ตอนที่แล้วตอนต่อไปเวลาตอนนี้ ตี 4 ฉันเก็บสมุนไพรได้มากกว่า 3500 ต้น จนมันแทบจะเต็มช่องเก็บของไอเทมของฉันแล้วล่ะนะ
ฉับ!! ฉันจัดการเจ้าหนูลงไปอีกตัว แต่มันเองก็สร้างความเสียหายให้ฉันเยอะพอตัวเช่นกัน ให้ตายสิ สายเวทย์นี่มันสู้ยากจริงๆ เอาล่ะ ตอนนี้ก็ได้เวลากลับไปปรุงยาแล้วล่ะนะ
แต่ว่า ตอนนี้เองก็ดึกแล้ว แถมพรุ่งนี้ฉันเองก้ยังจะต้องไปเรียนด้วยสิ เพราะถ้าขาดมากแล้วมันจะมีผลต่อเกรด ซึ่งถ้าเกรดฉันได้น้อยแล้วล่ะก็ ‘หวางซิน’ฆ่าฉันแน่ๆ แต่ในขณะที่ฉันกำลังจะออก ฉันก็เจอเข้ากับ [Ice Rat] เลเวล 1 พอดี….
เอาล่ะ จับได้สำเร็จแล้ว ใช้ไปอันเดียวก็ติดเลยนะเนี่ย ดวงดีจริงๆเรา ไหนๆ ขอดูค่าสถานะหน่อยสิ
[Ice Rat]
เลเวล: 1 พลังโจมตี : ★
พลังป้องกัน：★★☆
HP：★★★
ความเร็ว：★★★☆
พลังเวทย์：★★★★
ค่าพรสวรรค์：90%
ว้าว!! พรสวรรค์ 90%
แถมเป็นสัตว์เลี้ยงประเภทใช้เวทย์อีกด้วย และยิ่งไปกว่านั้น เวทย์ยังเป็นเวทย์น้ำแข็งที่ช่วยลดความเร็วอีกต่างหาก แต่เอาล่ะ ตอนนี้กลับเมืองป้าฮวงก่อนดีกว่า ฉันกลับมาที่เมืองป้าฮวง ถึงแม้ว่าจะยังเช้ามืดก็ตาม แต่ก็ยังมีคนอยู่พอใช้ได้เลย แล้วพวกเขาเองก็มีเลเวล 30 กว่าๆกันทั้งนั้นเลยแฮะ
พวกเขาเก็บเลเวลกันไวน่ากลัวจริงๆ ฉันไปซื้อวัตถุดิบการปรุงยา จากนั้นก็เริ่มปรุงยา
ติ๊ง!! ข้อความจากระบบ : คุณได้ปรุงยา [Indigo Sea Pill] สำเร็จ
ค่าความสามารถสกิลปรุงยาเพิ่ม 1 และเนื่องจากคุณเป็นผู้เล่นคนแรกที่ปรุงยา [indigo Sea Pill] สำเร็จ
คุณได้รับรางวัลเป็นค่าเสน่ห์ 1
ได้มาอีก 1 ตอนนี้ฉันมีค่าเสน่ห์อยู่ 29 แล้ว แต่มันดูไม่ค่อยมีค่าเลยแฮะ จริงๆอยากได้เงินมากกว่า ผ่านไปเกือบชั่วโมง ฉันก็ปรุงยาเสร็จไป 1100 กว่าขวด ซึ่งน้ำยาชุดนี้นั้นเป็นน้ำยาเลเวล 5 ชุดแรกของเซิฟ
ซึ่งหมายถึงฉันสามารถตั้งราคาได้แพงระดับนึงล่ะนะ ตั้งซัก ขวดละ 1 ทองก็แล้วกัน แล้วฉันเองก็เอาเจ้าหนูที่เพิ่งจับได้มากขาย ฉันตะโกนโฆษณาว่า
“สัตว์เลี้ยงสายเวทย์ มีค่าพลังเวทย์ 4 ดาว ค่าพรสวรรค์ 90% ใครสนใจรีบมาซื้อเร็ว!!”
และแน่นอนว่า ด้วยความหายากของของที่ฉันเอามาวางขาย ในเวลาไม่นาน ร้านของฉันจึงเต็มไปด้วยผู้คนมามุงดู ยาของฉันโดนซื้อไปเรื่อยๆ ดูเหมือนว่าตอนนี้ก็ยังมีคนรวยอยู่แฮะ ตอนนี้เงินในเกมนั้นก็มีค่า 1 ทอง 11 หยวน ซึ่งลดลงไปเรื่อยๆ เอาล่ะ ถ้าเราจะหาเงินหยวนแล้วละก็ ต้องอาศัยเวลานี้แหละ
ผู้คนก็มาเสนอราคาของเจ้าหนูมาก แต่ให้ราคาน้อยมาก ทำให้ฉันไม่ยอมรับ เพราะกว่าที่ฉันจะได้เจ้านี่มา ต้องสู้กับพวกนักล่าค่าหัว แถมเจอกับเจี้ยงเฟิงหานอีก ดังนั้นแล้ว ถ้าให้มาน้อยก็ไม่ขายดีกว่า
ติ๊ก! ฉันได้รับข้อความจากน้องสาวของ’ย่วยชิงเฉี่ยน’
‘ย่วยเว่ยหลาง’ เธอพิมพ์มาว่า
“พี่เซียวเหยา คนที่ขาย [Ice Rat] อยู่คือพี่ใช่ไหม?”
“อืม ใช่แล้ว ทำไมหรอ?”
“พี่สาวหนูเพิ่งไปนอน แต่พี่เองก็พูดอยู่บ่อยๆว่าอยากได้สัตว์เลี้ยงสายเวทย์ เพราะจะได้ช่วยเก็บเลเวลได้ง่ายขึ้น….”
“หืม? ชิงเฉี่ยนอยากได้สินะ? ให้ฉันเก็บไว้ให้หรอ?”
“ไม่ต้องๆ เดี๋ยวหนูจะไปปลุกเธอเอง อย่าเพิ่งขายไปก่อนก็แล้วกันนะ”
“ได้ๆ”
ผ่านไปไม่นาน ‘ย่วยชิงเฉี่ยน’ก็เข้าเกมมา เธอส่งข้อความมาหาว่า
“พี่เซียวเหยา ช่วยส่งค่าสถานะของ [Ice Rat] มาให้ฉันดูหน่อยได้ไหม?”
ฉันส่งไป เธอตอบกลับมาว่า
“ค่าพรสวรรค์สูงมาก พี่จะขายเท่าไรหรอ อยากได้อ่ะ”
ฉันคิดอยู่ซักพักก่อนจะตอบไปว่า
“ด้วยความสามารถด้านเวทย์บวกกับค่าพรสรรค์แล้ว ราคาน่าจะประมาณ 500 ทองล่ะนะ แต่ถ้าสำหรับชิงเฉี่ยนแล้ว ฉันคิดแค่ 200 ทอง”
‘ย่วยชิงเฉี่ยน’หัวเราะ
“ถูกมากเลยนะ แต่ว่าตอนนี้ฉันมีเงินอยู่แค่ 50 ทองเอง…”
“ถ้างั้นฉันจะขายให้ 50 ทองก็แล้วกัน”
“ไม่เอา!!”
‘ย่วยชิงเฉี่ยน’ปฏิเสธ
“ช่วยรอฉันแปปนึงนะ ขอไปปลุกแม่ ให้แม่โอนเงินมาให้ก่อน”
“อืม”
ผ่านไป 15 นาที ‘ย่วยชิงเฉี่ยน’ก็เดินทางมาถึงที่ที่ฉันตั้งร้าน
“พี่เซียวเหยา ขอโทษที่ต้องให้รอนะ…”
“ไม่เป็นไร ว่าแต่ได้แล้วหรอ?”
“อื้ม!”
‘ย่วยชิงเฉี่ยน’เปิดหน้าจอแลกเปลี่ยน เธอยื่นข้อเสนอเป็นเงิน 500 ทองให้กับฉัน ฉันขมวดคิ้ว
“ไม่จำเป็นต้องให้ฉันถึง 500 ทองหรอก มันมากไป”
“ไม่ ฉันจะไม่เอาเปรียบพี่เด็ดขาด”
‘ย่วยชิงเฉี่ยน’พูด
“ฉันได้ยินมาว่ากว่าพี่จะได้เจ้านี่มา เจออะไรมาเยอะ ทั้งนักล่าค่าหัว แล้วก็เจี้ยนเฟิงหาน แล้วดูจากเลเวลของพี่แล้ว พี่ก็น่าจะตายบ้างด้วย ดังนั้นแล้วฉันจะไม่เอาเปรียบพี่เด็ดขาด”
ได้ยินแบบนั้นแล้วฉันก็เถียงไม่ออก ก็เลยได้แต่แลกเปลี่ยนกับเธอ
แว้บ!! ‘ย่วยชิงเฉี่ยน’เรียกสัตว์เลี้ยงตัวใหม่ของเธอออกมาทันที เธอลูบหัวมันแล้วพูดว่า
“ว่าไงเจ้าหนู เดี๋ยวจะตั้งชื่อเท่ๆให้นะ”
เธอตั้งชื่อให้หนูของเธอว่า
“รถขุดดิน”
ฉันยืนเงิบกับชื่อที่’ย่วยชิงเฉี่ยน’ตั้งให้ เธอหันมาหาฉันแล้วพูดว่า
“เป็นไงบ้างพี่เซียวเหยา ชื่อที่ฉันตั้งให้มัน?”
“ก็ไม่แย่นะ แปลกๆดี”
“คือมันเหมือนกับรถขุดดินเวลาที่มันไล่เก็บพวกมอนสเตอร์ด้วยเวทย์น้ำแข็งของมันน่ะ..”
ฉันพยักหน้า
“อืม มั้งนะ…”
“ไหน พี่เซียวเหยาเองก็ทำยาเลเวล 5 ได้แล้วหรอเนี่ย? โห แพงจัง ขวดละ 1 ทองเลย….”
“หืม? ปรากจ่ายไม่ไหวหรอ?”
‘ย่วยชิงเฉี่ยน’บ่นพึมพำเหมือนกำลังคุยอยู่ เธอเงยหน้าขึ้นมามองฉันแล้วพูดว่า
“ลุงบอกว่าซื้อได้ แต่ลุงบอกว่า ต้องขายให้ปรากเท่านั้น ห้ามขายให้ใคร แต่ถ้าเอาไปให้เพื่อนก็ไม่ว่ากัน พี่เซียวเหยารับได้ไหม ข้อเสนอนี้?”
ฉันพยักหน้า
“อืม งั้นที่เหลือจะขายให้ปรากก็แล้วกัน ตอนนี้มีอยู่ 1100 ขวด จะเอาหมดเลยไหม?”
(KGG : แสดงว่าก่อนหน้านี้ขายได้นิดเดียวครับ เพราะตอนแรกบอกว่าทำไว้ 1100 กว่าขวด)
“อืม รอแปปนะ จะให้คนเอาเงินมาให้”
“ได้ๆ”
ผ่านไปไม่นานก็มีคนมาแลกเปลี่ยนเงินให้’ย่วยชิงเฉี่ยน’ จากนั้นเธอก็มาแลกเปลี่ยนกับฉัน วันนี้ฉันได้เงินเยอะน่าดูเลยแฮะ รวยๆๆๆ หลังจากที่พวก’ย่วยชิงเฉี่ยน’ไปหมดแล้ว ฉันก็เอาเงินในเกมไปตั้งขาย ฉันตั้งขายไป 1500 ทอง ในราคาแลกเปลี่ยนที่ปรับลงอีกแล้วเป็น 1 ทองต่อ 10 หยวน
หลังจากที่ฉันออกจากเกมโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น ดูเหมือนว่าจะมีคนมาซื้อไปแล้ว เร็วมาก ฉันรู้สึกมึนๆ ก็เลยนอนพักซักแปปก่อนจะไปเข้าเรียน….
ที่มา:http://writer.dek-d.com/KGGPage/story/viewlongc.php?id=1329561&chapter=61