ชั้นเดินมาด้านหน้าหมู่บ้าน หยุดมองซักพักนึงแล้วก็โดนเบอร์เซิกเกอร์คนหนึ่งที่ถือขวานเล่มโตผลักเข้า
 
ดูเหมือนว่าคนพวกนี้จะตื่นเต้นที่จะได้ฆ่าสุนัขฟางสินะ?
 
ชั้นไม่มีพลังเหมือนกับพวกนั้นด้วยสิ ไม่ไปผลักสู้เขาจะดีกว่า
 
เมื่อชั้นเปิดดูค่าสถานะแล้ว ชั้นเพิ่งรู้ว่าระบบให้คะแนนอัพค่าสถานะมาให้ชั้นด้วย 10 แต้ม
 
ตอนเลเวล 1 ซึ่งชั้นก็เพิ่มค่า STR ทั้งหมด 10 แต้มเลย นี่แหละ คือการต่อสู้ของชั้นละ
 
ชั้นจะสู้กับโลกนี้ด้วยฮีลเลอร์นี่แหละ โดยใช้ทั้งการฮีลแล้วก็การโจมตี นี่แหละจะเป็นปลายทางไปสู่การสำเร็จ
 
ชั้นจะต้องค่อยๆเก็บเลเวลทีละนิดทีละหน่อย เพราะชั้นจะเข้าไปแย่งตีมอนสเตอร์ที่พวกเบอร์เซิกเกอร์
 
นักดาบ หรืออื่นลากมาไม่ไหวหรอก ยิ่งพวกนั้นอัพค่า STR ทำให้ชั้นนั้นไม่มีทางไปตีสู้ได้เลย
 
ชั้นจึงหาพวกชาวบ้านเผื่อว่าพวกเขาจะมีเควสให้ชั้นทำ เพราะว่าจะทำให้ชั้นยิงนัดเดียว ได้นกสองตัว
 
ในหมู่บ้านเล็กๆ มีแม่น้ำอยู่ใจกลางตลาด ข้างๆมีหินถูกจัดวางไว้อยู่รอบๆ
 
ดูเหมือนว่าหินพวกนั้นจะจัดเรียงตัวเป็นตำแหน่งที่ดีมากเลยนะ
 
ชั้นใช้เวลาอยู่ 5 นาทีถึงจะรู้ว่า หินพวกนั้นเรียงกันเป็นแบบ เทคนิคเจ็ดดาว
 
ที่ชั้นเคยเรียนกับตาแก่มาก่อน ซึ่งเทคนิคนี้ตอนชั้นเรียนกับเขา กว่าจะฝึกได้ก็แทบตายเลยทีเดียว
 
ซึ่งตาแก่ที่เป็นผู้ใช้ดาบที่เก่งกาจก็เป็น 1 ในผู้ออกแบบเกมนี้ ดังนั้นแล้ว ชั้นก็คงจะสามารถฝึกเทคนิค 7 ดาว
 
ในเกมนี้ได้เหมือนกัน เมื่อชั้นรู้แบบนี้แล้ว ชั้นจึงยืนอยู่ที่ตำแหน่งที่มีแสงประหลาดๆ แล้วชั้นก็เริ่มฝึกฟาดดาบ
 
*แคล้ง*
 
ถึงแม้ว่าชั้นจะเป็นฮีลเลอร์ แต่ว่าชั้นเพิ่มค่าสถานะ 10 แต้มลงไปให้กับ STR
 
ทำให้ชั้นมีพลังโจมตีทางกายภาพที่ใช้ได้อยู่ หลังจากที่ชั้นฟันลงไปแล้ว
 
มันเหมือนมีพลังงานอะไรบางอย่างมาปกคลุมดาบของชั้นอยู่ ซึ่งชั้นไม่ได้สัมผัสความรู้สึกแบบนี้มานานแล้ว
 
ใครจะรู้ว่าเกมนี้ทำให้ชั้นรู้สึกคุ้นเคยกับดาบอีกครั้ง
 
หัวใจของชั้นเต้นระรัวอย่างบ้าคลั่ง ให้ตายสิ ถ้าเป็นแบบนี้แล้วละก็ บวกกับข้อมูลที่อยู่ในหนังสือนั่นแล้ว
 
นี่แหละคือโอกาสดีที่ชั้นจะเปล่งประกายบ้างแล้วล่ะ
 
*แคล้ง*
 
ชั้นฟาดดาบลงไปอีกครั้ง ความรู้สึกของชั้นที่มีต่อวิถีดาบก็เพิ่มขึ้นมาอีกนิด
 
ชั้นเสียเวลาไปมากในการฟาดดาบครั้งนี้ แต่ว่านั่นทำให้ชั้นเริ่มรู้สึกวิถีดาบมากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งนั่นจำเป็นมากหากว่าเราเป็นนักดาบ
 
ผ่านไป 1 ชั่วโมงหลังจากที่ชั้นเริ่มฝึก มีพวกกระจอกหลายคนเดินมามองชั้น
 
มีเบอร์เซิกเกอร์ เลเวล 2 ส่ายหัวตอนเขาดูชั้นด้วย แล้วเขาก็พูดว่า
 

 
“เฮ้ ถึงแม้ว่าเกมจะบอกว่านายสามารถฝึกสกิลของนายได้ก็เถอะนะ แต่นายคิดว่ามันจะเป็นไปได้หรือไง? มีแต่คนบ้าแบบนายนี่แหละที่เชื่อข่าวลือนั่น หมอนี่ทั้งๆที่หน้าตาก็ดีเหมือนชั้นแท้ๆ แต่ทำไมถึงโง่แบบนี้กันนะ”
 
ชั้นไม่ได้ตอบโต้อะไร แต่ก็ฝึกต่อไปเรื่อยๆ เรื่องแค่นี้มันรบกวนสมาธิของชั้นที่กำลังฝึกอยู่ไม่ได้หรอก
 
เวลาผ่านไปเหมือนโกหก ตอนนี้มันเย็นมากๆแล้ว ชั้นยังไม่ได้ทำอะไรคืบหน้าเลย ชั้นรู้สึกเหมือนว่ามันจะสำเร็จแล้ว
 
แต่ก็ไม่ใช่ ชั้นจึงฝึกต่อจนถึง สองทุ่ม และโทรศัพท์ของชั้นก็ดังขึ้น มันถูกเชื่อมต่อกับระบบของเกม
 
แล้วมันก็ขึ้นบอกว่า’หลินว่านเอ๋อ’โทรมาหาชั้น
 

 
“หลี่เสี่ยวเหยา เสี่ยวย่วยกับฉันจะออกไปทานข้าวเย็นกัน นายจะมาด้วยรึเปล่า?”
 
ชั้นรู้สึกดีมากที่ได้ยินแบบนั้นจึงตอบกลับไปว่า
 

 
“ได้ๆ ชั้นจะไป ตั้งแต่บ่ายแล้วชั้นยังไม่ได้กินอะไรเลย……ไม่สิ ชั้นต้องคอยปกป้องพวกเธอต่างหาก”
 
‘หลินว่านเอ๋อ’หัวเราะคิกคักเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า
 

 
“ได้ ถ้างั้นก็มาหาฉัน แล้วเมื่อฉันเห็นเธอมาฉันก็จะลงไปหาก็แล้วกัน”
 
 
“ได้”
 
การล๊อกเอาท์ออกในเมืองก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร เพราะว่ามันเป็นเขตปลอดภัย
 
ชั้นถอดหมวกของชั้นออก มองมาเห็นหนุ่มแว่นกำลังสั่น เขากำลังทำอะไรอยู่กันนะ
 
ถ้าเขากำลังเก็บเลเวลอยู่ ชั้นก็ไม่ควรที่จะไปรบกวนเขา ชั้นจึงออกไปทานข้าวกับ’หลินว่านเอ๋อ’โดยไม่ได้เรียกเขา
 
เมื่อชั้นเดินไปถึงหอพักหญิง ซักพัก ‘หลินว่านเอ๋อ’ก็ลงมากับ’ตงเฉิงย่วย’ เธอหิ้วกระเป๋าถือสีขาวลงมาด้วย ระหว่างที่พวกเธอกำลังเดินมาหาชั้นนั้น ‘ตงเฉิงย่วย’ก็ได้ตะโกนหาชั้นด้วยความกระตือรือร้นว่า
 

 
“เฮ้ เสี่ยวเหยา”
 
ชั้นพยักหน้าและยิ้ม
 

 
“หวัดดี เราจะไปทานที่ไหนกันดี?”
 
 
“ไปกินที่เดิมไหม? หลังจากที่เราทานเสร็จก็จะได้กลับไปเลเวลกันต่อถึงวันที่ 1 กันยายน เพราะวันนั้นเป็นวันที่เราจะต้องเริ่มเรียน ดังนั้นตอนนี้เราต้องโฟกัสเรื่องเกมก่อน”
 
 
“อืม”
 
ในห้องอาหาร พวกเราสั่งของทอดมาหลายๆอย่าง แล้วพวกเราสามคนต่างก็นั่งมองหน้ากัน
 
ระหว่างรออาหาร ดูเหมือนว่าสองสาวจะหิวมากๆ เพราะว่าท้องของพวกเธอร้องระงมมาซักพักแล้ว
 
นี่ถ้าพวกเธอกินชั้นได้คงจะกินไปแล้ว
 
‘หลินว่านเอ๋อ’มองไปที่มือถือของเธอ ก่อนจะพิงเก้าอี้ ผมยาวๆของเธอก็เสยไปด้านหลัง
 
แค่ช่วงเวลาแค่นั้น ทุกคนในห้องอาหารถึงกับจับจ้องมาที่เธอ ซึ่งชั้นเองก็เช่นกัน และชั้นก็ต้องบอกกับตัวเองอีกครั้งว่า
 

 
“อย่าลืมนะ ชั้นจะต้องเชื่อฟังคำสั่งของหลินเทียนหนาน”
 
ผ่านไปซักพัก’หลินว่านเอ๋อ’ก็เหยียดตัวขึ้นมาคุยกับชั้นว่า
 

 
“หลี่เสี่ยวเหยา นายเลเวลอะไรแล้วตอนนี้?”
 
 
“เลเวล 1 ชั้นยังไม่ได้ไปเก็บค่าประสบการณ์จากการต่อสู้เลยตอนนี้”
 
‘หลินว่านเอ๋อ’อึ้งจนปากค้าง
 

 
“ไม่มีทาง ใช่ไหม? ไม่ได้ฆ่าพวกมอนสเตอร์หรือว่าได้รับพวกค่าประสบการณ์เลย นายทำอะไรกันเนี่ย? ถึงแม้ว่านายจะต้องมาเป็นลิ่วล้อของพวกเรา แต่อย่างน้อยนายก็น่าจะต้องมีแรงวิ่งกลับเมืองหลวงด้วยนะ ไม่งั้นแล้วพวกมอนสเตอร์ข้างทางจะฆ่านายเอาได้น่ะสิ”
 
ชั้นถูจะจมูกของชั้น รู้สึกอายกับคำพูดที่เธอพูดเมื่อกี้นี้ ชั้นตอบกลับไปว่า
 

 
“จริงๆแล้ว….. คือจริงๆแล้วชั้นเองก็ใช้เวลาดื่มด่ำไปกับเกมๆนี้อยู่น่ะ ไม่งั้นแล้วมันจะไม่คุ้มกับความสมจริงของเกมนี้น่ะสิ”
 
 
“หา…? กระจอกจริงๆ”
 
‘หลินว่านเอ๋อ’ยิ้ม
 
ดูเหมือนว่าเธอจะบรรลุเป้าหมายที่เธอตั้งไว้เรียบร้อยแล้วคือ การล้อเลียนชั้น
 
เพราะชั้นรู้ว่าเธอเองก็ยังคงแค้นชั้นอยู่เหมือนกัน…..
 
แต่ก็น่าจะไม่ใช่ล่ะมั้ง เพราะดูจากวันนี้แล้ว การที่’หลินว่านเอ๋อ’ไม่ได้ฆ่าชั้นเลยก็น่าจะหมายความว่าเธอให้อภัยชั้นแล้วล่ะนะ
 
‘ตงเฉิงย่วย’มองมาที่ชั้นแล้วทำท่าทางตกใจ
 

 
“เสี่ยวเหยา นายนี่มัน……”
 
ชั้นพยักหน้าแล้วยิ้ม ก่อนจะพูดว่า
 

 
“เสี่ยวย่วย ตอนนี้เธอกับคุณหนูเลเวลอะไรกันแล้ว?”
 
‘ตงเฉิงย่วย’เม้มฝีปากของเธอเล็กน้อย
 

 
“ตอนนี้ฉันเลเวล 7 ส่วนว่านเอ๋อเลเวล 6 แล้วก็นะ นายไม่จำเป็นต้องเรียกเธอว่าคุณหนูก็ได้นะ ว่านเอ๋อเขาไม่คิดมากหรอก เรียกเธอว่านเอ๋อเฉยๆก็ได้….”
 
หลินว่านเอ๋อมองมาที่ชั้น
 

 
“ไม่ ชั้นไม่ยอมให้เขาเรียกชั้นว่า ว่านเอ๋อ”
 
 
“เข้าใจแล้วครับ ผมจะไม่เรียกคุณหนูแบบนั้นครับ”
 
ชั้นตอบเธอไป
 
‘ตงเฉิงย่วย’มองมาที่ชั้น แล้วก็มองที่’หลินว่านเอ๋อ’ หลังจากนั้นดูเหมือนว่าเธอจะเข้าใจอะไรบางอย่าง
 
ก็จะเอามือปิดปากแล้วหัวเราะ
 

 
“หืม ดูเหมือนว่าจะมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับพวกเธอสองคนแน่เลยนะ เพราะไม่งั้นแล้ว เรื่องแบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้นหรอกนะ……อะ…โอ้ย ว่านเอ๋อ ฉันจะไม่พูดแล้ว หยุดหยิกฉันได้แล้ว”
 
ผู้ชายรอบๆ โรงอาหารนั้นถึงกับตกตะลึงกับภาพนางฟ้าสองคนกำลังเล่นกัน บางคนที่ทานบะหมี่อยู่ถึงกับหกออกมาจากปาก
 
หลังจากนั้นไม่นาน กับข้าวก็มา ซึ่งชั้นเองก็ไม่ได้ทานอะไรมากนักก็แค่อะไรที่อยู่ตรงหน้าชั้น
 
แล้วก็ข้าว 3 ถ้วยเอง ‘ดูหลินว่านเอ๋อ’เขาจะประหลาดใจกับสิ่งที่ชั้นกิน เธอน่าจะคิดว่าชั้นกินมากไป
 
ทั้งๆที่ตัวเองเลเวลแค่ 1 แท้ๆ
 
วันนี้ตอน 4 ทุ่ม หลินเทียนหนานโทรมาหาชั้น
 

 
“วันนี้เป็นยังไงบ้าง เสี่ยวหลี่? ว่านเอ๋อไม่ได้สร้างปัญหาให้กับเจ้ามากใช่ไหม?”
 
‘หลินเทียนหนาน’ถามชั้น
 
ชั้นส่ายหัว ก่อนจะพูดว่า
 

 
“ไม่มีปัญหาอะไรหรอกครับ คุณหนูปฏิบัติกับผมดีมากเลยครับ คุณหลิน ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ”
 
‘หลินเทียนหนา’ยิ้ม
 

 
“อืม ปกติแล้วว่านเอ๋อเขาก็เป็นคนใจเย็นนะ แต่ว่า….ถ้าให้อยู่ในสถานะที่มีบอดี้การ์ดล้อมรอบแล้วเธอก็จะทำตัวดื้อน่ะ บอดี้การ์ดก่อนหน้าที่ฉันจะจ้างเธอก็ทนไม่ไหวแล้วก็ยอมแพ้ไปหลายคนแล้ว ฉันหวังว่าเธอจะผ่านมันไปได้นะ”
 
ชั้นยิ้มแล้วพูดว่า
 

 
“คือมันก็ไม่ได้หนักหนามากหรอกครับ ผมแค่ไปทานข้าวด้วยกันกับเธอ เล่มเกมกับเธอ อะไรประมาณนั้น ซึ่งผมก็สามารถทำได้อยู่แล้วครับไม่ต้องห่วง ถ้าแค่นั้นนะ”
 
‘หลินเทียนหนาน’หัวเราะก่อนจะพูดว่า
 

 
“ก็ดีแล้ว ถ้างั้นนายเล่นเกมเป็นยังไงบ้าง? เกมที่แล้วนายอยู่อันดับที่เท่าไร?”
 
 
“3 ล้านกว่าๆครับ”
 
 
“กระจอกจริงๆ…..”
 
 
“…..”
 
หลังจากวางสาย ชั้นเพิ่งรู้ว่าหนุ่มแว่นเพิ่งออกจากระบบแล้วก็ทำบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปทานเอง
 
เขาดูท่าทางตื่นเต้นมาก เขาพูดกับชั้นว่า
 

 
“หลี่น้อย เป็นไงบ้าง เกมที่มีความสมจริงถึง 97 % นี้? สุดยอดไปเลยใช่ไหม? ตอนนี้ชั้นเลเวล 4 แล้ว ไม่เลวเลยใช่ไหม? ตอนนี้นายเลเวลอะไรแล้ว?”
 
ชั้นตอบด้วยสีหน้านิ่งเฉย
 

 
“เลเวล 1 ว่าแต่นายไปเอา…..”
 
 
“ฮ่ะฮ่า เลเวล 1 หรอ? นี่นายโดนพวกมอนสเตอร์ฆ่าไปกี่ครั้งแล้วเนี่ย ถึงยังอยู่แค่เลเวล 1 น่ะ?”
 
 
“ชั้นทำอะไรไม่ได้เลยน่ะ ก็เลยเลเวล 1 เพราะชั้นเองก็เป็นฮีลเลอร์ด้วย ดังนั้นจึงไม่มีพลังโจมตี”
 
ชั้นตอบเขาไปด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
 

 
“ฮีลเลอร์อ่ะนะ? ถึงแม้ว่านายจะฆ่าอะไรไม่ได้ แต่นายก็ฮีลตัวเองได้นี่ ดังนั้นนายไม่น่าจะโดนฆ่าจนเลเวลกลับไปเป็น 1 ใช่ไหม? หลี่ นายนี่มันกระจอกจริงๆเลยนะ ไม่ต้องห่วงหรอก พี่ชายคนนี้อยู่ทั้งคน ชั้นจะไปช่วยนายเก็บเลเวลเอง ชั้นจะทำให้นายติดอันดับ 1 ใน 10 ของเกมนี้ให้ได้เลย ไม่ต้องห่วง”
 
 
“จะบ้าหรอ นี่ถ้านายไม่โอ้อวดอะไรแล้วจะตายไหม?”
 
 
“ฮะฮ่ะฮ่า”
 
ตอนดึก ชั้นก็ยังเล่นอีก กลับไปฝึกดาบอีกครั้ง แต่ก็เหมือนเดิม ไม่คืบหน้าอะไรเลย
 
แต่ชั้นเองก็ไม่ได้เครียดอะไร เพราะมันเป็นแค่เกมอยู่แล้ว ถึงแม้ว่าชั้นจะยังทำไม่สำเร็จก็ตาม
 
แต่มันก็ไม่มีอะไรต้องรีบ ตอนเที่ยงคืน ชั้นก็ออกจากเกมแล้วก็ไปนอน ซึ่งตารางเวลานี้’หลินว่านเอ๋อ’เป็นคนให้ชั้นปฏิบัติตาม
 
วันต่อมา ชั้นตื่นขึ้นตอน 7 โมงเช้า ไปหาขนมกินและอยากจะเอาไปหา’หลินว่านเอ๋อ’กับ’ตงเฉิงย่วย’
 
แต่ว่าผู้ดูแลหอหญิงกลับไม่ให้ชั้นเข้าไปเธอพูดกับชั้นว่า
 

 
“ไอหนู ถ้าอยากจะเข้าหอพักหญิงแล้วละก็ ข้ามศพฉันไปก่อน”
 
ชั้นก็เลยเดินออกไป และเห็นบอดี้การ์ดสองคนอยู่ที่ออฟฟิศของหอพัก ดูจากการเคลื่อนไหวของเขาแล้ว
 
พวกเขาน่าจะมีวิชากังฟู อืม ดูเหมือนว่า’หลินเทียนหนาน’เขาจะจ้างบอดี้การ์ดนอกจากชั้น มาดูแลลูกสาวของเขาเหมือนกันนะ
 
ชั้นกลับไปฝึกดาบต่อที่หอของชั้น
 
ผ่านไปแปปเดียว ก็สายแล้ว ชั้นก็เลยต้องซ่อมดาบที่ชั้นใช้ฝึกไป แต่ว่าวิชาของชั้นมันก็ยังไม่สำเร็จซักที
 
แต่ว่า ชั้นรุ้สึกว่ามันใกล้จะได้เต็มทีแล้ว ความรู้สึกของชั้นตอนนี้มันรู้สึกว่าอีกไม่นานแล้วจริงๆ
 
ตอนบ่าย ชั้นไปกินข้าวกับ’หลินว่านเอ๋อ’แล้วก็’ตงเฉิงย่วย’
 

 
“ผ่านไป 24 ชั่วโมงแล้วนะ”
 
‘ตงเฉิงย่วย’ยิ้มและพูด
 

 
“ดูเหมือนว่าผู้เล่นส่วนใหญ่จะออกจากหมู่บ้านเริ่มต้นกันแล้วนะ และดูเหมือนตอนนี้เลเวลที่สูงที่สุด ในเกมนี้ก็คือ 12 นะ”
 
‘หลินว่านเอ๋อ’พูดด้วยสีหน้าที่มีความสุขว่า
 

 
“ตอนนี้ฉันเลเวล 11 แล้ว”
 
 
“หลังจากนี้ฉันก็ขอเวลา 2 ชั่วโมงก็คงจะไปถึงเลเวล 11 แล้ว ฉันเองเป็นนักเวทย์ซึ่งแน่นอนว่าเก็บเลเวลช้ากว่าแอสซาซินอยู่แล้ว ว่านเอ๋อ เธอทำให้ฉันรู้สึกเครียดนะ…….”
 
‘เฉิงย่วยพูด’
 
‘หลินว่านเอ๋อ’ยิ้ม ชี้นิ้วมาที่ชั้นแล้วพูดว่า
 

 
“ไม่เป็นไรหรอกนะ คนๆนี้คงจะช่วยปลอบใจเธอบ้างได้นะ หลี่เสี่ยวเหยา ตอนนี้เธอเลเวลอะไรแล้ว? แล้วก็อันดับด้วย?”
 
ชั้นลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะพูด
 

 
“เลเวล 1 ตอนนี้ก็อยู่อันดับที่ 1 ล้าน”
 
‘หลินว่านเอ๋อ’ถึงกับช๊อคไปเลย
 

 
“เกมนี้มีผู้เล่น 1 ล้านคนนะ……นะ…นายนี่มันไม่สมควรเล่นเกมนี้เลยจริงๆ”
 
‘ตงเฉิงย่วย’ยิ้มแล้วพูดว่า
 

 
“ไม่เป็นไรหรอก ถึงเวลาแล้วเดี๋ยวฉันช่วยเธอเก็บเลเวลนะ”
 
ชั้นพยักหน้าก่อนจะพูดว่า
 

 
“ขอบคุณนะ ตงเฉิง เธอเองดูเป็นห่วงแล้วก็มีน้ำใจมากกว่าคุณหนูคนนั้นนะ……”
 
‘หลินว่านเอ๋อ’มองมาที่ชั้นด้วยสายตาที่หมายจะฆ่า
 

 
“เห… นายช่วยพูดอีกครั้งได้ไหม?”
 
ชั้นแกะตะเกียบของชั้น แล้วพูดว่า
 

 
“เอาน่า มากินข้าวกันเถอะ หลังจากนั้นค่อยกลับไปเก็บเลเวลต่อ”
 
 
 
 
บ่ายโมง ณ หมู่บ้านสุนัขฟาง
 
*แคล้ง*
 
ชั้นฟาดดาบเป็นครั้งที่ สองพัน และหลังจากนั้น ดาบได้ปกคลุมไปด้วยพลังบางอย่าง และร่างกายของชั้นก็สั่นเทา
 
มีแสงสีทองผุดจากพื้นขึ้นมารายล้อมชั้น แล้อเสียงของระบบก็ถูกเล่นออกมา
 
 
 
ติ๊ง ! ข้อความจากระบบ : ยินดีด้วย คุณได้ผ่านการฝึกความชำนาญเรียบร้อยแล้ว ทำให้คุณได้สร้างสกิลใหม่
 
ผลของสกิลก็คือ เมื่อคุณถือดาบในการต่อสู้ พลังโจมตีของคุณจะเพิ่มขึ้นถึง 10% ได้โปรดตั้งชื่อสกิลใหม่ของคุณ !!!
 
 
 
ที่มา: