ตอนต่อไป“นักเดินทางข้ามมิติที่เบิกบานที่สุดในประวัติศาสตร์”
เป็นเกมออนไลน์เสมือนจริงที่ร้อนแรงที่สุดในปี 2xxx แม้ชื่อจะแปลกไปบ้างแต่ทันทีที่เปิดตัวก็ยึดครองส่วนแบ่งการตลาดไปเกือบทั้งหมด ด้วยสุดยอดเทคโนโลยีของเกมได้สร้างสมรภูมิแห่ง ‘ชีวิตที่สอง’ ให้แก่ผู้คน
ในถ้ำที่มืดมิดภายในเกม ผู้เล่นคนหนึ่งถือตำราทักษะไว้ในมือพร้อมกับหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
“ไชโย! ‘อัพเกรดไอเทม’! ว่ะฮ่าๆๆๆๆ ฉันรวยแล้ว… ฉันรวยแล้ว!”
เขาหัวเราะอย่างบ้าคลั่งนานราว 5-6 นาทีจนปวดหน้าอกจึงหยุด แต่ทั้งร่างเขายังคงสั่นไม่หยุด เขามองที่ตำราทักษะในมืออย่างละโมบ เตรียมพร้อมที่จะใช้เพื่อเรียนทักษะที่จะช่วยเขาก้าวหน้าราวทะยานขึ้นฟ้า
“โอ๊ะ เกิดอะไรขึ้น?”
แต่ทันใดนั้นบริเวณโดยรอบกลับดูเหมือนโทรทัศน์ที่สัญญาณไม่ชัด และเริ่มจะบิดเบี้ยวขณะที่กระพริบถี่ๆ
“หรือจะเป็นเพราะไฟตก? เป็นไปไม่ได้ต่อให้ไฟดับแต่ก็ยังมีแหล่งจ่ายไฟสำรอง หรือว่าเกิดอะไรขึ้นกับระบบเกม?”
ขณะที่เขาตัดสินใจว่าจะออกจากเกมชั่วคราวก่อนหรือไม่ รอบๆตัวเขาดูเหมือนจะไม่สามารถคงสภาพไว้ได้และเริ่มแตกสลาย ใช่แล้ว แตกสลายเหมือนกับกระจกที่แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยจนเหมือนจุดแสงและหายไป!
คนผู้นั้นแข็งทื่อด้วยความกลัวเป็นเวลานานจากอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกะทันหัน หลังจากตั้งสติได้เขาก็พบว่ากำลังหล่นลงไปไม่หยุด
ทุกอย่างรอบตัวเขาตกอยู่ในความยุ่งเหยิงและเต็มไปด้วยสีสันหลากหลาย ความรู้สึกที่ชัดเจนของการร่วงหล่นเตือนเขาให้รู้ว่าเขาหล่นลงไปเร็วขึ้นเรื่อยๆ
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้เขากลัวจับใจ เขาตะโกนใส่อุปกรณ์ควบคุมเกมที่ข้อมือซ้ายไม่หยุด
“ออกจากเกม! ออกจากเกม! บัดซบ! ทำไมถึงออกจากเกมไม่ได้?!”
ในที่สุดเขาก็เลิกตะโกนเพื่อออกจากเกมและเริ่มมองไปรอบๆตัวอย่างหวาดกลัว แต่ก็เห็นเพียงลำแสงสีต่างๆ เป็นไปไม่ได้เลยที่จะบอกว่าที่ไหนเป็นที่ไหน
“นี่ฉันจะหล่นไปถึงไหนกัน?! นี่ฉันแค่เล่นเกมเสมือนจริงเองนะ ถ้าหล่นต่อไปเรื่อยๆแบบนี้มันจะไปถึงไหนกัน”
ทันใดนั้นเขาก็ตัวสั่นเทาด้วยความตกใจ
“หรือว่า… หรือว่า… ฉันกำลังเดินทางข้ามมิติ? ร่างของฉันยังอยู่ในเกมพ็อดแต่วิญญาณกำลังข้ามมิติ?!”
เหมือนจะตอบสนองการคาดเดาของเขา บริเวณด้านล่างของพื้นที่หลากสีนี้ค่อยๆกลายเป็นกลุ่มก้อนสีเทาไร้รูปร่าง แล้วภาพเบื้องล่างจึงค่อยๆปรากฏอย่างเลือนรางผ่านเมฆสีเทา ดูเหมือนจะเป็นถนนที่มีผู้คนสัญจรไปมา
“ฉันมาถึงแล้ว! ฉันข้ามมิติมาแล้วจริงๆ?”
หลังจากสับสนชั่วขณะ ในที่สุดเขาก็แหงนหน้าไปมองท้องฟ้าและหัวเราะ
“ว่ะฮ่าๆๆๆ ปู่ของแกข้ามมิติมาแล้ว! ความพยายามที่ฉันจดจำประวัติศาสตร์ การวิจัยวิทยาศาสตร์และศึกษาประวัติศาสตร์การข้ามมิติ(อ่านจากนิยายการข้ามมิติหลายๆเรื่อง) ไม่เสียแรงเปล่าแล้ว ฉันรู้ทุกอย่างตั้งแต่สวรรค์เบื้องบนจนถึงแผ่นดินเบื้องล่าง การผลิตกระดาษ การหลอม การก่อสร้าง ฉันชำนาญทุกทักษะที่จำเป็นในการข้ามมิติ… ฮิ ฮิ โลกนี้! สาวงาม! ฉันมาแล้ว…”
“โอ๊ะ? เกิดอะไรขึ้น? เฮ้ เฮ้… อย่าล้อเล่นน่า?! ”
การหัวเราะอย่างร่าเริงต้องหยุดกะทันหันและกลายเป็นกรีดร้องอย่างหวาดกลัวเพราะเขารับรู้อย่างชัดเจนว่ายิ่งเข้าใกล้เมฆสีเทาด้านล่างยิ่งรู้สึกอึดอัด มากขึ้นๆจนหายใจไม่ออก สิ่งที่เหมือนรอยแตกปรากฏขึ้นรอบตัวเขาและขยายออกไปทุกทิศทาง
เมื่อรอยแตกขยายมาถูกไหล่ของเขามันทำให้บางส่วนของไหล่หายไปทันที
ส่วนที่ถูกสัมผัสหายไปทันทีเหมือนถูกลบไปด้วยยางลบ ชิ้นส่วนเล็กๆของไหล่เขาถูกแยกออกจากร่างและกลายเป็นหมอกสีดำ สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้เขาสิ้นหวัง การสลายรอบตัวเขามากขึ้นเรื่อยๆ เหมือนฝูงปิรันย่ารุมกินร่างของเขา…หรือบางทีจะเป็นวิญญาณของเขา
ความสุขของการข้ามมิติกลายเป็นความกลัวตาย
“อย่าแกล้งฉันแบบนี้สิ ได้โปรดเถอะ? อ๊าก…”
การแตกสลายตัดผ่านร่างเขา ขาขวาทั้งข้างหลุดออกจากร่างและกลายเป็นหมอกสีดำ
“มันเกิดอะไรขึ้น? ในนิยายไม่เห็นบอกว่าจะเป็นแบบนี้ตอนข้ามมิติเลยนี่…”
แขนขวาของเขาหลุดจากร่าง แขนขวาของเขาที่กำตำราทักษะ‘อัพเกรดไอเทม’ไว้แน่นกำลังลอยอยู่ในอากาศ
ยิ่งเข้าใกล้โลกเบื้องล่างเท่าไหร่การแตกสลายก็ยิ่งมากขึ้น จากนั้นก็เกิดมวลอากาศโปร่งใสขึ้น เศษชิ้นส่วนวิญญาณที่กระจัดกระจายจากการแตกสลายถูกมวลอากาศห่อหุ้มและหายไปอย่างช้าๆ
“ต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ ฉันคือสุดยอดนักข้ามมิติ ฉันคือคนสำคั…”
ก่อนที่จะพูดจบ เขาก็แหลกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเหลือเพียงเศษชิ้นส่วนวิญญาณซึ่งถูกทำลายด้วยมวลอากาศโปร่งใส…
อย่างไรก็ดี ขณะเดียวกันตำราทักษะหล่นไปถึงขอบล่างของเมฆสีเทา มันถูกหุ้มด้วยเศษชิ้นส่วนวิญญาณและผ่านทะลุไปยังโลกด้านล่าง แล้วมวลอากาศโปร่งแสงก็หายไป การเดินทางข้ามมิติไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ละโลกต่างมีกฎของตนเอง ทุกอย่างที่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของโลกนั้นๆจะถูกเข้าใจว่าเป็นสิ่งแปลกปลอมและถูกกำจัดโดยกฎของโลกนั้น ผู้เล่นที่แม้แต่ชื่อก็ไม่มีใครรู้จักไม่ได้มีความสำคัญคนนี้
ผู้เล่นที่น่าอนาถนี้ล้มเหลวที่จะเดินทางข้ามมิติจนวิญญาณต้องกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยและส่วนใหญ่ถูกทำลายไป เขาช่างตายอย่างไร้ค่า
หรือจะเรียกได้ว่าเขาคือ นักเดินทางข้ามมิติที่อนาถที่สุดในประวัติศาสตร์ดี
อย่างไรก็ดีเศษชิ้นส่วนวิญญาณที่หลุดรอดไปพร้อมกับตำราทักษะไม่ได้ถูกควบคุมด้วยกฎของโลกนี้ มันจะนำมาซึ่งมรสุมแบบไหนมาสู่โลกใบนี้กัน?
ที่มา: