ตอนที่แล้วตอนต่อไปหลังจากผ่านไปสองชั่วโมงซีโร่ก็เสร็จสิ้นการจำลองกระบวนการปรุงยา แองเจเล่ยืนอยู่หน้าโต๊ะและวัดปริมาณสมุนไพรที่จำเป็นตามผลของการจำลอง เขาใส่ทุกอย่างลงในถ้วยแก้วและเริ่มทำให้มันร้อนขึ้นด้วยตะเกียงก๊าซน้ำมัน
ตะเกียงก๊าซน้ำมันในโลกนี้คล้ายๆกับตะเกียงบุนเสน(ใครไม่รู้จักลองกดค้นหาดูครับ)บนโลกแต่มันใช้น้ำมันเป็นเชื้อเพลิงแทน เปลวไฟสีฟ้าของเตามีอุณหภูมิสูงกว่าเมื่อเทียบกับตะเกียงน้ำมันปกติ แองเจเล่เติมน้ำลงไปในถ้วยแก้วซึ่งแช่ทุกอย่างไว้ภายในและจากนั้นก็ปิดฝาถ้วยแก้ว มันใช้เวลาประมาณสองนาทีเพื่อให้น้ำเดือดและสมุนไพรที่อยู่ข้างในก็มีการเปลี่ยนสี น้ำเดือดภายในถ้วยแก้วเป็นสีม่วงอ่อนเมื่อไอน้ำรั่วออกมาจากฝาทำให้ห้องเต็มไปด้วยกลิ่นเปรี้ยว
แองเจเล่เฝ้าดูอย่างเงียบๆ บางครั้งก็ตรวจสอบนาฬิกาคริสตัลที่อยู่ด้านข้าง เขาทำตัวเงียบไว้เสียงเดียวที่สามารถได้ยินก็คือเสียงน้ำเดือด สิบนาทีต่อมาแองเจเล่ก็เอาฝ้ายออกมาจากถุงและเอาฝาออกจากถ้วยแก้ว ทำให้ไอน้ำสีขาวลอยอยู่ในอากาศ
แองเจเล่จ้องไปที่ของเหลวภายในถ้วยแก้วและสั่งให้ซีโร่แสดงข้อมูลว่ามีอะไรอยู่ข้างใน ถ้วยแก้วได้เปลี่ยนเป็นภาพโฮโลแกรมสีฟ้าในอากาศโดยมีข้อมูลอยู่ข้างๆ ข้อมูลมีการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง แสดงอุณหภูมิ การทำงานและการเปลี่ยนแปลงของธาตุ
แองเจเล่มองไปที่ถ้วยแก้วอย่างระมัดระวัง ทันใดนั้นเขาก็สะบัดนิ้วและมีวัตถุสีแดงพุ่งลงไปในน้ำ ริมฝีปากของแองเจเล่สั่นขณะที่เขายังคงสวดมนต์(คาถาที่ใช้ปรุงยาจะใช้คำว่าสวดมนต์แทนคำว่าร่ายคาถานะครับ เวลาอ่านจะได้แยกกันอย่างชัดเจน) บางครั้งเสียงของเขาสูงและบางครั้งก็ทุ้ม ด้วยการเปลี่ยนแปลงเสียงของเขาของเหลวที่อยู่ในถ้วยแก้วก็เริ่มเปลี่ยนไปและทันใดนั้นมันก็หายเดือด ฟองอากาศและไอน้ำหายไปอย่างช้าๆ
ไม่ว่าความร้อนจะแรงแค่ไหนผิวของของเหลวก็เริ่มแข็งตัว ปฏิกิริยาแปลกๆนี้กินเวลาประมาณ 10 นาที ในที่สุดเปลวไฟที่อยู่ข้างล่างถ้วยแก้วก็ดับลงด้วยตัวเองและแองเจเล่ก็หยุดสวดมนต์ เขากัดริมฝีปากเล็กน้อยและเขาก็ขมวดคิ้วขณะที่จ้องไปที่ถ้วยแก้ว ของเหลวข้างในมันเริ่มเดือดอีกครั้งแม้แต่สีก็หยุดการเปลี่ยนแปลง
“ข้าล้มเหลวงั้นหรือ” แองเจเล่พึมพำ เขาคว้าถ้วยแก้วและทิ้งทุกอย่างลงไปในอ่างล้างหน้า ห้องอาบน้ำและห้องสุขาถูกแยกออกเป็นสองส่วนในห้องและโต๊ะของเขาก็อยู่ใกล้กับห้องน้ำ
‘ซีโร่บอกข้าว่าทำไมถึงล้มเหลว’ แองเจเล่สั่ง
[ความสามารถทางจิตของคุณไม่ได้รวมเข้ากับการทำงานของวัสดุ] ซีโร่รายงาน
‘เอาล่ะ มาทำต่อ’ แองเจเล่คิดขณะที่หายใจเข้าลึกๆ เขาวางถ้วยแก้วกลับไปที่ตะเกียงก๊าซน้ำมัน
************************************
ในตอนเย็นแองเจเล่ก็ถือหลอดทดลองที่มีของเหลวสีเขียวสองหลอดในมือด้วยสีหน้าที่มีรอยยิ้มเล็กน้อย แองเจเล่ใช้เวลา 8 ชั่วโมงในการปรุงยาแต่เขาก็ประสบความสำเร็จแค่สองครั้งจากสิบครั้ง
“ยาห้ามเลือดหนึ่งขวดสามารถขายได้หินเวทมนต์มากกว่า 10 ก้อน ข้าจ่ายหินเวทมนต์สองก้อนสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างแต่ข้าได้รับ 20 ก้อน กำไร 90% มันไม่เลวเลย อย่างไรก็ตามแม้จะได้รับความช่วยเหลือจากชิปข้าก็สามารถปรุงยาประสบความสำเร็จได้เพียงสองขวดเท่านั้น” แองเจเล่บ่นขณะที่เขาส่ายหัว เขารู้สึกผิดหวังเล็กน้อยแต่ตอนนี้เขารู้เหตุผลแล้วว่าทำไมยาพวกนี้หายาก
‘ดีที่ซีโร่มีประโยชน์อย่างมากในงานแบบนี้ นี่เป็นข้อได้เปรียบของข้าและถ้าข้ายังคงเรียนรู้ต่อไปข้าจะได้รับหินเวทมนต์จำนวนมากพร้อมกับยาทั้งหมดที่ข้าทำขึ้น’ แองเจเล่ใช้เวลาทั้งวันในการทำยา ปัจจุบันอารมณ์ของเขาค่อนข้างดีเพราะเขาไม่ต้องห่วงเรื่องหินเวทมนต์ในเร็วๆนี้
‘อย่างไรก็ตามแอนเซ็ตจะมาที่นี่วันพรุ่งนี้และเธอจะพบเกี่ยวกับเรื่องนี้ มันเป็นไปไม่ได้สำหรับพ่อมดฝึกหัดทั่วไปที่จะมีอัตราความสำเร็จสูงเช่นนี้ดังนั้นเธอจะพยายามกระจายข่าวลือเพื่อเพิ่มชื่อเสียงให้กับตระกูลของเธอ ข้าต้องหาสถานที่อื่นสำหรับการทำยา ข้าควรจะให้เธอออกจากห้องของข้าหรือข้าควรจะร้องขอสถานที่ทำยาในห้องทดลอง’ แองเจเล่คิด
เขาส่ายหัว เขาต้องหาแผนที่ดีกว่าและซ่อนยาทั้งสองขวดที่เขาปรุง เขาไม่เคยเรียนรู้จากอาจารย์ยาแต่เขาสามารถทำยาได้ ผู้คนอาจจะพยายามที่จะลอบสังหารเขาเพียงเพื่อให้ได้สูตร แองเจเล่ไม่ต้องการเป็นที่สนใจมากนัก เขาสงสัยว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีใครค้นพบชิปลับของเขา
‘ข้าเดาว่าตอนนี้ข้าจะต้องซ่อนยาเหล่านี้ไว้และขายพวกมันในเวลาต่อมา ต้องใช้เวลาหลายปีสำหรับพ่อมดฝึกหัดเพื่อประสบความสำเร็จในการปรุงยาและข้าต้องใช้ทรัพยากรมากมาย บางทีข้าควรจะรอเป็นเวลาหลายปีก่อนที่จะแสดงทักษะการปรุงยาของข้าให้คนอื่นๆเห็น ข้าสามารถฝึกและพยายามหาสูตรยาความสามารถทางจิตแต่ข้าต้องรวบรวมเนื้อหาที่จำเป็นทั้งหมด’ แองเจเล่คิดขณะที่เขาตัดสินใจที่จะปกปิดทักษะการปรุงยาของเขากับคนอื่นๆ
แองเจเล่วางขวดยาทั้งสองเข้าไปในกระเป๋าของเขาและเริ่มอ่านสัญญาที่แอนเซ็ตให้เขา ไม่มีข้อความแปลกๆที่เขียนไว้ดังนั้นเขาจึงเซ็นสัญญาทันที หลังจากที่เซ็นสัญญาแล้วเขาก็เห็นจดหมายที่ถูกส่งมาจากยูริและเปิดมัน
‘ถึงแองเจเล่ ชีวิตของเจ้าในแรมโซด้าเป็นอย่างไรบ้าง ข้าได้ยินว่าโรงเรียนของเจ้ามีชื่อเสียงในเรื่องศาสตร์แห่งความตายและเป็นสถานที่ที่โหดร้าย ข้าหวังว่าจะไม่มีโครงกระดูกหรือซากศพที่ขัดความฝันของเจ้าในเวลากลางคืน….’ แองเจเล่หัวเราะขณะที่เขาอ่าน
‘ข้าไม่ได้คาดหวังว่าปราสาทเขี้ยวขาวจะอยู่ในสภาพที่เลวร้ายเช่นนี้ ข้าทำงานหนักมากเพียงเพื่อที่จะได้รับการยอมรับแล้วค้นพบว่าความสัมพันธ์ขององค์กรกับองค์กรระดับสูงอีกสองแห่งแย่มาก เห็นได้ชัดว่ามีเพียงเจ้าเท่านั้นที่สามารถรับจดหมายของข้าได้ขณะที่จดหมายอื่นๆที่ข้าส่งไปทั้งหมดได้หายไป มีอาณาจักรใหญ่สองอาณาจักรห้ามเราดังนั้นข้าเกรงว่าพวกเราจะไม่ได้พบกันอีกนาน เมื่อถึงเวลาที่เจ้าอ่านจดหมายฉบับนี้ข้าจะต้องออกจากปราสาทไปทำภารกิจ เพื่อให้ได้ทรัพยากรที่นี่ไม่มีทางอื่นนอกจากทำภารกิจให้สำเร็จ ข้าไม่ทราบว่าภารกิจต่อไปของข้าจะเป็นอย่างไร แต่ข้าหวังว่าจะเห็นเจ้าในอนาคต’ จดหมายฉบับนี้จบลงแค่นั้น แต่ทันใดนั้นก็มีจุดสีเงินปรากฏด้านล่างบรรทัดสุดท้ายและมีลายเซ็นว่า’ยูริ ซาเฟโค่’
‘ตราที่ซ่อนไว้’ แองเจเล่รู้เคล็ดลับนี้ที่ทำได้ง่ายมาก ยูริทิ้งอนุภาคพลังงานไว้บนกระดาษและเปิดเผยตัวเองเมื่อพบกับเงื่อนไขเฉพาะ พ่อมดฝึกหัดขั้นที่หนึ่งหรือขั้นที่สองก็สามารถทำเช่นนี้ได้ แองเจเล่ปิดจดหมายและเอากลับเข้าไปในซอง เขานั่งข้างโต๊ะและคิดสักพักก่อนที่จะไปนอน
เช้าวันรุ่งขึ้น
แอนเซ็ตเคาะประตูของแองเจเล่แต่เช้า
แองเจเล่ลืมตาและลุกออกจากเตียงในขณะที่ยังง่วงเล็กน้อย เขามองไปที่นาฬิกาคริสตัลที่ด้านข้างและเห็นว่ามันเป็นเวลา 7 โมงเช้า ปัญหาที่เขาได้เรียนรู้ในโรงเรียนใต้ดินคือเขาไม่รู้ว่ามันเป็นเวลาเช้าหรือเวลากลางคืน แองเจเล่ใส่เสื้อและเปิดประตู
แอนเซ็ตยืนอยู่หน้าประตูด้วยสีหน้าที่มีรอยยิ้ม มีพ่อมดฝึกหัดเดินผ่านทางเดิน
“ข้าได้ไปขัดความฝันอันแสนหวานของเจ้าหรือไม่” แอนเซ็ตมองไปที่แองเจเล่ขณะที่เธอถาม เธอก้าวเข้าไปในห้องและปิดประตู
“เจ้าได้เซ็นสัญญาหรือไม่” เธอถาม
“เรียบร้อยแล้ว” แองเจเล่เอาสัญญาออกมาจากโต๊ะและยื่นให้เธอ
แอนเซ็ตรับสัญญาไปด้วยสีหน้ายินดี เธอยังคงสวมชุดล่าสัตว์แน่นๆ แต่เธอก็เปลี่ยนกางเกงหนังเป็นกระโปรงสั้น ขาของเธอมันยาวและเรียวมันค่อนข้างดูดีในรองเท้าบูทสีดำยาวของเธอ
“ตอนนี้เจ้าต้องการข้าหรือ” เธอเข้ามากอดแขนของแองเจเล่และมองเขาจากด้านล่าง เธอยังขยับแขนของแองเจเล่ไปไว้บนหน้าอกของเธอ
“ข้ามีเรียนหลักสูตรผลสะท้อนกับศาสตราจารย์วิเวียนในไม่กี่นาทีนี้” แองเจเล่สงบลงและพูดเสียงต่ำ
“ในตอนเย็นพวกเรามีเวลามากพอ” เขาพูดต่อแล้วเขาเอื้อมมือเข้าไปในกระโปรงของแอนเซ็ตและบีบก้นเธอหลายที
“ข้ารู้ว่าเจ้าจะเลือกชั้นเรียนมากกว่าข้า ข้าชอบผู้ชายที่สามารถควบคุมตัวเองได้” แอนเซ็ตพูดขณะที่เธอยิ้ม
“ขอบคุณ” แองเจเล่ดันเธอออกไปเล็กน้อย
**************************************************
แอนเซ็ตอยู่ในห้องของแองเจเล่ในตอนกลางคืน เนื่องจากห้องของพวกเขามีการลดเสียงที่ยอดเยี่ยมจึงไม่มีใครได้ยินเสียงพวกเขามีเซ็กซ์กัน แองเจเล่ตื่นขึ้นมาด้วยความพึงพอใจในวันรุ่งขึ้นแต่เขาตัดสินใจที่จะไม่มีเซ็กซ์บ่อยๆในขณะที่เขามีงานสำคัญกว่าต้องทำ เขาเข้าร่วมชั้นเรียนที่แตกต่างกัน
เขาเข้าร่วมและฟังการบรรยายที่แตกต่างกันหลายหลักสูตรฟรีใน 10 วันเช่นเดียวกับพ่อมดฝึกหัดคนอื่นๆ แองเจเล่ไปที่ห้องสมุดเพื่อตรวจสอบข้อมูลเพิ่มเติมที่เขาต้องการและเข้าร่วมห้องทดลองคาถาเพื่อฝึกฝนคาถาของเขา เขากำลังทำสิ่งที่เขาต้องทำและกำลังทำงานอย่างหนักเพื่อเพิ่มความสามารถทางจิตของเขา
ในฐานะที่เป็นพ่อมดฝึกหัดระดับพรสวรรค์ของแองเจเล่อยู่ในระดับทั่วไปแต่เขามีชิปช่วยเขาในการจดจำและจัดเก็บความรู้ที่เขาเรียนรู้ อย่างไรก็ตามพ่อมดฝึกหัดคนอื่นไม่ได้มีชิปดังนั้นพวกเขาจำเป็นต้องใช้เวลามากขึ้นในการทำความเข้าใจทุกๆอย่าง
พ่อมดฝึกหัดบางคนต้องใช้เวลาตลอดทั้งเดือนเพื่อเรียนรู้ภาษาหนึ่งภาษาที่ใช้สำหรับการท่องคาถาขณะที่บางคนต้องการเวลามากกว่าหนึ่งปี ส่วนใหญ่มีความสามารถทางจิตและมานาเพียงพอ แต่พวกเขาล้มเหลวในการก้าวไปสู่ขั้นต่อไปเนื่องจากขาดความรู้พื้นฐานและมีปัญหาในการจัดการกับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในระหว่างการฝึกฝน พวกเขาไม่มีความคิดในการแก้ปัญหาเหล่านี้ได้เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถไปถึงขั้นต่อไปได้
แองเจเล่ใช้เวลาในการทำกิจวัตรประจำวันเช่นเดียวกับพ่อมดฝึกหัดคนอื่นๆในขณะที่เขาใช้เวลาในกลางคืนทดลองสูตรยาที่แตกต่างกัน ด้วยความช่วยเหลือของชิปเขาได้เรียนรู้รูปแบบคาถาที่สอง เขาไม่ได้แสดงให้เห็นถึงความสำเร็จของเขาแต่เขาก็กลายเป็นหนึ่งในพ่อมดฝึกหัดระดับบนในแรมโซด้า
แองเจเล่สามารถเก็บรูปแบบคาถาไว้ที่ชิปของเขาและใช้พวกมันเช่นเดียวกับอุปกรณ์เวทมนต์ได้เพียงครั้งเดียว อย่างไรก็ตามแองเจเล่สามารถใช้ได้เพียงคาถาที่เขาเรียนรู้และใช้มันทันทีเมื่อจำเป็น ไม่จำเป็นต้องมีการร่ายดังนั้นมันจึงเร็วกว่าการเปิดใช้งานอุปกรณ์เวทมนต์
มีเพียงพอมดเท่านั้นที่สามารถใช้ได้ทันทีแต่ชิปสามารถเก็บรูปแบบคาถาที่เรียนรู้ได้เพียงครั้งเดียว แองเจเล่พยายามเก็บครั้งที่สองแต่คาถามันก็ล้มเหลวเหลือเพียงพลังงานบริสุทธิ์เท่านั้น มันก็ยังคงเป็นประโยชน์กับแองเจเล่เพราะมันเหมือนกับว่าเขามีอะไรบางอย่างที่สามารถใช้เก็บคาถาได้