ตอนที่แล้วตอนต่อไปSpirit Vessel บทที่ 2 และ บทที่ 3
แปลไทยโดย : SwordGod
บทที่ 2กับ 3: สมบัติเซียนศักดิ์สิทธิ์
มีฝูงคนล้อมรอบๆภายในลานบ้านเล็กๆ พวกเขาซุบซิบเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น
“กำลังจะมีการฆ่ากัน สองคนนั่นมาจาก ตระกูลเฟิง จะจัดการกับ ตาเฒ่าลั่ว”
“เจ้าจะเสียงดังทำไม? เจ้าไม่รู้หรือว่าต้นเหตุทาจากนานน้อยจากตระกูลเฟิง? หากเจ้ากระโตกกระตากไปละก็ ตระกูลเฟิงจะไปเยี่ยมเจ้า “
“หลานสาวของเขาอยู่ที่ไหน?”
ในที่มืด ผู้คนใช้แสงไฟ ฉายสว่างขึ้นบนลาน ตาเฒ่าลั่ว
คนของตระกูลเฟิงได้ลากตาเฒ่าลั่วเข้ามาในกลางพื้นที่ จ้องไปที่ชาวนาที่น่าสงสารทั้งหมดและกล่าวว่า
“ตาเฒ่าลั่ว ผู้นี้ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำมันกล้าเสียมารยาทต่อนายน้อยของเรา พวกเราจะปล่อยให้มันมีชีวิตอยูบนโลกนี้อีกหรือไม่? “
เพื่อนบ้านทุกคนมองไปทางอื่น ๆ ทุกคนก็เงียบ
แม้ว่าทุกคนรู้ว่า นายน้อยเฟิง เป็นสัตว์ประหลาดที่นี่ แต่ก็ไม่มีใครกล้าที่จะลุกขึ้นต่อสู้กับ ตระกูลเฟิง ได้
คนรับใช้คนหนึ่งเริ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
“หึ! ในเมืองจวงถ่ายเซิ่นจิงนี้นายน้อยเฟิงเปรียบเหมือนสวรรค์ การเสียมายาทต่อนายน้อยเฟิงเปรียบเหมือนกับเสียมารยาทต่อสวรรค์เป็นเรื่องธรรมดาที่มันถูกลงโทษด้วยความตาย “
พูดเสร็จแล้วเขาหยิบไม้ขนาดใหญ่ขึ้นมาจากพื้นแล้วชี้ไปที่หัวของชายชรา
ร่งของตาเฒ่าลั่วผอมเหลือแต่โครงกระดูกจากชีวิตอันแร้นแค้นของมัน ร่างมันขดเหมือนทารกในครรภ์บนพื้นดิน มันยังคงอุทธรณ์คำพูดของมัน
“ได้โปรดปล่อยยุ่เอ๋อไปเถอะ …ได้โปรดปล่อยยุ่เอ๋อไปเถอะ …นางยังเด็ก “
ผู้คนไม่อยากเป็นพยานเพราะจุดจบชีวิตนี้มันจะถูกทิ้งไว้ให้สุนัขกิน
เฮ้อ! ทำไมฟ้าสวรรค์ถึงได้ปล่อยให้ ปีศาจร้าง เฟิงเฟยหยุน เกิดมา!?
ทุกคนสาปแช่ง เฟิงเฟยหยุน ในหัวใจของพวกเขา
ทันใดนั้นชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในกลางลานจากฝูงชน เฟิงเฟยหยุน เดินผ่านและหยิบไม้จากลิ่วล้อของมันมันชายตามองไปที่พวกเขาแล้วพูดว่า
“ขยับไปข้างๆ”
สมุนที่หยิ่งยโสไม่สามารถฝ่าฝืนเจ้านายของตนได้ พวกมันทำตามคำสั่งขยับไปที่ด้านข้าง พวกมันคิดว่า นี่มันเป็น “ห่า” อะไรของมัน แนี่ย? นายน้อยต้องการเป็นคนดีสักครั้งหรอ?
ไไม่ นั้นมันไม่ใช่นิสัยของเขา บางทีเขาอาจอยากจะฆ่า ตาเฒ่าลั่ว ด้วยตัวเอง ไม่ นี่มันไม่ใช่ แม้ว่าเขาจะทำตัวเหมือนนักเลง เขาก็ขาดความกล้าหาญและไม่เคยฆ่าใครมาก่อนด้วยตัวเอง
ทุกคนรู้สึกประหลาดใจ เฟิงเฟยหยุน โยนไม้ในมือของมันออกไป มันค่อยๆประคอง เฒ่าลั่ว ขึ้นมาและตรวจสอบชีพจรของเขา หลังจากมันตรวจดูอาการแล้วสักพักมันก็พยักหน้าแล้วพูดว่า
“เฟิงผิง ไปตาม หมอหวัง มา”
“ฮะ?”
หนึ่งในสมุนทำราวกับว่ามันไม่ได้ยิน เฟิงเฟยหยุน พูด
“ข้าบอกว่าไปตาม หมอหวัง! เจ้าไม่ได้ยินที่ข้าพูดหรอ!? “
เฟิงเฟยหยุน ตะโกนใส่เขา
“ข้าได้ยินแล้ว ข้าได้ยินแล้ว.”
สมุนชื่อชื่อ เฟิงผิง จำคำพูดเหล่านี้ซ้ำ ๆ แล้วมันก็วิ่งออกจากลานไปตามหมอ
ในขณะนี้ทุกคนก็ตกใจอีกครั้ง เหตุการณ์ประหลาด! เหตุการณ์ประหลาด! สมุนเขาทำร้ายเฒ่าลั่ว แต่ นายน้อยเฟิง มาช่วยเขา!
ทุกคนที่ได้เห็นเหตุการณ์นี้ตะใจจนตัวแข็งทื่อ บางทีนี่อาจเป็นสิ่งที่ดี แต่มันแปลกมาก ราวกับว่านายพลสงครามเริ่มถักผ้าเช็ดหน้าดอกไม้นักบวชแปรงผมหรือขันทีเรียกหญิงโสเภณี
หมอหวังของ โรงหมอกู่ซราน เป็นแพทย์ที่มีชื่อเสียง เขานั่งอยู่บนเตียงกับภรรยาของเขาเมื่อได้ยินว่า นายน้อยเฟิง เรียกเขา เขาสวมชุดทำงานทันทีและขี่ม้าไปยังที่ตั้ง
ช่วยเฒ่าลั่วล้างแผลและพันแผลของเขา หมอหวังยังได้สั่งยาที่ดีที่สุด หลังจากนั้นก็สามารถหายใจได้ง่ายอีกครั้ง
“นายน้อยเฟิง เฒ่าลั่ว นั้นอายุมากแล้ว เขาต้องใช้เวลาสักพักถึงจะหายดี ข้าจะมาตรวจเขาทุกวันเป็นเวลาเจ็ดวัน เขาควรจะมีเสถียรภาพหลังจากนั้น “
หมอหวังปิดช่องใส่ยาและเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากจากนั้นเขาก็บอกกับ เฟิงเฟยหยุน อย่างสุภาพ นี่เป็นคนที่อันตรายที่สุดใน เมืองจวงถ่ายเซิ่นจิง หมอวังคิดถึงคำพูดของเขาต่อหน้า เฟิงเฟยหยุน
เฟิงเฟยหยุน พยักหน้าและถาม
“เท่าไหร่?”
“ข้าไม่กล้า ข้าจะรับเงินจาก นายน้อยเฟิง ได้อย่างไร? “
หมอหวัง กลัวไม่อย่างไม่มีเหตุผลและขาก็เริ่มสั่น เขาเข้าไปไกล้แล้วคำนับไม่หยุด
เฟิงเฟยหยุน แสดงอาการไม่พอใจ
“เฟิงผิง ให้หมอหวังหนึ่งร้อยเหรียญเงิน”
“บูม!”
หมอหวัง ทรุดเข่าลงบนพื้นและเริ่มกราบเฟิงเฟยหยุนปากเริ่มอ้อนวอน
“นายน้องเฟิง อย่าฆ่าข้าเลย ข้าจะตัดมือของข้า ข้าจะเลิกเป็นหมอ แทนที่ข้าจะรับเงินของท่าน “
หมอหวังตื่นตระหนก ภายในใจของเขาเตือนว่าอย่ารับเงินจาก เฟิงเฟยหยุน เคยมีคนโง่รับเงินค่าอาหารจากเฟิงเฟยหยุน หลังจากนั้นบ้านของเขาทั้งบ้านต้องระส่ำระสาย ภรรยาและลูกสาวสามคนของเขาถูกนำตัวไปให้ นายน้อยเฟิง จากนั้นก็ขายให้กับซ่อง ซิงฮวา
การขัดขืน นายน้อยเฟิง คือการอำลาภรรยาและริบบุตรหลานของท่าน นี่เป็นสิ่งต้องห้ามที่เขาไม่ควรทำ
ในใจของ เฟิงเฟยหยุน รู้สึกเสียใจ ดูเหมือนว่าร่างนี้ในอดีตมีความผิดบาปมากมาย ในสายตาของคนเหล่านี้เขาไม่ต่างจากปีศาจ อย่างไรก็ตามเขาจำได้ว่ามีความทรงจำบางอย่างในใจของเขาและเห็นการกระทำชั่วร้ายที่กระทำโดย เฟิงเฟยหยุน โดยไม่มีสำนึกผิดของมนุษย์ ช่วยไม่ได้ที่มันต้องร้องอุทานว่า “อะไรกัน”
“เจ้ากลับไปได้ละ!”
เฟิงเฟยหยุน พูด
เหมือนก้อนหินถูกยกขึ้นจากบ่าหมอหวัง เขายังขอบคุณนายน้อยและรีบวิ่งหนีไป
ยู่ เอ๋อในเสื้อผ้าที่รุ่งริ่งของนางแอบเห็นทุกสิ่งทุกอย่าง ตาดำของนางกระพริบตาปริบๆนางสงสัยว่านายน้อยที่ชั่วร้ายนี้กำลังวางแผนอยู่ ทำไมเขาถึงช่วยคุณปู่?
นางเอียงศีรษะของนางและครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ต่างๆ เฟิงเฟยหยุน อยู่ข้างหน้านางแล้ว นางสูญเสียสติปัญญาของนางและรีบกระโดดกลับในขณะที่กรีดร้อง
“ท่านต้องการอะไร?”
เสี่ยวยู่เอ๋อ หย่อนตัวลงอีกสองก้าวและหันหลังให้กับกำแพง
เฟิงเฟยหยุน จ้องมองนางอย่างระวังค่อยก้าวเดินตรงไปที่นาง มันสังเกตเห็นเสื้อผ้าที่รุ่งริ่งของนาง ใครๆก็สามารถจับหรือเหลือบมองภายใต้เรือนร่างอันนุ่มนวลของนางได้
นางเป็นเด็กสาวที่งดงามโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่คู่ “กระต่ายขาวขนาดเล็ก” มันโดเด่นมาก!
“ต้องการให้ข้ารับผิดชอบเจ้ามั้ย?” เฟิงเฟยหยุน ลังเลขณะพูด
สาว ๆ ทุกคนในโลกมีความระมัดระวังมากเสื้อผ้าที่ปกปิดร่างกายของนางขาดกระจุยแน่นอนว่ามันควรจะรับผิดชอบต่อนาง
นี่คือความแตกต่างปัจจุบันของ เฟิงเฟยหยุน และ เฟิงเฟยหยุน นี่ความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุด
“ไม่จำเป็น”
บางทีทั้ง เมืองจวงถ่ายเซิ่นจิง ซึ่งผู้หญิงไม่กล้าที่จะทำให้ นายน้อยเฟิง รับผิดชอบ
แม้ว่าจะเป็นครั้งเดียวก็ตามที่เด็กสาวที่บอบบางถูก นายน้อยเฟิง ทำลาย นางทำได้แค่เพียงร้องให้เท่านั้น และไม่ได้เรียกร้อง ให้ นายน้อยจอมเผด็จการนี้รับผิดชอบ
ลั่วเอ๋อ กัดริมฝีปากนางแน่น จ้องมอง เฟิงเฟยหยุน ร่องรอยประทับบนแก้มเหมือนจะส่งผลความเจ็บปวด
“ยังเจ็บอยู่หรอ?” เสียงอ่อนโยนของ เฟิงเฟยหยุน ถาม
“เจ็บ!”
“เรื่องในวันนี้ข้าต้องขอโทษเจ้าด้วย หากเจ้าพบปัญหาใดเจ้าสามารถมาพบข้าได้ที่ ตระกูลเฟิง.”
“เขาเดินออกไปจริงๆ ข้าไม่คิดเลยว่าเขาจะปล่อยข้า.”
ปากเล็ก ๆ ของ ลั่วยู่เอ๋อ ไม่สามารถปิดได้เป็นเวลานาน นางจ้องไปที่ เฟิงเฟยหยุนที่เดินจากไป นางรู้สึกว่าขาดความมั่นใจในตัวเอง
นางไม่สามารถสงบจิตใจได้ นางคิดเสมอว่า เฟิงเฟยหยุน คือปีศาจร้าย และไม่กล้าขยับไปไหน ก่อนที่จะผ่านไปจนถึงครึ่งชั่วยาม นายน้อยเฟิงไม่ได้ย้อนกลับมา นางก็คลายตวามกังวใจ แล้วรีบวิ่งกลับไปหาปู่ของนาง
ตอนนี้มืดแล้วแต่ เมืองจวงถ่ายเซิ่นจิง การจราจรหนาแน่นที่มีชีวิตชีวาเจริญรุ่งเรืองเหนือถนนสายเก่าคราคร่ำไปด้วยกระแสคน พาหนะรับส่งและเหยี่ยว
หญิงสาวในซ่อแต่งกายวาบหวิว ยืนโผล่หน้าออกมา ยั่วยวนเรียกลูกค้า สัตว์อสูรลากรถที่คล้ายกับวัเร่งความเร็วตาม คนรับใช้ชายหนุ่มจับมือถือดาบสีดำเรียกว่าออกไปทั้งหมด!
เฟิงเฟยหยุน เดินเอามือไพล่หลันบนถนนโบราณ ภายในใจของมันคิดถึงการที่วิญญาณของมันผสานเข้ากับมนุษย์ผู้นี้
เป็นไปได้มั้ย ที่จะผ่าน นาวาวิญญาณ?
นั่นคือนาวาวิญญาณสีเขียว เช่นเดียวกับเรือปีศาจวิญญาณมีกลิ่นอายของความผันแปรโบราณ เฟิงเฟยหยุนถูกนาวาวิญญาณกระแทกออกมา หลอมรวมกับจิตวิญญาณ
นาวาวิญญาณ ได้ส่งมอบวิญญาณมาสู่ที่แห่งนี้
แล้ว นาวาวิญญาณ ไปที่ไหน?
เฟิงเฟยหยุน กางนิ้วออกมา เบ่งพลัง พลันปลายนิ้วมันเรืองแสงออกมา หากไม่จ้องมองดีๆก็อาจจะมองไม่เห็น
“ผสานเข้ากับร่าง นี่มัน สมบัติล้ำค่าเซียนศักดิ์สิทธิ์ ในตำนาน”
วัตถุวิญญาณ 18 ระดับบน ไม่สามารถผสานเข้ากับร่างกายมนุษย์ได้ แต่มีวิธีที่ใช้กันประจำคือก่รสังเวยวิญญาณบริสุทธิ์ในตำนานสร้างขึ้นเท่านั้นที่สามารถหลอมรวมเข้าไปในอาณาเขตของร่างกายได้
เฟิงเฟยหยุนก่อนหน้านี้เป็น ผู้นำสูงสุดเผ่าวิหคเพลิงปีศาจ การบ่มเพาะของมันระดับ อุบัติสวรรค์ ขั้นที่9 มันไม่เห็น สมบัติเซียนศักดิ์สิทธิ์ อยู่ในสายตา
“ถ้า นาวาวิญญาณนี้เป็นสมบัติเซียนศักดิ์สิทธิ์ ถ้าอย่างนั้นก็ยืนยันแล้วว่า วิญญาณบริสุทธิ์ มีจริง”
เฟิงเฟยหยุนเวลานั้นได้แต่คาดเดา ในโลกนี้มีความไม่แน่นอน การฝึกฝนพื้นฐาน เขตแดนวิญญาณบริสุทธิ์ ไม่มีเลย เฟิงเฟยหยุนยืนยันแล้วว่า วิญญาณบริสุทธิ์ มีจริง
สมบัติเซียนศักดิ์ ใส่จานวางไว้ตรงหน้ามัน เฟิงเฟยหยุนไม่อาจระงับความตื่นเต้นได้บางทีอาจจะเข้าใจเขตแดนของวิญญาณบริสุทธิ์
“ปัง!”
เฟิงเฟยหยุน เดินไปไม่ระวังสะดุดหินเกือบล้ม
ปัจจุบันร่างกายของมันอ่อนแอเกินไป เพราะมันดูดซับสตรีมาเป็นเวลานาน มันไม่มีพลังวิญญาณเลย
แต่สำหรับ เฟิงเฟยหยุนตอนนี้แล้ว มันไม่ใช่เรื่องยาก
มันต้องเปลี่ยนแปลงตัวมันเองก่อน