“น้องชูเฟิง จริงๆแล้วมันเป็นเพียงความเข้าใจผิดระหว่างเจ้าของศิษย์พี่หยวน รู่ว ข้าได้เพียงแต่หวังให้ทั้ง2คนพูดคุยปรับความเข้าใจกัน “
 
 
“เจ้าสามารถทำเพื่อเจ้าสำนักของเจ้าและของข้าได้หรือไม่ พวกเขาทั้ง2คนหวังให้เจ้าและศิษย์พี่ รู่ว เข้าใจกัน”
 
‘ไปชี’พูดในขณะที่จับมือ’ชูเฟิง’ไว้
 

 
“นำทางไป.ขอข้าดูหน่อยว่าพวกเจ้าทั้ง2คนกำลังเล่นอะไรกัน”
 
‘ชูเฟิง’ สะบัดมือ ‘ไป๋ชี’ออกไป เขาไม่ได้ลงเสน่ห์ความงามของ ‘ไป่ชี’ และไม่ได้ไปเพราะ ‘หยวน รู่ว’ แต่เพราะ’ชูเฟิง’กำลังเบื่อถ้าเขาไม่ได้ไปกับ’ไป่ชี’ เขาคงไปเดินเล่นแถวๆนี้
 

 
“เจ้าช่างคนดีจริงๆ แล้วเจ้าจะได้รู้ว่าเจ้าตัดสินใจถูกแล้วที่ทำอย่างนี้ “
 
‘ไป่ชี’ ยิ้มหวานแล้วเดินนำไปยังที่พักสำหรับสำนัก สตรีหยก เพราะเธอหันไปอีกทางทำให้’ชูเฟิง’นั้นไม่ได้เห็นรอยยิ้มที่มุมปากของ’ไป่ชี’
 
‘ไป่ชี’ พา’ชูเฟิง’ มายังที่พักของสำนักสตรีหยก เมื่อสาวงามจากสำนักสตรีหยกเห็น’ชูเฟิง’ พวกเธอก็ยิ้มเพื่อนแสดงมิตรภาพ ‘ชูเฟิง’ไม่ได้ใส่ใจในการเปลี่ยนแปลงทัศนคติของศิษย์สำนักสตรีหยกเพราะระหว่างทางศิษย์สำนักสตรีหยก จำนวนมากต้องการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับ’ชูเฟิง’
 
‘ไป่ชี’ หันหน้าไปมองพวกเธออย่างเยือกเย็น และแสดงถึงการข่มขู่ศิษย์หญิงสำนักสตรีหยก พวกเธอทั้งหมดนั้นอยากคุยกับ’ชูเฟิง’ แต่เมื่อเห็นสายตาของ’ไป่ชี’ แล้วทำให้พวกเธอต้องยอมถอยออกมา
 

 
“เฮ้ ชูเฟิง เป็นคู่หมั้นของ ศิษย์พี่ หยวน ไม่ใช่หรือ ทำไมเขาถึงอยู่กับ ไป่ชี ล่ะ “
 
 
“ใครจะรู้ว่านังจิ้งจอกนั้นใช้วิธีใดในการได้อยู่กับชูเฟิงล่ะ แต่การกระทำของนางน่ารังเกียจมากที่กล้าล่อลวงคู่หมั้นของศิษย์พี่หยวนอย่างเปิดเผยเนี่ย. “
 
 
“ใช่.มันค่อนค้างเป็นความอัปยศของศิษย์พี่หยวนที่นับนางเป็นน้องสาว ผู้หญิงคนนี้ช่างไร้ยางอายเสีย “
 
หลังจาก ‘ไป่ชี’ และ’ชูเฟิง’ เดินออกมา ศิษย์สำนักสตรีหยกรวมตัวกัน และบ่นการกระทำของไป่ชีในกลุ่มพวกเธอเอง ‘ชูเฟิง’ที่ไม่คุ้นเคยกับที่พักของสำนักสตรีหยกจึงเป็นธรรมดาที่เขาไม่รู้ว่า ‘ไป่ชี’ พาเขามายังห้องของเธอ
 
แต่เดิม ‘ชูเฟิง’ไม่ชอบ’ไป่ชี’อยู่แล้ว ดังนั้นหลังจาก’ไป่ ชี’เดินออกไป เขาจึงปล่อยอำนาจพลังวิญญาณออกมา หลังจากที่เขาพบว่าผลไม้และขนมหวานที่’ไป่ชี’ นำมาให้นั้นไม่มีสิ่งแปลกปลอมเขาจึงนำมากิน
 

 
“น้องชูเฟิง ต้องขอบคุณเจ้าจริงๆที่ให้โอกาสมาคุยกับข้า.”
 
ทันใดนั้นเสียงนุ่ม หวานค่อยๆดังออกมา เขาเห็น’หยวน รู่ว’เดินออกมาจากห้องโถงในตอนนี้’หยานรู่ว’นั้นไม่ได้ใส่ชุดสำนักหญิงหยกแต่เธอใส่ชุดสีชมพู เป็นการแต่งกายที่เรียบง่ายและสวยงามมาก และเผยร่างกายที่งดงามของ ‘หยวน รู่ว’ ผิวที่เนียน สัดส่วนได้รูปและหน้าอกที่สวยได้รูปหากมองลงไป
 
จะเห็นขาที่ขาวราวกับหิมะที่ถูกปิดบังด้วยชุดสีชมพู ความงามดั่งหยกของ’หยวน รู่ว’ ทำให้’ชูเฟิง’หน้าขึ้นสี พูดตามตรงนั้นความงามของ ‘หยวน รู่ว’ ก็ตรึงตราใจ ‘ชูเฟิง’
 
หาก ‘หยวน รู่ว’ ต้องการแต่งงานกับ’ชูเฟิง’ เขาคงไม่ปฏิเสธ แต่ตอนนี้ไม่ว่าเธอจะทำยังไง เขาก็จะไม่แต่งงานกับเธอเป็นอันขาด
 

 
“เจ้ามีอะไรจะพูดกับรีบพูดมา ข้ามีเวลาจำกัด “
 
‘ชูเฟิง’ไม่ต้องการตกอยู่ในกับดักความงามของ ‘หยวน รู่ว’ เขาจึงหันไปมองไปที่อื่น แต่ทันทีที่เขาหันไป เธอก็หันหัวเขากลับมา
 

 
“น้องชูเฟิง ถึงวันนั้นจะเป็นความผิดของข้า แต่โปรดเชื่อข้า ข้าไม่ได้เป็นคนแบบที่เจ้าคิด “
 
‘หยวน รู่ว’ เดินเข้าไปหา’ชูเฟิง’ แลกลิ่นจากร่างกายเธอ ทำให้’ชูเฟิง’ใจเต้น
 

 
“แบบไหน งั้นหรือ เจ้ารู้หรือหรือว่าในใจข้าคิดว่าเจ้าไปเป็นคนยังไง “
 
‘ชูเฟิง’ขดริมฝีปากของเขาและพูดออกไป
 

 
“ถ้าให้ข้าเดา เจ้าคิดว่าข้าเป็นคนที่ชอบทำให้คนอื่นหลงใหล และจงใจหลีกเลี่ยงเจ้าเพราะเห็นว่าการบ่มเพาะของเจ้านั้นอ่อนด้อยเกินไปจึงต้องการ ปฏิเสธงานแต่งงานครั้งนี้ แต่หลังจากที่เห็นความสามารถของเจ้า เจ้าคิดว่าข้าเปลี่ยนใจจะมาแต่งงานกับเจ้า. “
 
‘หยวนรู่ว’ กล่าว หลังจากที่ได้ยิน ‘ชูเฟิง’ยังคงยิ้มอย่างเย็นชนและกล่าวว่า
 

 
“นั่นไม่ถูกอย่างนั้นหรือ”
 
 
“แน่นอนข้าไม่ได้เป็นเยี่ยงนั้น ข้าเพียงต้องการทำให้เจ้าโกรธ เพื่อให้เจ้าไปบอกกับเจ้าสำนักข้าให้ยกเลิกงานแต่งงานระหว่างข้าและเจ้า “
 
 
“เหตุผลที่ข้าขอให้เจ้ามาทีนี่ เพื่อขอโทษเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ข้าไม่ได้หวังจะให้เจ้ายกโทษหรือต้องการให้เจ้ารู้สึกดีกับข้ข้า เพราะตอนนี้ข้ายังไม่อยากแต่งงานกับเจ้า. “
 
ในตอนนี้ ‘หยวน รู่ว’ กล่าวขึ้นด้วยใบหน้ารู้สึกผิด
 

 
“เจ้าไม่สบายอย่างนั้นหรือ หรือเจ้าเรียกข้ามาเพื่อที่จะเยาะเย้ยข้า ข้าจะบอกว่าเจ้าคิดผิดข้าไม่เคยสนใจอะไรในตัวเจ้าสักนิดเจ้าไม่ต้องการแต่งงานกับข้า ข้าก็ไม่ต้องงานแต่งงานกับเจ้าเช่นเดียวกัน. “
 
‘ชูเฟิง’ พูดออกไปในขณะที่กำลังโกรธ หลังจากที่ ‘หยวน รู่ว’ ได้ยินเธอจึงพูดกลับไปว่า
 

 
“น้องชูเฟิงเจ้าอย่าพึ่งอารมณ์เสีย ข้าไม่ได้มีความตั้งใจอื่น ข้าแค่อยากขะบอกให้เจ้ารู้ว่าทำไมข้าถึงไม่อยากแต่งงานกับเจ้า ไม่ใช่ว่าข้าเห็นเจ้าอ่อนแอ แต่เป็นเพียงเพราะว่าข้าตัดสินใจแล้วว่าจะไม่แต่งงานกับใครเลยตลอดชีวิต “
 
 
“วันนี้ ข้าเรียกเจ้ามาเพื่อต้องการที่จะขอโทษเจ้า”
 
ขณะที่เธอพูดตาของเธอแดงและมีน้ำตาไหลออกมา
 

 
“นี่เจ้า บ้าหรือเปล่าคุณ.”
 
‘ชูเฟิง’ไม่ได้ทำอะไร เพียงหันไปมองรอบๆและจะเดินออกไป แต่ด้วยอำนาจพลังวิญญาณเขาก็ประหลาดใจว่าการกระทำของ ‘หยวน รู่ว’ นั้นไม่ได้เสแสร้ง แต่เธอมีแต่ผลอะไรที่ต้องทำอย่างนี้ ‘ชูเฟิง’กำลังสับสน ในตอนนี้นั้นเขาต้องการจะออกไปจากทีนี่ทันที
 

 
“น้องชูเฟิง อย่าพึ่งไป “
 
ในเวลานั้น ‘ไป่ชี’ ก็ปรากฏตัวขึ้นและ กล่าวหยุด’ชูเฟิง’ไว้
 

 
“เจ้าจะทำอะไร”
 
‘ชูเฟิง’กล่าวด้วยหน้าตาเรียบเฉย
 

 
“น้องชูเฟิง ถ้าเจ้าไม่ต้องการแต่งงานกับศิษย์พี่หยวน แล้วทำไมเจ้าต้องโกรธ เพราะศิษย์พี่หยวนไม่ต้องการแต่งงานกับเจ้าล่ะ ศิษย์พี่หยวนรู้สึกผิดที่กระทำแบบนั้นต่อเจ้า ถ้าเจ้าไม่ได้โกรธเจ้าควรยกโทษให้เธอตกลงไม๊ เพื่อให้เธอสบายใจขึ้นหน่อย “
 
‘ไป่ชี’ กระตุ้น ‘ชูเฟิง’ ในเวลานั้น ‘หยวน รู่ว’ที่กำลังสะอึกสะอื้น ก็เดินไปหยิบหม้อชาหอมของเธอ เธอนำมันมาหา’ชูเฟิง’
 

 
” น้องชูเฟิง ได้โปรดยกโทษให้ข้าด้วย.”
 
 
“ตกลง ตกลง ข้าจะยกโทษให้เจ้า. “
 
ในขณะที่’ชูเฟิง’ ต้องการออกจากที่แห่งนี้ เขาทนไม่ได้ที่’หยวน รู่ว’ ทำตัวน่าสงสาร เขาจึงยกชาหอมขึ้นและดื่มลงไป
 

 
“อ๊อก!!”
 
แต่ในทันทีชาไหลเข้าไปในท้องของเขาใบหน้า’ชูเฟิง’เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมากและเขาก็ค้นพบว่ามีพิษ
 
ก็บอกแล้ว พวกนางรนหาที่เอง . . . . . .
 
เด๋วเจ็บ . . . . . . ขึ้นมา อย่าโทษพี่เฟิงไม่ดี
 
ผู้แปลโดยคุณ#
 
ที่มา: