“โอ้ชูเฟิงนี่เจ้าไม่รู้ถึงเหตุผลอย่างนั้นหรือว่าทำใมข้าถึงได้ตามหาตัวเจ้า หรือว่าเจ้าคิดว่าการที่ข้าหาตัวเจ้านั้นก็เพื่อที่จับเจ้าในข้อหากบฏอย่างนั้นหรือ?”
 
ทันที ‘เจียง ยี่หนี่’ อดไม่ได้ที่ต้องเอามือของเธอมาปิดปากเพื่อกั้นเสียงหัวเราะเอาไว้
 

 
“หมายความว่าไม่ใช่?”
 
‘ชูเฟิง’ขมวดคิ้วเบา ๆ และดวงตาของเขากลายเป็นรุนแรง จับจ้องไปที่รูปร่างหน้าตาของเธอที่ดูเหมือนจะไม่มีเป้าหมายอื่นใดแอบแฝง
 

 
“แน่นอนว่าไม่ใช่ เจ้าคิดว่าแค่เพียงขุมพลังอำนาจเล็ก ๆ มันจำเป็นที่จะต้องทำให้ข้าต้องรวบรวมผู้เชียวชาญมามากมายขนาดนี้เลยอย่างนั้นหรือ?”
 
 
“จริง ๆ เหตุผลที่ข้าได้ตามหาตัวเจ้าในครั้งนี้นั้นก็เพื่อที่จะมาขอบคุณเจ้า.”
 
‘เจียง ยี่หนี่’ กล่าว
 

 
“ขอบคุณ ข้า?”
 
‘ชูเฟิง’รู้สึกสับสนอย่างรุนแรงกลับคำพูดของเธอ เขาเป็นคนที่ไม่ได้เกี่ยวข้องใด ๆ กับราชวงศ์เจียงเลยแม้แต่นิดแล้วเหตุใดทำใมพวกเขาถึงต้องการที่จะมาขอบคุณ? นอกจากนี้จริงต้องรวบรวมคนมามากมายขนาดนี้ก็เพื่อที่จะขอบคุณเขา?
 

 
“วันนั้นที่หุบเขาพันปีศาจ, เจ้าได้ช่วยเหลือน้องชายของข้าเอาไว้เขาคือ เจียง หวู่ฉาง ถ้าไม่ได้สำหรับเจ้าที่ได้ช่วยเขาไว้แน่นอนว่าราชวงศ์เจียงจะต้องได้พบกับการสูญเสียครั้งใหญ่อย่างแน่นอนเพราะผ่านมานับพันปีเขานั้นคืออัจฉริยะที่มีสายเลือดเข้มข้นมากที่สุดในราชวงศ์เจียง.”
 
 
“น้องชายของข้า เจียง หวู่ฉาง เป็นความหวังเดียวของราชวงศ์เจียงของข้า นอกจากนี้เขายังเป็นความภาคภูมิใจของข้าอีกด้วยและการที่มันมีอันตรายใดเกิดขึ้นกับเขาแล้วได้มีคนอื่นมาช่วยเขาเอาไว้มันก็เหมือนกับเขาได้ช่วยข้าด้วยเพราะฉะนั้นแล้วข้า เจียง ยี่หนี่ ขอขอบคุณเจ้าอย่างแท้จริง”
 
 
“แล้วข้าก็ต้องขอโทษเจ้าด้วยที่ต้องใช้วิธีการรุนแรงแบบนี้เพื่อจะได้พูดคุยกับเจ้า เพราะด้วยความขัดแย้งที่เกิดขึ้นระหว่างเจ้าและ ตระกูล เจี่ย รวมถึงขุมพลังอำนาจอื่น ๆ และด้วยความสัมพันธ์ของรางวงศ์เจียงของข้าและตระกูลเจี่ยรวมถึงขุมพลังอำนาจอื่น ๆ ข้าจึงไม่สามารถประกาศออกไปให้โลกรับรู้ได้ว่าเจ้าคือผู้ที่มีพระคุณต่อราชวงศ์เจียงของข้าฉะนั้นแล้วนี่จึงเป็นทางเดียวที่ข้าจะสามารถค้นหาตัวเจ้าได้”
 
 
“แต่ก็ไม่ต้องกังวลไปแม้ว่าราชวงศ์เจียงของข้าได้สัญญากับตระกูลเจี่ยและขุมพลังอำนาจอื่น ๆ เอาไว้ว่าจะฆ่าเจ้าแต่จงไว้วางใจพวกเราจะไม่ทำแบบนั้นกับเจ้าอย่างแน่นอน”
 
 
“แล้วสิ่งนี้คือแทนคำขอบคุณของข้า โปรดรับมันเอาไว้.”
 
ขณะที่เธอพูด เธอก็ได้โยนถุงจักรวาลออกไปให้’ชูเฟิง’หลังจากนั้น ‘เจียง ยี่หนี่’ ได้หันไปรอบ ๆ แล้วออกไปอย่างรวดเร็ว แต่หลังจากที่เธอเหาะไปได้ไม่กี่เมตรเธอก็ได้หันหลังกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มแล้วกล่าวกับ ‘ชูเฟิง’และ’จือหลิง’
 

 
“แม่นาง จือหลิง นั้นคือของจริงสิ่งที่งดงามในแง่ของความงามแล้วนั้นยากที่จะหาผู้ใดเปรียบ อาจพูดได้ว่าเธอนั้นผู้หญิงที่งดงามที่สุดใน 9 อาณาจักรและในอนาคตอย่างแน่นอนว่าเธอนั้นจะหาที่เปรียบมิได้และจะการเป็นที่หมายปองของทุกคน”
 
 
“น้องชายชูเฟิงเจ้าจงอย่าลืมดูแลห่วงใยหญิงงามเช่นนั้นเอาไว้ข้างกายเจ้าล่ะ”
 
 
“ช้าก่อน จริงหรือไม่ที่ราชวงศ์เจียงของเจ้าจะไม่เข้ามายุ่งกับเรื่องนี้? หลังจากที่เหล่าขุมอำนาจเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของราชวงศ์เจียงของเจ้าดังนั้นถ้าหากข้าได้ข้าเหล่าศิษย์ของพวกมันมันก็เท่ากับฆ่าคนของเจ้าหรือไม่?”
 
ทันที’ชูเฟิง’ได้ถามอย่างเจาะจงหลังจากที่ได้ยินคำพูดของชูเฟิงเธอก็ได้แสดงรอยยิ้มออกมาและกลายเป็นสง่ามากขึ้นพร้อมกล่าวออกไป
 

 
“นั้นเป็นเพียงแค่สิ่งที่เจ้าคิด ความจริงในสายตาของราชวงศ์เจียงนั้นมีเพียงแค่ตระกูลของเราเท่านั้นที่เป็นพรรคพวกของเรา ส่วนคนอื่น ๆ นั้นคือบุคคลภายนอกไม่มีวันเปลี่ยนแปลง”
 
หลังจากที่ได้พูดคำเหล่านั้นออกมา ‘เจียง ยี่หนี่’ ก็ได้กระโดดออกไปพร้อมกับกระโปรงยาวสีทองของเธอที่โผบินไปในของฟ้าและในทันที’ชูเฟิง’ก็ได้เห็นเหล่าผู้เชียวชาญราชวงศ์เจียงที่ยืนอยู่ในที่ห่างไกลได้ไล่ตาม ‘เจียง ยี่หนี่’ ออกไปพวกเขาทั้งหมดในตอนนี้ได้ออกไปแล้วอย่างแท้จริง
 

 
“พวกเขาส่งคนออกมาเป็นจำนวมมากอย่างกับกองทัพและตามค้นหาเราแทบจะพลิกแผ่นดินเพื่อมาขอบคุณเนี่ยนะ?”
 
‘จือหลิง’ มองไปที่’ชูเฟิง’ด้วยความรู้สึกที่ไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเอง แต่ในท้ายที่สุดแล้วเธอก็ได้ยอมรับว่าการที่พวกเขาได้ช่วย ‘เจียง หวู่ฉาง’ เอาไว้นั้นชั่งเป็นสิ่งที่ดีและมั่นเหมาะต่อสถานการณ์แบบนี้อย่างแท้จริง
 

 
“ถ้าเป็นเจ้าที่กำลังพบกับอันตรายแล้วมีคนมาช่วยเจ้าเอาไว้ข้ามั่นใจอย่างแน่นอนว่าเจ้าจะต้องชอบเขาและคิดหาวิธีที่จะค้นหาเขาและขอบคุณเขาอย่างแน่นอน”
 
‘ชูเฟิง’ยิ้มแล้วก็ได้เปิดถุงจักรวาลออกมา หลังจากที่เปิดมันออกมา’ชูเฟิง’อดไม่ได้ที่จะต้องตะลึง ตาและปากของเขานั้นได้รับการเปิดกว้างและประหลาดใจ อาจกล่าวได้ว่าถึงขั้นตกอยู่ในอาการช็อค .
 

 
“นี่มัน?”
 
พอเห็นการแสดงออกของ’ชูเฟิง’ที่อยู่ในอาการตกใจ ‘จือหลิง’จึงได้รีบเดินเข้ามาและจ้องมองไปที่ถุงจักรวาลและเมื่อเธอได้เห็นในสิ่งที่’ชูเฟิง’เห็นก่อนหน้านี้มันทำให้เธอรู้ว่านี่คือดอกไม้สีขาวราวกับหิมะและมีลักษณะเป็นวงกลมและมีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณหนึ่งนิ้วแม้แต่ ‘จือหลิง’ ก็ยังปลื้มปิติและตกอยู่ในอาการตื่นเต้น
 

 
“เป็นไปได้ว่านี่คือยาสวรรค์! ยาสวรรค์ที่มีคุณภาพสูง! นี่เป็นสิ่งที่มีค่าและหายากมาก! จากสิ่งที่ข้าเคยได้ยินมาในทวีปเก้าอาณาจักรมีเพียงแค่ราชวงศ์เจียงเท่านั้นที่จะสามารถเพาะปลูกยาสวรรค์และมีคุณภาพเช่นนี้ได้ อำนาจและคุณภาพของยาสวรรค์นั้นเปรียบได้กับลูกแก้วแก่นแท้วิญญาณนับพันเม็ด!”
 
 
“เจ้าพูดจริง? ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่าการที่ข้าได้ช่วยชีวิตของ เจียง หวู่ฉาง เอาไว้มันทำให้ข้าได้รับลูกแก้วแก่นแท้วิญญาณถึงล้านเม็ดเลยอย่างนั้นหรือ?”
 
หลังจากที่เขาได้ยินคำของ ‘จือหลิง’ มันทำให้เขามีความสุขอย่างแท้จริงเพราะภายในถุงจักรวาลนั้น มันมียาสวรรค์คุณภาพสูงถึงหนึ่งพันเม็ด
 

 
“ดูเหมือนว่ามันจะเป็นอย่างนั้น”
 
แม้ว่าตัวของ ‘จือหลิง’ เองนั้นจะยังไม่อยากที่จะเชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้แต่เธอก็ทำได้เพียงแค่ยอมรับมันเท่านั้นหลังจากนั้น’ชุเฟิง’และ’จือหลิง’ก็ได้กลับไปยังหุบเขาที่พวกเขาได้อาศัยอยู่ก่อนหน้านี้ หลังจากที่พวกของราชวงศ์เจียงได้ออกไปแล้วแน่นอนว่าพวกเขานั้นก็ไม่ได้ปรากฏตัวขึ้นมาอีกเลย
 
‘ชูเฟิง’ได้กลั่นยาทั้งหมดเข้าไปในดันเถียนของเขาเป็นจำนวนมาก แต่มันก็ยังคงมีระยะทางที่มากเกินไปที่จะบุกฝ่าหันหน้าไปทางผลลัพธ์ดั่งกล่าว’ชูเฟิง’ทำได้เพียงแค่สบถออกมาเท่านั้น
 
เพราะนี่ก็เกือบปาไปสองล้านเม็ดแก่นแท้วิญญาณแล้วที่เขาได้รับการกลั่นเข้าไปในดันเถียนของเขา แต่มันก็ยังคงมีระยะห่างที่มากเกินไปในการบุกฝ่าเข้าไปยังระดับ 7 แดนแก่นแท้วิญญาณ ตามประมาณการณ์ที่เขาได้คาดเอาไว้อย่างน้อย ๆ ก็ต้องใช้อีกถึงสามล้านลูกแก้วแก่นแท้เพื่อบ่มเพาะพลังวิญญาณของเขา
 
บัดซบ !! นี่มันจะไร้สาระเกินไปแล้วที่จะต้องใช้ถึงห้าล้านลูกแก้วแก่นแท้!
 
นี่อาจกล่าวว่าเป็นทรัพย์สินที่เทียบเท่าได้กับยอดสำนักในทวีปเก้าอาณาจักรที่สะสมมานับพันธ์ปีได้เลย!มันสามารถพัฒนาเหล่าผู้เชียวชาญแดนสวรรค์ออกมาได้มากมายนับไม่ถ้วน แต่ด้วยจำนวนที่มากมายขนาดนี้มันกลับไม่สามารถที่จะทำให้’ชูเฟิง’บุกฝ่าเข้าไปสู่ระดับที่ 7 ของแดนแก่นแท้ได้
 
และเพียงแค่การคำนวณถึงจำนวนที่เขาจะต้องใช้ในการก้าวไปสู่แดนสวรรค์นั้นมันแถบที่จะทำให้เขาถึงกับบ้าตายมันเป็นไปได้ว่าแม้แต่ราชวงศ์เจียงก็ยังไม่มีทรัพยากรที่มากพอที่จะทำให้เขาบุกฝ่าไปแดนสวรรค์ได้เพราะจำนวนลูกแก้วแก่นแท้ที่จำเป็นต้องใช้นั้นเป็นจำนวนที่น่ากลัวมาก
 
เพียงแค่คิดมันก็ถึงกับทำให้’ชูเฟิง’ปวดหัวได้เลยเมื่อเห็น’ชูเฟิง’เป็นเช่นนั้นจาก ‘จือหลิง’ ที่เป็นคนที่ก้าวร้าวก็กลายเป็นน่ารักและอ่อนโยนขึ้นในทันที เธอพูดกับ’ชูเฟิง’ว่า
 

 
“ปู่ของข้าน่ะเคยกล่าวเอาไว้ว่าสำหลับพลังทางสายเลือดนั้นจำเป็นต้องใช้ทรัพยากรเป็นจำนวนมากถึงจะเสริมสร้างและบ่มเพาะพลังวิญญาณของพวกเขาให้แข็งแกร่งขึ้นมาได้ ในอนาคตผู้คนเหล่านี้จะต้องประสบความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่อย่างแน่นอนเพราะฉะนั้นแล้วเจ้าควรที่จะมีความสุขกับมันเพราะมันเป็นที่แน่ชัดแล้วว่าสายเลือดของเจ้าที่ได้รับสืบทอดมานั้นมันคงจะเป็นอะไรที่สูงส่งมากไม่เช่นนั้นแล้วมันคงไม่ใช้ทรัพยากรมากมายขนาดนี้ และบางทีในอนาคตของเจ้าอาจจะยิ่งใหญ่กว่าข้าก็เป็นได้!”
 
หันหน้าไปทางคำพูดของ ‘จือหลิง’ แล้วนั้น’ชูเฟิง’รู้ว่าเธอกำลังปลอบใจเขาแม้ว่าปู่ของเธอนั้นจะถือครองตำราโบราณและทำให้เขารับรู้ข้อมูลบางอย่างแต่มันก็ไม่ได้บอกว่ามันจะเป็นอย่างในตำราถึงร้อยเปอร์เซ็นเพราะมันยังไม่ได้รับการพิสูจน์ใดในข้อเท็จจริงนั้น ๆ
 
นอกจากนี้ถึงแม้ว่าสิ่งที่บันทึกอยู่ในตำรานั้นจะกล่าวออกมาเป็นความจริงเขาก็ยังคงไม่มีความสามารถพอที่จะเก็บรวบรวมทรัพยากรจำนวนมหาศาลขนาดนั้นได้เขาคิดว่าการบ่มเพาะพลังวิญญาณของเขานั้นคงจะต้องหยุดยอยู่ดินแดนไหนสักอย่างแน่ ๆ
 
และเมื่อถึงตอนนั้นความแข็งแกร่งที่เขามีมันจะมากสักแค่ไหนกัน?ในช่วงเวลาเช่นนี้ ‘ต้าน ต้าน’ รับรู้ได้ถึงการเปลี่ยนแปลงในหัวใจของ’ชูเฟิง’เสมอเธอได้โพล่ออกมาในเวลาเช่นนี้และตะโกนออกไปว่า
 

 
“ไอ้เด็กโง่เอ้ยนี่เจ้ากำลังเป็นกังวลถึงอะไรอยู่? โลกใบนี้นั้นมันมีขนาดใหญ่มากนักและยังมีทรัพยากรอีกตั้งมากมายในทุก ๆที! และนอกจากนี้เจ้าเป็นอะไรห่ะ! เจ้าเป็นผู้เชื่อมต่อฯไม่ใช่หรือยังใง!”
 
 
“นอกจากนี้เจ้ายังเป็นผู้เชื่อมต่อฯที่สามารถทำสัญญากับข้าได้เชียวนะ! สำหรับผู้เชื่อมต่อแล้วทรัพยากรในการบ่มเพาะพลังวิญญาณนั้นมันหาได้เป็นอุปสรรค์ที่ยิ่งใหญ่ไม่? ผู้เชื่อมต่อฯนั้นสามารถหาทรัพยากรได้เองอย่างไม่มีที่สิ้นสุด”
 
 
“ตราบใดที่เจ้าสามารถบุกฝ่าไปยังระดับ 7 แดนแก่นแท้และกลายเป็นผู้เชื่อมต่อฯชุดฟ้าได้ล่ะก็แน่นอนเลยว่าข้าจะสอนเจ้าถึงทักษะหาเส้นชีพจรสมบัติเพื่อค้นหาวัตถุทางธรรมชาติที่สามารถบ่มเพาะพลังวิญญาณให้กับเจ้าได้วัตถุเหล่านี้นั้นมันได้ถูกซ่อนเอาไว้อย่างมากมายในซอกหลืบของโลกฉะนั้นแล้วข้ารับประกันได้เลยว่าเจ้าจะไม่พบปัญหาเรื่องการขาดทรัพยากรอย่างแน่นอน”
 
 
“แต่อย่างไรก็ตามก่อนที่จะถึงวันนั้นข้าเป็นห่วงว่าเจ้าจะเบื่อตายเอาเสียก่อนซะมากกว่า เพราะตอนนี้ระดับพลังวิญญาณของเจ้านั้นยังไม่ได้เป็นที่น่าพอใจนัก ,ฉะนั้นแล้วข้าจึงรู้สึกเสียดายที่จะสอนเจ้าในตอนนี้ฉะนั้นแล้วเจ้าจะต้องมีระดับพลังวิญญาณที่น่าพึ่งพอใจเสียก่อนไม่เช่นนั้นข้าจะไม่สอนมันให้แก่เจ้า”
 
#################################################################################################
 
เอาละในช่วงท้ายก็มาพบกับเราเหล่าพี่น้อง 3 หัวดอที่จะมาเผาชูเฟิงไปพร้อมกลับคุณ
 
1 : เอาว่ะเกมพลิก ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า
 
2 : ฮ่า เอาซะตกใจเลยนึกว่านางจะมาจับพี่เฟิงทำผัวซะแล้ว
 
3 : แต่มันเป็นอะไรที่กูรู้สึกเสียใจมากเลยนะการที่มันพลิกล็อกแบบนี้คือแบบอยากเห็นมันโดนอัดบ้างไรบ้างเงี้ย
 
2 : ฝันไปก่อนล่ะกันนะ 3
 
3 : เหอะรอไปก่อนแล้วกันวันนั้นมาถึงเมื่อไหร่มึงจุ๊งกันแน่
 
1 : เออพวกมึงจะพูดไรก็ชั่งเถอะนะแต่รู้สึกว่าข้ามีข้อสงสัยว่ะ ตอนแรก็ไม่คิดหรอกนะแต่พอมาอ่านตอนนี้แล้วคิดเลยว่าผู้หญิงในเรื่องนี้มันใส่กระโปรงกันทุกคนเลย
 
2 : อ่าวทำใมคิดงั้นล่ะ ผู้หญิงใส่กระโปรงมันผิดตรงไหน
 
1 : มันก็ไม่ผิดหรอก 2 แต่นายลองคิดนะเวลาตอนบินหรือเหาะกระโปรงมันไม่เปิดหรอและในยุคนั้นกางเกงในเริ่มมีลายรึยัง?? คือแบบลายคิดตี้เงี้ยคงจะหวานแหววหน้าดู
 
2 : เอิ่ม….เหมือนพักนี้นายดูมกหมุ่นไปหน่อยนะ
 
3 : กูคิดว่าไม่หน่อยแล้วมั้ง 2 กูรู้กูสัมผัสถึงกลิ่นคาว ๆ แถวนี้ได้
 
2 : กลิ่นคาว??
 
1 : หุบปากไป 3 รู้สึกมาได้แค่ 2 บทและจะพูดมากจังนะ!!
 
#################################################################################################
 
…..####เอาล่ะก็ขอจบสาระเร้าใจ : นายกระทิข้น ไว้เท่านี้ก่อนนะครับขอบคุณครับสำหรับผู้อ่านทุกท่าน####…..
 
ที่มา: