The Dark King
บทที่ 21 การโจมตีในความมืด
โทบุเลือดขึ้นหน้า เขากระแทกเคาน์เตอร์ “คุณเป็นหนึ่งในคนที่อยู่เบื้องหลัง ในการใช้นักเรียนของฉันเป็นเหยื่อใช่มั้ย!!!”
คริชยักไหล่ “ฉันไม่กล้าที่จะทำอย่างนั้น ฉันรู้นิสัยคุณเพราะเราเป็นเพื่อนกันมานาน เรื่องนี้ได้รับการตัดสินใจจากเบื่องบนทั้งหมดที่เราสามารถทำได้คือปฏิบัติตาม “
เสียงโกรธโทบุดงลั่น “การใช้เด็กเป็นเหยื่อ ฮ่าๆๆ นี่เป็นวิธีที่ศาสนจักรวางแผนล่อนักเล่นแร่แปรธาตุ? “
ใบหน้าของคริชเปลี่ยนสี เธอกล่าวด้วยเสียงต่ำ “การวิจารณ์ศาสนจักรศักดิ์สิทธิ์แม้ในที่ส่วนตัวก็เป็นความผิดทางอาญาร้ายแรง หยุดกล่าวไร้สาระ!! ถ้าพวกเด็กๆจับนักเล่นแร่แปรธาตุได้จะเป็นผลงานที่ยอดเยี่ยมสำหรับพวกเขา แม้ในอนาคตหากพวกเขาถูกตัดออกจากการเข้าร่วมยามหรือมีคุณสมบัติที่จะเป็นส่วนหนึ่งของคนเก็บขยะ ประสบการณ์เหล่านี้จะเป็นสิ่งมีค่าสำหรับพวกเขา!!
คุณก็รู้การสร้างความดีความชอบมันไม่ใช่งานง่าย! “
“ฉันต้องขอบคุณพวกเขาสำหรับโอกาสนี้มั้ย?” โทบุประชด
คริชตอบอย่างเหนื่อยหนาย “ไม่ว่าคุณจะพอใจหรือไม่ แต่มันจะไม่เปลี่ยนความจริง นอกจากนี้หากสถานที่สอบได้เปลี่ยนแปลงมันจะเกิดความสงสัยจะเกิดขึ้น นักเล่นแร่แปรธาตุเหล่านี้มีเครือข่ายมูลกว้างขวาง นอกจากนี้หลังจากสำเร็จการศึกษาไม่ว่าจะเป็นยามหรือเป็นคนเก็บขยะพวกเขาก็ต้องต่อสู้ในแนวหน้า พวกเขาต้องเผชิญกับนักเล่นแร่แปรธาตุในวันไดวันหนึ่ง และไม่มีใครช่วยพวกเขาได้ นี้เป็นประสบการณ์ที่มีค่าสำหรับพวกเขา!
โทบุขมวดคิ้ว แต่ไม่ได้โต้แย้ง เขาหันไปหาชายชราคนหนึ่งที่อยู่ด้านหลังเคาน์เตอร์ “หลูเก่า อีกถ้วย!”
“คุณดูกังวลมาก บางทีฉันควรจะให้น้ำแข็งแก่คุณมากขึ้น? “ชายชราคนหนึ่งที่อยู่ข้างหลังเคาน์เตอร์หัวเราะ
โทบุนิ่ง แต่ไม่ได้พูดอะไร
…
…
ความมืดมาเยือน
ในขณะที่ดวงอาทิตย์ลับหายจากฟ้า อุณหภูมิในทะเลทรายดิ่งลง ทรายเป็นฉนวนความร้อนที่ไม่ดีดังนั้นความร้อนจึงระบายตัวออกมาอย่างรวดเร็ว ตูเตียนและแซม ก่อกองไฟที่ด้วยหินหลายก้อนเพื่อให้ไฟสามารถควบคุมได้ พวกเขาใช้พืชแห้งเพื่อก่อไฟ
พวกเขาได้พบฟืนมากพอที่จะจุดได้ตลอดทั้งคืน
“ฉันหิว … … ” ซัคท้องร้อง
ตูเตียนกล่าว “สิบวันอีกไม่นานจะจบลง!”
ซัคยิ้มและหลับตาของเขา
เมสัน นั่งข้างไฟและหัวเราะ “ฝันดี”
“มันยากเกิน ตอนแรกมันเป็นเพียงความหิวโหย แต่ตอนนี้ยังมีอากาศหนาวเกินอีก “แซม ใช้เสื้อผ้าปกคุมขณะที่เขาขยับใกล้ไฟมากขึ้น
เมสันยิ้ม บางครั้งเขาก็หยิบไม้ฟืนโยนมันเข้าไปในกองไฟ จากคำของตูเตียน ผู้ที่คอยเฝ้าดูยามต้องเฝ้ากองอย่าให้ลุกเกินเพื่อไม่ให้สัตว์ร้ายเข้ามาใกล้
ช่วงดึกอุณหภูมิลดลง บางครั้งมีลมพัดแรง แม้นั่งข้างๆ กองไฟเมสันก็รู้สึกหนาวสั่น ขาของเขาสั่นเล็กน้อย เนื่องจากความกระวนกระวายใจ เขาต้องการปล่อยฉี่
เขามองไปที่เด็กคนอื่นที่หลับ เขายืนขึ้นและเดินออกไป เขาหยุดและปลดกางเกงของเขาเพื่อฉี่ ในความมืดมือแห้งโผ่ออกมาและคว้าคอของเขา
สติเมสันหาย หัวใจของเขาเริ่มเต้นแรงและสายตาของเขาแสดงออกถึงความกลัว เขาเห็นใบหน้าย่นเหี่ยวย่นในความมืด มันมองไปที่เขาและพูดด้วยเสียงแหบเล็กน้อย: “หึหึหึ. อย่าร้องเสียงดัง!”
ขนทั้งหมดบนร่างของเมสันลุข เขาต้องการเรียกขอความช่วยเหลือ แต่ไม่มีเสียงออกจากปากของเขาเพราะลำคอของเขา ถูกบีบด้วยฝ่ามือ อย่างไรก็ตามเนื่องจากร่างกายของเขาเคลื่อนไหว มีเสียงเบาๆออกมาจากความมืด ทรายกระเด็นจากใต้ฝ่าเท้าของเมสัน ดวงตาของตูเตียนจู่ๆ ก็เปิดออก เขาค่อยๆตื่นขึ้นขณะที่เขาพยายามจะไม่ส่งเสียงดัง
เมสันคว้าก้อนหินโยนไปใกล้ๆกองไฟ
ไม่ถึง!
มันไกล้เกินไป!
เมสันสิ้นหวัง
ตอนนี้เจ้าของมือยังตั้งข้อสังเกตการกระทำของเมสัน ความหนาวเย็นจากสายตาของเขา เขาหงายมืออีกข้างหนึ่ง แสงสว่างของไฟทำให้เมสันเห็นกริช
ซัวว!
จิตใจของเมสันว่างเปล่า ตูเตียนใช้หินขว้างใส่กริช ตูเตียนตะโกนทันทีที่เห็นกริช “ตื่น! มีศตรู!”
ซัค และแซม ตื่นขึ้นทันทีหลังจากที่ได้ยินเสียงของตูเตียน พวกเขาแต่ละคนจับหินและดูสภาพแวดล้อมของพวกเขาอย่างกังวล
ตูเตียนจ้องร่างผอมๆในความมืด เขาเป็นคนตื่นงายยิ่งในสภาพแวดล้อมที่เป็นอันตรายเช่นนี้ เขาตื่นและเปิดตาของเขาทันทีที่เม็ดทรายกระเด็นลงมาบนใบหน้าของเขา เขาไม่เห็นเมสัน ดังนั้นเขาจึงคว้าหินโยนแบบสุ่มๆ แต่เมื่อเขามองไปเขาได้เห็นหินที่เขาโยนอย่างไม่ได้ตั้งใจ มันได้ตีข้อมือของร่างผอมๆ
แม่งเอ้ยยย!! ชายชราที่สวมชุดสีดำกรีดร้อง เขาก้มลงไปมองกริชที่พื้น ข้อมือของเขาสั่นเล็กน้อยเพราะความเจ็บปวด เพราะความโกรธ เขาโยนเมสันออกไป เขาหยิบขวดสีเขียวเล็กๆ ออกมาจากหน้าอกของเขา ชายชราเปิดขวดและโยนขวดไปทางตูเตียน ควันสีเขียวเริ่มลอยออกมา
ควันสีเขียวกระจายตัวทันที
การแสดงออกของตูเตียนเปลี่ยน เขาอยากจะเตือนซัค,แซม และเมสัน ให้ระวังหมอกสีเขียว แต่เขาไม่สามารถพูดได้เนื่องจากควันพุ่งเข้ามาใกล้เขาอย่างรวดเร็ว ตุบ เป็นเสียงเมสันถูกปกคลุมด้วยหมอกสีเขียวและล้มลง
จิตใตของตูเตียนตื่นตัว เขาทิ้งตัวลงและแกล้งตาย
เขาไม่เห็น แต่ได้ยินทั้งสองคนล้มลง เขาคิดว่าซัคและแซมยังหายใจเอาหมอกสีเขียวเข้าไป เขาสงสัยเกี่ยวกับหมอกเป็นหมอกสีเขียวเป็นพิษหรือแค่ทำให้พวกเขาหมดสติ
หัวใจของเต้นรัวเขารู้สึกกดดัน นี่เป็นหนึ่งในการสอบหรือไม่? ถ้าเป็นเช่นนั้นเขาเชื่อว่า นอกจากกลุ่มใหญ่ กลุ่มเล็กๆ กลุ่มอื่นจะถูกกำจัดออก!
วัตถุประสงค์ของการสอบเพื่อให้ทุกคนรวมตัวกันหรือไม่?
ความคิดหลายอย่างโผ่มาในจิตใจตูเตียน เขารู้สึกเสียใจ บางทีความตั้งใจที่อยู่เบื้องหลังการประเมินไม่ได้เกี่ยวกับการอยู่รอดเป็นเวลาสิบวัน แต่เพื่อดูว่าพวกเขารวมตัวกันหรือไม่
“สารเลว!” เมื่อมาถึงจุดที่ตูเตียนนอนอยู่ เขาได้ยินเสียงฝีเท้าของชายชรา
“พวกแกทำให้ฉันเสียขวดยา” ชายชราพูดกับตัวเอง ตูเตียนไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกมาจากคำพูดของเขา เขาคว้าทรายไว้ในมือพร้อมที่จะคว้างมันตลอดเวลา
ในขณะนั้นตูเตียน รู้สึกว่าถึงมือแห้งๆจับเท้าของเขา มันรู้สึกราวกับว่าไม่มีเนื้อ มีแค่กระดูกที่คว้าเท้าเขา เขาคิดจะแอบโจมตีชายชราในกรณีที่อีกฝ่ายต้องการฆ่าเขา อย่างไรก็ตามชายชราดูเหมือนจะไม่สนใจฆ่าเขาขณะที่ดึงข้อเท้าของเขาและลากเขาไปข้างหน้า
ตูเตียนจมในความคิดเขาไม่สามารถตัดสินใจ
แอบโจมตี?
หรือรอโอกาสต่อ?
ตอนที่แล้ว
ตอนต่อไป