ที่นี่มีโอสถแก่นแท้คุณภาพสูงโอสถแก่นแท้คุณภาพกลางและโอสถแก่นแท้คุณภาพต่ำ แถมยังมีโอสถกำเนิดคุณภาพสูงสุดโอสถกำเนิดคุณภาพโอสถกำเนิดคุณภาพกลางและโอสถกำเนิดคุณภาพต่ำ และก็ยังมีโอสถห้วงวิญญาณคุณภาพสูงสุดโอสถห้วงวิญญาณคุณภาพโอสถห้วงวิญญาณคุณภาพกลางและโอสถห้วงวิญญาณคุณภาพต่ำ
 
นอกจากนี้ก็ยังมีทุกประเภทของโอสถรักษาเยียวยาและบำรุงรวมทั้งชุดเกราะพิเศษและอาวุธที่สร้างขึ้นด้วยวัสดุพิเศษ เหล่าสมบัติที่กล่าวมาข้างต้นนั้นในตอนนี้มันได้อยู่รอบรอบชูเฟิงและยังถูกจัดเอาไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย
 
ซึงในตอนนี้’ชูเฟิง’ไม่ได้คาดคิดเลยว่าเขานั้นจะได้มาอยู่ในสถานที่ที่อ้อมล้อมไปด้วยทรัพยากรที่มหาศาล
 

 
“ที่นี่คือที่ใด? เหตุใดถึงได้มีทรัพยากรมากมายเช่นนี้! ฮ่าข้ารวยแล้ว! ข้าจะอุดมสมบูรณ์ไปด้วยทรัพยากรอย่างแท้จริง!”
 
ปากของ’ชูเฟิง’ได้เปิดออกอย่างกว้างขวางและล้มลงกระแทกเข้ากับภูเขาสมบัติ
 

 
“ว้าว ชูเฟิงเจ้าจะกลายเป็นคนรวยแล้ว! ดูสิที่นี่มีโอสถแก่นแท้วิญญาณมากมายมหาศาลถึงเพียงนี้!”
 
เพียงแค่ในเวลานั้นเสียงของ ‘ต้าน ต้าน’ก็ดังขึ้นมาในหัวของ’ชูเฟิง’และน้ำเสียงของเธอนั้นกล่าวได้ว่า
 

 
“ดั่งมังกรที่แข็งแกร่งและเสือที่เต็มเปรี่ยมไปด้วยพลังชีวิต”
 
น้ำเสียงของเธอนั้นฟังดูแล้วไม่เหมือนกับคนที่ได้รับบาดเจ็บเลยแม้แค่น้อยแต่มันกับเหมือนคนที่มีสุขภาพแข็งแรงดีพร้อมซะมากกว่า
 

 
“ต้าน ต้าน? เจ้าฝืนแล้ว! ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเจ้าใช่หรือไม่! ฮ่า..นับว่าเป็นเรื่องที่ดี!”
 
หลังจากที่ได้ยินเสียงของ ‘ต้าน ต้าน’
 
‘ชูเฟิง’ก็รู้สึกมีความสุขอย่างเหลือใจเพราะภายในความทรงจำของเขา หลังจากที่ ‘ต้าน ต้าน’ใช้วิธีการต้องห้ามบางอย่างเพื่อช่วยเขาในป่าภูเขาแห่งหนึ่ง แต่ในท้ายที่สุดแล้วเธอก็ได้สูญเสียความแข็งแรงของเธอไป
 

 
“ใช่ ข้า…ข้าสบายดีไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับข้า ว่าแต่มันแปลกมากเจ้าไม่ได้ช่วยข้าเอาไว้อย่างงั้นรึ”
 
ในทำนองเดียวกันใบหน้าของ ‘ต้าน ต้าน’ก็เต็มไปด้วยความสับสนและประกายเงางามจากดวงตาทั้งสองของเธอก็แสดงออกถึงอาการงุนงง
 

 
“ข้าเองก็ไม่รู้เช่นกันว่ามันเกิดอะไรขึ้น ตามจริงเวลานี้เราควรจะตายไปแล้วอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ทำใมเจ้าและข้าถึงยังมีชีวิตอยู่? และยังมาอยู่ภายในห้องสมบัติทรัพยากรเช่นนี้! และยิ่งไปกว่านั้นพี่ชายของข้า ฉี เฟิงหยางเขาอยู่ที่ไหน? เหตุใดเขาถึงไม่ได้อยู่กับเราที่นี่?”
 
หลังจากที่’ชูเฟิง’ครุ่นคิดอยู่กับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้เขาก็นึกขึ้นได้ถึง ‘ฉี เฟิงหยาง’เขาจึงรีบลุกขึ้นและค้นหาทุกทิศทาง แต่เขาก็ไม่พบร่องรอยใด ๆของ ‘ฉี เฟิงหยาง’
 
‘ชูเฟิง’จึงอดไม่ได้ที่จะต้องรู้สึกกังวล
 

 
“นี่มัน?!”
 
ในทันที’ชูเฟิง’ก็ได้ค้นพบเข้ากับกระดาษแผ่นหนึ่งที่มันถูกวางเอาไว้ เขายิบมันขึ้นมามันมีเพียงแค่ตัวอักษรไม่กี่คำที่ถูกเขียนเอาไว้ แต่ในทันทีที่ได้อ่านมันทำให้จิตใจของ’ชูเฟิง’ที่เต็มไปด้วยความกังวลนั้นรู้สึกผ่อนคลาย
 

 
“ฉี เฟิงหยางปลอดภัยดีดังนั้นเจ้าไม่จำเป็นต้องเป็นห่วง ในสถานที่ที่เจ้าอยู่เจ้าจะรู้เองเมื่อออกไปข้างนอก แต่ข้าขอเตือนเจ้าเอาไว้ว่าจงเก็บเกี่ยวทุกอย่างที่อยู่ที่นี่ไปด้วยซะไม่เช่นนั้นแล้วหลังจากที่เจ้าออกไปเจ้าจะต้องเสียใจที่ไม่ได้ทำมัน!”
 
 
“แผ่นกระดาษนี้เป็นของผู้ใดกัน?”
 
‘ชูเฟิง’รู้สึกตกใจเล็กน้อยเพราะเขารู้ว่าเขาได้ถูกช่วยเอาไว้โดยใครบางคน
 

 
“ไม่จำเป็นต้องคิดมากชูเฟิง ถ้าข้าเดาไม่ผิดล่ะก็เขาควรจะเป็นผู้เชียวชาญลึกลับที่อยู่ในหุบเขาร้อยเลี้ยวนั้นที่เป็นคนช่วยเจ้าเอาไว้ ฉี เฟิงหยางก็น่าจะถูกช่วยเอาไว้โดยเขาและข้ายังแน่ใจอีกว่าเขายังเป็นคนที่พาเจ้ามายังสถานที่แห่งนี้”
 
‘ต้าน ต้าน’วิเคราะห์อย่างใจเย็น
 

 
“มันเป็นเขา?”
 
‘ชูเฟิง’ยังไม่สามารถที่ยืนยันได้อย่างแน่นอนว่าเป็นเขา แต่หลังจากที่คิดอย่างรอบคอบแล้วมันก็ไม่มีใครอื่นแล้วที่จะสามารถช่วยเขาได้ในสถานการณ์เช่นนี้
 

 
“ชูเฟิงการที่เจ้ากำลังจะกอบโกยสมบัติเหล่านี้ออกไปทั้งหมด มันทำให้เจ้ารู้สึกสงสารบุคคลที่รวบรวมเหล่าสมบัติทรัพยากรมากมายเหล่านี้เอาไว้ใช่หรือไม่?”
 
‘ชูเฟิง’ไม่ได้เป็นสุภาพบุรุษหรือผู้ผดุงความยุติธรรมใด ๆมีเพียงแค่ตัวเขาเองเท่านั้นที่สามารถพึ่งพาได้และคนรอบตัวของเขา ดังนั้นตามธรรมชาติแล้วเมื่อมีเนื้ออยู่กองอยู่ตรงหน้ามีหรือที่เขาจะยอมปล่อยมันไป เขาลุกขึ้นยืนและเดินไปยังจุดหนึ่งชองผนังห้องเพื่อไปยิบถุงจักรวาลทั้งหมดที่มี
 
หาก’ชูเฟิง’นั้นต้องการที่จะเก็บสมบัติมากมายเหล่านี้ทั้งหมดสิ่งเดียวที่เขาไม่ควรมองข้ามก็คือถุงจักรวาลและที่สำคัญมันเหมือนกับว่าถุงจักรวาลเหล่านี้มันได้ถูกเตรียมเอาไว้เพื่อเขาโดยเฉพาะ
 
ยังไม่ทันได้กล่าวจบ’ชูเฟิง’ก็ไม่รีรอช้าและเริ่มที่จะเก็บสมบัติทั้งหมดในทันที เพียงพริบตาสมบัติทั้งหมดก็ได้ถูกกอบโกยไปแล้วโดย’ชูเฟิง’
 
ไม่เพียงแค่นั้นเขายังได้แยกสมบัติทั้งหมดออกเป็นสองถุงและโยนพาดบ่าของเขา แม้จะมีเพียงแค่สองถุงเล็กๆแต่ข้างในนั้นก็เต็มไปด้วยถุงจักรวาลมากมายและในถุงจักรวาลก็ยังเต็มไปด้วยสมบัติล้ำค่าและเหล่าโอสถบ่มเพาะพลังวิญญาณมากมายมหาศาล
 
แต่ถึงแม้ว่า’ชูเฟิง’จะกอบโกยสมบัติเหล่านี้ไปมากมายมหาศาล เขาก็ยังคงเหลือทิ้งเอาไว้บางในส่วนที่มันไม่จำเป็นสำหรับเขาเช่นโอสถห้วงวิญญาณและลูกแก้วห้วงวิญญาณเพราะถึงแม้ว่าเขาจะเอาไปมันก็ไม่ได้ช่วยในเรื่องการบ่มเพาะพลังวิญญาณของเขาได้เพราะฉะนั้นมันจะเป็นการดีกว่าที่เขาจะเหลือทิ้งเอาไว้เบื่องหลัง
 

 
“ฮ่า แค่นี้ก็ได้กำไรมาไม่น้อยแล้ว ด้วยโอสถแก่นแท้วิญญาณที่มากมายเหล่านี้มันจะต้องทำให้ข้าบุกฝ่าเข้าไปยังดินแดนแก่นแท้วิญญาณได้เป็นแน่”
 
ในตอนนี้’ชูเฟิง’รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก มันได้ปรากฏรอยยิ้มเล็กๆบนในหน้าของเขา รอยยิ้มของเขานั้นได้ส่องแสงสว่างแพรวพราวยิ่งกว่าแสงของดวงอาทิตย์เสียอีก เพราะนี่มันเป็นเพียงครั้งแรกของเขาที่ได้เห็นโอสถแก่นแท้วิญญาณที่มีจำนวนมากมายมหาศาลขนาดนี้
 
เนื่องจาก’ชูเฟิง’ยากจนผ่านถึงสองระดับของการบ่มเพาะพลังวิญญาณในบ่อน้ำแก่นแท้สวรรค์จนเขาในตอนนี้นั้นอยู่ในระดับ 9 แดนกำเนิดวิญญาณ อีกเพียงขั้นเดียวเท่านั้นที่เขาจะได้บุกฝ่าเข้าสู่แดนแก่นแท้วิญญาณ แต่’ชูเฟิง’รู้ว่าพระเจ้าสายฟ้าทั้ง 9 สีที่อยู่ในร่างกายของเขานั้นจำเป็นที่จะต้องใช้ทรัพยากรอย่างมากมายมหาศาลถึงจะบุกฝ่าเข้าสู่แดนแท้วิญญาณได้สำเร็จ
 
ก่อนหน้านี้’ชูเฟิง’นั้นอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบากเพราะถ้าเขาต้องการที่จะบุกฝ่าเข้าสู่แดนแก่นแท้วิญญาณนั้นเขาจะต้องใช้โอสถแก่นแท้วิญญาณเป็นจำนวนมาก
 
แต่ในตอนนี้สถานการณ์มันได้เปลี่ยนไปแล้วด้วยทรัพยากรที่เขามีมันก็ไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป แต่’ชุเฟิง’ยังรู้สึกว่าถ้าเกิดเขาไม่สามารถบุกฝ่าเข้าสู่แดนแก่นแท้วิญญาณได้หลังจากที่เขากลั่นโอสถแก่นแท้วิญญาณไปแล้วทั้งหมดมันก็คงเหลืออยู่อีกไม่ไกลมากนักที่จะบุกฝ่า
 
ที่เหลือหลังจากนี้ก็คงขึ้นอยู่กับเรื่องของเวลาเท่านั้น
 

 
“ฮ่า ลองดูทรัพยากรที่มากมายมหาศาลเหล่านี้สิมันเป็นของข้าแล้ว”
 
‘ชูเฟิง’เตรียมที่จะออกหลังจากที่เขาปล้นไปหมดแล้วทุกอย่างที่จำเป็น เขาแน่ใจว่าทรัพยากรเหล่านี้จะต้องเป็นของขุมพลังอำนาจบางอย่าง แต่เขาไม่รู้ว่าขุมพลังอำนาจใดที่มีทรัพยากรมากมายมหาศาลเหล่านี้ได้ แม้ว่ารูปแบบพัฒนาการจิตวิญญาณในที่นี้จะมีความแข็งแรงมากแต่ด้วยความสามารถของ’ชูเฟิง’นั้นมันก็เป็นเรื่องง่ายมากที่เขาจะเปิดมันออกจากโลกภายในและก้าวสู่โลกภายนอก
 
หลังจากที่แอบย่องออกมาจากคลั่งสมบัติ’ชูเฟิง’ก็เห็นสี่รูปร่างที่คุ้นเคยยืนอยู่ในด้านหน้าของเขา พวกเขานั้นมีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว พวกเขาทั้งสี่คนนั้นเป็นชายชราและหนึ่งในพวกเขานั้นมีทั้งผมสีเทากับสีขาวและพลังวิญญาณที่แข็งแกร่ง พวกเขาคือสี่ในสิบสองปราการของสำนักหลิง-หยุน
 

 
“มันเป็นเจ้านั้นเอง?!”
 
ทั้งสี่ปราการได้รีบวิ่งมาตรวจสอบสถานการณ์เพราะพวกเขาได้ยินเสียงของการเปิดประตูขนาดใหญ่จากสถานที่คลั่งสมบัติ และหลังจากที่เขาได้เห็น’ชูเฟิง’พวกเขาทันทีได้เผยให้เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตะลึงและตื่นตกใจมากกว่า’ชูเฟิง’เสียอีก
 
ในทันที’ชูเฟิง’ก็ได้เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด ไม่น่าแปลกใจว่าคำพูดที่ถูกเขียนเอาไว้ในกระดาษนั้นบอกว่าเขาจะต้องเสียใจถ้าเขาไม่ได้ปล้นทุกอย่างที่อยู่ที่นี่ออกไป ในตอนนี้เขาได้เข้าใจความหมายที่ถูกสื่อออกมาทั้งหมดแล้ว
 
หลังจากที่คลังสมบัติทั้งหมดนั้นเป็นของศัตรูตัวฉกาจของเขาสำนักหลิง-หยุน
 

 
“เจ้าไอ้เด็กเวรสารเลวเอ้ย! นี่เจ้าว่างแผนที่จะล่อเสือออกจากถ้ำแล้วใช้โอกาศนี้เพื่อที่จะมาปล้นทรัพยากรจากสำนักหลิง-หยุนของพวกข้าอย่างนั้นรึ ได้ในเมื่อเจ้ารนหาที่ตายเช่นนี้พวกข้าก็จะสนองให้!”
 
ร่างของทั้งสี่ผู้เฒ่าได้สั่นไปด้วยความโกรธและทันทีพวกเขาได้รีบวิ่งเข้าใส่และหวังที่จะโจมตีจุดตายของ’ชูเฟิง’
 

 
“เหอะ”
 
แต่’ชูเฟิง’นั้นถอนหายใจด้วยความเย็นชาเขาไม่ได้แสดงถึงความหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย ด้วยพลังของ ‘ต้าน ต้าน’ที่ผ่านเข้ามาสู่ร่างกายของเขาจนทำให้เขาอยู่ในระดับที่ 3 ของแดนแก่นแท้วิญญาณพร้อมกับใช้เพลงดาบมังกรไร้ตัวตนขวบคู่กันโดยทันที
 
*** บูม ***
 
ความดันที่มองไม่เห็นนั้นได้หลั่งไหลลงมาจากท้องฟ้าและไม่เพียงแค่นั้นมันยังได้สลายการโจมตีของทั้งสี่ปราการอย่างสมบูรณ์ร่างกายของพวกเขาได้ถูกบดขยี้และตายในทันที พวกเขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะรู้สึกตัวว่าพวกเขาตาย
 

 
“ไอ้แก่ไร้ประโยชน์อย่างพวกเจ้านะรึคิดจะฆ่าข้า”
 
‘ชูเฟิง’กล่าวเหยียดหยันและรีบเดินออกไปข้างนอกอย่างรวดเร็ว ขณะที่เขาได้เดินออกมา’ชูเฟิง’ก็ได้เห็นเหล่าผู้อาวุโสจากสำนักหลิง-หยุน ตั้งแต่ที่สี่ปราการไม่สามารถที่จะเอาชนะเขาได้มีหรือที่คนเหล่านี้จะหยุดเขาได้?
 
ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็ได้พบจุดจบและถูกฆ่าตายโดย’ชูเฟิง’ หลังจากที่เขาได้เจอปัญหาเล็ก ๆน้อย ๆในที่สุดเขาก็ได้ออกมาจากทางเดินของคลั่งสมบัติและมาถึงสถานที่แห่งหนึ่งมันคือสถานที่ที่จัดงานชุมนุมร้อยสำนักของสำนักหลิงหยุน
 
#################################################################################################
 
เอาละในช่วงท้ายก็มาพบกับเราเหล่าพี่น้อง 3 หัวดอที่จะมาเผาชูเฟิงไปพร้อมกลับคุณ
 
1 : เอาแล้วพี่เฟิงเราแม้งเล่นแล้วใงที่นี้ นายคิดว่าใง 2
 
2 : ฉันคิดว่าคงไม่เหลือแหละ 1
 
3 : ฉันคิดว่ามันเป็นคนที่โครตจะชั่วเลยล่ะ 1 2
 
1 : ฉันว่านายโม้
 
2 : ฉันก็ว่านายโม้
 
3 : กูพูดจริง!! คอยดูไว้เถอะ!!
 
#################################################################################################
 
…..####เอาล่ะก็ขอจบสาระเร้าใจ : นายกระทิข้น ไว้เท่านี้ก่อนนะครับขอบคุณครับสำหรับผู้อ่านทุกท่าน####…..
 
ที่มา: