ตอนที่แล้วSpirit Vessel บทที่ 27
แปลไทยโดย : SwordGod
บทที่ 27: กับดัก
“ตงฟางจิงเยว่ เจ้าหนีไม่รอดหรอก!”
เฟิงเฟยหยุนก้าวเท้าเหยียบย่างยอดหญ้าทยานตามสายลม มันกระโดดข้ามแม่น้ำสายยาวไปอีกฝั่งหนึ่งพร้อมกับง้างหมัด
ตงฟางจิงเยว่ได้รับบาดเจ็บแน่ๆ เสื้อคลุมสีขาวของนางยังเปรอะเปื้นเลือดแม้แต่ความเร็วของนางยังลดลง แต่เงาของนางยังงดงามอยู่ ไร้กังวลใบหน้าของนางยังผ่อนคลายอยู่เสมอ
เฟิงเฟยหยุนรีบไล่ตามนางไป ทำลายต้นไม้โบราณตามทาง
“เฟิงเฟยหยุน ถึงข้าจะบาดเจ็บแต่เจ้าก็ยังไม่ใช่คู่มือของข้าอยู่ดี.”
แสงจันทร์ได้จมอยู่ระหว่างซอกเขาอันเก่าแก่ที่ไกล้โพ้น
“ย้ากกก!”
ตงฟางจิงเยว่หยุดยืนอยู่บนยอดเขา นางหันไปมองรอบๆแล้วรั้งสายพิณ
คลื่นเสียงทำลายล้างจากสายลอยออกมาเหมือนใบมีด
พลังจากเสียงพิณของตงฟางจิงเยว่น่ากลัวมาก แม้จะเป็นผู้ฝึกตนรากฐานอมตะขั้นกลางต้องตายทันที แน่นอนอยู่แล้วว่าเฟิงเฟยหยุนไม่อาจต้านรับได้ มันจึงเหยียบพื้นดินหลบหลีก
สองมือชกออกไปอย่างรุแรงติดต่อกันเก้าหมัด แต่ละหมัดชันำเปลียวไฟสีแดงฉาน!
นี่คือเปลียวไฟแรกเริ่มความมืดลำดับ1ความร้อนมหาศาลขยายตัวออกมา
“ตูม!”
ตงฟางจิงเยว่ยืนอยู่ใต้ต้นไม้สีแดงนางขยับมือเบาๆบรรเลงท่วงทำนองเพลงเศร้าอันไพเราะ โน้ตดนตรีแต่ละตัวเป็นเหมือนดาบมรณะ เมื่อโน้ตทุกตัวออกมาพื้นที่ด้านหน้ากลายเป็นสนามรบ จิตสังหารพุ่งออกไปด้านหน้าใบหญ้าทั้งหมดกลายเป็นฝุ่นผง
“ปังปัง!”
เก้าหมัดเปลียวเพลิงแตกกระจายด้วยคลื่นเสียง
แม้ว่าตงฟางจิงเยว่จะบาดเจ็บแต่ความแข็งแกร่งของนางยังคงเดิม นางสกัดกั้นเฟิงเฟยหยุดต่อเนื่อง ทุกครั้งที่นางขยับนิ้วก็เพียงพอให้เฟิงเฟยหยุนวิ่นพล่านเหมือนลิงไปรอบๆ ยังไงๆการบ่มเพาะของนางก็ยังแข็งแกร่งอยู่ดี
เฟิงเฟยหยุนยิ่งสู้ก็ยิ่งกลัว หัวใจมันตุ้มๆต่อมๆ”นี่นางบาดเจ็บจริงหรอ?”ทำไมข้ารู้สึกว่า นางหลอกข้าว่าบาดเจ็บเพื่อล่อข้าออกมาฆ่าที่นี่?
คันฉ่องสะท้อนวิญญาณเบิกฟ้า!
ตงฟางจิงเยว่ทยานขึ้นสู่ก้อนเมฆ ปีกสีขาวด้านหลังของนางขับแสงสีขาวสว่างเรืองรองแขนที่ขาวราวเกล้ดหิมะไร้มณฑินเหล่งกลิ่นอายสวรรค์ทำให้แขนของหนางกลายเป็นกระจกหยกสีขาวจางๆ
นางไม่ได้ดูเหมือนบาดเจ็บตรงกันข้ามนางเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังงานชีวิต แรงกดดันของนางทำให้คนหวาดผวา นางโหมพลังวิญญาณออกมาและลอยขึ้นบนฟ้ากว่าร้อยจ้าง ส่องประกายแสงสุกใสสาดส่องลงมาจากด้านบน
พลังวิญญาณของคันฉ่องสะท้อนวิญญาณเบิกฟ้าถูกกระตุ้นพลังขับเคลื่อนอันทรงพลังซึ่งได้ทำลายจิตใจของเหล่าผู้คนปกคลุมสวรรค์และธรณี แม้กระทั่งปฐพียังถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆแม้แต่ก้อนหินที่หนักกว่า1000จินยังถูกทุบแตกละเอียด
“เปรี้ยง !”
เสียงดังสนั่นชั้นสวรรค์ที่ลงมาพร้อมกับมือขนาดยักษ์ที่มาจากคันฉ่องสะท้อนวิญญาณเบิกฟ้ามุ่งไปทิศทางเฟิงเฟยหยุน
นางเรียกสายฟ้าได้จริงหรอ? แม่งเอ้ย ผู้หญิงบาดเจ็บที่ไหนกันที่ทำอย่างนี้ได้? สงสัยข้าคงจะติดกับนางซะแล้ว
เฟิงเฟยหยุนโกรธมาก ก่อนหน้านี้มันคิดจะมาจัดการกับนางแต่ตอนนี้มันกลับโดนซะเอง เห็นได้ชัดว่านางไม่ได้รับบาดเจ็บ ถึงอย่างนั้นนางยังแกล้งยั่วยวนให้มันออกมาจากเรือแล้วจัดการสั่งสอนมัน
แน่นอนว่าเฟิงเฟยหยุนคงไม่รอความตายเป็นแน่ มันเหยียบเท้าสองข้างตรึงบนพื้นแล้วชูนิ้วขึ้นไปบนฟ้าแหวนวิญญาณไร้ขอบเขตที่มันสวมอยู่เรืองแสงสีดำจางๆกลายเป็นเมฆสีดำมากมายราวกับเป็นโล่สวรรค์ที่ต้องการหยุดทัณฑ์สายฟ้า
แหวนวิญญาณไร้ขอบเขตยังเป็นสมบัติวิญญาณด้วยพลังสะท้านโลกเกิดเสียงคำรามของมังกรดังกึกก้อง โฮกกกก คลื่นพลังเสียงเขย่าภูเขาสั่นสะเทือน
“เปรี้ยง !”
ทัณฑ์สายฟ้าปกคลุมสวรรค์สาดลงมากลางเมฆทมิฬ ระหว่างทั้งสองเกิเสียงระเบิด ตูมๆๆๆ ฟังดูเหมือภูเขาจะถล่มทลายลงไปให้ได้
“โฮกกกก!”
ทันใดนั้นสุนัขจิ้งจอกสีขาวขนาดใหญ่ ยาวประมาณ3จ้างวิ่งออกมาจากคันฉ่องสะท้อนวิญญาณเบิกฟ้า บนตัวของมันมีเกล็ดสีขาวดวงตาสองข้างที่มีลักษณะเหมือนผลึกและในปากมันมีดาบคมยาวสองเล่ม
ดวงตาของสุนัขจิ้งจอกสีขาวเต็มไปด้วยชีวิตนัยเป็นสัญญาณของสติปัญญา มันคายเปลวไฟสีขาวออกมา
“เพลิงนรกทมิฬลำดับสอง!”
ความรู้สึกของเฟิงเฟยหยุนเปลี่ยนแปลงไปมาก จิ้งจอกสีขาวตัวนี้เกิดจากพลังวิญญาณในคันฉ่องสะท้อนวิญญาณเบิกฟ้า มันมีความคิดที่เป็นอิสระของตัวเองร่างกายของมันแข็งแกร่งสุดๆเห็นได้ชัดว่ามันแผ่ความกดดันที่คาดไม่ถึง
นี่คือสิ่งที่แหวนวิญญาณไร้ขอบเขตไม่อาจเทียบได้ วิญญาณของแหวนคือมังกรแดง แต่มันก็เป็นแค่ส่วนหนึ่งของพลังมังกรเท่านั้น มันไม่สามารถเปลี่ยนเป็นร่างกายได้ มันจึงไม่สามารถเทียบได้กับพลังวิญญาณของสุนัขจิ้งจอกที่ออกมาจากคันฉ่องสะท้อนวิญญาณเบิกฟ้าได้
ต้องบอกว่าถึงแม้ว่า ถึงแม้แหวนวิญญาณไร้ขอบเขตจะเป็นสมบัติวิญญาณ แต่มันต้องใช้เวลาหล่อหลอมแล้วมันจะสู้สมบัติวิญญาณแท้จริงได้ยังไง
“หนี!”
พลังแห่งเปลวไฟนรกความมืดที่2มีพลังมากยิ่งกว่าเปลวไฟแรกเริ่มความมืดที่1 แม้แต่ยอดฝีมือระดับเขตแดนอมตะอาจจะได้รับบาดเจ็บสาหัสได้เพียงแค่สัมผัสเล็กน้อย ดังนั้นเฟิงเฟยหยุนเลยไม่อยากโยนไข่ลงบนหิน มันเรียกพลังวิญญาณของแหวนกลับคืนมาแล้ววิ่งต่อ
“เฟิงเฟยหยุน ก่อนหน้านี้เจ้ายังอวดดีอยู่เลย? แล้วทำไมตอนนี้ถึงได้วิ่งเหมือนหมาโดนน้ำร้อนลวงซะละ? “
ตงฟางจิงเยว่สงบจิตใจขณะไล่ตาม แต่ในใจของนางยังแปลกใจเล็กน้อย เจ้าเด็กเหลือขอเฟิงเฟยหยุนสามารถหยุดการโจมตีของทัณฑ์สายฟ้าจากคันฉ่องสะท้อนวิญญาณเบิกฟ้า แหวนวิญญาณไร้ขอบเขตในมือของเขาคือสมบัติวิญญาณของแท้
ไอ้เด็กเวรนี่มันไปเอาสมบัติวิญญาณมาจากไหน?
หนึ่งต้องรู้ก่อนว่าแม้แต่ตระกูลเฟิงทั้งตระกูลมีสมบัติวิญญาณอยู่3ชิ้น แต่ละคนเป็นผู้ปกป้องชะตากรรมของตระกูลซู ด้วยสถานะปัจจุบันของมันในตระกูลซูมันไม่มีทางได้รับสมบัติวิญญาณนี้แน่ๆอภิบายได้อย่างเดียวว่า สมบัติวิญญาณนี้มันได้มาเอง
เฟิงเฟยหยุนหนีเพื่อชีวิตของมัน ความเร็วของมันเป็นอันดับ1อยู่แล้วมันเหมือนกระต่ายป่า แม้ว่าการบ่มเพาะของตงฟางจิงเยว่จะสูงกว่ามันหลายระดับแต่นางยังไม่สามารถจับตัวมันได้
“แม่นางน้อยตงฟาง หากเรามีพลังเท่ากันแค่มือข้างเดียวข้าก็ชนะเจ้าแล้ว เจ้าไม่ใช่คู่มือข้าหรอก “
“ฮึ่ม! แม้พลังเราจะเท่ากันเจ้าก็ยังไม่ใช่คู่มือกับข้า บอกได้เลยว่าตั้งแต่ต้นจนบัดนี้ข้าใช้เพียงสามระดับของการบ่มเพาะของข้าเท่านั้น หากข้าใช้พลังทั้งหมดข้าจะทำให้เจ้ากลายเป็นเศษซากด้วยการขยับเพียงครั้งเดียว “
เท้าของตงฟางจิงเยว่เหยียบอยู่ด้านบนคันฉ่องสะท้อนวิญญาณริ้วสีคล้ำพัดปลิวอิสระและคราบเลือดบนเสื้อของนางหายไปดูราวกับว่านางไม่เคยแปดเปื้อนฝุ่นผงโลกีย์ นางบริสุทธิ์และสง่างามเช่นเทพธิดาที่มายังโลก
คนสองคนคนหนึ่งกำลังไล่ล่าและคนหนึ่งกำลังวิ่ง การไล่ล่ากำลังดำเนินอยู่ไม่กี่ร้อยลี้และไม่รู้ว่าเขตแดนใดที่พวกเขาเข้ามา
“โฮกกก!”
ทันใดนั้นที่ด้านบนในขอบฟ้ามีเงาดำพุ่งลงมาเช่นภูเขาขนาดใหญ่บนท้องฟ้า เสียงลมพัดเหนือหัวเหมือนเสียงคำรามที่น่าสะพรึงกลัวของสัตว์อสูร
นี่คือเรือรบงาช้างแดง มันบินอยู่จริงๆ!
รูปแบบด้านบนของเรือรบงาช้างเริ่มเคลื่อนที่ด้วยเข็มทิศควบคุมทิศทาง การก่อตัวก่อให้เกิดพลังอันน่ากลัวทำให้เรือรบขนาดใหญ่มีน้ำหนักหลายล้านจินเพื่อบินจากน้ำและมุ่งหน้าไปยังเมืองวงถ่ายเซิ่นจิง
ผู้หยั่งรู้ยืนอยู่บนแท่นสูงลูปเคราของเขาเบาๆ เขายิ้มให้เด็กหนุ่มและเด็กสาวที่ต่อสู้ด้านล่างและรอยยิ้มก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น
“วูบๆๆครืนน!”
เขาสบัดแขนของเขาเกิดเป็นลมหอบเอาเฟิงเฟยหยุนขึ้นเรือมา จากนั้นเขาก็ยิ้ม
สหายน้อยเฟิง ก่อนหน้านี้ข้าก็บอกกับเจ้าแล้วว่าถึงเจ้าจะหนีจากเรือรบข้าได้เจ้าก็หนีจากกำมือของแม่นางตงฟางไม่ได้ “ เจ้าไม่ได้ฟังเลยรึ? “
เฟิงเฟยหยุนเกือบถุกตงฟางจิงเยว่จับได้ ตอนนี้มันยังอยู่ในความกลัว มองไปที่รอยยิ้มบนใบหน้าของผู้หยั่งรู้จิ้งเฟิง
“ท่านปู่ ท่านรู้อยู่แล้วว่านางไม่ได้บาดเจ็บใช่มั้ย? “
ผู้หยั่งรู้ไม่ได้พูดอะไรเขายังยิ้ม
“จะไปกันได้รึยัง! กลับไปที่เมืองจวงถ่ายเซิ่นจิงช่วยข้าตามหาเทพธิดาเทวทูติสวรรค์บน แล้วข้าจะชี้ทางสว่างให้เจ้า หากว่าเจ้าช่วยข้าตามหาพบข้าจะช่วยเจ้าแก้ปัญหาอย่างแน่นอน “
“มีใครบนโลกนี้ที่ยังต้านนางได้อีก?”
เฟิงเฟยหยุนไม่เชื่อบางทีแม้แต่ยอดฝีมือผู้อาวุโสจากตระกูลเฟิงจะไม่สามารถกำราบนางได้
“ตงฟางจิงเยว่มีพี่ชายคนหนึ่งชื่อว่าตงฟางจิงสุ่ย โชคดีที่ตงฟางจิงสุ่ยเป็นพี่น้องร่วมสาบานข้า ตราบใดที่เจ้าช่วยข้าตามหาเทพธิดาเทวทูติสวรรค์ ข้าจะพาเจ้าไปพบตงฟางจิงสุ่ยแล้วเผยเรื่องราวของเจ้ากับตงฟางจิงเยว่กับเขา แน่นอนว่าจะบอกน้องสาวเขาไม่ให้ตามตื้อเจ้าอีกต่อไป “
เฟิงเฟยหยุน รู้สึกประหลาดใจ
“หัวกาน้ำ?”
“นี่คือ ตงฟางจิงสุ่ย!”
ผู้หยั่งรู้โกรธมันมาก ตงฟางจิงสุ่ยเป็นคนที่มีพรสวรรค์ธรรมชาติของคนรุ่นไหม่ทั้งหมดและไหวพริงของเขามีมากกว่าตงฟางจิงเยว่ เขาได้รับการยกย่องให้เป็นหนึ่งในแปดอัจฉริยะชั้นหนึ่งทางประวัติศาสตร์ในราชวงศ์จินและไม่มีใครกล้าที่จะเรียกเขาว่าหัวกาน้ำมาก่อน
“ตงฟางจิงเยว่มีพี่ชาย?”
หัวใจมันหนาวสั่นหากพี่ชายนางรู้ว่ามันชกหน้าน้องสาวเขา ใครจะรู้ได้ว่าเจ้าหัวกาน้ำนั่นจะร่วมตามล่ามันแล้วฉีกมันเป็นชิ้นๆ?
มันรู้สึกว่าหัวใจมันเต้นถี่ยิบทางสว่างอัลไร? นี่มันเส้นทางไปตายไม่ว่า
“ตงฟางจิงสุ่ยไม่ว่าจะไปไหวพริบหรือนิสัยของเขานับว่าดีที่สุด เจ้ามั่นใจได้ ตราบใดถ้าเจ้าเล่าเรื่องราวทั้งหมดออกไปเขาจะต้องเข้าข้างเจ้าแน่นอน เขาจะเกลี่ยกล่อมน้องเล็กของเขา ความรักมันฝืนกันไม่ได้ “
แม้ว่าผู้หยั่งรู้จิ้งเฟิงจะอยู่รอบรู้แต่เรื่องของชายหญิงไม่ได้เข้าไปในโพรงสมองของเขาแม้แต่นิด เขายังคิดว่าตงฟางจิงเยว่หลงรักเฟยหยุนและนั่นคือเหตุผลที่นางไล่ตามเขา
“จะใช่หรอ?”
เฟิงเฟยหยุนถอนหายใจอย่างขมขื่น มันสิ้นหวังแล้ว หากมันพบกับพี่ชายของตงฟางจิงเยว่จริงๆแล้วมันจะทำยังไง?
สวรรค์! ฆ่าข้าด้วยสายฟ้าเพียงทีเดียว!
“ตูม!”
สายฟ้าจากสวรรค์ผ่าลงมาบริเวณที่อยู่ติดกับเฟิงเฟยหยุนเปลี่ยนทหารชาวเจียงโบราณดำเป็นตอตะโกล้มลงดัง ปัง หมดสติไปทันที
เฟิงเฟยหยุนสูดหายใจลึกรักษาสติไว้ มันเห็นม่านบนท้องฟ้าเป็นหญิงสาวที่งดงามบินมา สายฟ้าต้องมาจากนางแน่ๆ
ตงฟางจิงเยว่บินไปในอากาศมือข้างหนึ่งถือคันฉ่องสะม้อนวิญญาณเบิกฟ้าจ้องมองอย่างเย็นชาไปที่เรือรบ
“เฟิงเฟยหยุนแม้ว่าผู้หยั่งรู้จิ้งเฟิงจะปกป้องเจ้าแต่ข้าขอบอกเจ้าไว้เลยยังไงมันก็ไร้ประโยชน์ ไม่มีใครที่จะช่วยเจ้าได้! “
ปีกสีขาวด้านหลังของนางกระพรือทะผ่านป่าใหญ่มุ่งไปยังเรือรบงาช้างแดง