ตอนที่แล้วตอนต่อไปหลังจากที่เต็มถังแองเจเล่และพ่อของเขาก็กลับไปที่รถม้าและเดินทางอย่างช้าๆอีกครั้ง ด้านนอกก็ยังคงมีเมฆปกคลุมเช่นเดิม แองเจเล่และบารอนนั่งอยู่ที่โต๊ะคนละฝั่ง
“แองเจเล่ทำไมเจ้าถึงสนใจผู้หญิงทั้งสองคนนี้มากนัก เจ้าจะได้รับสิ่งที่เจ้าต้องการเมื่อพวกเราไปถึงท่าเรือมารัว ไม่ควรทำให้ฟิลิปผิดหวังโดยเฉพาะอย่างยิ่งในตอนนี้” บารอนพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว
“ข้าเข้าใจแล้วท่านพ่อ ข้ารู้ว่าอะไรสำคัญ ไม่ต้องห่วง” ยิ้มและพยักหน้า
“จำไว้ว่าเจ้าเป็นคนสำคัญที่สุดสำหรับข้า อย่าเอาตัวเข้าไปอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายง่ายๆ” บารอนพูดในขณะที่จ้องมองไปที่ลูกชายของเขา แองเจเล่พยักหน้าตอบ เขารู้ว่าพ่อของเขาคิดว่าการโต้เถียงด้วยเรื่องของผู้หญิงทั้งสองคนมันไม่คุ้มค่า สถานการณ์เช่นนี้ถ้าเป็นตระกูลของเขาในอดีตก็จะถูกใช้กำลังเข้าใส่ แต่ตอนนี้ตระกูลของพวกเขาอ่อนแอลงมากและพวกเขาต้องการที่พึ่งพา
อย่างไรก็ตามในฐานะที่เป็นคนที่เคยอาศัยอยู่บนโลกแองเจเล่ไม่ชอบส่งผู้หญิงของเขาให้คนอื่น ความคิดเช่นนี้จะทำร้ายความภาคภูมิใจของเขา แองเจเล่นั่งอยู่บนที่นั่งเพื่อฟังเสียงพูดของพ่อของเขา บทสนทนานี้กินระยะเวลาประมาณครึ่งชั่วโมง
“ถ้าเจ้าตัดสินใจที่จะยอมแพ้บางสิ่งบางอย่างจะต้องทำให้แน่ใจว่ามันจะไม่ไร้ประโยชน์ อย่าคิดอะไรง่ายๆ” บารอนจบการสนทนาด้วยคำพูดนี้ เขาออกจากรถม้าเพื่อไปตรวจสอบเส้นทางที่พวกเขาต้องผ่าน นี่เป็นสิ่งที่เขาทำทุกวันตั้งแต่เริ่มการเดินทาง
“ฟิลิปไม่ยอมแพ้ง่ายๆ นอกจากนี้ข้ายังไม่สามารถทำอะไรกับเขาได้เพราะมีคนจำนวนมากอยู่รอบๆนี้ ถ้ามีใครทำข้อมูลรั่วไหลเมื่อไปถึงท่าเรือมารัวมันจะทำให้ข้ามีปัญหา” แองเจเล่พูดด้วยท่าทางเคร่งขรึม คราวนี้เขาอยู่บนรถม้าคนเดียว แองเจเล่คิดสักระยะหนึ่งแต่เขาก็คิดแผนไม่ออก เขาได้หยิบแหวนมรกตขึ้นมาอีกครั้งและจ้องไปที่อัญมณี มรกตยังคงมีสีสันแต่มันมีรอยแตกไปทั่วพื้นผิว เมื่อมองไปที่แหวนมันทำให้จิตใจเขาสงบลง
“อา!” ทันใดนั้นก็มีบางคนกรีดร้องจากหนึ่งในรถม้าที่อยู่ข้างหลัง
“แม็กกี้! ไอ้บัดซบนั่น!” แองเจเล่กระโดดออกจากรถม้าและเข้าไปในรถม้าคันที่สาม เขาเปิดประตูและเห็นมือของแม็กกี้ได้รับบาดเจ็บจากหนึ่งในพืชที่อยู่ข้างหน้าของเธอและซีเลีย มันดูเหมือนว่าพวกเธอกำลังจัดการแยกพืชที่แตกต่างกันและนิ้วของแม็กกี้ไปโดนหนาม
“นายน้อยแองเจเล่?” แม็กกี้รู้สึกตกใจเมื่อแองเจเล่ปรากฏตัวอย่างฉับพลันซึ่งทำให้ผู้คนคิดว่าเกิดอะไรขึ้น แองเจเล่มองไปที่ผู้คนภายในรถม้า เขารู้สึกโล่งใจเมื่อไม่เห็นฟิลิปกับอัศวินของเขาที่นี่
“ดี ข้าได้ยินเสียงเจ้ากรีดร้องข้าจึงมาตรวจสอบว่าเกิดอะไรขึ้น แม็กกี้ดูเหมือนจะไม่เป็นไร ข้าจะกลับไปรถม้าของข้า” แองเจเล่พูดและออกไปด้านนอกโดยไม่ให้พวกเขามีโอกาสพูด เขาปิดประตูและเดินกลับไปที่รถม้าคันแรกอย่างรวดเร็ว
ความเร็วของรถม้าไม่ได้เร็วมากทำให้แองเจเล่สามารถวิ่งไปที่รถม้าอย่างง่ายดาย ขณะที่ผ่านรถม้าของฟิลิปและอัศวินของเขา เขาก็เห็นฟิลิปมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างไม่ใส่ใจ เขาพยักหน้าให้แองเจเล่เมื่อเขาเห็นแองเจเล่เดินผ่านไปดูเหมือนว่าไม่สนใจเกี่ยวกับผู้หญิงทั้งสองอีกต่อไป แองเจเล่เห็นท่าทางของเขาดังนั้นเขาจึงยิ้มตอบ
“รอเดี๋ยวก่อนนายน้องแองเจเล่” มีคนพูดเสียงเข้ม แองเจเล่รู้ว่าเป็นฟิลิปดังนั้นจึงโค้งให้เขาหลังจากที่หันกลับไป
“เคานต์ฟิลิปมีอะไรที่ข้าสามารถทำให้ท่านได้บ้าง” แองเจเล่พูดขณะที่เขาชะลอการเดินเพื่อให้ทันกับรถม้า
“แหวนที่สร้อยคอของเจ้าทำให้ข้าสนใจ” ฟิลิปจ้องไปที่แหวนตรงคอของแองเจเล่
“ท่านรู้เกี่ยวกับแหวนวงนี้อย่างงั้นหรือ” แองเจเล่กำลังรีบเขาจึงลืมใส่แหวนไว้ในเสื้อ ฟิลิปเห็นมันเมื่อแองเจเล่กำลังผ่านไป
“มันเป็นแหวนที่พ่อข้าให้ข้า มันเป็นเหมือนแหวนที่ระลึกพิเศษ” แองเจเล่รีบเอามันกลับไปใต้เสื้อผ้าของเขาและพูด
“ท่านสามารถบอกข้าได้ถ้าท่านรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ ข้าคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ค่อนข้างหายาก” แองเจเล่คิดครู่หนึ่งก่อนที่จะมอบแหวนให้ฟิลิป ฟิลิปขมวดคิ้วแต่เขาก็เห็นแองเจเล่ยิ้มให้เขา จากนั้นเขาก็พยักหน้าและคว้าแหวนไป ฟิลิปมองไปที่คำที่สลักอยู่บนแหวนและสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที
“ท่านได้ค้นพบอะไรหรือไม่” แองเจเล่มองไปที่เขา เขารู้สึกว่าฟิลิปอาจจะรู้เรื่องอะไรบางอย่าง
“ให้ราคามาข้าต้องการแหวนวงนี้” ฟิลิปพูดเสียงเบา
“ถ้าท่านพบว่ามันมีเสน่ห์ข้าก็จะให้เป็นของขวัญท่าน หลังจากที่พวกเราไปถึงท่าเรือมารัวท่านสามารถแนะนำตระกูลของข้าแก่ขุนนางได้ไหม” แองเจเล่พูดด้วยรอยยิ้ม ด้วยเหตุผลบางอย่างฟิลิปพบว่ารอยยิ้มของแองเจเล่มันดูเย็นชา แต่เขาไม่ได้สงสัยเขายังคงพยักหน้าตอบ
“ไม่มีปัญหา ขอบคุณนายน้อยแองเจเล่ พวกเจ้าได้ช่วยข้าไว้ ข้าจะทำให้แน่ใจว่าชีวิตของเจ้าจะดีขึ้นที่นั่น ตอนนี้ข้าขอตัวก่อน…..”
แองเจเล่หยุดเดินและมองไปที่รถม้าของฟิลิป เขากำลังวางแผน
***************
มันเป็นเวลากลางคืน รถม้าตัดสินใจที่จะตั้งค่ายใต้เนินเขาและทำรถม้าของพวกเขาเป็นวงล้อมภายนอก ฟิลิปนั่งอยู่ในรถม้าของตัวเองมองไปที่แหวนอย่างระมัดระวัง
“แหวนเวทมนต์! แต่ไอ้คนโง่เง่านั่นก็ยังโยนมันทิ้งไป แม้ว่ามันจะไม่มีพลังงานก็สามารถแลกเปลี่ยนอุปกรณ์ของทหารได้เป็นร้อย!” หนึ่งในอัศวินข้างๆเขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น
“มันเป็นแหวนโรงเรียนแรมโซด้า ถ้าเจ้าต้องการเข้าเรียนที่โรงเรียนนี้เจ้าจะต้องได้รับข้อเสนอพิเศษจากโรงเรียนพันธมิตรแอนดีส….ถ้าข้าแสดงแหวนนี้ที่โรงเรียนข้าจะถูกยอมรับทันที” ฟิลิปพยักหน้าอย่างตื่นเต้น เขากำลังมองไปที่แหวนราวกับว่ามันเป็นสมบัติล้ำค่า
“ถ้าท่านสามารถเข้าโรงเรียนพันธมิตรได้มาร์ควิสก็จะปฏิบัติกับท่านดีขึ้น” อัศวินอีกคนพูด เขามีความสุขอย่างเห็นได้ชัด
โคมน้ำมันส่องแสงที่มรกตบนแหวน มีแสงสะท้อนสีเขียวในดวงตาของคนทั้งสาม
“แหวนแบบนี้ก็เหมือนถ้วยรางวัลที่โรงเรียนมอบให้ ข้าได้ยินว่าข้าสามารถใช้มันได้เพื่อจะได้ไม่ต้องสอบ ถ้านี่เป็นหนึ่งในนั้นจะมีค่าสูงมาก!” ฟิลิปพูดเสียงเบา เขาไม่ได้หัวเราะแต่อัศวินรู้ว่าเขามีความสุข
“เจ้าหนุ่มนั่นโชคร้ายที่ไม่รู้เรื่องนี้ เขาถือว่ามันเป็นแหวนธรรมดา ฮ่าฮ่าฮ่า” หนึ่งในอัศวินหัวเราะ
“เขาเป็นเพียงขุนนางชั้นต่ำจากชนบทและไม่มีทางจะได้ข้อมูลนี้ เขาอาจจะไม่รู้จักโรงเรียนพันธมิตรแอนดีสและเจ้าคาดหวังว่าเขาจะรู้เกี่ยวกับถ้วยรางวัลนี้และไปที่โรงเรียนหรือ” ฟิลิปพูดหลังจากที่ส่ายหัว
แอ๊ดด!
ประตูของรถม้าถูกเปิดโดยใครบางคน
“โรงเรียนพันธมิตร? ถ้วยรางวัล?” แองเจเล่พูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลขณะที่เขาเดินเข้ามาภายในรถม้าด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้ม ชุดล่าสัตว์สีดำของเขาผสมเข้ากับเงาของความมืดในตอนกลางคืน ผมสีน้ำตาลของเขาสยายไปกับสายลม
“เจ้าสอดแนมพวกข้าหรือ” ทั้งสามคนตกตะลึงและฟิลิปก็โกรธ
“ข้าไม่ได้ทำ ฮ่าฮ่าฮ่า การได้ยินของข้ามันดีเกินไปดังนั้นเสียงของเจ้าจึงเข้ามาในหูของข้า ข้าไม่ได้คาดหวังอะไรบางอย่างที่น่าสนใจเช่นนี้” แองเจเล่พูดในขณะที่เขายังยิ้มอยู่ อัศวินทั้งสองคนมองหน้ากันและชักดาบพร้อมกัน
ฟึบ! ฟึบ!
แองเจเล่ชักดาบภายในเสี้ยววินาทีและเขาก็เคลื่อนไหวไปรอบๆภายในรถม้าเหมือนกำลังเต้นรำ ดาบของเขาได้มีเลือดอยู่เมื่อเขากลับไปยังตำแหน่งเดิม อัศวินทั้งสองคนกรีดร้องขณะที่มือของพวกเขาถูกฟันขาด พวกเขาล้มลงพื้นหลังจากที่แองเจเล่ใช้ประโยชน์จากช่องว่างบนชุดเกราะของพวกเขา
“เจ้าจะทำอะไร!” ฟิลิปตะโกน เขาพยายามรักษาความสงบแต่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกลัว
“ข้าเป็นลูกชายของมาร์ควิสไซเรียส เจ้ากล้าดียังไง! ข้าจะฆ่าทั้งตระกูลของเจ้านอกจากเจ้าจะฆ่าทุกคนที่รู้เรื่องนี้!” เขาพูดต่อ
“แองเจเล่! เจ้ากำลังทำอะไร!” บารอนวิ่งเข้ามาภายในรถม้าด้วยความผิดหวัง เขาเห็นอัศวินสองคนกำลังกรีดร้องบนพื้น แองเจเล่กำลังจะอธิบายแต่ฟิลิปก็โยนกาน้ำชาที่ร้อนและกระโดดหนีไปทางหน้าต่างด้วยความเร็วของระดับอัศวิน
แองเจเล่หลบกาน้ำชาและกระโดดออกจากรถม้าทันที เขาเห็นฟิลิปนั่งอยู่บนหลังม้า เห็นได้ชัดว่าเขากำลังพยายามหลบหนี
[วิเคราะห์ระยะทาง ปรับเปลี่ยนวิถี….]มีข้อมูลสีฟ้าปรากฏข้างหน้าของแองเจเล่ มีจุดสีแดงถูกทำเครื่องหมายไว้ที่ร่างของฟิลิป
[วิเคราะห์ความแข็งแกร่ง ปรับเปลี่ยน…..]
[เสร็จสมบูรณ์] ซีโร่ทำการวิเคราะห์เป็นชุดๆและรายงานไปยังแองเจเล่
แองเจเล่ยิ้มและเล็งดาบไปที่จุดสีแดง เขาปาไปที่ฟิลิปอย่างเต็มกำลังและดาบกางเขนสีเงินก็แทงไปที่เอวขวาของฟิลิป หลังจากนั้นฟิลิปก็กรีดร้องและกระเด็นตกจากม้า