I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Spirit Vessel (灵舟) ตอนที่ 26: ไล่ล่าคืน

| Spirit Vessel (灵舟) | 1326 | 2338 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

Spirit Vessel บทที่ 26

แปลไทยโดย : SwordGod

บทที่ 26: ไล่ล่าคืน

 

ผู้หยั่งรู้มองเฟิงเฟยหยุนอย่างตกตะลึง เขาเห็นมันเป็นแค่คนจรจัดเนื้อตัวเต็มไปด้วยดินโคลนแถมผมเพ่ายังยุ่งเหยิง ที่สำคัญที่สุดเท้าเปล่าๆขาวๆของมัน ผู้ชายคนนี้จะเกี่ยวข้องกับการปรากฏตัวขอหญิงงามที่เก่งกาจเยี่ยงวีรชนได้ยังไง?

มันน่าแปลกใจมากที่ตงฟางจิงเยว่ผู้สูงส่งจะตาต่ำขนาดนี้!

คำพูดของเฟิงเฟยหยุนแน่นอนอยู่แล้วว่าผู้หยั่งรู้ไม่เชื่อแม้แต่ครึ่งเดียว แต่เนื่องจากเขาต้องพึ่งพามันตอนนี้เขาจึงมีทางเลือกเดียวคือต้องส่งตงฟางจิงเยว่ไปก่อน

หลังจากเฟิงเฟยหยุนวางแผนไว้กว่าครึ่งวัน ผู้หยั่งรู้มองมันด้วยรอยยิ้ม หนึ่งเฒ่าจิ้งจอกกับเด้กจิ้งจอกราวกับได้บรรลุข้อตกลงกัน

“หยุดมือ!”

ผู้หยั่งรู้จิงเฟิงยืนอยู่บนที่สูงพร้อมกับเสื้อคลุมสีดำกระพรือพรึบพรับ หนึ่งเสียงตะโกนระงับคลื่นลูกใหญ่ในม่านกลางคืนที่วุ่นวาย

ทหารชาวเจียงที่ยังครุกรุ่นอยู่หยุดการโจมตีแล้วถอยกลับไปที่เรือ แน่นอนว่ายังมีบางคนที่ยังไม่ยอมปิดล้อมตงฟางจิงเยว่อยู่

เมื่อผู้หยั่งรู้ตะโกนอีกครั้งพวกเขาต้องถอยออกมาอย่างไม่เต็มใจ

ผู้หยั่งรู้ผอมเหมือนไม้เสียบผียืดตัวตรงแล้วพูดว่า

“ท่านหญิงเล็กตงฟางแม้ว่าท่านจะเป็นลูกหลานของตระกูลหยินโกว แต่เมื่อท่านสังหารคนจากชนเผ่าเจียงโบราณของข้า ท่านก็อย่าฝันเลยว่ามันจะจบง่ายๆ”

ผู้หยั่งรู้จิ้งเฟิงรู้ดีว่าตงฟางจิงเยว่ไม่ได้สังหารใครแต่เนื่องจากเขาสัญญาลับกับเฟิงเฟยหยุนไว้แล้วเขาเลยวางแผนหยั่งเชิงนาง

ตงฟางจิงเยว่งดงามยืนอยู่ภายใต้แสงจันทร์อย่างสง่างาม นิ้วเท้าของนางก้าวลงสู่ผืนน้ำที่สาดแสงระยิบระยับของดวงจันทร์เช่นเดียวกับดอกบัวที่เรียวงาม ดวงตาของนางเหมือนดวงดาวที่สดใส ใต้ผ้าม่านจากเหมือนหมอกมีรอยยิ้มอย่างไม่แยแส

“ข้าตงฟางจิงเยว่จากอดีตจนถึงตอนนี้ข้าสังหารแต่คนชั่วข้าไม่เคยฆ่าคนไม่เลือกหน้า ต้องมีความเข้าใจผิด “

แม้ว่านางจะรับศึกหนักมาแต่ก็ไม่แสดงอาการเหนื่อให้เห็น มันเรื่องง่ายมากเพราะนางไม่ได้พลังของนางเต็มที่เลยไม่มีเม็ดเหงื่อออกมาจากหน้าผากนาง

มุมปากของผู้หยั่งรู้ยกขึ้นเล็กน้อย เขาเหลือบมองไปที่ซ่อนของเฟิงเฟยหยุนแล้วปล่อยให้มันหัวเราะอิอิ

“ถ้าอย่างนั้นคนชั่วที่ท่านหญิงเล็กตามล่าเป็นคนชั่วร้ายหรือเปล่า?”

หัวใจของเฟิงเฟยหยุนเกิดจากความเศร้าโศกชายแก่คนนี้แท้จริงแล้วน่ารังเกียจ เขากล้าที่จะเรียกมันว่า คนชั่ว ข้าจะดูหน่อยสิว่าตงฟางจิงเยว่จะพูดให้มันเสื่อมเสียยังไง

ตงฟางจิงเยว่เกลียดข้าเข้ากระดูก นางต้องไม่พูดดีแน่ มันจะแปลกมากถ้างนังเฒ่ายายแก่นั่นจะไม่ใส่ร้ายข้า ในความคิดของมันได้คาดเอาไว้แล้ว

ตงฟางจิงเยว่จำภาพที่เฟิงเฟยหยุนชกนางลงไปกองกับพื้น ทันใดนั้นความโกรธก็ประทุขึ้นภายในหัวใจของนาง แต่การที่จะบอกว่าเฟิงเฟยหยุนเป็นวายร้ายที่ชั่วร้าย หากเป็นคำถามนี้ ไปๆมาๆเด็กน้อยคนนี้ได้พาผู้คนไปสังหารซานเย่ เกี่ยวกับความกล้าหาญสติปัญญาและนิสัย มันเป็นคนที่เก่งที่สุด แน่นอนว่านี่เป็นเพราะ ตงฟางจิงเยว่ไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับนายน้อยเฟิงนางแค่ประเมินในปัจจุบัน

หากนางรู้ว่าก่อนหน้านายน้อยเฟิงได้สร้างวีรกรรมใดไว้บ้างบางทีความโกรธแค้นของนางจะยิ่งมากกว่านี้ นางจะต้องกำจัดลูกสุนัขตัวเมียนี้ให้ออกไปจากใจนาง

“กลับกันมันไม่ใช่วายร้ายหรือคนชั่ว เรื่องอุปนิสัย ไหวพริบ มันถือได้ว่ามีพรสวรรค์สูงสุด มันเป็นแค่ข้ากับมันมีเรื่องส่วนตัว ข้าปล่อยมันไว้ไม่ได้ “

ฮะ

พรสวรรค์สูงสุด….ความแค้นส่วนตัว….นางพญา? ทาสชาย? ตายห่า คำพุดของไอ้เด็กนั่นเป็นความจริงหรอ? ท่านหญิงเล็กจะโปรดมัน? นี่เป็นการทะเลาะภายในอารมณ์ส่วนตัว! นี่มันปัญหาโลกแตก!

ผู้หยั่งรู้สังเกตุใบหน้าตงฟางจิงเยว่เปลี่ยนแปลง บวกกับคำพุดของนางเมื่อวิเคราะห์ดีๆแล้วยืนยันว่าเฟิงเฟยหยุนไม่ได้โกหก มันเป็นเพราะว่ามันนั้นหล่อเกินไป จนนางนั้นลืมไม่ได้ นีคือเหตุผลที่นางไล่ตามมันจนไม่มีทางขึ้นสวรรค์หรือประตูสู่พื้นธรณี

เฟิงเฟยหยุนประทับใจมากมันจ้องมองตงฟางจิงเยว่ทีอยู่ด้านบนผิวน้ำด้วยความประหลาดใจ

“เรื่องนี้..ตงฟางจิงเยว่แม้จะวู่วามไปหน่อยแต่ข้าก็มีเหตุผลและรู้สึกเสียใจ ในทางตรงกันข้ามข้าเป็นคนน่ารังเกียจที่มีหัวใจของคนที่สกปรก แม้ว่านางกับสุ่ยเยว่ถิงจะคล้ายคลึงกันมากแต่นิสัยของนางก็มีคุณธรรมมากกว่าสุ่ยเยว่ถิงเป็น100เท่า “

“อา!” หัวใจผู้หญิงก็เหมือนงูพิษเลี้ยงไม่เชื่องลับหลังก็มาแว้งกัด “

มันมีประสบการณ์ด้านหัวใจกับสุ่ยเยว่ถิงจนมันเจ็บอย่างสดซึ้ง หัวใจของมันสูญเสียความเชื่อใจผู้หญิงไปอย่างสิ้นเชิงแม้ว่ามันจะชอบตงฟางจิงเยว่เท่าไหร่มันก็จะมีช่องว่างอยู่ในหัวใจ

“เฮ้อ! ท่านหญิงเล็กตงฟาง เรื่องแบบนี้ไม่อาจฝืนกันได้ เฮ้อ!! “

ผู้หยั่งรู้ถอนหายใจ หัวใจของเขากำลังคร่ำครวญเยาวชนเหล่านี้มีพลังมากเกินไป สำหรับคนที่พวกเขาชอบพวกเขาสามารถไล่ตามได้สามวันสามคืน จิตวิญญาณนี้มีค่าควรชื่นชม

 

“หากมันกล้าทำต้องกล้ารับ นี่ไม่ใช่เรื่องของการบังคับ วันนี้ต้องจับตัวมันมาแล้วเค้นเอาคำตอบที่สมเหตุสมผล! “

ผู้หยั่งรู้จิ้งเฟิงขมวดคิ้วสุดๆเด็กหนุ่มคนนี้เฟิงเฟยหยุนมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งครั้งแรกก้ทิ้งนางไป เรื่องนี้กลายเป็นความซับซ้อนมากยิ่งขึ้น! โอ้สวรรค์ทำไมข้าถึงได้พบกับเรื่องที่ซับซ้อนเช่นนี้?

ผู้หยั่งรู้จิ้งเฟิงคิดว่าตัวเองฉลาดมาก แต่เรื่องเรื่องความรักระหว่างผู้ชายกับผู้หญิงทำให้เขารู้สึกสับสน

“ไอ้ลูกแหง่เฟิงเฟยหยุน ไอ้เด้กนรก หากข้ารู้ว่านี่เป็นเรื่องหลอกลวงของคนรักข้าจะไม่ยุ่งเลย แต่ในเมื่อข้าได้สัญญาไปแล้วก็ไม่อาจย้อนคำได้ “

 

“อืม…ข้าจะชี้แจงอีกครั้ง คนที่ท่านตามหาไม่ได้อยู่ในเรือรบงาช้างแดง หากว่าท่านตั้งใจจะสร้างปัญหาข้าก็จะไม่ไว้หน้าท่าน การคร่าชีวิตต้องชดใช้ด้วยชีวิต เลือดต้องล้างด้วยเลือด “

ทหารชาวเจียงโบราณกู่ร้อง

“ชีวิตต้องชดใช้ด้วยชีวิต เลือดต้องล้างด้วยเลือด!”

“ชีวิตต้องชดใช้ด้วยชีวิต เลือดต้องล้างด้วยเลือด!”

***

เฟิงเฟยหยุนหัวเราะในใจแต่มันก็รออย่างใจจดใจจ่อ มันต้องการเห็นตงฟางจิงเยว่จะออกจากเรื่องนี้ยังไง ความฉลาดหรือการบ่มเพาะของผู้หญิงคนนี้สูงมาก อารมณ์ขอนางเปรียบได้กับคนธรรมดา หากนางขยับนิ้วแผ่นดินจะสลายท้องฟ้าจะทลาย

นิ้วเรียวงามดั่งหยกตงฟางจิงเยว่ขยับไปที่พิณสีแดงของนาง หัวใจของนางสั่นระรัว เฟิงเฟยหยุนต้องซ่อนตัวอยู่ในเรือแน่ หากนางต้องการจับมันต้องผ่านด่านผู้หยั่งรู้และทหารชาวเจียงโบราณนับ1000คน

“ฮึ่ม! หากผู้หยั่งรู้จิ้งเฟิงต้องการจะปกป้องเจ้าเด็กน้อยนั่นวันนี้ผู้เยาว์ต้องขอล่วงเกิน “

ดวงตาที่สวยงามของ ตงฟางจิงเยว่ ได้ยิงดอกไม้สีครามสองดอกพุ่งไปข้างหน้า อุณหภูมิระหว่างท้องฟ้าและโลกลดลงทันที คลื่นบนพื้นผิวแม่น้ำขนาดใหญ่ที่กำลังบ้าคลั่งกลายเป็นชั้นน้ำแข็งหนา

“บีบฤทัยบทกวีแรกทำให้ข้าค้นพบโสตประสาทการรับรู้?”

ตงฟางจิงเยว่ใช้นิ้วสามนิ้วดีดเพื่อบรรเลงอย่างต่อเนื่องนิ้วของนางรวดเร็วดั่งสายฟ้าฟาดที่เหยียบน้ำและสายพิณพลิกผันไป ภาพเงาของนางเหมือนผีเสื้อสีขาวที่โบยบินอยู่ในท้องฟ้า

“ปังปัง!”

หนึ่งการกระแทกหน้าสะพรึงกลัวมาก น้ำแช่แข็งที่อยู่ด้านล่างถูกแยกแตกออกเป็นหลายพันชิ้นน้ำแข็งเช่นภูเขาของกระบี่หรือฝนดาบด้วยเสียร้องฟ่อๆๆพุ่งไปด้านหน้า

“บีบฤทัยบทกวีที่2อย่ารำลึกถึงขนนกบางเบาที่โบยบิน!”

ปีกคู่สวรรค์สีขาวเกิดจากเสียงของพิณ พวกมันปรากฏขึ้นด้านหลังของนางยาว3จ้าง มันบริสุทธิ์และสวยงามพวกมันส่องแสงสีขาวสว่างจ้าดั่งแสงของพระเจ้าทอดยาวครอบคลุมแม่น้ำยาว

ด้วยปีกนกข้างหนึ่งของนางวางอยู่บนเรืองาช้างแดง

“บีบฤทัยบทกวีที่3ฝนดอกไม้ตกเมื่อยามข้าระทมทุกข์!

“ฟึบ ฟึบ “

เมฆสีดำรวมตัวพร้อมด้วยสายฟ้าแลบผ่าแปลปลาบท้องฟ้าถูกแช่แข็งพร้อมด้วยพลังของพิณแปลเปลี่ยนเป็นกลีบดอกไม่สีดำร่วงรวยจำนวนมากตกลงมาเหมือนห่าฝน

เฟิงเฟยหยุนจ้องมองกลีบดอกไม้สีดำที่งดงามบนท้องฟ้าและภูเขาน้ำแข็งดาบและกระบี่หัวใจของมันตื่นตระหนก การบ่มเพาะของนางแข็งแกร่งเกินกว่าที่คิดไว้บางทีนางอาจจะถึงขั้นเยี่ยมยอดรากฐานอมตะ

“หยุด!”

ผู้หยั่งรู้จิ้งเฟิง ยืรนิ่งพุดออกมาเบาๆ มีสายลมทมึฬ5สายพุ่งออกมาจากปากของเขาเหมือนน้ำท้วมปั่นป่วนชัดเจนเต็มท้องฟ้ากว้าง

“ตูม!”

สายฝนดอกไม้กลายเป็นธุลีปลิวลงสู่แม่น้ำ แม้แต่ดาบและกระบี่น้ำแข็งก็แตกออกกลายเป็นหยดน้ำทันที

คืนที่สดใสกลับมาอีกครั้งเมฆที่ปกคลุมท้องฟ้าสลายไปเผยให้เห็นดวงจันทร์เต็มดวงสว่างจ้า

“ผู้หยั่งรู้จิ้งเฟิง เป็นเหมือนดั่งตำนาน เด็กหญิงตัวน้อยๆผู้นี้ได้เรียนรู้แล้ว “

เสียงของ ตงฟางจิงเยว่ เต็มไปในอากาศบางเบาและไกลออกไป เมื่อไม่สามารถได้ยินเสียงได้อีกต่อไปนางได้เดินทางไปแล้วหลายสิบลี้

เพียงแค่ฟังเสียงของนางก็รู้แล้วว่านางได้รับบาดเจ็บสาหัส ลมหายใจของนางขาดหายพลังวิญญาณในร่างของนางได้หายไป

นี่คือช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการเอาชนะสุนัขที่จมน้ำได้ เฟิงเฟยหยุน ไม่อาจปล่อยโอกาสนี้ไป

อิอิ! ตงฟางจิงเยว่ แล้ววันนี้ก็มาถึง! ถ้าคุณชายท่านนี้ไม่ไล่ล่าเจ้าสามวันสามคืนบ้างก็แปลแล้ว!

เฟิงเฟยหยุน ใช้ประโยชน์จากผู้หยั่งรู้เผลอกระโดดลงมาจากเรือรบงาช้างแดง มันรีบปกปิดแล้วเดินตามฝั่งแม่น้ำตามเส้นทางหลบหนีของตงฟางจิงเยว่

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments