I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

The Lazy Swordmaster ตอนที่ 21 – การเดินทางสู่เมืองหลวง

| The Lazy Swordmaster | 1758 | 2337 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

“ลูกเอากกระเป๋าไปแค่2ใบเองหรอจ๊ะ?”

“น่าจะแค่นั้นครับแม่”

ทั้งแม่และลูกกำลังยืนอยู่ที่หน้าประตูของคฤหาสน์ สวมเสื้อผ้าเหมาะสำหรับการเดินทาง

ใช่!นั่นคือไรลีย์และไอริส

“แค่…เซร่าและแม่ 2คนก็ไม่พอแล้ว”

“ถูกต้อง…ดิฉันว่ามันน่าจะมากกว่า2ใบนะคะ”

“ไปกันเถอะ….2ใบก็มากเกินพอแล้วท่านแม่”

ดูเหมือนเขาจะไม่ชอบอยู่กลางแสงแดดเป็นเวลานาน

ไรลีย์ได้ก้าวขึ้นสู่รถม้า

เอียนได้ถอนหายใจและมองไปยังไรลีย์ที่อยู่บนรถม้า

“เมือง..หล…หลวง ฉันหมายถึงท่านกำลังจะไป….แต่ทำไมท่านต้องทำแบบนั้น…”

“เอียน…เราต้องรีบแล้ว”

เซร่าทำให้เอียนหัวเราะ เธอจึงกระทุ้งศอกไปที่เขาก่อนจะโค้งคำนับ

สไตน์เดินเข้ามาที่ประตูเพื่อกล่าวอำลาให้ทั้งให้ทั้ง2ก่อนจะเดินทางออกเมืองหลวง

“ทุกคนเตรียมของเสร็จหรือยัง”

“ค่ะ”

ไอริสตอบก่อนที่เอียนและเซร่าจะตอบ

“อืม…คุณไม่จำเป็นต้องไปก็ได้นะ”

สไตน์พูดราวกับไม่พอใจ ขณะที่มองไปยังไอริสและไรลีย์ที่อยู่บนรถม้า

ดูเหมือนไรลีย์เข้าไปในรถม้าแล้วไม่ได้มองออกมาข้างนอกเลย

“มันเป็นข้อตกลง จำได้ไหม?”

ไอริสพูดขัดกับสิ่งที่สไตน์ต้องการ

ไอริสไม่สามารถซ่อนรอยยิ้มของเธอได้ จึงกล่าวปลอบโยนสามีเธอ

“มันเป็นวันหยุดของฉันกับลูก อย่ามาทำเป็นหึงหน่อยเลย”

“ใคร…หึงคุณ..”

“คุณหึงฉันไม่ใช่หรอ.?”

“หือ..”

“กรรร…”

สไตน์ขบฟันกรามแน่น

“ที่ให้คุณไปเพราะว่าจะให้ไรลีย์ลงแข่งจริงๆ..”

“สไตน์”

ไอริสพูดตัดบท

“ฉันจะไม่บังคับเขาและมันเป็นวันหยุดยาว เรากำลังจะไปเที่ยวนะ ฉันบอกแล้วมันอยู่ในข้อตกลง”

เป็นข้อตกลงที่ทำให้ไรลีย์เดินทางเข้าสู่เมืองหลวง แต่ไม่ใช่การไปลง ‘แข่งขัน’ แต่เป็นการไปเพื่อ ‘ดู’ การแข่งเท่านั้น

ขอบคุณนะไอริส ต่อไปนี้ ไรลีย์จะได้เห็นโลกกว้าง พาแม่ของเขาไปเที่ยวในวันหยุดและออกจากคฤหาสน์

นั่นหมายความว่าเขาไม่จำเป็นต้องต่อสู้..!

“ก็ได้..เดี๋ยวฉันจะบอกเขาให้”

“..ฮึ..”

ไอริสได้หัวเราะเบาๆ ก่อนจะก้าวขึ้นรถม้า

คนรับใช้ทุกคนที่อยู่ข้างหลังเริ่มซุบซิบกัน

ถึงเวลาต้องไปแล้ว

“แล้วก็..เอียน เซร่า”

“ครับ”

“ค่ะ”

“ฝากดูแลทั้งคู่ด้วยล่ะ”

สไตน์เรียกพ่อบ้านเอียนและแม่บ้านเซร่าที่ยืนอยู่ข้างหลัง

เอียนและเซร่าโค้งคำนับก่อนจะตอบกลับมาว่า

“ด้วยชีวิตของผมครับ”

“ด้วยชีวิตของดิฉันค่ะ”

นั่นคือความมุ่งมั่นของเหล่าข้ารับใช้ที่จะปกป้องพวกเขา

ทั้ง2ตอบโดยไม่ลังเลและรับดาบจากเคาท์สไตน์ ก่อนจะเริ่มขนของ

แม้ว่าทางตระกูลของท่านเคาท์จะเดินทางไปยังเมืองหลวง แต่สัมภาระค่อนข้างเบา

“พวกเราจะไปแล้วนะ”

ดูเหมือนว่าพวกเขาจะผลัดกันนำทางโดยเอียนยั่งอยู่ที่นั่งคนขับ ส่วนเซร่านั่งอยู่ภายใน

ม้าทั้ง2ตัวเริ่มเคลื่อนไหวด้วยแส้

 

รถม้ามุ่งหน้าสู่เมืองหลวงอย่างรวดเร็ว

ฤดูกาลในช่วงไม่ใช่ทั้งฤดูร้อนและฤดูหนาว แต่เป็นฤดูใบไม้ผลิ ดังนั้นจึงเปิดหน้าต่างออก

รถม้าที่มีหน้าต่างจะทำขึ้นเพื่อใช้งานในฤดูใบไม้ผลิโดยเฉพาะ

ออกแบบเพื่อให้ผู้โดยสารรู้สึกถึงสายลมของฤดูใบไม้ผลิระหว่างการเดินทาง

 

“นานแล้วสินะ….ที่ฉันไม่ได้มา ‘โซเลีย’ ตื่นเต้นจริงๆ”

“โซเลียหรอครับ?”

“อ่า…ดิฉันลืมบอกไปเลย โซเลียเป็นชื่อเมืองหลวง ซึ่งเมืองหลวงนี้มีชื่อว่า ‘โซเลีย’ เหมือนกับ ‘อิฟฟา’ ที่เรียกว่าหมู่บ้านอิฟฟา”

“อ้าวหรอ….ผมคิดว่ามันเรียก’เมืองหลวง’มาตลอด”

“น่าจะเป็นเพราะลูกไม่เคยออกจากคฤหาสน์ ถ้าให้ดีลูกเรียกมันว่า ‘โซเลีย’ ดีกว่าคำว่า ‘เมืองหลวง’ นะจ๊ะ”

เซร่าเริ่มอธิบายเกี่ยวกับโซเลียด้วยรอยยิ้มอันสดใส ในขณะที่ไอริสเริ่มจำอะไรได้

“เซร่า ถ้าจำไม่ผิด เธอก็มาจากเมืองหลวงใช่ไหม?”

“ใช่ค่ะ”

 

ยี่สิบนาทีผ่านไปนับตั้งแต่เขาออกจากคฤหาสน์

ไรลีย์มองออกไปด้านนอกหน้าต่างใช้มือเท้าคางและเหลือบมองไปยังเซร่า

ดูเหมือนเรื่องราวของเธอเกี่ยวกับเมืองหลวงจะดูน่าสนใจกว่า ถ้าให้เธอพูด

เซร่ายิ้มด้วยความตื่นเต้น

“ทุกคนดูชีวิตชีวาและมีอีกหลายสิ่งหลายอย่าง พวกท่านเพิ่งเคยไปโซเลียเป็นครั้งแรกใช่ไหมคะ?”

ขณะที่เซร่าตบมือของเธอพร้อมกับคำตอบของไรลีย์

“ถูกต้อง”

“ไม่ต้องเป็นห่วงไป โซเลียเป็นสถานที่ที่ดีจริงๆ ฉันมั่นใจว่ามันจะเป็นความทรงจำที่ดีของท่านเลย ถ้าคุณยอมให้ฉันเป็นไกด์ให้ละนะ”

ไรลีย์ได้ตกลงกับเซร่าที่หัวเราะเสียงดังกับคำถามของเขา

“เมืองหลวง….ไม่สิ..โซเลียมีคนเต็มไปหมดใช่ไหม?…ผมรู้สึกไม่ค่อยดีที่ต้องเดินฝ่าฝูงชนเยอะๆ”

“หืม…ความจริงแล้วที่ลานกลางเมืองต่างหากที่คนเยอะ มันเป็นสี่แยก ซึ่งในเมืองหลวงแบ่งเป็น 4 เขต จากที่ได้ยินมายิ่งกว่านั้น มันสบายมาก นายน้อยไม่ต้องเป็นห่วง”

“4 เขตงั้นหรอ…”

 

เมืองหลวง….

จุดหมายปลายทางของทั้งสี่คน “โซเลีย” มีขนากใหญ่มากจนถูกแบ่งออกเป็น 4 ส่วน คือ ด้านบน ด้านล่าง ด้านซ้าย ด้านขวา เพื่อให้ง่ายต่อการจัดการ

ฝั่งทางซ้าย,ขวาและล่างเป็นย่านที่ชาวบ้านและพ่อค้าส่วนใหญ่พักอาศัยอยู่

“ผมจำได้ว่าเคยเห็นในหนังสือนะ”

ภาพของวงกลมถูกแบ่งเป็นสี่ส่วนเท่าๆกัน

เขาจำได้ว่าแผนที่ด้านบนเป็นพื้นที่ของราชวัง

“เธออยู่ที่ไหนล่ะจ๊ะ? เซร่า”

ในกระเป๋าสัมภาระที่พวกเขานำมาเป็นแผนที่ของโซเลีย ไอริสได้หยิบมาให้เธอพร้อมกับถามคำถามของเธอ

ขณะที่เธอมองไปบนแผนที่ที่ไอริสยื่นให้เธอ ก่อนจะชี้นิ้ว

เธอชี้นิ้วไปทางย่าน ‘ฝั่งซ้าย’

“นี่ค่ะ โซเลียฝั่งซ้าย”

“ด้านซ้ายของโซเลียงั้นหรอ..?”

“มันถูกเรียกแบบนั้นเพื่อให้ง่ายในการจัดระเบียบ ดิฉันจึงเรียกว่า โซเลียฝั่งซ้าย”

หลังจากนั้น เซร่าลากนิ้วของเธอเลี้ยวซ้ายและลงไปอีก

“นี่เรียกว่า โซเลียชั้นล่าง นั่นคือโซเลียฝั่งขวา อ่า! และนั่นด้านบนนั้น เราจะเรียกมันว่า ปราสาทโซเลีย นั่นคือเป้าหมายของเราในการแข่งขันครั้งนี้ค่ะ ”

“ว้าว! มันใหญ่ขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย?”

“เมืองนี้ไม่ต้องพูดเปรียบเทียบกับเมืองอื่นๆ คฤหาสน์ของที่นี่ไม่สามารถเปรียบเทียบได้กับคฤหาสน์ของตระกูลเราในหมู่บ้านอิฟฟาได้”

“ใหญ่ขนาดนั้นเลยหรอ?”

ขณะที่เซร่าพูดด้วยรอยยิ้มที่สดใสเพื่อกระตุ้นความคาดหวังในตัวเขา เอียนคนขับรถม้าได้หันหลังเข้ามาร่วมวงสนทนาด้วย

“ถึงผมเคยไปเมืองหลวงถึงจะไม่กี่ครั้งก็เถอะ แต่อาหารที่นั่นอร่อยมากเลยครับ”

“จริงหรอจ๊ะ…?!”

แก้มของไอริสแดงขึ้นมาด้วยความคาดหวัง

“อืมม…..”

ในทางตรงกันข้ามไรลีย์กลับทำหน้าเศร้าและนำมือมาเท้าคางไว้

“มันเกี่ยวกับความฝันที่ท่านเคยบอกผมหรือเปล่าครับ? นายน้อย”

“หืม..?”
รถม้าถูกกระแทก !

ดูเหมือนล้อจะเคลื่อนตัวผ่านก้อนหินขนาดใหญ่ แต่มันไม่ได้ส่งผลต่อการเดินทางของพวกเขา

แต่มันเพียงพอจะเปลี่ยนสีหน้าของไรลีย์

“มีขนมในโซเลียที่มีลักษณะคล้ายกับสิ่งที่นายน้อยเคยบอกผม….เกี่ยวกับความฝัน”

“มีอะไรเหมือนกันหรอ?”

เอียนผู้เชี่ยวชาญหันกลับไปข้างหน้า แล้วหันมาขยิบตาไปทางดานหลัง

“ใช่แล้วครับ มันเรียกว่าอะไรนะ…อ้อ น้ำอัดลมใช่ไหมครับ? ”

“….?”

“เมื่อคุณดื่มมันจะรู้สึกถึงความซ่าผ่านลำคอ ท่านเคยบอกเกี่ยวกับวิธีทำให้มันเย็น ก่อนจะดื่มมันพร้อมกับน้ำแข็ง..มันทำให้รู้สึกเหมือนได้ขึ้นสวรรค์”

โคล่า
สไปร์ท

น้ำอัดลม

“….นี่..แล้วมีอะไรอีก?”

ขณะที่ไรลีย์นึกถึงเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอลล์ เขาถามด้วยความกระหาย

‘ทำไมฉันถึงเหงื่ออกมากถึงขนาดนี้เนี่ย! มันไม่ใช่ฤดูร้อนนะ’

“นายน้อยบอกว่ามันเป็นความฝัน ผมไม่แน่ใจว่ามันเหมือนกับที่นายน้อยบอกไหม แต่มันก็คล้ายๆกัน”

“…..”

“ฉันคิดว่าพวกเขาเรียกมันว่าเบียร์หวานแต่นายน้อยจะไม่เมา ไม่สิมันเป็นเหมือนเครื่องดื่มที่มี…สีดำ….”

“มันคือ..โค..ล่า..”

ไรลีย์รีบยืนขึ้นและตรงไปยังที่นั่งคนขับ

“ไรลีย์?”

“นา-นายน้อยครับ?”

ไอริสและเซร่าเรียกด้วยความตกใจ

“มี..โค..โค้ก…ที่นี่งั้นหรอ?”

ขากรรไกรของไรลีย์ค่อยๆปิดลง

ตอนนี้

ความคิดที่จะดื่มมันมากซ่ะจนแทบจะหมดแรง

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments