ตอนที่แล้วตอนต่อไปกษัตริย์มืด บทที่23
ตอบโต้
ในที่สุดตูเตียนก็เข้าใจ ทำไมแขนชายชราเป็นอย่างนั้น เพราะเนื่องการทดลองส่วนใหญ่ของนักเล่นแร่แปรธาตุ ได้กระทำในร่างกายของตัวเอง แขนขาที่ผิดปกติน่าจะมาจากการทดลองที่ล้มเหลว และในการแปรธาตุแต่ละครั้งต้องเสียค่าตอบแทนที่เท่าเทียมกัน มิฉะนั้นการกลายพันธุ์ของร่างกายในยุคนี้มันคงจะถูกสร้างเป็นอาวุธสงคราม
ชายชราสั่งตูเตียน ดูเหมือนจะต้องการพักผ่อน: “ไปที่นั่น” มือของชายชราจับหน้าไม้เล็กๆ เขาต้องการที่จะให้รู้สึกว่าถ้าตูเตียนปฏิเสธที่จะเขาจะยิงทันที
ตูเตียนทำตาม ในสถานการณ์ที่มีชีวิตและความตายเป็นเดิมพัน เขากังวลมากเกินจนความคิดของเขายุ่งเหยิง เขาหายใจเข้าลึกๆ เพื่อให้จิตใจของเขาสงบลง ร่างกายของเขาสั่น ตูเตียนขยับไปยังโต๊ะที่ชายชราชี้ มันเป็นโต๊ะขนาดใหญ่ บนโต๊ะมีเครื่องมือที่ใช้สำหรับตัด บางอันถูกย้อมด้วยเลือดที่ยังไม่แห้ง
ตูเตียนได้ยินเสียงมาจากด้านซ้ายของเขา เขาหันไปเห็นกรงขนาดใหญ่ มีงูมากกว่าหนึ่งโหลขดตัวอยู่ในกรง เห็นได้ว่าสิ่งเหล่านี้เป็นวัตถุดิบที่ถูกจับสำหรับการทดลองต่างๆ
ชายชราดูตูเตียนอย่างเงียบๆ เขาคล้ายกับนักล่าที่เห็นเหยื่อพยายามต่อสู้เฮือกสุดท้าย เมื่อเขาเห็นการแสดงออก ตูเตียนเปลี่ยนไปปากของเขาปรากฏรอยยิ้มโหดร้าย ในตอนที่ตูเตียนไปถึงโต๊ะ
“แกเห็นโซ่? ผูกแขนแกไว้ “ชายชราสั่งตูเตียน
ตูเตียนมองไปที่โซ่ที่ยึดติดกับโต๊ะ โซ่และเครื่องมือเหล่านี้ส่วนใหญ่เคยถูกใช้ในการทดลองมาก่อน ดวงตาของเขามองมัน แต่เขายังจับโซ่พันรอบข้อมือของเขา
ใบหน้าของชายชรา แสดงให้เห็นร่องรอยของการเยาะเย้ย ตอนที่ตูเตียนล่ามโซ่ตัวเองเสร็จ ชายชราจะไปจบชีวิตของตูเตียน
ปัง
ตูเตียนก้มตัวลง ในเวลาเดียวกันเขาก็จับโซ่ไว้ แล้วตีกรงงู งูพยายามเลื้อยเพื่อหลบหนี
ชายชราพูด: “ไอ้บัดสบ แกคิดว่าแกฉลาดใช่มั้ย? แกคิดว่าแกสามารถหนีจากที่นี่ได้? ตอนนี้แกควรเชื่อฟังและออกมา ฉันจะยกโทษให้แกสักครั้ง! “
ตูเตียนไม่สนใจคำพูดของชายชรา เขาเตะกรงเหล็ก เขาใช้โต๊ะเป็นโล่จากหน้าไม้ ที่ชายชรากำอยู่ เพื่อที่เขาจะได้มีโอกาสต่อสู้กับชายชราเป้าหมายของเขาคือระยะประชิด
หลังจากเตะกรงเหล็กล้มลงจากโต๊ะ โชคดีมีประตูหนึ่งถูกเปิดออกและงูนับโหลได้เรื้อยออก บางส่วนของพวกมันเรื้อยไปทางชายชรา แต่ส่วนใหญ่เลื่อนมาทางตูเตียน
ชายชรายิ้ม “แกอย่าหวังว่าจะมีชีวิตรอดจากฉัน!”
ช่วงเวลาต่อมารอยยิ้มของเขาก็ดับลงทันที เขาเห็นงูที่น่าจะเรื้อยไปทางตูเตียนเปลี่ยนทิศทางมาทางเขา บางตัวเรื้อยไปรอบๆ แต่สี่ ห้าตัวเรื้อยมาทางชายชรา
“เป็นไปได้ยังไง … … ” ตาของชายชรากว้างขึ้น เขามองไปที่โต๊ะ ใบหน้าของชายชรากลายเป็นหน้าเกียจ
ไม่น่า… เขาถึงกล้าที่จะเล่นกรงงู!”
ในมือของตูเตียน เขาถือขวดเล็กๆ เขาเทของที่อยู่ในขวดทั่วร่างกายของเขา เขาเดิมพันกับผงในขวดว่ามันต้องเป็นสิ่งที่ชายชราใช้จับงู เพราะชายชรากล่าวว่าตัวเองเป็นนักเล่นแร่แปลธาตุ
ชายชราคงไม่สามารถจับงูเหล่านี้ได้ทั้งหมดถ้าเขาไม่มีอาวุธ เขาต้องใช้ตัวช่วย นี้คือผลจากการเดิมพันธ์ของเขา ก่อนหน้านี้เมื่อเขาเข้าใกล้โต๊ะเขาได้เห็นขวดผง บางทีอาจจะเป็นเพราะไม่มีใคร นอกจากชายชราอาศัยอยู่ ดังนั้นเขาจึงวางหลายสิ่งอย่างไม่เป็นระเบียบบนโต๊ะ ตูเตียนแอบคว้าขวดขณะที่เขาเดิน
ฮึ ชายชราคว้าเสื้อคลุมสีน้ำตาลที่แขวนไว้บนผนัง เขารีบคลุมมันบนร่างของเขา หลังจากนั้นงูซึ่งกำลังเรื้อยที่มาหาเขาก็หยุดลงมันเรื้อยตัวหายไปในความมืด
ตูเตียน คิดว่าเสื้อคลุมนั้นมีผงเหมือนกับที่เขาใช้ และมันน่าจะถูกใช้ในการจับงู
“เจ้าหนูมันจะดีกว่า ถ้าแกเชื่อง!” ชายชรามองไปที่โต๊ะ มีหน้าไม้อยู่ในมือเขา ตราบเท่าที่ตูเตียนโผ่หัวของเขา ชายชราจะยิงทันที! แม้ว่าตูเตียนเป็นแค่เด็ก แต่นี้คืออีกครั้งหนึ่งที่เขาโดนหลอก ตูเตียนทำให้ชายชรารู้สึกระแวง ชายชราจึงไม่ยอมให้โอกาสตูเตียนอีก
ตูเตียนมองไปรอบๆห้อง วิธีเดียวที่จะเอาชีวิตรอดได้คือการฆ้านักเล่นแร่แปรธาตุ เขามีกริชแต่มันก็ไกลเกิน
เขาคว้าเครื่องมือตัดจากโต๊ะ ซึ่งมันดูคล้ายกับกริช
ตอนนี้ตูเตียนได้เห็นขวดขนาดใหญ่บนพื้นที่อยู่ใกล้กรงที่ล้ม มีป้ายชื่อติดอยู่กับพวกมัน พวกมันคือถ่านและกำมะถัน!!!
นี่เป็นหนึ่งในวัตถุดิบหลักในการผลิตดินปืน!
ดวงตาของตูเตียน สว่างขึ้น หัวใจของเขารู้สึกตื่นเต้น ขณะที่เขารีบมองไปรอบๆ แต่ไม่พบกรดไนตริก เขารู้สึกผิดหวังที่กำมะถันและถ่านไม่เพียงพอที่จะสร้างดินปืน
เขากกำหมัดแน่น เขารู้สึกราวกับว่าเขาได้รับโอกาสที่จะรอดชีวิตและโอกาสที่จะจบชีวิตในเวลาเดียวกัน
“ฉันรู้ว่าแกมีกริชอยู่ในมือ แกคงไม่คิดสู้กับฉันใช่มั้ย ? “เสียงของชายชราดังขึ้นอีกครั้ง จิตใจของตูเตียนเต้นรัว ดูเหมือนชายชราได้สังเกตเห็นเขาหยิบเอากริชออกมา “แกหิวมั้ย?” ชายชราต่อไป
เมื่อได้ยินชายชราพูด ตูเตียนเริ่มรู้สึกหิวหลังจากการไม่ได้กินอะไรตลอดทั้งวัน
อย่างไรก็ตามเขารู้สึกอุ่นใจเล็กน้อย อย่างน้อยเขาก็มีเวลาที่จะคิดหาทางต่อไป
ในเวลานี้มีหมอกสีเขียวลอยออกมา
จิตใจของตูเตียนตื่นตัว เขาปิดปากและจมูกของเขาอย่างรวดเร็ว เขาไม่ได้คาดหวังว่าอีกฝ่ายจะใช้หมอกสีเขียวในห้องแคบๆ เห็นได้ชัดว่าชายชรามียาแก้พิษหรือมีวิธีอื่นๆเพื่อป้องกันหมอกสีเขียว
ตูเตียนบีบจมูกของเขา หัวใจของเขาเต้นเร็ว เขารู้ว่าเวลาของเขาค่อยๆหมดลง เขาไม่ได้ยืนขึ้นรับความสิ้นหวัง ถ้าเขายืนเขาอาจกลายเป็นเป้าหน้าไม้
เขาก้มหน้ากัดฟัน และกำกริชไว้แน่น เขามองไปที่ขวดผงอื่นๆในมือของเขา เขาพร้อมที่จะโยนมันออก !มีความคิดปรากฏในใจของเขา