‘เนี่ยลี่’จับจ้องออกไปด้วยความระมัดระวังและขยายขอบเขตการรับรู้จนถึงขีดสุดแต่เขาก็ไม่อาจที่จะสัมผัสถึงตัวตนของฝ่ายตรงข้ามเลย
 
เหงื่อเริ่มจะปรากฏบนใบหน้าของ’เนี่ยลี่’ การบ่มเพาะพลังของเขานั้นอยู่ในระดับชะตาสวรรค์ขั้นห้าชะตา สามารถรับรู้ถึงอันตรายได้รัศมีรอบตัวห้าสิบหมี่ เมตร สามารถสัมผัสได้ถึงร่องรอยพลังของผู้ที่อยู่ในระดับแก่นแท้แห่งสวรรค์เสียด้วยซ้ำ
 
แต่ในตอนนี้สัมผัสนั้นไม่อาจที่จะตรวจจับร่องเลยได้เลยแม้แต่น้อย ราวกับว่าถูกปิดกั้นไว้อย่างสมบูรณ์
 
นั่นแปลอย่างน้อยความความแข็งแกร่งของฝ่ายตรงข้ามนั้นอยู่ในระดับวิถีแห่งมังกร!
 
แม้ว่าจะสัมผัสได้เพียงแค่ลมหายใจของแต่ละฝ่าย ด้วยประสบการณ์ที่ผ่านมาถึงสองชีวิต ‘เนี่ยลี่’รับรู้ได้ว่ามันคืออันตรายที่ถึงแก่ชีวิตได้
 
ในสถาบันวิญญาณฟ้าไม่อนุญาตให้มีการสังหารกันภายในอย่างเด็ดขาด นี่คือกฏข้อบังคับอันเข้มงวดของนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์
 แม้ว่า’อาจารย์อู๋เหยี่ยน’กล้าที่จะทำเช่นนั้น ท้ายที่สุดแล้วจักต้องจ่ายค่าชดเชยมันด้วยชีวิต
 
กฏของนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ จักไม่ยอมให้ผู้ใดฝ่าฝืน!
 
ถ้าเป็น’อาจารย์อู๋เหยี่ยน’ เขาจักกล้าที่จะทำเช่นนั้นเชียวหรือ?
 
หลังจากที่’อาจารย์อู๋เหยี่ยน’ปกปิดการกระทำจากผู้ยิ่งใหญ่ทั้งห้า เขาไม่เกรงกลัวผลที่ตามมาเลยเช่นนั้นเหรอ?
 
‘เนี่ยลี่’สูดลมหายใจอย่างช้า ๆ กวาดสายตามองไปโดยรอบ ทันทีที่ฝ่ายตรงข้ามจู่โจมเข้ามา เขาจักสวนกลับได้ในทันที!
 
ถ้าหากว่าความแข็งแกร่งของฝ่ายตรงข้ามมีมากเกินไป เขาจักต้องใช้เทคนิคลับของ เทคนิคการบ่มเพาะพลัง เทพวิถีฟ้า เพื่อรับมือกับความตายตรงหน้านี้! การเคลื่อนไหว ลมหายใจ และความปั่นป่วนของคลื่นลมปราณ รวมไปถึงการต่อสู้ อาจจะทำให้เหล่าผู้อาวุโสระดับสูงสัมผัสถึงเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ก็เป็นได้
 
‘เนี่ยลี่’จับจ้องไปโดยรอบ พร้อมที่จะรับมือได้ทุกเมื่อ ทันใดนั้น คลื่นพลังที่มองไม่เห็นพุ่งเข้าปะทะมาทางที่’เนี่ยลี่’ยืนอยู่ทันที
 

 
“แย่แล้ว!”
 
‘เนี่ยลี่’ถูกคลื่นอากาศปั่นป่วน เขาฟันกระบี่เทพอัสนีดาวตกในมือไปทางด้านหน้า
 
ลำแสงสายฟ้าพุ่งไปยังด้านหน้า แต่ก็ถูกคลื่นพลังที่มองไม่เห็นสลายมันไปในทันที
 
นี่มันอะไรกัน? ลำแสงสายฟ้าถูกทำลายจนกระจายไปอย่างง่ายดายถ้าเป็นนักเรียนทั่วไปคงไม่แข็งแกร่งถึงเพียงนี้เป็นแน่ พลังที่มองไม่เห็นยังคงจู่โจมเข้าใส่’เนี่ยลี่’
 
‘เนี่ยลี่’ตะโกนดังลั่น พร้อมกับเตรียมที่จะผสานเข้ากับจิตอสูรเงาพราย แต่ในขณะที่’เนี่ยลี่’รวบรวมพลังเพื่อที่จะผสานเข้ากับจิตอสูรเงาพราย มีพลังงานที่แปลกประหลาดพุ่งเข้าโจมตีขอบเขตวิญญาณของเขา พลังในขอบเขตวิญญาณของเขาถึงกับกระจัดกระจาย การผสานร่างนั้นถูกขัดจังหวะก่อนที่จะผสานได้สำเร็จ
 
พลังที่มองไม่เห็นห่อหุ้มร่างกายของ’เนี่ยลี่’เอาไว้ และยก’เนี่ยลี่’ลอยค้างไว้บนอากาศ
 
การจู่โจมของศัตรูรวดเร็วยิ่งนัก ‘เนี่ยลี่’ตกใจเป็นอย่างมาก เขาฟาดฟันกระบี่เทพอัสนีดาวตกไปรอบๆ เพื่อตัดพลังที่มองไม่เห็นออกไป
 
ทันทีที่’เนี่ยลี่’นั้นขยับตัว พลังงานที่มองไม่เห็นสองจุดห่อหุ้มไปที่แขนทั้งสองข้างของ’เนี่ยลี่’ แล้วบีดรัดไปที่ข้อมือของเขาราวกับว่าตรวจจับชีพจร จน’เนี่ยลี่’รู้สึกเจ็บปวด และทันใดนั้นกระบี่เทพอัสนีดาวตกก็หลุดออกจากมือของเขา
 
มือและขาของเขานั้นถูกผนึกจากพลังที่มองไม่เห็นอย่างสมบูรณ์
 
ในตอนนี้เขาไม่มีพลังพอที่จะต่อต้านได้เลย แม้ว่า’เนี่ยลี่’จะไม่รู้ว่าศัตรูของเขานั้นเป็นใครและมาจากที่ไหน แต่ความแข็งแกร่งของเขานั้นจักต้องไม่น้อยกว่า ระดับวิถีแห่งมังกรเป็นแน่ ‘เนี่ยลี่’ขมวดคิ้วเล็กน้อย หรือว่าเขานั้นจักเข้าใจผิด ‘อาจารย์อู๋เหยี่ยน’ไม่มีทางที่จะส่งคนที่มีความสามารถถึงเพียงนี้มาได้
 
คนที่มีความแข็งแกร่งขนาดนี้ ‘อาจารย์อู๋เหยี่ยน’ไม่อาจที่จะสั่งการได้เป็นแน่!
 
แม้ว่า’เนี่ยลี่’นั้นจะรับรู้แล้วว่าศัตรูนั้นแข็งแกร่งเพียงไหน แต่เขาจักไม่ยอมถูกมัดไว้เช่นนี้เป็นแน่ ถ้าหากว่าร่างกายของเขานั้นไม่อาจที่จะจัดการพลังประหลาดนี้ได้หล่ะก็ ก็มีเพียงแค่เถาวัลย์ลึกลับในร่างกายของเขาเท่านั้น!
 
‘เนี่ยลี่’โคจรพลังจากเถาวัลย์ลึกลับที่อยู่ในขอบเขตวิญญาณของเขา ในตอนนี้สามารถรับรู้ได้ถึงพลังที่ราวกับทะเลที่คลุ้มคลั่งถ่ายทอดไปยังแขนและขาของเขา
 
เถาวัลย์ลึกลับในขอบเขตวิญญาณของเขาเติบโตอย่างรวดเร็ว และทำการดูดกลืนพลังที่ผูกมัดแขนและขาของ’เนี่ยลี่’เอาไว้ จากนั้นมันก็ถูกดูดกลืนเข้าไปยังเถาวัลย์ลึกลับจนหมดสิ้น
 
พลังที่มองไม่เห็นที่ผนึกแขนและเท้าของ’เนี่ยลี่’หลุดออกไป ‘เนี่ยลี่’หล่นลงจากกลางอากาศ และรีบกระโจนไปเพื่อที่จะไปคว้ากระบี่เทพอัสนีดาวตกมาไว้ในมืออีกครั้ง
 
ฝ่ายศัตรูถึงกับแปลกใจที่’เนี่ยลี่’สามารถทำลายผนึกออกมาได้ มีเสียงที่ดังออกมาให้รับรู้ได้ถึงความประหลาดใจ
 
เมื่อเห็นว่า’เนี่ยลี่’นั้นต้องการที่จะไปหยิบกระบี่เทพอัสนีดาวตก ทันใดนั้นกระบี่เทพอัสนีดาวตกก็ถูกกระแทกด้วยพลังบางอย่างกระเด็นออกไป จนถึงพื้นที่ไกลจากที่เดิม ‘เนี่ยลี่’กำลังถูกผนึกแขนและขาด้วยพลังที่มองไม่เห็น และถูกจับลอยขึ้นไปบนอากาศอีกครั้ง
 
‘เนี่ยลี่’รีบโคจรพลังไปที่เถาวัลย์ลึกลับในขอบเขตวิญญาณของเขาอีกครั้ง แต่ทันใดนั้นในขอบเขตวิญญาณของเขานั้นก็ปรากฏวงแหวนสีทองขึ้นมา วงแหวนสีทองนั้นมีอักขระค่ายกลล้อมรอบอยู่ และปิดผนึกเถาวัลย์ลึกลับในขอบเขตวิญญาณอย่างสมบูรณ์
 
แม้แต่เถาวัลย์ลึกลับก็ถูกผนึกโดยสิ้นเชิง
 
‘เนี่ยลี่’ถูกผนึกด้วยพลังที่มองไม่เห็น ตรึงแขนและขาของเขาแยกไปสี่ทิศทางอยู่กลางอากาศ
 
‘เนี่ยลี่’เผยรอยยิ้มอย่างขมขื่น เขาไม่อาจรับมือความแข็งแกร่งของศัตรูได้เลย เขานั้นพ่ายแพ้โดยที่ไม่มีโอกาสที่จะผสานเข้ากับจิตอสูร แม้ว่าเขาจักใช้ เทคนิคลับของ เทคนิคการบ่มเพาะพลัง เทพวิถีฟ้า ก็คงไม่อาจที่จะรับมือศัตรูผู้นี้ได้
 
‘เนี่ย’เริ่มคิดและคาดเดาตัวตนของศัตรู ใครกันที่ส่งยอดฝีมือระดับนี้มาจัดการเขา?
 
ทันใดนั้นก็ปรากฏรูปร่างของคนผู้หนึ่ง จากอากาศที่ว่างเปล่าและลงไปยืนอยู่บนพื้น
 
คนผู้นี้สวมใส่ชุดสีดำราวกับความมืดมิดยามค่ำคืน แม้แต่ใบหน้ายังถูกปกปิดด้วยผ้าคลุม แม้จะไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร แต่ดูเหมือนว่าแม้แต่ลมหายใจก็ถูกปกปิดไว้ราวกับอากาศที่ว่างเปล่า จนไม่อาจที่จะสัมผัสได้ ราวกับตอนที่เขาใช้ทักษะของจิตอสูรเงาพราย
 
คนผู้นั้นก้าวมาหา’เนี่ยลี่’อย่างช้า ๆ แม้ว่าจะสวมชุดสีดำที่มองไม่เห็นได้ในค่ำคืน แต่ก็มองเห็นได้ถึงร่างกายอันเร่าร้อน ชวนให้มอง สะโพกที่โดดเด่น และอุดมสมบูรณ์ เรียวขาก็ยาวเข้ารูป รวมไปถึงหน้าอกที่คับแน่น ที่ดูรวมๆแล้วมีเสน่ห์ยิ่งนัก
 
เพียงแค่ร่างกายที่เร่าร้อนนี้ ก็มากพอที่จะทำให้ชายหนุ่มหันมามองแล้ว
 
แม้ว่าจะไม่เห็นหน้าอย่างชัดเจน แต่ด้วยสัญชาติญาณของ’เนี่ยลี่’ รับรู้ว่านางจักต้องงดงามยิ่งนัก
 
นางค่อย ๆ ก้าวมาอย่างช้า ๆ เนี่ยลี่สัมผัสได้ถึงจิตสังหารอย่างชัดเจน ร่างกายของ’เนี่ยลี่’สั่นจนเลือดแทบจะแข็งตัว นางเดินไปช้าๆตรงหน้าของ’เนี่ยลี่’
 
‘เนี่ยลี่’ที่ถูกตึงแขนและขากางออกไปทั้งสี่ทิศทางเช่นนี้ หากว่านางนั้นถือส้อมอยู่ และ’เนี่ยลี่’ก็ราวกับลูกแกะน้อยที่เป็นอาหารอยู่ตรงหน้า
 
นางนั้นสบัดแขนขวา ปรากฏของมีคมในมือของนางส่องแสงประกายเย็นยะเยือกจนชวนให้ขนหัวลุก
 

 
“มีใครบางคนขอให้ข้านั้นมาเอาชีวิตเจ้า แต่การสังหารเจ้านั้นก็เป็นเรื่องที่น่าเสียดาย เหมือนกับการทำลายกระเป๋าหนังชั้นยอด ดังนั้นข้าขอเล่นสนุกกับเจ้าสักหน่อยก็แล้วกัน ถ้าหากว่าเจ้าทำให้หญิงชราผู้นี้ นั้นมีความสุขสักเล็กน้อย ข้าก็จักไม่ทำให้เจ้าต้องตายอย่างทรมาน ”
 
เสียงของนางนั้นคมชัดด้วยร่องรอยของความมีเสน่ห์ นางเฉือนกางเกงตรงส่วนต้นขาของ’เนี่ยลี่’ออก เผยให้เห็นผิวด้านใน
 และมีรอยแผลจากการกรีดกางเกงนั้น จนเลือดไหลซึมออกมา
 
‘เนี่ยลี่’นั้นรู้สึกหนาวเหน็บ มีดสั้นนี้ห่างจากจุดสำคัญของเขาไปเพียงแค่หนึ่งชุน ประมาณสามเซ็นติเมตร  ‘เนี่ยลี่’ถึงกับขนหัวลุกเลยทีเดียว
 

 
“ช้าก่อนท่านผู้อาวุโส ข้าต้องการที่จะทราบว่าผู้ใดที่ส่งท่านมา? ข้านั้นต้องการที่จะรับรู้ก่อนที่จะตาย ว่าได้ไปล่วงเกินผู้ใดไว้ ”
 
‘เนี่ยลี่’สอบถามด้วยความกังวล และส่งความตั้งใจของเขาออกไปให้อีกฝ่ายได้รับรู้………….
 
จบตอน
 
แปลโดย นายมะพร้าว
 
คลิกเพื่อไปหน้าโฆษณาสนับสนุนเพจ
 
ที่มา: