ตอนที่แล้วตอนต่อไปฉันนั่งจิบน้ำอยู่ที่ริมหน้าต่างของหอพัก เอาล่ะ ตอนนี้ก็ถึงเวลากลับเข้าเกมแล้วล่ะนะ
แว้บ! ฉันโผล่มาที่ [หอสำนึกผิด] (คุก)
ฉันเปิดเช็คว่าไอเทมของฉันยังอยู่ครบไหม แล้วก็รู้สึกโล่งใจที่ [Jade City Sword] กับ [Fire Skeleton] นั้นยังอยู่ในช่องเก็บของ อืม….คุ้มค่าต่อการอดนอนของฉันแล้วล่ะนะ แถมวันนี้’หลิวอิง’กับ’ซูย่วย’ก็มาหาฉันถึงห้องเรียนเลย
ดังนั้นพวกเขาก็น่าจะโกรธฉันมากๆเลยทีเดียวล่ะนะ หมอนั่นเองก็คงคิดไม่ถึงล่ะนะว่าฉันจะมีความอดทนรอถึง 5 ชั่วโมงล่ะนะ แน่นอนอยู่แล้วล่ะนะ ถ้าวัดกันจริงๆ รอเป็นวันก็รอได้ มาดูเวลาแล้วก็ยังเหลือเวลาที่ต้องอยู่อีก 1 ชั่วโมงกับอีก 14 นาที ดังนั้นระหว่างนี้ก็ฝึกคัสตอมคอมโบก็แล้วกัน ผ่านไป 1 ชั่วโมงกว่าๆ ไวเหมือนโกหก ในที่สุดชื่อของฉันก็กลับมาเป็นสีขาว
อืม แต่ว่าฉันไม่มีใบวาร์ปกลับแล้วตอนนี้ ช่วยไม่ได้ ไปส่งเควสก่อนก็แล้วกัน แล้วค่อยกลับเมือง โชคดีที่หอคอยนี้อยู่ไม่ไกลจากเมืองป้าฮวงมาก ใช้เวลาแค่ 20 นาทีก็ถึงแล้วล่ะนะ
20 นาทีต่อมา ตอนนี้ฉันก็มาถึงตลาดแล้ว ฉันดูเลเวลของตัวเองตอนนี้ เลเวลของฉันตอนนี้คือ 26 ดังนั้นจึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องไปรีบเก็บเลเวล ขายของก่อนดีกว่า หลังจากที่ฉันตั้งร้านขายของแล้ว
ฉันก็เรียกโครงกระดูกไฟของฉันขึ้นมา ทำให้ผู้คนในตลาดนั้นหันมามองกัน
ฉันจึงตะโกนไปว่า
“[Fire Skeleton] ค่าพรสวรรค์ 100% เป็นสัตว์เลี้ยงประเภท ถึกและแรง เหมาะแก่การใช้งานเป็นอย่างมาก รีบเข้ามาดูมาเลือกซื้อของอื่นๆได้เช่นกันนะครับ”
หลังจากสิ้นเสียงตะโกน กลุ่มผู้เล่นจำนวนมากรีบมาดูเจ้าโครงกระดูกไฟทันที เพราะว่าค่าพรสวรรค์ 100% นั้นหายากมาก เพราะการที่จะได้การ์ดนั้นว่ายากแล้ว การจะเจอมอนสเตอร์เลเวล 1 นั้นยากกว่า และการจับได้ก็ยากสุดๆ
ดังนั้นแล้ว การที่จับได้ค่าพรสวรรค์ 100% มานั้นทำให้ผู้คนสนใจเป็นอย่างมากจนถึงกับยอมใช้ใบวาร์บกลับเมืองเพื่อมาดูเลยก็มี
ติ๊ก! ‘ย่วยชิงเฉี่ยน’ส่งข้อความมาหาฉัน
“เซียวเหยา นายใช่ไหมที่ขาย [Fire Skeleton] ที่มีค่าพรสวรรค์ 100% ?”
“อืม อยากได้ไหมล่ะ?”
“ตัวเก่าของฉันก็โอเคอยู่แล้วล่ะนะ แต่ว่าลุงอ่ะอยากได้มาก”
“ก็พาเขามาหาฉันสิ!”
“อื้อ!”
ในกลุ่มของคนที่มามุงนั้นก็มีพวกกลุ่มนายพลมามุงด้วยเช่นกัน ‘หวางเจี้ยน’เดินเข้ามาหาฉัน แล้วพูดว่า
“เซียวเหยาจื้อไจ้ นายไปจับเจ้านี่มาจากไหนกัน?”
ฉันยิ้มแล้วตอบว่า
“แผนที่ [Black Blood Cave] ถามไปทำไมหรอ?”
“ไม่มีอะไร แค่ฉันจะซื้อมัน”
“ว่าราคามาสิ”
“100 ทอง”
หลังจากที่’หวางเจี้ยน’เสนอราคามาแล้ว คนอื่นๆที่เสนอราคามาก็เงียบไป หลังจากที่หวางเจี้ยนเสนอราคาไปแล้ว ก็มีเสียงคนๆหนึ่งดังขึ้นมาว่า
“หึ แกมีปัญญาจ่ายแค่นี้สินะ ฉันให้ 150 เหรียญทอง”
คนที่พูดอวดเก่งแบบนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน
‘ฉีชูป้าหวาง’นี่เอง ถึงแม้จะเป็นอริกัน แต่ถ้าเป็นเรื่องการค้าแล้ว ฉันไม่สนหรอกว่าใครจะเป็นคนซื้อ ฉันเบ๊ปาก
“150 ทองหรอ?”
“ทำไม คิดว่าพวกเราซื้อไม่ไหวหรอไง?”
‘เฟิงย่วย’ที่โอบ’ฉีชูป้าหวาง’อยู่พูดแทรกขึ้นมา ฉันส่ายหน้า
“เปล่า แค่จะดูว่ามีใครสนใจจะเสนอราคาสูงกว่านี้อีกไหมแค่นั้นแหละ”
“หึ!”
ในที่สุด ‘แหยนเจ่า’ก็มาถึง พวกเขามาพร้อมกับสมาชิกในกิลด์ [ปราก] พี่น้องย่วยเองก็มา หลังจากการปรากฏตัวของแหยนเจ่านั้น ทำให้บรรยากาศ ในตลาดนั้นรู้สึกตึงขึ้นมามากเลยทีเดียว นั่นก็เพราะว่า ทุกๆคนรวมไปถึง’ฉีชูป้าหวาง’นั้น
คิดว่า อนาคตของเมืองนี้นั้นอยู่ในเมืองของกิลด์ [ปราก] นั่นเอง
“แหยนเจ่า!!”
นายพล’หวางเจี้ยน’ เตรียมจะชักดาบ ‘แหยนเจ่า’มองไปที่’หวางเจี้ยน’ เขายิ้มแล้วพูดว่า
“โอ้ กลุ่มนายพลก็มาเหมือนกันงั้นหรอ? ดูท่าเจ้านี่จะเป็นที่สนใจมากเลยสินะ ดีๆๆ”
หลังจากนั้น ‘แหยนเจ่า’ก็กำหมัดของตัวเองแล้วชูขึ้น ก่อนจะพูดขึ้นมาเสียงดังว่า
“เซียวเหยาจื้อไจ้ ฉันให้ราคาเจ้ากระดูกนี่ 300 เหรียญทอง”
เยี่ยมไปเลย ราคาพุ่งขึ้นเรื่อยๆแล้ว ‘หวางเจี้ยน’มองไปด้วยสายตาเย็นชา
“แหยนเจ่า เจ้านี่น่ะมัน 100% ก็จริงนะ แต่มันไม่น่าจะมีค่ามากกว่า 200 ทองนะ เพราะมันเป็นสัตว์เลี้ยงสาย STR-VIT การที่นายเสนอไป 300 เนี่ยมันหมายความว่ายังไงกัน?”
‘แหยนเจ่า’ยิ้ม
“อืม ก็จริงอยู่ แต่ว่าเจ้านี่น่ะ ถ้าเลเวลสูงขึ้นแล้วการเติบโตมันจะมากพอที่จะช่วยเจ้าของมันได้อย่างสบายๆยังไงล่ะ ดังนั้นแล้วการที่ฉันที่ตั้งเป้าหมายว่าจะเป็นเบอร์ 1 ของเกมนี้ จะไม่ซื้อเจ้านี่ได้ยังไงกัน”
“เข้าใจแล้ว ถ้างั้นกลุ่มนายพลจะขอละมือจากการประมูลครั้งนี้ก็แล้วกัน”
“อา ขอบใจ!”
เฟิงย่วยกัดริมฝีปากของเธอ
“ถ้ากลุ่มนายพลไม่เอาแล้ว ทาง[ความโกรธแค้นของฮีโร่] จะรับไปก็แล้วกันนะ ฉันเสนอราคา 400 ทอง”
‘แหยนเจ่า’ที่รู้ว่ายังมีคนสู้อยู่ก็เปลี่ยนสีหน้าทันที
“500 ทอง ฉีชูป้าหวาง นายน่าจะเข้าใจได้แล้วนะว่าจะเพิ่มราคาไปอีกมันก็ไร้ประโยชน์”
‘หลิวอิง’หยิบดาบขึ้นมาก่อนจะพูดว่า
“ในโลกธุรกิจนั้นต้องสู้กันอย่างใสสะอาดนี่ แล้วนี่มันอะไร แหยนเจ่า คุณตั้งใจจะกดขี่กิลด์ของพวกเราด้วยการเงินอย่างงั้นเองหรอเนี่ย?”
‘แหยนเจ่า’ยิ้ม
“คิดมากไปแล้ว ฉันไม่ได้คิดแบบนั้น เอ ว่าแต่ ฉันเคยได้ยินมานะว่านพวกนายน่ะ ไม่ถูกกับเซียวเหยาไม่ใช่หรอ เพราะว่านี่เกมเปิดตัวมาสัปดาห์เดียว แต่พวกนายสู้กันไป 3 ครั้งแล้วนะ นายอยากจะจ่ายเงินให้กับคนที่เป็นศัตรูของนายจริงๆหรอ?”
‘หลิวอิง’เหลือบมามองฉันแล้วหันไปพูดกับ’แหยนเจ่า’ว่า
“เซียวเหยาจื้อไจ้? เจ้านี่มันก็แค่ขยะไร้ค่าข้างทางเท่านั้นแหละ แค่จะเดินไปเตะเล่นยังขี้เกียจเลย แต่ว่าถ้าเพื่อที่จะได้เจ้ากระดูกไฟนี่แล้ว มันก็จำเป็นล่ะนะ”
“เฮ้อ…”
‘ชิงเฉี่ยน’ที่ฟังอยู่ก็ทนไม่ได้จึงหยิบมีดขึ้นมาก่อนจะพูดว่า
“ฉีชูป้าหวาง มาดูถูกเซียวเหยาแบบนี้ ไม่คิดอายบ้างเลยหรอไง?”
‘แหยนเจ่า’เอามือไปลดมีดของ’ชิงเฉี่ยน’ลง
“อย่าโกรธง่ายไปหน่อยเลยน่า เรามาทำการค้า ไม่ได้มารบ”
‘หลิวอิง’หัวเราะ
“แหยนเจ่า ฉันว่านายน่าจะฉลาดพอที่จะรู้ว่าควรทำอะไรต่อไปสินะ? ถ้างั้นเจ้ากระดูกไฟนี่ก็…..”
‘แหยนเจ่า’ยิ้ม
“อา ถ้านายอยากได้มากนักก็เอาไปเถอะ ฉันค่อยหาตัวอื่นก็ได้”
“เยี่ยม เจ้ากระดูกไฟนี่ในที่สุดก็เป็นของเรา”
‘เฟิงย่วย’พูดพร้อมกับโอบฉีชูป้าหวางแน่นขึ้น ฉันเปิดหน้าจอซื้อขาย
“เอาล่ะ ฉีชูป้าหวาง เอามา 500 ทอง แล้วเจ้านี่จะเป็นของนาย”
‘หลิวอิง’ยื่นเงินมาให้ 500 ทอง เอาล่ะ เท่านี้ก็เรียบร้อย
“เฮ้!”
หลังจากที่เด็กน้อยหลิวได้ของเล่นไปแล้ว ก็แสดงอารมณ์ที่ซ่อนอยู่ไว้ออกมาทันที
“หลี่เซียวเหยา ฝากไว้ก่อนนะ วันนี้แกขายเจ้านี่ให้กับฉัน วันข้างหน้า เจ้านี่แหละจะมาเอาชีวิตแก ฮ่าๆๆ”
ฉันขมวดคิ้วก่อนจะตอบไปว่า
“จ้าๆ น้องหลิว ตอนนี้น้องเกะกะร้านพี่นะ หลบไปไป๊ จะขายของ”
“แก!”
หลิวอิงชักดาบของตัวเองขึ้นมาแล้วตะโกนว่า
“แกคิดว่าตัวเองเก่งมากงั้นหรอ? กล้าจริงๆก็มาดวลกับฉันที่หน้าประตูเหนือมา? ไม่ตายไม่เลิก เอาไหมล่ะ?!!”
ฉันมองไปที่ดาบ [Jade City Sword] ของฉันแล้วก็นึกขึ้นได้ว่าตอนนี้ฉันต้องเก็บเลเวลแล้วล่ะ ฉันจึงยิ้มให้หลิวอิงแล้วพูดว่า
“ไม่เอาล่ะ ฉันไม่อยากเสียเวลากับนาย ไปดีกว่า….”
ระหว่างที่พูด ฉันก็เรียกโบโบ้ขึ้นมา ก่อนจะมองด้วยสายตาเย็นชาใส่หลิวอิงว่า
“พลังโจมตี 492 มีสกิล [Combo Lv3] นายคิดว่านายเอาอยู่ไหมล่ะ? ไปไกลๆเถอะ อยู่ต่อไปจะขายขี้หน้ามากกว่านี้เอา”
‘หลิวอิง’นั้นถึงกับสั่นสะท้านไปเลย ดูเหมือนว่าเขาจะพอรู้ว่าโบโบ้นั้นเก่งแค่ไหน ‘ชิงเฉี่ยน’ที่ยังไม่ไปไหนพูดขึ้นมาว่า
“ฉีชูป้าหวาง ถ้านายอยากจะดวลแล้วละก็ สนใจดวลกับฉันแทนไหม?”
‘หลิวอิง’มองไปที่’ชิงเฉี่ยน’ก่อนจะแสยะยิ้ม
“หึ ถึงแม้ว่าหุ่นจะดี แต่นมแค่ คัพ C ฉันไม่เล่นด้วยหรอกนะ”
‘ชิงเฉี่ยน’ถึงกับกระทืบพื้นด้วยความแค้นเลยทีเดียว ‘แหยนเจ่า’พูดขัดขึ้นมาว่า
“ชิงเฉี่ยน พอได้แล้ว พวกเรากลับไปเก็บเลเวลต่อดีกว่า อย่ามามัวแต่จะทำเรื่องไร้สาระเลย”
“อืม…”
เธอมองมาที่ฉันก่อนจะ เดินตามลุง’แหยนเจ่า’ไป ฉันยังคงขายของที่เหลือต่อในราคาถูกกว่าตลาดนิดหน่อย
เพื่อที่จะช่วยให้ขายหมดได้ไวขึ้น เพื่อที่จะได้ไปเก็บเลเวลต่อ วันนี้ฉันจะเก็บเลเวลให้ถึงเลเวล 30 ให้ได้
ที่มา: