สำหรับค่ายกลรูปแบบจารึก ผนึกสวรรค์นั้น ‘เนี่ยลี่’ได้ศึกษาตอนที่อยู่ในตำราจิตอสูรท่องเวลามาอย่างละเอียดแล้ว
 
รูปแบบอักษรจารึกที่ครอบคลุมทั้งห้อง ‘เนี่ยลี่’สามารถรับรู้ได้ทั้งหมดแล้ว ว่าหีบสมบัติใบไหนมีกับดักซ่อนอยู่ และหีบไหนที่ปลอดภัย การที่’เนี่ยลี่’ได้บอก ‘อู๋หยาจื่อ’ว่าหากก้าวย่างไปผิดตำแหน่งจักทำให้ค่ายกลรูปแบบจารึก ผนึกสวรรค์นั้นทำงาน นั่นก็เป็นการโกหกอย่างชัดเจน
 
‘อู๋หยาจื่อ’ราวกับอยู่ในความมืดมิด  เพราะคำขู่ของ’เนี่ยลี่’
 
ถ้าหากก้าวย่างไปผิดตำแหน่งจักถูกค่ายกลรูปแบบจารึกผนึกสวรรค์ ลากไปสู่ความตาย แล้วเขาจักกล้าเคลื่อนที่ด้วยตัวเองได้เช่นใด?
 
‘เนี่ยลี่’ยืนอยู่ตรงหน้าหีบสมบัติใบที่สาม ที่อยู่ตรงใจกลางของค่ายกลรูปแบบจารึกผนึกสวรรค์ ที่สำคัญที่สุด มันถูกห้อมล้อมไปด้วยกับดักอย่างหนาแน่น มีการป้องกันที่แน่นหนาที่สุด
 
ดังนั้นหีบสมบัติชิ้นนี้ จักต้องมีสมบัติล้ำค่าที่สุดอยู่เป็นแน่
 
‘เนี่ยลี่’ก้มมองดู ที่บนหีบมันปกคลุมไปด้วยอักษรจารึกลึกลับ ต่างจากหีบใบที่’เซี่ยวหยู่’และ’อู๋หยาจื่อ’ได้เปิดก่อนหน้านี้
 
นอกจากนี้ตรงด้านข้างหีบสมบัติใบนี้ก็มีค่ายกลรูปแบบจารึกผนึกสวรรค์ อยู่ด้วยเช่นกัน ถ้าหากเปิดมันขึ้นมาโดยไม่มีการปลดผนึกค่ายกลนี้ออกก่อน เขาก็จะถูกกับดักเล่นงานทันที
 
‘เนี่ยลี่’ค่อย ๆ ทำการเขียนอักษรจารึกลงไปบนหีบสมบัติ มีร่องรอยการขยับเปิดออกทีละเล็กน้อย
 
‘เซี่ยวหยู่’และ’อู๋หยาจื่อ’มองดูด้วยความตกใจ ถ้าหากเป็นพวกเขา คงไม่อาจที่จะคลายผนึกค่ายกลนั้นได้เป็นแน่
 
กึกก! อักษรจารึกนั้นเปิดหีบสมบัติขึ้นมา
 
‘เนี่ยลี่’ก้มหน้าลง และเปิดหีบสมบัติออกอย่างช้า ๆ ทันใดนั้น ก็มีแสงเรืองรองและคลื่นลมปราณแผ่ออกมาออกมาอย่างสวยงาม
 
พลังงานสวรรค์พุ่งออกมา จนเต็มห้องโถงด้านข้างนี้อีกครั้ง
 
สามารถที่จะรับรู้ได้ถึงพลังงานสวรรค์ที่พลุ้งพล่านออกมา’อู๋หยาจื่อ’นั้นจ้องจนแทบจะตาถลน มันคือสมบัติอะไรกัน จึงได้แผ่พลังงานสวรรค์ที่ทรงอำนาจเช่นนั้นออกมาได้?
 
‘เนี่ยลี่’ก้มมองดู เห็นชิ้นส่วนหยกที่ถูกแกะสลักชิ้นหนึ่งนอกอยู่ในหีบสมบัตินี้ หยกชิ้นนี้มีลวดลายของอสูรที่ชั่วร้ายอยู่ มันดูเรียบง่าย สวยงามแปลกตา แต่แผ่พลังงานออกมาอย่างเต็มที่
 
หลังจากที่พิจารณาดูหยกชิ้นนี้ ในตอนแรก’เนี่ยลี่’ก็แค่ตกใจเล็กน้อยเท่านั้น จากนั้นดวงตาเขาก็เป็นประกาย เขาจดจำมันได้
 
เขาไม่คาดหวังเลยว่าจักค้นพบสมบัติชิ้นนี้ ณ ที่แห่งนี้
 
มีตำนานเล่าขานว่า มีชิ้นหยกอสูรด้วยกันทั้งหมดสิบชิ้น ชิ้นหยกเหล่านี้กระจัดกระจายไปทั่วโลก เมื่อมีการค้นพบ จักเกิดสงครามแย่งชิงอย่างรุนแรง หยกอสูรพวกนี้ถูกสร้างขึ้นมาตั้งแต่บรรพบุรษในยุคแรก ๆ ซึ่งสิ่งที่อยู่ในหยกแต่ละชิ้น มีรูปแบบอาคมอยู่กว่าสามหมื่นหกพันรูปแบบ และมีการใช้งานที่แตกต่างกัน
 
สำหรับอาคมส่วนใหญ่นั้นจักใช้ในการจัดการกับเผ่าอสูร ดั่งเช่น ชิ้นหยกที่’เนี่ยลี่’ได้มานี้ หากทำการกระตุ้นอาคมจากหยกอสูรแล้ว
 ลมปราณของอสูรที่’เนี่ยลี่’เผชิญหน้าอยู่จักถูกปิดกั้น อย่างน้อย ๆ ก็ประมาณสามส่วน และหาก’เนี่ยลี่’ทำการปลดปล่อยพลังอสูรจากหยก ก็จักสามารถที่จะแทรกเข้าไปในร่างของศัตรู และทำการปิดกั้นสายเลือดอสูรได้อีกด้วย
 
นอกจากนี้ยังมีความสามารถอยู่อีกมากมาย แม้แต่ตำราโบราณก็ไม่อาจที่จะบันทึกวิธีการใช้งานของมันได้ทั้งหมด มันจึงเป็นของที่วิเศษยิ่งนัก
 
‘เนี่ยลี่’ทำการสบัดมือขวา และเก็บหยกอสูรไว้ในจิตกรรมหมื่นขุนเขาและสายน้ำ หลังจากได้หยกอสูรชิ้นนี้มา ถึงแม้ว่าจักถูก’อู๋หยาจื่อ’สังหาร ก็ยังนับว่าคุ้มค่า
 
‘อู๋หยาจื่อ’รีบตะโกนออกไปว่า
 

 
“นี่นี่นี่ ข้ายังมิได้เห็นสมบัติที่เจ้าได้รับเลย เหตุใดจึงรีบเก็บเอาไว้ด้วยหล่ะ?”
 
‘เนี่ยลี่’ไม่ยอมให้เขาได้เห็นเลย!
 
แค่ได้เห็นพลังงานสวรรค์ที่เอ่อล้นออกมา สมบัติที่’เนี่ยลี่’ได้มานั้นจักต้องล้ำค่าเป็นแน่ จากนั้น’เนี่ยลี่’ก็รีบเก็บมันไป เขาจึงไม่อาจที่จะมองเห็นว่า’เนี่ยลี่’ได้สิ่งใดไป
 

 
“มันก็แค่ของที่หาได้ทั่วไป ไม่จำเป็นที่จักต้องดู!”
 
‘เนี่ยลี่’โบกมือปฏิเสธ
 
‘อู๋หยาจื่อ’แสดงท่าทีอันขมขื่น ‘เนี่ยลี่’ช่างแล้งน้ำใจยิ่งนัก แต่ถึงอย่างไร ไม่ว่า’เนี่ยลี่’จักได้สิ่งใดมา มันก็จักตกเป็นของเขา เขาจึงคิดว่ามันก็ไม่ได้เป็นปัญหาอันใด เขาเก็บความรู้สึกอยากรู้อยากเห็นเอาไว้ และตะโกนกลับไปว่า
 
“ถ้าเช่นนั้นหีบสมบัติใบที่สี่ข้าจักไปเปิดได้เช่นใด?”
 

 
“อืม ฟังข้า! เริ่มจากไปทางซ้ายสามก้าว ด้านหน้าหกก้าว…”
 
‘เนี่ยลี่’เริ่มตะโกนบอก’อู๋หยาจื่อ’ เมื่อ’อู๋หยาจื่อ’ไปถึงหีบสมบัติใบที่สี่ เขาก็ก้มตัวลงไปเปิดขึ้นมา
 
ฟุ่บบ!
 
หุ่นเชิดเกราะทองคำพุ่งออกมา และโจมตีใส่’อู๋หยาจื่อ’ทันที
 
‘อู๋หยาจื่อ’ต่อยหมัดไปที่หุ่นเชิดเกราะทองคำทันที เสียงระเบิดดังตูม หุ่นเชิดเกราะทองคำระเบิดออกเป็นชิ้น ๆ
 
หุ่นเชิดเกราะทองคำอีกแล้ว!
 
นอกจากนี้ ในกล่องสมบัติก็ว่างเปล่า หาได้มีสิ่งอื่นใดอีก
 
‘อู๋หยาจื่อ’แทบจะร้องไห้ นี่มันอะไรกัน? หีบสมบัติที่’เนี่ยลี่’และ’เซี่ยวหยู่’เปิดออก ต่างก็ได้สมบัติล้ำค่าที่น่าตื่นตาตื่นใจ แต่กล่องที่เขาเปิดกลับเจอแต่หุ่นเชิดเกราะทองคำ
 

 
“เจ้าตั้งใจให้เป็นเช่นนี้ ใช่หรือไม่?”
 
‘อู๋หยาจื่อ’มองไปที่’เนี่ยลี่’ด้วยความเศร้าใจ
 

 
“อู๋หยาจื่อ ทำไมข้าจักต้องหลอกลวงเจ้าด้วย? ยังมีหีบสมบัติอีกยี่สิบกว่าใบที่ยังไม่ได้เปิด ข้าจักรู้ได้เช่นใดว่ามันจักเป็นหุ่นเชิดเกราะทองคำ หรือว่าสมบัติ มันก็ขึ้นอยู่กับโชคของใครของมันก็เท่านั้น และหีบสมบัติใบที่ข้าเปิดออกมา ก็มีผนึกจารึกอยู่ด้วย เจ้าเองก็ไม่อาจที่จะเปิดได้เสียด้วยซ้ำ!”
 
‘เนี่ยลี่’ตอบกลับไป พร้อมกับจ้องไปที่’อู๋หยาจื่อ’
 
‘เซี่ยวหยู่’อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ เหตุใดนางจักดูไม่ออก ว่า’เนี่ยลี่’จงใจที่จะกลั่นแกล้ง’อู๋หยาจื่อ’ ไม่เช่นนั้นหีบสมบัติ ที่’เนี่ยลี่’และนางเปิดออกจึงมีสมบัติ แต่ที่’อู๋หยาจื่อ’เปิดทั้งสองใบกลับเจอแต่หุ่นเชิดเกราะทองคำ
 

 
“เอาหล่ะ ข้าจักไม่โต้เถียงกับเจ้าแล้ว!”
 
‘อู๋หยาจื่อ’อดไม่ได้ที่จะบ่นเสียงดัง เขาคิดอยู่ในใจว่า ‘ไม่ว่าพวกเจ้าจักเปิดเจอสมบัติมากเท่าไหร่ ก็ไม่สำคัญ สุดท้ายมันก็จักกลับมาอยู่ในมือของเขาอยู่ดี’
 
‘อู๋หยาจื่อ’ไม่รู้ว่าสมบัติที่’เนี่ยลี่’ได้รับมานั้น ถูกเก็บไว้ในจิตกรรมหมื่นขุนเขาและสายน้ำ แม้ว่า’เนี่ยลี่’จักถูกสังหาร ‘อู๋หยาจื่อ’ก็ไม่มีทางที่จักได้รับไปอย่างแน่นอน
 
‘เนี่ยลี่’นั้นรับรู้ได้ว่าในใจของ’อู๋หยาจื่อ’นั้นคิดเช่นใด เขาจึงได้วางแผนที่จะแกล้ง’อู๋หยาจื่อ’ อีกครั้ง
 
ถ้าหากเขาไม่คิดที่จะสังหาร’เนี่ยลี่’และ’เซี่ยวหยู่’หลังจากที่ออกจากตำหนักซีอิงเสิ่น เขาจักทนดูสมบัติทั้งสองชิ้น ตกอยู่ในมือของ’เนี่ยลี่’และ’เซี่ยวหยู่’ได้เช่นใด?
 
‘เซี่ยวหยู่’ได้เปิดหีบสมบัติอีกใบ และในนั้นมีเกราะวิเศษระดับเจ็ด ซึ่งเกราะวิเศษระดับเจ็ดนี้มีราคาอย่างน้อยหนึ่งล้านศิลาจิตวิญญาณเลยทีเดียว!
 
ใจของ’อู๋หยาจื่อ’ถึงกับสั่นเพราะความอิจฉา!
 
‘ปล่อยไป ปล่อยไป พวกเจ้าเอาไปให้พอเลย หลังจากออกจากตำหนักซีอิงเสิ่น มันจักตกเป็นของข้าทุกชิ้น!’
 
‘อู่หยาจื่อ’คิดอย่างขมขื่น ทำให้ความอิจฉาลดลงไปเล็กน้อง
 
‘เนี่ยลี่’เปิดหีบสมบัติใบที่ห้า ได้กระบี่วิเศษระดับเจ็ด ก็เป็นของที่ล้ำค่ายิ่งนัก แต่’เนี่ยลี่’นั้นมีกระบี่เทพอัสนีดาวตกอยู่แล้ว กระบี่วิเศษระดับเจ็ดนี้แม้จะได้รับไปก็คงมิได้ใช้ประโยชน์อันใด แต่ก็ยังดีกว่าที่จักไม่ได้รับสิ่งใด
 
‘อู่หยาจื่อ’จ้องมองจนตาแทบจะหลุดออกมา เขาทำได้เพียงแต่มองดูเนี่ยลี่หยิบกระบี่วิเศษระดับเจ็ดออกมา และเอาไปเก็บไว้ จากนั้นด้วยการบอกกล่าวจาก’เนี่ยลี่’ เขาก็เดินไปจนถึงหีบสมบัติใบที่เจ็ด เมื่อเปิดออกก็พบกับหุ่นเชิดเกราะทองคำพุ่งออกมาอีกครั้ง
 
‘อู่หยาจื่อ’ต่อยหมัดออกไป และทำลายมันอีกครั้ง
 
ในตอนนี้เขาพอที่จะสงบใจได้แล้ว เขาไม่ได้สนใจอะไรอีกแล้วหลักจากที่ทำลายหุ่นเชิดเกราะทองคำไป
 

 
“ท่านพี่อู๋หยาจื่อ ช่างโชคไม่ดียิ่งนัก เปิดมาสามใบจึงได้เจอแต่หุ่นเชิดเกราะทองคำ”
 
‘เนี่ยลี่’พูดออกไปพร้อมกับถอนหายใจ
 
เมื่อได้ยินคำพูดของ’เนี่ยลี่’
 
คิ้วของ’อู่หยาจื่อ’ถึงกับกระตุก ถ้าหากเขามิได้วางแผนอื่นเอาไว้ เขาจักต้องตะโกนด่าว่า’เนี่ยลี่’เป็นแน่ จากการที่พูดจาเยาะเย้ยเขา
 เขายังคงจ้องมองไปที่’เนี่ยลี่’ด้วยความละโมบ……………….
 
จบตอน
 
แปลโดย นายมะพร้าว
 
คลิกเพื่อไปหน้าโฆษณาสนับสนุนเพจ
 
ที่มา: