‘เนี่ยลี่’รู้สึกราวกับว่ากำลังจมอยู่ในโลกแห่งความฝัน เขาฝันว่า ถูกหลุมดำดูดเขาเข้าไปข้างใน มีเสียงตะโกนเรียกเขาดังอย่างต่อเนื่อง มันเป็นเสียงของผู้หญิงที่อ่อนหวาน และเขารู้สึกคุ้นเคย มันเป็นเสียงของ อาจารย์ของเขา
 

 
“อาจารย์ ท่านอยู่ที่ไหน?”
 
‘เนี่ยลี่’ตะโกนออกไป ในช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ เขาพยายามที่จะเพิ่มความแข็งแกร่งของตนเองให้สูงขึ้นมากที่สุด เขาแทบไม่กล้าที่จะหยุดพัก เพราะเขารู้ดีว่า ถ้าหากเขาไม่พยายามเพิ่มระดับความแข็งแกร่งของตนเองให้รวดเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ ถ้าไม่เช่นนั้น อาจารย์ของเขาอาจจะถูกคนในนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ลอบสังหารได้
 
แม้ว่า’หลงยู่อิน’จะเปลี่ยนไปแล้ว และไม่อาจที่จะเป็นภัยคุกคามได้อีก แต่ในนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ยังมีคนบางกลุ่มที่ปกปิดความชั่วร้ายเอาไว้
 
‘เนี่ยลี่’จึงต้องการที่จะขึ้นครองตำแหน่งผู้นำนิกายเพื่อปกป้องอาจารย์ของเขา
 

 
“เนี่ยลี่ ตอนนี้ข้าได้ใช้ เทคนิคการส่งเสียงแห่งฟ้าดิน เพื่อที่จะพูดคุยกับเจ้าในความคิดได้ ชะตาของเจ้า สร้างความผกผันให้แก่จักวาลมากเกินไป ถ้าหากข้าไม่ทำสิ่งใด เมื่อเจ้าบ่มเพาะพลังจนถึงระดับแก่นแท้แห่งสวรรค์ จักพรรดิปราชญ์ก็จะสามารถรับรู้ได้ และอีกไม่นาน จักพรรดิปราชญ์ จะส่งบริวารแห่งเทพไปสังหารเจ้า ดังนั้นข้าจึงใช้เคล็ดวิชา พลิกชะตาสวรรค์ แลกเปลี่ยนชะตาของเจ้ากับข้า!”
 
 
“เมื่อใช้วิธีนั้น จะเกิดสิ่งใดกับท่านอาจารย์?”
 
 
“เนี่ยลี่ ก่อนที่เจ้าจะทะลวงผ่านระดับแก่นแท้แห่งสวรรค์ ข้าได้ออกจากนิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์ และได้เดินทางไปหาเหล่าสหายของเจ้าในนิกายศักดิ์สิทธิ์ต่าง ๆ ข้าได้ให้คำชี้แนะบางอย่างแก่พวกเขา ในภายภาคหน้าพวกเขาจะเป็นกำลังให้กับเจ้าได้ สำหรับข้าแล้ว ก่อนที่บริวารแห่งเทพจะมาสังหารข้า ข้าได้ซ่อนตัวอยู่ในค่ายกลวิญญาณลวงตา เพื่อปกปิดกลิ่นอายของข้าจากพวกเขา แต่ก็คิดว่าคงไม่อาจที่จะปกปิดได้นานนัก”
 
 
“ท่านอาจารย์ ข้าได้ทำสิ่งต่าง ๆ มากมายเพื่อให้ท่านนั้นได้ปลอดภัย ตราบเท่าที่ท่านยังคงปลอดภัย ยังมีสิ่งใดที่ข้าสามารถทำได้อีก………”
 
 
“เจ้าศิษย์ผู้โง่เขลา งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา……เจ้ายังมีภารกิจสำคัญที่เจ้าต้องทำ เจ้าจะต้องทำเรื่องนั้น และไม่มีเวลาที่จะมาสนใจผู้ใด หากสังหารจักรพรรดิปราชญ์ได้ ก็นับว่าเป็นการปกป้องสิ่งมีชีวิตทั้งมวลเอาไว้ได้ แม้ว่าข้าจะต้องตายเพื่อสิ่งนั้นก็ตาม วันเวลาอันยาวนาน มีผู้ใช้เทคนิคทำนายชะตาสวรรค์เป็นจำนวนมาก เหล่าผู้มีพรสวรรค์ที่สามารถล่วงรู้ชะตากรรม ที่ได้ต่อต้านจักรพรรดิปราชญ์ แต่สุดท้ายก็ร่วงหล่นจากท้องฟ้า และไม่อาจที่จะต่อต้านสิ่งใดได้อีก อาจารย์ของข้าเองก็เป็นหนึ่งในนั้น ถ้าหากการสละชีวิตของข้ามีค่าถึงเพียงนั้น เหตุใดข้าจึงจะไม่ทำเช่นนั้นกันเล่า?”
 
‘เนี่ยลี่’รู้สึกได้ถึงภาพที่กระจายเข้ามาทั่วทั้งความคิดของเขา
 
เขารู้สึกราวกับว่าอาจารย์ได้มาจูบที่หน้าผากของเขา เป็นความรู้สึกที่อบอุ่น ราวกับอ้อมกอดของมารดา
 
‘อิงเยว่ลู่’ลุกขึ้นยืน เมฆหมอกเจ็ดสีม้วนวนอยู่รอบ ๆ ร่างกายของนาง ตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาร่างกายของนางอยู่ท่ามกลางภาพลวงตานับไม่ถ้วน นางนั้นราวกับเทพธิดาแห่งชะตากรรม แก้มสีขาวที่ดูเป็นธรรมชาติ ดูแล้วช่างเต็มไปด้วยเสน่ห์อันไร้ที่สิ้นสุด นางมองไปที่’เนี่ยลี่’พร้อมกับยิ้ม ใบหน้าของนางราวกับว่าละทิ้งแล้ว ซึ่งห่วงในโลกใบนี้ ไม่มีสิ่งใดที่งดงามไปกว่าการดับสูญของมนุษย์
 
ตลอดมา ในใจของ’เนี่ยลี่’นั้น ‘อิ่งเยว่ลู่’ก็ไม่ต่างจากนางฟ้า ดังนั้นเขาจึงมักจะ คอยแกล้งให้นางยิ้ม และภาพเหล่านั้นก็ได้ประทับลงในใจของ’เนี่ยลี่’
 
อย่างไรก็ตาม ในใจของ’เนี่ยลี่’นั้นหาได้คิดล่วงเกินใด ๆ ไม่ เขานั้นมีเพียงแค่ความเคารพที่มอบให้แก่อิงเยว่ลู่ เขาแค่ต้องการที่จะทุ่มกำลังทั้งหมดเพื่อปกป้องนางเท่านั้น
 
‘เนี่ยลี่’ต้องการที่จะก้าวขาไปข้างหน้า แต่ราวกับว่าร่างของเขานั้นถูกขังอยู่ในกรง ไม่อาจที่จะเคลื่อนย้ายไปไหนได้
 
นี่คือความฝัน!
 
ภายในความฝันนี้ ‘เนี่ยลี่’ไม่อาจที่จะทำสิ่งใดได้!
 
ในตอนนั้นเอง มีรูปร่างขนาดใหญ่ปรากฏอยู่ด้านนอกของเมฆหมอกเจ็ดสี รูปร่างของพวกมันสูงกว่าร้อยเมตร แต่งกายในชุดสีเงินและสวมเกราะสีดำ ในมือของพวกมันถือหอกขนาดใหญ่ ช่างน่ากลัวยิ่งนัก ราวกับ ซิวหลัว ที่ออกมาจากคุกนรก 修罗 อ่านว่า ซิวหลัว หมายถึง อาชูรา ชายผู้นี้คือ บริวารแห่งเทพของจักรพรรดิปราชญ์
 
นอกจากนี้ยังมีสัตว์อสูรที่อยู่ในระดับขอบเขตแห่งพระเจ้า จักรพรรดิปราชญ์มีบริวารแห่งเทพที่อยู่ในระดับขอบเขตแห่งพระเจ้า พวกเขามีหน้าที่ดูแล ทุกเรื่องที่เกิดขึ้นบนโลกนี้ เป็นสุนัขรับใช้ของจักรพรรดิปราชญ์ ความแข็งแกร่งของเขานั้นเป็นรองแค่สัตว์อสูรที่อยู่ในระดับขอบเขตแห่งพระเจ้าเท่านั้น ตรงส่วนนี้กล่าวถึงซิวหลัว
 

 
“อิงเยว่ลู่ จักรพรรดิแห่งข้า ได้ส่งข้ามาเอาชีวิตเจ้า ชะตาของเจ้าได้ถูกกำหนดเอาไว้แล้ว!”
 
บริวารแห่งเทพพูดด้วยท่าทีที่ขึงขัง เสียงก้องกังวาลราวกับเสียงฟ้าผ่า ราวกับว่าจะระเบิดสมองของเนี่ยลี่ได้เลยทีเดียว
 
‘เนี่ยลี่’ตะโกนออกไปด้วยความโศกเศร้า ดวงตาของเขานั้นมองผ่านเมฆหมอกออกไป เขามองเห็นแค่เพียงราง ๆ มีขนาดใหญ่ที่เอื้อมมาจับเมฆหมอกเจ็ดสีเหล่านั้น
 

 
“ไม่นะ! ท่านอาจารย์ รีบหนีไป!”
 
เขามองเห็น’อิงเยว่ลู่’มองกลับมา ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยรอยยิ้มอันสงบ เป็นรอยยิ้มที่สดใสราวกับท้องฟ้า ราวกับว่าทั้งโลกนี้และโลกแห่งความตาย ไม่อาจที่จะทำสิ่งใดแก่นางได้
 
ในวัยเยาว์ของ’อิงเยว่ลู่’นั้น ก็ได้แสดงให้เห็นถึงภูมิปัญญาอันโดดเด่น นางรู้ซึ้งเกี่ยวกับโลกใบนี้เกินกว่าเด็กทั่ว ๆ ไป เมื่อต้องเผชิญหน้ากับชีวิตและความตาย นางจึงมิได้รู้สึกเป็นกังวลแม้แต่น้อย
 

 
“สาบานต่อสวรรค์ จักรพรรดิปราชญ์นั้นได้สังหารข้าได้ แต่เขาก็ไม่อาจที่จะเปลี่ยนแปลงชะตากรรมได้ ชะตากรรมที่ต้องเผชิญหน้ากับนับรบที่จะมากำจัดจักรพรรดิปราชญ์ เจ้าอาจจะดูถูกวีรบุรุษบนพื้นพิภพได้ แต่อย่าได้ดูถูกสวรรค์ เมื่อจักรพรรดิปราชญ์เป็นภัยคุกคามต่อสิ่งมีชีวิตทั้งมวล สวรรค์ก็ต้องส่งคนลงมากำจัดเขาอย่างแน่นอน!”
 
เมื่อได้ยินคำพูดของ’อิงเยว่ลู่’ บริวารแห่งเทพก็หัวเราะออกมาและพูดว่า
 

 
“ฮ่าฮ่าฮ่า คนที่สวรรค์คิดจะกำจัด คงจะเป็นเจ้านะ อิงเยว่ลู่ เจ้าควรที่จะลองคำนวนชะตาชีวิตของตัวเจ้าเอง ท่านจักรพรรดิปราชญ์เคยกล่าวเอาไว้ว่า ถ้าหากสวรรค์คิดจะกำจัดข้า ข้าก็จะทำลายมัน ท่านจักรพรรดิปราชญ์สามารถที่จะปิดผนึกพื้นที่และห้วงเวลาได้ เพียงแค่สองร้อยปี สวรรค์จะถูกสร้างขึ้นมาใหม่อย่างสมบูรณ์ วิถีฟ้าที่ยิ่งใหญ่อะไรกัน สิ่งที่ควรทำคือการมุ่งสู่เกียรติยศสูงสุด ส่วนสิ่งที่พวกเจ้าทำไม่ต่างกับว่ากำลังหลอกตนเองอยู่!”
 
 
“ฟ้าและดินต่างมีศีลธรรมปกคลุมอยู่ และเป็นผู้ให้กำเนิดทุกสรรพสิ่ง ข้าจะรอดู ผู้ที่คิดจะทำลายล้างทั้งฟ้าและดิน จิตใจของจักรพรรดิปราชญ์ช่างไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีเลยหรืออย่างใด?”
 
 
“จิตใจของท่านจักรพรรดิปราชญ์เช่นนั้นหรือ แล้วเจ้าสามารถเข้าใจถึงจิตใจของพวกมดปลวดได้หรือไม่? อิงเยว่ลู่ หมดเวลาของเจ้าแล้ว!”
 
มือขนาดใหญ่เอื้อมออกไป
 
ฟู่วว! ฟู่วว! ฟู่วว!
 
เมฆหมอกเจ็ดสีถูกพัดกระจายออกไป
 
เมื่อ’เนื่ยลี่’ได้เห็น’อิงเยว่ลู่’กำลังถูกจับเอาไว้ด้วยมือขนาดใหญ่ จากนั้นเลือดก็กระจายออกมาในทันที
 

 
“ไม่…………………!”
 
‘เนี่ยลี่’ตระโกนออกมาอย่างสุดเสียง ภาพต่าง ๆ ปรากฏขึ้นมาในใจของเขา เป็นภาพตอนที่เขาได้อยู่ร่วมกับอาจารย์ของเขา เมื่อได้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง เขาคิดว่าจะสามารถแข็งแกร่งพอที่จะปกป้องนางได้ แต่ทว่า ถึงแม้จะกลับมามีชีวิตอีกครั้ง แต่อาจารย์ของเขาก็ต้องตายไปเช่นเดิม
 
ในหัวของ’เนี่ยลี่’ยังได้ยินเสียงอันแผ่วเบา เป็นเสียงถอนหายใจยาว ๆ ของ’อิงเยว่ลู่’
 

 
“ทุกสิ่งบนโลกล้วนมีชะตากรรม เป็นสิ่งที่ต้องเข้าใจ เหตุผลของการเกิดและดับล้วนเป็นเรื่องที่น่าเศร้า เนี่ยลี่ เจ้าจงทำในสิ่งที่เจ้าควรทำ ส่วนข้าก็ต้องไปยังที่ที่ข้าควรไป”
 
เป็นเสียงที่แผ่วเบาและฟังดูแล้วรู้สึกสิ้นหวัง หดหู่ หัวใจของ’เนี่ยลี่’ราวกับว่าจะฉีกขาด
 
จักรพรรดิปราชญ์ เป็นปฏิปักษ์ต่อทั้งสองโลก ฟ้าและดิน ข้าจะไม่ยอมปล่อยเจ้าไป หัวใจของเนี่ยลี่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง ร่างกายของเขามีกลิ่นอายลมปราณที่น่ากลัวราวกับจะระเบิดออกมาได้ทุกเมื่อ
 
ความฝันนี้จางหายไปอย่างไร้ร่องรอย ‘เนี่ยลี่’เข้าสู่การนอนหลับพักผ่อนอย่างไร้ที่สิ้นสุดอีกครั้ง หลับสนิท ห้วงขอบเขตวิญญาณของเขาก็สงบลงอย่างรวดเร็ว
 
ในตอนนี้’หลงยู่อิน’ และคนอื่น ๆ มายืนล้อมรอบ’เนี่ยลี่’ เสียงร้องไห้และคร่ำครวญของ’เนี่ยลี่’ ทำให้พวกเขารับรู้ พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่สามารถรับรู้ได้ว่า ‘เนี่ยลี่’นั้นรู้สึกเศร้ายิ่งนัก หลงยู่อินเองก็รู้สึกเจ็บปวดใจที่สุด นางไม่รู้ว่าสุดท้ายแล้ว’เนี่ยลี่’เป็นอะไรกันแน่!
 
อย่างไรก็ตาม การดิ้นรนของ’เนี่ยลี่’ก็หยุดลง ใบหน้าของเขาก็ดูสงบลง ราวกับว่ากำลังจมอยู่ในช่วงของการหลับสนิท
 
บางที มันอาจจะเป็นแค่เพียงความฝัน……………….
 
จบตอน
 
แปลโดย นายมะพร้าว
 
คลิกเพื่อไปหน้าโฆษณาสนับสนุนเพจ
 
บทต่อไป
 
& บทที่ 438 争夺 การชิงชัย 1
 
ที่มา: