เมื่อ’เนียหลี่’ผสานเข้ากับแพนด้าเขี้ยวอสูร ตัวเขาก็โตสูงขึ้นราวสองเมตรช่างดูน่ารักไร้เดียงสา เมื่อเปรียบเทียบกับมังกรพสุธาเขาทองคำที่ดูเหนือกว่าแล้ว ดูเหมือนว่า มันคนละระดับกันเลยทีเดียว
 
แพนด้าเขี้ยวอสูร แพนด้าเขี้ยวอสูรเนี่ยนะ?
 
ทุกสายตาดูแปลกใจ ไม่เคยมีใครคิดว่า’เนียหลี่’จะอัญเชิญแพนด้าเขี้ยวอสูรออกมารับมือกับมังกรพสุธาเขาทองคำ
 
นี่เขาจะมาเป็นตัวตลกหรือไง?
 
แพนด้าเขี้ยวอสูรเป็นหนึ่งในหมู่สัตว์อสูรชั้นต่ำ แม้ว่ามันจะไปถึงระดับขีดความสามารถแบบสุดๆ มันก็น่าจะมีขีดจำกัดอยู่แค่ประมาณระดับทองแดงหรือไม่ก็ไม่น่าจะเกินระดับเงิน ส่วนมังกรพสุธาเขาทองคำนั้นทั่วไปๆก็ระดับทองเข้าไปแล้ว บางตัวมีขีดความสามารถที่เหนือกว่า ความแข็งแกร่งก็สามารถเทียบชั้นได้กับระดับตำนานได้เลยทีเดียว
 
มันไม่ใช่“แค่”แพนด้าเขี้ยวอสูรนะเว้ยเฮ้ย.. พวกนายอย่าดูแคลนแพนด้าเขี้ยวอสูรตัวนี้เชียว นี่คือแพนด้าเขี้ยวอสูรที่ล้มอัจฉริยะของตระกูลศักดิ์สิทธิ์มาเยอะแยะมากมายแล้วทีเดียวนา!
 
บางคนในกลุ่มคนที่มามุงดูนั้น เคยได้ไปดูการแข่งขันครั้งที่ผ่านมาที่จัดโดยตระกูลศักดิ์สิทธิ์ และเห็นพลังความสามารถในการต่อสู้ของแพนด้าเขี้ยวอสูรของเนียหลี่มาแล้ว
 

 
“ถึงแม้ว่าแพนด้าเขี้ยวอสูรตัวนี้จะเก่งเกินผิดธรรมดา แล้วไงอ่ะ? จะโค่นมังกรพสุธาเขาทองคำได้งั้นเรอะ? ตลกไปละ!” (พวกแกไม่รู้จักกังฟูแพนด้าซะแล้ว)
 
หลังจากเนี่ยหลีรวมตัวเข้ากับPandamonium (เอ้ย…ผิดเรื่อง)
 
หลังจาก’เนี่ยหลี’รวมตัวเข้ากับแพนด้าเขี้ยวอสูร เขายืนอยู่อย่างนิ่งสงบ และจ้องมองไปยังมังกรพสุธาเขาทองคำที่อยู่เบื้องหน้า
 

 
“ฮ่าฮ่าฮ่า…ไอ้เด็กกาก นี่สัตว์อสูรของแกงั้นหรอ แกจะเอาแพนด้าเขี้ยวอสูรมาสู้กับข้า เอาจริงอ่ะ!? คิดตื้นๆไปหน่อยกระมั้ง!”
 
‘เอียฮันหัวเราะอย่างหยิ่งทะนง ในใจนั้น เขาคิดว่ามังกรพสุธาเขาทองคำของเขานั้นเก่งแบบฝุดๆสุดหูรูด ‘เนี่ยหลี่’ตั้งใจจะเอาชนะเขาในการดวลนี้ด้วยแพนด้าเขี้ยวอสูร? ช่างน่าขบขัน!
 
‘เนี่ยหลี่’พูดอย่างสงบอารมณ์
 

 
“เราจะได้รู้ว่าใครกันแน่ๆ ว่าใครกันแน่ที่คิดตื้นๆ หลังการต่อสู้จบ” OvO
 
เหตุผลที่ทำไม’เนียหลี่’ถึงเลือกใช้แพนด้าเขี้ยวอสูร ในเหล่าบรรดาจิตอสูรระดับพระเจ้าทั้งหมดที่มีตั้งมากมาย ก็เพราะว่าเมื่อตอนจิตอสูรอยู่ในหม้ออสูรฝันร้าย ตามหลักการจิตอสูรที่ดีกว่าย่อมจะกลืนกินจิตอสูรที่ด้อยกว่า และจะมีชีวิตรอดอยู่จนเหลือเป็นตัวสุดท้าย ในรอบท้ายสุดของการหลอมรวมนั้น
 
‘เนี่ยหลี่’ได้ใส่จิตอสูรที่แข็งแกร่งเข้าไปจำนวนนึงและแพนด้าเขี้ยวอสูรรอดมาเป็นตัวสุดท้าย!! นั้นหมายถึงแพนด้าเขี้ยวอสูรนั้นอยู่รูปแบบที่สมบูรณ์ที่สุดของมัน หลังจากนั้นเป็นต้นมา ผลลัพธ์ที่ได้รับจากแพนด้าเขี้ยวอสูรก็ไม่เคยทำให้เขาผิดหวัง! (แน่สิแก เล่นเอาไปตบเกรียนแตกมากี่รายแล้วล่ะ)
 

 
“รู้สึกเหมือนว่าแกจะไม่ยอมรับความจริงจนกว่าจะเจอประสบการณ์โดยตรงสินะ งั้นข้าจะขอดูความสามารถแกหน่อยละกัน!”
 
‘เอียฮัน’ส่งเสียงคำรามออกมาอ่อนๆ จากนั้นก็ฟาดหางขนาดใหญ่ยักษ์ลงมาที่เนี่ยหลี ตุ้มยักษ์ที่ปลายหางแหวกอากาศลงมา แผดเสียงระเบิดของลม เห็นหางขนาดยักษ์นั้นฟาดลงมาที่ตัวแล้วนั้น ‘เนี่ยหลี’ก็ม้วนตัวหลบเฉียดหางไป
 
ตู้มมมมมมมมมม
 
หางกระแทกเข้ากับพื้นก่อให้เกิดเสียงระเบิด ฝุ่นกระจายฟุ้งตลบไปทั่ว
 

 
“การเคลื่อนไหวได้ค่อนข้างเร็วทีเดียวนี่!”
 
‘เฮียฮัน’พูดและชำเลืองตา เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าแพนด้าเขี้ยวอสูรหน้าโง่ๆนี่จะมีการเคลื่อนไหวได้รวดเร็วแบบนี้ เมื่อ’เนียหลี่’หลบ มันก็จะทิ้งไว้แค่เงาเบื้องหลัง(ฟาดเงาพี่ไปนะก่อนไอ้หนูเอ้ย)
 
ตู้มมมมมมมม ตู้มมมมมมมม ตู้มมมมมมมม
 
มังกรพสุธาเขาทองคำปล่อยการโจมตีรุนแรงใส่เป็นชุด กระหน่ำใส่พื้นแบบไม่หยุดยั้ง
 
‘เนียหลี่’ก็หลบอย่างต่อเนื่อง แต่ก็ยังไม่สามารถจะหาจังหวะตั้งหลักที่จะสวนกลับไปได้ การโจมตีของ’เอียฮัน’ออกคอมโบอย่างต่อเนื่องแบบไม่สิ้นสุด มันทำให้หาช่องโหว่ในรูปแบบการโจมตีนั้นได้ยากซะเหลือเกินให้ตายสิ!!
 
หางค้อนของเอียฮันนั้นก็กวาดรอบตัวเขาไปทั่ว ถ้า’เนียหลี่’ประมาทเพียงนิดแล้วเคลื่อนไหวติดขัด ด้วยความแข็งแกร่งของเขาตอนนี้ มันก็จะไม่ชิวๆละ (เริ่มตึงมือล่ะสิพ่อ…คุณ)
 
ในบรรดาระดับโกลด์ด้วยกัน ความสามารถการต่อสู้ของ’เอียฮัน’นั้นก็ไม่ธรรมดาซะจริงๆ มิน่าล่ะเขาถึงเคยเป็นถึงอัจฉริยะอันดับหนึ่งของเมืองกลอรี่
 
ในขณะที่’เนียหลี่’หลบไปหลบมาอย่างต่อเนื่อง เขาก็พยายามเสาะหาช่องโหล่ของ’เอียฮัน’ในการโจมตี ‘เอียฮัน’ในตอนนี้เริ่มก็รู้สึกหงุดหงิดหน่อยๆ เพราะด้วยการเพาะบ่มพลังของเขาจนมีพละกำลังระดับโกลด์ขั้น3ดาว เขาก็น่าจะล้มพวกระดับเงิน5ดาวแบบ’เนียหลี่’ได้ง่ายๆสิ!!
 
แต่อย่างไรก็แล้วแต่, มันช่างเกินกว่าที่เขาคาดการณ์ไว้ซะจริงๆ ทำไมวะ..’เนียหลี่’ถึงเหมือนดังแมงสาบที่ลื่นไหลหลุดมือเขาไป หลุดมือเขามาตลอดสิเฮ้ย!!
 
อย่างไรก็ตาม ฟิลลิ่งนี้มันก็แค่แว่บขึ้นมาได้แค่ช่วงสั้นๆเท่านั้น ก่อนที่’เอียฮัน’จะสงบความคิดลงได้ เอาจริงๆแล้วน่ะ เขาเองก็ได้รับประสบการณ์มากมายหลังจากการออกเดินทางผจญภัยภายนอกอยู่ทีเดียว ดังนั้นจิตใจจะมาถูกทำให้เสียกระบวนกับแค่เรื่องเล็กๆขี้ประสิวแค่เนี่ยหรือ? ไม่ใช่ล่ะมั้งงง!
 

 
“เหมือนว่าข้าจะประเมินแกต่ำไปสินะ ยังไงก็แล้วแต่ ตั้งแต่แกกล้าที่จะมาสู้กับข้า, บทลงเอยมันก็มีให้เห็นได้เพียงแค่ทางเดียว นั้นคือแก..ไอ้เนียหลี่ แกต้องเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ราบคาบสิโรราบอย่างแน่นอน เดี๋ยวข้าเอียฮันจะทำให้ได้ประจักษ์เองว่า ความแข็งแกร่งของจริงมันน่ะ เป็นเยี่ยงไร!”
 
‘เอียฮัน’พ่นลมออกจมูกอย่างเย็นชา เงามันวาววับสีแดงเปล่งออกมาจากเกล็ดสีทองของเขา จากนั้นไม่นานเขาก็พ่นเพลิงรูปร่างดั่งเหมือนเสาไฟหนาๆออกมา
 

 
“โทสะเพลิงมังกร!!”
 
ความรู้สึกของคลื่นความร้อนแผดเผา ได้ส่งออกมาจาก’เอียฮัน’
 
‘เนียหลี่’เองก็เตรียมพร้อมสำหรับเรื่องนี้อยู่แล้ว ก็เผ่ามังกรน่ะมักจะมาพร้อมกับทักษะลมหายใจมังกรเสมอๆ
 (ภาพ Dragon Knight ลอยมาในหัวPaeTonGเลย ให้ตายสิท่านผู้อ่าน)
 

 
“เปิดไพ่ตายออกมาไวไปหน่อยมั้ง? แต่ก็ดี..งั้นข้าเอาด้วย”
 
‘เนียหลี่’กล่าว
 
‘เนียหลี่’เบิกปากกว้าง ก้อนลูกกลมๆดำขาวถูกยิงส่งออกมาจากปากลอยไปทางโทสะเพลิงมังกร
 
บึ้มมมมมมมมมมมมม!!!!!!
 
ก้อนดำขาวหมุนควงวนรอบกันและกันเป็นสัญลักษญ์หยินหยางและปะทะเข้ากับโทสะเพลิงมังกรก่อเกิดเสียงกัมปนาทกึกก้องไปทั่ว
 
รัศมีของคลื่นกระแทกกันจากการระเบิดแผ่รัศมีออกกว้างไปมากกว่า10เมตร โทสะเพลิงมังกรแตกกระจายระเบิดไปทั่วสารทิศสารทาง
 
ช่างน่าตกใจจริง!!
 
‘เอียฮัน’ถูกเป่ากระเด็นไปด้วยคลื่นกระแทกและร่วงตกดังพลั๊ก!!ไปไกลนับสิบๆเมตร หลังจากเขาร่วงตกลงมา เขาก็หายใจเป็นจังหวะที่ดูสับสน เขาพยายามตั้งหลักสูดหายใจลึกให้ได้เต็มปอด เนื่องจากเขาโดนเผาจากเปลวเพลิง ก็เลยอยู่ในสภาพสะบักสะบอมนิดๆ เกล็ดสีทองก็ปกคลุมเต็มไปด้วยรอยไหม้เกรียมสีดำปิ๊ดปี๊ [>..<]
 
แม้ว่าจะเตรียมรับมือไว้ก่อนแล้ว, แต่’เนียหลี่’ก็ไม่ได้ดีกว่ากันนักทีเดียว หลังจากเขาพ่นปล่อยบอลระเบิดหยินหยางออกไป เขาก็พยายามล่าถอยหนีไปหลายสิบเมตรในทันที แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังโดนเปลวเพลิงกวาดเข้า ทำให้ขนของแพนด้าเขี้ยวอสูรไหม้ไปเล็กน้อย
 
พลังของลูกบอลระเบิดหยิง-หยางช่างรุนแรงเหลือเกิน เมื่อมันสัมผัสเข้ากับโทสะเพลิงมังกร มันก็ระเบิดออก,ปลดปล่อยพลังที่ห่อหุ้มไว้ภายในออกมา มันช่างแข็งแกร่งเหนือกว่าที่’เนียหลี่’คาดคิดเอาไว้
 
ดังนั้นก็แสดงว่าเมื่อบอลระเบิดหยิงหยางสัมผัสกับเปลวเพลิงมันจะมีอานุภาพมากขึ้น @
 
การระเบิดที่เกิดจากการปะทะกันของบอลระเบิด
 หยินหยางและโทสะเพลิงมังกรนั้น ส่งผลได้ไกลจนนักเรียนบางคนที่มามุงดูอยู่ห่างๆ ก็ยังได้รับผลกระทบจนหมดสติไปด้วยเยอะแยะมากมาย เสียงร้องโอดครวญดังระงมไปทั่วทั้งบริเวณ มีแค่เหล่าผู้เพาะบ่มพลังมาอย่างดีเท่านั้นที่ตัดสินใจกระโดดหลบหนีออกมาได้ทันเวลา
 
เมื่อมองย้อนไปใจกลางสนามต่อสู้ หัวใจของพวกที่หลบออกมาได้ช่างรู้สึกประหลาดใจซะเหลือ สวรรค์! นี่มันพลังอะไรกันเนี่ย ช่างรุนแรงเกิ้น มันน่าจะมีเพียงแค่ผู้เชี่ยวชาญใกล้ๆระดับแบล๊กโกลด์สิที่ปลดปล่อยพลังที่น่าเกรงกลัวแบบนี้ออกมาได้ ถูกไหม?
 
ทั้งสองคนนี่เจ๋งจริงๆเว้ยเฮ้ย!!
 
‘เอียฮัน’หายใจฟืดฟาดรุนแรง ดวงตาฉายแววอ่อนเปลี้ยแต่เขาก็ยังมองเห็นได้ชัดเจน เขาตื่นตะลึงและดูกังวลกระสับกระส่าย ทั้งๆที่เขาเป็นอัจฉริยะของเหล่าเด็กยุคใหม่แล้ว, แถมเขาก็ยังบรรลุขั้นโกลด์3ดาวได้ตอนอายุ20ปี ทำไมไอ้เด็กตรงหน้าเขา,ที่มีอายุแค่14ปีถึงมีพลังกำลังที่สามารถต่อสู้กันกับเขาได้แล้ว?
 
เขาเคยได้รับการชื่นชมจากทุกๆคน เขาดูน่านับถือในสายตาคนอื่นๆ แต่วันนี้เขาอยู่ในสภาพหน้าไหม้ (ไม่รู้หราว่า เนียหลี่ตูสายเบิร์น หึหึ) ตำแหน่งอัจฉริยะอันดับหนึ่งในวันต่อจากนี้มิหลุดลอยไปอยู่กับไอ้’เนียหลี่’ที่อยู่ตรงหน้านี้หรอกหรือ…?
 
ไม่แปลกใจเลยที่ทำไมพ่ออุปถัมภ์ของเขาถึงได้ดูถือหางเจ้า’เนี่ยหลี่’ซะเหลือเกิน ด้วยความสามารถของมัน ถ้าไอ้เจ้า’เนียหลี่’ยังเติบโตอย่างต่อเนื่องอยู่แบบนี้ มันต้องไปถึงร่างทรงระดับตำนานของเมืองกลอรี่ได้แน่ๆ แม้แต่ตำแหน่งเจ้าเมืองของท่าน’เอียเซิง’ก็ต้องถูกเสนอให้เจ้า’เนียหลี่’อย่างไม่มีการต่อต้านใดๆ
 
ในขณะเดียวกัน, ถ้า’เนียหลี่’มันชอบเอียจือหวิน เหล่าสมาชิกตระกูลลมหิมะก็จะต้องล้วนเห็นชอบกับการสมรสด้วย
 
‘เอียฮัน’กำหมัดแน่น ความโกรธเกรี้ยวในหัวใจเขา มันกำลังจะแตกปะทุออกมา
 
ความพยายามทั้งหมดของข้ากำลังจะสูญสิ้นเปล่าๆกระนั้นรึ ตลอดมาข้าเป็นตัวอะไรกันแน่?
 
(ศักรินทร์ดาวร้ายของเรากำลังเข้าสู่ด้านมืดซะแล้ว)
 
ท่าน…..
 
‘เอียฮัน’ระลึกถึงวันวานเมื่อครั้งยังเยาว์เมื่อเขาถูก’เอียเซิง’พามายังตำหนักท่านเจ้าเมือง ช่วงเวลาที่เขาได้เห็นห้องโถงอันสง่างามโอ่อ่า เขาก็ได้บอกตัวเองไว้แล้วว่าเขาจะต้องเป็นเจ้าของตำหนักเจ้าเมืองนี้ให้จงได้ในซักวันนึง ช่วงขณะที่เขาได้เห็นโฉมของ’เอียจือหวิน’ที่งดงามต้องใจ เขาบอกกับตัวเองอย่างแน่วแน่ว่าเขาจะต้องได้เธอมาเป็นภรรยาของเขาให้จงได้ (งานมโนเป็นย่อหน้าเลย บิ้วจิ้นภาพตัวร้ายให้คนอ่านอินซะจริงๆ หึหึ)
 
และบัดนี้…ความฝันทุกสิ่งทุกอย่างมันก็พังทลายลง!!
 
ดวงตาเขาเปลี่ยนกลับกลายเป็นสีแดงเข้มดูอำมหิต
 
(นั้นไงตาแดงตามท้องเรื่องก็มา)
 
เสมือนสัตว์ร้ายที่บ้าคลั่งเดือดดาล
 

 
“ข้าจะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนฉกเอาทุกสิ่งทุกอย่างไปจากข้าได้!”
 
กรรรรรรรร……..!!!!!!!
 
มังกรพสุธาเขาทองคำปลดปล่อยเสียงคำรามรุนแรงมากขึ้น ดั่งเหมือนภูเขาไฟที่กำลังจะระเบิดออก!
 
ความรู้สึกถึงความไม่พอใจจากเสียงคำรามของ’เอียฮัน’ ‘เนียหลี่’นั้นก็สามารถเข้าใจถึงความโกรธเกรี้ยวภายในใจของ’เอียฮัน’ได้อยู่ แต่ถึงแม้ว่าจะไม่พอใจ แล้วไงล่ะ? แม้ถ้าทุกๆสิ่งมันไม่ได้เป็นของๆแก มันก็ไม่ใช่สาเหตุที่จะใช้กำลังมาเพื่อให้ได้ครอบครองหรอกนะ!
 
เมื่อ’เอียฮัน’เดินก้าวขยับมาข้างหน้า รอยร้าวคล้ายใยแมงมุมก็ปรากฏขึ้นๆตามรอยก้าวเดินบนพื้น เศษซากหินถูกบดขยี้ป่นเป็นผุยผง ทันใดนั้นหนามแหลมก็เริ่มปรากฏขึ้นบนร่างกายของ’เอียฮัน’ เฉกเช่นเดียวกับดวงตาที่ส่อประกายเย็นชาออกมา
 
มองเห็นปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นของ’เอียฮัน’ แม้แต่’เนียหลี่’ก็ยังตกตะลึง เขาไม่เคยคิดฝันถึงสิ่งนี้มาก่อน แม้ว่า’เอีย’จะไม่สามารถปลดปล่อยพลังเต็มพิกัดของมังกรพสุธาเขาทองคำได้ แต่เขาก็ดันสามารถทำให้มังกรพสุธาเขาทองคำผ่านการฝึกฝนจนสามารถวิวัฒนาการกลายร่างขั้นแรกมาจนได้
 
เมื่อร่างทรงอสูรผสานเป็นหนึ่งเดียวกับจิตอสูรของพวกเขา พลังวิญญาณภายในร่างกายก็จะหลอมรวมเข้ากับวิญญาณอสูรด้วย ก่อให้เกิดวิวัฒนาการของมันในต่างรูปแบบในทิศทางต่างๆ หลังจากการวิวัฒนาการนั้น พลังกำลังอานุภาพของจิตอสูรก็จะเพิ่มพูนขึ้นอย่างยิ่งยวด ทักษะใหม่ๆก็มักจะปรากฏเกิดขึ้นได้หลังจากการวิวัฒนาการ
 
การวิวัฒนาการอาจเกิดขึ้นได้เป็นบางครั้งหลังการรวบรวมผสานจิตหรือภายใต้เหตุบังเอิญ มันเป็นเรื่องที่ไม่สามารถควบคุมบ่งชี้ชัดได้แน่นอน
 
ดังนั้นถึงแม้’เนียหลี่’จะรู้วิธีสร้างมูลเหตุให้จิตอสูรของเขาเกิดการวิวัฒนาการ แต่เขาก็เพิ่งได้หลอมรวมกับจิตอสูรเงาและแพนด้าเขี้ยวอสูรมาได้เพียงไม่นาน ดังนั้นเขาจึงยังไม่สามารถทำให้การวิวัฒนาการสำเร็จลุล่วงไปได้
 
ในพวกผู้เชี่ยวชาญระดับโกลด์ขั้นต้นๆจะสามารถบรรลุการวิวัฒนาการได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น และการแปลงร่างวิวัฒนาการของอสูรจะคงอยู่ได้มากสุดๆก็ไม่เกินครึ่งชั่วโมงเท่านั้น
 
ด้วยพลังกำลังของ’เอียฮัน’ในตอนนี้ การรักษาสภาพร่างวิวัฒนาการน่าจะมีระยะเวลาเพิ่มขึ้นอีกนิดหน่อย ซึ่งเป็นเหตุให้สติของเขาเสียการควบคุมไปนิดๆ และเป็นยังเป็นเหตุให้นัยน์ตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงฉาน
 

 
“ขอดูหน่อยเหอะ…ว่านายจะแข็งแกร่งขึ้นแค่ไหนหลังจากการวิวัฒนาการ”
 
‘เนียหลี่’คำรามกล่าวออกมา พร้อมการปรับขอบเขตพลังวิญญาณเกือบจะในทันที คลื่นพลังวิญญาณก็หลอมรวมเข้ากับร่างของแพนด้าเขี้ยวอสูร
 
ตู้มมมมมมมมม
 
‘เอียฮัน’ทิ้งตัวลงบนพื้นแล้วกระโจนขึ้นต่อทันที คลื่นแหวกอากาศจากหนามที่มีเต็มไปทั่วอุ้มมือหวดเข้าไปที่’เนียหลี่’
 
‘เนียหลี่’หายใจอย่างเยือกเย็น, กาต้าร์คู่นึงปรากฏขึ้นบนแขนของเขา กาต้าร์คู่นี้ก็คืออาวุธวิญญาณที่เนียหลี่ไถมาจากคลังสมบัติของตระกูลของเขา [-_-]a
 
ตรู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
 
หมัดของ’เนียหลี่’ที่เหวี่ยงไปพร้อมกับกาต้าร์ข้างนึง ปะทะเข้ากับหมัดของ’เอียฮัน’ คลื่นกระแทกของพลังวิญญาณอันทรงพลังส่งให้’เนียหลี่’ลอยถอยหลังไปไกลหลายเมตรและตกลงบนพื้น เช่นเดียวกับ’เอียฮัน’ผู้ซึ่งผสานเข้ากับมังกรพสุธาเขาทองคำที่มีแผลมากมายเกิดขึ้นบนหมัด
 (เหอะๆ ก็นะต่อยอัดกาต้าร์นี่นะเว้ยเฮ้ย)
 
อาวุธวิญญาณจะทรงอานุภาพมากที่สุดก็ต่อเมื่อใช้เผชิญหน้ากับอสูรวิญญาณ แม้ว่าจะเป็นการป้องกันอันแข็งแกร่งของมังกรพสุธาเขาทองคำที่เป็นอสูรวิญญาณสายป้องกัน มันก็ยังเจาะเกราะเข้าเนื้อเอาง่ายๆเลยทีเดียวแหละ ท่านผู้อ่าน
 
โปรดติดตามตอนต่อไป (To Be Continue)
 
แปลโดย: IDeaPaeTonG นะแจ๊ะ
 
จบตอน…
 
ที่มา :