‘ตู่กู๋ เซี้ยงหยู่’ ได้เก็บคำอธิบายของเขาเอาไว้ในใจและบอกว่ามันเป็นความเข้าใจผิด ผู้ที่เขาหลับนอนด้วยนั้นไม่ใช่ ‘หลิน เยว่เยว่’แต่เป็นศิษย์น้องหญิงของเขา หลังจากที่ได้ยินคำพูดของ ‘ตู่กู๋ เซี้ยงหยู่’มันทำให้ ‘หลิน เสี่ยว’โกรธเหลือใจจนไม่อาจที่จะควบคุมตัวเองได้และเข้าไปกระทืบ ‘ตู่กู๋ เซี้ยงหยู่’ ค่าที่คุมขัง
 
หลังจากนั้นไม่นานนักผู้คนจากสำนักหลิงหยุนก็ได้รับสารเตือน เมื่อ’ตู่กู๋ โอวหยุน’ได้รับรู้จึงได้รีบนำกลุ่มเหล่าศิษย์จากสำนักหลิงหยุนมุ่งหน้าออกไปในทันที แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคนของคฤหาสน์องค์ชายกิเลน ‘ตู่กู๋ โอวหยุน’ ก็ไม่อาจบังคับหรือขับไล่ให้พวกเขาออกไปจาก ‘ตู่กู๋ เซี้ยงหยู่’ได้
 
เพราะในเวลานี้พวกเขาทุกคนรู้ว่าในเวลานี้ผู้ที่มีความผิดก็คือ ‘ตู่กู๋ เซี้ยงหยู่’
 

 
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น…”
 
ด้วยรอยฟกช้ำดำเขียวบนใบหน้าของเขา ‘ตู่กู๋ เซี้ยงหยู่’ คุกเข่าอยู่ที่พื้นและแหงนหน้ามองไปที่พี่ชายของเขาที่กำลังพูดคุยกับ ‘หลินเสี่ยว’ ในใจของเขานั้นเต็มไปด้วยความคับแค้นข้องใจและทุกครั้งที่เขานึกถึงใบหน้าของ ‘หลิน เยว่เยว่’เขาจะเกิดอาการอยากจะอาเจียน เขาไม่อยากจะคิดเลยว่าในช่วงนึ่งของชีวิตของเขาจะได้หลับนอนกับผู้หญิงที่หน้าเกลียดเช่นนาง
 
และยิ่งไปกว่านั้นเขายังแสดงท่าทางที่มีความสุขทุกครั้งที่สอดใส่เข้าไปในตัวนางอย่างเมามันเมื่อคิดเช่นนั้นแล้วเขาก็อยากจะตบหน้าตัวเองสักสองครั้งถึงแม้ว่ามันจะไม่ทำให้ความโกรธในใจของเขาหายไปก็ตาม
 

 
“ด้วยสถานการณ์เช่นนี้เจ้าจะเสียใจกลับทางเลือกนี้หรือไม่”
 
‘ตู่กู๋ โอวหยุน’ เดินไปแล้วกล่าวอย่างสงบ
 

 
“พี่ชายท่านมีทางเรื่องที่จะช่วยข้า”
 
‘ตู่กู๋ เซี้ยงหยู่’ ยืนขึ้นและขอให้เขาพูดอย่างรวดเร็ว
 

 
“แต่งงานกับเธอซะ”
 
‘ตู่กู๋ โอวหยุน’ กล่าวอย่างใส่ใจ
 

 
“อะไรนะ? ให้ข้าแต่งงานกลับเธอ? นี่ท่านพี่กำลังพูดถึง หลิน ซุยซุยหรือไม่? ท่านพี่ต้องการให้ข้าแต่งงานกลับหลิน เยว่เยว่?….โอ้วข้าอยากตาย”
 
‘ตู่กู๋ เซี้ยงหยู่’ ไม่สามารถที่จะอยู่ในความสงบได้ ใบหน้าของเขานั้นมีลักษณะออกเป็น สีเขียวยิ่งกว่าแตงกวาและปากของเขานั้นได้เปิดอ้าอย่างกว้างขวาง
 
***เหว๋ออ่ะ อะไรประมาณนั้น***
 

 
“แล้วใครจะแต่งกับเธอล่ะ? ข้ารึยังใง?”
 
ในขณะนั้นใบหน้าของ ‘ตู่กู๋ โอวหยุน’ ได้เปลี่ยนแปลงในทันทีและเขาชี้ไปที่จมูกของ ‘ตู่กู๋ เซี้ยงหยู่’และตำหนิ
 

 
“เจ้ารู้ไหมว่าเวลานี้เจ้าได้หลับนอนกับองค์หญิงลำดับที่ 3 ของคฤหาสน์องค์ชายกิเลน! พ่อของเธอคือหัวหน้าผู้จัดการคฤหาสน์องค์ชายกิเลย หลิน หลาน “
 
 
“เจ้าได้หลับนอนกับลูกสาวของหัวหน้าผู้จัดการคฤหาสน์องค์ชายกิเลยและเจ้ายังคิดที่จะปฏิเสธมันอีกอย่างงั้นรึ ตอนนี้การแต่งงานคือทางเลือกสุดท้ายของเจ้า…”
 
 
“ท่านพี่มันไม่มีวิธีอื่นแล้วจริงๆหรือ? ข้าไม่อยากแต่งงานกลับผู้หญิงน่าเกรียดเช่นนั้น….”
 
ความหวังของ ‘ตู่กู๋ เซี้ยงหยู่’ ได้หายไปจนหมดสิ้น เขาได้คุกเขาอยู่ด้านหน้าของ ‘ตู่กู๋ โอวหยุน’ และขอร้องด้วยความสงสาร ในขณะที่เขามองไปที่หน้าของน้องชายตัวเองในหัวใจของ ‘ตู่กู๋ โอวหยุน’นั้นรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวเป็นอย่างมาก เขาไม่สามารถช่วยอะไรได้ ได้แต่ปิดตาของเขาและกล่าวว่า
 

 
“ถ้าเจ้าต้องการที่จะมีชีวิตรอดนี่ก็คือทางเลือกเดียวของเจ้าเท่านั้นไม่มีทางเลือกอื่น แม้ต่อให้ท่านผู้นำสำนักมาเองเขาก็ไม่สามารถที่จะช่วยอะไรเจ้าได้”
 
 
“ไอ้บ้าเอ้ย! ใครมันเป็นคนทำแบบนี้ว่ะ!”
 
‘ตู่กู๋ เซี้ยงหยู่’ รู้ว่าเขาไม่สามารถเปลี่ยนอะไรได้เขาจึงได้แต่คำรามโกรธด้วยความเกรี้ยวกราด
 

 
“ผู้อาวุโส ตู่กู๋ ผู้อาวุโส หลิว กลับมาแล้วครับ!”
 
เพียงแค่ในเวลานั้นได้มีศิษย์ของสำนักหลิงหยุนเดินมาพร้อมกลับผู้หญิงที่เดินตามมาข้างหลังของเขา มันคือศิษย์น้องหญิงที่ถูกสับเปลี่ยนออกไปในคืนนั้น
 

 
“อีหญิงสาระเลว เมื่อคืนเจ้าหายไปไหนมา?”
 
หลังจากที่ได้เห็นศิษย์น้องหญิง ‘ตู่กู๋ เซี้ยงหยู่’รู้สึกโกรธเป็นอย่างมากและพยายามที่จะออกตัวพุ่งเข้าใส่ร่างกายอยากปะทะ
 

 
 “ช้าก่อน”
 
แต่เพียงในเวลานั้นผู้ที่หยุดเขาเอาไว้คือ ‘ตู่กู๋ โอวหยุน’ เพราะหลังจากที่ ‘ตู่กู๋ โอวหยุน’ มองไปที่ศิษย์น้องหญิง ที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและทำอะไรไม่ถูกเขาจึงได้กล่าวกับศิษย์น้องหญิงว่า
 

 
“ศิษย์น้องหญิงเมื่อคืนเจ้าไปที่ใดมา?”
 
 
“ข้า…ข้า…ข้าก็ไม่ทราบเช่นกันว่าเกิดสิ่งใดขึ้น แต่เมื่อคืนข้าได้หมดสติไปพอรู้สึกตัวข้าก็อยู่ในป่าที่ไหนก็ไม่รู้”
 
 
“อ่อใช่ใช่ เมื่อข้าตื่นขึ้นมาข้าได้เจอจุดหมายฉบับนี้มันตกอยู่ข้างๆข้า มันเขียนเอาไว้ว่าให้มันกับผู้อาวุโส โอวหยุน”
 
ศิษย์น้องหญิงได้ส่งจดหมายด้วยลักษณะที่มือสั่นด้วยความกลัวและในหน้าซองจดหมายเขียนไว้ว่า
 

 
“ถึง ตู่กู๋ โอวหยุน”
 
พอเห็นเช่นนั้น ‘ตู่กู๋ โอวหยุน’รู้สึกขมวดคิ้วแน่นในขณะที่เขาได้รับจดหมาย หลังจากที่เขาได้เปิดมันใบหน้าของ ‘ตู่กู๋ โอวหยุน’ ได้เปลี่ยนแปลงในทันทีและเจตนาฆ่าที่แข็งแกร่งได้พุ่งกระจายออกมาจากร่างกายของเขาเพราะในจดหมายมันได้ถูกเขียนเอาไว้ว่า…..
 

 
“นี่เป็นของขวัญความงามเล็กๆน้อยๆของข้าที่มอบให้แก่น้องชายของเจ้า ข้าขอให้พวกเขาอยู่ด้วยกันเป็นร้อยปี หมื่นปีแห่งความรักและหวังว่าพวกเขาจะบรรเลงเพลงรักกันทุกชั่วคืนวันไม่เสื่อมคลาย – จาก อสุรา”
 
 
“ไอ้อสุรา วันหนึ่งข้าจะตัดศพเจ้าเป็นหมื่นชิ้น”
 
‘ตู่กู๋ โอวหยุน’ ฉีกจดหมายในมือของเขาเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยในทันที่และแสดงถึงอาการโกรธจนแทบจะเป็นบ้าอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เมื่อเขาคิดเกี่ยวกับน้องชายของเขาทีโดนรอบกัดโดยคนซึ่งยังเป็นคนเดียวกันที่วางแผนปล้นทรัพย์สมบัติของพวกเขาเมื่อวานนี้มันจึงทำให้ ‘ตู่กู๋ โอวหยุน’ รู้สึกหงุดหงิดและไม่พอใจเป็นอย่างมาก
 
เขาได้สาบานกับตัวเองว่า ไม่ว่ายังใงในชีวิตนี้เขาจะต้องฆ่าคนที่ชื่อว่า ‘อสุรา’ ให้ได้
 
ตั้งแต่วันนั้นมามันราวกับเขาเป็นบ้า ‘ตู่กู๋ โอวหยุน’ ได้ทำการสืบค้นทุกๆที่ภายในหุบเขาร้อยเลี้ยวเพราะเขาต้องการหาเบาะแสของ คนที่ชื่อว่า ‘อสุรา’ แต่มันก็ไม่มีประโยชน์เพราะหุบเขาร้อยเลี้ยวนั้นมีขนาดใหญ่มากเกินไป มันเปรียบได้กับการงมเข็มในมหาสมุทรถ้าเขาต้องการที่จะหาใครที่นี่
 
จนในที่สุดก็มาถึงวันสุดท้ายของการล่าพวกเขาไม่สามารถที่จะเก็บเกี่ยวอะไรกลับไปได้เลย มีเพียงแต่ความโกรธเกรี้ยวเท่านั้นที่เขาได้นำมันออกมาได้จากหุบเขาร้อยเลี้ยว แต่เมื่อทุกคนกำลังจะออกจากหุบเขาร้อยเลี้ยว’ชูเฟิง’กับเลือกที่จะอยู่ข้างในเพราะเขาค้นพบว่าหุบเขาร้อยเลี้ยวนั้นเปรียบได้ราวกับขุมทรัพย์ขนาดใหญ่
 
มันเป็นสถานที่แดนของสวรรค์ที่เต็มไปด้วยสมบัติและโอสถแก่นแท้วิญญาณที่ไม่มีที่สิ้นสุดกำลังรอที่จะได้ให้เขาไปเก็บเกี่ยว ถ้าเขาได้อยู่ที่นี่เป็นเวลานานพอจนถึงวันที่ใกล้จะถึงวันจัดประลองละก็บางที่’ชูเฟิง’อาจเอาชนะ’กง ลู่หยุน’ด้วยพลังวิญญาณของตนเองก็เป็นได้
 
แต่เมื่อการล่าสิ้นสุด’ชูเฟิง’ก็ได้รู้ว่าทำใมทุกคนถึงได้ออกไปหลังจากที่เวลากำหนดไว้ทั้งๆที่นี่คือขุมทรัพย์ขนาดใหญ่แท้ๆ นั้นก็เพราะว่าหลังจากที่ครับเวลากำหนดในทันทีได้เกิดแรงดันที่แสนน่ากลัวมันเป็นแรงดันขนาดใหญ่ที่มองไม่เห็นปรากฏอยู่ในหุบเขาร้อยเลี้ยว
 
ซึ่งมันเป็นแรงดันที่แปลกมาก มันทำให้คนไม่สามารถที่จะหายใจได้ แต่กับพืช สัตว์ สัตว์ยักษ์กับไม่ได้รับผลกระทบจากแรงดันนี้เลยเลยสักนิดมันเหมือนกับมันกำลังใช้ชีวิตอยู่อย่างปกติตามธรรมชาติของพวกมัน
 

 
“บัดซบ มันเป็นคนจากสำนักหลิงหยุนและคฤหาสน์องค์ชายกิเลนใช่ไหม? พวกเขาสามารถประทับตราปิดผนึกได้ทั้งหุบเขาร้อยเลี้ยวเป็นเขตตายที่แข็งแกร่งได้ขนาดนี้เชียวรึเนี่ย?”
 
ปัจจุบันแม้ว่า’ชูเฟิง’จะยืนอยู่บนอากาศมันก็ไม่ได้ช่วยให้เขาดีขึ้นจนหลังจากที่เขาเดินขึ้นไปจนเหนือเมฆเขาเริ่มรู้สึกผ่อนคลายลงแต่เขาก็ยังไม่สามรถที่จะกำจัดความดันนี้ออกไปได้ ในสถานการเช่นนี้ไม่ต้องพูดถึงการล่าโอสถแก่นแท้วิญญาณในหุบเขาร้อยเลี้ยวอย่างต่อเนื่องเลย แม้แต่จะเอาชีวิตรอดในความดันเช่นนี้ยังลำบากเลย
 

 
“ชนิดของตราประทับปิดผนึกที่แข็งแกร่งเช่นนี้แน่นอนว่ามันไม่ได้มาจาก คฤหาสน์องค์ชายกิเลนและสำนักหลิงหยุนแน่ๆ มันเป็นไปไม่ได้แน่นอนที่พวกมันจะมีวิธีการเช่นนี้”
 
‘ต้าน ต้าน’ อธิบาย
 

 
“ถ้าข้าเดาไม่ผิดล่ะก็, หุบเขาร้อยเลี้ยวนี้ต้องไม่ได้อยู่ในการควบคุมโดยอำนาจของอาณาจักรมังกรฟ้าอย่างแน่นอน เพราะด้วยแรงดันขนาดใหญ่ที่ครอบคลุมหุบเขาร้อยเลี้ยวนี้ไม่ว่าจะเป็นสำนักหลิงหยุนหรือคฤหาสน์องค์ชายกิเลน พวกมันไม่สามารถที่จะควบคุมรูปแบบการก่อตัวนี้ได้อย่างแน่นอน”
 
‘ต้าน ต้าน’ ได้แสดงความคิดเห็น
 

 
“อะไรนะ? หุบเขาร้อยเลี้ยวที่กว้างใหญ่นี้ถูกควบคุมโดยรูปแบบการก่อตัว? วิธีการแบบไหนกันที่จะสร้างการก่อตัวได้แข็งแกร่งเช่นนี้?”
 
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของ ‘ต้าน ต้าน’
 
‘ชูเฟิง’รู้สึกตกใจอย่างไม่มีที่สิ้นสุดและได้กล่าวเสริมไปอีกว่า
 

 
“แล้วสิ่งที่เราควรทำในตอนนี้?”
 
 
“การตัวนี้แปลกก็จริงแต่ก็ไม่ได้รุนแรงขนาดนั้น เพียงแต่เมื่อเวลาผ่านไปนานมากเท่าไรก็จะยิ่งได้รับผลกระทบมากขึ้นเมื่อมันมาถึงจุดๆหนึ่งด้วยลำพังพลังวิญญาณของเจ้าในตอนนี้เจ้าไม่อาจที่จะสามารถทนมันได้”
 
 
“ดังนั้นเจ้าจะต้องรีบออกไปจากสถานที่แห่งนี้อย่างรวดเร็ว แม้ว่าเจ้าจะอยู่บนอากาศแต่เจ้าก็ยังคงหายใจไม่ออกเช่นเดิมและจะตายโดยแรงดันนี้”
 
‘ต้าน ต้าน’ เตือนอย่างเคร่งขรึม
 
‘ชูเฟิง’ไม่กล้าที่จะชักช้าเขาจึงได้รีบที่จะออกไปอย่างรวดเร็วบินไปด้านนอกของหุบเขาร้อยเลี้ยว แต่มันก็ไร้ประโยชน์เพราะมันเป็นอย่างที่ ‘ต้าน ต้าน’ ได้กล่าวไว้แรงดันเริ่มที่จะทวีคูณและรุนแรงมากยิ่งขึ้น ด้วยสภาพของเขาในตอนนี้นั้นคือไม่สามารถหายใจได้อย่างสมบูรณ์ถ้ายังต่อเนื่องแบบนี้ต่อไปล่ะก็เขาจะต้องตายอย่างแน่นอน
 

 
“นั้นคือ….”
 
‘ชูเฟิง’รู้ได้ในทันทีว่าในขณะนี้เขาก็ไม่ได้อับโชคมากขนาดนั้นเพราะในสายตาของเขาเห็นยอดเขาปรากฏตัวขึ้น มันเป็นยอดเขาที่เขาเห็นก่อนหน้านี้ซึ่งเป็นเขาเดียวกับที่มีวิหารลึกลับ ในขณะนั้นวิหารที่ซึ่งตั้งอยู่บนยอดเขาได้มีควันจางๆ ลอยขึ้นมา
 
จากนั้นหมายความว่านอกจาก ‘ชูเฟิง’แล้วยังมีคนอื่นอยู่ในหุบเขาร้อยเลี้ยวอีก
 
################################################################################################# เอาล่ะเข้าสู่สาระเร้าใจท้ายบทกับ : นายกระทิข้น
 
ปล.ที่ 1. ช่วงเมาส์มอยท้ายบท : 55555 ในตอนนี้ก็ 55555 ตู่กู๋ เซี้ยงหยู่ ได้เมียใหม่ โดยพี่เฟิงเอาถวายเป็นข้าตอบแทนสำหรับสมบัติ รู้สึกสงสารมันนะแต่ก็ 55555 … ตู่กู๋ เซี้ยงหยู่ ว่าแต่ได้ข่าวว่ามันเลยไม่ใช่หรอเข้าไปนี่สอดใส่แบบไม่ลืมหูลืมตา 555555
 
ปล.ที่ 2. ว่ากันด้วยเนื้อหาที่ซ่อนอยู่ในบท อั๊ยย๊ะสำหรับตอนนี้ก็มีทิ้งท้ายกันเอาไว้นะครับสำหรับเจ้าของแรงดันวิญญาณบางทีอาจเป็นของอิจิโกะก็ได้ 55555 ล้อเล่นน่ะ ในตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าเจ้าของแรงดันวิญญาณนี้นั้นเป็นมิตรหรือศัตรูกันแน่และชูเฟิงจะรอดไปได้สักกี่น้ำจะมีปัญญาพอที่จะเดินไปถึงวิหารไหม และคนในวิหารนั้นจะเต็มใจช่วยมันรึป่าว ชะตากรรมของบักเฟิงจะเป็นเช่นไรต้องติดตามกันต่อไปนะฮ่ะ 55555 บางทีมันอาจเป็นวิหารที่อิจิโกะกำลังต่อสู้กับจูฮาบัสก็ได้นะเห็นว่าตอนนี้กำลังปล่อยแรงดันวิญญาณออกมาอย่างดุดันเชียว…..หลับตีนแปป
 
ปล.ที่ 3. ทิ้งท้าย ปล.2 บางทีคนในวิหารนั้นอาจเป็นแบ็คพี่เฟิงเราก็ได้นะ อิอิ ใครจะรู้ต้องดูกัน
 
ปล.ที่ 4.ว่ากันด้วยตัวเอกในบทนี้ ตัวเอกในบทนี้ก็คงหนีไม่พ้น ตู่กู๋ เซี้ยงหยู่ ผู้หน้าสงสารด้วยความมืดของยามค่ำคืนทำให้เขาได้เอากลับ หลิน เยว่เยว่ อย่างเมามัน และที่สำคัญ หลิน เยว่เยว่ ไม่โวยวายด้วยนะสงสัยชอบ 55555 น่าสงสารจริงๆ
 
เอาละในช่วงท้ายก็มาพบกับเราเหล่าพี่น้อง 3 หัวดอที่จะมาเผาชูเฟิงไปพร้อมกลับคุณ
 
1 : 55555 2 นายได้ยินข่าวนี้ไหมว่า ตู่กู๋ เซี้ยงหยู่ ได้สะบาราฮึมกับ หลิน เยว่เยว่ ด้วยหล่ะ
 
2 : 55555 ข้าก็ได้ยินมาเช่นนั้นเหมือนกันล่ะ 1 แถมยังมีคนบอกอีกว่าเพราะความมืด ตู่กู๋ เซี้ยงหยู่ เลยไม่รู้ว่าคนที่
 
มันสะบาราฮึมอยู่ไม่ใช่ศิษย์น้องหญิงแต่เป็น หลิน เยว่เยว่
 
1 : 5555 ถึงจะพูดอย่างงั้นก็เถอะแต่ หลิน เยว่เยว่ ก็ไม่ขัดขืนนิเห็นว่าทำตัวนิ่งๆเลยนะ สงสัยอาจชอบก็ได้ แต่ 5555 ตู่กู๋
 
เซี้ยงหยู่นี่อินเนอร์มาเต็มแถมเห็นบอกว่ามีการเล่นท่ายากด้วยนะ อุ๊บ 5555
 
2 : 555 สงสัยคงจะมันน่าดูในเวลานั้น บางทีชูเฟิงอาจสำนึกก็ได้ที่ได้ขโมยโอสถไปก็ได้นะเลยพยายามหาเมียดีดียศสูงๆ
 
อย่าง หลิน เยว่เยว่ มาให้ เซี้ยงหยู่ใง เห็นว่าพ่อเป็นหัวหน้าผู้จัดการคฤหาสน์องค์ชายกิเลนเลยนะ
 
1 : อาจเป็นอย่างทีนายพูดก็ได้นะ 2 ชูเฟิงอาจสำนึกขึ้นมาจริงๆ จะว่าไปแล้วบักเฟิงเรามันก็เป็นคนดีนะ
 
3 : – -* คนดีพ่องพวกมึงซิ 1 2 กูทนฟังมาได้ซักพักและนี่พวกมึงโลกสวยหรือไม่ได้มองความเป็นจริงกันแน่เนี่ยหะ
 
พวกมึงมีหัวสมองคิดกันมั่งไหมตั้งแต่ บทที่ 229-230 และแม้งก็ไปขโมยโอสถเขามาหากินกับความยากลำบากของคน
 
อื่นแถมหนีออกมาได้ไม่นาน 231-232 ก็ไปมีเรื่องกับ คฤหาสน์องค์ชายกิเลนอีก คือเอาทุกอย่างอ่ะห้าวเหลือเกินมอง
 
การไกลหน่อยเรื่องแบบนี้แม้งต้องไปถึงหูพวกผู้นำสำนักอยู่แล้วที่นี้ล่ะมึงชุดไฟในตัวคุณเหล่าพวกผู้นำก็หัวร้อนกัน
 
ไปดิแล้วถ้านี่เปิดเผยตัวเมื่อไรนะ ตูมสำนักมังกรฟ้ากูระเบิดเป็นโกโกครั้นกันพอดี มึงนึกถึงเด็กคาดำดำที่ไม่รู้เรื่องส้น
 
ตีนไรที่มันก่อเอาไว้ให้แก่สำนักมังกรฟ้าบ้างดิ บางทีเด็กพวกนั้นอาจต้องตายเพราะมันก็ได้ และนี่อีกพอจบจากภาค
 
ไอ่กงแล้วตั้งแต่ 264-284 มันก็จะมีฉากที่ไอเฟิงไปข่มขืนสาวจากสำนักอื่นอีก ความสวยนี่ไม่ต้องพูดถึงถ้าอยากรู้ต้องรอ
 
ให้ถึงตอนเนี่ย อาชญากร โจรโฉดชั่ว ข่มขืน ฆ่าล้างตระกูล พวกมึงสรรเสริญมันอะ 1 2 ชูเฟิงแม้งชั่ว ชั่วทั้งตระกูล
 
ไอ้ตระกูลชูส…..&@#*&
 
1 : นี่ 3 เราเข้าใจนะว่านายเกียจชูเฟิงแต่นายไม่ควรสปอยตระกูลมันนะ นายต้องปล่อยให้ผู้อ่านรอคอยสิจะไปสปอยมัน
 
ไม่ดายยยย
 
2 : ใช่ๆๆ อย่างที่ 1 พูดแหละ 3 นายไม่ควรสปอยนะและถึงแม้ชูเฟิงมันจะเป็น อาชญากร โจรโฉดชั่ว ข่มขืน ฆ่าล้าง
 
ตระกูลยังใงแต่มันก็เป็นพระเอกของเรื่องนะ
 
1 : ช่ายๆ แถมเรื่องสำนักมังกรฟ้านี่ต่อให้โดนทำลายแต่ถ้าผู้นำสำนักยังอยู่ก็สร้างใหม่ได้นะ 3…..
 
3 : 1,2 พวกมึงนี่แม้งอ้าาาา…%@%$#
 
2 : นี่ 1 ฉันว่า 3 บ้าไปแล้ว
 
1 : ฉันก็คิดเหมือนกับนายนะ 2
 
#################################################################################################
 
…..####เอาล่ะก็ขอจบสาระเร้าใจ : นายกระทิข้น ไว้เท่านี้ก่อนนะครับขอบคุณครับสำหรับผู้อ่านทุกท่าน####…..
 
ที่มา: