I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Zhan Long ตอนที่ 38 แน่จริงหลังเลิกเรียนมาเจอกันที่ประตูหลัง

| Zhan Long | 1559 | 2336 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

ณ เวลา 7 โมงครึ่ง

ฉันกำลังรอว่านเอ๋อกับเฉิงย่วยอยู่ด้านล่างหอพักหญิง แน่นอนว่าวันนี้ฉันไม่ได้นอนเลย ทำให้ร่างกายของฉันนั้นเพลียมาก ฉันหยิบหนังสือเรียนมาด้วย แต่ไม่รู้ว่าตรงตามคาบเรียนรึเปล่านะ เพราะยังไงๆก็ไม่ได้ตั้งใจจะเรียนอยู่แล้ว ตั้งใจจะนอน รอไม่กี่นาที ทั้งสองคนก็ลงมาถึง

‘ว่านเอ๋อ’เองก็ถือหนังสือมาด้วยเช่นกัน เธอสวมแจ๊กเก็ตสีขาวกับกระโปรงสั้นสีชมพู เรียวขาขาวๆของเธอนั้นทำให้ฉันตาสว่างทันที

“ว่าไง?”

‘ว่านเอ๋อ’เดินมายิ้มให้ฉันก่อนจะพูดว่า

“นี่ตานายแดงไปหมดแล้ว เมื่อคืนไม่ได้นอนเลยสินะ เก็บเลเวลอยุ่หรอ?”

ฉันพยักหน้า

“ครับ คุณหนูเองก็ตาแดงเหมือนกันนะครับ ตอนนี้เลเวลเท่าไรแล้วหรอครับ?”

‘ว่านเอ๋อ’ตอบด้วยน้ำเสียงอวดเก่งว่า

“31 แล้วล่ะ โหดไหมๆ”

“อืม โหดมาก…”

ก่อนที่ฉันจะออกจากเกม ฉันก็ไปดูอันดับของเมืองป้าฮวง ซึ่งที่ 1 นั้นคือ ‘นักรบแหยนเจ่า’ เลเวล 29 อืม ไม่ว่าพวกเขาจะพยายามเก็บเลเวลยังไง ก็สู้’ว่านเอ๋อ’ไม่ได้อยู่ดีสินะ แถมสายอาชีพเดียวกันอย่าง ‘ชิงเฉี่ยน’ กับ ‘เว่ยเหลียง’ก็เลเวลแค่ 27 เท่านั้นเอง

“รีบเข้าห้องเรียนเถอะ จะได้ไปนอน…”

“อืม…”

พวกเราเดินเข้าห้อง ครั้งนี้ไม่ได้นั่งข้างหน้า แต่เลือกนั่งตรงกลางๆ ฉันหลับไปยาวจนได้ยินเสียงกระดิ่ง ฉันเงยหน้าขึ้นมาถามด้วยน้ำเสียงงัวเงียว่า

“ถึงเวลาพักเที่ยงแล้วหรอ?”

ว่านเอ๋อตอบกับมาว่า

“ยัง เพิ่งจบคาบแรก”

“อืม งั้นนอนต่อ…”

“อืม”

ฉันตื่นขึ้นมาอีกทีหลังคาบที่สามจบ ยืดเส้นยืดสายนิดหน่อย อา…รู้สึกดีขึ้นแล้วล่ะนะ ในขณะเดียวกัน ข้างนอกก็มีเสียงดังเอะอะโวยวายมาก

“เกิดอะไรขึ้นหรอ”

ว่านเอ๋อถาม

“ไม่รู้เหมือนกัน มีคนดังมามั้ง?”

“ใครกันล่ะ…”

ไม่ทันที่’ว่านเอ๋อ’จะพูดจบ ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา เธอสวยมาก หุ่นก็ดี น่าจะเป็นที่ต้องตาของพวกผู้ชายเลยล่ะ ฉันมองไปที่เธอ ไม่ใช่เพราะว่าสวยนะ แต่เพราะว่าเธอดูคุ้นตามาก….

“ใครวะ?”

พวกผู้ชายที่อยู่ด้านหลังฉันคุยกัน หนุ่มแว่นพูดขึ้นมาว่า

“ซูย่วย นักเรียนปีสอง เรียนอยู่คณะบริหารธุรกิจ และเธอเองก็สวยติดอันดับสาวสวย 10 คนในมหาลัยหลิวหัวนี้ด้วยนะ เธออยู่ลำดับที่ 9 น่ะ”

รู้สึกใจไม่ดีเลยแฮะ! ซูย่วยเดินตรงเข้ามาหาฉันโดยไม่รีรออะไร ก่อนจะพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า

“นาย….นายคือเซียวเหยาจื้อไจ้สินะ?”

ฉันสูดลมหายใจ

“ถ้าใช่แล้วไง?”

ซูย่วยหัวเราะ

“หึๆ กล้าดีจริงๆเลยนะ”

ด้านหลังเธอก็มีพวกผู้ชายเดินตามเข้ามา 1 ในนั้นก็คือหลิวอิง ชายผู้ที่เจ้าชู้ที่สุดในมหาลัยนี้ หลิวอิงเดินเข้ามาโอบไหล่ของซูย่วย ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้ม จากนั้นมองหน้าฉันแล้วหัวเราะ

“หลี่เซียวเหยา เป็นยังไงบ้าง การที่ได้นอนตายในถ้ำน่ะ สนุกไหม?”

“ก็ไม่เลวนะ”

ทันใดนั้นหน้าตาของหมอนั่นก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าโกรธ

“ไอห่าเอ้ย บอกไว้เลยนะ ซูย่วยน่ะเป็นของฉัน อย่าคิดจะมาแตะต้องเธอเด็ดขาด เข้าใจไหม?”

ฉันถูปากของตัวเองก็จะพูดว่า

“หลิวอิง ฉันเคยพูดตอนไหนรึเปล่าว่า ฉันอยากจะคบกับซูย่วย? ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่สเปคของฉันหรอกนะ ไม่ต้องมาพูดอ้อมค้อมอยู่ ว่ามาตรงๆเลยว่ามีปัญหาอะไร?”

หลิวอิงทำสีหน้าบิดเบี้ยวราวกับผ้ายับ เขาเอานี้ชิ้วหน้าฉัน ก่อนจะพูดว่า

“ได้ ให้พูดตรงๆเลยก็คือ แกอย่าบังอาจมาเสนอหน้าให้ฉันเห็นอีกเป็นอันขาด ซูย่วยน่ะเป็นของฉัน แล้วฉันก็ไม่ต้องการให้เธอนั้นหายใจร่วมกันในห้องเดียวกับนายด้วย เข้าใจไหม?”

“…”

พวกนักเรียนคนอื่นๆนั้นเงียบ พวกเขาคงคิดว่าฉันกำลังคบชู้กับซูย่วยสินะ นายแว่นเองก็เป็นงั้น หมอนั่นพูดว่า

“หลี่เอ้ย นี่นายเห่าเครื่องบินแล้วหรอเนี่ย?”

“……”

ว่านเอ๋อที่นั่งอยู่ข้างๆฉันลุกขึ้นมาตอนไหนก็ไม่รู้ เธอดึงแขนของฉันลงก่อนจะเอาหน้าวางบนไหล่ของฉัน เธอยิ้มให้หลิวอิงก่อนจะพูดว่า

“เอ๊ะ? นี่เขาดีไม่พอที่จะคบกับซูย่วยอย่างงั้นหรอ? ฉันไม่คิดแบบนั้นนะ ฉันคิดว่าหลี่เซียวเหยาเป็นคนดีจะตายไป…..”

หลังจากที่เธอพูดจบเธอก็กระซิบข้างหูฉันว่า

“ตามน้ำไปนะ”

ฉันเข้าใจสถานการณ์แล้วจึงโอบไหล่เธอพร้อมกับมองหน้ากวนๆใส่หลิวอิง อา ช่างเป็นสัมผัสที่นุ่มจริงๆ

“แก!”

‘หลิวอิง’ถึงกับหน้าเสียบวกหัวร้อน เพราะหมอนี่ตั้งใจมายั่วฉัน แต่ไม่คิดว่า’ว่านเอ๋อ’จะช่วยฉัน อืม ‘ซูย่วย’สวยก็จริงนะ แต่ถ้าเทียบกับ’ว่านเอ๋อ’แล้ว คนละเรื่องเลย

“แก ฝากไว้ก่อนเถอะ หลี่เซียวเหยา!”

หลิวอิงชี้หน้าฉันแล้วพูดว่า

“แน่จริงหลังเลิกเรียนมาเจอกันที่ประตูหลัง”

หลังจากที่หมอนั่นพูดจบ ก็เดินออกไปจากห้องทันที ฉันพูดลอยๆขึ้นมาว่า

“แน่จริงหลังเลิกเรียนมาเจอกันที่ประตูหลังงั้นรึ”

ประโยคนี้ทำให้ฉันนึกถึงตอนที่กำลังเรียนอยู่ชั้น ม.ต้นเลยนะเนี่ย อา…. คิดถึงช่วงนั้นจัง ‘หลินว่านเอ๋อ’มองหน้าฉันก่อนจะพูดว่า

“นี่นายไม่คิดจะปล่อยแล้วใช่ไหม?”

“อุ้ฟ…”

‘ว่านเอ๋อ’กลับลงไปนั่งก่อนจะชี้นิ้วขึ้นฟ้าแล้วยิ้มก่อนจะพูดว่า

“นายติดหนี้ฉันนะวันนี้ จำไว้ด้วยล่ะ”

ฉันนั่งลง

“อืม จะตอบแทนอย่างดีเลยล่ะ”

‘เฉิงย่วย’มองมาที่ฉันกับ’ว่านเอ๋อ’ เธอยิ้มแล้วพูดว่า

“ว่านเอ๋อ เธอกล้ามาเลยนะ ปกป้องคนอ่อนแอที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เนี่ย”

‘ว่านเอ๋อ’ยิ่มก่อนจะพูดว่า

“ย่วย อย่าพูดแบบนั้นน่า”

‘เฉิงย่วย’หัวเราะก่อนจะถามฉันว่า

“เซียวเหยา หลิวอิงบอกให้นายไปเจอกันที่ประตูหลัง นายจะไปรึเปล่า? ฉันว่าคนอื่นๆเขาสนใจเรื่องนี้กันอยู่นะ”

ฉันตอบไปว่า

“จะไปทำไมล่ะ ต่อให้ไปสู้กับหมอนั่นก็เสียเวลาเปล่า กากจะตาย วันๆกินแต่เบียร์กินแต่ไวน์ มีแรงต่อยฉันไหมก็ไม่รู้ ไม่ไปหรอก เสียเวลา”

“อื้อ ว่าแต่ทำไมหลิวอิงถึงเกลียดนายงั้นหรอ? รู้สึกว่าเขาเองก็มีกิลด์เป็นของตัวเองแล้วนะ ชื่อในเกมของเขาก็คือ ฉีชูป้าหวางสินะ ถ้าจำไม่ผิด”

“อ๋อ เมื่อวานฉันสู้กับเขานิดหน่อยน่ะ…”

“อ๋อ เข้าใจละ…”

‘เฉิงย่วย’กลับไปเล่นมือถือต่อ เธอทำสีหน้าตกใจก่อนจะสะกิดว่านเอ๋อแล้วพูดว่า

“ว่านเอ๋อ ดูนี่สิ มีของระดับทองชิ้นแรกดรอปแล้วอ่ะ เป็นอาวุธด้วย ชื่อว่า [Jade City Sword] โห อยากรู้จังเลยนะว่าใครได้ไป ชื่อมี 4 พยางค์ สินะ อืม….ใครกันนะ…..”

‘ว่านเอ๋อ’ยิ้ม

“จะไปรู้ได้ยังไงกันล่ะ ชื่อของฉันเองก็มีแค่สองตัว เอ…หรือว่าจะเป็น นักรบแหยนเจ่า? สี่พยางค์พอดี”

“ไม่ใช่หรอก…”

เฉิงย่วยปฏิเสธทันที

“เพราะว่ากิลด์ปรากนั้นตกต่ำลงมาสองปีแล้ว และแหยนเจ่าก็พยายามทุกวิถีทางเพื่อที่จะให้กิลด์กลับมารุ่งเรืองอีกครั้ง ดังนั้นถ้าเขาได้ไปแล้ว จะต้องเปิดเผยชื่ออยู่แล้ว ไม่ปิดบังหรอก ดูสิ ตอนที่เขาได้ของระดับทองแดงเป็นคนแรก เขายังโชว์ชื่อของเขาเลย”

‘ว่านเอ๋อ’ได้ยินแบบนั้นจึงหันหน้ามามองฉัน แล้วก้หัวเราะ ฉันเห็นแบบนั้นก็เลยถามไปว่า

“เฮ้ มองหน้าผมแล้วหัวเราะทำไมน่ะ?”

‘ว่านเอ๋อ’ที่ยังขำไม่หายตอบกลับมาว่า

“ฉันแค่คิดว่า นายรึเปล่านะที่เป็นคนได้ เพราะชื่อนายเองก็มี 4 พยางค์นี่นา”

“ไว้เดี๋ยว ฉันจะโชว์ให้ดูเอง แล้วคุณหนูจะตกใจ”

‘ว่านเอ๋อ’เอียงคอก่อนจะพูดว่า

“อื้อๆ อยากรู้จังเลยนะว่านายจะใช้วิธีไหนในการหา [Jade City Sword] มาเซอร์ไพร์ซฉันนะ”

“…”

ติ๊ง! ฉันได้รับข้อความจากระบบบอกว่าเงิน 100 ทองที่ฉันวางขายไปนั้นมีคนซื้อแล้ว

เอาล่ะ ตอนนี้ฉันก็มีเงินอยู่ในบัญชีทั้งหมด 15000 หยวนแล้วสินะ หลังจากที่ทานข้าวแล้วแยกทางกับทั้งสองสาวแล้ว ฉันก็โทรศัพท์หา ‘ซ่งหาน’ ทันที

“ว่าไง พี่เซียวเหยา? มีอะไรหรอ?”

“อืม มีๆ นี่ นายรู้ไหมว่าหมวกเกม [Destiny] ล๊อตที่สองจะขายวันไหน?”

“น่าจะอาทิตย์หน้านะ ทำไมหรอ?”

“มาหาฉันที่มหาลัยหลิวหัวสิ มีอะไรจะให้”

“เข้าใจแล้ว จะไปถึงใน 20 นาที!”

“อืม!”

ผ่านไป 20 นาที ‘ซ่งหาน’ก็มาถึง เขายิ้มให้ฉันก่อนจะพูดว่า

“มีอะไรหรอครับ พี่เซียวเหยา?”

ฉันเอาถุงยื่นให้กับเขาก่อนจะพูดว่า

“ในนี้มีอยู่ 15000 หยวน นายเองก็มีอยู่ 5000 สินะ เอาไปซื้อหมวกซะ เข้าใจไหม”

“15000 หยวน!?”

ซ่งหานทำหน้าตื่นเต้นก่อนจะพูดว่า

“ทั้งหมดนี้จะซื้อหมวกได้สองใบ เป็นของผม 1 แล้วเหล่าเคอีก 1 เท่านี้ก็จะเหลือเพียงแค่ของหูหลี(หมาป่า)อีกแค่คนเดียวเท่านั้น ตอนนี้ เรื่องการคืนชีพสตูดิโอ Zhan Long (พิชิตมังกร) ของเราก็มีความหวังแล้วสินะ”

ฉันพยักหน้า

“อืม ถ้าหมวกวางขายแล้วก็ไปซื้อเลยนะ แล้วก็พาเหล่าเค กับ หูหลีไปเก็บเลเวลซะ เพราะถ้าช้าแล้วการคืนชีพของสตูดิโอเราจะยากขึ้นทีเดียว”

“ครับ!”

หลังจากที่ซ่งหานไปแล้ว ฉันก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมา เอาล่ะนะ ตอนนี้ภารกิจของฉันก็ผ่านไปครึ่งทางแล้ว

ตอนนี้ฉันก็ต้องเก็บเงินไปเรื่อยๆ เพื่อที่จะสร้างสตูดิโอ Zhan Long กลับมาอีกครั้ง

ที่มา:

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments