” ฝ่ามือร้อยหมัด ทักษะระดับ 1 ขั้นสุดท้าย!!! “
เสียงร้องทั้งห้อง ออกมาด้วยด้วยความประหลาดใจเห็นได้ขัดว่า ‘ชูเซิน’ได้ใช้ทักษะจู่โจมอย่างเต็มที่
แม้ว่าฝ่ามือร้อยหมัด จะเป็นแค่ ทักษะระดับ 1 ถ้าทำความเข้าใจถึงขั้นสุดท้าย มันจะมีพลังอย่างมาก
แม้แต่พวกเขาที่อยู่ในระดับเดียวกัน ถ้าเลือกทักษะไม่เหมาะกับพลังมันจะต่อต้านกัน
ทุกคนต่างคิดว่า ‘ชูเฟิง’ต้องแพ้อย่างแน่นอน
‘ชูเยว่’ ขมวดคิ้วและเดินไปข้างหน้า 2 ก้าว เทอต้องการรที่จะหยุด’ชูเซิน’
” ชูเยว่ เจ้าเป็นคนดูไม่สามารถเข้าไปยุ่ง เจ้าก็รู้กฏใช่ไม๊ ? “
ในตอนนั้น เทอได้ยินเสียงข้างๆหูของเทอ เทอมองไปรอบๆเหน’ชูเซิน’ยิ้ม มาที่ตัวเทอ
‘ซูเยว่’ รู้ว่า สถานการณ์ไม่ค่อยดี ตั้งแต่ที่เทอถูก’ชูเฉิง’จับตามอง
ยังไงก็ตาม เพราะนั้นหมายความว่าเทอไม่สามารถเข้าไปช่วยชูเฟิงได้ มันทำให้เทอรู้สึกวิตกกังวลมากขึ้น
* ปั้งง * . . .
การปล่อยหมัดของ’ชูเซิน’ ชนกับอากาศเหมือนจะเอาชีวิต ‘ชูเฟิง’ เลยนำพลังกั้นไว้บนอากาศเพื่อที่จะโจมตี
‘ชูเฟิง’รู้สึกว่าหมัดของ ‘ชูเซิน’ไม่ธรรมดา เขาไม่ได้ยั้งมือแม้แต่นิดเดียว แสดงว่าเขาต้องการชีวิต ‘ชูเฟิง’
แต่ ‘ชูเฟิง’ไม่ได้มีความรุ้สึกว่ากลัว เขายังคงยืนนิ่ง เขาไม่คิดจะหลบหรือหนี เค้าตั้งสมาธิเพื่อรอการโจมตี
” เจ้า โง่ชูเฟิง ? ทำไมเขาถึงไม่หลบ ?
” เค้าคงคิดจะหลบแหละ แต่ตอบสนองไม่ทัน “
“คงจะเป็นแบบนั้นล่ะ ขยะที่อยู่ฝ่ายนอก 5 ปี”
เมื่อเข้าเห็นว่า ‘ชูเฟิง’ไม่ได้หลบ เขายังคงนึกว่า ‘ชูเฟิง’กลัวจนขยับตัวไม่่ได้
หน้าของ’ชูเซิน’เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เพราะจะได้เห็น’ชูเฟิง’พ่ายแพ้
* วู้วว *
ขณะที่’ชูเซิน’ เข้าใกล้กับ ‘ชูเฟิง’ เขาก็เหวี่ยงแขนออกมา ทันใดนั้นพลังในร่างกายของเขาก็ระเบิด
จู่ๆ ‘ชูเซิน’ก็ตกตะลึง เมื่อเขาให้พลังของ’ชูเฟิง’ ที่เต็มไปด้วย จิตสังหาร
* ฟ้าววว* .
‘ชูเซิน’ทำน่าเหมือนกำลังจะตาย ‘ชูเฟิง’เหวี่ยงฝ่ามือออกมา ด้วยความเร็วที่แทบจะไม่มีใครมองเหน เหวี่ยงเข้าหน้าอกของ’ชูเซิน’
* ตู้มมม * พลังวิญญาณเขาก็หายไป ‘ชูเซิน’รู้สึกว่าเลือดกำลังจะออกภายในตัวเขา
เขาร้องด้วยมาด้วยความเจ็บปวดแล้วกุมมือไปที่หน้าออก
* โอ้ยยยย *
ตอนนั้นเค้าไม่สามารถทำอะไรได้ ‘ชูเฟิง’จึงส่งพลังวิญญาณของเขาใส่ ชูเซิน
” ง๊ากก!! “
‘ชูเซิน’ร้องได้เสียงดังทั่วห้อง ขาของเขาทรุดลง คุกเข่าอยู่ต่อหน้า ‘ชูเฟิง’ แล้วล้มลงบนพื้นโดยไม่เหลือศักดิ์ศรีใดๆ
” นี่ . . . . . . . “
เมื่อเห็นฉากนี้ ทุกคนต่างอ้าปากค้าง พวกเขาไม่เคยคิดว่า ‘ชูเฟิง’ จะระเบิดพลังออกมา!!!
พวกเขาไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ที่ ‘ชูเฟิง’ ถึงทำได้ขนาดนี้ เพียงหนึ่งฝ่ามือ เขาก็เกือบจะฆ่าชูเจินได้
” พลังเจ้าอยู่ ระดับ 4 ห้วงวิญญาณ ? “
ตอนนั้น ‘ชูเว่ย’ก็ส่งเสียงถาม ตาของเขาจ้องมาที่ ‘ชูเฟิง’ พวกเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
” อะไร ? ระดับ 4 ห้วงวิญญาณ ?
กับคำพูดพวกนั้น ทุกคนก็เข้าใจ ว่าพลังที่เอาชนะ ระดับ 3 ห่้วงวิญญาณ
โดยไม่ได้ใช้ทักษะวิชาการต่อสู้ พวกเขาจะต้องมีพลังวิญญาณในระดับ 4 ห้วงวิญญาณ
ยังไงก็ตาม การที่จะก้าวไปสู่ ” ระดับ 4 ห้วงวิญญาณ ” คงไม่ใช่เรื่องง่ายๆ
ทุกคนก็เริ่มรู้จักความสามารถของ’ชูเฟิง’ ไม่ใข่แค่คนอื่นๆ แม้แต่ ‘ชูเยว่’ ตาของเธอเบิกกว่าง
เธอค่อยๆปิดปาก ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความแปลกใจ
‘ชูเฟิง’ไม่ได้สนใจคนอื่นๆ เขาเดินตรงไปที่โต๊ะ เขาหยิบ หญ้าวิญญาณฯ และเดินไปที่ประตู
” หยุดอยู่ตรงนั้น นี้เป็นการต่อสู้ระหว่างคนในตะกูล แต่เจ้ากับทำร้ายเค้าขนาดนี้ จิตใจของเจ้าทำด้วยอะไร ? ในตอนนั้นมีใครบางคนตะโกนออกมา “
เมื่อมองไป ‘ชู เฉิง’ เขากำลังแบกชูเซินขึ้น หน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธเขาไม่สามารถทนได้ที่ใครทำร้ายน้องของเขา
“อะไร ? ในเมื่อเจ้าบอกว่าข้าเป็นคนในตะกูล ข้าไม่ได้เป็นคนพูดมัน “
‘ชูเฟิง’ยิ้มเบาๆ และพูดว่า
“หากได้รับบาดเจ็บอย่าได้ว่ากัน มือเท้าไม่มีดวงตา ตอนนี้เจ้ากลับมาเป็นคนโวยวาย ? หรือเจ้าคิดว่าพวกเจ้าจะไม่บาดเจ็บ ?”
” ข้าจะไม่ยอมให้ใครทำร้ายน้องข้า เห็นได้ชัดว่าเจ้าจงใจตีเค้าอย่างหนัก”
‘ชู เฉิน’กัดฟันด้วยความเจ็บปวด ทันดันนั้นเสียงก็ดังขึ้น เจ้าก็เห็นว่าเขาสู้เจ้าไม่ได้เเล้ว
แต่เจ้ายังระดมพลังวิญญาณใส่เขา เห็นได้ชัดว่าเจ้าจงใจ และต้องการที่จะฉีกหน้าเขาต่อผู้คน
เมื่อได้ยิน ‘ชูเฟิง’ยิ้มขึ้นมาทันที
” ข้าปล่อยพลังระดับ 4 ห้วงวิญญาณไม่ได้ใช้พลังอะไรมากมาย “
ก่อนหน้านี้ ทักษะของเขาดูแกร่ง ปกติแล้ว เขาไม่ควรไม่มาท ส่วนข้านั้นรวบรวมพลังเพื่อรับการโจมตี
” ใครจะไปคิดว่าเค้าจะอ่อนเอขนาดนั้น เพียงแค่การโจมตีเพียงครั้งเดียว ก็ลงไปนอนและ ข้ารู้สึกผิดหวังกับพวกเจ้าจิงๆ”
” เจ้าาา . . . . . . . “
หลังจากได้ยิน’ชูเฟิง’พูด ใบหน้าของ’ชูเซิน’ก็ขาวซีด เสียงความโกรธออกมาจากทางหายใจ แทบจะกระอักเอาตับมาข้างนอก
ไม่เพียงแค่แพ้คนที่พวกเจ้าเรียกว่า ขยะ แต่เขายังถูกเยาะเย้ยต่อหน้าผู้คน มันเป็นเรื่องยากที่เขาจะทนไหว
แต่หากเขาไม่ยอมรับ เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะกฏพี่เขาเป็นคนสร้างกติกา
” ชู เฟิงอย่าได้ใจไปหน่อย เจ้าคิดว่าในที่นี้ไม่มีคนสามารถเอาชนะเจ้าได้งั้นหรอ เจ้ามันแค่คนนอก”
“โอ้ เจ้าอยากสู้กับข้างั้นสินะ ? ไม่เป็นไร ของเดิมพันเอาเป็นหญ้าวิญญาณ เจ้ากล้า ? “
‘ชูเฟิง’ชี้นิ้วไปที่คนๆนั้น
” เจ้า . . . . . . . “
คนๆ นั้นมีลักษณะคล้ายๆ ‘ชูเซิน’ เขาเข้ามาโรงเรียนมังกรฟ้าในเวลาเดียวกับ ‘ชูเฟิง’ ยังไงก็ตาม ความแข็งแกร่งเขายังสู้’ชูเซิน’ไม่ได้
หากสู้ปกติ เขาคงจะตกลงรับคำท้า แต่หากเอาหญ้ามาเดิมพันแล้วเขาไม่กล้าที่จะเสี่ยง
” มันเกิดอะไรขึ้น ? หากมีใครอยากได้หญ้าวิญญาณ เจ้าสามารถมาเอามันตอนนี้ แค่เจ้าเดิมพันมันด้วยหญ้าวิญญาณของเจ้าหาชนะได้ก็เอาไป”
‘ชูเฟิง’มองหน้าของทุกคน แต่ไม่มีใครกล้ามองจ้องตาเขา พวกเขาไม่ได้กลัว’ชูเฟิง’
เพียงแต่ไม่กล้านำหญ้าวิญญาณมาเดิมพัน เพราะนั้นคือ อนาคตของพวกเค้า
” ชู เฟิง อย่าให้มันมากเกินไป “
สุดท้าย’ชูเว่ย’ก็พูด
” เจ้ามีอะไร? ชูเว่ย เจ้าต้องการหญ้าวิญญาณใช่ไม๊ ถ้าข้าจำไม่ผิด เจ้าแก่กว่าข้า 5 ปี หรือป่าว?”
” หากเจ้าไม่กลัวคนพูดว่า เจ้าแกล้งเด็ก ข้าก็ไม่สนใจหรอก ถ้าหากข้าแพ้ ข้าก็จะไม่เสียหน้า ถ้าหากข้าชนะ ข้าก็จะได้รับ. . . .”
เมื่อได้ยิน’ชูเฟิง’พูด ‘ชูเว่ย’กำหมัดแน่น แต่เขาไม่ได้พูดอะไรต่อ
เป็นเพราะ ‘ชูเฟิง’ พูดได้ถูกต้อง ‘ชูเว่ย’ ไม่เหมือน ‘ชูเฉิง’ หรือ ‘ชูเซิน’ เนื่องจากความแตกต่างของอายุไม่มาก
ยังไงก็ตาม ‘ชูเว่ย’ เขาโตเป็นผู้ใหญ่ จากอายุของเขาหากแพ้ ‘ชูเฟิง’ เค้าคงต้องถูกคนอื่นเยาะเย้ย นั้นคือเหตุผลที่เค้าไม่ลงมือ
เห็นได้ชัดว่าคนส่วนใหญ่ ก้มหน้าลง ‘ชูเฟิง’ ก็ส่งเสียงหัวเราะ เขาดูเหมือนมีความสุข แต่่ก่อนที่เขาจะกลับเขาหันไปรอบๆและพูด
” ข้าจะมอบคำ2คำให้ทุกคนที่นี้ ก่อนข้าจะไป อย่างแรกคือ พวกเจ้าคิดว่าจะไม่แพ้ อย่างที่ 2 พวกเจ้า กำลัง เยาะเย้ย ตัวเอง “
สำหรับคำที่ทิ้งไว้เบื้องหลังพวกเขา ทั้งหมดสามารถจะเข้าใจมันหรือไม่ จากนั้น’ชูเฟิง’ก็เปิดประตูออก และเดินจากไป
ตอนนั้น บรรยากาศในห้องอึดอัดอย่างมาก เดิมที พวกเขาตั้งใจจะทำให้ ‘ชูเฟิง’ขายหน้า
แต่ตอนนี้พวกเขาโดน ‘ชูเฟิง’ ทำให้ขายหน้าแทน พวกเขารู้สึกเหมือนว่า ไม่มีน่าจะไปพบคนภายนอก
แต่สิ่งที่รับไม่ได้ของพวกเขาก็คือ ความแข็งแกร่งของ ‘ชูเฟิง’ ตอนแรกพวกเขาคิดว่า ‘ชูเฟิง’เป็นแค่ขยะ
ของตะกูล ชู แต่ตอนนี้ ‘ชูเฟิง’กลับไปถึงระดับ 4 ห้วงวิญญาณก่อนคนอื่นหลายๆคน มันทำให้พวกเขารู้สึกอับอาย
โปรดติดตามตอนนต่อไป…..
ตอนที่แล้ว
ตอนต่อไป