” ชูเฟิง ไอโง่!!! เพื่อจะช่วยสองคนนั้น เจ้าไม่ห่วงชีวืตตัวเองบ้างหรอ หากเจ้าตายเราก็อยู่ไม่ได้เช่นกัน “
 
เห็นว่า ‘ชูเฟิง’ คิดจะทำอะไรโง่ๆ ‘ต้านต้าน’จึงตะโกนออกมา
 

 
” ต้านต้าน อย่ามาโกหกข้าเลย ข้าเคยถามข้อมูลเรื่องนี้มาแล้ว ว่าหลังจากที่ผู้เชื่อมต่อฯตาย สัญญาก็ถูกยกเลิก แต่อสูรวิญญาณจะไม่หายไปไหน พวกเขาจะกลับไปยังโลกแห่งจิตวิญญาณ “
 
‘ชูเฟิง’ยิ้ม และพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกผิด
 

 
” ไร้สาระ!!! ที่พวกเขาบอกก็แค่ผายลม เราถูกขังอยู่ในร่างกายเจ้า หากเราสามารถกลับไปยังโลกวิญญาณได้จริงๆ ทำไมเราถึงต้องมาอยู่กับเจ้า “
 
‘ต้านต้าน’รู้สึกโกรธ
 

 
” ต้านต้าน อย่าได้พูดอีกเลย ข้าตัดสินใจแล้ว เจ้าจะโทษข้าก็ได้ แน่นอนว่าข้ามันเป็นคนไร้ค่า “
 
‘ชูเฟิง’หัวเราะอย่างขมขื่น จากนั้นก็ยกกริชสีทองในมือง้างไปที่ ระหว่างขา
 

 
” ไม่ ~~~~~~~ “
 
ในเวลานั้น ทุกคนที่เป็นห่วงชูเฟิงได้แต่อ้าปากตะโกนออกมาราวกับว่าใจจะขาด ปอดจะแยกเป็นชิ้นๆ แม้แต่ผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องกับ ‘ชูเฟิง’ ยังต้องหลับตาลง เพราะทนดูต่อไปไม่ไหว เนื่องจากการกระทำของ ‘ชูเฟิง’ ถือได้ว่าเป็นการเสียสละเพื่อทุกๆคนที่นี่
 
* ปังงงงงงงงงงงง *
 
อย่างไรก็ตาม ขณะนั้นก็มีปลอกแขนสีทองยื่นมือชราๆเข้ามมาจับข้อมือของ ‘ชูเฟิง’ ไว้แน่นเพื่อหยุดการเคลื่อนไหว และในเวลาเดียวกัน ก็มีเสียงชายชราหัวเราะดังออกมา
 

 
” โฮ  . . . . . . . เจ้าช่างใจร้ายใจดำยิ่งนัก ที่จะทำร้ายอัญมณีล้ำค่าของตัวเอง หากทำเช่นนั้นแล้วจะเอาไรไว้ใช้กับสตรี และเจ้าจะมีบุตรได้ยังไง ? “
 
หลังจากได้ยินเสียงนั้น สีหน้าของ ‘ชูเฟิง’ ก็เปลี่ยนไปทันที เพราะเมื่อพบกับเจ้าของเสียงคนนั้น เขาได้แต่ปลิ้มปิฏิในใจ
 
ชายชราสวมเกราะสีทอง กำลังยืนยิ้ม และใบหน้าของเขาก็แสนจะคุ้นเคย เพราะเขาคือบุคคลลึกลับที่’ชูเฟิง’พบในหุบเขาร้อยเลี้ยว
 

 
” นั้น….ใคร ??? “
 
ในเวลานั้น ทุกคนที่กำลังดูฉากบนเวทีก็ได้แต่ตกใจ ชายชราปรากฏขึ้นเร็วมาก จนไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าเขาโผล่มาตอนไหน เมื่อไหร่ จู่ๆเขาก็โผล่ยังกับวิญญาณ
 
เหตุผลที่พวกเขาตกใจไม่ใช่แค่นั้น แต่เป็นพลังวิญญาณที่สูงเสียดฟ้า จนสุดจะหยั่งถึง อีกทั้งเขาสวมเกราะคฤหาสน์องค์ชายกิเลน แต่เข้ามาช่วย ‘ชูเฟิง’
 

 
” ฉะ . . . . . .  ฉะ . . . . . . . .ฉี เฟิงหยาง!!!!! “
 
และแล้วก็มีบางคนตะโกนออกมาเพราะเขารู้จักชายคนนั้น และคนที่ตะโกนออกมาไม่ใช่ใคร นอกซะจากคนที่อยากจะฆ่า’ชูเฟิง’มากที่สุด ‘หลิน หลาน’
 

 
” อะไรนะ เขาคือ ฉี เฟิงหยาง ประมุขของตระกูล ฉี ในคฤหาสน์องค์ชายกิเลน ? “
 
หลังจากได้ยินชื่อ ‘ฉี เฟิงหยาง’ เกือบจะทุกคนได้แต่ต้องสูดลมหายใจเข้าแรงๆ เพราะ ‘ฉี เฟิงหยาง’ เป็นหนึ่งในผู้ยิ่งใหญ่ ของอาณาจักรมังกรฟ้าในคฤหาสน์องค์ชายกิเลน มี 2 ตระกูล มีตระกูลฉีและตระกูลหลิน ที่เป็นผู้ปกครองคฤหาสน์องค์ชายกิเลน
 
ดังนั้น ตำแหน่งในคฤหาสน์องค์ชายกิเลน ‘ฉี เฟิงหยาง’ นับว่ามีตำแหน่งที่สูงที่สุดนอกจากตำแหน่งประมุขเขายังมีความแข็งแกร่งขนาดที่ว่าได้เป็นผู้นำของตระกูล ฉี ซึ่งพอๆกับผู้นำตระกูล ‘หลิน แล้วหลิน’ หลานที่เป็นแค่ผู้จัดการในตระกูลหลิน จะมีตำแหน่ง สูงส่งไปกว่าเขาได้ยังไง
 
สิ่งที่สำคัญที่สุด ก็คือ ‘ฉี เฟิงหยาง’ เข้าสู่อาณาจักรแก่นแท้ระดับ 9 เมื่อหลายปีก่อน เขาเป็นคนที่ยืนอยู่จุดสูงสุดในอาณาจักรแก่นแท้อย่างแท้จริง ไม่ว่าจะเป็น ฐานะตำแหน่ง หรือ ความแข็งแกร่ง เขาล้วนแล้วแต่เหนือกว่า หลิน หลาน แล้วทำไมบุคคลเช่นนั้น ถึงได้มาปรากฏในสถานที่แบบนี้
 

 
” ถ้าบอกว่า หลิน หลาน ปรากฏตัวมาช่วยหลานบุญธรรมอย่าง กง ลู่หยุน ก็พอเข้าใจ แต่ ฉี เฟิงหยาง นี้สิปรากฏขึ้นด้วยเหตุอันใด แล้วทำไมเขาถึงได้ช่วย ชูเฟิง หรือว่า เขามาเพื่อช่วย ชูเฟิง ? “
 
ตอนนั้น ผู้คนต่างคาดเดาไปต่างๆนาๆอยู่ในหัว แต่ก็มีอยู่อย่างเดียวที่พวกเขาจะนึกได้ ส่วนด้าน ‘ฉั เฟิงหยาง’ ไม่สนและยังคงยินยิ้ม พร้อมกับกวาดตามองไปที่ ‘หลิน หลาน’ และกล่าว
 

 
” หลิน หลาน เจ้ามันสมองที่ใหญ่จริงๆนะ ที่กล้าฝ่าฝืนกฏของคฤหาสน์และเข่นฆ๋าผู้บริสุทธิ์ !!! “
 
 
” ฉี เฟิงหยาง ชูเฟิง มันฆ่าหลานบุญธรรมข้า ข้าฝ่าฝืนกฏข้อไหนหากต้องการจะแก้แค้นเขา “
 
เห็นได้อย่างชัดเจน ว่า ‘หลิน หลาน’ หวาดกลัว’ ฉี เฟิงหยาง’ ซึ่งคำพูดของเขาในตอนนั้น ไม่หนักแน่นเช่ยเดิม
 

 
” โห หลานบุญธรรมก็เป็นแค่คนนอกสายเลือด มันคุ้มแล้วหรอที่เจ้าจะถึงต้องนำกองทัพกิเลนออกมาเคลื่อนไหว ไม่เพียงแค่นั้นเจ้ายังคิดจะทำการสังหารหมู่ผู้คน แล้วที่ข้ามาในวันนี้ก็เพราะ ชูเฟิง เป็นสหายคนสนิทของข้า !!! “
 
‘ฉี เฟิงหยาง’ ที่ยืนอยู่ด้านข้างๆ’ชูเฟิง’ ขณะนั้นเขายื่นมือออกไปตบที่หัวไหล่ของ ‘ชูเฟิง’ เบาๆ
 

 
” อะไรนะ ข้าหูฟาดไปหรือเปล่า ที่ประมุข ฉี เฟิงหยาง เป็นสหายคนสนิทของ ชูเฟิง นี่มัน . . . . “
 
หลังจากที่ ‘ฉี เฟิงหยาง’ พูดออกมาเช่นนั้น ผู้คนก็ถึงระเบิดความตกใจออกมา แม้แต่ ‘หลี่ จางฉิง’  ‘จูเก่อ หลิวหยุน’ และคนอื่นๆ ต่างพากันตกใจจนขากรรไกรค้างและล้มลงกับพื้น
 
เด็กหนุ่มอย่าง ‘ชูเฟิง’ นะหรอเป็นสหายซี้กับ ‘ฉี เฟิงหยาง’ ข่าวนี้เป็นข่าวใหญ่ที่ดังระเบิดสุดๆ!!!
 
แต่ยังไงก็ตาม ไม่มีใครมีการแสดงออกที่แปลกประหลาดไปมากกว่า ‘ซู เฮิน’ อีกแล้ว ‘ฉี เฟิงหยาง’ คือบุคคลที่ยิ่งใหญ่ที่แม้แต่’ซูเฮิน’ก็ยังแทบไม่มีโอกาสที่จะพูดกับเขาเลยด้วยซ้ำ
 
ขนาดอยู่มานานหลายปี ตลอดเวลาเขาต้องการทีจะเชื่อมความสัมพันธ์ แต่ก็ไม่มีโอกาสนั้นเลยแต่วันนี้บุคคลเช่นนั้น กับบอกว่าเป็น สหายซี้กับ ‘ชูเฟิง’ แต่เขาดันไปบอกให้ลูกสาวทั้ง 2 ให้ออกห่างจาก ‘ชูเฟิง’
 
ตอนนั้นเขาได้แต่โมโหจนตบตัวเอง 2 ครั้ง เนื่องจาก เจ้าเมือง อย่างเขามีตาหามีแววไม่
 

 
” ฉี เฟิงหยาง วันนี้ข้าต้องฆ่า ชูเฟิง ให้ได้ อย่าคิดว่าข้าไม่กล้าทำร้ายเจ้า เพียงเพราะว่าเจ้าคือประมุขตระกูล ฉี “
 
เห็น ‘ฉี เฟิงหยาง’ ตั้งใจปกป้อง ‘ชูเฟิง’
 
‘หลิน หลาน’ ไม่พูดไรมาก เขาปล่อยออร่าไม่มีที่สิ้นสุดออกมาอีกครั้ง ในตอนนั้นก๊าซสีดำก็ลอยขึ้นสู้อากาศ
 

 
” ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ้าคิดดีแล้วหรอหลังจากกินยาต้องห้าม ไม่คิดว่าจะเอาชนะข้าได้หรอกนะ ? “
 
 
” มา มา มา มา!!! เห็นแก่ที่เจ้ายอมลงทุนทำถึงขนาดนี้ และข้าเองก็อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าเจ้าจะเก่งแค่ไหนหลังจากกินยาต้องห้าม “
 
‘ฉี เฟิงหยาง’ ได้แต่เล่นสนุกกับความโกรธของเขา หลังจากที่กวักมือเรียก ‘หลิน หลาน’ก็รีบวิ่งเข้าใส่ทันที
 

 
” ฉี เฟิงหยาง เจ้าบังคับข้า!!! “
 
ทันใดนั้น ‘หลิน หลาน’ คำรามออกมาด้วยความโกรธ เวลาที่เขาพุ่งใส่ก็มีแสงสีดำ แว๊บผ่าน ในพริบตาเขาก็มาถึงหน้า ‘ฉี เฟิงหยาง’ จากน้นเขาก็ใช้หมัดที่ถูกปกคลุมด้วยก๊าซสีดำ ซึ่งพลังอำนาจพลังทำรายของมันเพื่มขึ้นเรื่อยๆมุ่งไปที่ใบหน้าของ ‘ฉี เฟิงหยาง’
 

 
” เจ้าโง่ คิดจะรับงั้นหรอ !!! “
 
ในตอนนั้น ‘ฉี เฟิงหยาง’ ไม่ได้หลบหรือหลีกเลี่ยงพลังหมัดนั้น แต่เขาก็ยื่นมือออกมาเหมือนกับกรงเล็บ คว้าไปที่กำปั้น’หลิน หลาน’ ที่กำลังซัดเข้ามา เวลานั้นคลื่นปะทะกระจายออก และกรงเล็บของเขาก็สะบัด มือของ ‘หลิน หลาน’ จนลอยขึ้นไปในอากาศ
 
* ปึ้งงงงงงงงงงง *
 
. . .’หลิน หลาน’ เหมือนกับกระสอบทราย ทีถูกหมุน 10 ครั้งก่อนจะถูกโยน โดย ‘ฉี เฟิงหยาง’ เวลานั้นเขากำลังล่วงลงมาจากอากาศและตอนที่เขากระแทกลงพื้น ความรุนแรงของมันทำให้หินกระจายออกไปทุกทิศทาง ส่วนบนพื้นนั้นก็เกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่แต่นั้นยังไม่ใช่ จุดสิ้นสุด
 
‘ฉี เฟิงหยาง’ ยกขาขวาไปเตะ ‘หลิน หลาน’ ที่นอนฝังอยู่ในหลุม ขึ้นมาพร้อมกับสบถคำเย้ยหยัน
 

 
” ให้ตายเถอะ!!! เจ้ากล้ามากนะ หลังจากกินยาแล้วทำตัวสามหาวกับข้า แล้วเจ้าทำเต็มที่ได้แค่นี้เองหรอ เห็นทีว่าข้าต้องทำให้เจ้าได้รู้สักหน่อยว่าใครเป็นใคร . . . .”
 
ปุก ปัก ปุก ปัก ปุก ปัก ***
 
ที่มา: