ตอนที่แล้วตอนต่อไป[การพยายามครั้งแรก,วันที่ 29 2 นาฬิกา]
เฮือก!
ว้าว รอดแล้ว…ผมเกือบตายเพราะจมน้ำ
ทุกอย่างปกติหลังจากที่ผมตัดสินใจมาที่บ่อน้ำรักษา ผมเกือบจะเป็นเฝ้าบ่อน้ำซะแล้ว
ว้าว…
ผมมองไปรอบๆและเห็นบ่อน้ำรักษาเปลี่ยนไปเป็นสีแดง
ถ้ามองด้วยตาอย่างเดียว มันก็เหมือนกันบ่อลาวาจากนรกมากกว่าบ่อรักษาผมฟื้นฟูเต็มที่จากบ่อน้ำนี่
ฮึบ!
ผมส่งเสียงออกมาและเอาธนูออกจากร่างกายทีละลูก
เลือดไหลออกมาจากแผลทันทีที่ดึงลูกธนูออก
โชคดีที่บ่อน้ำนั้นรักษาให้ผมทันทีฮ่า โฮแจ นายดึงธนูเก่งนี่
ใครจะมาชมผมล่ะ?ผมภูมิใจเล็กๆกับตัวเองเหมือนตอนเด็กๆที่จับตะเกียบได้
ว้าว ผมแข็งแกร่งขึ้น ถ้าผมยังเติบโตแบบนี้ไปเรื่อยๆ ผมคงได้เป็นโทรลล์
บางทีคุณอาจจะเอาเลือดผมไปทำยาได้นะฮ่าๆๆๆๆๆๆ ขำตายล่ะ
ผมไปที่น้ำพุของบ่อน้ำรักษาเพื่อดื่มน้ำที่ไม่ได้มีเลือดผมผสมอยู่
รสชาติมันเหมือนกับน้ำมะพร้าวหลังจากดูแน่ใจแล้วว่าร่างกายฟื้นฟูเต็มที่ ผมก็ออกจากบ่อน้ำรักษา
ขณะที่รอให้ตัวแห้งจากน้ำและเลือด ผมก็เริ่มจัดแจงความคิดขั้นแรก ความผิดพลาดที่ผมทำในกับดักก่อนหน้านี้
มันเป็นครั้งที่สาม
แม้จะเป็นครั้งที่สามแต่ผมก็บาดเจ็บมาก
อย่างมากกกกกกก เลยล่ะ
มันว่ามันแย่กว่าครั้งแรกซะอีก
ผมไม่ควรจะบาดเจ็บขนาดนี้เหตุผลเดียวที่อธิบายได้ก็คือ ตอนที่ผมกันธนูด้วยแขนเปล่าๆ
หัวธนูมันต้องถูกเส้นประสาทและร่างกายของผมหยุดไปชั่วขณะ
ทำให้ร่างกายผมเสียความเร็วในขณะวิ่ง
เหนือกว่านั้นผมยิ่งคิดที่จะโดนยิงแทนที่จะหลบได้อย่างใจเย็น
ส่วนหัว คิดว่ามันจะไม่เป็นไรเพราะไม่มีระยะที่ต้องป้องกันมากมาย
แต่ผลลัพธ์….ผมเกือบตายคิดเรื่องนี้อีกครั้ง ธนูที่ยิงมามันไม่ได้เป็นรูปแบบเหมือนกับก่อนหน้า
แต่ความถี่นั้นเท่ากัน
อาจจะเพราะการฝึกนี่มันไม่ได้ทดสอบความเร็วที่ผมจะผ่านด่าน
แต่ทดสอบการรอดจากธนูด้วยความใจเย็นงั้นหรือ?
ผมไม่ได้พูดเพราะไม่มีข้อพิสูจน์ แต่มันควรจะเป็นอย่างนั้นงั้นกับดักในการฝึกนี่ก็ไม่ได้ออกแบบมาเพื่อสร้างความเจ็บปวดในขณะที่ผ่านด่าน
แต่มันสร้างมาด้วยแนวคิดที่จะทำให้เราเติบโตและพัฒนาบางทีถ้าผมยืนนิ่งๆ หรือเคลื่อนที่ช้าๆ เพื่อหลบธนูอย่างใจเย็น…
ผมอาจจะได้เรียนสกิลใหม่ที่ได้การจากการหลบหลีก
หรือถ้าไม่ มันก็คงจะเป็นประสบการณ์ที่ดี
การได้เรียนรู้อย่างต่อเนื่องมันก็ปัจจัยสำคัญที่ทำให้แข็งแกร่งขึ้นถ้าผมมีเวลามากกว่านี้ ทุกสิ่งจะเปลี่ยนไปยังไงนะ ถ้าผมได้ลองกับดักสัก 4 หรือ 5 ครั้ง หรือมากกว่านั้น
เสียดายเล็กๆที่เหลือเวลาไม่มากจริงๆแล้วมันไม่มีทางเลือก มันไม่มีเวลาพอที่จะกลับไปยังห้องรอและกลับมายังที่นี่
ผมพยายามมาที่นี่สามครั้งแล้ว
มันมีโอกาสอีกเยอะที่จะได้ทำอะไรๆ
เป็นความผิดของผมเองที่ไม่ใช้ความได้เปรียบนี้ให้เป็นประโยชน์“สเตตัส”
[ลีโฮแจ]
เลเวล 6
Strength: 12
Dexterity: 21
Endurance/Stamina: 16
Intelligence: 22สกิล: สมาธิขณะสู้ เลเวล5 ตั้งใจ เลเวล 3 ตื่นรู้ เลเวล1 มองกลางคืน เลเวล2 แสงตา เลเวล1 วิ่งเร็ว เลเวล1
เพิ่มประสาทสัมผัส เลเวล3 นักดาบฝึกหัด เลเวล1 ตัด เลเวล1 ทนเจ็บ เลเวล8 ทนเลือดไหล เลเวล4 ทนการสลบ เลเวล1
ทนการยิงทะลุ เลเวล1เบ็ดเตล็ด : เทพแห่งการพจญภัยสนใจคุณ
ตอนนั้น สกิลทนเจ็บมันเพิ่มเลเวลขึ้น
ผมหวังว่าที่เลเวล10 มันจะกลายเป็นสกิลอย่าง ต้านทานความเจ็บปวด ขอให้เป็นแบบนี้เถอะสกิลทนเจ็บมันทำให้ทนความเจ็บปวดได้ แต่ความเจ็บปวดไม่ได้ลดลง
ต้องขอบคุณสกิลเพิ่มประสาทสัมผัส ที่ทำให้ความเจ็บปวดของผมเพิ่มขึ้น …บัดซบจริงๆผมปิดแถบสเตตัสหลังจากเห็นว่ามันไม่มีอะไรเปลี่ยนไปมากกว่านั้น
ผมเอาเนื้อแห้งจากช่องเก็บของและเดินไปกินไป ดีจริงๆ
รสชาติเค็มสุดๆปะทะเข้ากับลิ้นข้อมูลใหม่ในคอมมูนิตี้แชทถูกพิมพ์ออกมา
มีทฤษฎีแปลกๆว่าห้องบอสมันจะอยู่ส่วนสุดท้ายในแต่ละชั้น
หลายคนไม่เชื่อแต่ก็มีคนที่ผ่านด่านมายืนยันว่ามันมีอยู่จริง ทฤษฎีก็กลายเป็นเรื่องจริงถ้าอย่างนั้น ถ้ามันเป็นไปตามข้อมูลในคอมมูนิตี้ มันก็ยืนยันว่าบ่อน้ำรักษาเป็นส่วนสุดท้ายของการฝึก
หรือก็คือ….ห้องบอสคือส่วนถัดไปจากนี้ในที่สุดผมก็อยู่จุดที่จะผ่านด่านแรกของการฝึก ที่นี่ผมเจอบ่อน้ำรักษาและมีอีกกับดักที่เหลือ
…ห้องบอส“ในที่สุดก็เห็นจุดจบแล้ว”
ถ้าผมอยากจะผ่านมันเร็วขึ้นอีกหน่อย ผมคงต้องไปห้องบอสก่อนวันนี้
ยังไงก็ตาม ฉันได้ตัดสินใจแล้วว่ามันเป็นสิ่งที่ดีสำหับการขัดเกลาตัวเองอย่างดีและเพราะอย่างนั้นด้วยความมานะที่ใช้ผ่านกับดักไปไม่รู้กี่ครั้งวันนี้ตอนนี้ ในสองวันสุดท้ายที่ผมเจียดเวลามา ผมต้องไปเข้าไปสู้กับบอส
ผมเขย่าน้ำออกจากชุดขณะที่เดินตอนที่ทางเดินเต็มไปด้วยหมอกหนา
ผมเดินไปอีกสองสามก้าว ผมก็เห็นประตูใหญ่ที่ทำจากหิน
ผมวางมือลงบนประตูและคิดว่า จะเปิดมันยังไง? แล้วข้อความก็ปรากฏขึ้นมา[คุณจะเข้าไปไหม?]
อืม…ผมต้องการคำอธิบาย
มันจัดการยังไง?ถ้ามีข้อความเตือนว่ามันเป็นห้องบอสคงจะดี
“ตกลง”
ยังไงก็ดี ผมผ่านอะไรๆมาอย่างหนักผมควรจะเข้าไปอย่างมั่นใจใช่ไหม?
ผมผ่านมาหนักแทบจะกระอักเลือดขนาดนี้
ผมเชื่อว่าคงได้อะไรบ้างแหละครืนนนนนน เสียงประตูเปิดดังขึ้น
มีแอ่งน้ำอยู่ข้างหน้าประตู
โคร่กกกกึกกึกกึกกึก ตู้มมมมมมมมมมมมม!
เสียงประตูปิดเงียบลงด้วยเสียงชนกัน ผมคิดว่าคงเปิดมันไม่ได้แล้วล่ะ บัดซบ
ผมหันหน้ากลับไปหาแอ่งน้ำอย่างไม่มีทางเลือก
[กรุณาเข้า]
บ้าจริง
ไม่น่า ทำไมทำอย่างนี้กันได้เนี่ย จริงเหรอผมจำทุกอย่างในคอมมูนิตี้เกียวกับห้องบอสได้
แต่มันก็ไม่มีอะไรที่พูดเกี่ยวกับความไม่แฟร์ของห้องบอสเลยธีมของระดับนรกชั้นแรกคือกับดักธนู
ผมเดาจากข้อมูลในคอมมูนิตี้ว่าบอสมันจะเกี่ยวข้องกับชนิดกับดักในชั้นผมตายแน่
กำแพงและเพดานนั้นเต็มไปด้วยกับดักธนูยกเว้นความผิดปกติข้างหน้านี่
แอ่งน้ำข้างหน้าผมมันเป็นแอ่งลาวา!
ด้วยความร้อนที่สูงพอที่จะเผาผิวหนังได้ทันที หัวใจรู้สึกเหมือนโดนบีบเค้นขณะมองมันนี่มันบ้ามาก
มันมีสะพานหิน 9 แห่ง
แต่ละอันแยกด้วยความห่างเท่ากัน 2 เมตรสะพานมันไม่ได้บาง
หินทำให้พื้นขรุขระแต่รายละเอียดเรียบเนียนใครมันเรียกนี่ว่าสะพานกันล่ะเนี่ย?
[ด่านแรก , ยินดีต้อนรับสู่ทางสุดท้าย จะเริ่ม
เมื่อก้าวไปยังสะพานที่เชื่อมต่อกับแอ่งเข้าด้วยกัน จะมีเวลา 5 นาที ][กรุณาเข้า]
ผมสบถในลำคอ บัดซบบัดซบบัดซบ แต่ข้อความก็ไม่ปรากฏอีกครั้ง
สิ่งที่ดีคือผมเข้าอะไรๆได้อย่างง่ายดาย
เหมือนที่กับดักข้างหน้าเปิด …มันน่ากลัวพอดูขั้นแรก แอ่งลาวาที่ผมจะตายทันทีที่ตกลงไป
อย่างที่สอง สะพาน 9 แยก ที่ทรงตัวลำบากเพราะเป็นพื้นผิวทรงกลม
สุดท้าย ธนูมหาศาลที่อยู่ในกับดักด่านนี้มันคือการหลบธนู 5 นาที บนหินโดยไม่ตกลงมา
ผมคงไม่เสียเวลาไปมากกว่านี้ ผมกระโดดเบาๆ ไปยังหินที่ใกล้ที่สุด
ผมหลบธนูที่มาตามความคาดหมายทันทีที่ผมเหยียบบนสะพานโชคดีที่แม้หินมันสว่างเหมือนกับแว๊กซ์มาเคลือบ แต่ก็ไม่ลื่น
ด้วยรูปทรงกลมของหิน มันไม่มีพื้นที่เพียงพอสำหรับผมที่จะยืนด้วยขาทั้งสองข้าง
แต่มันก็พอที่จะยืนด้วยขาข้างเดียวแบบสบายๆ
[กำลังจะเริ่มในอีก 30 วินาที]โอ้ โอเค ขอบคุณที่บอก