ตอนที่แล้วตอนต่อไปฉันหันกลับไปก็พบกับ’เฟิงย่วย’ที่ทำสีหน้าเย็นชา ก่อนที่ฉันจะตายฉันได้ยินเธอพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า
“นี่คือผลของการที่นายไปท้าทาย ฉีชูป้าหวาง”
แว้บ! ฉันโผล่มาในร่างวิญญาณใกล้ๆกับสุสาน อยู่ใกล้ๆกับ NPC พลธนู ซึ่งการที่จะกลับไปนั้นใช้เวลาราวๆ 10 นาที ให้ตายสิ การที่ฉันไปช่วย’เฟิงย่วย’ โดยการฆ่าพลปืนนั้น ทำให้ชื่อของฉันกลายเป็นสีแดง และเมื่อฉันตายในขณะที่ชื่อฉันเป็นสีแดง ทำให้เลเวลฉันลดจาก 27 เหลือ 25 เลยทีเดียว ฉันเปิดหน้าต่างไอเทมมาดูว่าดรอปอะไรลงไปบ้าง
ก็พบว่าฉันดรอปชุดกับเกราะขาระดับขาวไป โชคดีที่ไม่ได้ดรอปหอกไป นอกจากนั้นยังดรอปพวกไอเทมทั่วๆไปอีก ให้ตายสิ ตายตอนชื่อแดงนี่มันเสียหายหนักจริงๆเลย ฉันกำหมัดแน่น อืม ‘เฟิงย่วย’นั้นเป็นพวกของ’หลิวอิง’สินะ มันวางแผนล่อฉันได้ดีมากเลยทีเดียว ไม่เลวเลย ไม่เลว…..
หลังจากที่ระงับความโกรธได้แล้ว ฉันก็ยิ้มก่อนจะวิ่งกลับไปที่แผนที่ [Black Blood Cave] ขณะที่กำลังวิ่งอยู่ ฉันก็เปิดหน้าจอสัตว์เลี้ยงขึ้นมา เมื่อฉันเห็นแล้ว อารมณ์ของฉันก็พลิกหน้ามือเป็นหลังมือเลย เพราะว่าผนึกที่สามนั้น สามารถจับเจ้าโครงกระดูกไฟได้สำเร็จนั่นเอง!! ฉันเปิดค่าสถานะของเจ้าโครงกระดูกขึ้นมาดู และนั่นทำให้ฉันรู้สึกดีใจขึ้นมากว่าเดิมอีก
[Fire Skeleton] เลเวล：1
พลังโจมตี：4
พลังป้องกัน：3.5
HP：4.5
ความเร็ว：2.5
พลังเวทย์：1.5
ค่าพรสวรรค์：100% …… 100%!!!
นี่มันน่าจะเป็นตัวแรกของเซิร์ฟเวอร์เลยละมั้งที่มีค่าพรสวรรค์ 100% เนี่ย เจ้าเนี่ยตอนนี้เทียบกับสัตว์เลี้ยงที่ฉันขายๆไปก่อนหน้านี้ ความสามารถของมันคนละเรื่องเลยทีเดียว เยี่ยมๆ ถึงแม้ครั้งนี้ฉันจะทำภารกิจไม่สำเร็จก็ไม่เป็นไร เพราะเจ้านี่น่าจะขายได้อย่างน้อย 100 ทองเลยทีเดียวเชียวแหละ
ในที่สุดฉันก็กลับมาถึงชั้นที่ 3 ฉันก็เห็นพวกของ’ฉีชูป้า’หวางกำลังจับกลุ่มกันสู้กับพวกโครงกระดูก และดูแล้วน่าจะกำลังมุ่งหน้าไปที่ชั้นที่ 4 ส่วนศพของฉันนั้นก็อยู่ระหว่างพวกนั้นพอดี ข้อความจากระบบขึ้นมาถามฉันว่า ต้องการคืนชีพรึเปล่า แต่แน่นอนว่าฉันกดตอบไปว่า ไม่
เพราะว่าถ้าคืนชีพมาตอนนี้ มีหวังตายในพริบตาแน่ๆ เฟิงย่วยหันมามองศพฉันก่อนจะขมวดคิ้วแล้วพูดว่า
“เซียวเหยาจื้อไจ้น่าจะแค้นฉันมากเลยล่ะ”
ผู้ไล่ตามสายลมหันมาหันมาก่อนจะพูดว่า
“ไม่ต้องคิดมากหรอก เพราะเจ้านี่ตั้งแต่ที่มันเล่นเกมก็คอยปั่นหัว [ความโกรธแค้นของผู้กล้า] มาโดยตลอด หึ สมควรตายแล้วล่ะ”
‘เฟิงย่วย’พูดต่ออีกว่า
“เซียวเหยาจื้อไจ้นี่….ใช่คนเดียวกับหลี่เซียวเหยาที่ตอนนี้เรียนอยู่ ม.หลิวหัว ปี 1 รึเปล่า?”
“ใช่แล้วล่ะ หลี่เซียวเหยา ปี 1 แผนกภาษาจีน”
สีหน้าของ’เฟิงย่วย’ยิ่งเป็นกังวลมากขึ้นไปกว่าเดิม ‘หลิวอิง’เดินมาโอบไหล่ของเธอก่อนจะพูดว่า
“ซูย่วย จะกังวลอะไรไปล่ะ เธอเป็นแฟนฉันไม่ใช่หรอ จะไปห่วงมันทำไม หรือว่า….เธอตกหลุมรักหมอนั่นแล้ว?”
‘เฟิงย่วย’อ้าปากเหมือนจะพูดอะไรออกมา แต่ก็ไม่ได้พูด ก่อนจะเอามือตบไปที่อกของ’หลิวอิง’ แล้วพูดว่า
“พูดเรื่องอะไรน่ะ? ตกหลุมรักหลี่เซียวเหยาหรอ? บ้าไปแล้ว ถึงแม้ว่าหมอนั่นจะหล่อก็จริง แต่ฉันไม่ชอบคนอ่อนแอหรอกนะ นี่นายไม่รู้จริงๆหรอว่าฉันชอบคนแบบไหนกันแน่น่ะ?”
‘หลิวอิง’หัวเราะก่อนจะก้มลงจูบเฟิงย่วย
“เอาล่ะ หลังจากที่เราจบเรื่องที่นี่แล้ว จะจัดหนักเลยนะ ฮะฮะฮ่า!!”
‘เฟิงย่วย’ที่อยู่ในอ้อมแขนของ’หลิวอิง’ก็หน้าแดงขึ้นมาเลยทีเดียว เจ้าหมูพูดว่า
“ อะแฮ่ม!! หัวหน้าครับ พวกเราต้องรีบจัดการกับมอนสเตอร์นะครับ แล้วก็รีบลงไปที่ชั้น 4 เพราะผมรู้สึกว่าตอนนี้หลี่เซียวเหยาน่าจะมาถึงที่นี่ในร่างวิญญาณแล้วนะครับ แล้วหัวหน้ายังจะไปยั่วโมโหเขาด้วยการแสดงท่าทางแบบนี้เนี่ยนะครับ?”
‘หลิวอิง’ทำสีหน้ากวนเท้า ก่อนจะตะโกนขึ้นมาว่า
“หลี่เสียวเหยา แกดูอยู่รึเปล่า? ฟังไว้ให้ดีนะ ผู้หญิงคนนี้เป็นของฉัน แกคิดหรอว่าทำตัวเป็นฮีโร่มาช่วยเธอแล้วจะได้เธองั้นหรอ ไม่มีทาง เข้าใจไหม?”
ฉันกำหมัดแน่น หึๆๆ ตอนนี้เราต้องทนก่อน สุภาพบุรุษนั้น จะแก้แค้นทั้งที รอ 10 ปีก็ได้ ผ่านไปครึ่งชั่วโมง พวกโครงกระดูกก็ตายกันเกลี้ยง ของระดับเขียวก็ดรอปเป็นจำนวนมากพอตัว ทำให้พวกกลุ่มของ’ฉีชูป้าหวาง’ฮึกเหิมมากขึ้น ก่อนที่กลุ่มของพวกเขาจะลงไปที่ชั้น 4 ‘ฉีชูป้าหวาง’ก็หันมามองที่ศพของฉัน ก่อนจะสั่งการว่า
“พวกแกสามคน เฝ้าศพของหมอนี่ไว้ ที่เหลือตามฉันมา บอสน่าจะอยู่ที่ชั้นล่างนี้แน่ๆ ดังนั้นพวกแกสามคน ห้ามปล่อยให้หมอนี่มาป่วนเด็ดขาด เข้าใจไหม?”
“ครับ หัวหน้า!”
คนที่เฝ้าศพฉันก็มี อัศวิน 1 พลปืนอีก 2 แน่นอนว่าฉันก็ยังไม่คืนชีพ และเลือกที่จะตามหมอนั่นลงไปที่ชั้น 4 ที่ชั้นนี้นั้นมีพวก ซอมบี้เลเวล 33 อยู่เต็มไปหมด แต่หลิวอิงนั้นพาคนมา 40 กว่าคน และทุกคนนั้นก็เลเวลเกิน 20 และเปลี่ยนคลาสกันหมดแล้ว ดังนั้นพวกซอมบี้นั้นก็ไม่เป็นปัญหาสำหรับเขา
ฉันยืนอยู่ที่ด้านหน้าทางเข้าชั้น 4 และมองไปที่ด้านหลังฝูงซอมบี้ ฉันก็เห็นกับเงาสีเทาๆกำลังนั่งอยู่ เงานั้นถือไม้เท้าอยู่ ผมยุ่ง แล้วหน้าตาของเขาก็ดำเมี่ยม ดูให้เป็นคนก็ไม่ใช่ ผีก็ไม่เชิง น่าขนลุกมาก และด้านบนของเขาก็ชื่อว่า
[จอมเวทย์ปี่เก้อ] (บอสระดับทอง) เลเวล：35
คำอธิบาย : จอมเวทย์ปี่เก้อ เคยเป็นนักเวทย์ของเมืองป้าฮวง มีเชื้อสายราชวงศ์ ตอนเขายังเด็ก เขาได้เดินทางไปทั่ว 7 ราชอาณาจักร และได้รับการยกย่องมากมาย แต่วันหนึ่งเขาก็ได้ทำสัญญากำมนต์ดำ ทำให้เขาตกอยู่ในความมืด ผ่านไปไม่นาน เขาก็ได้ผลิต น้ำยาแห่งความตายขึ้นมา และท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ถูกหมายหัวโดยอาณาจักรเทียนหลิง
นี่มัน บอสระดับทองเลเวล 35 ดังนั้นเจ้านี่ก็มีโอกาสที่จะดรอปของสวมใส่ระดับทอง ซึ่งตอนนี้ในเกมนี้ยังไม่มีของระดับทองดรอปมาเลยซักชิ้น จริงๆแล้ว ระดับเงินก็ยังไม่มี ระดับสูงสุดในเซิร์ฟเวอร์ตอนนี้ก็คือระดับทองแดง ดังนั้น กิลด์ใหญ่ๆตอนนี้นนั้นก็กำลังล่าบอสระดับเงินและทองเพื่อที่จะได้ของสวมใส่ดีๆ
ดังนั้นเจ้านี่ก็เป็นเป้าหมายที่ไม่เลวเลยสำหรับกิลด์ [ความโกรธแค้นของผู้กล้า] แล้วถ้าเจ้านี่ดรอปของระดับทองขึ้นมาแล้ว คงสุดยอดไปเลยทีเดียว แต่น่าเสียดายที่มาคนเดียว คง 1-1 กับเจ้านี่ไม่ไหว แต่จะปล่อยให้เจ้าบ้าพวกนี้จัดการมันก็ไม่ดี แล้วเจ้าปี่เก้อนี่ก็ยังมีน้ำยาที่เป็นของเควสที่ฉันต้องการอยู่พอดี
‘หลิวอิง’ก็เห็นบอสเช่นกัน สีหน้าของเขาดูตื่นเต้น เขาตะโกนขึ้นมาหลังจากที่ฆ่าซอมบี้ตายไปว่า
“เยี่ยม!! บอสอยู่นั่นไงพวกเรา แถมยังระดับทองอีกด้วย หลี่เซียวเหยาพาเรามาในที่ๆเจ๋งไปเลยนี่นา”
เจ้าหมูขมวดคิ้ว
“หัวหน้า อย่าเพิ่งรีบดีใจไปเลยครับ….”
ในขณะเจ้าหมูยังพึมพำๆอยู่ อัศวินคนหนึ่งก็ตายด้วยน้ำมือของซอมบี้ ฉันเลยเอะใจขึ้นมาได้ว่า ตอนนี้ฉันอยู่ในร่างวิญญาณ คนเลยไม่เห็นฉัน แต่ถ้ามีคนตายขึ้นมาแล้วกำลังจะกลับมาคืนชีพนี่ต้องเห็นฉันแน่ๆ ดังนั้นเจ้าพวกนั้นต้องสั่งให้ อัศวินนี่มามองดูฉันแน่ๆ แย่จริงๆ….
เอาล่ะ ฉันตัดสินใจออกจากเกมก่อน ถึงแม้ว่าพวกแกจะวางแผนมาดี แต่ฉันเองก็มีแผนเช่นกัน เอาล่ะ มาวัดกึ๋นกันหน่อย ฉันถอดหมวกเกม ก่อนจะไปชงกาแฟมานั่งจิบบนเตียง พลางมองท้องฟ้าที่แสนจะสวยงาม เตียงอีกฝั่ง เจ้าแว่นเองก็ถอดหมวกเหมือนกัน หมอนั่นมองมาที่ฉันด้วยสีหน้าแตกตื่น
“หลี่เอ้ย ทุกคนกำลังเก็บเลเวลกันอย่างบ้าคลั่งอยู่นะ ทำไมนายถึงมานั่งจิบกาแฟอย่างสบายใจกันได้ล่ะ?”
ฉันยิ้ม
“น่า แค่พักนิดหน่อยน่า เดี๋ยวก็กลับเข้าไปเล่นต่อทั้งคืนแหละน่า ค่อยไปนอนในคาบเอาพรุ่งนี้”
เจ้าแว่นยิ้ม
“คิดเหมือนกับฉันเด๊ะเลย!”
หลังจากรอเวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง ฉันก็กลับเข้าเกม
แว้บ!
ฉันยังโผล่มาในร่างวิญญาณที่เดิมเช่นเดิม เจ้าอัศวินที่ตายไปนั้นตอนนี้ก็คืนชีพขึ้นมาแล้ว แน่นอนอยู่แล้ว หมอนั่นคงไม่รอฉันถึงครึ่งชั่วโมงหรอก แล้วต่อให้พวกนั้นมีคนมากก็จริง แต่ไม่สามารถทิ้งคนไว้ได้นานหรอก เพราะสู้กับบอสระดับทองเลเวล 35 เลยนะ
เพราะถ้าประมาทแล้ว เจ้า’ปี่เก้อ’นี่เก็บเรียบหมดแน่ๆ หลังจากที่รอมากว่า 4 ชั่วโมง ตอนนี้ก็ใกล้เช้าแล้ว พวก’หลิวอิง’เพิ่งจะจัดการกับซอมบี้หมด แล้วเพิ่งจะเริ่มสู้กับบอส
“พวกแกระวังตัวไว้ให้ดี ให้พระเข้าไปโจมตีก่อนเพื่อล่อให้บอสมาโจมตี ฮีลเลอร์คอยฮีลพระนะ แล้วจากนั้นพวกเราก็ค่อยเข้าไปโจมตี พวกยิงไกลก็เล็งให้ดีๆ อย่าให้โดนพวกเดียวกันนะ”
หลังจากที่’หลิวอิง’สั่งแล้ว พระเลเวล 27 ก็เข้าไปจู่โจมบอส เจ้าหมอนี่เหมาะจะเล่นพระจริงๆ เพราะหมอนี่หัวโล้น แต่ชุดนั้นไม่ใช่ ชุดของเขาเป็นเกราะเหล็กเต็มสูบเลย หมอนั่นก่อนจะจู่โจมบอสก็บ่นพึมพำอะไรซักอย่าง
ก่อนจะอ้าแขน มีแสงสีทองออกมาจากตัวเขา ซึ่งนี่ก็คือสกิลคลาส 2 ของสายอาชีพพระ สกิล [Lower your Sword Lv3] สกิลนี้จะช่วยลดพลังโจมตีของศัตรูถึง 3% เลยทีเดียว และสกิลนี้จะช่วยล่อให้บอสมาสนใจผู้ใช้สกิลนี้ด้วย
“เคี้ยๆๆ…”
เจ้าบอสหัวเราะด้วยเสียงที่น่าเกลียดก่อนจะลุกขึ้นยืน ออร่าพลังเวทย์ แผ่ออกมาจากตัวเขา เขาพูดขึ้นมาหลังจากหยิบคทาของเขาว่า
“เจ้ามดตัวน้อยตัวนิดนี่คงจะมาตามคำสังของเมืองป้าฮวงสินะ? เข้ามาเลย ประตูนรกกำลังรอพวกแกทุกคนอยู่ เคี้ยๆๆๆ”
บอสยิงพลังเวทย์ออกมาใส่พระเต็มๆ 591! พวกของฉีชูป้าหวางถึงกลับอ้าปากค้างต่อความเสียหายที่บอสทำต่อพระ ฉีชูป้าหวางที่เห็นลูกทีมเป็นแบบนั้นก็รีบตะโกนสั่งการว่า
“รีบฮีลหมอนั่นเร็ว แล้วก็พวกเราทุกคน บุกได้!!!”
ที่มา: