัวใจของจวินเซี่ยนั้นสับสนอย่างน่าพิศวง สำหรับองค์หญิงผู้สูงศักดิ์แห่งอาณาจักร จากสถานะของนางในตอนนี้นั้น เหตุใดการคุ้มกันของนางจึงหละหลวมนัก ? ยิ่งไปกว่านั้น หาได้มียอดฝีมือติดตามนางไปด้วยเลย ! เวลานี้คือช่วงเวลาที่การคุ้มกันของนางเปราะบางต่อการลอบสังหารมากที่สุด
หรือมันจะเป็นเรื่องบังเอิญกัน ? ยิ่งเขาคิดมากเท่าใหร่ จวินเซี่ยยิ่งรู้สึกว่ามีแผนการที่ซับซ้อนอย่างมากอยู่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ !
สุภาพบุรุษไม่ได้ยืนอยู่ภายใต้ซากกำแพงแล้ว มือสังหารก็ได้เผ่นไปไกลเท่าที่จะเป็นไปได้ จวินเซี่ยหาใช่คนที่หลงใหลในความงาม หรือ ขี้สงสาร ไม่ต้องเอ่ยถึงการที่เขาจะเอาชีวิตไปเสี่ยงในเรื่องนี้เลย เขาจะไม่ยอมยุ่งเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้ โดยเฉพาะเมื่อหญิงผู้นี้มีแต่ความรังเกียจเขา ไม่สำคัญว่านางอาจจะสวยสักเพียงใด ถึงแม้นางจะสวยงามราวกับนางฟ้าบนสวรงสวรรค์ แล้วไงล่ะ ?
องค์หญิงลี่เมิงค่อนข้างที่จะประหลาดใจขณะที่นางมองไปยังจวินเซี่ย จากสิ่งที่นางจำได้สำหรับนายน้อยจวินสามผู้นี้ เมื่อใหร่ก็ตามที่เขาเห็นนาง เขามักจะย่องเข้ามาและก่อนกวนนางโดยเรียก
“ น้องนาง น้องนาง ”
สำหรับเขาที่จะพูดอย่างอ่อนโยนอย่างวันนี้นั้นหาได้ยากจริงๆ อย่างไรก็ตาม การกระทำของเขานั้นเป็นสิ่งที่รักษาเกียรติ์ของทั้งคู่ไว้และถือได้ว่าเป็นสิ่งดี
องค์หญิงกลับไปยังเก้าอี้ของนาง และม่านบังก็ได้ปิดลง เมื่อมองไปที่นางในตอนนี้ สามารถเห็นได้เพียงแต่รูปเงาอันสวยงามที่พร่ามัว ทำให้รู้สึกราวกับอยู่ในความฝัน
ภายใต้เงามืด มีใครบางคนพูดขึ้นมาด้วยความเร่งรีบ
“ นายท่าน เจ้าเสเพลแห่งสกุลจวิน จวินโม่เซี่ย จู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้น เราจะทำอย่างไรกันดี ? เราจะรอให้เขาจากไปก่อนหรือ … ”
ดวงตาของชายสวมหน้ากากที่อยู่บนหลังคาเปล่งประกายขึ้นเป็นสีทอง
“ ดีละ ! อย่าให้พลาดโอกาสนี้ และกำจัดมันไปด้วยเลย ! เราจะทำให้ ตาแก่จวินจ้านเทียนนั่นเป็นบ้าไปเลย ! นี่จะเป็นสิ่งที่ดี ! ”
“ ขอรับ ! ”
จวินเซี่ยหลบไปข้างทางขณะที่เขาพึมพัมกับตัวเอง แม้นผู้นั้นจะสวยงามสักเพียงใด เมื่อตายไปพวกนางก็จะเน่าเปื่อย สุดท้ายก็เหลือทิ้งไว้เพียงแค่กองกระดูก อยู่ใต้ผืนดิน จวินเซี่ย อาาห์ อย่าได้ใจอ่อนไปเลย จะออกตัวไปตอนนี้ก็รังแต่จะนำพาอันตรายมาสู่ตัวเอง สุดท้ายจวินเซี่ยก็พยักหน้าและเริ่มออกไปจากพื้นที่อันตรายนี้
ในตอนนั้นเองที่กลิ่นอายอันเย็นชามากมายพุ่งตรงไปยังจวินเซี่ย !
โอ้ พระ สงฆ์ ! ในตอนนี้เขาไม่สามารถที่จะหนีออกไปได้แล้ว แม้ว่าเขาต้องการสักเพียงใด จวินเซี่ยสามารถสัมผัสได้ถึง จิตสังหารที่พุ่งตรงมายังเขาได้ชัดเจน เขาจะไปรู้ได้อย่างไรว่า พวกนั้นเพิ่มเขาเป้นหนึ่งในเป้าหมายแล้ว ?
ข้านี่สามารถยั่วยุทุกคนที่เจอได้อย่างไรกัน ? ช่างชิบหายแท้ๆ ! หรือข้าจะเป็นสิ่งที่คนของเจ้าคิดว่าเป็นอันตราย ? ข้าเป็นเพียงแค่ผู้ที่ผ่านมาเท่านั้น !
ตามมาด้วยคำสั่ง ยกเกี้ยว และคณะผู้ติดตามก็เคลื่อนที่ไปข้างหน้าอย่างช้าๆ องครักษ์จำนวนหนึ่งจากกลุ่มนั้นโค้งคำนับอย่างนอบน้อมต่อหน้าจวินเซี่ยก่อนที่จะเดินผ่านไป
ในตอนนี้ องค์หญิงลี่เมิงที่นั่งอยู่ภายในเกี่ยวกำลังครุ่นคิดถึงคำพูดสุดท้ายของจวินเซี่ย
“ ระวังตัวด้วย! ”
ประโยคนี้ของจวินเซี่ยเป็นอะไรที่อึมครึม ทันใดนั้นนางก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาในใจ หรือเจ้าจวินโม่เซี่ยนั่นจะรู้อะไรบางอย่าง ? หรือเขากำลังพยายามจะเตือนข้า ? ความกลัวในใจนางพุ่งสูงขึ้นขณะที่คิดถึงเรื่องนี้ นางอ้าปากขึ้นเพื่ออกคำสั่งให้หยุด แล้วนางอาจจะถามเรื่องนี้กับจวินเซี่ยได้
ในตอนนั้นเองที่ท้องฟ้ากลายเป็นสีดำขณะที่ความมืดอันไร้ที่สิ้นสุดของค่ำคืนปกคลุมไปทั่วพื้นดิน
เบื้อหลังความมืดมิดของค่ำคืนนั้น ชายสวมหน้ากากในชุดดำจำนวนหนึ่งร่อนลงมาจากบนฟ้า ก่อนที่พวกเขาจะแตะพื้นดิน ก็มีกระบี่อันคมกริบนับสิบพุ่งตรงไปยังเกี้ยว เกิดเป็นเสียงหวีดดังไปในอากาศ ใบของกระบี่เปล่งประกายเป็นสีทองและเงิน
เสียงกรีดร้องอย่างน่าเวทนาดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ขณะที่ชายในผ้าคลุมดำร่อนลงมาเหนือเหล่าองครักษ์ ก็มีองครักษ์จำนวนหนึ่งร้องตะโกนขึ้นพร้อมกัน
“ คุ้มกันองค์หญิง ! ”
พวกเขาแต่ละคนยืนต้านอยู่รอบๆเกี้ยว กระบี่ของพวกเขาเปล่งประกายขึ้นในอากาศ มีเสียงกระทบกันของกระบี่ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทำให้คนที่สันจรไปมาบรถนนกรีดร้องและหนีเอาชีวิตรอด
ชายใส่หน้ากากชุดดำสองคน ร่อนลงมาจากหลังคาและพุ่งตรงไปยังจวินเซี่ย เมื่อมองไปยังสีของปราณเชวียนของพวกเขา ทำให้รู้ว่าทั้งคู่นั้นอยู่ในขั้น เชวียนเงิน ! จวินเซี่ยในตอนนี้ไม่มีทางที่จะเอาชนะพวกเขาได้เลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาคือมือสังหาร !
translate by iHaveNoName