แฮ่!!
หมาป่าทั้งสองตัวพุ่งเข้าโจมตีด้านหลังของฉีชูป้าหวาง ซึ่งเป็นธรรมชาติของพวกมันที่จะโจมตีเป้าหมายที่อยู่ใกล้ที่สุด ฉันฮีลตัวเองแล้วก็หยิบดาบเข้าไปโจมตีฉีชูป้าหวาง ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่สกิลก็ตาม แต่ก็น่าจะสร้างความเสียหายได้พอตัวล่ะนะ….
ฉับ!
“-95!”
HP ของ’ฉีชูป้าหวาง’ลดลงไปจำนวนหนึ่งแล้วก็จากการที่หมาป่านั้นใช้สกิลโจมตีใส่เขาด้วย ทำให้ HP ของเขาอยู่ในจุดวิกฤต
สีหน้าของฉีชูป้าหวางนั้นดูซีดลงมาก แล้วเขาก็รู้ว่าตัวเองกำลังเสียเปรียบ เขาจึงหนีไป
“ฮีลเลอร์!!”
‘ฉีชูป้าหวาง’ตะโกนเรียกขอความช่วยเหลือ
ฮีลเลอร์ของหมอนั่นรีบจะเข้าไปฮีล แย่แล้ว เราจะปล่อยให้พวกนั้นฮีล’ฉีชูป้าหวาง’ไม่ได้เด็ดขาด ไม่งั้นแล้วฉันไม่มีโอกาสชนะแน่ๆ
ฉันรีบวิ่งตาม’ฉีชูป้าหวาง’ไป แล้วในขณะที่ฮีลเลอร์คนแรกนั้นกำลังจะ’ฮีลฉีชูป้าหวาง’ ฉันรีบโจมตีเข้าไปที่คอของฮีลเลอร์คนนั้นก่อน
ฉับ!
“-274!”
ติดคริติคอลด้วย ตายลงในดาบเดียว
ติ๊ง!! คำเตือนจากระบบ : ท่านได้สังหารผู้เล่น [ละอองสายฝน] ค่าบาปของท่าน +100 และท่านกลายเป็น
“ผู้เล่นที่ก่อปัญหา”
“แก ไอเจ้าเสี่ยวเหยา!!”
‘ฉีชูป้าหวาง’พูดด้วยเสียงที่โกรธแค้น
ฉันไม่ได้พูดตอบหมอนั่น และหลังจากที่หมอนั่นโจมตีใส่ฉัน ฉันก็รีบฮีลตัวเองแล้วก็โจมตีเข้าไปยังฮีลเลอร์คนที่สอง โจมตีสองครั้งทำให้ฮีลเลอร์คนที่สองก็ตายลงไปโดยไม่ทันได้ฮีลตัวเอง
ปัง!!
ฉันได้ยินเสียงปืนดังขึ้น เจ้าหมูนั่นเอง หมอนั่นทำความเสียหายใส่ฉันได้ถึง 74 และขณะเดียวกัน ‘ฉีชูป้าหวาง’ก็เข้ามาฟันฉันเช่นกัน
“-111! “
ฉันรีบถอยแล้วก็หนีออกมา ใช้ความได้เปรียบทางด้านพื้นที่รีบไปยังพื้นที่ที่เรียบ ในขณะที่พวกนั้นยังมองเห็นไม่ชัด เป็นโอกาสดีที่ฉันจะหนีแล้วล่ะนะ
“บอสล่ะ….”
นักธนูสองคนตาม’ฉีชูป้าหวาง’มา ฉันใช้โอกาสขณะที่พวกนั้นยังมองไม่เห็นจัดการลงได้คนหนึ่ง แลกกับการโดนธนูยิ่งเข้าที่อกเต็มๆ HP ของฉันตอนนี้จะหมดแล้ว MP ก็ด้วย ทำให้ฉันใช้สกิล [ห้ามเลือด] ไม่ได้แล้ว เอาเถอะ ฉันจัดการไปได้ถึง 3 คนแล้ว แค่นี้ก็พอแล้วล่ะ ไม่งั้นงานงอกแน่ๆ
ฉีชูป้าหวางที่ปรับสายตาเข้ากับความมืดได้แล้วก็รีบวิ่งตามฉันมาแล้วก็ตะโกนตามหลังฉัน
“ไอเจ้าเสี่ยวเหยา อยู่นิ่งๆนะ ฉันจะจัดการกับแกไม่ให้เหลือชิ้นดีเลย”
ฉันแสยะยิ้มเล็กน้อย เอาเถอะ มาถึงขนาดนี้แล้ว ก็จัดการให้มันสิ้นซากไปเลยก็แล้วกัน….
ตุ้บ!!
ฉันกระโดดถีบไปที่กำแพงแล้วก็ลอยขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็ปีนขึ้นไปยังหลุมที่ฉันเข้ามาตอนแรก ด้านล่างมีกลุ่มของ’ฉีชูป้าหวาง’ 7 คนตามฉันมา ตอนนี้ฉันก็กำลังขนลุกตื่นเต้นไปกับสถานการณ์แบบนี้
ฉันหนีออกมาได้สำเร็จ แล้วตาของฉันก็พร่ามัวเล็กน้อยจากแสงแดด แต่ฉันก็ไม่รอช้า รีบเอาดาบฟันเข้าไปยังหินที่เป็นเสาหลักของถ้ำนี้ ซึ่งถ้าทำแบบนี้แล้ว หึๆๆๆ พินาศแน่ๆ…..
ตึง!!
หินก้อนนั้นหลังจากโดนดาบของฉันฟันเข้าไปแล้วก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆแล้วก็เริ่มถล่มลงไปยังถ้ำ หึๆๆๆ เป็นภาพที่สวยงามจริงๆ
โครมๆๆ ***
กลุ่มควันจากการถล่มฟุ้งไปทั่วจุดที่เคยเป็นรังของหมาป่า ซึ่งภาพที่ฉันเห็นก็คือบอสหมาป่านั้นก็ถูกถ้ำของตัวเองถล่มใส่จนพินาศ แล้วก็พวกของ’ฉีชูป้าหวาง’ก็เช่นกัน
ในขณะเดียวกัน เสียงที่คุ้นหูของระบบก็ดังขึ้นมา
ติ๊ง !! ประกาศจากระบบ : บอสระดับทอง [ราชาหมาป่าบ้าเลือด] ได้ถูกสังหารเป็นครั้งแรกโดยผู้เล่น [XXXX] ซึ่งเขาก็ได้รับรางวัลเป็นค่าเสน่ห์ 3 จากความสำเร็จครั้งนี้
[XXXX]?? งั้นหรอ ใครกันนะ?? ฉันเปิดค่าสถานะขึ้นมาดู ว้าว!! ตอนนี้ฉันมีค่าเสน่ห์ถึง 5 แล้ว แสดงว่านั่นก็คือฉันสินะ แต่ว่าฉันกลับไม่ได้ค่า EXP แฮะ ไม่งั้นแล้วตอนนี้ฉันก็คงเลเวลอัพเป็น เลเวล 21 แล้ว ไม่ก็อาจจะ 22 เลยก็เป็นได้……..
กลุ่มของ’ฉีชูป้าหวาง’ก็ตายหมดลงแล้ว พวกเขาต้องรอเวลาถึง 10 นาทีจึงจะสามารถคืนชีพได้ ดังนั้นตอนนี้ฉันต้องรีบไปซ่อนตัวก่อนจะถึงเวลานั้น แต่ว่าก่อนอื่นเราต้องไปเอาของที่ดรอปจากบอสก่อนล่ะนะ
ฉันรีบวิ่งไปที่ศพของบอสแล้วก็ดูว่ามีของอะไรดรอปบ้าง ซึ่งจากผลของการใช้กลยุทธ์อันชาญฉลาดของฉัน
รางวัลนี้ก็เหมาะสมกับฉันแล้ว~
แล้วฉันก็เจอกับไอเทมดรอปอยู่สองอย่าง แล้วก็เงินรางวัล 2 เหรียญทอง!!
ฉันเก็บเงินแล้วก็ไอเท็มที่ดรอปทั้งสองอัน อันแรกก็คือมีดที่มีลายสีแดงอยู่
อีกชิ้นก็คือเกราะอกระดับเขียว ดูดีใช้ได้เลยแฮะ ฉันเปิดดูค่าสถานะของไอเทมทั้งสองชิ้นนี้
[Bloody Dagger] (อาวุธระดับเขียว)
พลังโจมตี : 55-90 ความเร็ว : +5
ความสามารถอื่นๆ : ทำให้มีโอกาสโจมตีทีเดียวตาย 0.1% เลเวลที่ต้องการ : 20
[Green Chestplate] (เครื่องสวมใส่ระดับเขียว)
พลังป้องกัน : +17 ค่า STR +4
เลเวลที่ต้องการ : 20
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าบอสจะดรอปของระดับเขียวถึงสองชิ้น ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ระดับเงินก็ตาม แต่ว่ามันก็แข็งแกร่งกว่าระดับดำที่ฉันมีมาก แล้วก็ของระดับเขียวนี้ก็จำกัดผู้เล่นเลเวล 20 ขึ้นไปด้วย ซึ่งนี่ก็เป็นของที่ดีมากๆ เอาไปขายก็คงรวยสิน้า~
ระดับของอุปกรณ์สวมใส่ของเกม DESTINY นั้นเรียงลำดับดังนี้ : ระดับขาว -> ระดับดำ -> ระดับเขียว -> ระดับทองแดง -> ระดับเงิน -> ระดับทอง -> ระดับม่วง -> ระดับจักรพรรดิ -> ระดับศักดิ์สิทธิ์ -> ระดับนักบุญ -> ระดับเทพ -> ระดับพระเจ้า
ฉันเอามีดกับเกราะอกที่เพิ่งได้มาใส่ช่องเก็บของ ชักดาบขึ้นมาแล้วก็เตรียมจะออกจากที่นี่ เดินเลียบภูเขาเข้าไปในป่า เพื่อที่เวลาพวกของ’ฉีชูป้าหวาง’คืนชีพกลับมาแล้วจะตามหาตัวฉันไม่เจอ และจากการที่ที่นี้นั้นกว้างมาก
จึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะตามหาตัวฉันได้ และถึงแม้จะเพิ่มโอกาสหาเจอด้วยการแยกกันก็ยิ่งไม่ได้ เพราะว่าที่นี้นั้นมีมอนสเตอร์เลเวล 18-20 อยู่กระจัดกระจาย
จากการที่พวกนั้นโดนแย่งของที่ดรอปจากบอส แล้วก็เลเวลลดลงไป 1 หมอนี่คงอยากจะฆ่าฉันทุกทีที่สามารถทำได้เลยทีเดียวล่ะนะ หลังจากนี้ พูดไม่ทันขาดคำ หมอนี่ก็พูดออกมาโดยใช้ โข่งที่กระจายเสียงให้ได้ยินทั้งเซิฟเวอร์
ติ๊ง!!
ประกาศจากระบบ (พูดโดยผู้เล่นฉีชูป้าหวาง)
“เสี่ยวเหยาจื้อไจ้ วันนี้แกทำได้แสบมากเลยนะ!! นี่ไม่ใช่แค่การทำให้ฉันโกรธแกเฉยๆนะ แต่มันหมายถึงการประกาศเป็นศัตรูกับกิลด์ [ความโกรธแค้นของผู้กล้า] เลยนะ คอยดูให้ดี ฉันจะตามไปจัดการกับแกทุกที่ที่แกอยู่ แล้วจะทำให้แกสำนึกว่าสิ่งที่แกทำวันนี้นั้นมันผิด”
ระบบโข่งพูดทั้งเซิฟเวอร์นี้มันแพงมากเลยนะ ประมาณ 10,000 หยวนต่อครั้งเลย ไอหมอนี่มันรวยจริงๆแฮะ
ตอนนี้ฉันก็ถูกติดชื่อเป็นสีแดงเพราะฆ่าผู้เล่นล่ะนะ ฉันต้องแก้โดยการจัดการกับมอนสเตอร์ จัดการ 1 ตัว ลด 1 ดังนั้นตอนนี้ฉันต้องจัดการถึง 300 ตัวถึงจะกลับเป็นปกติ ซึ่งเรื่องนี้ก็ไม่มีปัญหาหรอกนะ เพราะฉันเองก็ต้องเก็บเลเวลโดยการฆ่ามอนสเตอร์อยู่แล้ว
แต่ก่อนที่ฉันจะไปล่ามอนสเตอร์ก็ได้ยินเสียงหยดน้ำ ซึ่งเป็นเสียงของการที่มีเพื่อนมากระซิบ ซึ่งเพื่อนคนเดียวในเกมที่ฉันมีตอนนี้ก็คือ สาวผู้งดงาม ย่วยชิงเฉี่ยนแห่งกิลด์ปรากนั่นเอง
“เสี่ยวเหยา~ นายไปทำอะไรให้กิลด์ [ความโกรธแค้นของผู้กล้า] เขาแค้นใจกันน่ะ?”
‘ชิงเฉี่ยน’ถามฉัน
ฉันคิดครู่นึงก่อนจะตอบไปว่า
“พวกเราทะเลาะกันนิดหน่อยตอนช่วงอยู่หมู่บ้านเริ่มต้นน่ะ แล้วตอนนี้เราก็มีปัญหานิดหน่อยแถวๆเมืองป้าหวางน่ะ”
“เลเวลของนายก็ไม่ได้ลดลงนะ นี่นายจัดการกับพวกนั้นลงได้หรอ?”
เธอถามต่อ
“อื้ม ฉันจัดการฮีลเลอร์ไปสองคน แล้วก็นักธนูอีกคน”
ชิงเฉี่ยนดูจะเซอร์ไพรซ์มาก
“ว้าว ยอดไปเลย นายเป็นฮีลเลอร์ แต่สามารถจัดการกับคนได้ถึงสามคนแบบนี้เลย นายใช้วิธีอะไรในการจัดการงั้นหรอ? ล่าสุดที่ฉันเห็นนายก็คือนายมีดาบอยู่ อย่าบอกนะว่านายใช้ดาบจัดการกับพวกเขา? ว่าแต่เป็นฮีลเลอร์จะพกดาบทำไมกันล่ะ?”
ฉันยิ้มเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับไปว่า
“อืม….ฉันเป็นพวกไม่ชอบทำอะไรตามชาวบ้านเขาน่ะ ก็เลยเล่นฮีลเลอร์สายบู๊อ่ะนะ แล้วฉันก็อัพค่า STR ทุกครั้งที่เลเวลอัพด้วย”
“เข้าใจแล้วล่ะ นายเล่นสายแปลกๆนี่เอง เอ่อ…ว่าแต่ตอนนี้นายมีสกิลปรุงยาเลเวลอะไรแล้วหรอ?”
“เลเวล 3 แล้วล่ะ กำลังเริ่มปรุงยาเลเวล 3 เลย”
“เยี่ยมไปเลย J ”
เธอส่งอีโมชั่นหน้ายิ้มมาด้วยแล้วก็พิมพ์มาต่อว่า
“ถ้างั้นก็ขอสั่งล่วงหน้าเลยนะว่าขอยาเลเวล 3 จำนวน 1000 ขวด ปรุงไหวไหม~?”
“อื้ม ไม่มีปัญหา 1000 ขวดใช่ไหม แต่ว่า น้ำยานี้นั้นฟื้นฟูได้ถึง 200 MP ซึ่งมากกว่าที่ NPC ขายอยู่ 50 MP ดังนั้นฉันขอพูดถึงราคาก่อนก็แล้วกันนะ ฉันจะขายเท่ากับ NPC ขายก็คือ 5 เหรียญเงินต่อขวด โอเคนะ ถ้าฉันปรุงเสร็จครบแล้วจะติดต่อไปอีกทีนะ”
“อื้อ ไม่มีปัญหา ฉันขอตัวก่อนนะ นายลุยต่อได้เลย แต่ว่านายระวังตัวด้วยนะ ถ้าตายตอนชื่อยังเป็นสีแดงอยู่ล่ะก็ ของในตัวดรอปเยอะกว่าชื่อปกติเลยนะ”
“ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนั้น เออ.. ฉันเพิ่งได้ของมาสองชิ้นน่ะ เธอสนใจรึเปล่า?”
“มีอะไรบ้างล่ะ?”
ฉันส่งรูปของที่ฉันเพิ่งได้มาไปให้กับ’ชิงเฉี่ยน’ ผ่านไปได้ซักพัก เธอก็เชิญให้ฉันคุยด้วยเสียง
“นี่ๆ ไปหาของระดับเขียวพวกนี้มาจากไหนกันหรอ?”
เธอถามฉันด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น
“ความลับทางธุรกิจ ถ้าฉันบอกไป ฉันก็ทำธุรกิจไม่ได้น่ะสิ เธอสนใจรึเปล่าล่ะ?”
ฉันตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม
“แน่นอนอยู่แล้วว่าฉันอยากได้ มีดเลเวล 20 ระดับเขียว นี่จะเป็นไอเทมระดับเขียวชิ้นแรกของฉันเลยล่ะ นายจะขายเท่าไรหรอ ขอราคาเพื่อนน้า~”
“อืม….”
ฉันเงียบไปครู่นึงเพื่อคิด
“มีดน่าจะแพงหน่อยนะ… เอางี้ ฉันคิด 5 เหรียญทองสำหรับมีด แล้วก็เกราะอก 2 เหรียญทอง รวมทั้งหมด 7 เหรียญทอง ไม่แพงเลยใช่ไหม?”
“อื้อ ตกลงราคานี้นะ ฉันเอา”
สายตาของเธอดูเป็นประกายตอนที่เธอตอบตกลง
“เข้าใจแล้ว หลังจากที่ฉันจัดการกับชื่อสีแดงเป็นปกติแล้ว ฉันค่อยเอาไอเทมไปให้เธอนะ”
“จ้า~”
‘ชิงเฉี่ยน’ตอบกลับมาด้วยรอยยิ้ม แล้วก็พูดต่อมาว่า
“เสี่ยวเหยา…. นายนี่เป็นคนดีจังเลยนะ…..”
“ขอบคุณนะ เธอเองก็เป็นคนดีเช่นกัน…”
“อื้อ พวกเราเป็นคนดีเหมือนกันล่ะนะ……”
“……”
ฉันคิดว่า ฉันเองน่าจะเลวนิดๆนะ…..
แต่ฉันก็ไม่ได้พูดประโยคนี้ออกไป
ที่มา:
ตอนที่แล้ว
ตอนต่อไป