ตอนต่อไปSpirit Vessel บทที่ 1
แปลโดย : SwordGod
บทที่ 1: สตรีที่งดงามที่สุด
ท้องฟ้ามีเก้าสวรรค์ พื้นแผ่นดินมีเก้าธรณี
นรกมีแม่น้ำแห่งความตายที่เชื่อมต่อกับท้องฟ้าและแผ่นดิน มนุษย์เรียกว่า “เก้าน้ำพุ” หรือ “น้ำพุเหลือง” และเก้าน้ำพุคือเส้นทางน้ำพุเหลือง
น้ำพุสีเหลือง เป็นการเดินทางครั้งสุดท้ายของแต่ละคน
***
“หากบุรุษคนหนึ่งไม่ตกหลุมรักอิสตรีที่งองาม เรื่องเลวร้ายคงจะไม่เกิดขึ้นกับเขา”
เฟิงเฟยหยุน “ตกหลุมรักจนโงหัวไม่ขึ้น” คราวนี้ชีวิตของมันอยู่ในกำมือของสตรี
ผู้คนมีวิธีมากมายที่จะตาย บางคนตายในสนามรบ มีหน้ามีตาและมีเป้าหมาย บางคนตายอยู่ข้างถนนไม่ได้รับการฝังศพตามประเพณี แต่ เฟิงเฟยหยุน รู้สึกว่าการตายของมันรุนแรงยิ่งกว่า
สตรีที่สวยขนาดนี้มีอยู่บนโลกนี้ด้วยหรอ?
คำถามนี้ปรากฏขึ้นทุกครั้งที่ เฟิงเฟยหยุน เห็น สุ่ยเยว่ถิง หัวใจของมันไม่อาจสงบลงได้แม้จะเคยพบพานกันมาแล้วหลายครั้ง
ดวงตากลมโตผิวขาวเหมือนไข่มุกและร่างกายที่เพรียวบางพร้อมกับกลิ่นอายของคนชั้นสูง เหมือนเทพธิดาที่สืบเชื้อสายมาจากสวรรค์
นางเป็นสตรีที่สวยที่สุดในโลก
อย่างไรก็ตามเมื่อ เฟิงเฟยหยุน ถูกสังหารด้วยดาบของนางมันก็พบว่านาวเป็นผู้หญิงที่ไร้ความปรานีที่สุดในโลก
ดาบอยู่ในมือของนางเลือดสีแดงสดๆ เลือดของมันไหลลงจากปลายดาบ
วิญญาณของ เฟิงเฟยหยุน หลุดออกมาจากร่างกายของมัน มันเดินทางไปยังโลกสีดำมืดมิด เหน็บหนาวราวกับน้ำแข็ง ขึ้นไปด้านหน้าเส้นทางเดินโบราณโฉบอยู่ในความว่างเปล่า นี้จะนำไปสู่แม่น้ำแห่งวิญญาณไปทางนรก?
ความว่างเปล่าความโดดเดี่ยวและความมืดที่น่ากลัว
คนตายกลายเป็นจิตวิญญาณจริงๆ
“ข้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ข้าผู้นำสูงสุดที่เยาว์วัยที่สุดแห่งเผ่าพันธ์วิหคเพลิงปีศาจ จุดจบของข้าต้องมารอคอยเช่นนี้”
เฟิงเฟยหยุน เดินบนเส้นทางน้ำพุเหลืองยิ้มอย่างกล้าหาญกลิ่นอายอันสูงส่งของมันอาจทำให้จักรพรรดิหลายคนก้มหัวลงไป
เฟิงเฟยหยุน เป็น วิหคเพลิงปีศาจ ชายที่มีพรสวรรค์สูงสุดในรอบสามหมื่นปี มันก้าวมาถึง ระดับอุบัติสวรรค์ ขั้นที่9 ภายในหนึ่งพันปีกลายเป็นผู้บ่มเพาะที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกอมตะ จักพรรดิณีวิหคเพลิง อีก7พระองค์ ได้เสนอชื่อให้มันเป็น ผู้นำสูงสุดแห่งเผ่าพันธ์วิหคเพลิงปีศาจคนใหม่
ในเวลานั้น เฟิงเฟยหยุน ยิ่งมีชื่อเสียงมากกว่าแม้แต่ ผู้อาวุโส และ ผู้นำสูงสุด ของนิกายใหญ่อื่น ๆ จักรพรรดิปีศาจและจักรพรรดิณี คนอื่น ๆ ทุกคนต้องระมัดระวังในการติดต่อค้าขายกับมัน
ขณะที่มันอยู่บนจุดสูงสุดมันก็ได้พบกับนาง สุ่ยเยว่ถิง ทั้งสองพบกันโดยบังเอิญที่ทะเลเหนือ หนึ่งคือผู้นำสูงสุดที่อายุน้อยที่สุดแห่งเผ่าพันธ์วิคเพลิงปีศาจอีกฝ่ายคือสตรีที่สวยที่สุดในโลก พวกเขาตกหลุมรักและใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างเงียบ ๆ บนชายหาดทะเลเหนือ
ในเวลานั้น สุ่ยเยว่ถิง เป็นคนอ่อนโยนและรอบคอบ เป็นสตรีที่เต็มไปด้วยความรัก เฟิงเฟยหยุน มีหน้าที่หลายอย่างในขณะที่เป็นผู้นำสูงสุด มันอาจจะถือได้ว่าไร้ความปรานีและเหี้ยมโหด แต่หลังจากที่มันพบกับนางมันกลับกลายเป็นชายหนุ่มที่มอดไหม้ไปด้วยความรัก
เฟิงเฟยหยุน กอดเอวที่เพรียวงามคอดกิ่ง มันมุ่งมั้นที่จะปกป้องนางด้วยชีวิตของมัน แต่ในช่วงที่มันตายด้วยดาบของนาง มันพบว่านางไม่จำเป็นต้องได้รับการปกป้องจากมันเลยบ่ม ระดับการเพาะของนางสูงมากเท่ากับของมัน การโบกมือที่นุ่มนวลของนางอาจทำลายสวรรค์และโลกและมันก็เป็นแค่การโจมตีแบบส่งๆ
หลังจากที่มันตายไป สุ่ยเยว่ถิง ได้เปลี่ยนตำแหน่งและกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกอมตะ นี่คือเทพธิดา สุ่ยเยว่ถิง ซึ่งได้รับการบูชาและได้รับเกียรติจากทุกคนภายใต้ฟ้าสวรรค์
เยว่ถิง อยู่ภายใต้การปกครองแห่งสวรรค์, คำสั่งในมือของนาง ไม่มีใครกล้าที่จะต่อต้าน
สตรีนางหนึ่งที่ก้าวเข้ามาในบนร่างกายของคนรักของนางบรรลุถึงจุดสูงสุดก เป็นสตรีที่น่ากลัวที่สุดในโลก
ได้ตายด้วยน้ำมือของสตรีที่สวยที่สุดและแข็งแกร่งที่สุด เฟิงเฟยหยุน รู้สึกว่ามันสามารถยิ้มได้อย่างน้อยภายใต้ เก้าน้ำพุ อย่างน้อยที่สุดมันก็รักด้วยความจริงใจและไม่มีความอับอายในหัวใจของมัน มันสามารถจากไปอย่างสงบได้
อย่างน้อยข้ามีความสัมพันธ์ “สนิทสนมกับนางและฉันไม่ได้สูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง!
“ท่านเทพผู้เป็นที่รัก หากท่านสามารถฟื้นคืนชีวิตข้าได้ ข้าจะกลับไปหานางอย่างเต็มที่”
“หากข้าฟื้นคืนชีวิตขึ้นได้ ไม่ว่าข้าจะจ่ายไปเท่าไหร่ ข้าจะทำให้นางรู้ว่า นางไม่อาจหลีกเลี่ยงการทรยศนี้ได้ แม้ว่านางจะเป็นสตรีที่สวยที่สุดความรังเกียจของบรุษจะไม่น้อยกว่าอิสตรีเมื่อมันถูกทรยศโดยความรักของมัน “
“อนิจจา! ความตายเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้และจิตวิญญาณของข้าจะหายไปในที่สุด โอกาสของข้าสำหรับการแก้แค้นจะจบสิ้นแล้ว “
เส้นทางน้ำพุเหลือง เส้นทางแห่งความตาย! ท่านสามารถเดินไปข้างหน้าไม่มีทางย้อนกลับได้
ไปที่นรกเพื่อดื่มชาจากยายเมิ่ง ชาห้ารสแห่งการลืมเลือน ข้าจะลืมทุกสิ่งทุกอย่างและจะไปเกิดในร่างใหม่ ความรุ่งโรจน์ของข้าในชีวิตที่ผ่านมานี้จะกลายเป็นหมอกควันที่ไม่มีความหมาย
แม้ว่าจะมีความเสียใจและความเกลียดชังหรือคนรักและศัตรูก็ไม่สำคัญหรอกเพราะมันเป็นคนที่ตาย เหลือเพียงวิญญาณเท่านั้น
“เดี๋ยวก่อน! ทำไมเส้นทางน้ำพุเหลือจึงว่างเปล่า? ปีศาจและวิญญาณแห่งนรกอยู่ที่ไหน? ที่นี่คือเส้นทางน้ำพุเหลืองจริงๆหรอ? ข้ามาผิดเส้นทางหรอ? “
เฟิงเฟยหยุน เริ่มสงสัย
มองไปที่สภาพแวดล้อมอันเงียบสงบอย่างเงียบ ๆ ไม่มีอะไรนอกจากความว่างเปล่ามืดมิดตั้งอยู่ตรงหน้ามัน มันเลี้ยวยาว ในโลกหลังความตายนั้นมีแสงแวบวาบริบหรี่เหมือนเม็ดข้าว มันมีสีเขียวบินตรงไปทางมัน มันเร็วขึ้นแสงสว่างก็ใหญ่ขึ้นๆๆ …
มันคืออะไร?
มันเป็นเรือ นาวาวิญญาณสีน้ำเงิน ลำหนึ่งที่มีการออกแบบแบบโบราณที่คล้ายกับเรือปีศาจที่อยู่ใต้นรก
มันทำมาจากวัสดุทองสัมฤทธิ์ทองกับเสาเหล็กสิบแปดสำหรับใบเรือ สูงตระหง่านเหมือนเทือกเขาอันงดงาม เสาเหล็กเริ่มขึ้นสนิมและใบเรือสีขาดรุ่งริ่งและเต็มไปด้วยหลุม มันวาดภาพที่มืดมิดและน่าขนลุกของเรือ
สภาพที่น่าอนาถของนาวาวิญญาณสีน้ำเงินยังคงเป็นดลใจให้เกิดความเคารพและสำนึกผิดจากผู้พบเห็น
“เร็วจริงๆ!”
แม้ตอน เฟิงเฟยหยุน มีชีวิตอยู่มันก็ไม่สามารถเข้าถึงความเร็วแบบนั้นได้
นาวาวิญญาณขนาดใหญ่เร็วพอ ๆ กับแสง ไม่มีใครสามารถหลบมันจากการชนนี้ มันเจาะผ่านจิตวิญญาณของ เฟิงเฟยหยุน
“ปัง!”
เฟิงเฟยหยุน พบว่าจิตวิญญาณของมันและนาวาวิญญาณกำลังบินอยู่ในช่องว่าง ค่อยๆกลายเป็นหนึ่ง มันบินอย่างไม่มีจุดหมายในความมืดนิรันดร์นี้
มันอยู่ที่ไหน?
“นี่คือ…”
ไม่ต้องรอให้ เฟิงเฟยหยุน ตอบสนองนาวาวิญญาณฉีกกระชากช่องว่างมิติด้วยตัวมันเองและแล่นไต่ออกไปด้านนอก
“ปัง!”
แสงไฟสุกใสสว่างขึ้น เฟิงเฟยหยุน ถูกกระแทกออกมาทันที มันรู้สึกว่าจิตวิญญาณของมันกำลังเข้าสู่ร่างกายที่อบอุ่น
มันลืมตาขึ้นมา มันพบว่ามันได้กลายเป็นหนุ่มน้อยอายุสิบสี่หรือสิบห้าปี
มันได้เกิดไหม่
มันไม่ใช่ร่างของมัน มันเป็นร่างที่อ่อนแอแม้จะเทียบกับคนทั่วๆไป
และในหัวของมันยังมีความทรงจำมากมายไหลเวียนอยู่ มันรู้ได้ง่ายๆเลยว่าพวกมันเป็นของเจ้าของของร่างกายนี้
มันเข้าไปในร่างคนตายหรอ? หรือว่ามันแอบเข้ามาในร่างนี้อย่างเฉียบพลัน?
ลืมมันไปได้เลย! การมีชีวิตอีกครั้งเป็นเรื่องที่ดีอยู่แล้ว
“เฟิงเฟยหยุน! เขามีชื่อเหมือนกับข้า ชื่อของข้าหมายถึงวิคหกเพลิงส่วนของเขาหมายถึง ลม “ 1
เฟิงเฟยหยุน ไม่สามารถจำแนกความทรงจำไหม่ที่พลั่งพลูเข้ามาได้อย่างเต็มที่ ทันใดนั้นมันก็ได้ยินเด็กสาวคนหนึ่งร้องไห้อย่างเงียบ ๆ ด้วยความกลัวที่อยู่ข้างๆมัน
“นายน้อยเฟิง ใครก็ได้ช่วยข้าที! อายุของข้ายังน้อย ท่านไม่ควรทำอย่างนี้ … “
เด็กสาวตัวเล็ก ๆ กำลังสั่นสะท้านด้วยความกลัว ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง มีรอยแดงห้านิ้วอยู่บนใบหน้าขาวสวยของนาง มันง่ายที่จะเห็นว่านางเพิ่งถูกตบ
ในช่วงขณะนั้น เฟิงเฟยหยุน มีความรู้สึกไม่ดีต่อผู้หญิง มันเชื่อว่าผู้หญิงเป็นลางร้าย พวกนางเป็นแมงป่องพิษ เป็นผึ้งที่อันตรายและที่เลวร้ายที่สุดคือหัวใจของพวกนาง
โอ้พระเจ้า นางเป็นใคร?
เฟิงเฟยหยุน มองไปรอบ ๆ และพบว่าร่างกายของมันรู้สึกเย็นๆ มือของมันวางที่แปลกๆราวกับว่ามันกำลังสัมผัสิะไรสักอย่างนุ่มๆและอุ่นๆ พวกพวกมันนุ่มสบายและเหมือนจะเปียกเล็กน้อย
มันเปลือยกายอยู่ด้านบนของสาวน้อยน่ารัก เสื้อผ้าของนางถูกฉีกเป็นชิ้นๆมันเผยให้เห็นหน้าอกสีขาวของนาง มือที่ชั่วร้ายของมันกำลังคว้าหน้าอกของหญิงสาวคนนี้
โอ้พระเจ้า! ยอดแฝดถูกปั้นแต่งอย่างพิศดาร!
ความแข็งแรงจากการจับของมันมากเกินไป
ทั้งสองร่างเปลือยเปล่าบนเตียงวาดภาพฉากที่ยากจะขัดขืนได้
นางเหมือนนกกระทาเล็ก ๆ ที่กำลังพยายามหลบซ่อนตัว มือของนางปกคลุมส่วนส่วนเฉพาะของนางเสริมสร้างการป้องกันสุดท้ายของนาง ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยน้ำตา ร้องไห้ออกมาเหมือนฝน
“นี่ … นายน้อยชั่วร้ายคนนี้ทำให้เด็กสาวที่ไร้เดียงสาต้องมีมลฑิน บุคคลอย่างเขาไม่สมควรสรรเสริญ! “ ความคิดนี้ปรากฏในหัวของมัน แต่มือของมันยังบีบเบา ๆ อีกครั้งอย่างช่วยไม่ได้ โอ้ แม่เจ้าโว้ย สาวน้อยคนนี้ไปกินอะไรมาพวกมันถึงได้ใหญ่โตแบบนี้ ความรู้สึกนี้ … ไม่เลว!
“โอ๊ย! ใครก็ได้ช่วยด้วย! “
นางร้องไห้ออกมาเพื่อขอความช่วยเหลือ เห็นได้ชัดว่านางกำลังเจ็บปวดจากการสัมผัส
“ปังปัง!”
ประตูไม้สีดำถูกกระแทกโดยชายชราวัยแปดสิบปี เขาถือไม้เท้ายาว ๆ และกระดูกสันหลังของเขางอโค้งจากวัยชรา เขาแทบจะเดินหรือแม้แต่ยืนขณะที่เขากำลังเดินเข้าไปในห้อง
“ท่านปู่ช่วยข้าด้วย!”
สาวน้อยร้องไห้ออกมา
ร่างของชายชรากำลังสั่นสะท้านด้วยฉากบนเตียง มันเหมือนกับว่า เสี่ยวยู่เอ๋อ กำลังถูกกินโดยหมาป่า เขารีบคุกเข่าลงข้างเตียงและค่อยๆคำนับ
“นายน้อยเฟิง, ข้าขอละปล่อย เสี่ยวยู่เอ๋อ ของข้าไปเถอะ นางอายุแค่สิบสี่ปีเท่านั้น นางยังเด็กอยู่เลย ได้โปรดเมตตาช่วยนางทีเถอะ ข้าจะไหว้พระขอพรพระเจ้าเพื่อท่านทุกวันเลย นายน้อยเฟิง ข้าขอร้องละ … “
นายน้อยเฟิง เป็นคนน่ารังเกียจมากในเมืองนี้ไม่มีอะไรที่มันจะไม่ทำ สวมเสื้อผ้าที่ดีที่สุดบังคับให้สาว ๆ ตอนกลางวันแสกๆพาพวกนางกลับบ้านและทำให้พวกนางต้องแปดเปื้น หญิงสาวหลายคนถูกทำลายด้วยมือของมัน
นายน้อยเฟิง ผู้นี้เลวทรามต่ำยิ่งกว่าดิน
อย่างไรก็ตามตระกูลของมันไม่อาจดูแคลนได้ สามารถเรียกเรียกลมเรียกฝนใน เมืองจวงถ่ายเซิ่นจิง精神状态 ได้ แม้ว่าทุกคนจะขุ่นเคือง แต่ไม่มีใครกล้าพูดอะไร สิ่งที่ดีที่สุดที่พวกเขาสามารถทำได้คือการหลีกเลี่ยงมัน
เมื่อ เมืองจวงถ่ายเซิ่นจิง 精神状态 ได้ยินคำสามคำว่า “นายน้อยเฟิง” ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้สาวน้อยร้องไห้
“ตาแก่นี่รนหาที่ตายหรอ หลานสาวของเจ้า ถูกนายน้อยเฟิง เลือกแล้วถือว่านี่เป็นวาสนาของนาง ถ้าเธอสามารถตอบสนอง นายน้อยคืนนี้ นางจะสามารถได้เข้ามาเป็นสาวใช้ในตระกูลเรา ถ้าไม่พวกเราจะขายนางให้กับหอนางโลม ซิงฮวา ในวันพรุ่งนี้ จะกลายเป็นนางบำเริงสำหรับผู้ชายหลายพันคนที่จะมาควบนาง “
ลิ่วล้อสองคนจากภายนอกเข้ามา ทั้งสองสวมเครื่องแบบสีดำมีสีหน้าเหมือนเสือป่าสองตัว
พวกมันเริ่มหัวเราะและเตะชายชราลงกับพื้น
“ไม่! เสี่ยวยู่เอ๋อ นางอายุแค่สิบสี่ปีเอง หากซ่อง ซิงฮวา ซื้อนางไปนางจะตายในที่นั่น “
ชายชราคนหนึ่งที่มีผมสีเทาเริ่มเคร่งเครียจอีกครั้งหน้าผากของเขาที่บวมเป่งจากก่อนหน้านี้ได้แต้มไปด้วยเลือดสีแดง
ซ่อง ซิงหวา เป็นหอนางโลมที่ใหญ่ที่สุดใน เมืองจวงถ่ายเซิ่นจิง และเป็นสถานที่ที่เลวร้ายที่สุด แม้แต่หญิงพรหมจารีที่ขายให้กับซ่องถูกบังคับให้ทำงานอย่างน้อยสิบครั้งต่อวัน หญิงสาวที่สวยนางอาจจะตายไวขึ้น
มันเป็นบาปของมนุษย์! ทุกคนต้องการที่จะกดขี่สตรีสวยๆ มีใครบ้างที่จะไม่สนเงิน?
หากหลานสาวของเขาถูกขายให้กับ ซ่องซิงฮวา ทั้งชีวิตของพวกนางจะพังทลาย
ชายชรามองไปที่หลานสาวของเขาถูกลวนลามโดยนายน้อยเฟิงบนเตียง ความเจ็บปวดและความไร้อำนาจของเขาไม่สามารถอธิบายได้ด้วยคำพูด เขาเสียใจและต้องการฆ่าตัวตาย แต่ก็ไม่อาจทิ้งหลานสาวเพียงคนเดียวของเขาไปได้
“เจ้าแก่! เจ้ากล้าขัดความสุขของนายน้อยของพวกเราหรอ? ข้าจะส่งเจ้าไปปรโลก “
ผู้ติดตมร่างกายกำยังเตะชายแก่ออกไปนอกประตู เลือดอาบเต็มหน้าของเขา
“นายน้อยเชิญท่านตามสบาย ท่านไม่ต้องห่วงเรื่องของไอ้แก่นั้น ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกเราเอง ฮ่าฮ่า!”
ผู้ติดตามสองคน ขยิบตาให้ เฟิงเฟยหยุน และยิ้มอย่างเจ้าเลห์ พวกมันออกจากห้องไปและแบกชายแก่เพื่อพามันไปสู่ความตาย
“นายน้อยเฟิง ได้โปรดช่วยท่านปู่ข้า แล้วข้าจะยอมทุกอย่าง! “
เสี่ยวยู่เอ๋อ ร้องให้ฟูมฟายของร้อง เฟิงเฟยหยุน มืมือของนางปิดบังหน้าอกของนาง แต่ต้นขาที่สง่างามของนางไม่ได้ปกปิดอีกต่อไปส่งสัญญาณการยอมรับการก้าวล้ำของมัน เพื่อช่วยชีวิตปู่ของนาง
ในขณะนางเหมือนลูกแกะที่รอให้หมาป่าชั่วร้ายมาขย้ำ นางแสดงให้เห็นถึงร่างกายขอนางว่า เชิญกินได้แล้ว!
มันใช้เวลาสักครู่ แต่ เฟิงเฟยหยุน กลับฟื้นคืนสติ ของมันและทำให้รู้สึกถึงความทรงจำของมัน สาวน้อย ร่างเปลือยนางนี้คือ เสี่ยวยู่ นางและปู่ลั่ว ของนางอาศัยเปิดร้านชา เล็กๆในซอย
วันนี้ เฟิงหยุน และลูกน้องของมันเห็น เสี่ยวยู่ ทำงานในร้านชา นางอายุเพียงสิบสี่ปี แต่ความอ่อนเยาว์และใบหน้าอันงดงามของนางดึงดูด นายน้อยเฟิง
เมื่อตกเย็น นายน้อยเฟิง ก็มาที่บ้าของ ตาเฒ่าลั่ว พวกเขาเตะประตูเข้ามาและคว้า เสี่ยวยู่ ออกไป เรื่องแบบนี้มันทำมานับครั้งไม่ถ้วนแล้วมันจึงรู้ขั้นตอนดี ก่อนที่ใครจะรู้ เสี่ยวยู่ ก็เปลือยกายอยู่ใต้ร่างมันแล้ว
นี่คือช่วงเวลาที่วิญญาณของ เฟิงเฟยหยุน ได้เข้าชนกับร่างของ นายน้อยเฟิงเฟยหยุน ทั้งสองคนกลายเป็นคนๆเดียวกัน
นี่เป็นเหตุผลที่มันอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัดและทนไม่ได้
หนึ่งความต้องการของ นายน้อยเฟิงเฟยหยุน ยังอยู่ แต่ยังมีหนึ่งความคิดที่มีศิลธรรมของ เฟิงเฟยหยุน ที่ควบคุมร่างนี้
“นายเฟิง เมตตาข้าเถิด ปล่อยท่านปู่ของข้านะ!”
เสี่ยวยู่เอ๋อ ยังคงอ้อนวอน
นางหลับตลงรอคอยคืนที่ฝันร้าย นางบอกกับตัวเองว่าจะไม่ร้องไห้แม้ว่าจะเจ็บปวดก็ตาม นางคอยดูสิ่งที่เป็นนิรันดร์ของนางถูกล่วงละเมิด แต่กลับกลายเป็นร่างของนางเบาหวิว เฟิงเฟยหยุน ซึ่งเดิมทีอยู่ด้านบนของนางได้ลุกออกจากเตียงแล้ว มันใส่เสื้อผ้าราวกับมันเสร็จสิ้นธุระของมันแล้ว
ครั้งแรกมันไม่เจ็บหรอ?
มันเกิดขึ้นแล้วหรอ เขาทำมันยังไง?
ช่วยไม่ได้ที่ เสี่ยวยู่เอ๋อ จะร้องให้อีกครั้ง
“นายน้อยเฟิง ท่านก็ได้สมใจแล้ว ได้โปรดปล่อยท่านปู่ของข้าได้มั้ย “
“อะไร?”
เฟิงเฟยหยุน เกือบล้มหัวฟาดพื้น มันเคร่งเครียจไม่รู้จะพูดยังไง
“เจ้าเปิดตาเจ้าดูให้ดีๆสิ เจ้าตื่นขึ้นมาจากสติของเจ้า หากข้าได้….กับเจ้าข้าคิดว่าเจ้าคงไม่มีแรงที่จะพูดอยู่ตอนนี้ “
เสี่ยวยู่เอ๋อ ตกใจแต่รู้สึกโล่งใจเมื่อรู้ว่าคุณธรรมของนางยังปลอดภัย อย่างไรก็ตามนางสงสัยว่าทำไมเขาไม่ได้กระทำการอันโหดร้าย หรือว่าเขาจำเป็นต้องคิดมาก
เฟิงเฟยหยุน ส่ายหัวไม่รู้ว่านางคิดอะไรอยู่ในใจ มันปิดประตูแล้วมุ่งหน้าไปหาลิ่วล้อของมัน
ดีที่ว่าชายแก่ยังไม่ตาย ตั้งแต่ที่มันมา เกิดไหม่ มันก็รู้จักกับชายแก่นี้คนแรก แล้วมันจะไปทำอย่างนั้นได้อย่างไร?
เสี่ยวยู่เอ๋อคลุมร่างของนาด้วยผ้าปูเตียงจ้องมอง เฟิงเฟยหยุน หายลับไปกับตา คนชั่วเริ่มมีจิตสำนึกหรอ? ไม่มีความชั่วที่ไหน ที่เขาไม่ทำ เขาปล่อยนางหรอ? ต้องเป็นเพราะข้าไม่ได้เป็นที่โปรดของเขา เขาเลยต้องเอาเราไปขายที่ซ่อง ซินฮวา ให้ได้ราคาสูงๆ?
แม้ว่านางจะกังวลเกี่ยวกับอนาคตของนาง แต่นางก็รีบใส่เสื้อผ้าอย่างรวดเร็วแล้วแอบออกจากห้องไป นางต้องการตามหาปู่ของนาง ว่ายังมีชีวิตอยู่หรือไม่
เฟิงเฟยหยุน ไปที่บ้านของ ตาเฒ่าลั่ว มันมาถึงลานบ้านเก่าๆมีกำแพงที่ยุบและซากปรักหักพังที่มุม ดูเหมือนว่าทั้งสองคนนั้นใช้ชีวิตที่ยากไร้ มีเพียงเด็กสาวและปู่ของนางเท่านั้นที่พึ่งพาอาศัยกันเพื่อให้ชีวิตผ่านไปได้