คนที่’หลี่ชิงอวิ๋น’นับถือที่สุดก็คือ’เนี่ยลี่’ ปกติแล้ว’หลี่ชิงอวิ๋น’ไม่ค่อยที่จะชื่นชมผู้ใดนัก แม้ว่า’เนี่ยลี่’นั้นจะอายุยังน้อยกว่าน้อยกว่าเขา
 แต่เขาก็ทำสิ่งที่ไม่คาดฝันได้สำเร็จ
 
กองกำลังอสูรและกองกำลังเส้นทางสวรรค์ออกเดินทางไปยังโลกภายนอกด้วยกันอย่างเงียบ ๆ
 
เมื่อเร็วๆนี้ กองกำลังอสูรและกองกำลังเส้นทางสวรรค์ได้ทำสงครามกับกองกำลังของกู้เหิง การต่อสู้นี้เรียกได้ว่ารุนแรงยิ่งนัก
 เป็นการสังหารอีกฝ่ายจนฝ่ายศัตรูไม่เหลือรอดแม้แต่คนเดียว ‘กู้เหิง’นั้นต่อสู้กับกองกำลังอสูรอย่างบ้าคลั่งราวกับว่าไม่ได้กลัวว่าจักสูญเสียสิ่งใด
 
จากการร่วมมือของกองกำลังอสูรและกองกำลังเส้นทางสวรรค์ทำให้มีการโต้กลับอย่างรุนแรงไม่แพ้กัน ทำให้กองกำลังของ’กู้เหิง’นั้นได้รับความเสียหายอย่างต่อเนื่อง
 
แต่ก็ได้มีกองกำลังของยอดฝีมือระดับแก่นแท้แห่งสวรรค์กว่าสองร้อยคนได้มาช่วย’กู้เหิง’ ทำให้’กู้เบ่ย’ และ’หลี่ชิงอวิ๋น’ รีบถอนกำลังอย่างรวดเร็ว เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงการปะทะ
 
ทั้ง’กู้เบ่ย’และ’หลี่ชิงอวิ๋น’ก็ได้แต่สงสัยว่า ยอดฝีมือระดับแก่นแท้แห่งสวรรค์พวกนั้นมาจากที่ไหนกัน?
 
ดังนั้นพวกเขาจึงต้องระมัดระวังมากยิ่งขึ้น เพราะไม่อาจที่จะคุ้มครองสมาชิกของกองกำลังได้ทั้งหมด เขาจึงหยุดการเผชิญหน้ากับกองกำลังของ’กู้เหิง’ชั่วคราว
 
ที่โลกภายนอก ทะเลสาบแห่งเทพเฮยอวิ๋น เมฆาทมิฬ
 
ทะเลสาบแห่งเทพนี้ถูกครอบครองโดยกองกำลังของ’กู้เหิง’ สำหรับ’กู้เหิง’นั้นเรียกได้ว่าเป็นทะเลสาบแห่งเทพที่มีความสำคัญยิ่งนัก
 มีคนเฝ้าดูแลอยู่ถึงหกร้อยคน และมีหกสิบคนที่อยู่ในระดับแก่นแท้แห่งสวรรค์ การคุ้มกันนี้แน่นหนาไม่น้อย
 
แต่ทว่า กองกำลังหลักของ’กู้เหิง’มิได้อยู่ที่นี่ มีเพียงบางส่วนเท่านั้นที่คุ้มครองทะเลสาบแห่งเทพนี้อยู่
 
คนในกองกำลังที่คุ้ทครองทะเลสาบแห่งเทพ ต่างก็ทำการบ่มเพาะพลังอยู่บนพื้นหญ้าใกล้ ๆทะเลสาบแห่งเทพ เนื่องจากว่าพลังงานสวรรค์ในบริเวณทะเลสาบแห่งเทพนั้นมีความเข้มข้นยิ่งนัก ทำให้ผู้ที่ทำการบ่มเพาะพลังในบริเวณนี้รุดหน้าขึ้นเป็นอย่างมาก
 
ดังนั้นคนเหล่านี้จึงไม่ยอมที่จะเสียเวลาเปล่า มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่เดินตรวจตราบริเวณโดยรอบ
 
คนพวกนี้ติดตาม’กู้เหิง’มาอย่างยาวนาน และรู้ดีว่าไม่มีผู้ใดที่จักกล้าเข้ามาแย่งชิงทะเลสาบแห่งเทพของพวกเขา!
 
ในตอนนี้ห่างจากทะเลสาบแห่งเทพไปไม่กี่ลี้ 里หลี่
 
ลี้= ประมาณครึ่งกิโลเมตร กองกำลังอสูรและกองกำลังเส้นทางสวรรค์ได้มารวมตัวกัน
 

 
“พวกเรามารวมกันหมดแล้วหรือยัง?”
 
‘กู้เบ่ย’มองไปและสอบถาม
 

 
“ข้าตรวจสอบแล้ว มีราวสามพันคนที่ได้มาถึงแล้ว และมีหกสิบคนที่อยู่ในระดับแก่นแท้แห่งสวรรค์”
 
‘ลู่เพียว’ตอบกลับไป ในตอนนี้ถึงแม้ว่าจักมีกำลังเพียงแค่สามพันคน ก็เพียงพอที่จะแย่งชิงทะเลสาบแห่งเทพเฮยอวิ๋นได้แล้ว
 

 
“พวกเราควรที่จะลงมือกันได้แล้ว!”
 
‘หลี่ชิงอวิ๋น’พูดกับ’เนี่ยลี่’พร้อมกับเผยให้เห็นรอยยิ้ม
 

 
“ได้!”
 
‘เนี่ยลี่’พยักหน้าตอบกลับ
 

 
“เอาหล่ะ! ออกเดินทางได้!”
 
‘กู้เบ่ย’โบกมือให้สัญญาณพร้อมกับตะโกนบอก อย่างคึกคะนอง ก่อนหน้านี้เขายังปกปิดความแข็งแกร่งของตนเองเอาไว้ และยอมก้มหัวให้เหล่าผู้อาวุโสในตระกูล ยอมให้ถูกมองว่าเป็นคนที่ไร้ประโยชน์ แต่เลือดที่อยู่ในใจของเขานั้น ไม่เคยมีสักวันที่จะหยุดเดือดดาล มันยังคงลุกโชนอยู่ตลอดเวลา และนับจากวันนั้น ในที่สุดเขาก็สามารถที่จะยืนหยัดได้ และสามารถเผชิญหน้ากับ’กู้เหิง’ได้
 
อาการป่วยของพี่สาวของเขาก็ได้’เนี่ยลี่’ช่วยรักษา และ’เนี่ยลี่’ยังมอบจิตอสูรสายเลือดมังกรที่มีระดับการเติบโตในระดับพระเจ้าให้แก่เขา ด้วยน้ำใจที่’เนี่ยลี่’มีให้ แม้ว่า’เนี่ยลี่’จักสั่งให้เขาไปตาย เขาก็จักไม่เอื้อนเอ่ยแม้เพียงสักครึ่งคำ
 

 
“ฆ่า!”
 
คนทั้งสามพันคนพุ่งทะยานเข้าไปยังทะเลสาบแห่งเทพเฮยอวิ๋น
 
ด้วยจำนวนคนที่มากมาย หากมองดูไปราวกับฝูงผึ้งที่บินอยู่เต็มท้องฟ้า
 
‘เนี่ยลี่’ก็อยู่ในกลุ่มคนพวกนี้ เขาสวมใส่ของวิเศษระดับหกทั้งตัว และถือกระบี่เทพอัสนีดาวตก ด้านหลังของเขากระพือปีกสีขาวและสีดำ มุ่งไปยังทะเลสาบแห่งเทพเฮยอวิ๋น
 
แม้ว่า’เซี่ยวหยู่’จะยังรู้สึกอึดอัดใจเกี่ยวกับ’เนี่ยลี่’ แต่เขาก็ทะยานอยู่ข้างๆ’เนี่ยลี่’
 
เหล่าคนที่ปกป้องทะเลสาบแห่งเทพเฮยอวิ๋นยังคงทำการบ่มเพาะพลังอยู่ พวกเขานั้นหาได้รู้ว่าอัตรายได้เข้ามาใกล้พวกเขาแล้ว แต่ก็มีบางส่วนที่เดินตรวจตราและพูดคุยกันอยู่ เขาชี้ไปทางด้านหน้าและพูดขึ้นมาว่า
 

 
“เจ้าเห็นไหม! คนพวกนั้น มันอะไรกัน?”
 
 
“หรือว่ากองกำลังอื่นจักกำลังรวบรวมกำลังพลอยู่หรือไม่?”
 
คนอื่น ๆ ที่มองไปยังทิศทางเดียวกัน เรื่องดังกล่าวก็สามารถพบเห็นได้ตามปกติเช่นกัน พวกเขาไม่คิดว่า จักมีใครกล้าที่จะโจมตีทะเลสาบแห่งเทพเฮยอวิ๋น
 
ถึงแม้ว่าทะเลสาบแห่งเทพเฮยอวิ๋นจักถูกโจมตี กองกำลังหลักของ’กู้เหิง’ก็จักรีบเร่งมาช่วยเหลือพวกเขาทันทีในไม่กี่ชั่วยาม แม้ว่าทะเลสาบแห่งเทพเฮยอวิ๋นจักถูกยึดครองไปได้ ก็ไม่มีอะไรมากมาย พวกเขาก็แค่แย่งชิงกลับมาอีกรอบก็เท่านั้นเอง
 
ในตอนที่พวกเขาพูดคุยกันอยู่นั้น พวกที่ลาดตระเวณอยู่ไกล ๆ ก็ตะโกนออกมาว่า
 

 
“พวกมันคือกองกำลังอสูร!”
 
 
“แล้วก็มีพวกกองกำลังเส้นทางสวรรค์อยู่อีกด้วย!”
 
ในตอนนี้พวกเขาตระหนักดีแล้วว่า ที่คิดไว้ผิดพลาดไป ‘เนี่ยลี่’ ‘กู้เบ่ย’ ได้นำกองกำลังเข้ามาบุกทะเลสาบแห่งเทพเฮยอวิ๋นแล้ว
 
‘เนี่ยลี่’ตวัดกระบี่เทพอัสนีดาวตกลงไปด้านล่าง เกิดลำแสงสายฟ้าพุ่งลงไป
 
ตูมม! ตูมม! ตูมม!
 
มันทำให้ร่างของยอดฝีมือระดับชะตาสวรรค์ถึงกับระเบิดออกในทันที
 
ยอดฝีมือกระดับแก่นแท้แห่งสวรรค์พุ่งเข้าหา’เนี่ยลี่’แต่ก็ถูกขัดขวางโดยยอดฝีมือระดับแก่นแท้แห่งสวรรค์จากกองกำลังอสูรและกองกำลังเส้นทางสวรรค์
 
การต่อสู้อย่างรุนแรงเกิดขึ้นโดยรอบทะเลสาบแห่งเทพเฮยอวิ๋น
 
จากนั้นก็เป็นการต่อสู้ที่หาได้เท่าเทียมกันไม่ ยอดฝีมือระดับแก่นแท้แห่งสวรรค์ของ’กู้เหิง’หนึ่งคน ต้องรับมือกับยอดฝีมือระดับแก่นแท้แห่งสวรรค์ห้าถึงหกคน หรือบางทีก็ถึงเจ็ดคน จากนั้นก็ถูกสังหารไปทีละคน
 
ภายใต้การคุ้มครองจากกองกำลังส่วนหนึ่ง ‘เนี่ยลี่’ได้ไปถึงในกลางของทะเลสาบแห่งเทพเฮยอวิ๋น และเริ่มทำการเขียนลวดลายจารึกลงไป
 
มีแสงส่องประกายในขณะที่เขาเขียนลวดลายจารึก และฝังลงไปยังทะเลสาบแห่งเทพเฮยอวิ๋น รูปแบบค่ายกลจารึกได้ก่อรูปเป็นวงกลมอย่างรวดเร็ว รากเทวะค่อย ๆ ปรากฏขึ้นมาอย่างช้า ๆ จากกึ่งกลางของวงกลม ‘เนี่ยลี่’รีบใช้มือขวาจับเอารากเทวะแล้วโยนไปใส่ในจิตรกรรมหมื่นขุนเขาและสายน้ำทันที
 
เขามองออกไปไม่ไกล การต่อสู้ได้จบลงอย่างรวดเร็วนัก และเหล่าคนที่คุ้มครองทะเลสาบแห่งเทพเฮยอวิ๋นก็ได้ถูกสังหารไปจนหมด
 

 
“เจ้าทำสำเร็จแล้วใช่หรือไม่?”
 
‘กู้เบ่ย’เอ่ยถาม’เนี่ยลี่’
 

 
“แน่นอน!”
 
‘เนี่ยลี่’พยักหน้าตอบพร้อมกับยิ้ม
 

 
“เอาหล่ะ! พวกเราจักมุ่งไปยังทะเลสาบแห่งเทพถัดไป!”
 
‘กู้เบ่ย’พูดด้วยความตื่นเต้น เขาไม่รู้ว่า’เนี่ยลี่’นั้นเก็บรากเทวะไว้ที่ไหน แต่’กู้เบ่ย’รู้ดีว่า รากเทวะที่’เนี่ยลี่’เก็บไว้นั้นพวกมันจักมีคุณค่ามากยิ่งกว่าเดิม ‘เนี่ยลี่’จักสามารถที่จะผลิตศิลาจิตวิญญาณได้ออกมาราวกับว่าไม่รู้จักหมดสิ้น
 
หลังจากที่กองกำลังทั้งสามพันคนได้ทะยานเพื่อที่จะมุ่งไปยังที่ถัดไป ราวกับฝูงตั๊กแตน ทะเลสาบแห่งเทพเฮยอวิ๋นก็ค่อย ๆยุบตัวลงไป
 
หลังจากนั้นราวหนึ่งชั่วยาม ครึ่งชั่วโมง
 
‘กู้เหิง’กับกองกำลังของเขานับหมื่นคน ได้มุ่งมายังทะเลสาบแห่งเทพเฮยอวิ๋น แต่ทว่าพวกเขานั้นกลับไม่เห็นร่องรอยของทะเลสาบแห่งเทพเฮยอวิ๋นเลยแม้แต่น้อย
 
เมื่อเป็นเช่นนี้’กู้เหิง’นั้นแทบจะกระอักเลือดออกมา เขานั้นได้ครอบครองทะเลสาบแห่งเทพเฮยอวิ๋นมาเป็นเวลาหลายปี ในแต่ละปีเขาก็ได้ศิลาจิตวิญญาณเป็นจำนวนมาก แต่ในตอนนี้ทะเลสาบแห่งเทพเฮยอวิ๋นกลับหายไป
 
เขานั้นไม่เข้าใจเลยสักนิด ว่าทะเลสาบแห่งเทพเฮยอวิ๋นที่อยู่ตรงนี้หายไปได้อย่างไร แม้แต่ยอดฝีมือระดับเทพสงคราม ยังเป็นเรื่องยากที่จักทำลายทะเลสาบแห่งเทพได้ และยิ่งไปกว่านั้น การทำลายทะเลสาบแห่งเทพ มันจักเป็นผลดีตรงไหนกัน?
 

 
“เนี่ยลี่ กู้เบ่ย ข้าจักไล่ล่าเจ้าไปตลอด จักไม่ยอมปล่อยเจ้าเป็นเป็นอันขาด!”
 
‘กู้เหิง’ตะโกนด้วยความโกรธเกรี้ยว
 
‘เหอกุ้ย’กรอกตาและพูดออกมาอย่างแฝงความหมายว่า
 

 
“นายท่านกู้เหิง ข้าว่ามีเรื่องที่น่าสงสัย ในเมื่อพวกเขาทำลายทะเลสาบแห่งเทพเฮยอวิ๋น พวกเขาจักต้องมุ่งไปยังทะเลสาบแห่งเทพที่อยู่ถัดไป พวกเราจักต้องรีบไล่ตามไปเท่านั้น ที่อยู่ใกล้ที่นี่ที่สุดคือทะเลสาบแห่งเทพกู่ยวี่ 古域:โลกโบราณ พวกเราจักต้องรีบตามไปที่ทะเลสาบแห่งเทพกู่ยวี่ทันที”
 
หลังจากที่’ไฉเยว่’ได้ยินคำพูดที่ว่ามา ก็อดที่จะรำคาญมิได้ ไม่นานมานั้เขานั้นมักจะถูกป้ายสี ให้ถูกต้องสงสัยอยู่เสมอ เขาเกือบที่จะมีเรื่องกับ’เหอกุ้ย’หลายครั้งแล้ว เจ้า’เหอกุ้ย’ผู้นี้สารเลวนัก มักจะคอยให้ร้ายให้ร้ายเขาต่อหน้า’กู้เหิง’อยู่เสมอ จนในตอนนี้เขาแทบจะไม่ได้รับความไว้วางใจอีกแล้ว
 
ที่ผ่านมา กองกำลังของ’กู้เหิง’ถูกกองกำลังลึกลับลอบจู่โจมอย่างต่อเนื่อง ‘กู้เหิง’นั้นถูกสังหาร แต่’ไฉเยว่’กลับหลบหนีรอดมาได้ นับตั้งแต่นั้นมา ‘ไฉเยว่’ก็ไม่ได้รับความไว้วางใจอีกเลย หลังจากนั้นอีกสองครั้งที่’กู้เหิง’ถูกสังหาร และ’ไฉเยว่’ก็รอดกลับมาทุกคั้ง
 
‘ไฉเยว่’คิดว่า’เหอกุ้ย’นั้นอาจจะวางแผนอะไรไว้ จึงรีบพูดขึ้นมาว่า
 

 
“นายท่านกู้เหิง พวกเราควรจะทำสิ่งที่ตรงข้ามกับพวกเขาโดยการมุ่งหน้าไปยังทะเลสาบแห่งเทพอีกแห่ง ถ้าหากว่าพวกเราไปที่ทะเลสาบแห่งเทพกู่ยวี่แล้วคลาดกับพวกเขา พวกเราจักได้ไปปกป้องทะเลสาบแห่งเทพเหลยถิง 雷霆:อัสนี แทน  ”
 
‘กู้เหิง’ชำเลืองมองอย่างที่ไม่ค่อยสนใจ’ไฉเยว่’เท่าใดนัก หลังจากที่ครุ่นคิด เขาก็พูดขึ้นมาว่า
 

 
“พวกเราจะมุ่งหน้าไปยังทะเลสาบแห่งเทพกู่ยวี่”
 
‘กู้เหิง’ทะยานออกไป ‘เหอหุ้ย’ชำเลืองมอง’ไฉเยว่’ เขาหัวเราะแล้วก็รีบทะยานตาม’กู้เหิง’ไป
 
เขาจ้องมองดูด้านหลัง’กู้เหิง’ที่ทะยานออกไป ช่วยไม่ได้ที่เขาจะรู้สึกเศร้าใจยิ่งนัก ดูเหมือนว่า’กู้เหิง’นั้นจักไม่เหลือความเชื่อใจในตัวเขาเลยแม้แต่น้อย……
 
จบตอน
 
แปลโดย นายมะพร้าว
 
คลิกเพื่อไปหน้าโฆษณาสนับสนุนเพจ
 
ที่มา: