วันถัดมา 11 โมงเช้า ยังมีเวลาเหลือ 1 ชั่วโมงก่อนที่เกม [Destiny] จะเปิดให้บริการอย่างเป็นทางการ
 
ชั้นกินข้าวเที่ยงแล้วกำลังนั่งรอให้เวลาผ่านไปอยู่ในห้องกับหนุ่มแว่น
 
ก่อนหน้านั้นชั้นก็ถามซักไซ้รายละเอียดของหนุ่มแว่นว่าหมอนี่เป็นใครมาจากไหน
 
ซึ่งก็ได้คำตอบว่า หมอนี่เป็นผู้ประกอบการตลาดมืดออนไลน์หลายสาขาและได้เงินมากถึง 1 หมื่นหยวนต่อเดือน
 
และหมอนี่เองก็ยังจ่ายเงินถึง 3 ล้านหยวน เพื่อที่จะเข้าเรียนที่มหาลัยนี้ นั่นก็เพราะว่าหมอนี่อยากเรียนจบและดูน่าชื่นชม
 
แต่ไม่ว่าชั้นจะดูมุมไหน หมอนี่น่าจะแค่มาหาอะไรเล่นสนุกๆที่นี่ ซัก 4 ปี
 
แล้วก็ออกไปเน่าตายในสังคมข้างนอกเนื่องจากเรียนจบเช่นเดียวกันกับชั้น
 
บนโต๊ะ มีนิตยสารเกม [Destiny] วางกองทิ้งไว้อยู่ ซึ่งหนังสือเล่มนั้นมีข้อมูลมากมายของเกมนี้อยู่
 
ชั้นจึงหยิบมันขึ้นมาอ่านแบบผ่านๆ แต่ก็ไม่เข้าใจอะไรเกี่ยวกับมันเลย
 
อย่างไรก็ตาม ก็รู้ว่าเกมนี้มี ดีไซเนอร์หลัก 1 คน แล้วก็ 4 ฝ่ายบริหารการดีไซน์อีก 4 คน
 
แล้วก็ดีไซน์เนอร์ธรรมดาอีก 150 คน และ 1 ใน 4 ของฝ่ายบริหารการดีไซน์ก็คือคนที่เราคุ้นเคยดี นั่นก็คือ ‘หลินเฉิง’
 
ร่างกายของชั้นรู้สึกสั่นด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย เพราะคนๆนั้นน่าจะเป็นคนที่ชั้นรู้จักรึเปล่านะ?
 
ชั้นเปิดคอม’คองตังกู’
 

 
“นี่ หนุ่มแว่น ขอยืมใช้คอมแปปนึงนะ”
 
ชั้นบอกกับเขา
 

 
“หืม จะเอาไปทำอะไร?”
 
หนุ่มแว่นดูท่าทางตกใจ
 

 
“ชั้นให้นายยืมนะ แต่ครั้งหน้าช่วยบอกก่อน ไม่ใช่จู่ๆจะหยิบ ว่าแต่จะเอาไปทำอะไรน่ะ หลี่เสี่ยวเหยา?”
 
ชั้นเข้าไปหาข้อมูลของเกม [Destiny] แล้วก็ ‘หลินเฉิง’ ซึ่งก็ได้ทราบว่าเขาก็เป็น 1 ในทีมงานหลักของเกมนี้
 
และในนั้นก็มีรูปของเขาด้วย ซึ่งในรูปนั้นเขาก็ยิ้ม หึ เขาเป็นคนที่ยิ้มตลอดเวลาแบบนี้แหละนะ เป็นตาแก่นี่จริงๆด้วยแฮะ
 
หนุ่มแว่นมองมาที่ชั้น ท่าทีตกใจ เขาพูดว่า
 

 
“หืม อะไรหรอ? นายรู้จัก หลินเฉิงอย่างนั้นหรอ?”
 
ชั้นพยักหน้า แต่ไม่ได้พูดอะไร จะให้ชั้นไม่รู้จักได้ยังไงล่ะ ตั้งแต่ชั้นอายุ 14-19 ชั้นก็คอยฝึกวิชายุทธ์กับเขามาตลอด
 
ใครจะรู้ล่ะว่าตาแก่นี่จะมาเป็นคนออกแบบเกมดังๆขนาดนี้ได้ล่ะ?
 
ชั้นพูดด้วยสีหน้าคิ้วขมวดว่า
 

 
“หนุ่มแว่น [Destiny] เป็นเกมจริงๆใช่ไหม? แล้วทำไมถึงเอาตาแก่นี่มาเป็น 1 ในทีมงานหลักได้ล่ะ? ชั้นไม่เข้าใจเลย…..”
 
หนุ่มแว่นยิ้ม
 

 
“น่าแปลกนะที่นายจะไม่เข้าใจ เพราะเกมนี้เองก็ประกาศมาตั้งแต่แรกแล้วว่าเกมนี้จุดขายก็คือเขาชวนคนที่มีชื่อเสียงในแต่ละสายมาทำงานในการออกแบบเกมนี้ ตัวอย่างก็คือคนที่เป็นช่างตีเหล็กที่เก่งที่สุดในโลก คนที่ยิงธนูเก่งที่สุดในโลก แล้วยังรวมไปถึงกับคนที่เก่งเรื่องวิทยายุทธ์ก็ถูกชวนมาด้วย ทำให้เกมนี้มีความสมจริงมากที่สุดตอนนี้เลยล่ะ และเกมนี้การจะเก่งขึ้นได้ก็จำเป็นที่จะต้องมีทัศนคติแล้วก็จิตวิญญาณด้วยนะ และเพิ่มเติม เกมนี้นายสามารถสร้างสกิลแล้วก็เทคนิคการต่อสู้ของนายได้เองอีกด้วย”
 
 
“สร้างสกิลแล้วก็เทคนิคการต่อสู้ของตัวเองได้งั้นหรอ…..”
 
ชั้นพึมพำ
 

 
“เป็นแบบนี้นี่เองสินะ”
 
 
“นายบ่นพึมพาอะไรของนาย เห็นผีหรอ?”
 
หนุ่มแว่นสะกิดชั้น
 
ชั้นส่ายหัวแล้วพูดว่า
 

 
“ไม่มีอะไรๆ เตรียมตัวเข้าเกมกันเถอะ”
 
 
“อืม รอชั้นเลเวลสูงก่อนนะ แล้วชั้นจะเลี้ยงนายเอง”
 
 
“เลี้ยงบ้านแกดิ แค่ระวังไม่ให้ไปตายกับพวกมอนสเตอร์ก็พอ ข้อมูลของเกมก็บอกไว้ว่ามอนสเตอร์ของเกมนี้โหดมาก แล้วถ้านายตายแล้ว นายจะเสียเลเวลด้วยนะ ระวังตัวด้วยก็แล้วกัน”
 
 
“เรื่องนั้นรู้แล้วน่า ชั้นเล่นเกม Conquer แล้วอยู่อันดับที่ 7000 กว่าเลยนะ ซึ่งนั่นก็อยู่ในระดับโปร ซึ่งนั่นก็ทำให้ชั้นไม่มีปัญหากับเกม Destiny หรอกนะ”
 
 
“อย่าประมาทไป”
 
ชั้นยิ้มแล้วนึกถึงคำพูดของ’ตงเฉิงย่วยว่า’ เธอนั้นอยู่ในอันดับที่ 79 ในเกม Conquer ซึ่งแน่นอนว่าเป็นผู้เล่นระดับสูงมาก
 
แล้วยิ่งไปกว่านั้น ดูเหมือนว่า’หลินว่านเอ๋อ’จะมีอันดับสูงกว่านั้นอีก
 
คนพวกนี้หมดเงินไปกับเกมนี้มากๆแน่นอน ทำให้ถึงเก่งกันมากขนาดนี้
 
11.50 ณ. ชั้นสวมหมวกเกม หมวกก็แสกนตาของชั้น ทำการยืนยันตัวตนของชั้น
 
แล้วก็แน่นอนว่ายังไม่มีข้อมูลของชั้น ชั้นจึงต้องสร้างรหัสใหม่ แล้วก็เลือกสายอาชีพที่ต้องการเล่น
 
แต่ว่าตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลาที่เกมนี้เปิดให้บริการที ชั้นก็เลยไม่ทำอะไรก่อน
 
ชั้นรู้สึกว่าเวลา 10 นาทีที่รอนี้มันช่างยาวนานมากๆ แล้วจู่ๆหนุ่มแว่นก็พูดขึ้นมาว่า
 

 
“ได้ยินมาว่าใครเข้าเกมนี้เป็นคนแรกจะได้รางวัลด้วย แต่ชั้นก็ไม่สนใจหรอกนะ ชั้นขอใช้เวลาไปกับการทำให้ตัวละครของชั้นดูดีก่อน เพราะเป้าหมายหลักๆของชั้นก็คือการหาแฟนให้ได้ยังไงล่ะ”
 
 
“3…..2……1….”
 
 
 
ในที่สุด เกมนี้ก็เปิดการให้บริการ
 
ฉากของวิหารแล้วก็ซากปรักหักพังต่างๆปรากฏขึ้นมาต่อหน้าชั้น
 
แล้วก็ตัดไปที่บนท้องฟ้า เห็นพระอาทิตย์กำลังฉายแสงเจิดจ้า ตัดมาที่ภูเขา มีสนามรบอยู่ตรงนั้น
 
และชั้นยังได้ยินเสียงควบม้าอีกด้วย แล้วก็ยังมีธนูนับพันบินผ่านหน้าชั้นไป และตัดไปฉากต่างๆอีกมากมาย
 
มีทั้งทหารม้าพุ่งเข้าไปโจมตีแล้วก็ถูกฆ่าตายโดยพวกบาร์บาเรี่ยนที่ถือขวานเล่มยักษ์
 
บนภูเขาสูง มีผู้หญิงสวยคนหนึ่งนั่งอยู่บนนั้น ร่างกายของเธอสวมใส่เกราะอย่างมิดชิด
 
เธอใช้ดวงตาอันงดงามของเธอมองลงไปที่สนามรบก่อนจะลุกขึ้นยืน แล้วเธอก็กระโจนลงไปในสนามรบ
 
*เคล้ง*
 
ดาบของเธอนั้นเข้าไปฟันกับพวกบาร์บาเรี่ยน ทำให้พวกนั้นแหลกเป็นชิ้นๆ
 
เธอยิ้มอย่างเลือดเย็นแล้วก็ยังคงฟาดฟันดาบไปเรื่อย สนามรบรอบๆตัวเธอนั้นถูกล้อมไปด้วยเปลวไฟ
 
ซึ่งเปลวไฟพวกนั้นก็เผาผลาญทุกอย่างจนหมดสิ้น
 
*ย้าก!!*
 
หลังจากที่มีเสียงร้องของแล้ว มีร่างกายใหญ่ๆกระโจนเข้ามาที่เธอ ซึ่งนั่นก็คือบาร์บาเรี่ยนที่ถือขวานทองคำ
 
ขวานอันนั้นถูกปกคลุมไปด้วยไฟ แล้วบาร์บาเรี่ยนคนนั้นก็เอาขวานเข้าจู่โจมเธอ
 
ปฏิกิริยาของผู้หญิงคนนั้นไวมาก เธอกระโดดหลบไปด้านหลัง แล้วก็ยังเอาร่มที่อยู่ด้านหลังของเธอ
 
ซึ่งร่มคันนั้นก็ยังเป็นปืนไฟฟ้าอีกด้วย เธอใช้ร่มของเธอยิงบาร์บาเรี่ยนคนนั้น
 
ทำให้บาร์บาเรี่ยนคนนั้นไม่สามารถขยับตัวได้ แต่ขวานก็ยังโจมตีโดนร่มของเธออยู่
 
เธอเบิกตาของเธอขึ้นกว้าง แล้วแววตาของเธอนั้นมีเปลวไฟลุกโชนอยู่
 
เธอหยิบมีดสั้นของเธอ เข้ามาเฉือนคอของบาร์บาเรี่ยนคนนั้น แล้วภาพก็ตัดมาที่ผู้หญิงคนนั้นเดินขึ้นไปที่ต้นไม้โลก
 
จากนั้นฉากก็ตัดไปอีก ดูเหมือนว่านี่จะเป็นฉากเปิดของเกมนี้ ซึ่งแผนที่ของเกมนี้ก็ปรากฏขึ้นมาที่หน้าจอ
 
ทางใต้ก็จะมีเมืองของคนแล้วก็เมืองหลวกทั้ง 7 ตรงกลางจะเป็นทะเลปู้กุ่ย ซึ่งถูกปกครองโดย Sea Nymphs
 
ส่วนทางทิศเหนือนั้นยังไม่มีอะไรปรากฏขึ้นมาและมีแค่ไอคอนของพวกมอนสเตอร์ มีพวก มังกร อันเดด แล้วก็บาร์บาเรี่ยน
 
ซึ่งภาพของเกมนี้นั้นสวยงามมากจริงๆ
 
 
 
หลังจากที่ทุกฉากถูกเล่นแล้ว ก็มีหน้าเมนูปรากฏขึ้น และมีข้อความจากระบบ บอกว่า
 

 
‘ได้โปรดเลือกเผ่า’
 
มีเผ่าพันธุ์ทั้ง 5 ขึ้นมาที่หน้าจอของชั้น มี มนุษย์ อันเดด เอลฟ์สายลม เอลฟ์ดวงจันทร์ แล้วก็ บาร์บาเรี่ยน
 
หลังจากที่ชั้นดูแล้วชั้นคิดว่าคงจะไม่เลือกอันเดดแน่ๆ เพราะนั่นมันไม่ตรงกับเป้าหมายของชั้น
 
ที่จะสร้างตัวละครที่หล่อขั้นเทพ เอลฟ์ดวงจันทร์ก็ดูดี แต่ว่าเลือกได้เฉพาะเพศหญิงเท่านั้น พวกบาร์บาเรี่ยนก็ดูเถื่อนเกินไป
 
พวกเอล์ฟสายลมก็ดูตายง่าย แม้ว่าจะมีปกอยู่ที่หลัง ที่ดูเหมือนว่าจะใช้บินได้ก็เถอะ
 
ดังนั้นชั้นก็เลยเลือกมนุษย์ นั่นก็เพราะว่ามันดูเหมือนกับคนจริงๆมากที่สุดแล้ว
 
หลังจากที่ชั้นเลือกเผ่ามนุษย์แล้ว ระบบก็ทำการปรับเปลี่ยนให้มีหน้าตรงกับชั้น
 
แล้วเขาก็สวมใส่เสื้อชาวบ้านธรรมดา ในมือมีดาบไม้ ให้พูดตรงๆเลยนะ เขาก็ดูหล่ออยู่แล้ว
 
ดังนั้นชั้นก็เลยไม่ได้เปลี่ยนอะไรเพิ่มเติม แล้วระบบก็ส่งข้อความมาอีกว่า
 

 
‘กรุณาเลือกสายอาชีพ’
 
ไม่ต้องพูดอะไรมากแล้ว ชั้นเลือกฮีลเลอร์ เพราะอาชีพนี้สำคัญมากที่สุดแล้วล่ะ
 
ชั้นยิ้มอย่างเริงร่า แต่ถ้ามาคิดถึงวิธีการที่จะเก็บเลเวลแล้ว ชั้นรู้สึกว่าชั้นเองจะมองอะไรตื้นๆเกินไป….
 
เอาเถอะ สุดท้ายชั้นก็เลือกฮีลเลอร์ ชั้นลุกขึ้นยืน ดูเหมือนว่าตัวละครของชั้นจะสูงถึง 180 ซม.
 
ซึ่งดูแล้วก็มีรูปร่างทั้งสูงทั้งหล่อตรงกับที่ชั้นต้องการ ในระหว่างที่ชั้นกำลังรู้สึกภูมิใจกับรูปร่างของตัวเองอยู่นั้น
 
ระบบส่งข้อความเตือนมาอีกว่า
 

 
‘กรุณาตั้งชื่อตัวละคร’
 
เรื่องนี้ชั้นคิดมาไว้นานแล้ว
 

 
“เตียวเสี้ยนแห่งสามก๊ก”
 
ติ๊ง ! ข้อความจากระบบ : ชื่อที่คุณเลือก มีคนใช้ไปแล้ว
 
ชั้นกำหมัดแน่นแล้วพูดว่า
 

 
“ชื่อบ้าๆแบบนี้ยังมีคนใช้อีกงั้นหรอ?”
 
เอาเถอะ ชั้นคิดชื่อสำรองในกรณีนี้ไว้อยู่แล้วล่ะนะ ถ้างั้นก็เอาชื่อนี้แทนก็ได้
 

 
“สาวๆช่วยมาคุยกับพี่หน่อย”
 
ติ๊ง ! ข้อความจากระบบ: ชื่อที่คุณเลือก มีคนใช้ไปแล้ว
 
เหมือนหัวใจของชั้นแตกสลาย ชื่อที่ชั้นต้องการจะใช้นั้นมีคนใช้ไปหมดแล้ว
 
เอาเถอะ งั้นลองชื่อนี้ดูก็แล้วกัน ชื่อนี้น่าจะเท่จนได้ยินแล้วคงต้องหยุดหันมามองเลยล่ะ หวังว่าจะยังไม่มีคนใช้ทีนะ
 
“พี่เสี่ยวเหยาครองโลก”
 
ติ๊ง ! ข้อความจากระบบ: ชื่อที่คุณเลือก มีคนใช้ไปแล้ว
 

 
“อะไรกันวะเนี่ย?”
 
ชั้นเกือบจะกระอักเลือดออกมา ไม่อยากเชื่อว่าจะมีคนใช้แล้ว ชั้นจึงตัดสินใจลองอีกชื่อที่ชั้นเคยใช้เมื่อนานมาแล้ว
 

 
“เสี่ยวเหยาจื้อไจ้”
 
ติ๊ง !ข้อความจากระบบ : คุณสามารถใช้ชื่อนี้ได้ คุณต้องการจะใช้ชื่อนี้หรือไม่?
 
ในที่สุดก็ได้ชื่อซักที……….
 
หลังจากที่ชั้นกดปุ่มตกลง ตัวละครของชั้นก็ถูกสร้างขึ้น ข้อความของระบบก็ขึ้นมาว่า
 

 
‘คุณต้องการจะเข้าเกมเลยหรือไม่?’
 
ชั้นตอบเลือกว่า
 

 
‘ใช่’
 
จากนั้นก็มีแสงสีขาววูบ ภาพตัดกลับมาเป็นชั้นยืนอยู่บนพื้นที่แตกหัก ชั้นมองเห็นเสาที่ผุพังมากมาย
 
แล้วก็ข้างๆชั้นก็มีคนที่ยังดูงงๆเหมือนกับกับชั้น
 
ข้อความจากระบบก็ขึ้นมาบอกชั้นอีกว่า : คุณได้ถูกเลือกให้มาอยู่หมู่บ้านเริ่มต้นที่ 19 [หมู่บ้านสุนัขฟาง]
 
หมู่บ้านสุนัขฟางงั้นหรอ ชื่อนี้เท่ดีแฮะ ชั้นยังยืนอยู่ที่เดิม ไม่รีบทำอะไร
 
คนจำนวนมากรอบๆชั้นก็เริ่มหยิบดาบเข้าไปลุยกันแล้ว ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไปเก็บเลเวลกัน
 
ชั้นเปิดหน้าจอดูข้อมูลของผู้เล่น ซึ่งก็ปรากฏข้อมูลของชั้นขึ้นมา มีดังนี้
 
[เสี่ยวเหยาจื้อไจ้] (ฮีลเลอร์ฝึกหัด)
 Level: 1
 Attack: 1-1
 Defence: 2
 Health Points: 100
 Magic Points: 50
 Charm: 0
 
พลังโจมตีแค่ 1 เนี่ยนะ!? บ้าไปแล้ว…….
 
ในมือของชั้นถือคทาพังๆ ชั้นจ้องมองดูแล้วคิดว่าพลังโจมตีของชั้นแค่ 1 ก็เพราะว่าอาวุธนี้แน่ๆ
 
ชั้นจึงไม่รีบที่จะเข้าไปตีพวกมอนสเตอร์ก่อน เพราะคิดว่ายังไงก็คงสู้ไม่ได้
 
เพราะว่าการที่ชั้นเล่นอาชีพนี้ น่าจะเก็บข้อมูลจากผู้เล่นได้เยอะอยู่
 
แล้วชั้นก็ไม่อยากไปรวมกลุ่มกับพวกกระจอกแล้วไปรุมสุนัขฟางหรอกนะ
 
ชั้นเดินไปที่ ร้านตีดาบ มีชายหนุ่มรูปร่างใหญ่ตันๆ อยู่ เขายิ้มแล้วทักทายชั้นมาว่า
 

 
“เจ้าหนู จะมาซื้ออาวุธหรอ?”
 
ชั้นพยักหน้า แล้วก็ดูหน้าจอเลือกอาวุธ ชั้นเห็นดาบเหล็กที่เลเวล 1 ก็สามารถใช้ได้อยู่
 
และมีพลังโจมตี 1-3 แต่ว่ามันมีราคาถึง 15 ทองแดง แต่ชั้นเองตอนนี้มีแค่ 10 ทองแดง ให้ตายสิ!!
 
หลังจากคิดมาแล้วซักพัก ชั้นก็ตักสินใจขายคทาไม้ของชั้น ซึ่งได้ถึง 7 ทองแดง
 
ทำให้ชั้นสามารถซื้อดาบนั้นได้แล้ว ชั้นจึงซื้อดาบเหล็กนี้มา แม้ว่าดาบนี้จะไม่ใช่ดาบล้ำค่า
 
แล้วก็พลังโจมตีก็ไม่ได้สูงมาก ช่างมันเถอะ เพราะว่าชั้นเป็นฮีลเลอร์
 
ชั้นก็ต้องการพวกของมีคมไว้ทำการผ่าตัด แล้วก้ต้องการของมีคมไว้สู้กับมอนสเตอร์เหมือนกัน
 
ชั้นคิดว่าพลังโจมตีแค่นี้ก็น่าจะเพียงพอแล้วล่ะ
 
ชั้นจึงเดินออกไปจากหมู่บ้าน พร้อมกับดาบในมือของชั้น
 
 
 
 
 
ที่มา: